Η Καστοριά είναι από τις πιο αξιόλογες πόλεις της Δυτικής
Μακεδονίας, με ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Απόδειξη αποτελούν
τα πλούσια προϊστορικά και αρχαιολογικά ευρήματα (Λιμναίος οικισμός Δισπιλιού,
Αρμενοχώρι κλπ.).
Το όνομά της προέρχεται από τον μυθικό Μακεδόνα ήρωα Κάστορα, γιο
του Δία.
Ο ευρύτερος γεωγραφικός της χώρος, ταυτίζεται με το αρχαίο Μακεδονικό
κρατίδιο της Ορεστιάδας, που κατοικούσαν οι Ορέστες με πρωτεύουσα το ´Αργος
Ορεστικό. Από εδώ άρχισαν οι Μακεδόνες Βασιλείς να συνενώνουν τα υπόλοιπα
κρατίδια που αποτελούσαν το μεγάλο Μακεδονικό κράτος με πρωτεύουσα, στην αρχή,
τις Αίγες (Βεργίνα),
και αργότερα την Πέλλα. Ο
Φίλιππος και αργότερα ο Αλέξανδρος ένωσαν το κράτος αυτό με τους υπόλοιπους Έλληνες.
Στους Ρωμαϊκούς χρόνους η Καστοριά είχε την μοίρα και την τύχη της
υπόλοιπης Μακεδονίας, λαμπρύνθηκε
όμως και απέκτησε αίγλη στα χρόνια του Βυζαντίου. Είναι η πόλη των Βυζαντινών
"Τιτουλαρίων", η πόλη της Βυζαντινής αρχιτεκτονικής, που εξελίχθηκε
σε σπουδαίο θρησκευτικό, εμπορικό, καλλιτεχνικό και στρατιωτικό κέντρο. Κατά τον
Βέλγο Βυζαντινολόγο GREGOIRE, "η πόλη από μόνη της μπορεί να γράψει την ιστορία
της Βυζαντινής Τέχνης". Τα τείχη του Ιουστινιανού και του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου,
είναι δείγματα του ενδιαφέροντος των βυζαντινών αυτοκρατόρων και της στρατηγικής
θέσης της πόλης. Στους μεταβυζαντινούς χρόνους η Καστοριά ανέδειξε πολλού ευεργέτες
και δασκάλους του Γένους. Είχε ενεργό συμμετοχή στην προετοιμασία για τον ξεσηκωμό
του 1821, όπου και συμμετείχε με ξεχωριστό σώμα αγωνιστών. Τον 19ο αιώνα πήρε
μέρος σε επαναστατικές κινήσεις για την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού και έπαιξε
σπουδαίο ρόλο στον Μακεδονικό αγώνα ενάντια στους Τούρκους και Βουλγάρους. Το
1912 ενώνεται με την ελεύθερη Ελλάδα.
Οι 75 Βυζαντινές, Μεταβυζαντινές και νεώτερες εκκλησίες είναι μάρτυρες
ανώτερης πολιτιστικής και κοινωνικής στάθμης της πόλης.
Συναντάει κανείς τρίκλιτες Βασιλικές όπως ο Αγ.
Στέφανος, οι Αγ. Ανάργυροι, οι Αγ. Ταξιάρχες, μονόκλιτες όπως ο Αγ. Νικόλαος
του Κασνίτζη, η Παναγία
η Μαυριώτισσα και τρίκογχες όπως η Παναγία
Κουμπελίδικη. Όλες είναι κτισμένες με άριστη τοιχοδομή από ντόπια υλικά, με
πλούσια εναλλαγή σχημάτων και χρωμάτων που πηγάζει από το ίδιο υλικό και την ευαισθησία
του τεχνίτη. Οι εξωτερικοί τοίχοι ποικίλλονται με περίτεχνο κεραμοπλαστικό διάκοσμο.
Οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό είναι συνθέσεις με μεγάλη εκφραστική δύναμη και
υποβλητικότητα, που ερμηνεύουν την Μεταφυσική του Χριστιανισμού και του Ελληνοχριστιανικού
πνεύματος.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Καστοριάς.
Ο Νομός Καστοριάς κατοικήθηκε από τους Νεολιθικούς χρόνους (ευρήματα
Λιμναίου Οικισμού Δισπηλιού).
Στους Προχριστιανικούς χρόνους, στην τοποθεσία όπου βρίσκεται η σημερινή
Καστοριά, υπήρχε η πόλις Κέλετρον.
Η πόλη αυτή κτίσθηκε, κατά την παράδοση, από Αιολείς αποίκους και υπήρξε πρωτεύουσα
των Ορεστών Βασιλέων. Καταλήφθηκε το 200 π.Χ. από τους Ρωμαίους. Στους
Ρωμαϊκούς χρόνους, κέντρο της περιοχής ήταν η πόλη Διοκλητιανούπολη,
που ήταν κτισμένη στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το Αργος
Ορεστικό.
Στα Βυζαντινά χρόνια, η πόλη της Καστοριάς οχυρώνεται (Ιουστινιάνεια
τείχη), για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς.
Κατά διαστήματα, η Καστοριά καταλήφθηκε από τους Βούλγαρους, τους
Νορμανδούς, τους Φράγκους, τους Σέρβους και το 1385 από τους Τούρκους.
Τα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα, η Καστοριά διακρίθηκε σαν ένα από
τα σημαντικότερα κέντρα του Ελληνισμού και αποτέλεσε αφετηρία για την απελευθέρωση
της Μακεδονίας από τον τουρκικό ζυγό. Μεταξύ των ηρώων που έδρασαν ήταν ο Καπετάν
Κώττας, ο Παύλος Μελάς (Μακεδονομάχος-θρύλος που σκοτώθηκε στο χωριό Στάτιστα,
το οποίο προς τιμήν του μετονομάστηκε σε Μελάς) και ο Μητροπολίτης Γ. Καραβαγγέλης.
Η Καστοριά απελευθερώθηκε από τους Τούρκους στις 11 Νοεμβρίου του
1912.
Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940, η περιοχή βρίσκεται στο προσκήνιο
των Εθνικών Αγώνων. Καταλαμβάνεται από τους Γερμανούς και ελευθερώνεται στα τέλη
του 1944.
Στην περιοχή της Καστοριάς γράφηκαν και οι τελευταίες σελίδες του
Εμφυλίου πολέμου της Ελλάδας (1944-1949).
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καστοριάς
After the Ottoman
conquest in 1386, many of the Christians living in Kastoria took refuge in
the nearby
mountains, while those who remained in the city were confined to the eastern
saddle of the peninsula. The Turks settled inside the Byzantine walls to the west,
while later the Jews settled between the Muslim and Christian neighborhoods to
the south.
Kastoria, a 'zeamet' (feudal fief) in 1519 and a 'hass' (estate belonging
to the Sultan) after 1526/28, was the seat of a deputy official and in 1875 became
the headquarters of a 'kaza' (administrative district). The principal factor in
the economic development of the Greek population was the processing and trading
of fur, with companies
founded as early as the 17th century in Constantinople
and such European cities as Vienna and Odessa.
The opening of a school in 1614, the visits of missionaries (Osios
Dionysios, Kosmas Aitolos), and contacts with Europe through emigrants contributed
greatly to the town's intellectual growth. One indication of its former prosperity
is the luxurious mansions erected between the late 17th century and the 19th century.
Kastoria was prevented from taking part in the revolution of 1822
by the presence of Ottoman troops, but in the early 20th century it became a breeding
ground for fighters yearning to liberate
Macedonia.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
Στην Δυτική Μακεδονία,
ανάμεσα στο Βίτσι και στο
Γράμμο, βρίσκεται η αρχαία
"Ορεστίδα". Στην
μέση του λεκανοπεδίου που σχηματίζεται από τα παραπάνω βουνά, βρίσκεται η ξακουστή
λίμνη της Ορεστιάδας και
πάνω στην Χερσόνησο που εισχωρεί σ’ αυτήν είναι κτισμένη η πόλη της Καστοριάς.
Μια πόλη 30.000 κατοίκων, άρρηκτα δεμένη με το μυθικό παρελθόν της και την μακραίωνη
ιστορία της, που σήμερα σφύζει από ζωή και πρόοδο.
Στην Καστοριά φθάνει κανείς από πολλούς αμαξητούς δρόμους: Αθήνα
- Λάρισα - Κοζάνη
- Καστοριά, Αθήνα - Μετέωρα
- Γρεβενά - Καστοριά, Θεσσαλονίκη
- Έδεσσα - Καστοριά, Θεσσαλονίκη
- Βέροια - Καστοριά, Θεσσαλονίκη
- Φλώρινα - Πρέσπες
- Καστοριά, Γιουγκοσλαβικά σύνορα (φυλάκιο Νίκης)
- Φλώρινα - Καστοριά (και
μέσω Βίτσι), Ηγουμενίτσα -
Ιωάννινα - Νεάπολη
- Καστοριά.
Όλες αυτές οι διαδρομές προσφέρουν στον ταξιδιώτη αξέχαστες συγκινήσεις
με τα όμορφα εναλλασσόμενα τοπία, λίμνες, ποτάμια, ορεινές διαβάσεις, δάση και
γραφικούς οικισμούς. Στην Καστοριά μπορεί να φτάσει κανείς και αεροπορικώς μέσω
Αθήνας.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Καστοριάς.
A titular see of Macedonia.
Castoria seems to have replaced Celetrum.
The Byzantine chroniclers describe it as a strong fortress. In the
tenth century it must have been occupied by the Bulgarians. About 1350 it was
given up by the Emperor Joannes Cantacuzene to the King of Servia,
and in 1386 it was captured by the Turks.
As early at least as the reign of Basil II, Castoria was the first
suffragan see of Achrida. The see still exists for the Greeks and has been made
a metropolitan. Some ten Latin bishops are known from the thirteenth to the fifteenth
centuries.
Castoria is today [1908] the chief town of a mutessariflik in the
vilayet of Monastir, with about 10,000 inhabitants -- Turks, Greeks, and Bulgarians.
It is also the see of a Bulgarian bishopric with 2224 families, 32 priests, and
22 churches.
S. Petrides, ed.
Transcribed by: Gerald M. Knight
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
Η πόλη της Καστοριάς σ'όλη τη διάρκεια της πολυτάραχης ιστορίας της
εκτός από τη φυσική οχύρωση που της προσέφερε περιμετρικά η λίμνη, περιβαλλόταν
από φυσικά τείχη, τα οποία της παρείχαν επιπλέον ασφάλεια. Μία στενή λωρίδα γης
προσέφερε τη μοναδική είσοδο από την ξηρά. Από τα χρόνια του Ιουστινιανού υψώνονταν
στον λαιμό της χερσονήσου ισχυρότατα τείχη, τα οποία οικοδομήθηκαν στην απότομη
πλαγιά ενισχυμένα με στρογγυλους και τετράγωνους πύργους. Από ισχυρά τείχη περικλειόταν
και η βυζαντινή πόλη πάνω στη χερσόνησο.
Οι Βυζαντινοί κατοικούσαν και έξω από την περιτειχισμένη πόλη, όπου
υπήρχαν σημαντικοί ναοί, μικρά και μεγάλα μοναστήρια και νεκροταφεία.
Τα Ιουστινιάνεια τείχη της Καστοριάς ανακαινίστηκαν στα μεσοβυζαντινά
και υστεροβυζαντινά χρόνια, προκειμένου να ενισχυθεί η οχύρωση της πόλης και να
εξασφαλιστεί η σπουδαία από στρατηγικής άποψης θέση της Καστοριάς. Το "δύσβατο"
και "οχυρόν" της Καστοριάς τονίζουν τόσο οι Βυζαντινοί συγγραφείς, όσο
και οι ξένοι περιηγητές που επισκέφθηκαν την πόλη.
Στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας, οι επεμβάσεις στα βυζαντινά τείχη
της πόλης ήταν ελάχιστες και αποσκοπούσαν κυρίως στη συντήρησή τους. Στα τέλη
του 19ου αιώνα καταστράφηκαν τμήματα του τείχους του λαιμού της χερσονήσου, για
να οικοδομηθούν κτήρια της ήδη παρακμάζουσας τουρκικής διοίκησης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καστοριάς
Σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από την Καστοριά, στη βόρεια πλευρά
της χερσονήσου, κοντά στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου της Μονής Παναγίας Μαυριώτισσας,
διαπιστώθηκε για πρώτη φορά το 1954 η ύπαρξη της εισόδου του σπηλαίου του Δράκου
σε απόσταση 15 μ. από τον παραλίμνιο περιφερειακό δρόμο.
Το σπήλαιο είναι διανοιγμένο μεταξύ στρωμάτων Μέσο-Ανωτέρου Λιασικού
Ασβεστολίθου της Πελαγονικής ζώνης. Μετά από εξερευνήσεις αποκαλύφθηκε ότι στο
εσωτερικό υπάρχουν επτά υπόγειες λίμνες με ποικίλες διαστάσεις και βάθη. Η μεγαλύτερη
έχει βάθος 20 μ. και πλάτος 5 μ. Υπάρχουν επίσης 10 αίθουσες διαφόρων διαστάσεων
και μορφών και πέντε διάδρομοι "συρίγγων".
Η μέση θερμοκρασία του σπηλαίου κυμαίνεται στους 16-18 βαθμούς Κελσίου
και η υγρασία στους 85-90 βαθμούς. Η θερμοκρασία των νερών στις εσωτερικές λίμνες
είναι 14 βαθμοί Κελσίου, όταν η λίμνη της Καστοριάς έχει υπό σκιάν 21 βαθμούς
Κελσίου.
Το σπήλαιο Δράκου αποτελεί ένα από τα θεαματικότερα σπήλαια της Ελλάδας.
ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ
Το σπήλαιο στο παρελθόν προσπάθησαν να εξερευνήσουν οι Γ.Ιατρού,
επικεφαλής εξαμελούς ομάδας στις 10/7/1954, ο Σουηδός K. Lindberg, επικεφαλής
ομάδας νέων Καστοριάς, ο Νικόπουλος, επικεφαλής πενταμελούς ομάδας στις 1-3/8/1954,
ο Μπρούσαλης, υπεύθυνος πενταμελούς ομάδας.
Η πρώτη οργανωμένη εξερεύνηση και χαρτογράφηση έγινε το 1963-1965
από τον Τζ. Ζερβουδάκη, υπεύθυνο κλιμακίου μελών της ελληνικής Σπηλαιολογικής
Εταιρείας.
Το 1966 διεξήχθη νέα έρευνα με επικεφαλής τον κ. Παλληκαρόπουλο
και συμμετοχή του κ. Ζερβουδάκη. Τον Οκτώβριο του 1967, με πρόσκληση του σωματείου
Φίλοι Βυζαντινών Μνημείων και Αρχαιοτήτων Καστοριάς, έγινε νέα εξερεύνηση του
σπηλαίου και συντάχθηκε από τον κ. Παλληκαρόπουλο μελέτη τουριστικής αξιοποίησής
του.
Το 1966 κατατέθηκε στο Δήμο Καστοριάς νέα μελέτη τουριστικής αξιοποίησης
του σπηλαίου.
ΘΡΥΛΟΣ
Σύμφωνα με την παράδοση η σπηλιά ήταν χρυσωρυχείο που το φύλαγε
άγρυπνα ένας δράκος. Ο πρώτος όμως βασιλιάς της χώρας, ο Κάστορας, θέλοντας
να διασκεδάσει τον φιλοξενούμενο αδελφό του, Πολυδεύκη, και τον πεθερό του,
Κέλι, ιερέα του Πανός, τους αποκάλυψε το σπήλαιο.
Ο βασιλιάς υποσχέθηκε μεγάλα δώρα σε αυτόν που θα σκότωνε τον δράκοντα.
Πράγματι, παρουσιάστηκε ένας νέος που πάλεψε μαζί του. Κάθε φορά που χτυπούσε
το δράκοντα με το κοντάρι του, έτρεμαν οι γύρω βράχοι και αναταράζονταν τα νερά
της λίμνης. Τελικά, το τέρας έπεσε νεκρό.
Όλοι πανηγύριζαν το γεγονός και με αναμμένους δαυλούς προχώρησαν
στη σπηλιά. Το βάθος εκτεινόταν σε χιλιόμετρα και η ατμόσφαιρα γινόταν ολοένα
και περισσότερο πνιγερή. Σε ένα μέρος όπου η σήραγγα στενεύει, έσβησαν οι δαυλοί
και ακούστηκε μια απόκοσμη φωνή να λέει : "Εκείνος που θα παρει μια χούφτα
λάσπης θα μετανιώσει. Αλλά και εκείνος που δεν θα πάρει, πάλι θα μετανιώσει."
Οι πιο θαρραλέοι έσκυψαν και πήραν λάσπη, ενώ άλλοι φοβήθηκαν. Όταν βγήκαν έξω,
εκείνοι που κρατούσαν στα χέρια τους τη λάσπη, διαπίστωσαν με έκπληξη πως κρατούσαν
υγρή χρυσόσκονη.
Αυτή η διήγηση διασώζει έναν θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο αποκρύπτονταν
οι μυστικές θέσεις (βασικός άξονας των οποίων ήταν ο Αλιάκμονας)
και η κατεργασία χρυσοφόρων φλεβών στη γειτονική περιοχή της Καστοριάς.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καστοριάς
"Ζωντανά κινητά μνημεία" χαρακτηρίσθηκαν στο πέρασμα του
χρόνου, τα κατασκευασμένα από λευκαδίσιο ξύλο, ξύλο φτελιάς ή καραγάτσι, παραδοσιακά
καστοριανά καράβια.
Το μήκος του καραβιού κυμαίνεται συνήθως από 5 έως 7 μέτρα με πλάτος
από 0,50-0,60 μέτρα μπροστά και 1,10-1,15 μέτρα πίσω. Οι δύο άκρες του ονομάζονται
"πρύμνες" και οι πλευρές του "περβάζια".
Ο καραβοκύρης χρησιμοποιεί τα κουπιά λάμνοντας όρθιος στο μέσον περίπου
του καραβιού. Ο έμπειρος καραβομαραγκός πρέπει να του δώσει την ανάλογη κοιλότητα
στον πυθμένα για να έχει καλή πλεύση.
Το καράβι συνδέθηκε με το ψάρεμα, την μεταφορά αγαθών, τις κοινωνικές
εκδηλώσεις των κατοίκων της Καστοριάς, αλλά και με τη δράση των οπλαρχηγών του
Μακεδονικού Αγώνα, που προωθούσαν πληροφοριακό υλικό εκείνα τα χρόνια.
Το καράβι ήταν απαραίτητο μέσο συγκοινωνίας, έως ότου διανοίχθηκαν
οι παραλίμνιοι δρόμοι.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καστοριάς
The Turkish traveler Evliyia Celebi describes the mansions of the
Greek quarter in 17th century Kastoria as being: "grand seraglios of a strange
and curious nature. All the houses on the shores of the lake possess boatsheds
and enclosed balconies. The seraglios are mansions with ports, and with one floor
above the other in the Constantinople style"
The lavishly decorated
houses in Kastoria, which were built by wealthy merchants
from the late 17th into the 19th century, have layouts which evolved from simple
rectangles into a cross enclosed within a square, without undergoing any change
in the arrangement or function of the rooms.
The ground floor contains the auxiliary and storage spaces, the mezzanine
a central area with a staircase and the winter rooms. The, usually two, best rooms
on the upper storey are arranged around a central reception area ('doxatos') with
'krevates' and 'kioskia', special raised daises with wooden railings.
The ground floor and mezzanine are built of stone and have only a
few openings (air shafts, small windows), while the upper storey and the covered
balconies are made of lighter material (varnished 'tsatmas', half timbering filled
with various types of rubble, and plastered), particularly the section overlooking
the lake or the inner courtyard, and illuminated by a double row of windows.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
Το αρχοντικό Τζώτζα βρίσκεται στη συνοικία Απόζαρι, στη βόρεια
πλευρά της πόλης. Η κάτοψη του κτηρίου εμφανίζει την τελευταία εξέλιξη από τους
τρεις διαφορετικούς τύπους αρχοντικών, που οικοδομήθηκαν στην Καστοριά από τον
17ο μέχρι και τον 19ο αιώνα. Έχει σχήμα εγγεγραμμένου σταυρού μέσα σε τετράγωνο.
Το σχήμα αυτό του εγγεγραμμένου σταυρού διαγράφεται καθαρά σ' όλους τους ορόφους
και είναι η πρώτη έκδοση από μια ομάδα αρχοντικών (Παπατέρπου, Βεργουλέικα,
Δεληδόνα, Μητούση).
Δεν έχει ξεπεταχτά (σαχνισιά), χαρακτριστικά αναγνωρίσιμα στοιχεία
των αρχοντικών του 18ου αιώνα. Υπάρχουν πολλά ανοίγματα στον πρώτο και δεύτερο
όροφο με αποτέλεσμα το κτήριο να εξασφαλίζει άπλετο φως. Χαρακτηριστικό είναι
ότι μόνο η βορεινή πλευρά έχει συνολικά 22 παράθυρα, τα οποία είναι σιδερόφρακτα
και κλείνουν εξωτερικά με ξύλινα κανάτια, τα οποία ανοίγουν με κατακόρυφο σύστημα.
Τα κιγκλιδώματα των παραθύρων του πρώτου ορόφου προεξέχουν τόσο,
ώστε να μπορεί κανείς να βλέπει ποιος πλησιάζει στην είσοδο. Οι εξώπορτες, οι
σκάλες, τα πατώματα, τα ταβάνια, η στέγη, τα πατάρια είναι κατασκευασμένα από
ξύλο πεύκου ή καστανιάς.
Εξωτερικά, η απλότητα των όψεων διακόπτεται στη νότια πλευρά από
μια κατακόρυφη εσοχή στην κεραία του εγγεγραμμένου σταυρού, ενώ στη βόρεια πλευρά,
περίπου στο κέντρο της πρόσοψης και πάνω από την είσοδο γίνεται προεξοχή, η
οποία συγκρατείται από δύο ξύλινες κολώνες που πατούν στο πλατύσκαλο της εισόδου.
Γενικά το κτήριο είναι τοποθετημένο έτσι στο χώρο, ούτως ώστε να
εξασφαλίζει την αρμονία με τα διπλανά κτήρια στο εν σειρά σύστημα δόμησης στο
τμήμα αυτό της πόλης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καστοριάς
Το αρχοντικό Μπασάρα βρίσκεται στο Ντολτσό, στην οδό Βυζαντίου, ένα
λιθόστρωτο δρομάκι όπου σώζονται και δύο άλλα σημαντικά αρχοντικά, του Ναντζή
και των αδελφών Εμμανουήλ.
Το κτίσμα αποτελείται από το ισόγειο, το μεσοπάτωμα και έναν όροφο.
Η κάτοψή του είναι ένα μακρόστενο ορθογώνιο, το οποίο χωρίζεται εσωτερικά από
έναν τοίχο παράλληλο προς την μεγάλη διάσταση σε δύο τμήματα. Το ένα τμήμα προς
βορρά είναι ένας στενόμακρος χώρος που κοιτάζει στην αυλή, ενώ στο άλλο τοποθετούνται
τα δωμάτια τόσο στο πάτωμα όσο και στον όροφο.
Στο ισόγειο, η είσοδος γίνεται από ένα μακρόστενο πλακοστρωμένο χώρο,
ο οποίος καταλήγει στην ξύλινη σκάλα και οδηγεί στους ορόφους. Το ισόγειο έχει
διαμορφωμένους χώρους, οι οποίοι χρησίμευαν ως αποθηκευτικοί. Στο μεσοπάτωμα στο
βόρειο τμήμα της κάτοψης, υπάρχουν δύο χειμερινά δωμάτια με τζάκι, ενώ στον όροφο
βρίσκονται οι χώροι υποδοχής. Ο δοξάτος είναι ένας ενιαίος χώρος με δύο υπερυψωμένα
τμήματα στο ανατολικό μέρος.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
Τριώροφο αρχοντικό με συμμετρική κάτοψη σε σχήμα σταυρού εγγεγραμμένο
σε τετράγωνο. Κατασκευάστηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα (1882), όπως φανερώνει
η κτητορική του επιγραφή στη δυτική είσοδο.
Ανήκει στον τρίτο τύπο των παραδοσικών αρχοντικών της Καστοριάς. Δυστυχώς
έχει υποστεί αρκετές επεμβάσεις, οι οποίες αλλοίωσαν την αρχική του μορφή. Χαρακτηριστική
είναι η νότια πλευρά της κυρίας εισόδου που διατηρείται ανέπαφη με εξαίρεση την
προσθήκη μετάλλινου εξώστη στον δεύτερο όροφο. Βασικό αναγνωριστικό στοιχείο της
περιόδου αυτής είναι το περίτεχνο σαχνισί με φουρούσια, καμπύλο γείσο και ανοίγματα
που φέρουν ημικυκλική απόληξη που κοσμεί τη νότια πλευρά. Στην ανατολική, βόρεια
και δυτική όψη έχουν προστεθεί μεταγενέστερα στοιχεία (εξώστες, κλιμακοστάσια,
αποθήκες). Αντίστοιχα και στην κάτοψη μεταγενέστερη τοιχοποιία διαίρεσε το κτίσμα
σε δύο αυτόνομα τμήματα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καστοριάς
Η κάτοψη των αρχοντικών εμφανίζει τον τελευταίο τύπο των παραδοσιακών
κτισμάτων της Καστοριάς. Εχουν σχήμα εγγεγραμμένου σταυρού μέσα σε τεράγωνο. Τα
σαχνισιά τους χρησιμοποιούνται συγκρατημένα μόνο στη βόρεια και νότια πλευρά τους
αντίστοιχα, εκεί που ο χώρος είναι ελεύθερος. Οι μετωπικές όψεις των αρχοντικών
είναι κάθετες, όπως κάθετες είναι και οι ανατολικές, οι οποίες καλύπτουν την υψομετρική
διαφορά στο πρανές, που είναι κτισμένα και δίνουν έναν φρουριακό χαρακτήρα.
Εξωτερικά η απλότητα των όψεων διακόπτεται στην ανατολική πλευρά από
κατακόρυφες εσοχές στις κεραίες των εγγεγραμμένων σταυρών του κάθε κτίσματος.
Το αρχοντικό του Α. Βεργού έχει την είσοδό του στη νότια πλευρά όπου
σχηματίζεται και μια μακρόστενη αυλή, ενώ το άλλο έχει την είσοδό του στη βόρεια
πλευρά.
Η λειτουργία των χώρων που εξυπηρετούσαν διάφορες ανάγκες της καθημερινής
ζωής του προηγούμενου αιώνα, φαίνεται ότι οργανώθηκε με αρκετά καλό τρόπο. Εξετάζοντας
κατά σειρά τους χώρους των δύο αρχοντικών, τα υπόγεια και τα ισόγεια προσαρμόζονται
στο έντονα επικλινές έδαφος και γίνονται ωφέλιμα προς την ανατολική πλευρά. Χρησιμοποιούνταν
ως αποθηκευτικοί χώροι.
Οι πρώτοι όροφοι προορίζονταν ως χώροι κατοικίας κατά τη διάρκεια
του χειμώνα. Γι' αυτό άλλωστε και οι τοίχοι των ορόφων αυτών είναι λιθόκτιστοι
και αρκετού πάχους. Εχουν από τέσσερις μεγάλους οντάδες στις γωνίες και ένα κεντρικό
χώρο στο σχήμα του σταυρού. Ανάλογα με τη λειτουργία του κάθε δωματίου είναι και
κατάλληλα διακοσμημένα.
Οι δεύτεροι όροφοι προορίζονταν για θερινή κατοικία γι' αυτό και η
κατασκευή τους είναι ελαφρά (τσατμάδες) και η τοιχοποιία τους λεπτή. Στους ορόφους
αυτούς τα ανοίγματα είναι περισσότερα και η διακόσμηση πιο έντονη (ξυλόγλυπτα
ταβάνια).
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
Το αρχοντικό Νατζή ανήκει στον πρώτο τύπο αρχοντικών, των οποίων η
αντιπροσωπευτική όψη στρέφεται προς την εσωτερική αυλή, ενώ το σαχνίσι του καλού
οντά καταλαμβάνει τη νοτιοδυτική γωνία.
The mansion of Kyr-Yiannakis Nantzis is located in the Doultso district,
in the vicinity of the church of Ayios Nikolaos, and must have been built around
1750. A painting in the wood-paneled room on the second floor bears the date 1796.
The arrangement of the rooms and the plan
of the house are especially unusual. The ground floor has a porch supported by
three columns. An outdoor staircase that closes with a trapdoor provides access
to the first floor.
Wall-paintings
with plant motifs combined with buildings are preserved in a small vaulted room
with the varnished and painted ceiling. The rooms with the most extravagant decoration
are the 'doxatos' and the 'kalos ondas' on the second floor, which are presided
over by a painting of Constantinople amidst images from the plant and animal kingdoms
(birds, lions), which are repeated in the wood carvings.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
Βρίσκεται στη νότια πλευρά της πόλης, επί της παραλιακής οδού Ορεστιάδας.
Το αρχοντικό αυτό ανήκε στη οικογένεια Σκουτάρη και κτίσθηκε γύρω στα 1770.
Η διάταξη των χώρων του έχει σχήμα Π. Τα ανοίγματά του είναι στενά
και επιμήκη στο ισόγειο, ενώ τα τοξωτά παράθυρα του ορόφου είναι επίσης σχετικά
μικρά και φράσσονται με σιδερένια κιγκλιδώματα. Διαφορετική μορφή έχουν τα παράθυρα
του δευτέρου ορόφου, τα οποία είναι μεγάλα και χαρίζουν άπλετο φως. Η είσοδος
βρίσκεται στη νότια πλευρά μεταξύ των δύο κατωγείων, όπου αφήνεται ένας χώρος
ελεύθερος που καταλήγει στην ξύλινη σκάλα, μέσω της οποίας οδηγούμαστε στη εξωτερική
στοά, η οποία υποβαστάζεται από ξύλινους κίονες. Η στοά αυτή προσφέρει δυνατότητα
επικοινωνίας με τα χειμερινά δωμάτια του πρώτου ορόφου και ξεδιπλώνει μια άλλη
αντίληψη για τον τρόπο επικοινωνίας εντός του κτίσματος. Στην άκρη της στοάς υπάρχει
ένα υπερυψωμένο κιόσκι, το οποίο ήταν χώρος παραμονής για τις χειμερινές εργασίες.
Στον δεύτερο όροφο δεσπόζει ο δοξάτος, ο οποίος εξασφαλίζει την όμορφη θέα προς
τη λίμνη, ενώ παραλληλα φανερώνει τις διαθέσεις της αστικής οικογένειας της Καστοριάς
για τους χώρους υποδοχής και διασκέδασης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
The Tsiatsapas mansion is situated in the Apozari district on the
north shore of the lake. It was built at the start of the 18th century by a well-to-do
man named Moralis. Tsiatsapas must have ordered repairs in 1754, as stated in
the inscription on the west side and on the mural in the best room.
This is a grand mansion with a rectangular plan and three floors in
addition to the ground floor. Although the rooms on the third floor have been
lavishly decorated
with wall-paintings and wood carvings, they have been irreparably damaged at certain
points.
The painting of an imaginary city on the wall of the 'doxatos' (parlour)
and the stylized depiction of Constantinople
in the south-west room, dated by its inscription to 1798, are not only impressive
but important to our understanding of the folk
painting of the era.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
The mansion of Nerantzis Aivazis in the Doultso district has been
converted into a folk art museum. Although it contains no inscriptions to date
its construction, it must have been built during the second half of the 18th century.
Its plan
takes the form of a Greek pi but it lacks the usual projecting enclosed balconies.
It consists of a ground floor, mezzanine and upper floor. On the mezzanine,
the so-called "fur workshop"has a painted
ceiling and a concave cornice below it depicting buildings in a landscape.
Plant motifs ornament the walls of the 'doxatos' on the second floor as well as
the walls of the 'kalos ondas', on which Venice is portrayed "according to
the artist's imagination".
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού
Το κτήριο του Βυζαντινού Μουσείου Καστοριάς βρίσκεται στην κορυφή
του λόφου στην οποία βρισκόταν η βυζαντινή ακρόπολη. Εγκαινιάστηκε το 1989. Φιλοξενεί
συλλογές με εικόνες (β' μισό του 12ου αιώνα - 17ου αιώνα) από τους ιερούς ναούς
(Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής περιόδου) της πόλης της Καστοριάς, με γλυπτά και
ψηφιδωτά έργα καθώς και με ξυλόγλυπτα και εκκλησιαστικά αντικείμενα.
Μερικά εκ των σημαντικοτέρων εκθεμάτων είναι:
•Η εικόνα της Αποκαθήλωσης (1400)
•Η εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (16ος αιώνας)
•Η εικόνα των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού (14ος αιώνας)
•Η εικόνα της Κοίμησης του Αγίου Νικολάου (15ος αιώνας)
•Η εικόνα του Χριστού Παντοκράτορα (14ος αιώνας)
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών
Τηλέφωνο: +30 24670 28603
Το Λαογραφικό Μουσείο της Καστοριάς στεγάζεται στο αρχοντικό του Νεράντζη Αϊβάζη στον οικισμό Ντολτσό.
Τα εκθέματα του μουσείου αφορούν αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν σε παλαιότερες εποχές και σχετίζονται με τις δραστηριότητες των Καστοριανών στο χώρο του σπιτιού, της εργασίας, της ανάπαυσης και των κοινωνικών τους εκδηλώσεων. Αξιόλογα είναι τα εκθέματα που αφορούν την επεξεργασία της γούνας. Το υπόστεγο διατηρείται σε τρεις χώρους, το ζυμωτάρι, την αποθήκη τροφίμων και την αποθήκη κρασιού. Στον ημιόροφο υπάρχει ένας οντάς με τζάκι.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Καστοριάς
It is the museum where safeguarded traditional local costumes of men
and women. It is lodged in the mansion of Emmanouel Brothers and possesses an
important collection of traditional costumes of Kastoria city and the wider region.
Its operation is based on the effort of the musical and philological club "ARMONIA",
which works and sees for its enrichment and its completion.
The exhibits include:
- Women's costumes
- Men's costumes
- Children's costumes
- A rich collection of coins
The museum preserves the cultural heritage of the region. It demonstrates
the way of life of the people of that time, the quality of life, and the relations
of the people of Kastoria with Europe and the rest of the world.
This text (extract) is cited June 2003 from the Prefecture
of Kastoria tourist pamphlet.
Τρίκλιτη βασιλική "Ανατολικού" τύπου με νάρθηκα και υπερώο. Τα κλίτη
και ο νάρθηκας στεγάζονται με ημικυκλινδρικές καμάρες, ενώ το υπερώο με καμάρα
τομής τετάρτου κύκλου. Στο εσωτερικό της αψίδας διατηρείται υποτυπώδες σύνθρονο
με επισκοπική καθέδρα στο κέντρο. Στο νότιο τμήμα του υπερώου διαμορφώνεται μικρό
παρεκκλήσιο της Αγίας ΄Αννας.
Στην εκκλησία
έχουν διατηρηθεί δύο
κύρια στρώματα ζωγραφικής. Το πρώτο καλύπτει το νάρθηκα,
τα πλάγια κλίτη, το κεντρικό κλίτος έως το ύψος του φωταγωγού και μέρους του υπερώου,
και χρονολογείται στο τέλος του 9ου ή τις αρχές του 10ου αιώνα. Το δεύτερο στρώμα
αναπτύσσεται στον υψηλό φωταγωγό, τις κατώτερες ζώνες των πεσσών και χρονολογείται
στις τελευταίες δεκαετίες του 12ου αιώνα.
Ο ναός έχει δεχτεί κατά καιρούς διάφορες επεμβάσεις για τη στερέωση
και προστασία του.
The triple-aisled basilica of Ayios Stephanos in Kastoria is one of
the oldest ecclesiastical monuments of the Balkan Peninsula. It has attractive
tile decoration and wall-paintings, the earliest of which date to the 9th century.
These wall-paintings are of exceptional significance as an example
of early painting reflecting a high level of iconographic and artistic attainment.
The painting is flat and abstract, with strange colour combinations, and the compositions
are geometrically arranged.
Some scattered dedicatory or liturgical scenes in the narthex and
on the lower sections of the walls in the main body of the church date to the
12th century. Scenes on the ceiling of this part of the church must have been
executed around 1200, while some others date to the 13th and 14th centuries.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
Τρίκογχη εκκλησία με τρούλλο, που η ίδρυσή της τοποθετείται στον 10ο
αιώνα. Ο εξωνάρθηκας αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη. Η ζωγραφική που διακοσμεί
το ναό ανήκει σε τρεις διαφορετικές φάσεις. Οι
παλαιότερες τοιχογραφίες χρονολογούνται στην τέταρτη εικοσαετία του 13ου αιώνα
και διατηρούνται στον χώρο των καμαρών του κυρίως
ναού, πλην της ανατολικής, και στις επιφάνειες των τοίχων του εσωνάρθηκα πλην
του δυτικού. Την ανατολική κεραία του σταυρού, την αψίδα του ιερού και τον εξωνάρθηκα
καλύπτουν τοιχογραφίες του 17ου αιώνα.
Ο
ναός βομβαρδίστηκε την δεκαετία το 1940 και αναστηλώθηκε την δεκαετία του
1950. Ανακατασκευάστηκε ο τρούλλος του και ορισμένα σημεία της ανωδομής που είχαν
καταρρεύσει.
The Panayia (Virgin) Koumbelidiki or Skoutariotissa, a small triconch
church dated to the 10th century, has become the emblem of Kastoria. The small
dimensions of the church and its high dome with a variety of masonry work make
it an architectural gem of the city.
The 13th century wall-paintings are in poor condition. Their attraction
now lies largely in the Dormition of the Virgin at the west end of the main body
of the church, and in the rare representation of the Holy Trinity in the narthex.
Taken as a whole, the painting is conventional and lacks an inner
quality, yet it contains certain innovative features that foretell the creative
outburst of the Palaeologan age. Some of the painting in the narthex dates to
the 17th century, while the murals on the west front of the church were executed
in 1496.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
Ναός, ο οποίος βρίσκεται κοντά στη Μητρόπολη και "βλέπει"
προς τη νότια πλευρά της πόλης. Είναι τρίκλιτη θολοσκέπαστη βασιλική με νάρθηκα.
Για την οικοδόμηση του μνημείου έχουν χρησιμοποιηθεί υλικά από αρχαιότερους παλαιοχριστιανικούς
ναούς της περιοχής. Το οικοδομικό αυτό υλικό σε δεύτερη χρήση είναι κυρίως κίονες,
κιονόκρανα και ορθογωνισμένοι λίθοι. Στην αρχιτεκτονική του κτίσματος δεν διατηρείται
η αρχική τοιχοποιία του βορείου κλίτους, που κατέπεσε λόγω στατικής ανεπάρκειας.
Εσωτερικά, τα τοξωτά ανοίγματα αντί να στηρίζονται σε πεσσούς ή τοίχους,
στηρίζονται σε κίονες. Έτσι, γίνεται πιο λειτουργικός ο κεντρικός χώρος.
Η εξωτερική τοιχοδομία του Ταξιάρχη και ο κεραμοπλαστικός διάκοσμος
διατηρούν την ίδια λογική μ' αυτήν των άλλων μεγάλων μνημείων της Καστοριάς, με
κάποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις, που αιτιολογούνται, επειδή είναι ναός μικρότερος
σε διαστάσεις.
Η εσωτερική διακόσμηση του μνημείου με τοιχογραφίες έγινε σε δύο στάδια.
Το πρώτο στρώμα τοιχογραφιών, το οποίο είναι σύγχρονο με την οικοδόμηση του μνημείου
(10ος αιώνας) διακρίνεται στις κόγχες του βορείου και νοτίου κλίτους και στους
τοίχους του νάρθηκα. Η ζωγραφική αυτή σώζεται σε κακή κατάσταση και ως εκ τούτου
είναι αδύνατον να διαπιστωθεί η ποιότητά της. Το δεύτερο στρώμα τοιχογραφιών καταλαμβάνει
τις επιφάνειες των τοίχων του κυρίως ναού και χρονολογείται στα 1359, σύμφωνα
με την επιγραφή που υπάρχει πάνω από την είσοδο του ναού.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
The church of the Taxiarchis (Archangel) of the Metropolis, a small
triple-aisled basilica with narthex, is of 10th century construction. Its considerable
interest lies equally in its antiquity and in its original wall-paintings.
While they have deteriorated through age, these paintings are of importance
to the study of art in the Middle Byzantine period. The old murals were painted
over in 1359/60, the more recent being the ones most visible today.
These later murals display their own characteristic techniques that
do not follow the rules governing painting as formulated at the time in the large
urban centres of Byzantium. From then on a local painting workshop existed in
Kastoria; it was inspired by locally conceived aesthetic canons and persisted
until the first years of the 16th century.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
Μικρός και μονόχωρος δρομικός ναός με νάρθηκα που βρίσκεται στην πλατεία
Ομονοίας, πολύ κοντά στη βυζαντινή ακρόπολη.
Στο μνημείο αυτό, ο κεραμοπλαστικός διάκοσμος ακολουθεί το πλινθοπερίκλειστο
σύστημα. Οι κεραμεικές πλάκες σχηματίζουν οριζόντιες στρώσεις διπλές ή τριπλές,
ενώ ανάμεσα στους ακανόνιστους ασβεστόλιθους μεσολαβούν βήσαλα.
Από την εσωτερική διακόσμηση και εν μέρει την επιγραφή που υπάρχει
στον δυτικό τοίχο του μνημείου συμπεραίνεται ότι ο ναός κτίσθηκε στο δεύτερο μισό
του 12ου αιώνα. Κτήτωρ του ναού είναι ο Βυζαντινός αξιωματούχος μάγιστρος Κασνίτζης.
Στον ανατολικό τοίχο του νάρθηκα εικονίζεται η κτητορική παράσταση. Ο μάγιστρος
Κασνίτζης προσφέρει το ομοίωμα της εκκλησίας στον Αγιο Νικόλαο, ενώ εικονίζεται
και η σύζυγός του Αννα.
Ο ναός είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες που μοιάζουν στο ύφος μ' αυτές
του δευτέρου στρώματος του ναού των Αγίων Αναργύρων.Το εικονογραφικό πρόγραμμα
του μνημείου στάθηκε πρότυπο για τη διακόσμηση μεταγενεστέρων μνημείων, κυρίως
του 14ου και του 15ου αιώνα. Στον ανατολικό τοίχο, στην κόγχη του ιερού, εικονίζονται
η Παναγία Πλατυτέρα των Ουρανών, ο Ευαγγελισμός και ψηλά η Δέηση.
Οι υπόλοιποι τοίχοι χωρίζονται σε τρεις ζώνες. Στην κάτω ζώνη εικονίζονται
ολόσωμες οι μορφές Αγίων. Το χαρακτηριστικό είναι ότι επιλέγονται Αγιοι με πλήρη
στρατιωτική περιβολή, λόγω και του αξιώματος του κτήτορος. Στην δεύτερη ζώνη εικονίζονται
Αγιοι σε στηθάρια, ενώ στην τρίτη ζώνη παριστάνονται σκηνές από το Δωδεκάορτο.
Στο νάρθηκα το εικονογραφικό πρόγραμμα είναι αφιερωμένο στον Αγιο
Νικόλαο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
Ayios Nikolaos Kasnitzis is a small single-aisled church with 12th
century wall-paintings. These paintings provide a perfect example of how a church
of this shape is to be decorated.
The upper register of the painted surface is covered with scenes from
the Gospels and the lower with a row of full-length figures of saints. In the
narthex there are scenes from the life of Saint Nicholas, whom the church honours,
and representations of the donors, Nikephoros Kasnitzis and his wife Anna.
As for the artistic intent, all the figures display a similarity of
style, being the work of a painter bent on portraying tall, supple bodies and
noble faces, and using subdued colours devoid of abrupt transitions of tone. The
prevalent harmony and the rejection of all inessentials create a sense of that
unique inner solemnity which reflects the religious ideals current in the Komnenian
age.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains images.
Από τα αρχαιότερα μνημεία της Καστοριάς, έχει κτισθεί στην απότομη
πλαγιά της βόρειας πλευράς της πόλης. Είναι τρίκλιτη βασιλική με νάρθηκα. Το μεσαίο
κλίτος υπερυψώνεται αρκετά, ώστε να φαντάζει σαν "ορθογώνιος" τρούλος.
Ο νάρθηκας επικοινωνεί με τον ναό, μέσω τριών εισόδων, εκ των οποίων η νότια έχει
αχρηστευθεί από τους Βυζαντινούς ακόμη χρόνους.
Η εξωτερική διακόσμηση των όψεων είναι αρκετά ασυνήθιστη και αξιόλογη
και δεν περιορίζεται μόνο στην εναλλαγή σχημάτων κεραμικών πλίνθων και ακανόνιστων
λίθων, αλλά έχει και μαρμάρινο διάκοσμο, αμφικιόνια, επίκρανα και παραθυρώματα.
Η εσωτερική διακόσμηση του ναού αποτελείται από δύο στρώματα. Το πρώτο
στρώμα ζωγραφικής, το οποίο διακρίνεται σε ορισμένα τμήματα των τοιχών του νάρθηκα,
υπολογίζεται ότι ανήκει χρονικά στις αρχές του 11ου αιώνα. Το δεύτερο στρώμα,
μεταφέρει την πιο όμορφη ζωγραφική της Καστοριάς από τις τελευταίες δεκαετίες
του 12ου αιώνα. Ειναι η περίοδος της βασιλείας των Κομνηνών και οι χορηγοί της
διακόσμησης του ναού, η οικογένεια των Λημνιωτών, επιδεικνύουν την πολιτιστική
τους στάθμη μέσω αυτού του έργου. Την ζωγραφική αυτή δημιούργησαν καλλιτέχνες
με ιδιαίτερα χαρίσματα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
The church of Ayioi Anargyroi (dedicated to Saints Kosmas and Damianos)
is a three-aisled basilica of the 11th century with marvellous tile decoration
and interesting proportions. It has two layers of wall-paintings that belong to
the 11th and 12th centuries respectively.
The earliest murals, which are clearly visible where the later ones
have crumbled away, are not particularly expressive, being of a very conservative
character.
The 12th century paintings, on the other hand, present a rich iconography
and display all the signs of conspicuous artistic merit consistent with the dynamism
of Komnenian art. Elongated figures of saints, their faces imbued with an intense
spirituality, their stance noble, almost theatrical, create scenes in harmonious
colours that comprise one of the most important works of Byzantine art.
One may marvel at the figures, among several others, of the donor
Theodoros Limniotis, his wife Anna, their son Ioannis, and of the monk Theophilos
Limniotis.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains images.
Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του 14ου αιώνα. Ο Αγιος Αθανάσιος οικοδομήθηκε σε μια χρονική περίοδο αρκετά κρίσιμη για την πόλη της Καστοριάς. Η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή δεν ελέγχονταν πλέον από τους Βυζαντινούς και η εναλλαγή στη εξουσία τοπικών αρχόντων ήταν εύκολη υπόθεση. Έτσι, γύρω στα 1387 εμφανίζεται στην Καστοριά η αρχοντική οικογένεια Μουζάκη, αλβανικής καταγωγής, η οποία παραλαμβάνει τη διακυβέρνηση της πόλης από τους Σέρβους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
Μονόχωρη ξυλόστεγη βασιλική του 14ου αιώνα, η οποία σύμφωνα με τις
ιστορικές πηγές, χρησίμευε ως καθολικό της μονής Κινστερνιωτίσσης. Βρίσκεται στη
βόρεια πλευρά της πόλης και είναι κτισμένη πάνω σε βράχο, κοντά στις κατεστραμμένες
πλέον κινστέρνες της βυζαντινής εποχής.
Απλό κτίσμα, επιχρισμένο εξωτερικά, δεν μας δίνει τη δυνατότητα να
παρατηρήσουμε τη διακόσμηση της τοιχοποιϊας του. Μόνο η αψίδα του ιερού μαρτυρεί
μια ανάλογη προσπάθεια διακόσμησης με τα τυφλά αψιδώματα που φέρει στις τρεις
πλευρές της. Εσωτερικά, διατηρεί τοιχογραφίες του δεύτερου μισού του 14ου αιώνα.
Η ποιότητα της ζωγραφικής είναι πολύ καλή, είναι όμως ιδιαίτερα δύσκολη η μελέτη
της, επειδή οι τοιχογραφίες είναι μαυρισμένες από την κάπνα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
Μνημείο του 14ου αιώνα, που βρίσκεται στη συνοικία Βαρλαάμ, ονομάζεται
δε "του βουνού", επειδή είναι κτισμένο στους πρόποδες του βουνού του
Αγίου Αθανασίου.
Είναι μικρή μονόκλιτη βασιλική με νάρθηκα από τις δύο πλευρές, δυτική
και νότια. Η είσοδός του βρίσκεται στη νότια πλευρά. Είναι απλή κατασκευή, λιθόκτιστη,
με συνδετικό υλικό τη λάσπη, όπως συνηθίζεται στα περισσότερα μνημεία της Καστοριάς
του δεύτερου μισού του 14ου αιώνα. Ο ναός εσωτερικά είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες
του δευτέρου μισού του 14ου αιώνα. Δυστυχώς, ενώ δημιουργήθηκε θέση πάνω από την
είσοδο του ναού για την επιγραφή, για ανεξήγητους λόγους δεν γράφτηκε. Ο νάρθηκας
του μνημείου είναι επίσης κατάγραφος με τοιχογραφίες του 17ου αιώνα. Εδώ όμως
υπάρχει επιγραφή.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
Μικρός βυζαντινός ναός, ο οποίος επισκευάστηκε το 1654 και επεκτάθηκε
προς τη νότια πλευρά. Η οικογένεια του κτήτορος Κυρίτση είναι γνωστή στην Καστοριά
και από τα πρώτα σχολεία που ίδρυσε επί Τουρκοκρατίας.
Με την επισκευή του 17ου αιώνα, ο ναός διακοσμήθηκε εσωτερικά με τοιχογραφίες
στον δυτικό τοίχο και σε τμήματα του βόρειου και ανατολικού τοίχου. Η αρχική ζωγραφική
του 14ου αιώνα έχει διασωθεί κυρίως στον βόρειο τοίχο, πάνω από την πρώτη ζώνη
των ολόσωμων Αγίων, και προσδιορίζεται χρονικά γύρω στα 1370.
Μονόχωρη ξυλόστεγη βασιλική με μεταγενέστερες προσθήκες στη βόρεια
και νότια πλευρά υπό μορφή ανοιχτών προστώων. Οταν έγιναν αυτές οι προσθήκες επισκευάστηκε
και η δυτική πλευρά του ναού.
Ο ναός εσωτερικά ήταν κατάγραφος. Καλύφθηκαν όμως οι τοιχογραφίες
με ασβέστη, ίσως μετά την απελευθέρωση από οτυς Τούρκους. Έγιναν προσπάθειες αποκάλυψης
των τοιχογραφιών από συντηρητές, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν εκτός από κάποιες
φιγούρες και η κτητορική επιγραφή. Χρόνος δημιουργίας των τοιχογραφιών είναι το
1401. Η τοιχογράφηση είναι σύγχρονη με την κατασκευή του ναού. Η επισκευή της
δυτικής πλευράς και η σύγχρονη κατασκευή των ανοιχτών προστώων φέρουν χαρακτηριστικά
του 19ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της επέμβασης έγινε μερική επισκευή στη
στέγη του ναού.
Η ζωγραφική είναι καλής ποιότητας και προσφέρει εξαιρετικές πληροφορίες
για την τέχνη της Καστοριάς στις αρχές του 15ου αιώνα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
Μικρή μονόχωρη εκκλησία με μεταγενέστερο συνεχόμενο νάρθηκα στη νότια
και δυτική πλευρά. Σύμφωνα με την επιγραφή που υπάρχει από την κλειστή πλέον είσοδο,
ο ναός ανακαινίσθηκε το 1486 από τη μοναχή Ευπραξία. Ακριβώς κάτω από την επιγραφή
ήταν η είσοδος του ναού (τώρα είναι παράθυρο), ενώ μετά την κατασκευή του νάρθηκα
άλλαξε η διαρρύθμιση και η είσοδος μετακινήθηκε προς τα δυτικά.
Οι τοιχογραφίες που σώζονται εντός του ναού, στον ανατολικό, βόρειο
και νότιο τοίχο, είναι πολύ καλής ποιότητας και σπάνιες από εικονογραφικής άποψης.
Στο ναό αυτό μεγάλη εικονογραφική σημασία έχει η παράσταση της βασιλικής δέησης
στην κάτω ζώνη του βόρειου τοίχου. Η ζωγραφική του τέλους του 15ου αιώνα είναι
έργο του καλλιτεχνικού εργαστηρίου της Καστοριάς, το οποίο δίνει μια διαφορετική
νότα στην τέχνη που έχει διάρκεια περίπου μισό αιώνα. Τοιχογραφίες, οι οποίες
ανήκουν στο πρώτο μισό του 17ου αιώνα, υπάρχουν και στο νάρθηκα, κοντά στη είσοδο
του μνημείου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
Σε μια πολύ όμορφη τοποθεσία της Καστοριάς, τη συνοικία Μουζεβίκη,
βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Μαζί με την Παναγία Μουζεβίκη και τον
Aγιο Θωμά αποτελούν μια ενότητα της ενορίας Αγίου Θωμά.
Ανήκει στον τύπο της μονόκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής, μακρόστενης,
που καταλήγει προς τα ανατολικά σε πεντάπλευρη αψίδα. Η τοιχοποιία του μνημείου
αποτελείται από λιθοδομή στην ποία παρεμβάλλονται οριζόντιες ξυλοδεσιές. Ο ναός
εωτερικά είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες των δύο χρονικών περιόδων, του τέλους
του 15ου αιώνα και του 1663. Οι επιγραφές που σώζονται, μία στην είσοδο του κυρίως
ναού και μία στην είσοδο του νάρθηκα, αφορούν τη δεύτερη τοιχογράφηση. Από τη
ζωγραφική του 15ου αιώνα σώζονται μόνο τρεις σκηνές στο βόρειο τοίχο. Οι σκηνές
αυτές είναι δημιουργίες του καλλιτεχνικού εργαστηρίου της Καστοριάς, το οποίο
άφησε πίσω του έργα μεγάλης αξίας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
Οι Aγιοι Απόστολοι είναι μονόχωρη ξυλόστεγη εκκλησία και βρίσκεται
στον αυχένα που χωρίζει τη βόρεια από τη νότια πλευρά της πόλης. Λιθόκτιστος ναός
με ξυλοδεσιές και συνδετικό υλικό τη λάσπη, συνηθισμένη πρώτη ύλη στο βορειοελλαδικό
χώρο μετά την Aλωση.
Σημαντικό μνημείο από την άποψη της ζωγραφικής που περιέχει και σταθμός
για την τέχνη της περιοχής. Η ολοκλήρωση της τοιχογράφησης του ναού συντελέστηκε
το έτος 1547 σύμφωνα με την επιγραφή που υπάρχει στο βόρειο τοίχο.
Τις εργασίες τοιχογράφησης έφερε σε πέρας ένας πολύ σημαντικός ζωγράφος,
ο οποίος καταγόταν από την περιοχή της Καστοριάς, ο Ονούφριος.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
The single-aisled church with narthex of the Panayia (Virgin) Mavriotissa,
the katholikon of the monastery bearing the same name, is probably an 11th century
building. A chapel dedicated to John the Theologian, with wall-paintings executed
in 1552 by the artist Eustathios Iakovou, was erected beside it in the 16th century.
The paintings that have survived in the katholikon are confined to
the sanctuary, the west wall of the main body of the church and the narthex. Their
particular style gives rise to pronounced reservations regarding their date, estimates
varying from the 11th to the early 13th centuries. Moreover their style lacks
features which would relate the paintings with local tradition.
The violence depicted in the wall-paintings and the distortions occurring
in the drawing reach the extremes of abstraction. Some of these old wall-paintings
were restored in the 13th century, while the exterior wall of the narthex was
decorated with new ones.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains images.
20/7/2002
Προστάτη των γουνοποιών
6/1/2004 - 8/1/2004
Μες την καρδιά του χειμώνα και κατά τη διάρκεια των τελευταίων ωρών
του δωδεκαήμερου, η πόλη της Καστοριάς παραδίνεται σ' ένα μοναδικό τριήμερο γλέντι
χαράς και ξεφαντώματος, που γεννιέται αυθόρμητα μέσα στις αμέτρητες παρέες των
μικρών και μεγάλων που παίρνουν μέρος. Στις 6, 7 και 8 Ιανουαρίου, οι δρόμοι και
τα σοκάκια της πόλης σφύζουν από τις συντροφιές των ραγκουτσάρηδων που χαίρονται,
γλεντούν και χορεύουν στο ρυθμό της ξεγνοιασιάς, σκορπώντας ολόγυρα χαρά και κέφι.
Όλοι οι κάτοικοι της πόλης παραδίνονται σ' ένα ξεχωριστό Διονυσιακό
ξεφάντωμα, με τη συνοδεία λαϊκών οργάνων που παιανίζουν όλα τα παραδοσιακά μουσικά
ακούσματα της περιοχής. Πρόκειται για πανάρχαιες συνήθειες, η προέλευση των οποίων
χάνεται μέσα στο χρόνο.
Παρά τις δυσκολίες που συνάντησαν σε μια μακροχρόνια διαδρομή, πολλά
από τα στοιχεία αυτών των λατρευτικών εκδηλώσεων, που είναι γνωστές από τα ελληνορωμαϊκά
χρόνια, κατάφεραν να διατηρηθούν και να φτάσουν μέσω του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας
έως τις μέρες μας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καστοριάς
24/6/2003
Από τις προσφιλέστερες εκδηλώσεις που συνδέονταν με την μελλοντική
ζωή των κοριτσιών του παλαιού καιρού. Εορταζόταν στις 24 Ιουνίου και συνέπιπτε
με τη γέννηση του Αϊ Γιάννη του Προδρόμου και την καρποφορία της γης.
Οι νεαρές κοπέλες έστηναν στη μέση της αυλής ένα γερό κλαδί δέντρου,
το οποίο στολίζανε με φρούτα της εποχής.
Η μεταφορά του "βουβού νερού" από την λίμνη, το τίναγμα
του Κλήδωνα, το διάβασμα της τύχης, ο χορός των κορασιών και τα προσφερόμενα γλυκίσματα
αποτελούσαν τα σημαντικότερα στοιχεία αυτής της εκδήλωσης, που έσβησε στη διάρκεια
της δεκαετίας 1920-1930.
Τα τελευταία χρόνια, χάρις στη διάθεση και την πρωτοβουλία των ευαίσθητων
συμπολιτών, το έθιμο του Κλήδωνα αναβιώνει στις γειτονιές της παραδοσιακής Καστοριάς,
ενώ ανάλογη εκδήλωση διοργανώνει η Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών της πόλης, θυμίζοντας
μια νεανική γιορτή από τα περασμένα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καστοριάς
Τις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές του Χειμώνα και της Aνοιξης συνεχίζουν
να αναβιώνουν μέσα στην τεχνολογική εποχή μας συνήθειες και έθιμα που κληρονομήθηκαν
από τις παλαιότερες, ενώ άλλες υποχώρησαν μπρος στον νέο τρόπο ζωής και λησμονήθηκαν
εντελώς.
Ορισμένες από τις συνήθειες αυτές είναι διαπιστωμένο ότι είχαν πανάρχαια
καταγωγή.
Ξεχωριστή θέση κατέχουν στη σύγχρονη ζωή των κατοίκων της Καστοριάς:
•Τα παραδοσιακά κόλλιεντα (τοπικά κάλαντα των Χριστουγέννων) και η τοπική
παραδοσιακή μαγειρική των ημερών.
•Τα Ραγκουτσάρια (οι τοπικές γιορτές μεταμφίεσης)
•Οι Μπουμπούνες της Αποκριάς και ο Χάσκαρης.
•Η Ροδάνη του Πάσχα και ο Κλήδωνας στις 24 Ιουνίου.
Οι εκδηλώσεις αυτές στηρίζονται στη λαϊκή συμμετοχή και στην πρωτοβουλία
των πολιτιστικών σωματείων, τα οποία, σε συνεργασία με τον Δήμο Καστοριάς, διοργανώνουν
πολιτιστικές εκδηλώσεις, μεταφέροντας στον παρόντα χρόνο ό,τι μας προσέφερε η
γραπτή και προφορική παράδοση.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καστοριάς
Την Κυριακή της Μεγάλης Αποκριάς αναβιώνουν κατά το σούρουπο οι μεγάλες
φωτιές στις μεγάλες πλατείες της πόλης. Πρόκειται για παλαιοχριστιανικό έθιμο
που επέζησε μέσα στο χρόνο και έφτασε ως τις μέρες μας.
Οι μεγαλύτεροι μπουμπούνες είναι της πλατείας Ντουλτσού, της γειτονιάς
του Απόζαρι, της πλατείας Ομονοίας και του παλαιού Νοσοκομείου. Γύρω από την αναμμένη
Μπουμπούνα, οι παρευρισκόμενοι πίνουν και γεύονται κεράσματα της μέρας της Αποκριάς,
που καταναλώνονται εν όψει της Καθαράς Δευτέρας. Λαϊκές ορχήστρες παίζουν τοπικούς
παραδοσιακούς σκοπούς και ακολουθεί χορός μέχρι να σβήσει η μπουμπούνα.
Στα σπίτια, οι νοικοκυραίοι τηρούν το έθιμο του "Χάσκαρη".
Μετά το βραδινό φαγητό διασκεδάζουν όλοι με τις προσπάθειες που καταβάλλουν όλα
τα μέλη της οικογένειας για να "πιάσουν" με το στόμα ολάνοιχτο το βρασμένο
αυγό που τους προσφέρεται με τη βοήθεια ενός ξύλινου ραβδιού και μιας κλωστής
στην οποία δένεται το αυγό.
Το νόημα αυτού του εθίμου είναι συμβολικό : Με το αυγό κλείνει το
στόμα για την Σαρακοστιανή νηστεία. Με το αυγό ανοίγει ξανά τη νύχτα της Ανάστασης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καστοριάς
Από το 1970 έως σήμερα
Μες την καρδιά του χειμώνα και κατά τη διάρκεια των τελευταίων ωρών
του δωδεκαήμερου, η πόλη της Καστοριάς παραδίνεται σ' ένα μοναδικό τριήμερο γλέντι
χαράς και ξεφαντώματος, που γεννιέται αυθόρμητα μέσα στις αμέτρητες παρέες των
μικρών και μεγάλων που παίρνουν μέρος. Στις 6, 7 και 8 Ιανουαρίου, οι δρόμοι και
τα σοκάκια της πόλης σφύζουν από τις συντροφιές των ραγκουτσάρηδων που χαίρονται,
γλεντούν και χορεύουν στο ρυθμό της ξεγνοιασιάς, σκορπώντας ολόγυρα χαρά και κέφι.
Όλοι οι κάτοικοι της πόλης παραδίνονται σ' ένα ξεχωριστό Διονυσιακό
ξεφάντωμα, με τη συνοδεία λαϊκών οργάνων που παιανίζουν όλα τα παραδοσιακά μουσικά
ακούσματα της περιοχής. Πρόκειται για πανάρχαιες συνήθειες, η προέλευση των οποίων
χάνεται μέσα στο χρόνο.
Παρά τις δυσκολίες που συνάντησαν σε μια μακροχρόνια διαδρομή, πολλά από τα στοιχεία
αυτών των λατρευτικών εκδηλώσεων, που είναι γνωστές από τα ελληνορωμαϊκά χρόνια,
κατάφεραν να διατηρηθούν και να φτάσουν μέσω του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας
έως τις μέρες μας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καστοριάς
Τα τοπικά παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα κάλαντα της Καστοριάς εξακολουθούν
να τραγουδιούνται και σήμερα τα χαράματα της 23ης Δεκεμβρίου από τις παρέες μικρών
και μεγάλων και από τα μέλη πολιτιστικών σωματείων, τα οποία, νιώθοντας την περιθωριοποίηση
που δέχονται τα τελευταία χρόνια από κάλαντα άλλων περιοχών, κατορθώνουν κάθε
παραμονή Χριοστουγέννων να μας τα θυμίζουν, προστατεύοντάς τα από τη λησμονιά
και τη φθορά του χρόνου.
Χαρά και συγκίνηση προσφέρουν οι στίχοι τους γιατί απευθύνονται σ'όλα
τα μέλη της οικογένειας, από τον μεγαλύτερο ως τον πιο μικρό. Τα παλαιότερα χρόνια
οι νοικοκυραίοι έδιναν για δώρο στα παιδιά που τραγουδούσαν τα κάλαντα, κάστανα,
καρύδια, μήλα και μπιλίτσκες (μικρά χοιρινά λουκάνικα) και σπανιότερα χρήματα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καστοριάς
1936
Γλύπτης , συγγραφέας , ηθοποιός και γενικά καλλιτέχνης πρωτοποριακών τάσεων και πειραματικών αναζητήσεων
1772 - 1847
1956
Γενικός Γραμματέας Αποδήμου Ελληνισμού
Ο Λεόντιος Χατζηλεοντιάδης, γεννήθηκε στην Καστοριά
το Μάρτιο του 1966. Σε ηλικία εννέα ετών ξεκίνησε τις σπουδές του στην κλασική
κιθάρα, τις οποίες το 1983 συνέχισε στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, στις τάξεις
των Δ. Ιωάννου, Μ. Σκορδίλλη και Φ. Μπαξέ, από όπου αποφοίτησε με Δίπλωμα κιθάρας
(Αριστα παμψηφεί και Α' Βραβείο). Παράλληλα, παρακολούθησε την τάξη Ανώτερων Θεωρητικών
του Δ. Αθανασιάδη, από όπου πήρε τα πτυχία ειδικού αρμονίας, ενοργάνωσης, αντίστιξης,
ενορχήστρωσης και φούγκας με άριστα. Παρακολούθησε ακόμη σεμινάρια κιθάρας με
τους Η. Kappel, R. Aussel, D. Russel και T. Perring και σεμινάρια σύνθεσης με
τους Θόδωρο Αντωνίου, Αλκη Μπαλτά, Δημήτρη Αθανασιάδη. Το διάστημα 1994-1998 παρακολούθησε
μαθήματα σύνθεσης στην τάξη σύνθεσης του Θόδωρο από όπου αποφοίτησε με Δίπλωμα
Σύνθεσης (άριστα παμψηφεί και Α' βραβείο). Από το Νοέμβριο του 1999 συνεργάζεται
με τον Prof. David Blake (University of York, Αγγλία) ως visiting student.
Εργα του έχουν βραβευθεί σε διάφορους διαγωνισμούς σύνθεσης (Στέγη
Καλών Τεχνών και Γραμμάτων (ΥΠΠΟ)-Γ' Βραβείο, 1990, Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρία
"ΤΕΧΝΗ"-Α' Βραβείο, 1992, Μακεδονικό Ωδείο-Α' Βραβείο, 1994, Σ.Κ.Ω.Α.,
τελική φάση με δύο έργα στα 15 από 160, 1996, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών-Α' Βραβείο,
1998), και έχουν παιχθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Γερμανία, Αμερική, Μολδαβία)
και έχουν μεταδοθεί από το ραδιόφωνο (Γ' Πρόγραμμα ΕΡΑ, ΕΤ3, 95.8 Ραδιόφωνο Πολιτιστικής
Πρωτεύουσας "Θεσσαλονίκη '97"). Εχει γράψει μουσική για τον κινηματογράφο ("Ο
κήπος του Θεού", σε σκηνοθεσία Τάκη Σπυριδάκη και παραγωγή Κέντρου Ελληνικού Κινηματογράφου,
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ/νίκης 1994) και για την τηλεόραση ("RROMA",
ντοκιμαντέρ για τους τσιγγάνους της Θράκης, παραγωγή ΕΡΤ3, 1999) καθώς και μουσική
για παιδικό θέατρο (μουσική για περισσότερα από 15 θεατρικά έργα). Από το 1993
είναι τακτικό μέλος της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών.
Διετέλεσε για τρία χρόνια (1997-1999) Διευθυντής του Πολιτιστικού
Κέντρου Θέρμης ως υπεύθυνος όλων των τμημάτων που εντάσσονται στο Πολιτιστικό
Κέντρο Θέρμης (Ωδείο, Εργαστήρια, Internet cafe, Θεατρικές ομάδες, Cine Θερμαϊς)
και ήταν υπεύθυνος για τις πολιτιστικές δραστηριότητες του Δήμου Θέρμης (π.χ.
Εβδομάδα Μαθητικών Θιάσων Β. Ελλάδας, Θέρμης Δρώμενα, κλπ). Επίσης, συνέβαλλε
ενεργά στη διοργάνωση εκδηλώσεων με τη συνεργασία άλλων Δήμων ή φορέων [π.χ. Β΄
συνάντηση συνόλων κρουστών (Δήμος Θέρμης-Δήμος Σταυρούπολης), 1ο Διεθνές φεστιβάλ
κρουστών (Μύλος, Πολιτιστικό Κέντρο Θέρμης, Ενωση Ελλήνων Μουσουργών, Ομάδα Κρούσης
Πολιτισμού), 1ος πανελλήνιος διαγωνισμός σύνθεσης για κρουστά (Πολιτιστικό Κέντρο
Θέρμης, Ενωση Ελλήνων Μουσουργών), Σεμινάριο σύνθεσης σύγχρονης μουσικής (Πολιτιστικό
Κέντρο Θέρμης, Ενωση Ελλήνων Μουσουργών), κλπ]. Συνεργάζεται με πολιτιστικά δίκτυα
της Ευρώπης (STRATCULT, ISCM) και έχει συμβάλλει σε πολιτιστικές ανταλλαγές καλλιτεχνών
μεταξύ Θέρμης και αντίστοιχων ευρωπαϊκών πόλεων. Το 1998-99 δίδαξε σύνθεση στο
Ωδείο της Θέρμης.
Παράλληλα με τις μουσικές του σπουδές, το Μάιο του 1997 πήρε το διδακτορικό
του δίπλωμα από το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ.
στον τομέα της Βιοϊατρικής Τεχνολογίας.
Από το Δεκέμβριο του 1999 ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Λέκτορας στο Τμήμα
Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ του Α.Π.Θ. Παράλληλα, διδάσκει σύνθεση
στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης.
Οι συνθετικές του κατευθύνσεις προδιαγράφονται από ερεθίσματα βασισμένα
στην πολυπλοκότητα της νόησης (έργα δομημένα σε μαθηματικές θεωρίες), αλλά και
στην απλότητα της αυθόρμητης έκφρασης. Μερικά από τα έργα του: Αγιστεία, για σόλο
κιθάρα, Ασαφοποίηση, για βιολί και άρπα, Ακίνητο Κινούν για ορχήστρα δωματίου,
Ειδογραφία για φλάουτο και πιάνο, Συντομογραφίες για πιάνο, Wavelets για σεξτέτο,
Quartet No 1 για κουαρτέτο εγχόρδων, Ομβροτοκία για οκτέτο πνευστών, Ιχνομυθία
για 42 έγχορδα, Ελεγεία για σόλο φλάουτο, Σκιές για σόλο βιολί, Quartet No 2 για
κουαρτέτο εγχόρδων και CD, Running ...Bach για σόλο κιθάρα, Τοπίο για φωνή, πιάνο
και βιολοντσέλο, χορωδιακά και ορχηστρικά έργα, κλπ.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
Τηλέφωνο: +30 24670 22100, 83216
Φαξ: +30 24670 83614
Τηλέφωνο: +30 24670 83422, 83696
Γεννήθηκε στην Καστορία και ασκήτευσε σαν μοναχός στο Άγιο Όρος. Αργότερα ασκήτευσε σε απόκρημνο σπήλαιο κοντά στην Ιστορική Μονή Τιμίου Προδρόμου στην Ανάληψη Τριχωνίδας. Η φήμη του Αγίου έφτασε σε όλη την περιοχή και κατά χιλιάδες έρχονται να εξομολογηθούν και να πάρουν την ευχή του. Καταδόθηκε στους Τούρκους ως επαναστάτης, όπου τον συνέλαβαν μαζί με δύο συνασκητές του, τον Ιάκωβο και τον Διονύσιο, το 1520μ.Χ. και τους οδήγησαν στην Ανδριανούπολη του Έβρου όπου και μαρτύρησαν. Η εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Αγίου την 1η Νοεμβρίου.
Τηλέφωνο: +3024673 50200-1
Φαξ: +3024670 22513
Τηλέφωνο: +3024673 51100-2
Φαξ: +3024670 22451
Τηλέφωνο: +30 24670 29453
Φαξ: +30 24670 29453
Τηλέφωνο: +30 24670 29921, 23077
Φαξ: +30 24670 24509
Τηλέφωνο: +30 24670 24670
Φαξ: +30 24670 27827
Τηλέφωνο: +30 24675 08888, 24670 22215
Φαξ: +30 24675 08888
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
