Πληροφορίες τοπωνυμίου

  Ο Όμηρος μας αφηγείται για τον μεγάλο Κερκυραίο μουσικό, τον τυφλό κιθαρωδό Δημόδοκο, που στην αυλή του βασιλιά Αλκίνοου έκανε τον Οδυσσέα να δακρύσει με το τραγούδι του. Από την εποχή όμως των βάρδων, που τραγουδούσαν τα κατορθώματα των μυθικών ηρώων στα παλάτια των εστεμμένων, μέχρι τον 19ο αιώνα η Κέρκυρα είχε διανύσει έναν μακρύ δρόμο για το μεγαλύτερο μέρος του οποίου πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε.
  Η ιδιαίτερη οικονομική ακμή που γνώρισε η Κέρκυρα τον 6ο π.Χ. αιώνα, ευνόησαν την καλλιέργεια των τεχνών και των πολιτιστικών εκδηλώσεων. Όπως μας πληροφορεί ο καθηγητής Θ. Παππάς, τον 2ο αιώνα π.Χ. τελούνταν στην Κέρκυρα, με τη βοήθεια χορηγών, θεατρικοί και μουσικοί αγώνες, συντηρώντας μια μακρά παράδοση.
  Κατά τη Βυζαντινή περίοδο όμως η μουσική αυτή παράδοση διακόπτεται. Η έλευση του Χριστιανισμού σήμαινε και την εγκατάλειψη του οτιδήποτε ήταν συνδεδεμένο με την αρχαία ελληνική θρησκεία. Το θεοκρατικό Βυζάντιο και η Ανατολική Εκκλησία προέβησαν σε μια άτεγκτη προγραφή της οργανικής μουσικής με αποτέλεσμα στην ανατολική μεσόγειο να εξαφανιστεί η πολυφωνική μουσική υπέρ της Ανατολικής μονοφωνίας. Στο πλαίσιο αυτό γίνεται πλήρως κατανοητό το μένος του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου κατά της οργανικής μουσικής, κάτι που μέχρι σήμερα έχει σημαδέψει την έντεχνη ελληνική μουσική.
  Η Κέρκυρα μετά το 1204 παύει βαθμηδόν να επηρεάζεται από την Κωνσταντινούπολη. Καθ' όλη τη διάρκεια της Ξενικής Κατοχής και μέχρι την Ένωση με την Ελλάδα οι Δυτικοί Κυρίαρχοι θα επηρεάζουν όλο και περισσότερο την ντόπια καλλιτεχνική δημιουργία. Σε όλο αυτό το διάστημα η Κερκυραϊκή μουσική παράδοση θα ζυμωθεί με την αυτήν των προσφύγων από τις Ελλαδικές περιοχές και των αποίκων από την νότια Ιταλία, τη Δυτική πολυφωνική μουσική και αργότερα με το Belcanto. Τούτο είχε σαν συνέπεια την ανάπτυξη όχι μόνο του λαϊκού τραγουδιού και της 'καντάδας' (με έντονη πάντα τη Δυτική επίδραση), αλλά κυρίως μιας μουσικής ζωής, που αποτέλεσε το έναυσμα και τη δημιουργό δύναμη της έντεχνης Επτανησιακής μουσικής.
  Η εκκλησιαστική μουσική δε θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτήν την επίδραση, χωρίς όμως να σημαίνει και την ταυτόχρονη απομάκρυνση από το Ανατολικό Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Δόγμα. Η Κέρκυρα την εποχή της Αναγέννησης ευρισκόμενη στο διάβα από Βενετία για Κρήτη, γίνεται αναμφίβολα κοινωνός των νέων λογοτεχνικών και μουσικών ρευμάτων, αλλά βρίσκεται ακόμα στη σκιά των μεγάλων δημιουργών της εποχής, Κορνάρου, Θεοτοκόπουλου και Λεονταρίτη. Όταν το 1669 οι Κρήτες πρόσφυγες βρίσκουν καταφύγιο στην Ενετοκρατούμενη Κέρκυρα και τα υπόλοιπα Επτάνησα, φέρνουν μαζί τους και την γνήσια μουσική τους παράδοση. Τραγουδιστές, οργανοπαίκτες αλλά και ψάλτες επηρεάζουν πλέον όχι μόνο την πόλη αλλά και την ύπαιθρο. Η ψαλμωδία των Επτανησίων με μελωδίες βυζαντινές και τρίφωνη αυτοσχέδια συνοδεία ακόμη και σήμερα ονομάζεται 'κρητικό μέλος'.
  Καθοριστική για τα μουσικά δρώμενα και την περαιτέρω ανάπτυξη της Δυτικίζουσας μουσικής παράδοσης της Κέρκυρας, υπήρξε η δημιουργία το 1690 του San Giacomo. Στοά Ευγενών στην αρχή, μετατρέπεται σε θέατρο το 1720, αρχίζει να φιλοξενεί παραστάσεις όπερας το 1733 και γίνεται το αρχαιότερο και σπουδαιότερο μουσικό λίκνο των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου, τους καρπούς του οποίου η Κέρκυρα, σε πείσμα των καιρών, απολαμβάνει μέχρι σήμερα.
  Η μεγάλη Επτανησιακή Μουσική Σχολή με συνθέτες όπως ο Μάντζαρος, ο Ξύνδας, ο Λιβεράλης, ο Λαμπελέτ και ο Σαμάρας, απετέλεσαν τον 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα την ακμή αυτής της μακρόχρονης μουσικής παράδοσης. Η Κέρκυρα και τα υπόλοιπα Επτάνησα δεν χάρισαν μόνο τους πρώτους Έλληνες συνθέτες αλλά και τους πρώτους μουσικούς παιδαγωγούς καθώς και τους πρώτους επαγγελματίες μουσικούς εκτελεστές. Την εποχή αυτή οι Κερκυραίοι γίνονται λάτρεις της όπερας και του λυρικού θεάματος και αποκτούν υψηλό καλλιτεχνικό κριτήριο. Νέοι χώροι (Δημοτικό Θέατρο) δημιουργούνται για να φιλοξενήσουν το συνεχώς αυξανόμενο θεατρόφιλο κοινό.   Αξιοι μέχρι σήμερα συνεχιστές της τοπικής μουσικής παράδοσης είναι οι Φιλαρμονικές της Κέρκυρας, που άρχισαν να ιδρύονται από το 1840 και μετά. Τα πολυάριθμα μουσικά σώματα που υπάρχουν σήμερα στο νησί: φιλαρμονικές, χορωδίες, ωδεία, συμφωνική ορχήστρα Δήμου Κερκυραίων, συγκρότημα μουσικής δωματίου, διατηρούν άρρηκτη τη μουσική παράδοση της Κέρκυρας.
  Τη συντήρηση της Κερκυραϊκής μουσικής παράδοσης, που σταθερά τροφοδοτεί το πανελλήνιο μουσικό σώμα με δημιουργούς, ήλθε να πλαισιώσει τα τελευταία χρόνια η δημιουργία του Μουσικού Γυμνασίου και Λυκείου καθώς και η ίδρυση Τμήματος Μουσικών Σπουδών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.
  Αισιόδοξες τέλος, κυρίως για την προοπτική τους, είναι οι δημιουργίες πολλών Καλλιτεχνικών Σωματίων και Ενώσεων, στην πλειοψηφία τους ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που ενισχύουν το παρόν και προετοιμάζουν ένα ελπιδοφόρο μέλλον για την Κερκυραϊκή μουσική παράδοση.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Κερκυραίων

• http://www.corfu.gr/Hellas/politism/mousici.htm (3 φωτ.)