Πύργος
τετράγωνος (10Χ10 μ.), πενταόροφος, ύψους 20μ. περίπου, με πρόβολο, κατασκευασμένος
από ντόπιο σχιστόλιθο και μάρμαρο
(πλαίσια ανοιγμάτων, γωνίες, τελευταίος όροφος).
Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μεμονωμένου οχυρωματικού πύργου
των ελληνιστικών χρόνων, ένα από τα υψηλότερα σωζόμενα αρχαία κτίρια. Στην ενδοχώρα
της Κέας, μεταξύ των αρχαίων πόλεων Κορησίας και Ποιήεσσας, λειτούργησε ως οχυρωματικό
έργο αμυντικού χαρακτήρα για την προστασία της γύρω αγροτικής περιοχής. Περί το
1600, όταν ιδρύθηκε η Μονή της Αγίας Μαρίνας,
ο πύργος εντάχθηκε στον περίβολό της ομοίως για αμυντικούς λόγους.
Στις 8.9.1858 κατέρρευσε μετά από σεισμό και μέρος του υλικού του χρησιμοποιήθηκε για την επισκευή γειτονικών κτισμάτων.
Η βορεινή πλευρά του πύργου σώζεται πολύ καλά, ενώ αντίθετα οι υπόλοιπες
έχουν καταρρεύσει και καταχώσει το εσωτερικό του μνημείου.
Το σύστημα τοιχοποιίας είναι ακανόνιστο τραπεζιόσχημο, όπου σπανίζουν οι διάτονοι λίθοι. Κατάσταση διατήρησης
επικίνδυνη. Έχει εγκριθεί από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο μελέτη στερέωσης
του μνημείου.
