Εμφανίζονται 14 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα για το τοπωνύμιο: "ΚΑΣΤΟΡΙΑ Πόλη ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ".
Η πόλη της Καστοριάς σ'όλη τη διάρκεια της πολυτάραχης ιστορίας της
εκτός από τη φυσική οχύρωση που της προσέφερε περιμετρικά η λίμνη, περιβαλλόταν
από φυσικά τείχη, τα οποία της παρείχαν επιπλέον ασφάλεια. Μία στενή λωρίδα γης
προσέφερε τη μοναδική είσοδο από την ξηρά. Από τα χρόνια του Ιουστινιανού υψώνονταν
στον λαιμό της χερσονήσου ισχυρότατα τείχη, τα οποία οικοδομήθηκαν στην απότομη
πλαγιά ενισχυμένα με στρογγυλους και τετράγωνους πύργους. Από ισχυρά τείχη περικλειόταν
και η βυζαντινή πόλη πάνω στη χερσόνησο.
Οι Βυζαντινοί κατοικούσαν και έξω από την περιτειχισμένη πόλη, όπου
υπήρχαν σημαντικοί ναοί, μικρά και μεγάλα μοναστήρια και νεκροταφεία.
Τα Ιουστινιάνεια τείχη της Καστοριάς ανακαινίστηκαν στα μεσοβυζαντινά
και υστεροβυζαντινά χρόνια, προκειμένου να ενισχυθεί η οχύρωση της πόλης και να
εξασφαλιστεί η σπουδαία από στρατηγικής άποψης θέση της Καστοριάς. Το "δύσβατο"
και "οχυρόν" της Καστοριάς τονίζουν τόσο οι Βυζαντινοί συγγραφείς, όσο
και οι ξένοι περιηγητές που επισκέφθηκαν την πόλη.
Στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας, οι επεμβάσεις στα βυζαντινά τείχη
της πόλης ήταν ελάχιστες και αποσκοπούσαν κυρίως στη συντήρησή τους. Στα τέλη
του 19ου αιώνα καταστράφηκαν τμήματα του τείχους του λαιμού της χερσονήσου, για
να οικοδομηθούν κτήρια της ήδη παρακμάζουσας τουρκικής διοίκησης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καστοριάς
Σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από την Καστοριά, στη βόρεια πλευρά
της χερσονήσου, κοντά στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου της Μονής Παναγίας Μαυριώτισσας,
διαπιστώθηκε για πρώτη φορά το 1954 η ύπαρξη της εισόδου του σπηλαίου του Δράκου
σε απόσταση 15 μ. από τον παραλίμνιο περιφερειακό δρόμο.
Το σπήλαιο είναι διανοιγμένο μεταξύ στρωμάτων Μέσο-Ανωτέρου Λιασικού
Ασβεστολίθου της Πελαγονικής ζώνης. Μετά από εξερευνήσεις αποκαλύφθηκε ότι στο
εσωτερικό υπάρχουν επτά υπόγειες λίμνες με ποικίλες διαστάσεις και βάθη. Η μεγαλύτερη
έχει βάθος 20 μ. και πλάτος 5 μ. Υπάρχουν επίσης 10 αίθουσες διαφόρων διαστάσεων
και μορφών και πέντε διάδρομοι "συρίγγων".
Η μέση θερμοκρασία του σπηλαίου κυμαίνεται στους 16-18 βαθμούς Κελσίου
και η υγρασία στους 85-90 βαθμούς. Η θερμοκρασία των νερών στις εσωτερικές λίμνες
είναι 14 βαθμοί Κελσίου, όταν η λίμνη της Καστοριάς έχει υπό σκιάν 21 βαθμούς
Κελσίου.
Το σπήλαιο Δράκου αποτελεί ένα από τα θεαματικότερα σπήλαια της Ελλάδας.
ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ
Το σπήλαιο στο παρελθόν προσπάθησαν να εξερευνήσουν οι Γ.Ιατρού,
επικεφαλής εξαμελούς ομάδας στις 10/7/1954, ο Σουηδός K. Lindberg, επικεφαλής
ομάδας νέων Καστοριάς, ο Νικόπουλος, επικεφαλής πενταμελούς ομάδας στις 1-3/8/1954,
ο Μπρούσαλης, υπεύθυνος πενταμελούς ομάδας.
Η πρώτη οργανωμένη εξερεύνηση και χαρτογράφηση έγινε το 1963-1965
από τον Τζ. Ζερβουδάκη, υπεύθυνο κλιμακίου μελών της ελληνικής Σπηλαιολογικής
Εταιρείας.
Το 1966 διεξήχθη νέα έρευνα με επικεφαλής τον κ. Παλληκαρόπουλο
και συμμετοχή του κ. Ζερβουδάκη. Τον Οκτώβριο του 1967, με πρόσκληση του σωματείου
Φίλοι Βυζαντινών Μνημείων και Αρχαιοτήτων Καστοριάς, έγινε νέα εξερεύνηση του
σπηλαίου και συντάχθηκε από τον κ. Παλληκαρόπουλο μελέτη τουριστικής αξιοποίησής
του.
Το 1966 κατατέθηκε στο Δήμο Καστοριάς νέα μελέτη τουριστικής αξιοποίησης
του σπηλαίου.
ΘΡΥΛΟΣ
Σύμφωνα με την παράδοση η σπηλιά ήταν χρυσωρυχείο που το φύλαγε
άγρυπνα ένας δράκος. Ο πρώτος όμως βασιλιάς της χώρας, ο Κάστορας, θέλοντας
να διασκεδάσει τον φιλοξενούμενο αδελφό του, Πολυδεύκη, και τον πεθερό του,
Κέλι, ιερέα του Πανός, τους αποκάλυψε το σπήλαιο.
Ο βασιλιάς υποσχέθηκε μεγάλα δώρα σε αυτόν που θα σκότωνε τον δράκοντα.
Πράγματι, παρουσιάστηκε ένας νέος που πάλεψε μαζί του. Κάθε φορά που χτυπούσε
το δράκοντα με το κοντάρι του, έτρεμαν οι γύρω βράχοι και αναταράζονταν τα νερά
της λίμνης. Τελικά, το τέρας έπεσε νεκρό.
Όλοι πανηγύριζαν το γεγονός και με αναμμένους δαυλούς προχώρησαν
στη σπηλιά. Το βάθος εκτεινόταν σε χιλιόμετρα και η ατμόσφαιρα γινόταν ολοένα
και περισσότερο πνιγερή. Σε ένα μέρος όπου η σήραγγα στενεύει, έσβησαν οι δαυλοί
και ακούστηκε μια απόκοσμη φωνή να λέει : "Εκείνος που θα παρει μια χούφτα
λάσπης θα μετανιώσει. Αλλά και εκείνος που δεν θα πάρει, πάλι θα μετανιώσει."
Οι πιο θαρραλέοι έσκυψαν και πήραν λάσπη, ενώ άλλοι φοβήθηκαν. Όταν βγήκαν έξω,
εκείνοι που κρατούσαν στα χέρια τους τη λάσπη, διαπίστωσαν με έκπληξη πως κρατούσαν
υγρή χρυσόσκονη.
Αυτή η διήγηση διασώζει έναν θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο αποκρύπτονταν
οι μυστικές θέσεις (βασικός άξονας των οποίων ήταν ο Αλιάκμονας)
και η κατεργασία χρυσοφόρων φλεβών στη γειτονική περιοχή της Καστοριάς.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καστοριάς
"Ζωντανά κινητά μνημεία" χαρακτηρίσθηκαν στο πέρασμα του
χρόνου, τα κατασκευασμένα από λευκαδίσιο ξύλο, ξύλο φτελιάς ή καραγάτσι, παραδοσιακά
καστοριανά καράβια.
Το μήκος του καραβιού κυμαίνεται συνήθως από 5 έως 7 μέτρα με πλάτος
από 0,50-0,60 μέτρα μπροστά και 1,10-1,15 μέτρα πίσω. Οι δύο άκρες του ονομάζονται
"πρύμνες" και οι πλευρές του "περβάζια".
Ο καραβοκύρης χρησιμοποιεί τα κουπιά λάμνοντας όρθιος στο μέσον περίπου
του καραβιού. Ο έμπειρος καραβομαραγκός πρέπει να του δώσει την ανάλογη κοιλότητα
στον πυθμένα για να έχει καλή πλεύση.
Το καράβι συνδέθηκε με το ψάρεμα, την μεταφορά αγαθών, τις κοινωνικές
εκδηλώσεις των κατοίκων της Καστοριάς, αλλά και με τη δράση των οπλαρχηγών του
Μακεδονικού Αγώνα, που προωθούσαν πληροφοριακό υλικό εκείνα τα χρόνια.
Το καράβι ήταν απαραίτητο μέσο συγκοινωνίας, έως ότου διανοίχθηκαν
οι παραλίμνιοι δρόμοι.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καστοριάς
The Turkish traveler Evliyia Celebi describes the mansions of the
Greek quarter in 17th century Kastoria as being: "grand seraglios of a strange
and curious nature. All the houses on the shores of the lake possess boatsheds
and enclosed balconies. The seraglios are mansions with ports, and with one floor
above the other in the Constantinople style"
The lavishly decorated
houses in Kastoria, which were built by wealthy merchants
from the late 17th into the 19th century, have layouts which evolved from simple
rectangles into a cross enclosed within a square, without undergoing any change
in the arrangement or function of the rooms.
The ground floor contains the auxiliary and storage spaces, the mezzanine
a central area with a staircase and the winter rooms. The, usually two, best rooms
on the upper storey are arranged around a central reception area ('doxatos') with
'krevates' and 'kioskia', special raised daises with wooden railings.
The ground floor and mezzanine are built of stone and have only a
few openings (air shafts, small windows), while the upper storey and the covered
balconies are made of lighter material (varnished 'tsatmas', half timbering filled
with various types of rubble, and plastered), particularly the section overlooking
the lake or the inner courtyard, and illuminated by a double row of windows.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
Το αρχοντικό Τζώτζα βρίσκεται στη συνοικία Απόζαρι, στη βόρεια
πλευρά της πόλης. Η κάτοψη του κτηρίου εμφανίζει την τελευταία εξέλιξη από τους
τρεις διαφορετικούς τύπους αρχοντικών, που οικοδομήθηκαν στην Καστοριά από τον
17ο μέχρι και τον 19ο αιώνα. Έχει σχήμα εγγεγραμμένου σταυρού μέσα σε τετράγωνο.
Το σχήμα αυτό του εγγεγραμμένου σταυρού διαγράφεται καθαρά σ' όλους τους ορόφους
και είναι η πρώτη έκδοση από μια ομάδα αρχοντικών (Παπατέρπου, Βεργουλέικα,
Δεληδόνα, Μητούση).
Δεν έχει ξεπεταχτά (σαχνισιά), χαρακτριστικά αναγνωρίσιμα στοιχεία
των αρχοντικών του 18ου αιώνα. Υπάρχουν πολλά ανοίγματα στον πρώτο και δεύτερο
όροφο με αποτέλεσμα το κτήριο να εξασφαλίζει άπλετο φως. Χαρακτηριστικό είναι
ότι μόνο η βορεινή πλευρά έχει συνολικά 22 παράθυρα, τα οποία είναι σιδερόφρακτα
και κλείνουν εξωτερικά με ξύλινα κανάτια, τα οποία ανοίγουν με κατακόρυφο σύστημα.
Τα κιγκλιδώματα των παραθύρων του πρώτου ορόφου προεξέχουν τόσο,
ώστε να μπορεί κανείς να βλέπει ποιος πλησιάζει στην είσοδο. Οι εξώπορτες, οι
σκάλες, τα πατώματα, τα ταβάνια, η στέγη, τα πατάρια είναι κατασκευασμένα από
ξύλο πεύκου ή καστανιάς.
Εξωτερικά, η απλότητα των όψεων διακόπτεται στη νότια πλευρά από
μια κατακόρυφη εσοχή στην κεραία του εγγεγραμμένου σταυρού, ενώ στη βόρεια πλευρά,
περίπου στο κέντρο της πρόσοψης και πάνω από την είσοδο γίνεται προεξοχή, η
οποία συγκρατείται από δύο ξύλινες κολώνες που πατούν στο πλατύσκαλο της εισόδου.
Γενικά το κτήριο είναι τοποθετημένο έτσι στο χώρο, ούτως ώστε να
εξασφαλίζει την αρμονία με τα διπλανά κτήρια στο εν σειρά σύστημα δόμησης στο
τμήμα αυτό της πόλης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καστοριάς
Το αρχοντικό Μπασάρα βρίσκεται στο Ντολτσό, στην οδό Βυζαντίου, ένα
λιθόστρωτο δρομάκι όπου σώζονται και δύο άλλα σημαντικά αρχοντικά, του Ναντζή
και των αδελφών Εμμανουήλ.
Το κτίσμα αποτελείται από το ισόγειο, το μεσοπάτωμα και έναν όροφο.
Η κάτοψή του είναι ένα μακρόστενο ορθογώνιο, το οποίο χωρίζεται εσωτερικά από
έναν τοίχο παράλληλο προς την μεγάλη διάσταση σε δύο τμήματα. Το ένα τμήμα προς
βορρά είναι ένας στενόμακρος χώρος που κοιτάζει στην αυλή, ενώ στο άλλο τοποθετούνται
τα δωμάτια τόσο στο πάτωμα όσο και στον όροφο.
Στο ισόγειο, η είσοδος γίνεται από ένα μακρόστενο πλακοστρωμένο χώρο,
ο οποίος καταλήγει στην ξύλινη σκάλα και οδηγεί στους ορόφους. Το ισόγειο έχει
διαμορφωμένους χώρους, οι οποίοι χρησίμευαν ως αποθηκευτικοί. Στο μεσοπάτωμα στο
βόρειο τμήμα της κάτοψης, υπάρχουν δύο χειμερινά δωμάτια με τζάκι, ενώ στον όροφο
βρίσκονται οι χώροι υποδοχής. Ο δοξάτος είναι ένας ενιαίος χώρος με δύο υπερυψωμένα
τμήματα στο ανατολικό μέρος.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
Τριώροφο αρχοντικό με συμμετρική κάτοψη σε σχήμα σταυρού εγγεγραμμένο
σε τετράγωνο. Κατασκευάστηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα (1882), όπως φανερώνει
η κτητορική του επιγραφή στη δυτική είσοδο.
Ανήκει στον τρίτο τύπο των παραδοσικών αρχοντικών της Καστοριάς. Δυστυχώς
έχει υποστεί αρκετές επεμβάσεις, οι οποίες αλλοίωσαν την αρχική του μορφή. Χαρακτηριστική
είναι η νότια πλευρά της κυρίας εισόδου που διατηρείται ανέπαφη με εξαίρεση την
προσθήκη μετάλλινου εξώστη στον δεύτερο όροφο. Βασικό αναγνωριστικό στοιχείο της
περιόδου αυτής είναι το περίτεχνο σαχνισί με φουρούσια, καμπύλο γείσο και ανοίγματα
που φέρουν ημικυκλική απόληξη που κοσμεί τη νότια πλευρά. Στην ανατολική, βόρεια
και δυτική όψη έχουν προστεθεί μεταγενέστερα στοιχεία (εξώστες, κλιμακοστάσια,
αποθήκες). Αντίστοιχα και στην κάτοψη μεταγενέστερη τοιχοποιία διαίρεσε το κτίσμα
σε δύο αυτόνομα τμήματα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καστοριάς
Η κάτοψη των αρχοντικών εμφανίζει τον τελευταίο τύπο των παραδοσιακών
κτισμάτων της Καστοριάς. Εχουν σχήμα εγγεγραμμένου σταυρού μέσα σε τεράγωνο. Τα
σαχνισιά τους χρησιμοποιούνται συγκρατημένα μόνο στη βόρεια και νότια πλευρά τους
αντίστοιχα, εκεί που ο χώρος είναι ελεύθερος. Οι μετωπικές όψεις των αρχοντικών
είναι κάθετες, όπως κάθετες είναι και οι ανατολικές, οι οποίες καλύπτουν την υψομετρική
διαφορά στο πρανές, που είναι κτισμένα και δίνουν έναν φρουριακό χαρακτήρα.
Εξωτερικά η απλότητα των όψεων διακόπτεται στην ανατολική πλευρά από
κατακόρυφες εσοχές στις κεραίες των εγγεγραμμένων σταυρών του κάθε κτίσματος.
Το αρχοντικό του Α. Βεργού έχει την είσοδό του στη νότια πλευρά όπου
σχηματίζεται και μια μακρόστενη αυλή, ενώ το άλλο έχει την είσοδό του στη βόρεια
πλευρά.
Η λειτουργία των χώρων που εξυπηρετούσαν διάφορες ανάγκες της καθημερινής
ζωής του προηγούμενου αιώνα, φαίνεται ότι οργανώθηκε με αρκετά καλό τρόπο. Εξετάζοντας
κατά σειρά τους χώρους των δύο αρχοντικών, τα υπόγεια και τα ισόγεια προσαρμόζονται
στο έντονα επικλινές έδαφος και γίνονται ωφέλιμα προς την ανατολική πλευρά. Χρησιμοποιούνταν
ως αποθηκευτικοί χώροι.
Οι πρώτοι όροφοι προορίζονταν ως χώροι κατοικίας κατά τη διάρκεια
του χειμώνα. Γι' αυτό άλλωστε και οι τοίχοι των ορόφων αυτών είναι λιθόκτιστοι
και αρκετού πάχους. Εχουν από τέσσερις μεγάλους οντάδες στις γωνίες και ένα κεντρικό
χώρο στο σχήμα του σταυρού. Ανάλογα με τη λειτουργία του κάθε δωματίου είναι και
κατάλληλα διακοσμημένα.
Οι δεύτεροι όροφοι προορίζονταν για θερινή κατοικία γι' αυτό και η
κατασκευή τους είναι ελαφρά (τσατμάδες) και η τοιχοποιία τους λεπτή. Στους ορόφους
αυτούς τα ανοίγματα είναι περισσότερα και η διακόσμηση πιο έντονη (ξυλόγλυπτα
ταβάνια).
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
Το αρχοντικό Νατζή ανήκει στον πρώτο τύπο αρχοντικών, των οποίων η
αντιπροσωπευτική όψη στρέφεται προς την εσωτερική αυλή, ενώ το σαχνίσι του καλού
οντά καταλαμβάνει τη νοτιοδυτική γωνία.
The mansion of Kyr-Yiannakis Nantzis is located in the Doultso district,
in the vicinity of the church of Ayios Nikolaos, and must have been built around
1750. A painting in the wood-paneled room on the second floor bears the date 1796.
The arrangement of the rooms and the plan
of the house are especially unusual. The ground floor has a porch supported by
three columns. An outdoor staircase that closes with a trapdoor provides access
to the first floor.
Wall-paintings
with plant motifs combined with buildings are preserved in a small vaulted room
with the varnished and painted ceiling. The rooms with the most extravagant decoration
are the 'doxatos' and the 'kalos ondas' on the second floor, which are presided
over by a painting of Constantinople amidst images from the plant and animal kingdoms
(birds, lions), which are repeated in the wood carvings.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
Βρίσκεται στη νότια πλευρά της πόλης, επί της παραλιακής οδού Ορεστιάδας.
Το αρχοντικό αυτό ανήκε στη οικογένεια Σκουτάρη και κτίσθηκε γύρω στα 1770.
Η διάταξη των χώρων του έχει σχήμα Π. Τα ανοίγματά του είναι στενά
και επιμήκη στο ισόγειο, ενώ τα τοξωτά παράθυρα του ορόφου είναι επίσης σχετικά
μικρά και φράσσονται με σιδερένια κιγκλιδώματα. Διαφορετική μορφή έχουν τα παράθυρα
του δευτέρου ορόφου, τα οποία είναι μεγάλα και χαρίζουν άπλετο φως. Η είσοδος
βρίσκεται στη νότια πλευρά μεταξύ των δύο κατωγείων, όπου αφήνεται ένας χώρος
ελεύθερος που καταλήγει στην ξύλινη σκάλα, μέσω της οποίας οδηγούμαστε στη εξωτερική
στοά, η οποία υποβαστάζεται από ξύλινους κίονες. Η στοά αυτή προσφέρει δυνατότητα
επικοινωνίας με τα χειμερινά δωμάτια του πρώτου ορόφου και ξεδιπλώνει μια άλλη
αντίληψη για τον τρόπο επικοινωνίας εντός του κτίσματος. Στην άκρη της στοάς υπάρχει
ένα υπερυψωμένο κιόσκι, το οποίο ήταν χώρος παραμονής για τις χειμερινές εργασίες.
Στον δεύτερο όροφο δεσπόζει ο δοξάτος, ο οποίος εξασφαλίζει την όμορφη θέα προς
τη λίμνη, ενώ παραλληλα φανερώνει τις διαθέσεις της αστικής οικογένειας της Καστοριάς
για τους χώρους υποδοχής και διασκέδασης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καστοριάς
The Tsiatsapas mansion is situated in the Apozari district on the
north shore of the lake. It was built at the start of the 18th century by a well-to-do
man named Moralis. Tsiatsapas must have ordered repairs in 1754, as stated in
the inscription on the west side and on the mural in the best room.
This is a grand mansion with a rectangular plan and three floors in
addition to the ground floor. Although the rooms on the third floor have been
lavishly decorated
with wall-paintings and wood carvings, they have been irreparably damaged at certain
points.
The painting of an imaginary city on the wall of the 'doxatos' (parlour)
and the stylized depiction of Constantinople
in the south-west room, dated by its inscription to 1798, are not only impressive
but important to our understanding of the folk
painting of the era.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
The mansion of Nerantzis Aivazis in the Doultso district has been
converted into a folk art museum. Although it contains no inscriptions to date
its construction, it must have been built during the second half of the 18th century.
Its plan
takes the form of a Greek pi but it lacks the usual projecting enclosed balconies.
It consists of a ground floor, mezzanine and upper floor. On the mezzanine,
the so-called "fur workshop"has a painted
ceiling and a concave cornice below it depicting buildings in a landscape.
Plant motifs ornament the walls of the 'doxatos' on the second floor as well as
the walls of the 'kalos ondas', on which Venice is portrayed "according to
the artist's imagination".
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
