Εμφανίζονται 8 τίτλοι με αναζήτηση: Βιογραφίες στην ευρύτερη περιοχή: "ΓΥΘΕΙΟ Πόλη ΛΑΚΩΝΙΑ" .
ΓΥΘΕΙΟ (Πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
1785 - 1868
Αγωνιστής - υποστράτηγος (Γύθειο 1785-1868), εγγονός του Τζαννέτμπεη.
Πήρε μέρος στον Αγώνα από την κήρυξή του, πρωτοστάτησε στην πολιορκία
της Μονεμβασίας από το σώμα
των Μανιατών και ορίστηκε πρώτος φρούραρχός της. Διαβλήθηκε όμως για συνεννόηση
με τους Οθωμανούς και, μολονότι αποδείχτηκε η αθωότητά του, αυτός, εξαιρετικό
εύθικτος, αποσύρθηκε στη Μόνη και δεν έλαβε μέρος ενεργό στον πολεμικό αγώνα μέχρι
την απόβαση του lμπραήμ, αρκούμενος ως μέλος της Εφορείας της Μόνης (Τζαν. Γρηγοράκης,
Ι. Κατσή Μαυρομιχάλης Διονύσιος Μούρτζινος Τρουπάκης) σε μέτρα υποστήριξης και
εφοδιασμού των πολεμιστών, συμπορευόμενος πολιτικό με την κυβέρνηση τού Γ. Κουντουριώτη
και τους εκάστοτε χειρισμούς της. Τότε πήρε μέρος στην απόκρουση των Τουρκοαιγυπτίων
στον χώρο της Μάνης (μάχες Βέργας και Αλμυρού). Στη Β' Εθνική Συνέλευση (Αστρος
1823) ήταν πληρεξούσιος στρατιωτικός (ψηφίστηκε Πληρεξούσιος και στη Γ' Εθνική
Συνέλευση, αλλά το πληρεξούσιο έγγραφο δεν έγινε δεκτό), στη Δ' Εθνική Συνέλευση
(Αργος 1829), Πληρεξούσιος
Ανατολικής Σπάρτης (Μόνης), στη Δ' Εθνική Συνέλευση (Περαχώρα
1831-1832) συμμετέσχε με αυτή την ιδιότητα και στην Εθνική Συνέλευση τής Γ' Σεπτεμβρίου
(1843- 1844) στην Αθήνα ήταν
Πληρεξούσιος Γυθείου. Διετέλεσε επίσης γερουσιαστής επί Καποδίστρια (1830-1832),
βουλευτής Γυθείου κατά την Α' Βουλευτική Περίοδο (1844-1847) και γερουσιαστής
(1847-1862). Ως στρατιωτικός έλαβε τον βαθμό τού ακολούθου συνταγματάρχη (1834),
τοποθετήθηκε Νομοεπιθεωρητής Λακωνίας, μετατάχθηκε στην Ελληνική Φάλαγγα και προβιβάστηκε
σε υποστράτηγο (1844), ενώ υπηρετούσε ως Νομοεπιθεωρητής Κυκλάδων.
Κατά την εξέγερση τής Μόνης συνέτρεξε στην επιβολή της τάξης. Ο Τζαννετάκης Γρηγοράκης
τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Τάματος του Σωτήρος και το αργυρούν Αριστείον του
Αγώνος και κατατάχθηκε στην Α' τάξη τού Μητρώου των Στρατιωτικών Αγωνιστών. Η
πολιτική ζωή των απογόνων του συνεχίζεται υπό το επώνυμο Τζαννετάκης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Γυθείου
ΡΑΧΗ (Χωριό) ΓΥΘΕΙΟ
1800 - 1870
(Ράχη Μάνης, 1800 - Αθήνα,1870)
Καταγόταν από ισχυρή μανιάτικη οικογένεια. Πήρε μέρος στην Eπανάσταση
του 1821. Πολέμησε σκληρά εναντίον του Ιμπραήμ, στις κρίσιμες ώρες του Αγώνα.
Μετά την απελευθέρωση υποστήριξε τον Ι. Καποδίστρια και αργότερα τον Όθωνα, ως
αξιωματικός της Βασιλικής Φάλαγγας. Αποφασιστική υπήρξε η συμμετοχή του στην Eπανάσταση
της Θεσσαλίας του 1854, καθώς
και στην Κρητική εξέγερση του 1866-69. Το 1850 εκλέχθηκε βουλευτής Μάνης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων
ΓΥΘΕΙΟ (Πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Πρόκριτος και από τα προεξέχοντα μέλη της οικογένειας. Εκπροσώπησε τους ξεσηκωμένους
Μανιάτες στις συνεννοήσεις με τις τουρκικές αρχές τής Τριπολιτσάς,
οι οποίες, προς εκβιασμό και εκφοβισμό, τον έστειλαν στην αγχόνη. Εκτελέστηκε
στην Τριπολιτσά το 1780.
1923 - 1986
Οικονομολόγος, δημοσιογράφος και βουλευτής (Γύθειο 1923 - Αθήνα 1986). Σπούδασε
οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στην ΑΣΟΕΕ. Εργάστηκε αρχικά ως οικονομικός
σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος και στα υπουργεία Οικισμού και Συντονισμού
(1945-1950) και αρθρογράφος στην εφημερίδα «Το Βήμα» (1947-1956). Υπήρξε στενός
συνεργάτης του Κωνσταντίνου Δοξιάδη. Η σταδιοδρομία του στην πολιτική άρχισε ουσιαστικά
το 1952, οπότε εξελέγη βουλευτής στην γενέτειρά του με τον Ελληνικό Συναγερμό,
από τον οποίο διαγράφηκε ύστερα από την διαφωνία του με την οικονομική πολιτική
τού Σπ. Μαρκεζίνη, για να προσχωρήσει λίγο αργότερα στο Δημοκρατικό Κόμμα του
Γ. Καρτάλη. Το 1954, ανέλαβε την επανέκδοση τού εβδομαδιαίου Οικονομικού Ταχυδρόμου,
την διεύθυνση του οποίου διατήρησε ως το 1957, ενώ την ίδια περίοδο εξέδωσε σε
συνεργασία με τον Γ. Καρτάλη την απογευματινή εφημερίδα Η Ώρα. Το 1956, επανεξελέγη
βουλευτής Πειραιά και Νήσων αυτή την φορά, με το Δημοκρατικό Κόμμα. Από το 1974
ως το 1981 διετέλεσε υποδιοικητής τής Εθνικής Τραπέζης και παράλληλα πρόεδρος,
αντιπρόεδρος ή και απλό μέλος τού διοικητικού συμβουλίου πολλών οργανισμών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Γυθείου
Πρωθυπουργός (2 Ιουλίου 1989 - 11 Οκτωβρίου 1989), Aντιπρόεδρος Κυβερνήσεως
και υπουργός Επικρατείας, τριτότοκος γιος τού αρεοπαγίτη Πέτρου Τζαννετάκη και
της Μαρίας Γιαννακάκου από το Γύθειο. Σπούδασε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων του
Πολεμικού Ναυτικού (1945-1949) και στην συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στις Ηνωμένες
Πολιτείες (1957), απ' όπου επέστρεψε το 1958 έχοντας παραλάβει το καινούργιο υποβρύχιο
«Αμφιτρίτη», κυβερνήτης τού οποίου διετέλεσε λίγο αργότερα (1963-1964).
Στην διάρκεια της πολυετούς σταδιοδρομίας του στο Πολεμικό Ναυτικό
(1949-1967) διετέλεσε επίσης κυβερνήτης της κανονιοφόρου «Λάσκος» (1959-1960)
και τού υποβρυχίου «Τρίαινα» (1965-1967), ενώ έφθασε ως τον βαθμό τού πλωτάρχη.
Στις 22 Απριλίου 1967 υπέβαλε την παραίτησή του στον τότε αρχηγό ΓΕΝ ναύαρχο Εγκολφόπουλο,
εκφράζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο την αντίθεσή του προς το δικτατορικό καθεστώς
των συνταγματαρχών.
Ακολούθως, στράφηκε στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα και ανέλαβε
υπεύθυνος οργάνωσης και σχεδιασμού σε μεγάλη κλωστοϋφαντουργική εταιρεία. Τελώντας
υπό συνεχή παρακολούθηση από την πρώτη κιόλας ημέρα της δικτατορίας, συνελήφθη
τον lούλιο του 1969 και φυλακίστηκε, αρχικά στην ΕΣΑ και στον Αγιο Ιωάννη Ρέντη,
κατόπιν στο ΚΕΣΑ και, τέλος, τους επόμενους εννέα μήνες, στην Δροσιά
Αττικής. Τον Απρίλιο τού 1970 εξορίστηκε στα Κύθηρα.
Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, κλήθηκε ως έφεδρος πλωτάρχης υποβρυχίων
στο Πολεμικό Ναυτικό και τοποθετήθηκε στην Ναυτική Διοίκηση Νοτίου Αιγαίου.
Μετά την Μεταπολίτευση απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής στην Α' Περιφέρεια
Αθηνών με τον συνδυασμό της Νέας Δημοκρατίας το φθινόπωρο τού 1974 και διορίστηκε
γενικός γραμματέας τού ΕΟΤ (1974-1977), θέση από την οποία προσπάθησε να αναβαθμίσει
και να προωθήσει τον ελληνικό τουρισμό, οργανώνοντας προγράμματα μετακλήσεως δημοσιογράφων
και τουριστικών πρακτόρων από το εξωτερικό και αξιοποιώντας και προβάλλοντας τις
καλλονές της ελληνικής φύσης, τις παραδόσεις και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Κεντρικός άξονας της προσπάθειάς του υπήρξε η ανάδειξη των στοιχείων και μνημείων
της αρχαίας Ελλάδας καθώς και η δημιουργία παραδοσιακών οικισμών σε δέκα σημεία
της χώρας (Σαντορίνη,
Μεστά Χίου, Βάθεια
Μάνης, Πάπιγκο Ηπείρου,
χωριά τού Πηλίου και
της Κεφαλονιάς). Το πρόγραμμα
αυτό, το οποίο έτυχε διεθνούς επιβραβεύσεως, απετέλεσε νέο πρότυπο τουριστικής
ανάπτυξης στα πλαίσια της ελληνικής αρχιτεκτονικής παράδοσης.
Το 1977, πολιτεύθηκε για δεύτερη φορά και εξελέγη βουλευτής της Νέας
Δημοκρατίας στην Α' Περιφέρεια Αθηνών. Υπουργικά καθήκοντα ανέλαβε για πρώτη φορά
το 1980, επί πρωθυπουργίας Γεωργίου Ράλλη, ως υπουργός Δημοσίων Έργων. Η κατασκευή
δεκαέξι ανισόπεδων διαβάσεων, της Λεωφόρου Κατεχάκη και της Μονάδας Βιολογικού
Καθαρισμού του Λεκανοπεδίου Αττικής συγκαταλέγονται στα έργα που εκτελέστηκαν
στην διάρκεια της θητείας του. Το 1981 επανεξελέγη βουλευτής και το 1982 έθεσε
υποψηφιότητα για την Δημαρχία Αθηναίων, αλλά δεν εξελέγη.
Το 1988, ανέλαβε την ευθύνη τού εκλογικού αγώνα της Νέας Δημοκρατίας
εν όψει των εκλογών τού Ιουνίου 1989, μετά την διεξαγωγή των οποίων τέθηκε επικεφαλής
κυβέρνησης συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας και Συνασπισμού της Αριστεράς και της
Προόδου. Ακολούθησε πολιτική εθνικής συμφιλίωσης. Επί κυβερνήσεώς του ψηφίστηκαν
τα νομοθετήματα για την κατάργηση των υπολειμμάτων τού Εμφυλίου Πολέμου, οι Δικαστικοί
Κώδικες, ο νόμος για την σύσταση ενιαίου φορέα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθιερώθηκε
ο θεσμός της ιδιωτικής τηλεόρασης και θεσμοθετήθηκε η διαφάνεια στις προμήθειες
τού Δημοσίου και στην λειτουργία των Δημοσίων Επιχειρήσεων. Η κυβέρνηση Τζαννετάκη
παραιτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1989 έχοντας εκπληρώσει τους σκοπούς για τους οποίους
είχε συγκροτηθεί Στην Οικουμενική Κυβέρνηση που την διαδέχθηκε τον Νοέμβριο τού
ίδιου χρόνου, ο Τζαννετάκης, από την θέση τού υπουργού Εθνικής Αμυνας, προσπάθησε
να εκσυγχρονίσει και να προσαρμόσει τις Ένοπλες Δυνάμεις, στα πλαίσια της νέας
κατάστασης πραγμάτων, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά την εκτόνωση τού ανταγωνισμού
Ανατολής-Δύσης, προσδίδοντάς τους ένα πιο ευέλικτο και, ως εκ τούτου, πιο αποτελεσματικό
αμυντικό σχήμα, χάρη στην προμήθεια νέων οπλικών συστημάτων (αρμάτων, ελικόπτερων,
αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας κ.λπ.) και στην γενικότερη αναδιοργάνωσή τους.
Στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε στις 11 Απριλίου 1990 υπό τον πρόεδρο
της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο Τζαννετάκης ανέλαβε καθήκοντα αντιπροέδρου
της Κυβερνήσεως και υπουργού Πολιτισμού. Από τον ανασχηματισμό της 8ης Αυγούστου
1991 αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και υπουργός Επικρατείας. Του έχουν κατά καιρούς
απονεμηθεί: ο Χρυσός Σταυρός Γεωργίου Α', ο Χρυσός Σταυρός Φοίνικος, ο Μεγαλόσταυρος
τού Τάγματος της τιμής, ο Μεγαλόσταυρος τού Λουξεμβούργου, και άλλες τιμητικές
διακρίσεις.
Συνέγραψε το έργο Εκλογή από τις Ουπανισάδες (μελέτη- σχόλια επί των φιλοσοφικών
συμπερασμάτων των Βεδών, 1961) και μετέφρασε από τα Αγγλικά το βιβλίο τού Πάτρικ
Λη Φέρμορ ΜΑΝΙ Ι "Η Μάνη", 1973.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Γυθείου
1770 - 1836
Επιλεγόμενος και Μαγγιόρος (από τον βαθμό τού ταγματάρχη -major- που είχε λάβει
στον ρωσικό στρατό). Γιος τού Τζαννέτμπεη (μπεϋζαδές). Όμηρος στην Πόλη
μαζί με τον αδελφό του Γεώργιο, όταν ο πατέρας τους ονομάστηκε μπέης (1782), διέφυγε
στη Ρωσία και κατατάχθηκε στον ρωσικό στρατό. Μετά τη λήξη τού Β' Ρωσοτουρκικού
πολέμου (1787-1792) και τη Συνθήκη τού Ιασίου (1792), επέστρεψε στη Μόνη και με
την ευκαιρία των διαβουλεύσεων Μανιατών - Δήμου Στεφανόπολι ως εκπροσώπου τού
Ναπολέοντα Βοναπάρτη, αρχηγού της στρατιάς της Ιταλίας, πήγε στην Ιταλία για να
διαβιβάσει στον Γάλλο στρατηγό το αίτημα τού πατέρα του. Δεν είδε τον Ναπολέοντα,
αλλά έφερε σε πέρας την αποστολή του και κίνησε το ενδιαφέρον τού Βοναπάρτη. Σε
επιβεβαίωση των φιλογαλλικών αισθημάτων τού Τζαννέτ- μπεη ο Πιέρρος Γρηγοράκης
κατατάχθηκε, μαζί με τον αδελφό του Γεώργιο, στον γαλλικό στρατό και πολέμησε
ηρωικά σε πολλές μάχες, φέρεται δε ότι τραυματίστηκε στη μάχη τού Μαρένγκο. Κατόπιν
υπηρέτησε στα γαλλικό στρατεύματα τής Επτανήσου.
Απογοητευμένος από τη γαλλική αδράνεια επανήλθε στη Μάνη, στρατολόγησε σώμα Μανιατών,
κατατάχθηκε πάλι στον ρωσικό στρατό και πολέμησε κατά των τουρκικών δυνάμεων σε
όλη τη διάρκεια τού Γ' Ρωσοτουρκικού πολέμου (1806-1812). Αργότερα μυήθηκε στη
Φιλική Εταιρεία και μετά την κήρυξη τής Επανάστασης πήρε μέρος σε πολλές μάχες
στην Πελοπόννησο, και ιδιαίτερα στην πολιορκία της Μονεμβασίας (Μάιος-Ιούλιος
τού 1821). Εκλέχθηκε Πληρεξούσιος Ανατολικής Σπάρτης στη Β' Εθνική Συνέλευση (Αστρος
1823), βουλευτής Ανατολικής Σπάρτης (Μόνης) στη Β' Βουλευτική Περίοδο (1823-1824)
και αργότερα κατέλαβε διοικητικές θέσεις στην περιοχή της Μόνης, Πέθανε στο Γύθειο
στις 25 Δεκεμβρίου 1836, Γιοι του μπεϋζαδέ Πιέρρου Μαγγιόρου ήταν ο Πιέρρος και
ο Τζαννέτος. Απόγονοί του υπάρχουν μέχρι σήμερα.
1742 - 1813
Γιος του Δημητρίου Καπετανάκη, ο Τζαννέτ-μπέης (1742-1813). Μπέης
της Μάνης κατά το διάστημα 1782-1798, διάδοχος στο αξίωμα αυτό του Μιχαήλ Τρουπάκη.
Ο μπας-καπετάνος Τζαννέτος Γ., πλουσιότατος και επομένως ισχυρότατος, ίδρυσε συνοικισμούς
(Μαυροβούνου και Μαραθονησίου) στο λιμάνι του Γυθείου και τούς οχύρωσε κατάλληλα.
Η δύναμη που απέκτησε και η επιρροή που ασκούσε στους καπετάνους οδήγησε τους
Οθωμανούς να επιλέξουν αυτόν ως διάδοχο του Μιχαήλ Τρουπάκη, τον οποίο ο δραγουμάνος
του στόλου Νικόλαος Π. Μαυρογένης, που κατέπλευσε στις Κιτριές
με μοίρα τού οθωμανικού στόλου, φρόντισε προηγουμένως να απαγάγει στη Μυτιλήνη
και να απαγχονίσει μαζί με τους δύο ομήρους γιους του. Κατά παρόμοιο τρόπο (δέσμιος
σε τουρκικό πλοίο στις Σπέτσες)
υποχρεώθηκε να αναλάβει το μπεηλίκι ο Τζαννέτος Γ., αφού οι δύο γιοι του, κατά
το έθος, κρατήθηκαν ως όμηροι στην Κωνσταντινούπολη.
Κατά την περίοδο που άσκησε την εξουσία του μπέη πολιτεύθηκε εθνικά
σε ποικίλες περιπτώσεις, όπως όταν παρέσχε καταφύγιο στον κλέφτη Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη,
στους συνεργάτες του Λάμπρου Κατσώνη, στον Ανδρούτσο και στους μαχητές του και
διευκόλυνε τη διέλευσή τους και διαφυγή τους προς τη λοιπή Πελοπόννησο και τη
Στερεά Ελλάδα. Από τις σπουδαιότερες πολιτικές πράξεις τού Τζαννέτμπεη υπήρξε
η προσπάθεια να προκαλέσει το ενδιαφέρον και να έλθει σε συνεννόηση με τον Ναπολέοντα
Βοναπάρτη, αρχηγό τής στρατιάς τής Ιταλίας, μέσω τού Δημητρίου Στεφανόπολι-Κομνηνού,
ενός από τους Μανιάτες που ήταν εγκατεστημένοι στην Κορσική.
Σκοπός του ήταν η κήρυξη επανάστασης με κάλυψη του γαλλικού στρατού της Ιταλίας.
Αυτό σε στιγμή που μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Ιάσιου η Ρωσία είχε αναστείλει
τα προς Νότο σχέδιό της, ενώ η Γαλλία επιχειρούσε να υποκαταστήσει τη ρωσική επιρροή
στον ελληνικό χώρο. Οι διαβουλεύσεις Τζαννέτμπεη και Στεφανόπολι, καθώς οι τουρκικές
πιέσεις για την καταβολή φόρων και τη σύλληψη εκείνων που έβρισκαν καταφύγιο στη
Μάνη, οδήγησαν την οθωμανική εξουσία στην αντικατάσταση τού Τζαννέτμπεη Γρηγοράκη
από τον Παναγιώτη Κουμουνδούρο ή Κουμουνδουράκη, καπετάνο τού Σταυροπηγίου κατά
την περίοδο 1798-1803. Παρά τη μεταβολή, ο Τζαννέτμπεης (οι τίτλοι διατηρούνταν
κατά παράδοση) συνέχισε την επικοινωνία του με τους Γάλλους για την προπαρασκευή
κινήματος, τη διανομή πολεμοφοδίων που απέστειλαν οι Γάλλοι, τη μυστική ενημέρωση
των προκρίτων άλλων περιφερειών εκτός Μάνης (οι περισσότεροι όμως αντέδρασαν αν
δεν προηγούνταν πλήρης γαλλική στρατιωτική κάλυψη και επέκταση τού σχεδίου στη
Ρούμελη και στα νησιά).
Η δραστηριότητα τού Τζαννέτμπεη φόβισε τους Τούρκους, οι οποίοι θέλησαν
να καταστείλουν κάθε σχετικό σχέδιο στη γένεσή του. Κοινή επίθεση τουρκικών στρατευμάτων
τού εσωτερικού και ναυτικός αποκλεισμός, σε συνδυασμό με πολεμική δράση των πλοίων,
απέτυχε και τα οχυρό των Γρηγοράκηδων άντεξαν (1803). Αντ' αυτού επινοήθηκε δολιότερο
τουρκικό σχέδιο. Η αντικατάσταση του Παν. Κουμουνδουράκη από τον συγγενή, εξάδελφο,
αλλά προσωπικό εχθρό του Τζαννέτμπεη, τον Αντώνιο Γρηγοράκη, όχι λιγότερο πατριώτη
ή εχέφρονα, αλλά πάντως αρχηγό αντίπαλης φάρας τής ίδιας οικογένειας. Έτσι, αφού
ο μέχρι τότε μπέης Π. Κουμουνδουράκης συνελήφθη έπειτα από μακρά πολιορκία και
φυλακίστηκε στην Πόλη, όπου και πέθανε, διασπάστηκε η ενότητα τής οικογένειας
Γρηγοράκη, χωρίς όμως και να σταματήσει η επαναστατική προσπάθεια τού Τζαννέτμπεη,
που κατέφυγε στα ορεινό της Μάνης.
Σε εκδίκηση, τουρκικός στρατός επέδραμε στο Μαραθονήσι και κατέστρεψε
τα περιουσιακά στοιχεία τού Τζαννέτου Γρηγοράκη (1807), έτσι ώστε όταν ήλθε το
τέλος τού Γ' Ρωσοτουρκικού πολέμου (1806-1812) και υπογράφηκε η Συνθήκη τού Βουκουρεστίου
(1812),0 πρώην μπέης επέστρεψε στο Μαυροβούνι, όπου έζησε πάμπτωχος μέχρι το 1813.
Απογοητευμένος έβλεπε τα όνειρα που στήριξε στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη να καταρρέουν
λόγω των διεθνών πολιτικών συγκυριών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Γυθείου
Eπώνυμο περιώνυμης, παλαιότατης, αρχοντικής και πολύκλαδης οικογένειας της Ανατολικής Μάνης, καπετάνων του Μαραθονησίου. Η ανίχνευση των μελών τής οικογένειας Γρηγοράκη, καθώς και άλλων σπουδαίων της Μάνης, γίνεται δυσκολότατη, όχι μόνο εξαιτίας τού μεγάλου αριθμού των προσώπων που απαρτίζουν τους οικογενειακούς κύκλους, αλλά και από το γεγονός ότι υιοθετούσαν ως δεύτερο επώνυμο το πατρικό όνομα: π.χ. τέκνα Εξάρχου Γρηγοράκη: Εξαρχάκοι, Γρηγορίου ή Τσιγκουρίου (τσεκουροφόρου) Γρηγοράκη: Τσιγκουράκη. Τζαννέτου Γρηγοράκη: Τζαννετάκηδες κ.λπ. Η οικογένεια Γρηγοράκη κατά τους προεπαναστατικούς χρόνους ανέδειξε τρεις μπέηδες τής Μάνης, που υπάγονταν στον αρχιναύαρχο τού οθωμανικού στόλου και όχι στον πασά τού Μορέως, πολλούς αρχικαπετάνους (μπας-καπετάνους), καπετάνους και απλούς αλλά σκληρούς πολεμιστές, πρωτοπόρους στους εθνικούς αγώνες. Ατύχημα αποτέλεσε η ενδοοικογενειακή διχόνοια και γενικότερη ζημιά προκάλεσαν οι γνωστές διαφορές προς τις άλλες εξέχουσες οικογένειες τής Μάνης, στις οποίες αναμίχθηκαν αναγκαστικά και οι Γρηγοράκηδες. Μετά τη λήξη του Αγώνα η οικογένεια Γρηγοράκη συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες της προς το έθνος γενικότερα, στον πολιτικό βίο, στη στρατιωτική και διοικητική υπηρεσία, στην επιστήμη, την τοπική αυτοδιοίκηση, αθόρυβα και χωρίς διάθεση πρωτοκαθεδρίας. Τα αναφερόμενα στη συνέχεια πρόσωπα δεν είναι τα μόνα που αναδείχθηκαν από την περιώνυμη οικογένεια τής Μάνης σε υψηλά αξιώματα ή προσέφεραν σπουδαίες υπηρεσίες στο έθνος.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Γυθείου
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
