Εμφανίζονται 46 τίτλοι με αναζήτηση: Προσκυνήματα στην ευρύτερη περιοχή: "ΚΑΡΔΙΤΣΑ Νομός ΘΕΣΣΑΛΙΑ" .
ΒΡΑΓΚΙΑΝΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου που δεσπόζει στην πλατεία του χωριού. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του παπα-Αγγέλου, του παπα-Σίμου και του μπαρμπα-Κώστα Σελίμη η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου κτίστηκε το 1891 από Τζουμερκιώτες τεχνίτες. Αρχικά ήταν κτισμένη δυτικά της σημερινής θέσης του Γυμνασίου Βραγκιανών. Λόγω όμως των καθιζήσεων του εδάφους η θέση έγινε επισφαλής. Προτάθηκαν άλλα δύο σημεία για να κτιστεί νέα εκκλησία και ύστερα από κλήρωση (3 φορές) ανεγέρθη ο ναός στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.
ΔΕΝΔΡΟΣ (Οικισμός) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Απέναντι από τον οικισμό Δένδρου Βραγκιανών, σε ένα επίπεδο μέρος κάτω από μεγάλη συστάδα δένδρων φτελιάς, βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Γέννησης της Θεοτόκου, ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της περιοχής και σημείο αναφοράς για τους απανταχού συμπολίτες μας. Η εκκλησία, σύγχρονης κατασκευής είναι κτισμένη στη θέση παλαιότερου ναού, που καταστράφηκε από πυρκαγιά. Ο παλαιότερος αυτός ναός ήταν έδρα της επισκοπής Ραδοβυζίου -που από τα Βυζαντινά χρόνια υπαγόταν στην αρχιεπισκοπή της Λάρισας- και από εδώ προκύπτει το όνομα Επισκοπή, με το οποίο συχνά αναφέρεται ο ναός από τους κατοίκους της περιοχής.
Στο ναό της Επισκοπής κάθε χρόνο, στις 8 Σεπτεμβρίου, γίνεται πανηγύρι στο οποίο συγκεντρώνεται μεγάλο πλήθος προσκυνητών από όλη τη γύρω περιοχή. Υπάρχει παράδοση ότι αυτή την ημέρα κάθε χρόνο ερχόταν τρεχάτο ένα ελάφι κατά την ώρα της θείας λειτουργίας, έμπαινε στην εκκλησία, προσκυνούσε την εικόνα της Παναγίας και στη συνέχεια έβγαινε και θυσιαζόταν από τους προσκυνητές οι οποίοι και το έτρωγαν. Κάποιο χρόνο το ελάφι άργησε να έλθει. Είχε τελειώσει η λειτουργία και τότε φάνηκε τρεχάτο. Αμέσως οι προσκυνητές το έπιασαν έξω από τον αυλόγυρο της εκκλησίας, χωρίς να το αφήσουν να μπει μέσα για να προσκηνύσει όπως γινόταν κάθε χρόνο και το έσφαξαν κουρασμένο. Από τότε το ελάφι δεν ξαναήρθε...
ΚΑΛΟΓΡΙΑΝΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Ξεχωρίζει για το περίτεχνο χρυσοβαμμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο και την εξαιρετική ακουστική της, η οποία οφείλεται κυρίως στα χάλκινα δοχεία που έχουν εντοιχιστεί στους θόλους της για αντήχηση.
ΚΕΡΑΣΙΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
... σε μια πλάκα της οποίας η ένδειξη: 1770.
Η εκκλησία χτίστηκε κατά την παράδοση μετά από υπόδειξη της ίδιας
της Παναγίας. Η εικόνα της ήρθε από τη Λάσδα και κρεμάστηκε σε μια καρυδιά. Στο
δρόμο προς το χωριό, πάντα κατά την παράδοση, η Παναγία έκλαιγε κι όπου πέφταν
τα δάκρυα της φύτρωναν Ζουμπούλια, τα περίφημα "Δάκρυα της Παναγίας".
Κτίστηκε το 1875 με καμπαναριό του 1917 από άσπρο πωρόλιθο
Του οποίου οι εικόνες χρονολογούνται από το 1905 και είναι έργο του Ζωγράφου Ν. Ασημένιου.
ΜΟΥΧΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Πριν συναντήσουμε το επόμενο χωριό, που είναι η Μούχα, παρακάμπτουμε τον περιφερειακό
για να επισκεφθούμε τον Αγ. Τρύφωνα.
Τμήματα του ενδιαφέροντος τέμπλου του, που χρονολογείται στις αρχές του 18ου αιώνα,
φυλάσσονται στην αποθήκη της εκκλησίας της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Καστανιά.
Ο ίδιος δρόμος που περνά μέσα στο δάσος ελάτης, δρυός και καστανιάς μας οδηγεί
στην κορυφή Πυργούλι. Πρόκειται για ένα ακόμα σημείο, καταπληκτικής θέας.
ΝΕΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΝΕΒΡΟΠΟΛΗ ΑΓΡΑΦΩΝ
Με τοιχογραφίες του 16ου και 17ου αιώνα.
ΜΕΣΕΝΙΚΟΛΑΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Το μικρό αυτό ξωκκλήσι χρονολογείται στα 1647 και έχει αριστουργηματικές τοιχογραφίες που φιλοτέχνησε ο ιερομόναχος Σαμουήλ.
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Χρονολογείται το 1864.
ΔΡΑΚΟΤΡΥΠΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μ. και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία των Αγράφων.
ΚΑΡΙΤΣΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 94747
Πιθανότατα λειτουργούσε από τις αρχές του 16ου αιώνα, όπως προκύπτει
από την χρονολογία 1529, που διέκρινε πριν από αρκετές δεκαετίες ο πρώην μητροπολίτης
Φαναριοφερσάλων Ιεζεκιήλ. Στη συνέχεια το όνομά της συνδέθηκε με τον οσιομάρτυρα
Δαμιανό εκ Μεριχόβου (+1568), ο οποίος πριν μονάσει στον Κίσσαβο ασκήτεψε εδώ
και θα πρέπει να συνετέλεσε στην επανίδρυση ή την ανοικοδόμηση κάποιων κτηρίων
ώστε να εικονισθεί αργότερα στις τοιχογραφίες της μονής ως «νέος κτήτωρ».
Είναι άγνωστο πότε έλαβε η μονή την εντυπωσιακή πυργοειδή της διαμόρφωση,
για την οποία χρειάσθηκε να πελεκηθεί μέρος του βράχου. Οι δύο ναοί που σώζονται
σήμερα κτίσθηκαν το 1640 από το μοναχό Παχώμιο και τοιχογραφήθηκαν λίγα χρόνια
αργότερα (εκείνος της Αναλήψεως το 1657 και εκείνος της Παναγίας Φανερωμένης το
1666). Και στους δύο σώζονται οι κτητορικές επιγραφές με τα ονόματα των ζωγράφων,
που δημιούργησαν αξιόλογο έργο για την εποχή τους, καθώς και ξυλόγλυπτα τέμπλα
με ενδιαφέρουσες εικόνες και άλλα κειμήλια. Την ίδια εποχή λειτουργούσε παράλληλα
και η μονή Μεταμορφώσεως, σε μικρή απόσταση στα ανατολικά της Πελεκητής, για την
οποία είναι γνωστό από έγγραφο ότι την επανίδρυσε το 1500 ο πνευματικός Πορφύριος.
Από τα παλιά χωριά της Νεβρόπολης μαζί με το Νεοχώρι
και την Κερασιά
φαίνεται να είναι η Καρίτσα η οποία βρίσκεται σε παράκαμψη δυτικά του περιφερειακού
δρόμου της λίμνης. Είναι κτισμένη μέσα σε δάσος και με έδαφος σε έντονες κλίσεις.
Κοντά στο χωριό, λαξεμένο μέσα σε βράχο και σε υψόμετρο 1400 μ., υπάρχει
το Μοναστήρι της Παναγίας της Πελεκητής. Λόγω της μεγάλης του σπουδαιότητας το
1606, με ένα μολυβδόβουλο πατριαρχικό Σιγίλιο του Πατριάρχη Ραφαήλ του Β', η μονή
αναγνωρίζεται ως σταυροπηγιακή δηλαδή υπάγεται απ' ευθείας στο πατριαρχείο Κων/πολης.
Αποτελείται από τον μονόχωρο ναό της αναλήψεως με τοιχογραφίες του 1654 και από
τον Αθωνικού τύπου ναού της Παναγίας με τοιχογραφίες του 1666.
Το μοναστήρι κτίσθηκε πιθανά πριν από το 1500 από τον μοναχό Πορφύριο
του οποίου το έργο περάτωσε κατά το 1529 ο όσιος Δαμανιός, που καταγόταν από τη
Ράχοβα των Αγράφων της Ευρυτανίας, όπως εξάλλου αναφέρεται και σε τοιχογραφία
της μονής. Αποτελεί αληθινό μουσείο θρησκευτικής κληρονομιάς, και περιλαμβάνει
ξυλόγλυπτο τέμπλο, τοιχογραφίες, Ιερά Ευαγγέλια, χειρόγραφα, δισκοπότηρα και σκεύη
μοναδικά. Σε ένα εκκλησιαστικό βιβλίο της μονής, αναφέρεται, ότι το χωριό καταστράφηκε
στα 1823 από τον Μουσταή Πασά της Σκόρδας.
Στην Καρίτσα τον Αύγουστο γίνεται μεγάλο πανηγύρι, όπου ο κόσμος ξενυχτά
στο μοναστήρι και γλεντάει στον περίβολό του καθώς και στη πλατεία του χωριού.
Η εμπειρία για όσους δεν έζησαν κάτι αντίστοιχο είναι μοναδική.
Επιστρέφοντας στον περιφερειακό δρόμο μπορούμε να κάνουμε πικ-νικ
στο χώρο που διαμόρφωσε το Δασαρχείο πλάι στον Καριτσιώτη ποταμό, στον οποίο θα
ψαρέψουμε πέστροφες και καραβίδες.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καρδίτσας
ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24450 41495
ΜΟΝΗ ΚΟΡΩΝΗΣ (Μοναστήρι) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 95214, 22250
Φαξ: +30 24410 22251
Αποτελεί το σημαντικότερο από ιστορική και καλλιτεχνική άποψη
μνημείο του
Νομού Καρδίτσας, αφού διασώζει ακέραιο το καθολικό του 16ου αιώνα, με την αρχική
διακόσμηση του 1587. Η ζωγραφική αυτή χρηματοδοτήθηκε από τον Ανδρέα Μπούνο, πρόσωπο
άγνωστο από άλλες πηγές, αλλά σημαντικής κοινωνικής επιφάνειας, όπως φαίνεται
από την ενδυμασία του. Στο ναό της Κορώνας, όπως και στα άλλα καθολικά αγιορείτικου
τύπου της περιοχής, είναι εμφανείς οι επιδράσεις του σημαντικότερου πνευματικού
και καλλιτεχνικού φάρου της Δυτικής Θεσσαλίας, της μονής Δουσίκου, τόσο στην αρχιτεκτονική
του, όσο και στη ζωγραφική του μοναχού Δανιήλ, στην οποία ανιχνεύονται σχέσεις
με το έργο του Τζώρτζη στη μονή Δουσίκου.
Εκτός από την αδιάσπαστη διατήρηση της μοναστικής παράδοσης από τον
16ο αιώνα μέχρι σήμερα, που συνετέλεσε στην εδραίωση της φήμης της, η μονή Κορώνας
έγινε επίσης γνωστή λόγω του ότι απετέλεσε το κέντρο λατρείας του τοπικού νεομάρτυρα
μητροπολίτη Σεραφείμ (+1601), του οποίου φυλάσσει την θαυματουργή κάρα.
Ιερά Μονή Κορώνης ιδρύθη, κατόπιν ευρέσεως της θαυματουργού εικόνος,
το 1123 επί Αυτοκράτορος Ιωάννου του Κομνηνού, ως Σταυροπηγιακή, Πατριαρχική και
Βασιλική Μονή. Κατεστράφη, άγνωστο πότε, από επιδραμόντας Βαρβάρους και ξαναχτίστηκε
στις αρχές του 1500, από τον Ανδρέα Μπούνο.
Το Καθολικό της Μονής είναι Αθωνικού ρυθμού και αγιογραφήθηκε από
το Μοναχό Δανιήλ, μαθητή του Θεοφάνους του Κρητός, το 1587. Αξιοσημείωτες αγιογραφίες
είναι, "ο ενταφιασμός της Θεοτόκου", ο κτίτωρ και "η Επίσκεψις".
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι έργο των αρχών του 1700, με ανάγλυφες παραστάσεις στα
θωράκια από την Παλαιά Διαθήκη.
Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας μονάζει και Ηγουμενεύει στη Μονή ο
Άγιος Σεραφείμ, που στις 4 Δεκεμβρίου του 1601 μαρτύρησε στο Φανάρι
της Καρδίτσας ως Αρχιεπίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου, του οποίου η τιμία κάρα
φυλάσσεται εις την Ιεράν Μονήν. Το ίδιο διάστημα λειτουργεί εδώ μεγάλη του Γένους
σχολή, υπό τον Αναστάσιο Γόρδιον. Σε στιγμές μεγάλης τουρκικής πίεσης λειτουργεί
"κρυφό σχολειό", κατά την παράδοση.
Στις 3 Δεκεμβρίου του 1943 η Μονή πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς,
με αποτέλεσμα να καταστραφούν τα σπάνια χειρόγραφα της πλούσιας βιβλιοθήκης και
πλήθος κειμηλίων. Διεσώθη εκ θαύματος η εικών της Παναγίας της Παμμακαρίστου του
Τέμπλου.
Η Ι. Μονή πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου εις το Γενέσιον της Θεοτόκου
και στις 4 Δεκεμβρίου του Αγίου Ενδόξου Ιερομάρτυρος Σεραφείμ Αχιεπισκόπου Φαναρίου
και Νεοχωρίου του θαυματοργού.
Σήμερα στην Ιερά Μονή βρίσκεται μικρή αδελφότητα μοναχών όπου έχουν
επιδοθεί σε αγώνα αναστηλώσεως, έτσι ώστε να βρεί ξανά την παλιά της αίγλη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καρδίτσας
ΜΟΝΗ ΠΕΤΡΑΣ (Μοναστήρι) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 94605, 94633
Ανήκε και αυτή στα σημαντικά μοναστήρια του 16ου αιώνα, μαζί
με τις μονές Κορώνας και Ρεντίνας. Το καθολικό της, αγιορείτικου τύπου με τρούλλο,
αποτελεί κτίσμα του δεύτερου μισού του αιώνα και λειτουργούσε αποδεδειγμένα στα
1593, έτος στο οποίο χρονολογείται η σφραγίδα της μονής.
Οι τοιχογραφίες του έγιναν το 1625 από ανώνυμο αλλά πολύ σημαντικό ζωγράφο, που
ανήκε στο κλίμα της κρητικής σχολής, και χρηματοδοτήθηκαν από εξέχον πρόσωπο της
εποχής, που εικονίσθηκε με χρυσοποίκιλτο καφτάνι και γούνινο κάλυμμα κεφαλής στο
δυτικό τοίχο.
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο, λεπτότατης επεξεργασίας, φέρει τη χρονολογία
1609 και εικόνες του γνωστού ζωγράφου Λάμπου στις δύο ανώτερες ζώνες. Η δημιουργική
πορεία της μονής συνεχίσθηκε και στις μεταγενέστερες περιόδους, όπως προκύπτει
από τα αξιόλογα έργα τέχνης που φιλοξενούνται (τοιχογράφηση και τέμπλο παρεκκλησίου
στα 1673), τοιχογραφίες του νάρθηκα στα 1789.
ΜΟΝΗ ΡΕΝΤΙΝΗΣ (Μοναστήρι) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 71206
ΜΟΝΗ ΣΠΗΛΙΑΣ (Μοναστήρι) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24450 31738-9
Φαξ: +30 24450 31739
Η Ιερά Μονή Σπηλιάς υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και
Φαναριοφερσάλων. Είναι κτισμένη στην εξοχή ενός βράχου σε υψόμετρο 800 μέτρων.
Είναι σα να έχει κρεμαστεί πάνω από τον απότομο βράχο και προκαλεί δέος στον προσκυνητή.
Η Μονή Σπηλιάς έπαιξε σημαντικό ρόλο στους αγώνες του 1821. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης
έκανε συχνά πολεμικές συσκέψεις και συμβούλια στην Ιερά Μονή αφού η θέση της είχε
ιδιαίτερη στρατηγική σημασία. Η επαναστατική κυβέρνηση στα 1867 είχε την έδρα
της στην Ιερά Μονή.
Στο χώρο της Ιεράς μονής συναντούμε δύο Ναούς. Ο μικρότερος και παλαιότερος
είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και ο μεγαλύτερος που είναι το καθολικόν
της Μονής, τιμάται στη μνήμη της Ζωοδόχου Πηγής. Ο μικρός Ναός πρέπει να κτίστηκε
στα τέλη του 16ου αιώνα και να τοιχογραφήθηκε στις αρχές του 17ου., ενώ το καθολικό
κτίσθηκε στα 1736 και αγιογραφήθηκε λίγο αργότερα.
ΜΟΡΦΟΒΟΥΝΙ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Δύο περίπου χιλιόμετρα ΒΑ της κοινότητας, υπάρχει το μοναστήρι της
Αγίας Τριάδας. Σύμφωνα με λιθανάγλυφη επιγραφή του μοναστηριού "εκτίσθη έτει
1858 υπο Αθανασίου Ιεροκήρυκος εκ Γραλίστης Αγράφων". Οι προφορικές μαρτυρίες
το θέλουν να κτίσθηκε στη θέση άλλης εκκλησίας κατά μια πληροφορία του 14ου αιώνα.
Ο ναός είναι αθωνίτικου τύπου, τετρακίονο, σύνθετου τύπου και περικλείεται
από ψηλό πέτρινο τείχος. Στις εισόδους του μοναστηριού υπάρχουν σημαντικές λιθανάγλυφες
παραστάσεις μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει εκείνη της δυτικής εισόδου η οποία παριστάνει
4 ανθρωπάκια να μεταφέρουν στους ώμους τους ένα ψηφίο με τη σειρά, 1 - 8 - 5 -
8, ημερομηνία που κτίσθηκε το μοναστήρι.
Το 1938 ο μητροπολίτης Ιεζεκιήλ μετέτρεψε τα κελιά του μοναστηριού
σε Σανατόριο Φυματικών, δημιουργώντας έτσι ουσιαστικά ένα ειδικό νοσοκομείο στα
Αγραφα το οποίο λειτούργησε μέχρι τα 1941 και εξυπηρέτησε φυματικούς από τη δυτική
κυρίως Θεσσαλία.
Το 1943 οι Ιταλοί κατακτητές στα πλαίσια εκκαθαριστικών επιχειρήσεων
στα Αγραφα, πυρπόλησαν το μοναστήρι - σανατόριο και το κατέστρεψαν ολοσχερώς,
ενώ σώθηκε μόνο η εκκλησία.
Σήμερα το μοναστήρι αποτελεί ένα σημαντικό θρησκευτικό μνημείο με
αξιόλογα αρχιτεκτονικά στοιχεία και λιθανάγλυφα. Από το 1992 στο χώρο πραγματοποιείται
το Αντάμωμα των απανταχού Μορφοβουνιωτών κάθε Δευτέρα της πεντηκοστής που γιορτάζεται
η Αγία Τριάδα. Στους επισκέπτες προσφέρονται παραδοσιακά εδέσματα, ντόπιο κρασί
και τσίπουρο.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει κάποιες εργασίες συντήρησης του μνημείου,
αλλά δυστυχώς από το 1994, ακόμα δεν έχει παραδοθεί η μελέτη συντήρησης και αποκατάστασης
του μνημείου από την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία. Πρόσφατα δημοπρατήθηκε η ασφαλτόστρωση
δρόμου που θα διευκολύνει την οδική πρόσβαση των επισκεπτών.
ΠΛΑΓΙΑ (Οικισμός) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Απέναντι από τα Βραγκιανά και στη δυτική πλευρά του όρους Μερμιτζάλα, σε απόσταση τριών περίπου χιλιομέτρων από το χωριό, ανάμεσα σε πυκνό δάσος από βελανιδιές είναι κτισμένη η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα (εκτιμάται ότι ιδρύθηκε το 1669). Επί αιώνες το μοναστήρι αυτό ευημερούσε χάρη στους δραστήριους ηγούμενους και την υποστήριξη των πιστών της περιοχής. Έτσι αναπτύχθηκε οικονομικά και απέκτησε τεράστια περιουσία.
Ο παρατηρητικός επισκέπτης διαβάζει πάνω από την είσοδο του νάρθηκα σκαλισμένο το επίγραμμα: Αυτό το θαύμα όπου έγινε / σε τούτο το Μοναστήριον / μια βραδυά εκόπηκε / ο Κωνσταντίνος και άλλοι έξη.
Πράγματι τη νύκτα της 18ης Δεκεμβρίου 1862 κάποιοι ασεβείς από τα Βραγκιανά ήλθαν σε συνενόηση με το τουρκικό φυλάκιο του σταθμού Μεσόπυργου (Σουμερού) Αρτας για να λεηλατήσουν τη Μονή. Τη νύκτα αυτή οι προδότες οδήγησαν στη Μονή δεκαεπτά τουρκαλβανούς. Μόλις μπήκαν συνέλαβαν καλογήρους, υπηρέτες, προσκυνητές και τον ιερέα του χωριού Βραγκιανών Αδ. Οικονόμου που τελούσε σαρανταλείτουργο. Έδεσαν τον ηγούμενο και τον βασάνισαν για να τους παραδώσει τα χρήματα της μονής. Τέλος τον έσφαξαν στο μέσο του ναού μαζί με όλους όσους παρευρίσκονταν. Στη συνέχεια οι τουρκαλβανοί λεηλάτησαν το ναό και τα κελλιά της μονής παίρνοντας μαζί τους τον ανεκτίμητο θησαυρό του μοναστηριού.
Στην πρόσοψη του ναού και πάνω από την είσοδο είναι από το έτος 1797 ζωγραφισμένη η εικόνα της Μεταμόρφωσης. Σε κάθε πλευρά της, σε σχήμα σταυρού είναι γραμμένα τέσσερα κεφαλαία "Φ", που σημαίνουν όπως λένε οι πρόχειροι αποκρυπτογράφοι, "φίλε-φέρε-φάγε-φύγε''. Στους αγώνες του Έθνους μας η Μονή έπαιξε σημαντικό ρόλο. Μέσα σε αυτή λειτούργησε κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας ένα από τα μεγαλύτερα "κρυφά σχολειά". Για πολλά χρόνια ήταν η αποθήκη πυρομαχικών και το κέντρο ανεφοδιασμού των Μπουκουβαλαίων, του Κατσαντώνη και του Καραϊσκάκη. Μετά το αποτρόπαιο έγκλημα του 1862 άρχισε η παρακμή της. Η ερήμωση απλώθηκε παντού. Οι καλόγεροι έπαψαν να προσέρχονται. 'Ετσι κατ' ανάγκη η Μονή συγχωνεύθηκε στην Ιερά Μονή Σπηλιάς από την οποία ανεξαρτοποιήθηκε το 1948. Η ανακαίνιση του κτιρίου έγινε το 1952.
Από τους χρόνους της τουρκοκρατίας ακόμη και μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου, στη γιορτή της Μεταμορφώσεως, γίνεται στο μοναστήρι πανηγύρι. Από την 1η Αυγούστου αρχίζει η συρροή προσκυνητών. Όλη την ημέρα της γιορτής διασκεδάζουν κάτω από τα βαθύσκια πλατάνια, χορεύοντας τους λεβέντικους ελληνικούς χωρούς. 'Ετσι ξανακτίστηκε το μοναστήρι που μένει και θα μένει εκεί ψηλά στη Μερμιτζάλα για να θυμίζει στους τωρινούς και τους μετέπειται πως με τη θέληση και την επιμονή ξαναγεννιούνται τα ερειπωμένα..
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
