Πληροφορίες τοπωνυμίου

Το δάσος της Βασιλικής

ΕΞΩΧΩΡΙ (Χωριό) ΛΕΥΚΤΡΑ
  Το δάσος της Βασιλικής βρίσκεται μέσα σ' ένα φυσικό φρούριο του Ταϋγετου δυτικά της οριογραμμής Μεσσηνίας-Λακωνίας, 6 χλμ. νότια από την ψηλότερη κορυφή του, τον Προφήτη Ηλία. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Εξωχωρίου και το διαχειρίζεται το Δασαρχείο Καλαμάτας, ενώ η έκτασή του ανέρχεται σε 10.900 στρέμματα και βρίσκεται σε υψόμετρο από 950 μ. έως 2000 μ.
  Έχει σχήμα ωοειδές και διαρρέεται από το Ρέμα της Βασιλικής ή Ρέμα του Βυρού που περνά από το φαράγγι του Βυρού και χύνεται στο Μεσσηνιακό Κόλπο, κοντά στην Καρδαμύλη.
  Το κλίμα του δάσους είναι ηπειρωτικό με πολύ ψυχρό χειμώνα και δροσερό καλοκαίρι και τις θερμές ημέρες του θέρους διαδέχονται ψυχρές νύκτες. Η χιονόπτωση εμφανίζεται από το Δεκέμβριο έως το Φεβρουάριο, το δε χιόνι ύψους έως 2μ. διατηρείται επί εβδομάδες. Η ομίχλη επίσης είναι συνηθισμένο φαινόμενο και οι άνεμοι είναι βορειοδυτικοί.
  Τα πετρώματα του εδάφους είναι ασβεστολιθικά στις ψηλότερες θέσεις και κρυσταλλικοί σχιστόλιθοι σε χαμηλότερο υψόμετρο, που παράγουν αργιλλομαρμαρυγιακά εδάφη καλών φυσικών ιδιοτήτων για τη δασική βλάστηση.
  Η έκταση του δάσους είναι στα θερμοόρια της ψυχρής ζώνης, της υγρόφιλης βλάστησης. Τα κύρια δασοπονικά προϊόντα είναι η PINUS NIGRA (μαύρη πεύκη) και ABIES CEPHALONIGA (κεφαλληνιακή ελάτη). Αυτή ανήκει στην φυτοκοινωνική διάπλαση των λιγότερο θερμόβιων παραμεσόγειων κωνοφόρων. Ο κεντρικός κορμός του δάσους στα σχιστολιθικά πετρώματα καταλαμβάνεται από τη μαύρη πεύκη, ενώ στα ψηλότερα μέρη βρίσκονται συστάδες ελάτης.
  Η προσέγγιση του δάσους από τη Μεσσηνία γίνεται οδικά από το δρόμο Καρδαμύλης-Προαστίου-Εξωχώρι ή από το Νεοχώριο Λεύκτρου και τη Σαϊδώνα, ενώ από τη Λακωνία από το δρόμο Γυθείου-Κόκκινων Λουριών-Αγ. Νικολάου-Καστάνιας.

Το κείμενo παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας

• http://www.na-messinia.gr/docs-gr/t6d.htm (1 φωτ.)

Η Ιστορική βρύση της Καρδαμύλης

ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ (Λιμάνι) ΚΑΛΑΜΑΤΑ

• http://www.mani.org.gr/arhitektoniki/vrises/kard/k... (2 φωτ.)

Πύργος του Μούρτζινου

• http://www.mani.org.gr/istor/mp/troup/mihalis_trou... (2 φωτ.)

Καταφύγιο του Βατσινήδη

ΠΡΟΑΣΤΙΟ (Χωριό) ΛΕΥΚΤΡΑ

• http://www.mani.org.gr/spilaia/vatsinidi/vats.htm (8 φωτ.)

Το φαράγγι του Βυρού

ΕΞΩΧΩΡΙ (Χωριό) ΛΕΥΚΤΡΑ
Το φαράγγι του Βυρού βρίσκεται στην καρδιά της Μεσσηνιακής Μάνης και χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ως δρόμος προς τη Λακωνία. Τη φυσική οδό του ρέματος πιστεύεται ότι ακολουθούσε η αποκαλούμενη Βασιλική οδός που συνέδεε τη Σπάρτη με την Καρδαμύλη. Παλιότερα στην κοίτη του ποταμού λειτουργούσαν πολλοί νερόμυλοι στην τοποθεσία μυλομαχαλάς, λίγο πιο κάτω από τις πηγές Εξωχωρίου. Σήμερα υπάρχουν μόνο τα ξεχασμένα ερείπια δείγματα τεχνολογίας άλλων εποχών. Ο Βυρός ξενικά από τον Αγιο Παντελεήμονα που βρίσκεται σε υψόμετρο 1400μ στον Ταύγετο και περνώντας από το Δάσος Βασιλικής κατεβαίνει προς τη θάλασσα διασχίζοντας την καρδιά της Μεσσηνιακής Μάνης.
Το δρόμο αυτό χρησιμοποιούσαν ευρύτατα οι Σπαρτιάτες όταν όλα τα κοντινά λιμάνια είχαν αποσπαστεί από την κυριαρχία τους και ως κύριο λιμάνι είχαν μόνο την Καρδαμύλη, όταν οι ελευθερολάκωνες είχαν κυριαρχήσει στη νότια Λακωνία. Η Βασιλική οδός, χτισμένη σε πολλά σημεία της ξεκινούσε από το Ξεροκάμπι Λακωνίας, στην αρχαία πολυγωνική γέφυρα, και κατέληγε στην Καρδαμύλη. Από τον δρόμο αυτό διέσχισε τον Ταύγετο ο γιος του Αχιλλέα Πύρρος, ανεβαίνοντας στην Σπάρτη για να παντρευτεί την αντάξια του σε ομορφιά Ερμιόνη, κόρη της 'Ωραίας Ελένης' και του Μενελάου. Την ίδια οδό χρησιμοποίησε και ο Αριστομένης για να εισβάλει στην πεδιάδα του Ευρώτα κατά τους Μεσσηνιακούς πολέμους.
Η ανάγκη για έγκαιρη ειδοποίηση και προστασία των κατοίκων της ενδοχώρας κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους από τις επιδρομές των πειρατών, ανάγκασε τους πρώτους να κατασκευάσουν σε σπηλιές στα απόκρημνα κάθετα πράνη του φαραγγιού, επανδρωμένες λίθινες κατασκευές (βίγλες - παρατηρητήρια) σε θέσεις ώστε να εξασφαλίζεται η οπτική μετάδοση του σήματος από σκοπό σε σκοπό φτάνοντας έτσι μέχρι τα βάθη της ενδοχώρας. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας όπως και επί Γερμανικής κατοχής τα ίδια αυτά παρατηρητήρια χρησίμευαν σαν καταφύγια σε κυνηγημένους.

Το κείμενο παρατίθεται το 2002 από ιστοσελίδα του Δήμου Λεύκτρου

• http://www.mani.org.gr/taigetos/vasodos/vasiliki_o... (4 φωτ.)