Βρίσκεται στους ΒΔ. πρόποδες του
Ταϋγέτου
και αποτελείται από τους οικισμούς
Κάμπο
και Οραχο (Νώραχο), σε Μικρό Κάμπο, και Πανω Χώρα, Σουλήνα, Παπαδιάνικα και
Λόπεσι
"σκαρφαλωμένα" στα τριγύρω υψώματα. Ο οικισμός εμφανίζεται από την εποχή
του Δεσποτάτου του Μυστρά. Εδωσε δε το "παρών" στην Επανάσταση του 1821,
στην οποία συμμετείχε ενεργά με τις οικογένειες Δημητρακάκη,Κοπανίτσα και τον
οπλαρχηγό "παπα - Οικονόμο Καλομοίρη".
Αξιόλογα μνημεία σώζονται στη γύρω περιοχή:
Το Φράγκικο Κάστρο της Βορδόνιας, πάνω από την Πάνω Χώρα. Καταστράφηκε
από το Μωάμεθ τον Πορθητή το 1460. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας τα κάστρα
Μυστρά και Βορδόνιας βρίσκονταν σε διαρκή επικοινωνία και οργάνωναν συχνά εξεγέρσεις
εναντίον των Τούρκων.
Το Ναό του Αγίου Δημητρίου, κάτω από το φράγκικο κάστρο. Πρόκειται
για τον παλαιότερο ναό της περιοχής. Χτίστηκε το 1712 περίπου, ενώ σήμερα σώζονται
τα ερείπιά του. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας υπήρξε ορμητήριο των αγωνιστών
και χρησίμευσε και ως κοιμητήριο. Τα οστά των αγωνιστών φυλάσσονται σε οστεοφυλάκιο
κοντά στο Ναό. Διέθετε χειροποίητες εικόνες του 1700 και τοιχογραφίες. Το 1870
με την κατάρρευση του ναού οι τοιχογραφίες καταστράφηκαν. Το 1972 με απόφαση του
Γεωργίου Τσενέ και των κατοίκων της Βορδόνιας ο ναός ξαναχτίστηκε σε άλλο σημείο
βόρεια του Αγίου Γεωργίου και οι εικόνες του παλαιού ναού μεταφέρθηκαν εκεί.
Στον Οραχο ο επισκέπτης μπορεί να δει:
Το Ναό της Υπαπαντής του Χριστού, στο κέντρο του Οραχου. Την είσοδό
του κοσμούν μαρμάρινα ανάγλυφα, φερμένα από το Μυστρά. Το ξύλινο τέμπλο αποτελείται
από 18 εικόνες, έργα του ιερέα και αγιογράφου Αριστείδη Ζωγράφου.
Το Αρχοντικό της οικογένειας Δημητρίου Ζωγράφου, λαϊκού ζωγράφου,
που με μοναδικό τρόπο αναπαράστησε τη θύμηση και τη σκέψη του Μακρυγιάννη.
Στη Σουλήνα μπορείτε να δείτε:
Το Αρχοντικό του Παναγιώτη Λιναρδάκη, έμπορου μεταξιού και μεγαλοκτηματία
του 19ου αιώνα. Τριώροφο, πετρόχτιστο με ξύλινα μπαλκόνια και παραδοσιακές καμάρες
χτίστηκε, λένε, πριν από 200 χρόνια. Ο εγγονός του Παναγιώτης υπήρξε Ολυμπιονίκης
στη Σκοποβολή το 1952. Λόγω του ξαφνικού θανάτου του δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει
το όνειρό του να μετατρέψει ένα χώρο του σπιτιού σε μουσείο με τα σπάνια αντικείμενα
του σπιτιού (ανάμεσα στα οποία και πίνακες του Ιακωβίδη) και τα μετάλλια και τα
κύπελλα από τους αγώνες.
Το Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος (τέλη 19ου αιώνα), κοντά στο Αρχοντικό
του Λιναρδάκη. Το τέμπλο του κοσμούν εικόνες που πιθανόν δημιούργησε ο Παναγιώτης
Ζωγράφος.
Το Φράγκικο Καμαράκι, κάτω από το σπίτι του Λιναρδάκη. Πέτρινη πηγή
με τρεις κρουνούς από τους οποίους αναβλύζει κρυστάλλινο νερό.
Το σπίτι και το μύλο του Κοπανίτσα, της γνωστής οικογένειας κτηματιών
και αξιωματούχων ήδη από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Το πέτρινο σπίτι που αγναντεύει
τον κάμπο, ο κατεστραμμένος πλέον μύλος και η νεροτριβή σώζουν την ανάμνηση των
περασμένων χρόνων.
Ακόμα στη γύρω περιοχή μπορεί να επισκεφθεί:
Το Ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης (19ος αιώνας), στη θέση "Κιρίμπεη".
Σώζονται τα ερείπια του ναού και μερικές αξιόλογες εικόνες, οι οποίες φυλάσσονται
σήμερα στο Ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα.
Το Σταυρούλι. Πρόκειται για τον Ναό της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού,
που χτίστηκε σε κορυφή κοντά στο βουνό το 1825 - 1827. Οι εικόνες χρονολογούνται
από το 1780 - 1790 και οι περισσότερες είναι κεντημένες στο χέρι και στη συνέχεια
κολλημένες σε ξύλο. Πλάι στην εκκλησία υπάρχει σταυρός μέσα στον κορμό δένδρου.
Η παράδοση αναφέρει ότι τον τοποθέτησαν εκεί οι κάτοικοι της περιοχής όταν κεραυνός
έπεσε στο δένδρο και το άνοιξε στα δύο.
