Πληροφορίες τοπωνυμίου

Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική

ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑ (Χωριό) ΒΟΛΟΣ
  H Μακρινίτσα έφτασε στο απόγειο της ακμής της το 18ο και 19ο αιώνα, το 1881 όταν έγινε έδρα του τέως δήμου Μακρινίτσας. Η πολεοδομική της οργάνωση βασίζεται σε ένα βασικό λιθόστρωτο πεζόδρομο "ραχοκοκκαλιά", που ξεκινάει απ' την Κουκουράβα σε υψόμετρο 300μ. και φτάνει μέχρι την Κουκουνά σε υψόμετρο 800μ. Ενα δεύτερο λιθόστρωτο οδικό δίκτυο φτάνει μέχρι και το τελευταίο σπίτι της πιο απομακρυσμένης συνοικίας. Στο κέντρο του χωριού η μεγάλη πλακόστρωτη πλατεία σε υψόμετρο 630 μέτρα σκιάζεται από τεράστια αιωνόβια πλατάνια, στολίζεται απ' τη μοναδική επίπλευρη κρήνη (1809) διακοσμημένη με πλούσια λιθανάγλυφα. Τα αρχοντικά χρονολογούνται από το 18ο και 19ο αιώνα. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι τριόροφα λιθόκτιστα στο μεγαλύτερο μέρος τους, εκτός απ' τα τμήματα του τελευταίου ορόφου που είναι κατασκευασμένα από ελαφρά κατασκευή (τσατμά). Εχουν φρουριακή διαμόρφωση με λίγα και σιδερόφραχτα παράθυρα στο ισόγειο, που πληθαίνουν στους πάνω ορόφους. Διαθέτουν πολεμίστρες, ενισχυμένες με μεταλλικές επενδύσεις, εξώπορτες, αμπάρες, καταχύστρες ή ζεματιστήρες και αμυντικούς πυργίσκους. Η κάτοψη διαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας και τις κλιματολογικές συνθήκες. Το ισόγειο χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση των προϊόντων της χρονιάς, το μεσοπάτωμα με τα πολλά τζάκια ήταν για τη χειμερινή διαμονή της οικογένειας και ο όροφος με το δοξάτο, το κιόσκι και τον καλόν οντά ήταν για την καλοκαιρινή διαμονή. Τέτοια αρχοντικά σώζονται στη Μακρινίτσα όπως του Βαϊτζη στην Κουκουράβα (1761), του Χατζηκώστα, του Τοπάλη, του Βλαχλή, του Τσιμπούκη, του Ξηραδάκη, του Μουσλή, του Μαύρου και πολλά άλλα.

Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Κοινότητας Μακρινίτσας

• http://users.otenet.gr/~makrin/arch_gr.htm (3 φωτ.)