Εμφανίζονται 6 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο για το τοπωνύμιο: "ΑΚΑΝΘΟΣ Αρχαία πόλη ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ".
A city on the Chalkidean Isthmus of Akte between the Singitic and
Strymonic Gulfs at the modern village of lerissos. According to Thucydides (4.84)
it was founded as a colony of Andros. Akanthos is well known for its coins, which
had a wide circulation. Its primary source of income was probably agriculture.
Historically, Akanthos appears first in connection with the Persian
Wars when it supported first Mardonios (Hdt. 6.44) and then Xerxes (Hdt. 7.22;
115ff; 121). It was particularly important in aiding the latter dig his canal
across the Isthmus of Akte (Hdt. 7.22, 115; Thuc. 4.109). The line of this canal
can be traced today starting at the village of Nea Rhoda, which is approximately
2 km SE of lerissos. In the Athenian Tribute Lists Akanthos regularly paid 3 talents
after 446-445; 5 talents were paid in the only preserved list of the first two
tribute periods in 450-449 (ATL III 239ff, 267ff). Originally siding with Athens
in the Peloponnesian War, Akanthos went over to Brasidas in 424 on the urging
of the oligarchic faction (Thuc. 4.84ff). The fact that its troops are named in
addition to the Chalkideans in Brasidas' army indicates that Akanthos did not
join the Chalkidean League. With the Peace of Nikias the city was granted autonomy
but was forced to resume paying tribute to Athens (Thuc. 5.18.5). Although Akanthos
was taken over by the Macedonians in the 4th c. it was apparently not destroyed
by them. It was then joined on the Isthmus by the new city of Uranopolis, founded
by Alexarchos. The Romans pillaged Akanthos in 200 A.D. (Livy 3145.15ff), but
its harbor was still important in 167 (Livy 45.30.4). Evidence of continued existence
in Imperial times is provided by the Roman inscriptions found on the acropolis.
Silver coins were first minted in Akanthos around 530 in large quantities
on the Euboic standard. Around 424 there was a change over to the Phoenician standard.
The Akanthos mint had ceased operation by, at the latest, the middle of the 4th
c.
No systematic excavations have been undertaken as yet at Akanthos.
The most significant remains preserved today are the impressive walls on the acropolis
standing for some distance nearly 8 m in height. Ancient architectural blocks
such as capitals, columns, and geison blocks are reused in a ruinous Byzantine
church and others are lying in the vicinity of the acropolis. Remains of an ancient
mole in the harbor are reported by Leake and Struck. A Roman sarcophagus, a Roman
inscription, and a Roman inscribed column drum have been found at the site.
S. G. Miller, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Oct 2002 from
Perseus Project URL below, which contains 1 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
A titular see of Macedonia, on the Strymonic Gulf, now known as Erisso. Its inhabitants were praised by Xerxes for their zeal in his cause. There were still extant earlier in the nineteenth century the ruins of a large curving mole built far into the sea.
This text is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
Akanthos: Eth. Akanthios: Erissο. Α town on the E. side of the isthmus, which connects the peninsula of Acte with Chalcidice, and about 1 1/2 mile above the canal of Xerxes. (Athos) It was founded by a colony from Andros, and became a place of considerable importance. Xerxes stopped here on his march into Greece (B.C. 480) and praised the inhabitants for the zeal which they displayed in his service. Acanthus surrendered to Brasidas B.C. 424, and its independence was shortly afterwards guaranteed in the treaty of peace made between Athens and Sparta. The Acanthians maintained their independence against the Olynthians, but eventually became subject to the kings of Macedonia. In the war between the Romans and Philip (B.C. 200) Acanthus was taken and plundered by the fleet of the republic. Strabo and Ptolemy erroneously place Acanthus on the Singitic gulf, but there can be no doubt that the town was on the Strymonic gulf, as is stated by Herodotus and other authorities: the error may have perhaps arisen from the territory of Acanthus having stretched as far as the Singitic gulf. At Erisso, the site of Acanthus, there are the ruins of a large ancient mole, advancing in a curve into the sea, and also, on the N. side of the hill upon which the village stands, some remains of an ancient wall, constructed of square blocks of grey granite. On the coin of Acanthus figured below is a lion killing a bull, which confirms the account of Herodotus (vii. 125), that on the march of Xerxes from Acanthus to Therme, lions seized the camels which carried the provisions.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited May 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Η αρχαία Ακανθος βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά της Ακτής, της
ανατολικής χερσονήσου της Χαλκιδικής, στη θέση της σημερινής Ιερισσού.
Ο Θουκυδίδης αναφέρει την Ακανθο, ενώ ο Πλούταρχος ως μεικτή αποικία Ανδρίων και
Χαλκιδέων, που ιδρύθηκε στην «Ακτή του Δράκοντος», στη θέση προϋπάρχοντος πολιτισμού.
Σύμφωνα με τον Ευσέβιο και τα αρχαιολογικά δεδομένα πιθανή χρονολογία ίδρυσής
της είναι το 655 π.Χ. Οι οικονομικοί πόροι της προέρχονταν από τον ορυκτό και
δασικό της πλούτο αλλά και τα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα που διακινούταν
από το αξιόλογο λιμάνι της.
Η πρώιμη ιστορία δεν είναι γνωστή. Την ανάπτυξή της στην αρχαϊκή περίοδο
αντανακλά η μεγάλη κυκλοφορία των νομισμάτων της, που αρχίζει γύρω στο 530 π.Χ.
με έμβλημα το ταυροκτόνο λιοντάρι. Είναι γνωστοί τουλάχιστον 92 τύποι. Το πρώτο
ιστορικό στοιχείο, ήδη από τα τέλη του 6ου αι. π.Χ., τη συσχετίζουν με τους περσικούς
πολέμους. Ως ελεύθερη πόλη η Ακανθος αρχικά ήταν μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας
και αργότερα της Σπαρτιατικής. Στις αρχές του 4ου αι. π.Χ., σε περίοδο μεγάλης
ακμής, αντιτάχθηκε και δεν προσχώρησε ποτέ στη Χαλκιδική Συμμαχία. Το 348 π.Χ.
κατακτήθηκε από τους Μακεδόνες χωρίς να καταστραφεί. Αργότερα ενσωματώθηκε στην
περιοχή της Ουρανούπολης,
η νέα πόλη που ιδρύθηκε στον ισθμό, ανάμεσα στο Στρυμονικό και στο Σιγγιτικό κόλπο,
από τον Αλέξαρχο, τον αδελφό του Κασσάνδρου. Σύμφωνα με τον Λίβιο γύρω στο 200
π.Χ. η Ακανθος πολιορκήθηκε από τους Ρωμαίους, που αξιοποίησαν, όπως φαίνεται,
τις φυσικές πηγές πλούτου και το λιμάνι της. Η ζωή της Ακάνθου συνεχίζεται σε
όλη τη διάρκεια των βυζαντινών μέχρι τα νεότερα χρόνια.
Η αρχαία πόλη εκτείνεται σε γραφική λοφοσειρά, 600 μέτρα περίπου νοτιοανατολικά
από τον οικισμό της Ιερισσού, όπου διατηρούνται λείψανα των τειχών, ένα εντυπωσιακό
τμήμα της ακρόπολης, διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη και οικοδομικά απομεινάρια ελληνιστικών
χρόνων. Στον ίδιο αρχαιολογικό χώρο σώζονται μία ερειπωμένη βυζαντινή εκκλησία
και δύο μεταβυζαντινές. Η Ακανθος δεν έχει ανασκαφεί ακόμη συστηματικά αντίθετα
με τη νεκρόπολη, που η έρευνά της άρχισε ήδη από το 1973. Ιδιαίτερα εκτεταμένος
ο χώρος του νεκροταφείου κατέχει το παράλιο τμήμα της Ιερισσού και αριθμεί μέχρι
σήμερα περισσότερους από 600 τάφους. Χρησιμοποιήθηκε μια μεγάλη χρονική περίοδο,
από την αρχαϊκή εποχή μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια, και στη συνέχεια, ίσως με κάποιες
διακοπές, μέχρι το 17ο αι. π.Χ. Οι τάφοι εκτείνονται σε δύο ή τρία τουλάχιστον
επάλληλα στρώματα, είτε σε μικρό βάθος, στο στρώμα του χώματος, είτε σε μεγαλύτερο,
στην άμμο. Η διάταξη των τάφων είναι συνήθως παράλληλη στη γραμμή του αιγιαλού.
Ο προσανατολισμός των νεκρών είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, από νοτιοανατολικά
(κρανίο νεκρών- στόμιο αγγείων) προς βορειοδυτικά. Στην Ακανθο ενήλικες και παιδιά
θάβονται στον ίδιο χώρο σύμφωνα με τα γνωστά ταφικά έθιμα της αρχαιότητας, στα
οποία κυριαρχεί ο ενταφιασμός. Χρησιμοποιούνται διάφορα είδη τάφων, όπως ορθογώνιοι
λάκκοι είτε απλοί είτε επενδεδυμένοι με πηλό ή πήλινες λάρνακες, συνήθως ακόσμητες,
μερικές φορές όμως με ανάγλυφη η ζωγραφική διακόσμηση, κιβωτιόσχημοι τάφοι, κεραμοσκεπείς
και εγχυτρισμοί, δηλαδή ταφές μέσα σε πίθους ή μικρότερα αγγεία- αμφορείς, υδρίες,
στάμνοι, που αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό βρεφικών ή παιδικών ταφών.
Τα κτερίσματα, που συνήθως είναι τοποθετημένα μέσα στους τάφους δίπλα
ή επάνω στους νεκρούς, είναι πολυάριθμα και ποικίλα ανάμεσα τους υπερτερούν τα
πήλινα αγγεία, είτε για τροφή στερεή ή υγρή. Πολλές φορές τα κτερίσματα που συνοδεύουν
τους νεκρούς αποτελούσαν και τα προσωπικά τους αντικείμενα ή σχετίζονταν με τα
επαγγέλματα και τις προσωπικές τους ασχολίες, όπως κοσμήματα, περόνες, πόρπες,
καθρέφτες, στλεγγίδες, βελόνες, αγκίστρια, κλαδευτήρια, μαχαίρια. Όπλα αποκαλύπτονται
σπάνια. Πολύ συχνά, στις γυναικείες και στις παιδικές ιδιαίτερα ταφές, υπάρχουν
πήλινα ειδώλια, που απεικονίζουν χθόνιες θεότητες, διάφορες γυναικείες ή ανδρικές
μορφές, ηθοποιούς, ερωτιδείς, ζώα. Τα ευρήματα παρουσιάζουν πλατιά τυπολογία και
προέλευση. Αντιπροσωπεύονται διάσημα εμπορικά κέντρα του αρχαίου κόσμου και διάφορα
εργαστήρια, ενώ είναι αισθητή η παράλληλη ανάπτυξη και της τοπικής παραγωγής.
Συγγενικά ταφικά έθιμα, παρόμοιοι τύποι ταφών και ευρήματα απαντούν σε πολλά άλλα
νεκροταφεία των αρχαίων πόλεων της Μακεδονίας
και της Θράκης και φανερώνουν
επιδράσεις, επαφές και εμπορικές συναλλαγές τόσο με την ελληνόφωνη Ανατολή όσο
και με γνωστά κέντρα του νησιώτικου χώρου, την Εύβοια,
την Αθήνα, την Κόρινθο
και τη Βοιωτία.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
