Πληροφορίες τοπωνυμίου

  Η Λευκάδα ή Λευκάς, πήρε το όνομά της από το λευκό ακρωτήρι που βρίσκεται στον νοτιότερο άκρο της, τον Λευκάτα. Βράχοι τεράστιοι, απόκρημνοι, κατάλευκοι το στολίζουν. Είναι το μέρος που η παράδοση θέλει τη λυρική ποιήτρια Σαπφώ να δίνει τέλος στη ζωή της και στον άτυχο έρωτά της για τον όμορφο Φάωνα. Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές έρευνες, τα πρώτα ίχνη ζωής στο νησί χρονολογούνται στη Νεολιθικη εποχή, 8.000 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού. Αξιοσημείωτα αρχαιολογικά ευρήματα κοντά στην περιοχή του Νυδρίου, μαρτυρούν την ύπαρξη πολιτισμού, που έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον πολιτισμό της Ηπείρου. Οι Λέλεγες ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού, τους οποίους πολέμησαν ο βασιλιάς Λαέρτης και οι Κεφαλήνιοι και κατέκτησαν την περιοχή τους. Σύμφωνα με αξιόλογες αρχαιολογικές ενδείξεις του αρχαιολόγου Δέρπφελδ, η Λευκάδα έχει πολλές πιθανότητες να είναι η Ομηρική Ιθάκη, η πατρίδα του Οδυσσέα. Η Λευκάδα έχει δώσει το συνεχές παρόν της μέσα στην Ιστορία και δεν έλειψε από καμία σημαντική μάχη των Ελλήνων. Ήταν εκεί με τα πλοία της και τον στρατό της στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, στη μάχη των Πλαταιών, στον Πελοποννησιακό πόλεμο με τους Σπαρτιάτες, στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τον 3ο αιώνα π.Χ. αντιστάθηκε σθεναρά στους Ρωμαίους που θέλησαν την υποδούλωσή της. Στη Βυζαντινή εποχή το νησί αποτελεί τμήμα του Δεσποτάτου της Ηπείρου και το 1293 ο Δεσπότης Νικηφόρος Α το παραχωρεί στον Ιωάννη Ροσσίνι. Ο Ροσσίνι είναι ο δημιουργός του Κάστρου της Αγίας Μαύρας, ενός από τα πιο αξιοσημείωτα φράγκικα κάστρα στην Ελλάδα. Ακολουθεί μια μεγάλη περίοδος Ενετοκρατίας την εποχή που η υπόλοιπη Ελλάδα ήταν σκλαβωμένη στους Τούρκους. Οι συνεχείς συγκρούσεις με τους Τούρκους, είχαν σαν αποτέλεσμα να κυριαρχήσουν στο νησί οι Οθωμανοί, από το 1503 ως το 1684. Η Λευκάδα είναι η μόνη από τα Ιόνια νησιά που έχει γνωρίσει Τουρκική κατοχή για 180 χρόνια. Το 1684, το νησί περνάει πάλι στην κυριαρχία των Ενετών, που παραχωρούν στους Λευκαδίτες ένα υποτυπώδες σύνταγμα. Οι φιλελεύθερες ιδέες της Γαλλικής επανάστασης φτάνουν και στη Λευκάδα, αφού για ένα μικρό χρονικό διάστημα κυριάρχησαν σ’ αυτήν οι Γάλλοι. Το 1810 το νησί περνάει στην κατοχή των Βρετανών. Υπό την κυριαρχία των Βρετανών, οι Λευκαδίτες δίνουν το παρόν τους με κάθε τρόπο στην επανάσταση του 1821. Η Λευκάδα ενώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα το 1864, όπως τα άλλα Ιόνια νησιά. Από τότε αρχίζει η πρόοδός της με την σημαντικότατη συμβολή της ανάπτυξης του τουρισμού, τις τελευταίες δεκαετίες.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Ένωσης Ξενοδόχων Λευκάδας (1998).

Ιστοσελίδα Νομαρχίας Λευκάδας
• http://www.lefkada-monuments.gr/history.asp (5 φωτ.)

  Από τις ανασκαφές προκύπτει ότι στη Λευκάδα υπήρχε αρχαιότατος Πολιτισμός.
  Ο Δαίρπφελδ που διενήργησε τις ανασκαφές υποστήριξε την άποψη ότι η Λευκάδα είναι η αναφερόμενη στην Οδύσσεια Ιθάκη. Ταύτισε μάλιστα την ομηρική Νήρικο με τα, επί του λόφου Αγ. Γεωργίου στην πόλη Λευκάδας, ευρεθέντα προϊστορικά τείχη.
  Προελληνικά, κάτοικοι του νησιού ήταν πιθανώς οι Ακαρνάνες. Ο Αριστοτέλης μάλιστα αναφέρει ότι ο ήρωας Λέλεγας ήταν αυτόχθων. Μνημονεύεται δε κάποια φυλή Τηλεβοίων ή Τηλεβοών.
  Η Λευκάδα υπήρξε Κορινθιακή αποικία και οι Κορίνθιοι συνέβαλαν σημαντικά στην ανάπτυξή της. Ο Ηρόδοτος αποκαλεί τους Λευκαδίους "Έθνος δωρικόν από Κορίνθου".
  Πήρε μέρος στους Περσικούς πολέμους (490-479 π.Χ.). Στον Πελοποννησιακό πόλεμο (431-404 π.Χ.) ήταν αρχικά εναντίον των Αθηναίων.
  Αργότερα την ξαναβρίσκουμε σύμμαχο της Σπάρτης και στα χρόνια της Μακεδονικής ανόδου εναντίον του Φιλίππου, να υπερασπίζεται την αυτοτέλεια των Ελληνικών Πόλεων.
  ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ: Το νησί υποτάχθηκε διαδοχικά στον Κάσσανδρο, στον Αγαθοκλή, στον Δημήτριο τον Πολιορκητή και στον Πύρρο. Το 197 π.Χ. το υπέταξαν οι Ρωμαίοι.
  ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ: Στην εποχή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας η Λευκάδα είχε ενταχθεί στο θέμα της Κεφαλληνίας. Μετά την προσωρινή κατάλυση του Βυζαντινού κράτους από τους σταυροφόρους αποτέλεσε τμήμα του δεσποτάτου της Ηπείρου. Το 1294 ο δεσπότης Νικηφόρος Α έδωσε το νησί για προίκα στον γαμπρό του Ιωάννη Ορσίνι. Στα χρόνια που θ’ ακολουθήσουν η Λευκάδα θα ζήσει το διαδοχικό πέρασμα από κατακτητή σε κατακτητή.
  Φραγκοκρατία από 1300-1479
  Τουρκοκρατία από 1479-1684
  Ενετοκρατία από 1684-1797
  Δημοκρατικοί Γάλλοι από 1797-1798
  Ρωσοτούρκοι από 1798-1800
  Επτάνησος Πολιτεία: 1800-1807
  Αυτοκρατορικοί Γάλλοι 1808-1810
  Αγγλική προστασία: 1810-1864
  Ένωση με την Ελλάδα: την 21 Μαϊου 1864 η Λευκάδα με τα άλλα νησιά του Ιονίου γίνονται τμήμα του Ελληνικού Κράτους.
  Η μακραίωνη Ιστορία της μέσα από απειλές και εξαρτήσεις τελείωσε εδώ.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Συλλόγου Ενοικιαζομένων Δωματίων-Διαμερισμάτων.

Μύθος και προϊστορία
  Το όνομά του το νησί, το πήρε ίσως από τα λευκά βράχια του ακρωτηρίου Λευκάτα, ή από κάποιον μυθικό Λευκάτα, που κυνηγημένος πήδηξε από τα άγρια βράχια για να σωθεί. Πρώτοι κάτοικοί του ήταν οι μυθικοί Λέλεγες. Τα ευρήματα των ανασκαφών στη Χοιροσπηλιά, στην Ασβοσπηλιά και στο Μεγανήσι δίνουν δείγματα ζωής, που ανάγονται στη νεολιθική εποχή. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η θεωρία του Γερμανού αρχαιολόγου Doerpfeld, ο οποίος προσπάθησε να ταυτίσει την Λευκάδα με την Ομηρική Ιθάκη, με βάση απόσπάσματα από την «Οδύσσεια». Αντίθετα, ο δάσκαλός του, ο διάσημος αρχαιολόγος Σλήμαν, υπόστήριξε ότι η Ιθάκη του Ομήρου, ταυτίζεται με την σημερινή Ιθάκη.
Αρχαία χρόνια
  Τον 6ο αιώνα π.Χ., άποικοι από την Κόρινθο ίδρυσαν τη Λευκάδα. Αυτοί άνοιξαν και τη διώρυγα που απέκοψε το νησί από την Στερεά Ελλάδα. Οι Λευκαδίτες έλαβαν μέρος στους Περσικούς πολέμους, τον 5ο αιώνα π.Χ., ενώ στον Πελοποννησιακό πόλεμο ετάχθησαν με το μέρος των Σπαρτιατών. Τον 4ο αιώνα π.Χ. υπότάσσονται στους Μακεδόνες και συμμετέχουν στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου εναντίον των Περσών. Στις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ., το νησί, καταλαμβάνεται από τους Ρωμαίους, ενώ μετά τη ναυμαχία του Ακτίου, όπου ο Οκτάβιος κατέστρεψε τους στόλους του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας, η Λευκάδα ερημώνεται.
Βυζάντιο
  Η Λευκάδα κατά την περίοδο αυτή αποτέλεσε διαδοχικά μέρος του «Θέματος της Κεφαλληνίας» και του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Το 1294, ο Δεσπότης της Ηπείρου Νικηφόρος ο Α' δώρισε το νησί στην οικογένεια Ορσίνι. Οι Ορσίνι έχτισαν το κάστρο της Αγίας Μαύρας και κυβέρνησαν το νησί ως το 1331. Από τότε και μέχρι την κατάκτησή του από τους Βενετούς, πέρασε διαδοχικά στην κυριαρχία Φράγκων, Φλωρεντινών και Τούρκων.
Βενετσιάνοι
  Το νησί καταλήφθηκε από τον Φραγκίσκο Μοροζίνι το 1684. Από τότε ως το 1797 παρέμεινε υπό την κυριαρχία των Βενετών. Κατά την περίοδο αυτή γνώρισε σημαντική οικονομική και πνευματική άνθηση.
Γάλλοι και Ιόνια Πολιτεία
  Από το 1797 ως το 1810 η Λευκάδα πέρασε από την κυριαρχία των Βενετών στους δημοκρατικούς Γάλλους, στη συνέχεια στον ενωμένο ρωσοτουρκικό, στόλο αποτελώντας τμήμα της Ιονίου πολιτείας, μετά πάλι στους αυτοκρατορικούς Γάλλους και το 1810 περιήλθε στην κυριαρχία των Αγγλων. Σημαντική υπήρξε η συμβολή του νησιού στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους, το 1821. Οι Αγγλοι την κατείχαν ως το 1864, οπότε ενώθηκε, όπως και τα άλλα Ιόνια νησιά, με την Ελλάδα.
Ενσωμάτωση και Νεότερα χρόνια
  Στις 21 Μαΐου του 1864, οι Αγγλοι προχώρησαν και επίσημα στην εκχώρηση των Ιονίων νήσων στην Ελλάδα, λίγο καιρό μετά την ενθρόνιση, στην Αθήνα, του Δανού πρίγκιπα Γεώργιου του Α', ευνοούμενου της αγγλικής πολιτικής. Η πράξη αυτή ήταν, κυρίως, αποτέλεσμα της έντονης πίεσης που άσκησε ο λαός. Ήδη στην Κεφαλλονιά είχε αναπτυχθεί κατά την αγγλική περίοδο, ενωτική κίνηση, που σαν έκφρασή της είχε το Ριζοσπαστικό κόμμα. Είχαν προηγηθεί ελεύθερες εκλογές στα Ιόνια νησιά, το 1850. Εκείνη η βουλή είχε διακηρύξει, με ψήφισμά της, την θέληση του λαού των Ιονίων νήσων για Ένωση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Στις 15/27 Φεβρουαρίου του 1862 εκλέγεται ομόφωνα, επικεφαλής της Ιονίου Βουλής, ο Κεφαλλονίτης Ριζοσπάστης Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος. Στις 7 Απριλίου του 1864 έφτασε στην Κέρκυρα ο Έλληνας εκπρόσωπος Θεόφιλος Ζαΐμης. Ο Αγγλος αρμοστής του παρέδωσε την εξουσία.

Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Περιφέρειας Ιόνιων Νησιών

• http://www.ionianislands.gr/greek/history/history....

Naval Battle of Salamis

The following took part in the war: The Leucadians, who are Dorians from Corinth, with three ships.

Perseus: Herodotus, The Histories (ed. A. D. Godley, 1920)
• http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=...