Εμφανίζονται 27 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο Σελίδες τοπικής αυτοδιοίκησης στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΡΓΟΛΙΔΑ Νομός ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ" .
ΑΣΙΝΗ (Αρχαία πόλη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Φεύγοντας από το Τολό,
φτάνουμε, μετά από μια μικρή ανηφόρα, στο Καστράκι, όπου ένα μικρό λιμανάκι χωρίζει
τον κόκκινο βράχο από τα τείχη της Ακρόπολης της Αρχαίας Ασίνης.
Ανάμεσα στα τείχη βρίσκεται το σεμνό, κατάλευκο εκκλησάκι της Παναγιάς.
Αν είναι Ανοιξη και ανέβουμε στην κορφή του λόφου για να μετρήσουμε
τα χρώματα, όπως μας λέει και ο ποιητής Νίκος Καρούζος στο ποίημά του “Στην
Ασίνη οι πορτοκαλιές”, μας περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη. Μια απέραντη
καταγάλανη θάλασσα απλώνεται μπροστά μας, στολισμένη από τα νησάκια Πλατειά
και Ψηλή. Το Τολό
στα Δυτικά, ο καταπράσινος κάμπος βορινά και στην Ανατολή η παραλία της Πλάκας.
Η τεράστια αυτή παραλία, η οποία ξεκινά από τα τείχη της Αρχαίας
Ασίνης και τελειώνει εκεί που συναντά το Δρέπανο,
στη θέση Σπηλιά.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Ασίνης.
ΒΡΟΥΣΤΙ (Χωριό) ΚΟΥΤΣΟΠΟΔΙ
Η δεξιά διακλάδωση από την Αγριλίτσα
οδηγεί βόρεια στο χωριό Βρούστι (με 318 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 41
κατά την απογραφή του 1991), από άνετο σχετικά δρόμο 6 χλμ. με λίγες μόνο στροφές.
Μια σύντομη διαδρομή ανάμεσα σε ελαιώνες αρχικά και κατόπιν μέσα σ' ένα τοπίο
άγριας ομορφιάς, μια γοητευτική σύνθεση πέτρας, άγριων θάμνων και σιωπής, που
καταλήγει σε μια πλατεία, όπου κάτω από έναν αιωνόβιο πλάτανο τρέχει γάργαρο νερό
από μια τρικάμαρη πέτρινη βρύση.
Ορεινή κοινότητα με δύο συνοικισμούς παλαιότερα, ορεινό το Βρούστι
και πεδινό τα Σταθαίικα κοντά
στο Κουτσοπόδι. Τα Σταθαίικα
ήταν μέχρι το 1920 χειμαδιό των τσοπάνηδων. Τώρα είναι ο βασικός οικισμός που
εντάχθηκε στο δήμο Κουτσοποδίου.
Το Βρούστι, χτισμένο σε ύψος 650 μέτρων στις νότιες πλαγιές της βουνοσειράς
Μπαχριάμι (1031 μ.) από τρομοκρατημένους Έλληνες φυγάδες των Τούρκων, που τους
περιμάζεψε ψηλά πάνω στο Αρτεμίσιο
κάποιος πονόψυχος πασάς σύμφωνα με την παράδοση και τους έφτιαξε εδώ τα πρώτα
σπίτια και την πέτρινη κρήνη, που σώζεται μέχρι σήμερα και είναι από τις πιο όμορφες
της Πελοποννήσου.
Απέχει μόλις 16 χλμ. από το Αργος
και η φυσική του θέση είναι ένα "μπαλκόνι" που βλέπει απέναντί του τις
κορυφές του Αρτεμισίου και
την Καρυά, στα πόδια του την
Αγριλίτσα και τη Φρέγκαινα,
ενώ από το εξωκκλήσι του Αη-Λια φαίνονται βόρεια και ανατολικά το Νεοχώρι,
η Στέρνα, το Μαλαντρένι,
το Κουτσοπόδι και πολλά ακόμα
χωριά του κάμπου.
Η πέτρα και η σιωπή είναι τα χαρακτηριστικά του χωριού. Ένας συνδυασμός
που προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα γαλήνης, ηρεμίας, αλλά και αδιόρατου φόβου,
που προέρχεται από τη θέα των πέτρινων χαλασμάτων, των εγκαταλελειμμένων σπιτιών,
που στέκουν βουβά με τα πορτοπαράθυρα σφαλιστά ή μισάνοιχτα να κρέμονται, αφού
δεν άντεξαν τη σκουριά του χρόνου, τη δύναμη των βοριάδων, τη φυγή και την απουσία
των ανθρώπων.
Μοναδικά σημάδια ζωής σήμερα στο Βρούστι ένα μακρινό κουδούνισμα από
τα λιγοστά γιδοπρόβατα που απέμειναν, ένα γαύγισμα, ένα βέλασμα, το νερό που κελαρίζει
στη ρεματιά το χειμώνα και 20 περίπου - ασπρομάλληδες οι περισσότεροι - κάτοικοι,
που προσπαθούν να κρατήσουν την τελευταία του ανάσα.
Οι πολυπληθείς κάποτε οικογένειες των Αγγελοπουλαίων, Γκολφιναίων,
Σταυροπουλαίων, Σωτηροπουλαίων, Ταραντιλαίων, Τοτσικαίων, Μητσακαίων κ.α. αναζήτησαν
καλύτερη τύχη στην Αυστραλία,
την Αμερική, την Αθήνα
και το Αργος από τη δεκαετία
του 1960 και κατά κανόνα πρόκοψαν όλοι τους. Στα σοκάκια και τις αυλές του χωριού,
που κάποτε ζωντάνευαν από τις κουβέντες, τα τραγούδια, τις φωνές, τις μουσικές
και τα μοιρολόγια των ανθρώπων, σήμερα βασιλεύει η σιωπή. Τα περισσότερα σπίτια
έχουν καταρρεύσει. Οι φούρνοι, που κάποτε μοσχοβολούσαν από το φρεσκοψημένο ψωμί
και τα σπιτίσια φαγητά, έχουν πάψει να καπνίζουν. Το σχολείο στοιχειωμένο, γυμνό
στο εσωτερικό του με τα παράθυρα ανοιχτά χάσκει στους αέρηδες.
Παρόλα αυτά κάποιοι φαίνεται να ελπίζουν το ξανάνιωμα του χωριού.
Ορισμένοι Βρουστιώτες που ξαναχτίζουν τα πατρικά τους σπίτια, κάποιοι ξένοι που
αγοράζουν και αναπαλαιώνουν τα παραδοσιακά σπίτια και άλλοι που ανακαλύπτουν την
παρθένα ομορφιά αυτού του τόπου και αναζητούν εδώ μια γωνιά γι αν στεριώσουν.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και κάποιες προτάσεις τουριστικής αξιοποίησης των μοναδικών
πέτρινων σπιτιών και του παλιού σχολείου με την ένταξή τους σε προγράμματα αγροτουρισμού
και τη μετατροπή τους σε ξενώνες, κάτι που θα αποτελούσε "φιλί της ζωής"
για το χωριό. Το μοναδικό της Αργολίδας
ίσως, που ολόκληρο - σπίτια, μάντρες, αποθήκες, αχυρώνες, φούρνοι, κρήνες, αλώνια,
πεζούλες, σκάλες, αυλές - είναι χτισμένο από πέτρα.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Αργολίδας.
ΔΑΛΑΜΑΝΑΡΑ (Χωριό) ΑΡΓΟΣ
Η Δαλαμανάρα απέχει 4 χλμ. απο το Αργος, στον δρόμο Αργους - Ναυπλίου. Χωριό εσπεριδοειδών και αυτό, με τη μεγάλη εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής χτισμένη πάνω σε μικρότερη παλιά εκκλησία
ΔΗΜΑΙΝΑ (Χωριό) ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
Η Δήμαινα είναι ένα χωριό που ανήκει στο Δήμο Επιδαύρου. Οι κάτοικοί της είναι 630, αλλά αξιοσημείωτο το γεγονός, οτι όλο και περισσότεροι νέοι, επιστρέφουν τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα τους με αποτέλεσμα να παρατηρείται αύξηση των κατοίκων του νομού. Βρίσκεται σε υψόμετρο 150 μέτρων. Οι κάτοικοι κατοικούσαν αρχικά στο Αγγελόκαστρο Κορινθίας και στο Αραχναίο Αργολίδας κατά την θερινή περίοδο, και το χειμώνα ζούσαν στη Δήμαινα. Εδώ και 70 χρόνια όμως ζούν μόνιμα στη Δήμαινα. Οι κάτοικοι στην πλειοψηφία τους είναι αγρότες, κατά 80% και έχει το μεγαλύτερο ποσοστό νέων αγροτών .. Στην περιοχή της Δήμαινας υπάρχουν οι εκκλησίες. Του Αγίου Κωνσταντίνου, όπου στις 21 Μαίου γίνεται παραδοσιακό πανυγήρι. Της Υπαπαντής του Χριστού του Αγίου Γεωργίου και πολλά άλλα εκκλησάκια. Επίσης η περιοχή της Δήμαινας διαθέτει τα λεγόμενα μνημεία της φύσης. Αξίζει τον κόπο για κάθε επισκέπτη ναα γευθεί την περίφημη γκιόσα, γνωστή σε όλη την περιφέρεια.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ (Χωριό) ΑΡΓΟΣ
To Ελληνικό βρίσκεται 3 χλμ. νοτιοδυτικά του Κεφαλαρίου. Σημαντικότερο αξιοθέατο του είναι η περίφημη "Πυραμίδα του Ελληνικού", που βρίσκεται στην κορφή μικρού λόφου στους πρόποδες του χωριού. Οι πλευρές της πυραμίδας έχουν μήκος 15 μέτρα και είναι χτισμένες με πολυγωνικούς ογκόλιθους. Διάφορες απόψεις υπάρχουν για την χρονολογία δημιουργίας του μνημείου καθώς και για τον σκοπό του. Πιθανότατα φυλάκιο ή μνημείο για τους νεκρούς Αργείους κάποιας νικηφόρας μάχης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Αργους
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
ΚΕΦΑΛΑΡΙ (Χωριό) ΑΡΓΟΣ
Το Κεφαλάρι, αρχαιότατος τόπος λατρείας, απέχει τρία χιλιόμετρα απο το Αργος. Στο κέντρο του η μικρή λίμνη που σχηματίζουν τα νερά του ποταμού Ερασίνου. Σημαντικά αξιοθέατα είναι ο λόφος του Προφήτη Ηλία και ο γραφικός ναός της Ζωοδόχου Πηγής
ΚΟΛΙΑΚΙ (Οικισμός) ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
Το Κολιάκι, είναι αρκετά νεώτερο της Τραχειάς. Κατοικήθηκε κυρίως από Αρκάδες γύρω στο 1850 μ.Χ. Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια της ελιάς, την κτηνοτροφία την αρτοποιεία και την τυροκομική. Ένα γραφικότατο χωριό που βρίσκεται μεταξύ Τραχειάς και Επιδαύρου.
ΚΟΥΡΤΑΚΙ (Χωριό) ΑΡΓΟΣ
Το Κουρτάκι απέχει 4 χλμ. απο το Αργος. Το όνομα του είναι τουρκικό και σημαίνει λυκοχώρι. Το πανηγύρι του χωριού γίνεται του Αγίου Αθανασίου στις 2 Μαίου. Απο αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν έχουν βρεθεί πολλά αγγεία και ειδώλια αρχαϊκής εποχής. Πιστεύεται οτι εκεί ήταν το ιερό της Δήμητρας Μυσίας.
ΚΡΑΝΙΔΙ (Κωμόπολη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Σκαρφαλωμένη στους βραχώδεις λόφους και στεφανωμένη με το ειδυλλιακό,
καταπράσινο πευκοδάσος της Αγ. Άννης, η πολιτεία του Κρανιδίου επιβλέπει από ψηλά
ολάκερη την χερσόνησο της Ερμιονίδας. Σε χαρισματική θέση, καταμεσής των πεδινών
της χερσονήσου, το σημερινό Κρανίδι -πρωτεύουσα της Ερμιονίδας- είναι χτισμένο
στα όρια της αρχαίας πολιτείας του Μάσητος, που περιελάμβανε επίσης, την περιοχή
της σημερινής Κοιλάδας καθώς και τμήμα της κοντινής κοινότητας των Φούρνων.
Γνωστό, μέχρι και την περίοδο της τουρκοκρατίας, με το όνομα 'Κάτω
Ναχαγιέ' -κάτω επαρχία δηλαδή, σε αντίθεση με την Άνω Ναχαγιέ της Κορίνθου- το
Κρανίδι εμφανίζεται με το σημερινό του όνομα, μόλις στις αρχές του 16ου αι. Σύμφωνα
με μία εκδοχή, το όνομά του προέρχεται από το επίθετο Κραναός που σημαίνει τραχύς,
δύσβατος αν και πιθανότερο είναι να οφείλεται σε παραφθορά της λέξης Κορωνίδα,
απ' το όνομα του μικρού νησιού στην Κοιλάδα.
Με τους κατοίκους του να ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία
αλλά και με την ναυτιλία και το εμπόριο, το Κρανίδι αρχίζει να αναπτύσσεται γύρω
από το εκκλησάκι του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου -σημερινή Μητρόπολη του Κρανιδίου-
φτάνοντας σε μεγάλη οικονομική ακμή, που θα του επιτρέψει να πρωτοστατήσει στην
εθνική προσπάθεια για ανεξαρτησία, διαθέτοντας στον Αγώνα, μέρος του στόλου του,
υλικούς πόρους αλλά και έμψυχο υλικό, καθώς εδώ γεννήθηκε ο περίφημος ιερομόναχος
και αγωνιστής του '21, Παπαρσένης Κρέστας, που -επικεφαλής του τάγματος των κρανιδιωτών-
συμμετείχε στην άλωση του Παλαμηδίου.
Κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου του 1823, το Κρανίδι θα γίνει
έδρα του Εκτελεστικού Σώματος. Μετά την Επανάσταση και μέχρι και τις αρχές ακόμα
του 20ου αι., το Κρανίδι, αριθμούσε μεγάλο εμπορικό στόλο. Η αδυναμία όμως των
κρανιδιωτών, να ανταποκριθούν στις προκλήσεις των καιρών, αντικαθιστώντας τα σκάφη
τους με ατμοκίνητα, οδήγησε τις -σχετικές με την ναυτιλία και το θαλάσσιο εμπόριο-δραστηριότητες,
σε μαρασμό.
Αδιάψευστος μάρτυρας της οικονομικής ακμής του Κρανιδίου, ο παραδοσιακός
-και χαρακτηρισμένος διατηρητέος- οικισμός του, με τα πανέμορφα αρχοντικά του,
να θυμίζουν -όχι τυχαία- τα αντίστοιχα των Σπετσών και της Ύδρας. Οι μυρωδάτες
αυλές, με τις ασβεστωμένες μάντρες, οι στέρνες και τα χαγιάτα, οι καμάρες και
τα παλιά μπαλκόνια, ταξιδεύουν τον επισκέπτη σε καιρούς αλλοτινούς. Τα -χαρακτηριστικά
για την τοπική αρχιτεκτονική- κτήρια, του Δαμαρχείου και της βιβλιοθήκης, οι πέντε
μεγάλες εκκλησίες του 19ου αι. -με σημαντικότερη τη Μητρόπολη του Αγ. Ιωάννη,
το -μοναδικό για την αρχιτεκτονική του- καλντερίμι, στο πηγάδι του Πύργου, οι
τρεις πλήρως ανακαινισμένοι ανεμόμυλοι, τα παραδοσιακά λιοτρίβια με τις μεγάλες
πέτρες, το ησυχαστήριο και ο λόφος της Αγίας Άννης με το υπέροχο πράσινο και την
όμορφη πανοραμική θέα, καθώς και τα πολλά ξωκλήσια -με πιο σημαντικά απ' αυτά,
το Βυζαντινό της Αγ. Τριάδας στην περιοχή της Πικροδάφνης, του Αγίου Ιωάννη του
Θεολόγου στο Αρτίκι και του Προφήτη Ελισαίου στον περιφερειακό δρόμο- θα συμπληρώσουν
την εικόνα μιας πολιτείας πανέμορφης, που ο ταξιδιώτης δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2002 από την ιστοσελίδα της Νομαρχίας Αργολίδας
ΛΑΛΟΥΚΑΣ (Χωριό) ΑΡΓΟΣ
O Λάλουκας, γειτονικό χωριό της Πυργέλλας, απέχει 5 χλμ. απο το Άργος. Χωριό εσπεριδοειδών με μεγάλη εκκλησία χτισμένη πάνω στην παλιά της Αγίας Βαρβάρας.
ΜΥΚΗΝΕΣ (Μυκηναϊκό ανάκτορο) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
ΝΑΥΠΛΙΟ (Πόλη) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
ΝΕΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ (Κωμόπολη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Στην περιοχή της Νέας Επιδαύρου, πρωτοεμφανίστηκαν οικισμοί κατά την διάρκεια των πρώιμων Μυκηναϊκων χρόνων. Την αρχαία εποχή ήταν συνδεδεμένη με την Επιδαυρία μέσω κοινής μοίρας και ιστορίας. Με το πέρασμα του χρόνου η Νέα Επίδαυρος κατέληξε να κατέχει τρία σημαντικά μοναστήρια, ένα ζωτικής σημασίας Βυζαντινό κάστρο και περισσότερες από 20 εκκλησιές, που σε συνδυασμό με την ευρύτερη περιοχή γής που κατείχε, αποτελούσε -κατά την Βυζαντινή περίοδο- τον κεντρικό πυρήνα της Επιδαύρου. Πρόκειται για ένα όμορφο-τουριστικό χωριό, με παραδοσιακή αρχιτεκτονική,και γραφικά στενά σοκκάκια, χτισμένο στις πλαγιές του όρους "Ακρος" .. Το χωριό εκτείνεται ως την θάλασσα, καταλήγοντας σε δύο πανέμορφες φυσικές παραλίες με πεντακάθαρο νερό για κολύμπι και ψάρεμα. Πεύκα, ελιές και πορτοκαλλιές αγκαλιάζουν όλη την περιοχή έως την παραλία.
Οι κάτοικοι της Επιδαύρου είναι κατά κύριο λόγο αγρότες που καλλιεργούν ελιές - εσπεριδοειδή και κηπευτικά, ενώ και η αλιεία είναι επίσης σημαντικός γι'αυτούς τομέας. Ο επισκέπτης μπορεί ν' απολαύσει τις φυσικές και ιστορικές ομορφιές της περιοχής, διαμένοντας στα τοπικά ξενοδοχεία, κάμπινγκ και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Υπάρχουν επίσης εστιατόρια, ταβέρνες, καφέ, μπάρ και ντίσκο για ημερήσια και νυχτερινή διασκέδαση. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, στην μία από τις υπέροχες παραλίες του χωριου, γίνεται το πανηγύρι του Σωτήρος στις 6 Αυγούστου, όπου και συγκεντρώνεται αρκετος κόσμος για να τιμήσει αυτή την ημέρα.
ΝΕΑ ΚΙΟΣ (Κωμόπολη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Η σημερινή Νέα Κίος αποτελεί μικρή αλλά δυναμική πόλη 4.000 κατοίκων.
Βρίσκεται Β.Δ. του Ναυπλίου και απέχει απ' αυτό 6 χλμ.. Προνόμιο της Νέας Κίου
η θαυμάσια ρυμοτομία, οι μεγάλοι και άνετοι δρόμοι. Τα πάρκα, οι παιδικές χαρές
και οι παραλίες της προσφέρονται ως χώροι περιπάτου και αναψυχής. Ο επισκέπτης
μπορεί να φιλοξενηθεί άνετα στα ενοικιαζόμενα δημοτικά διαμερίσματα και ξενοδοχεία.
Μπορεί να γευθεί ολόφρεσκο ψάρι και εκλεκτούς παραδοσιακούς μεζέδες σε μεγάλη
ποικιλία στις ταβέρνες της παραλίας, ή να απολαύσει τον καφέ του δίπλα στη θάλασσα.
Μπορεί να αθληθεί ελεύθερα στις αθλητικές εγκαταστάσεις (γήπεδα τέννις, βόλλεϊ,
μπάσκετ, κ.τ.λ.)·Στη μεγάλη κεντρική πλατεία της Νέας Κίου θα κάνει τα ψώνια του,
γιατί εκεί βρίσκεται το εμπορικό και τουριστικό κέντρο της πόλης. Επίσης μπορεί
να γευθεί παραδοσιακούς ουζομεζέδες. Η μεγάλη πολιτιστική ανάπτυξη της Νέας Κίου
και η υπερεικοσαετής διαρκής παρουσία της στα πολιτιστικά δρώμενα, την έχουν αναδείξει
σε αξιόλογο πολιτιστικοί κέντρο - σημείο αναφοράς της Αργολίδας, ως την "Κίο του
Πολιτισμού". Σπουδαία η δραστηριότητα των φορέων της με την συμπαράσταση της Δημοτικής
Επιχείρησης Πολιτισμού. Ο Μορφωτικός Σύλλογος με τα "Κιανά" τον Αύγουστο και το
"Καρναβάλι" τις Απόκριες, ο Πολιτιστικός Σύλλογος με τα "Μικρασιάτικα" τον Ιούλιο,
και ο ΣύλλογοςΑπανταχού Κιωτών με το "Πρωτάθλημα Τάβλι" τον Ιούνιο, έχουν δημιουργήσει
τους δικούς τους πολιτιστικούς θεσμούς. Αξιόλογη και η ερασιτεχνική δημιουργία,
με τα θεατρικά και χορευτικά τμήματα των συλλόγων. Σημαντική η παρουσία της Δημοτικής
Χορωδίας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Νέας Κίου
ΠΟΡΤΟ ΧΕΛΙ (Χωριό) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
(Following URL information in Greek only)
ΣΧΙΝΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΚΟΥΤΣΟΠΟΔΙ
Ακολουθώντας το δρόμο Αργους-Στέρνας
7 χλμ. μετά το Κουτσοπόδι
συναντάμε το παλαιό χάνι του Παπαδόπουλου δίπλα στη Γέφυρα του Ίναχου μ’
ένα καινούργιο εκκλησάκι χτισμένο πάνω στο λόφο. Ο δρόμος που διακλαδίζεται αριστερά
μας οδηγεί προς το Σχινοχώρι, (με 572 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 441
κατά την απογραφή του 1991), τρία χιλιόμετρα απόσταση (15 από το Αργος).
Χωριό χτισμένο στα ριζά της Αρκουδόβρυσης, πηγή ψηλά στο βουνό που
υδρεύει το χωριό, χτισμένο σε ξάγναντο με προσανατολισμό ΒΑ και απλώνεται άνετα
προς τον κάμπο με τα εύφορα περιβόλια με εσπεριδοειδή, βερυκοκιές και ελιές. Στο
ύψωμα του χωριού, που ονομάζεται Ζευγολατιό, ο οπλαρχηγός Πλαπούτας το 1822 προετοίμασε
την αντίσταση κατά του Δράμαλη.
Ζωντανός οικισμός σήμερα το Σχινοχώρι. Οι κάτοικοι προκομμένοι παραγωγοί
και έμποροι στις λαϊκές αγορές της Αθήνας,
κάποτε υπήρξαν φημισμένοι τυροκόμοι, οι πρώτοι στη μαστοριά της αργείτικης φέτας.
Ασχολούνταν επίσης με την κτηνοτροφία, τα καπνά, την πτηνοτροφία (50.000 κότες
έχει το χωριό) και τις ελιές.
Εκκλησιές τους είναι η Ζωοδόχος Πηγή και η μητρόπολη Αγιος Δημήτριος,
που ξανάχτισαν οι κάτοικοι από το 1925. Τα έθιμά τους, όπως αυτά του γάμου, είχαν
κάποτε ιδιαίτερο χρώμα και διατηρούσαν λίγα κάτι από τα παλιά. Με προσκλήσεις,
ανθοδέσμες, αλλά και δημοτικά τραγούδια και χορούς. Και σαν έμπαινε η νύφη στο
νέο της σπίτι, την υποδεχόταν η πεθερά με το μέλι κι ο πεθερός με το όπλο και
το μαυρομάνικο μαχαίρι.
Κοντά στο Σχινοχώρι ο συνοικισμός του Χέλμη
διατηρεί κάποια αρχαία αχνάρια. Στο εκκλησάκι της Παναγίας διακρίνονται δύο φρέατα
κι άλλα λείψανα. Σε οικισμό της περιοχής επιγραφή εντοιχισμένη του 4ου αιώνα,
που γράφει "Λυσίδαμος ανέθεκε...", μαρτυρεί την ύπαρξη εκεί κάποιου
ιερού. Ίχνη αρχαίας οδού και νεκροταφείο υπάρχουν και στο Μακρυνάρι. Πιθανόν να
ήταν εδώ η κώμη Λύρκειον,
όπως υποστηρίζεται από ορισμένους αρχαιολόγους.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Αργολίδας.
ΤΙΡΥΝΣ (Μυκηναϊκό ανάκτορο) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
ΤΡΑΧΕΙΑ (Χωριό) ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
Ένα από τα παλαιότερα -αν όχι το παλαιότερο- χωριό του Δήμου μας. Στο μακρινό παρελθόν, η Τραχειά, ήταν ένας παλιός Τούρκικος μαχαλάς, ο οποίος μετά την απελευθέρωση (1821), κατοικήθηκε κυρίως , από Βλάχους Ηπειρώτες. Οι νέοι κάτοικοί της, ανέπτυξαν με επιτυχία, την τυροκομική τέχνη και σύντομα επεκτάθηκαν σε όλο το Νομό Αργολίδας πρωτοστατώντας στην περισυλλογή γάλακτος. Με την πάροδο των χρόνων , δημιούργησαν παράδοση στην κατασκευή τυροκομικών προϊόντων με απαράμιλλη ποιότητα και γεύση, που έχει σαν αποτέλεσμα αυτή την στιγμή να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις σε πανελλαδικό επίπεδο.
Σήμερα η Τραχειά, διαθέτει έντεκα (11) παραδοσιακά τυροκομεία, που λειτουργούν σε οικογενειακή βάση, διατηρώντας την τέχνη και τα μυστικά , που κληρονόμησαν απ' τους προγόνους τους. Παράλληλα ανέπτυξαν και την αρτοποιεία έχοντας αυτή τη στιγμή δώδεκα (12) φούρνους, που λειτουργούν με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο και φημίζονται για τα παξιμάδια και το ψωμί τους. Επίσης στην Τραχειά, μπορείτε να φάτε σε μια από τις 8 ωραιότατες ταβέρνες που σαν σπεσιαλιτέ τους έχουν το βραστό και το αρνί στη σούβλα. 'Ανθρωποι φιλόξενοι και χαμογελαστοί οι Τραχειότες, σίγουρα εκτός από αυτά που θα παραγγείλετε θα σας προσφέρουν και τα τοπικά τους προϊόντα. Οπωσδήποτε αποτελεί μια από τις ωραιότερες στάσεις για τον κουρασμένο ταξιδιώτη, μια και βρίσκεται στο δρόμο προς την Ερμιόνη, το Κρανίδι, τον Πόρο, την Ύδρα, τις Σπέτσες και πολλά άλλα μέρη.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
