Είναι
το
σπίτι στο οποίο γεννήθηκε, έζησε και άφησε την τελευταία του πνοή ο Αλέξανδρος
Παπαδιαμάντης, ένας από τους σπουδαιότερους διηγηματογράφους της Νεότερης Ελλάδας.
Κτίστηκε το 1850-1860 από τον παπα-Αδαμάντιο, παππού του συγγραφέα. Το ισόγειο
χρησιμοποιούνταν ως αποθηκευτικός χώρος και ο όροφος ως κατοικία.
Είναι μικρή διώροφη κατασκευή "λαϊκού" τύπου εμβαδού περίπου 35 τ.μ.
το ισόγειο και 40 τ.μ. ο όροφος. Οι τοίχοι του είναι άλλοι λιθόκτιστοι και άλλοι
από "τσατμά"- μια ελαφριά κατασκευή από ξύλα και κονίαμα. Η τετράρριχτη ξύλινη
στέγη του καλύπτεται με κεραμίδια "βυζαντινού τύπου". Τα κουφώματα είναι ξύλινα
μεγάλων σχετικά διαστάσεων και τοπικού "καρφωτού" τύπου. Οι σκάλες και τα πατώματα
είναι ξύλινα και γενικά όλα τα επιμέρους στοιχεία του διατηρούν το αυθεντικό παραδοσιακό
χρώμα.
Εργασίες γενικής επισκευής και στερέωσης του κτηρίου έγιναν το 1990.
το 1994 το ημιυπόγειο διαμορφώθηκε σε εκθεσιακό χώρο.
Ο όροφος διατηρείται ως η κατοικία του Αλ. Παπαδιαμάντη με τα αυθεντικά
έπιπλα και αντικείμενα της εποχής, ενώ το ισόγειο λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος
όπου εκτίθενται διάφορα Σκιαθίτικα παραδοσιακά αντικείμενα.
Το 1954 το κτήριο απαλλοτριώθηκε από το Δημόσιο και από τότε ανήκει
στον Δήμο Σκιάθου. Το 1965 κηρύχθηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
