Τειχισμένος παράλιος οικισμός,
σε ασβεστολιθική πλαγιά που καταλήγει στο Ιόνιο στο νότιο άκρο της παραλίας
Καραβοστάσι,
δυτικά του χωριού Πέρδικα.
Έχει ταυτιστεί με την αρχαία Ελίνα που αναφέρεται σε μολύβδινη επιγραφή από τη
Δωδώνη. Το όνομα είναι παράγωγο
του εθνικού "Ελινοί", γνωστού από το Στέφανο Βυζάντιο θεσπρωτικού φύλου, που
ζούσε στην περιοχή Μαργαριτίου
- Δυμοκάστρου. Ο έκτασης 22 εκταρίων και περιμέτρου τείχους 3.404μ.
οικισμός εκτείνεται
από την υψηλότερη (226μ.) ανατολική κορυφή του λόφου μέχρι τη θάλασσα, έχοντας
μέγιστο άξονα 1.000 και μέσο πλάτος 200μ.
Ο πληθυσμός του την περίοδο της ακμής έφθανε τους 6.000 κατοίκους.
Τα τείχη,
ενισχυμένα από ορθογώνιους πύργους,
χρονολογούνται στον 4ο αι. π.Χ. και περικλείουν τη σχετικά ομαλή επιφάνεια στην κορυφή του λόφου.
Στα ελληνιστικά χρόνια προστέθηκε το δυτικό τείχος, εντάσσοντας στην οχύρωση και το ασφαλισμένο
λιμανάκι. Σε όλη την έκταση του οχυρωμένου οικισμού είναι ορατά
θεμέλια οικοδομημάτων,
κάποια από τα οποία είναι λαξευμένα στο φυσικό βράχο, καθώς και λαξευτές στο βράχο
δεξαμενές,
ενώ στο κεντρικότερο σημείο του λόφου, την ''Ακρόπολη Α'', υπάρχει ανοιχτός χώρος - πλάτωμα,
περιμετρικά του οποίου φαίνεται πως ήταν συγκεντρωμένα τα δημόσια κτήρια της πόλης.
