Γυναικεία μονή αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, 1 χιλ. ΒΔ του
Βαλτεσινίκου. Βρίσκεται σε ένα μαγευτικό τοπίο με έλατα, κέδρα και σφεντάμια.
Το καθολικό κτίστηκε μεταξύ του τέλους του 16ου αι. και αρχών του 17ου αι., σε
μια εποχή δύσκολη, τότε που οι Τούρκοι δεν έδιναν άδεια για το κτίσιμο ναών. και
έχει υποστεί εξωτερικά αρκετές μετασκευές. Το ίδιο και η περίβολος της μονής.
Το καθολικό εξωτερικά δεν παρουσιάζει αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον αλλά διατηρεί ωραιότατες
και μεγάλης αγιογραφικής αξίας αγιογραφίες στο τέμπλο και στον κυρίως ναό. Ο ακριβής
χρόνος αγιογράφησης, όπως και ο δημιουργός της, παραμένουν άγνωστοι. Ας σημειωθεί
ότι πολλές αγιογραφίες έχουν υποστεί πρόσφατα ειδική συντήρηση. Η πόρτα τηε εκκλησίας
είναι κοντή, ίσως για να μην μπορούν οι Τούρκοι να μπουν έφιπποι στο ναό.
Το μοναστήρι έχει ανακαινισθεί 4 φορές, το 1736, 1773, 1820 και 1826.
Εκλεισε με το βασιλικό διάταγμα του 1833 που προέβλεπε το κλείσιμο των μοναστηριών
που είχαν κάτω από 6 μοναχούς (την περιόδο εκείνη έκλεισαν συνολικά 240 μοναστήρια).
Κατά καιρούς άνοιξαν τη μονή ορισμένοι μοναχοί. Το 1955 εγκαταστάθηκαν στο μοναστήρι
η Ελισάβετ, κατά κόσμον Ελένη Οικονομοπούλου και η Αγάθη, κατά κόσμον Αριστέα
Μιχοπούλου οι οποίες ανακαίνισαν τον ναό και έκαναν νέα κτίρια.
Η εκκλησία εορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο με πανηγύρι, οπότε συγκεντρώνεται
αρκετός κόσμος από τα γύρω χωριά για να προσκυνήσει την Παναγία την "Βαλτεσινιώτισσα"
όπως την ονομάζουν. Από παλιά οι κάτοικοι θεωρούν την ταπεινή αυτή εκκλησούλα
της Παναγίας σαν προγονική κληρονομιά και θείο δώρο.
Η θέση του μοναστηριού προσφέρει θαυμάσια θέα προς τις κορυφές του
Ερύμανθου
και του
Χελμού, το Στρεζοβίκο,
το Λαστοβούνι , το Γλογοβίτικο και τα Καλαβρυτοχώρια.
