Εμφανίζονται 13 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο για το τοπωνύμιο: "ΚΥΚΛΑΔΕΣ Σύμπλεγμα νήσων ΕΛΛΑΔΑ".
Στις ακόλουθες ιστοσελίδες θα βρείτε interactive χάρτες με όλα τα μνημεία και μουσεία του νομού, με σχετικές πληροφορίες και φωτογραφίες.
The Cycladic Islands, Crete, and the Dodekanese are the result of
the collision of the African continental plate with Europe. The African plate
is sliding beneath Europe, being melted, and molten volcanic rock has pushed to
the surface to form the islands we see today. The Cyclades is a cluster of islands
in the center of the Aegean, so named in antiquity because they lay in a circle
(kuklos) around the small island of Delos, sacred as the birthplace of Apollo.
Two chains of islands can be distinguished: to the west are Keos, Kythnos, Seriphos,
Siphnos, Kimolos, Melos and Pholegandros, and to the east are Tenos, Mykonos,
Delos, Syros, Paros, Naxos, Ios, Amorgos, Santorini (Thera), and Anaphe. Of these
many islands, some are of volcanic origin, such as Melos and Santorini, and others
are formed of crystalline schists, limestones, and marbles, thrust up from the
ocean floor. In antiquity gold and silver were mined at Siphnos.
All of the Cyclades are mountainous and extremely arid. As a consequence,
there is little good farming and Naxos and Melos alone have sufficient pasture
to produce and export cheese. The Cycladic economy has relied on seafaring since
the beginning of the Bronze Age. Because of their location and good harbors, the
Cyclades have always provided ports of call on the short route from Greece to
Samos and Asia Minor. Delos and Syros, situated in the center of the island cluster,
have provided markets of exchange at different periods of history.
History
In the Bronze Age, the Cyclades enjoyed a flourishing culture, much
influenced in the second millennium by the Mycenaean and Minoan cultures. Ionic-speaking
settlers from continental Greece occupied these islands after 1000 B.C. In the
eighth century B.C., Eretria, the Athenian tyrant Pisistratos, and Polycrates
of Samos divided control of the islands. In the sixth century Lygdamis of Naxos
controlled some of them as well. None of these powers, however, could protect
the Cyclades or their inhabitants from the Persian invasion of 490 B.C. After
the Persian Wars, c. 478/7, the Cyclades entered the Athenian League at Delos,
and soon Athens became the administrative power of the islands.
Sites
Although Delos is one of the smallest of the Aegean islands, with
an area of 3.6 sq. km, it was one of the most important in antiquity both as a
political and religious center. As the birthplace of both Apollo and Artemis,
Delos was sacred. The island boasted an oracle second only to the Oracle of Delphi,
and a temple to Apollo raised by a common contribution of the Greek states.
Andros is the most northerly of the Cyclades, lying 11 km east of
Euboea. Although Andros has an area of only 380 sq. km, it possesses two harbors,
one at Batsi and the other at Gavrion. A characteristic feature of the landscape
of Andros, and of many other islands in the Classical period are the great stone
towers that marked farmsteads and lookout points near the coast.
Southwest of Andros is Naxos. Naxos is the largest of the Cyclades
islands (428 sq. km), and it houses the largest mountains. Zia rises to a height
of 1003 m in the interior of the island, with a gradual slope to the foot of the
mountain. The west coast is well watered and fertile. Naxos is famous from mythology
as the place where Theseus abandoned the princess Ariadne on his return voyage
from Crete. There, Dionysos found her and made her his wife. Historically, Naxos
developed a prosperous maritime trade in the seventh and sixth centuries B.C.
It produced an important school of sculptors. At Melones, a city located in southeastern
Naxos, at the quarries of Flerio, there still lie two unfinished and abandoned
seventh century kouroi, and near the emery quarries of Appollona there lies another
unfinished colossal kouros.
Just to the west of Naxos is the island of Paros ( 194 sq km), famed
in antiquity for its beautiful marble. From the central height of Profitis Illias
(750 m), the fertile hilly landscape of Paros slopes down to the coast on all
sides.
Thera is the most southerly of the Cyclades, lying only 140 km north
of Crete. Since 1626 B.C., when a violent volcanic eruption destroyed the island,
Thera has taken the shape of a semicircle opening to the west. Across from the
main island there are two smaller uninhabited islands: Therasia, with an area
of 9 sq. km, and Aspronisi with an area of 2 sq. km. Excavations on these islands
and at the site of Akrotiri have shown that Thera was flourishing and prosperous
in the second millennium B.C., and while the inhabitants of the island were in
contact with the Minoan civilization of Crete, they developed an individual and
unique culture. Thera was not re-inhabited until many years after the huge eruption,
when Dorian settlers established themselves on the island. On a southeastern section
of the island, above the coastal village of Kamari, lies the rocky site of the
ancient village of Thera. The site includes a temenos, a temple to Apollo Pythios
and to Apollo Karneios, an agora, and a gymnasium with many inscriptions. There
is an archaeological museum on the island which houses material from the Cycladic
and Minoan periods.
Melos, famous because of the statue of Aphrodite in the Louvre (Venus
de Milo), is the most southwesterly of the Cyclades. To the northwest the island
is almost completely divided by a deep gulf. Port Adamas provides a safe harbor
within the gulf. The uninhabited southern portion of the island rises to 773 m
on the hill of Profitis Illias. Like Thera, Melos is of volcanic origin, and produced
obsidian, a black volcanic glass used for cutting tools, and other useful minerals
throughout antiquity. The Classical city of Melos, which was destroyed by the
Athenians in the Peloponnesian War, has well-preserved walls and. from a later
period, early Christian catacombs.
This text is cited Jan 2003 from The Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
Cyclades (Kuklades), a group of islands in the Aegaean Sea, lying to the south of Attica and Euboea, and so called because they lay in a circle (en kukloi) around Delos, the smallest but the most important of them. According to Strabo they were originally only twelve in number; namely, Ceos, Cythnos, Seriphos, Melos, Siphnos, Cimolos, Paros, Naxos, Syros, Myconos, Tenos, Andros. To these Artemidorus added Prepesinthos, Oliaros, and Cyaros, thus making them fifteen. Scylax differs from all other writers in making two groups of Cyclades, a northern and a southern. In the northern he places Ceos, Helena, Cythnos, Seriphos, Siphnos, Paros, Naxos, Delos, Rhene, Scyros (an error probably of the transcriber, for Syros), Myconos, Tenos, Andros. In the southern group he specifies Melos, Cimolos, Oliaros, Sicinos, Thera, Anaphe, Astypalaea. Most authorities, however, make the Cyclades consist of the twelve islands mentioned by Strabo, with the exception that they substitute Rhene or Rheneia for Melos, which is certainly more correct, since Melos scarcely lay within the circle. Accordingly the twelve, taking them in a circle from the NW. are; Ceos, Cythnos, Seriphos, Siphnos, Paros, Naxos, Delos, Rheneia, Myconos, Syros, Tenos, Andros. Mela, probably only through inadvertence, omits Ceos, and names Sicinos instead of Cythnos. Pliny (iv. 12. s. 22) follows Artemidorus in including Prepesinthos, Oliaros and Cyaros.
According to Thucydides (i. 4) the Cyclades were originally inhabited by Carians, who were expelled by Minos. (Comp. Herod. i. 171.) They were afterwards colonized by Ionians and Dorians, principally by the former.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited August 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Cyclades. A name applied by the ancient Greeks to that cluster (kuklos) of islands which encircled Delos. Strabo says that the Cyclades were at first only twelve in number, but were afterwards increased to fifteen. These, as we learn from Artemidorus, were Ceos, Cythnos, Seriphos, Melos, Siphnos, Cimolos, Prepesinthos, Olearos, Paros, Naxos, Syros, Myconos, Tenos, Andros, and Gyaros, which last, however, Strabo himself was desirous of excluding, from its being a mere rock, as also Prepesinthos and Olearos. It appears from the Greek historians that the Cyclades were first inhabited by the Phoenicians, Carians, and Leleges, whose piratical habits rendered them formidable to the cities on the continent till they were conquered and finally extirpated by Minos. These islands were subsequently occupied for a short time by Polycrates, tyrant of Samos, and the Persians; but after the battle of Mycale (B.C. 479) they became dependent on the Athenians.
This text is cited Oct 2002 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Στο κέντρο του Αιγαίου βρίσκεται το σύμπλεγμα των Κυκλάδων, το πολυπληθέστερο
πολυνησιακό συγκρότημα του Αρχιπελάγους. Στον κύκλο που σχηματίζουν γύρω από το
ιερό νησί του Απόλλωνος, τη Δήλο, οφείλουν οι Κυκλάδες το όνομά τους σύμφωνα με
την αρχαία γραμματεία. Στην πραγματικότητα τα κυκλαδονήσια δεν είναι παρά οι κορυφές
των βυθισμένων βουνών, που τα δυτικά τους όρια φτάνουν μέχρι την Εύβοια και την
Αττική, ενώ στα ανατολικά και τα νότια οριοθετούνται με υποθαλάσσια ρήγματα από
την Ικαρία και τη Σάμο, τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη αντίστοιχα. Για το λόγο αυτό
άλλωστε τα νησιά των Κυκλάδων στο σύνολό τους σχεδόν παρουσιάζουν έντονο ανάγλυφο
ακτών και απότομες ισοβαθείς. Υπό την έννοια αυτή είναι φανερό ότι οι Κυκλάδες
γεωγραφικά αποτελούν ξεχωριστή ενότητα.
Από γεωλογική άποψη τα νησιά διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους. Τα περισσότερα
πετρώματα είναι παλαιά και κρυσταλλικά, όμως στο νότιο τόξο στη Μήλο, τη Θήρα,
τη Σίκινο, τη Φολέγανδρο, είναι ηφαιστειακά. Τα νησιά διαθέτουν άφθονη πέτρα,
υλικό κατάλληλο για κτίσιμο, και η γεωλογική τους ανομοιομορφία αντανακλάται στην
τοιχοδομία των κτιρίων τους ήδη από τα αρχαία χρόνια. Λεπτές σχιστόπλακες σε επιμελημένες
σειρές αποτελούν τους τοίχους των σπιτιών της Κέας, στρογγυλεμένες πέτρες της
παραλίας με κονίαμα και μικρότερες σφηνωμένες στα διάκενα αποτελούν την τοιχοδομία
των σπιτιών της Μήλου, ενώ πελεκημένα κομμάτια ηφαιστειακού υλικού χαρακτηρίζουν
ένα τμήμα του οικισμού στο Ακρωτήρι της Θήρας.
Αυστηρή και επιβλητική η ομορφιά των Κυκλάδων. Στα μάτια των περισσότερων
τα νησιά αυτά φαίνονται βράχοι ξεροί, άγονοι, χωρίς πεδιάδες, με νερό λιγοστό,
με χώμα φτενό, συγχρόνως όμως μαγευτικοί και γοητευτικοί, σταχτοπράσινοι από τον
σχιστόλιθο και τον γνεύσιο, αλλά κι απ' το χρώμα της ελιάς. Και είναι όλα αυτά
τα στοιχεία που διαμόρφωσαν τον τοπικό πολιτισμό και τον κυκλαδικό τρόπο ζωής
από την απώτερη αρχαιότητα ως σήμερα. Είναι εμφανείς οι επιδράσεις αυτές ακόμα
και σήμερα στην αρχιτεκτονική των νησιώτικων οικισμών, εκεί όπου ο παραδοσιακός
τρόπος ζωής διατηρείται έτσι όπως τον διαμόρφωσε το περιβάλλον.
Το φυσικό περιβάλλον, που διαφέρει πολύ από νησί σε νησί, αποτελεί
βασικό στοιχείο της γοητείας τους. Ακόμα και μέσα στο ίδιο το νησί οι αντιθέσεις
του τοπίου πολλές φορές εκπλήσσουν. Τα γυμνά βράχια εναλλάσσονται με δασωμένους
λόφους, τα απότομα υψώματα μαλακώνουν από ζώνες επίπεδης γης. Κοινό χαρακτηριστικό
όμως όλων σχεδόν των νησιών αποτελούν οι πεζούλες, οι αναβαθμίδες, τα αναλήμματα
από ξερολιθιά, που επιτρέπουν την καλλιέργεια σε εδάφη με μεγάλη κλίση, που δουλεύονται
δύσκολα. Όλα τα νησιά, με αποκορύφωμα την Κέα, την Τήνο και τη Φολέγανδρο, είναι
στην κυριολεξία δεμένα με άνδηρα και ξερολιθιές, χαρακτηριστικό της υπεράνθρωπης
προσπάθειας και του μόχθου για την εξοικονόμηση γης.
Τα εδαφολογικά χαρακτηριστικά των νησιών ευνόησαν μια τόσο εκτεταμένη
ανθρώπινη επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, που η αρχή της χρονολογείται στον 6ο
αι. π.Χ. Αναμφισβήτητο γεγονός αποτελεί η καταστροφή των παραδοσιακών αυτών μορφών
χρήσης της γης τις τελευταίες δεκαετίες, αποτέλεσμα της αλλοίωσης των ρυθμών καλλιέργειας,
εξ αιτίας της ερήμωσης της υπαίθρου, η απειλή της επιστροφής των λοφοπλαγιών στη
φυσική τους μορφή.
Aμεση συνέπεια των προηγουμένων είναι η διατάραξη του οικοσυστήματος
των τριών τελευταίων χιλιετιών. Η διάσωση των αναβαθμίδων σημαίνει τη διάσωση
μιας τεράστιας πολιτιστικής παράδοσης, διότι σε επίπεδο τεχνολογίας οι εργασίες
διαμόρφωσης μιας επικλινούς επιφάνειας σε βαθμίδες καλλιέργειας δεν απαιτούν μόνο
ενέργεια και ανθρώπινο δυναμικό, αλλά προϋποθέτουν ανεπτυγμένες γνώσεις τοπογραφίας,
προοπτικών αξιοποίησης ενός φυσικού τοπίου, ικανότητες διάγνωσης των εδαφικών
πλεονεκτημάτων του, της αντιστήριξης των εδαφών, της ορθολογικής χρησιμοποίησης
της εξορυγμένης πέτρας και ελέγχου του υδρογραφικού δικτύου.
Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό των νησιών των Κυκλάδων, στοιχείο που
παραπέμπει στην μακρά ιστορική διάρκεια, σε ιστορίες χιλιετιών, αποτελεί το πυκνό
οδικό δίκτυο από μοναδικής τέχνης λιθόστρωτα μονοπάτια. Πολλά τα τεκμήρια ότι
δεν είναι λίγα τα μονοπάτια που διατηρούν σε αρκετά σημεία το αρχαίο λιθόστρωτο,
έτσι όπως διαμορφώθηκε από τους Κυκλαδίτες της κλασικής αρχαιότητας. Η ύπαρξη
λιθόστρωτων οδών μέσα στους κυκλαδίτικους οικισμούς της μυκηναϊκής περιόδου, για
παράδειγμα στη Γρόττα της Νάξου, στηρίζει την υπόθεση ότι πιθανόν να υπήρχαν πλακόστρωτοι
αγροτικοί οδοί, ακόμα και από την δεύτερη προσχριστιανική χιλιετία.
Παρ' όλα αυτά, αν και υπάρχουν όλες οι μαρτυρίες ότι ο πολιτισμός
που γεννήθηκε στο νησιώτικο αυτό σύμπλεγμα πριν μερικές χιλιετίες, συνεχίζει την
αδιάλειπτη πορεία του, ότι εξακολουθεί να υφίσταται σε διάφορες μορφές και εκφάνσεις
του πολιτισμικού, αλλά και του καθημερινού βίου των νησιωτών, οι αλλαγές που σημειώθηκαν
τις τελευταίες δεκαετίες στις Κυκλάδες δεν είναι ευκαταφρόνητες.
Τα τελευταία 30 χρόνια ο πληθυσμός των νησιών μειώθηκε δραματικά,
σε ποσοστό περίπου 30%, ενώ ως τότε είχε διατηρηθεί στο ίδιο σχεδόν υψηλό επίπεδο
που είχε φτάσει στο τέλος του 19ου αιώνα. Την αντίστοιχη χρονική περίοδο των 30
ετών, στις Κυκλάδες υπάρχει μια θεαματική τουριστική άνοδος. Συνέπεια των δύο
αυτών παραμέτρων είναι η εγκατάλειψη της υπαίθρου και της γεωργίας που μέχρι πριν
30 χρόνια αποτελούσε την κύρια απασχόληση των κατοίκων των νησιών.
Αποτελεί κοινό τόπο ότι η ανάπτυξη του τουρισμού σε μια περιοχή είναι
άμεσα συναρτημένη με τη διαθεσιμότητα φυσικών και πολιτιστικών πόρων. Η ποικιλία
και η ποιότητα των πόρων αυτών είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα για την ανάπτυξη
της τουριστικής δραστηριότητας και της διατήρησης της ανταγωνιστικότητας μιας
περιοχής. Στο πλαίσιο αυτό η ποιότητα του περιβάλλοντος και η ορθολογική ανάδειξη
του μνημειακού πλούτου που σε χρονική διάρκεια ξεπερνά τις 5 χιλιετίες και του
τεράστιου πολιτιστικού εν γένει αποθέματος των Κυκλάδων αποκτά μια τεράστια σημασία.
Είναι αυτονόητο ότι η κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών στον τόπο παραγωγής
και προσφοράς τους έχουν πολλαπλές οικονομικές, κοινωνικές, πολιτισμικές και περιβαλλοντικές
επιπτώσεις στα νησιά. Οι επισκέπτες χρησιμοποιούν τους τουριστικούς πόρους, τις
παραλίες, τους ιστορικούς και αρχαιολογικούς χώρους, για αναψυχή, αλλά και ως
αποδέκτες των αποβλήτων, του κυκλοφοριακού και της ρύπανσης, της οπτικής και ακουστικής
ρύπανσης. Οι Κυκλάδες, και ιδιαίτερα ορισμένα από τα μέλη του συμπλέγματος, η
Μύκονος, η Σαντορίνη, η Ίος, η Πάρος ζουν τα τελευταία χρόνια έντονες τις επιπτώσεις
του τουρισμού.
Πολλά, πάρα πολλά είναι αυτά που έχουν γραφεί για τα νησιά των Κυκλάδων.
Αναρίθμητες σελίδες, σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου μιλούν για την ιστορία,
το περιβάλλον, τον πολιτισμό, τον τουρισμό, τις θάλασσες των νησιών αυτών. Όμως
πολύ περισσότερα είναι αυτά που θα πρέπει ακόμα να ερευνηθούν και να κατανοηθούν
για την μοναδική αυτή αιγαιοπελαγίτικη πολυνησία. Η κυκλαδική ζωή, ο κυκλαδικός
τρόπος ζωής διαμορφώθηκε σύμφωνα με τη γεωμορφολογία των νησιών, το κλίμα και
τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές, παράγοντες που παραμένουν αναλλοίωτοι από την
3η προσχριστιανική χιλιετία.
Το περιβάλλον ενός τόπου είναι αυτό που διαμορφώνει στον συγκεκριμένο
τόπο τον συγκεκριμένο πολιτισμό
(Κείμενο: Λίνα Μενδώνη, από την έκδοση "Ιστορία του Τοπίου
και Τοπικές Ιστορίες")
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα,
με φωτογραφία
A group of islands in the Aegean
Sea. The ancients called by this name only Delos
and eleven neighbouring islands, Andros,
Tenos, Mykonos,
Siphnos, Seriphos,
Naxos, Syros,
Paros, Kythnos,
Keos, and Gyaros.
According to mythology they were nymphs metamorphosed into rocks for having refused
to sacrifice to Poseidon. They are in fact remains of an ancient continent that
disappeared in the tertiary epoch. Successively Cretan, Dorian, and Ionian colonies,
they were made subject to Athens
by Miltiades. The turks conquered them in the sixteenth century.
The Cyclades are now a nomos, or department, of Greece,
but under this name are comprised also Melos,
Kimolos, Sikinos,
Amorgos (birthplace of Simonides),
Thera or Santorini, Ios,
Anaphe, and other islands
between them.
Silk, wine, cotton, fruit, sponges, marble (Paros),
and emery (Naxos), are the
chief products. There is also a coasting trade; Hermoupolis
in Syros is an important
port.
There were in the Cyclades many Greek sees suffragan to Rhodes.
Under the Frankish rule, Latin sees were also established at Naxos,
Andros, Keos,
Syros, Tenos,
Mykonos, Ios,
Melos, and Thera,
as suffragans of Rhodes and
Athens, later only of Naxos.
The Archdiocese of Naxos
includes also Paros and Antiparos.
Naxos and Paros
were Greek bishoprics early united under the name of Paronaxia. It was a metropolitan
see in 1088. Several of its metropolitans united with Rome
from the fourteenth to the eighteenth century. Andros
was likewise a Greek see. In 1824 it was confided to the Bishop of Tenos.
Melos (Milo) is famous for
the statue of Venus found there; it has thermal springs and solfataras, and there
are ruins of the ancient city. In 1700 the see was united with Naxos
and in 1830 with Thera. Ios
(Nio, Nea), according to tradition the site of Homer's death, had a series of
Latin bishops. As to Mykonos
(Micone) we know only that the see was united with Tenos
as early as 1400.
S. Petrides, ed.
Transcribed by: Gerald M. Knight
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
