Εμφανίζονται 4 τίτλοι με αναζήτηση: Εορτές, αγώνες & ιεροπραξίες αρχαίων στην ευρύτερη περιοχή: "ΚΑΡΥΤΑΙΝΑ Χωριό ΓΟΡΤΥΣ" .
ΛΥΚΑΙΟΝ (Βουνό) ΑΡΚΑΔΙΑ
Τα αρχαία Λύκαια ήταν αθλητικοί και μουσικοί αγώνες του αρκαδικού
λαού προς τιμήν του Λυκαίου Δία και του Πάνα, προστάτη της φύσης, και γίνονταν κοντά στην "Ιερή Κορυφή" των Αρκάδων, στο όρος Λύκαιο. Καθιερώθηκαν από
το μυθικό Λυκάονα που βασίλεψε μετά τον Πελασγό. Την πρώτη αναφορά τους έχουμε
από τον Πίνδαρο που χαρακτηρίζει τα Λύκαια σαν τη σημαντικότερη γιορτή των Ελλήνων
μετά τα Ελευσίνια. Οι μετέπειτα συγγραφείς, καθώς και διάφορες επιγραφές, αναφέρονται
στα Λύκαια ή παραθέτουν καταλόγους Λυκαιονικών. Τα αρκαδικά νομίσματα του 6ου
π.Χ. αιώνα έχουν σχέση με τα αρχαία Λύκαια.
Τα αρχαία Λύκαια ήταν οι τρίτοι στην τάξη αγώνες που διαργανώνονταν
στην αρχαία Ελλάδα. Μάλιστα σύμφωνα με τον Αριστοτέλη:
"Πρώτα μεν τα Ελευσίνια δια τον καρπόν της Δήμητρος, δεύτερα δε τα Παναθήναια
επί Αστέρι τω γίγαντι υπό Αθηνάς αναιραθέντι, τρίτος ον Αργει
Δαναός έθηκε δια τον γάμον των θυγατέρων αυτού, τέταρτος ο εν Αρκαδία τεθείς υπό
Λυκάονος ος εκλήθη Λύκαια, πέμπτος ο εν Ιωλκώ
Ακάστου καθηγησαμένου επί Πελία τω πατρί, έκτος ο εν Ισθμώ
Σισύφου νομοθετήσαντος επί Μελικέρτη, έβδομος ο Ολυμπιακός Ηρακλέους νομοθετήσαντος
επί Πέλοπι, όγδοος ο εν Νεμέα
ον έθηκαν οι επτά επί Θήβας επί Αρχέμορω, ένατος ο εν Τροία
ον Αχιλλεύς επί Πατρόκλω εποίησεν, δέκατος ο Πυθικός ον οι Αμφικτύονες επί τω
Πύθωνος φόνω έθηκαν.Ταύτην την τάξιν εις Πέπλους συνθείς ο Αριστοτέλης εξέθετο
των αρχαίων και παλαιών αγώνων''.
Το όρος Λύκαιο ήταν πασίγνωστο στους αρχαίους Ελληνες για τις μεγάλες
γιορτές των Λυκαίων οι οποίες ήταν εφάμιλλες των Παναθηναίων και των Ελευσινίων.
Κάθε εννέα χρόνια μαζεύονταν οι Αρκάδες κι οι Πελοποννήσιοι στην ιερή κορυφή για
να τιμήσουν τον Δία και να πάρουν μέρος στους αγώνες.
Μέχρι το 2ο μ.Χ. αιώνα τα Λύκαια τελούνταν στο Λύκαιον όρος δίπλα
στα ιερά των θεών Δία και Πάνα και αποτελούσαν μέρος των εορταστικών εκδηλώσεων
που ένωναν το νικητή με τη θεία δύναμη. Μετά το 2ο μ.Χ. αιώνα τα Λύκαια μεταφέρθηκαν
στην Μεγαλόπολη. Οι αγώνες
διεξάγονταν κάθε τέσσερα χρόνια, μάλλον στις αρχές του Αυγούστου.
Τα Λύκαια ήταν η πρώτη μορφή κοινής γιορτής των ανθρώπων, η πρώτη
μαζική ανθρώπινη εκδήλωση και γεννήθηκαν στο μεταίχμιο της απογείωσης του ανθρώπου
προς τα πνευματικά ενδιαφέροντα, οι δε μύθοι γύρω από αυτούς έχουν τα στοιχεία
της εποχής τους. Θεωρούνται αγώνες πιο παλιοί από τα Παναθήναια και τους Ολυμπιακούς
αγώνες, και κατά τον Παυσανία:
"Δεν πιστεύω η γιορτή των Παναθηναίων να καθιερώθηκε πριν τα Λύκαια... τους Ολυμπιακούς αγώνες τους αφήνω έξω απο τη διήγηση αυτή, γιατί την αρχή τους την τοποθετούν σε χρόνους παλαιότερους από το ανθρώπινο γένος, αφού η παράδοση λέει ότι εκεί αγωνίστηκαν ο Κρόνος και ο Δίας στην πάλη και ότι έτρεξαν πρώτοι οι Κουρήτες."
H πανάρχαιη καταγωγή των Λυκαίων είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί, αφού
στο Πάριο Χρονικό -μία μεγάλη στήλη από μάρμαρο Πάρου πάνω στην οποία έχουν γραφτεί
τα σπουδαιότερα γεγονότα από το 1582-263 π.Χ. και είχε τοποθετηθεί ΒΑ
της πόλεως της Πάρου- χαράχτηκε
στα μέσα του 3ου π.Χ. αιώνα από κάποιο λόγιο η επιγραφή: "......και τα Λύκαια
εν Αρκαδία εγένοντο, και αι εκεχειρίαι του Λυκάονος εδόθησαν εν Ελλησιν, έτη
[Χ].[Δ]...., βασιλεύοντος Αθηνών Πανδίονος του Κέκροπος". Το παραπάνω κείμενο
- μέρος της επιγραφής - χρονολογείται κάπου ανάμεσα στα 1398-1294 π.Χ.
Ως εκ τούτου, τα Λύκαια ήδη τελούνται μέσα στην εν λόγω χρονική περίοδο.
Από την πλευρά τους οι Αρκάδες θεωρούσαν τα Λύκαια μεγάλη γιορτή γι'
αυτό και την τιμούσαν όταν ερχόταν η εποχή της, όπου και αν ευρίσκονταν. Ο Ξενοφώντας
στην Κύρου Ανάβαση μας περιγράφει πώς τιμήθηκαν τα Λύκαια επίσημα, ενώ ο στρατός
βρισκόταν σε εκστρατεία στα βάθη της Ασίας: "Ενταύθα έμεινεν (Κύρος) ημέρας τρεις
εν αις Ξενίας ο Αρκάς τα Λύκαια έθυσε και αγώνα έθηκε, τα δε άθλα ήσαν στλεγκίδες
χρυσαί, εθεώρη δε τον αγώνα Κύρος". (Ξενοφώντος Κύρου Ανάβασις 2.1) [ "Εδώ έμεινε
(ο Κύρος) τρεις ημέρες, κατά τις οποίες ο Ξενίας ο Αρκάς έκανε θυσία και οργάνωσε
γιορτή για τα Λύκαια, τα δε έπαθλα ήσαν χρυσές στελγκίδες (ξύστρες κορμιού), την
γιορτή δε παρακολουθούσε και ο Κύρος." ]
Κατά την τέλεση των Λυκαίων πρώτα γινόταν η θυσία στο βωμό του
Λυκαίου Δία στην κορυφή του Λυκαίου όρους και κατόπιν διεξάγονταν τ' αγωνίσματα
των ανδρών και των παίδων καθώς και οι μουσικοί αγώνες. Είχαν δε το όνομα του
αρχιερέα του ιερού του Δία ή του Πάνα που είχε την ιερατεία κατά την διεξαγωγή
των αγώνων.
Τα κυριότερα αγωνίσματα των Λυκαίων ήταν: το στάδιο, ο δίαυλος, ο
δόλιχος, το πένταθλο, το παγκράτιο, η πάλη, η πυγμή, καθώς κι οι αρματοδρομίες:
η συνωρίς, το τέθριππο τέλειων ίππων και το τέθριππο πώλων. Τα αγωνίσματα τελούνταν
με σωστή οργάνωση και κάτω από ορισμένους κανονισμούς συμμετοχής και άθλησης,
και είχαν σαν απώτερο σκοπό την πνευματική, ψυχική και σωματική άσκηση και υγεία
των νέων και πάντα απέβλεπαν στην τελείωση της ανθρώπινης φύσης.
Στα Λύκαια όλοι οι αρχαίοι Αρκάδες εκδήλωναν έμπρακτα τη φυλετική τους
ενότητα: έπαιρναν μέρος με το εθνικό τους όνομα, Αρκάδες, σαν μια ομάδα, χωρίς
να αναφέρεται η πόλη της ιδιαίτερής τους πατρίδας και της καταγωγής τους. Επίσης,
και σαν Αρκάδες αναγράφονταν Λυκαιονίκες στις αναμνηστικές στήλες και στα αγάλματα.
Οσο κι αν ήταν διαιρεμένοι μεταξύ τους, όταν έφταναν στο Λύκαιον όρος, ένοιωθαν
ότι βρίσκονταν στην κοινή αρχική κοιτίδα των προπατόρων τους και διαγωνίζονταν
στα Λύκαια με τους άλλους Ελληνες θεωρώντας τους εαυτούς τους μέρος ενός κοινού
λαού.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
A festival celebrated in honour of Zeus on the Lycaean Mount in Arcadia. In the sacred enclosure on its highest peak, where, according to popular belief, no object cast a shadow, there was an altar of heaped-up earth, and before it two columns with gilt eagles on top of them, looking to the east. At the festivals, probably celebrated every ninth year, the priests, who alone were allowed to enter the precincts, offered mysterious sacrifices to the god, including a human sacrifice. These were said to have been instituted by Lycaon, and were kept up till the second century A.D. The man who had been chosen by lot to perform the sacrifice was afterwards compelled to flee, and wandered about for nine years; like Lycaon, in the shape of a wolf, so the people believed. In the tenth he was allowed to return and regained his human form--i. e. the taint was removed. Besides the festival there were also athletic contests.
This text is from: Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities. Cited April 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Lycaea, a festival celebrated by the Arcadians in honour of Zeus Lycaeus on Mount Lycaeon. The account given by Pausanias (viii. 38) is that it was founded by Lycaon, son of Pelasgus, and that besides the games (of which we have no particular account) there was a sacrifice to Zeus of a child, whose blood was poured over the altar, after which Lycaon himself was turned into a wolf, and he records the tradition that ever after at the annual festival a man was turned into a wolf for a period of ten years, or, if he tasted human flesh, for life. It is not improbable that these wehrwolf stories, however ancient, are a perversion of something older still from a false connection of the name with lykos, and similarly that the references to the sacrifice as a rite of the pastoral Arcadians as a protection against wolves, like the Roman Lupercalia are equally illusory. It is more likely that the name of the mountain belongs to the root lyk- (luk-), light, as in the Attic hill Lycabettus, with which we may compare many mountain names of other countries, such as the Strahlhorn. These names come from the fact of the mountain peak catching the sunlight first and retaining it last. It is a remarkable coincidence that Pausanias, speaking of Lycosura, the town founded by Lycaon on the Lycaeon mountain, which he calls the most ancient in Greece, uses the phrase kai tauten eiden ho helios proten. In accordance with this origin of the name, the worship was the earliest Pelasgian worship of Zeus, represented by no statue, but dwelling in light on the summit of the Lycaeon mountain, where was the altar of human sacrifice on the highest point, with two pillars standing eastward of it surmounted in later times by two golden eagles. Below the altar was a grove, which no man might enter, where it was believed that no shadow could fall, and in the grove the holy spring Hagno, in which the priest in time of drought dipped an oak-bough after sacrifice (Paus. viii. 38.) The sacrifice was particularly connected with prayers for rain; and it is probable that human sacrifices were retained to a late period. Pausanias does not mention their discontinuance, and says, epi toutou tou bomou toi Lukaioi Dii thuousin en aporretoi. polupagmonesai de ou moi ta es ten thusian hedu en, echeto de hos echei kai hos eschen ex arches. The contests seem to have included horse-races and foot-races; for Pausanias mentions in front of the grove of Pan on the same mountain hippodromos kai stadion, where at one time the Lycaean festival was held.
This text is from: A Dictionary of Greek and Roman Antiquities (1890) (eds. William Smith, LLD, William Wayte, G. E. Marindin). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Γιορτή με αγώνες που την καθιέρωσε ο Λυκάων (Παυσ. 8.2.1, 8.38.5).
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
