Πληροφορίες τοπωνυμίου

Marcus Diadochus

ΦΩΤΙΚΗ (Αρχαία πόλη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
Marcus Diadochus. A short treatise, entitled ton makariou Markou tou Diadochou kata Areianon logos, Beati Marci Diadochi Sermo contra Arianos, was published with a Latin version, by Jo. Rudolph. Wetstenius, subjoined to his edition of Origen, De Oratione, 4to. Basel, 1694, and was reprinted, with a new Latin version, in the Bibliotheca Patrum of Galland, vol. v. p. 242. There has been considerable doubt as to the time and place in which the author lived. Some have identified him, but without reason, with Diadochus, bishop of Photice, in Epeirus Vetus (Photikes tes en tei palaiai Epeiroi episkopos), who wrote a work on the ascetic life which is briefly described by Photius (Bibl. cod. 201), and whom critics, on uncertain ground, assign to the middle of the fifth century. But there is no ground for this identification, as Diadochus of Photice does not appear to have been ever called Marcus. Others suppose Marcus Diadochus to have been one of the two Egyptian bishops of the name of Marcus, who were banished by the Arians during the patriarchate of George of Cappadocia at Alexandria, and who, having been restored in the reign of Julian, were present (A. D. 362) at a synod held at Alexandria, and are named in the heading of the letter of Athanasius, usually cited as Tomus ad Antiochenos. (Comp. Athanas. Apolog. de Fuga sua, c. 7.) Galland suggests that Marcus Diadochus may have been one of two bishops of the name of Marcus, ordained by Alexander, the predecessor of Athanasius, and who were banished by the Arians, one into the Oasis Magna in Upper Egypt, and the other to the Oasis of Ammon (Athanas. Hist. Arianor. ad Monach. c. 72); but we identify these with the two just mentioned. (Falric. Bibl. Graec. vol. ix. p. 266, &c.; Cave, Hist. Litt. ad ann. 356, vol. i. p. 217; Galiand. Bibioth. Putrum. Proleg. ad Vol. V. c. 14.)

This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Oct 2006 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks

• http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Per...

Όσιος Νείλος ο Εριχιώτης (Ιδρυτής της Μονής)

ΓΙΡΟΜΕΡΙ (Χωριό) ΦΙΛΙΑΤΕΣ
1228 - 1334
  Ιδρυτής και πρώτος κτίτωρ της Μονής είναι ο Όσιος Νείλος ο Εριχιώτης (1228-1334) Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή, από την αυτοκρατορική γενιά των Λασκάρεων. Έγινε μοναχός σε πολύ νεαρή ηλικία στην περίφημη Μονή των Ακοιμήτων όπου από Νικόλαος μετονομάσθηκε Νείλος. Μετά από αρκετά χρόνια επισκέφθηκε για προσκύνημα τα Ιεροσόλυμα.
  Επιστρέφοντας συγκρούσθηκε με τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο, για το επίμαχο τότε ζήτημα της ενώσεως Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας. Καταδικάστηκε για τις θέσεις του και εγκαταλείφθηκε σε μια βάρκα στο πέλαγος για να χαθεί. Η Θεία Πρόνοια τον οδήγησε στα παράλια του Αγίου Όρους, στην Μονή των Ιβήρων, όπου παρέμεινε για μια τριετία ως πορτάρης.
  Γυρνώντας στην Κωνσταντινούπολη, τιμήθηκε από το νέο Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο, όμως δεν έμεινε για πολύ στη Βασιλεύουσα. Ξεκίνησε νέα πολυετή περιοδεία, κατά την οποία επισκέφθηκε πολλά μέρη των Αγίων Τόπων, και στη συνέχεια περνώντας τα νησιά του Αιγαίου, την Πελοπόννησο και την Κέρκυρα έφτασε στην Αυλώνα της Ηπείρου, όπου έμεινε για μερικά χρόνια.
  Στη συνέχεια, μετά από πρόσκληση κατοίκων της Θεσπρωτίας, μετέβη νοτιώτερα, στην περιοχή του Γηρομερίου, και εγκαταστάθηκε σε ένα παλαιό ασκητήριο, στη σπηλιά ενός απότομου βράχου.
  Σύντομα σχηματίστηκε γύρω του μικρή αδελφότητα ασκητών και κατόπιν οράματος και αφού βρήκαν την εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας, εγκαταστάθηκαν στο απέναντι βουνό όπου έκτισαν τον πρώτο πυρήνα της Μονής
  Μετά από αρκετά χρόνια ακόμη και σε βαθιά γεράματα, στην ηλικία των 106 ετών, ο Όσιος Νείλος παρέδωσε το πνεύμα του στις 2 Ιανουαρίου του έτους 1334, αφού συνέταξε τη Διαθήκη του και όρισε το διάδοχό του. Το λείψανό του ενταφιάστηκε σε μικρή απόσταση από τη Μονή και παραμένει μέχρι σήμερα εκεί, διότι όταν επεχείρησαν, λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, την ανακομιδή του, κατά θεία παραχώρηση, κατέπεσε ογκώδης βράχος και κάλυψε τον τάφο. Σήμερα, επάνω από τον τάφο του Οσίου Νείλου υπάρχει μικρό παρεκκλήσι.

Ιστοσελίδα Ιεράς Μονής Γηρομερίου
• http://users.otenet.gr/~monigir/idrytis.htm (3 φωτ.)