Εμφανίζονται 23 τίτλοι με αναζήτηση: Αρχαιολογικοί χώροι στην ευρύτερη περιοχή: "ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ Νομός ΗΠΕΙΡΟΣ" .
ΑΣΠΡΟΚΚΛΗΣΙ (Χωριό) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
Βόρεια του χωριού Μύλοι, βορειοδυτικά των Φιλιατών,
δεξιά του δρόμου Φιλιατών-Σαγιάδας,
επάνω σε κωνικό λόφο βρίσκεται το μικρό κάστρο, του οποίου η παλαιότερη φάση μπορεί
να χρονολογηθεί στη ρωμαϊκή περίοδο. Έλεγχε από βορρά την πεδιάδα της Γ(Τ)ιτάνης
και τη διάβαση προς Πλαίσιο-Βουθρωτό.
Ασβεστόχτιστο τείχος πάχους 2μ. με μικρούς και μεγάλους απελέκητους λίθους και
περίμετρο 360μ. περιβάλλει τη σχετικά επίπεδη κορυφή του λόφου, έκτασης 0,55 εκταρίων.
Το κάστρο ενισχύουν επτά ορθογώνιοι πύργοι. Η κύρια πύλη βρίσκεται στην ανατολική
πλευρά, ενώ δύο άλλες στη δυτική και βόρεια. Οχετός, πλάτους 0,15-0,20μ. και ύψους
0,55μ. χρησίμευε για την αποχέτευση των νερών της βροχής. Στο εσωτερικό του κάστρου
διατηρείται μία ορθογώνια ασβεστόχτιστη καμαροσκέπαστη δεξαμενή, διαστάσεων 4Χ2,5μ.,
επιχρισμένη με υδραυλικό κονίαμα, η οποία χρησίμευε για αποθήκευση νερού.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.
ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗ ΠΕΡΑΙΑ (Αρχαία πόλη) ΗΠΕΙΡΟΣ
ΛΑΔΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ
Ρωμαϊκή έπαυλη 2ου-3ου αιώνα μ.Χ. με ανάγλυφες σαρκοφάγους.
ΕΛΕΑ (Αρχαία πόλη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
Εχει ταυτιστεί με τα ερείπια αρχαίου οικισμού νότια της Παραμυθιάς, ανατολικά της Χρυσαυγής. Πρόκειται για το σημαντικότερο οικισμό στην Ελεάτιδα, την περιοχή δηλαδή μεταξύ Νεκρομαντείου και Παραμυθιάς, όπου κατοικούσε το φύλο των Ελεατών Θεσπρωτών. Για μερικές δεκαετίες μετά την ίδρυσή της (μέσα 4ου π.Χ. αι.) υπήρξε πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας και έδρα του Κοινού των Θεσπρωτών. Το όνομα της βεβαιώνεται από την αρχαία παράδοση, επιγραφές του 4ου π.Χ. αι. και τα νομίσματα των Ελεατών (360-340 π.Χ.). Βρίσκεται σε ανηφορικό και ευρύχωρο επίπεδο, εμβαδού 105 στρεμμάτων, στην κορυφή ενός πρόβουνου του Κορίλα, σε υψόμετρο 460-525 μ.
Ο πληθυσμός του εντός των τειχών οικισμού -γιατί την ελληνιστική περίοδο ο οικισμός αναπτύχθηκε και εκτός των τειχών- ανερχόταν σε 3.000 κατοίκους. Κατασκευή τείχους και πύλης στη ΒΑ/Α πλευρά είναι μνημειακή. Το πάχος του ξεπερνά τα 4,5 και το ύψος του τα 6 μ. ακόμα και σήμερα. Ο οικισμός διασχίζεται από ΒΑ προς ΝΔ από κεντρική οδική αρτηρία που πιθανόν κατέληγε στις δύο κύριες πύλες, την ανατολική και τη νοτιοδυτική. Αριστερά και δεξιά βρισκόταν ορθογώνια οικοδομικά συγκροτήματα. Στα νότια της κεντρικής αρτηρίας ευρύτερος ορθογώνιος χώρος, πλαισιωμένος από την ανασκαφείσα στοά, το θέατρο και κάποια άλλα κτίρια, χρησίμευε ως πολιτική αγορά. Από το θέατρο διατηρούνται στη θέση τους λίγα εδώλια και λείψανα τοίχων της σκηνής. Η μεγάλη διάμετρος του κοίλου ήταν 45-50 μ., το ύψος του 8-9 μ. και η χωρητικοτητά του 3/4.000 θεατές. Η ανασκαφική έρευνα στην Ελέα που άρχισε το 1985 έχει αποκαλύψει στοά, δυτικά του θεάτρου, ημιυπόγειους αποθηκευτικούς χώρους, ναΐσκο και δημόσιο κτίριο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Θεσπρωτίας
ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗ ΠΕΡΑΙΑ (Αρχαία πόλη) ΗΠΕΙΡΟΣ
Βόρεια του κόλπου της Ηγουμενίτσας
βρίσκεται η χερσόνησος της Λυγιάς ή Λυγαριάς με τα τρία κάστρα της και στο κέντρο
του αποστραγγισθέντος βάλτου το κάστρο του Πύργου Λυγιάς ή Ραγίου. Ο περιτειχισμένος
οικισμός των τριών συνεχόμενων κάστρων της Λυγιάς, έκτασης διπλάσιας (58 εκτάρια)
τουλάχιστον της Γ(Τ)ιτάνης και πληθυσμού σχεδόν ίσου με αυτήν (περίπου 6.000 κάτοικοι),
έχει ταυτισθεί με τη γνωστή από τη φιλολογική παράδοση Τορώνη, αποικία, πιθανότατα,
των Κερκυραίων στην Ήπειρο
κατά την περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου. Ισοδομικό είναι το περιμέτρου 540μ.
Σωζόμενο στον ανατολικότερο των λοφίσκων της χερσονήσου τείχος. Η βόρεια πλευρά
της οχύρωσης έχει σχεδόν εξαφανισθεί ενώ η ανατολική και η νότια διατηρούνται
μέχρι και ύψος 1,5 μ. Αρκετά καλά διατηρούντα οι εννέα ημικυκλικοί και ορθογώνιοι
πύργοι, που ενίσχυαν τα τείχη και προστάτευαν τις πύλες. Η κατάσταση διατήρησης
των τειχών του κάστρου Β δεν είναι ιδιαίτερα καλή, ενώ πλήρως απογοητευτική είναι
αυτή του δυτικότερου κάστρου C.
Το μικρό κάστρο του Πύργου Ραγίου ήταν, πιθανότατα, καθαρά στρατιωτικού
χαρακτήρα φρούριο, το οποίο προστάτευε από βόρεια τον οικισμό της χερσονήσου.
Ισοδομικό τείχος, περιμέτρου 235μ., περιβάλλει το λοφίσκο του Πύργου, ενισχυμένο
με πύργους που προστατεύουν τις πύλες και τα άλλα βατά σημεία. Ο τρόπος δόμησης
των τειχών, διαφορετικός των άλλων οικισμών της Θεσπρωτίας,
και τα ανασκαφικά ευρήματα χρονολογούν τα τείχη στον 5ο π.Χ αι., ενώ διαπιστώθηκε
κατοίκηση στο χώρο από την προϊστορική ήδη περίοδο. Σώζεται λαξευμένη στο βράχο
κυκλική δεξαμενή νερού και λείψανα κρηναίου οικοδομήματος. Η κατάσταση διατήρησης
των τειχών είναι αρκετά καλή, όπως άλλωστε και του μεταβυζαντινού πύργου, που
χτίστηκε πάνω στα ερείπια του αρχαίου, ο οποίος προστάτευε μία από τις εισόδους
στο κάστρο.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.
ΤΙΤΑΝΗ (Αρχαία πόλη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
Πολιτικό κέντρο των Θεσπρωτών και δεύτερη, κατά σειρά αρχαιότητας, πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας. Έχει ταυτιστεί με τα ερείπια της Γκούμανης στη ΝΔ πλαγιά του βουνού της Βρυσέλλας, σε απόσταση 1,5 χιλ. από το φράγμα του Καλαμά στην επαρχιακή οδό Ηγουμενίτσας - Σαγιάδας. Ήταν οχυρωμένη με πολυγωνικό τείχος περιμέτρου 2.400 και σωζόμενου ύψους 2-3 μ. Η περιτειχισμένη έκταση ανέρχεται σε 280 στρέμματα, ενώ η οικοδομημένη περιοχή καταλαμβάνει το σχετικά ομαλό νότιο τμήμα της, έκτασης 180 στρεμμάτων.
Στο εσωτερικό των τειχών διακρίνεται η πορεία κάποιων μεγάλων δρόμων, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις είναι ορατό το κάτω μέρος των τοίχων των κτιρίων. Δυτικά, εξωτερικά των τειχών, υπήρχε θέατρο χωρητικότητας 4/5.000 θεατών. Ο πληθυσμός της υπολογίζεται την περίοδο της ακμής της σε 6.000 κατοίκους. Μέρος των τειχών στην ανατολική πλευρά έχει παρασυρθεί από τον Καλαμά, ενώ μεγάλες είναι οι φθορές εντός του οικισμού από την καταστρεπτική υπόγεια δράση των υδάτων του ποταμού. Η ανασκαφική έρευνα άρχισε το 1969 στην ακρόπολη, για να συνεχιστεί από το 1986 κ.ε. σε διάφορα, δημόσια κυρίως, κτίρια στον οικισμό και πρόσφατα, το 1997, στο θέατρο, αποκαλύπτοντας τμήμα του κέντρου του κοίλου, του χώρου δηλαδή που καθόταν οι θεατές, το οποίο σώζεται καλύτερα από το ευρισκόμενο σε ερειπιώδη κατάσταση υπόλοιπο κτίσμα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Θεσπρωτίας
ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΤΟΣ (Χωριό) ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Οχυρωμένος οικισμός κλασικής & ελληνιστικής περιόδου.
ΛΑΔΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ
Οικισμός των πρώτων μεταχριστιανικών αιώνων στην περιοχή του Λαδοχωρίου, ανατολικά του νέου λιμανιού της Ηγουμενίτσας, θεωρείται ο πρόγονος της σημερινής πρωτεύουσας της Θεσπρωτίας.
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ (Κωμόπολη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
Η επίκαιρη θέση της, ο αποκαλυφθείς στην περιοχή κιβωτιόσχημος τάφος
της Υστεροελλαδικής Περιόδου καθώς και τα προερχόμενα από την περιοχή κινητά ευρήματα
συνηγορούν στην ύπαρξη του, μοναδικού ίσως εντός των ορίων του νομού
Θεσπρωτίας, οικισμού της 2η χιλιετίας (εποχή Χαλκού) στην περιοχή της σύγχρονης
Παραμυθιάς. Για την ύπαρξη οικισμού των ιστορικών χρόνων στη θέση της σημερινής
πόλης αψευδείς μάρτυρες αποτελούν το αρχαίο κάστρο στο λοφίσκο του Γαλατά και
το πολύ μεγαλύτερο του "Αγ. Δονάτου". Το δεύτερο ίσως είναι το αναφερόμενο
από τον Προκόπιο οχυρό, όπου κατέφευγαν οι κάτοικοι της γειτονικής Φωτικής
από την περίοδο του Ιουστινιανού και έπειτα. Από κάποιους μελετητές η περιοχή
της Παραμυθιάς ταυτίζεται με τη θέση της νεότερης Εύροιας. Ιστορικά και αρχαιολογικά
είναι βεβαιωμένη η ύπαρξη οικισμού της υστεροβυζαντινής περιόδου (Ι. Μ. Παναγίας),
ο οποίος αρχικά με το όνομα Αγ. Δονάτος και αργότερα με αυτό της Παραμυθιάς -
που πήρε το όνομά της από την Ι. Μ. της Παναγίας της "Παραμυθίας" (Παρηγορήτριας)
- αποτέλεσε ουσιαστικά την πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας.
Ο οικισμός αυτός γνώρισε ιδιαίτερη ακμή κατά τη μεταβυζαντινή περίοδο (λουτρά,
"Κούλια").
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.
Στις ανατολικές πλαγιές του βουνού "Βραχωνάς" βρίσκεται
αρχαίος οικισμός που ελέγχει την πεδιάδα της Πλαταριάς. Η θέση είναι φυσικά οχυρή,
ιδίως από τη βόρεια και νότια πλευρά, με απότομες πλαγιές και απόκρημνους βράχους.
Ομαλότερη είναι η ανατολική και κυρίως η δυτική πλευρά που συνδέεται με το Βραχωνά,
όπου και η κύρια πύλη του κάστρου. Περιβάλλεται από πολυγωνικό τείχος περιμέτρου
900μ., πάχους 3,40/3,50-3,80μ., ενώ τρεις ορθογώνιοι πύργοι ενισχύουν την άμυνα
του οικισμού. Η κύρια πύλη στη δυτική πλευρά προστατεύεται με μία ισχυρή προβολή
του τείχους, ενώ μια άλλη δευτερεύουσα πύλη στα ανατολικά οδηγούσε σε μια πηγή
και στη πεδιάδα. Η επιμελημένη τοιχοδομία, τοποθετεί το τείχος και τον οικισμό
στο τέλος της κλασικής περιόδου.
Στα ρωμαϊκά, πιθανόν, χρόνια στη ΒΔ γωνία του αρχαίου κάστρου χτίστηκε
εσωτερικά μία νεότερη τριγωνική οχύρωση, το τείχος της οποίας είναι χτισμένο με
υδραυλικό κονίαμα και απελέκητους μικρούς λίθους, μεταξύ των οποίων διακρίνονται
θραύσματα κεραμιδιών ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων. Το τμήμα αυτό του κάστρου
χρησιμοποιήθηκε και κατά τη βυζαντινή περίοδο.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.
ΦΑΣΚΟΜΗΛΙΑ (Χωριό) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
Οχυρωμένος οικισμός κλασικής και ελληνιστικής περιόδου.
ΧΟΪΚΑ (Χωριό) ΣΟΥΛΙ
Στην Χόικα αλλά και στο Γαρδίκι σώζονται ακόμη αρχαίοι οικισμοί και αρχαία τείχη. Επίσης μικρή οχυρωμένη ακρόπολη βρίσκεται στη θέση «Κιοτέζα» της Αγοράς αλλά και στην Χόικα, επάνω στην εθνική οδό, βρίσκεται μικρό αρχαίο Σπήλαιο το οποίο δεν έχει εξερευνηθεί ακόμη.
ΖΕΡΒΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Στη θέση Μάρμαρα στον κάμπο Ζερβοχωρίου (τ. Δραγουμή), μερικές εκατοντάδες
μέτρα από τον ποταμό Κωκυτό,
αποκαλύφθηκε τετράγωνο κτήριο διαστάσεων 15,36Χ15,47μ. με πρόσοψη προς ΒΑ, χτισμένο
με λαξευμένους γωνιόλιθους μεγάλων διαστάσεων, που, όπως έδειξε η αρχαιολογική
έρευνα, πρόκειται για ταφικό ηρώο. Σε αρκετά καλή κατάσταση σώζεται ο ορθοστάτης
του τοίχου της πρόσοψης και οι δύο πλαϊνές πλευρές. Στη ΒΔ πλευρά αποκαλύφθηκε
μεγάλων διαστάσεων συλημένος κιβωτιόσχημος τάφος και ακριβώς απέναντί του το δάπεδο
μιας υπέργειας κατασκευής που λειτουργούσε ως "τράπεζα προσφορών". Τον
υπαίθριο χαρακτήρα του μνημείου επιβεβαιώνει η ανυπαρξία κεραμιδιών στέγης, ενώ
στο εσωτερικό του βρέθηκαν διάσπαρτα αρκετά όστρακα πήλινων άβαφων και μελαμβαφών
αγγείων, στοιχεία που μας επιτρέπουν τη χρονολόγησή του στην ελληνιστική περίοδο
(3ος αι. π.Χ.), από την οποία είναι γνωστά αρκετά παρόμοια ταφικά ηρώα από την
περιοχή της βορειοδυτικής Ελλάδας.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.
ΠΑΡΑΠΟΤΑΜΟΣ (Κωμόπολη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
Πρόκειται για αρχαίο νεκροταφείο πλησίον του ποταμού Καλαμά.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
