Εμφανίζονται 2 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα για το τοπωνύμιο: "ΣΚΙΑΘΟΣ Κωμόπολη ΒΟΡΕΙΟΙ ΣΠΟΡΑΔΕΣ".
Το Μπούρτζι είναι μια μικρή χερσόνησος, η οποία χωρίζει στα δύο το
λιμάνι της Σκιάθου και κατά το παρελθόν ήταν φρούριο. Το φρούριο ιδρύθηκε από
τους αδελφούς Γκίζι, οι οποίοι κατέλαβαν τη Σκίαθο το 1207. Ήταν περιτειχισμένο
με επάλξεις και πολεμίστρες και δεξιά και αριστερά της πύλης είχε δύο στρογγυλούς
πύργους. Το ύψος του τείχους όμως, είναι αδύνατον να προσδιοριστεί από τα σημερινά
απομεινάρια του. Ακόμα, στο φρούριο υπήρχε δεξαμενή και ένα εκκλησάκι του Αγίου
Γεωργίου, προστάτη των Ενετών, το οποίο πιθανότατα έχτισαν οι αδελφοί Γκίζι. Λόγω
της εκκλησίας αυτής, το Μπούρτζι ονομαζόταν και "Καστέλλι του Αγίου Γεωργίου".
Το φρούριο καταστράφηκε το 1660 όταν κατάλαβε το νησί ο Ενετός ναύαρχος Φραγκίσκος
Μοροζίνι. Το 1823 μέσα από τις ερειπωμένες πολεμίστρες του οι κάτοικοι του νησιού,
Σκιαθίτες και πρόσφυγες, κατάφεραν να απωθήσουν τον Τοπάλ-πασά.
Μετά την απελευθέρωση, στο Μπούρτζι λειτούργησε το πρώτο λοιμοκαθαρτήριο
του νησιού, ενώ το 1906 στο κέντρο της χερσονήσου χτίστηκε δημοτικό σχολείο, δωρεά
του Ανδρέα Συγγρού. Στην είσοδό του βρίσκεται από το 1925 η προτομή του Αλέξανδρου
Παπαδιαμάντη. Σήμερα, το Μπούρτζι είναι πραγματικά ένας σπάνιος τόπος αναψυχής,
κατάφυτο από πεύκα, πάντα δροσερό, με μαγευτική θέα. Από το παλιό φρούριο σώζονται
λίγα υπολείμματα από τα τείχη, καθώς επίσης διακρίνονται αριστερά και δεξιά του
δρόμου που οδηγεί στην είσοδο του παλιού σχολείου, οι θέσεις που βρίσκονταν η
εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και η δεξαμενή του φρουρίου.
Το παλιό δημοτικό σχολείο έχει μεταμορφωθεί με πρωτοβουλία της σημερινής
δημοτικής αρχής, σε πολιτιστικό κέντρο, με καλαίσθητες και λειτουργικές αίθουσες
συνεδριάσεων και ένα ονειρικό πραγματικά θερινό θέατρο, στο οποίο κάθε καλοκαίρι
δίνονται επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις. Ακόμα, μέσα στο Μπούρτζι λειτουργεί
δημοτικό καφενείο, στο οποίο οργανώνονται ξεχωριστές βραδιές, που ταιρίαζουν με
το ύφος και την ατμόσφαιρα της μικρής καταπράσινης χερσονήσου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Σκιάθου
Το σπίτι που γεννήθηκε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στις 4 Μαρτίου του 1851 δεν υπάρχει σήμερα. Πουλήθηκε και οι αγοραστές του το κατεδάφισαν. Ο Παπαδιαμάντης μεγάλωσε και πέθανε στο καινούριο σπίτι που έχτισε ο πατέρας του το 1860, όπως αναφέρει η εντοιχισμένη επιγραφή σε έναν τοίχο του. Αυτό το σπίτι βρίσκεται 100 περίπου μέτρα μέσα από την ανατολική παραλία της πόλης, σε ένα στενό δρόμο που είναι αδιέξοδος, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι πάροδος της σημερινής οδού Παπαδιαμάντη. Είναι δίπατο, με ανώγι και το κατώγι του. Το κατώγι του είναι ένας άβερτος χώρος με ένα πηγάδι στη μέση. Το ανώγι αποτελείται από τρία δωμάτια και μία στενόμακρη είσοδο που οδηγεί στα τρία δωμάτια. Αριστερά, καθώς μπαίνουμε είναι το χειμωνιάτικο δωμάτιο με το ιστορικό τζάκι του. Εκεί πέρασε τις επιθανάτιες στιγμές του ο μεγάλος ένοικος του σπιτιού. Πάνω στο τζάκι υπήρχαν δύο ραφάκια με τις κούπες και τα φλυτζάνια του σπιτιού. Το μικρότερο προς τα δεξιά δωμάτιο ήταν στην αρχή παπαδικό. Εκεί ο παπάς Αδαμάντιος, ο πατέρας του Αλέξανδρου, είχε τα βιβλία και τα άμφιά του. Αργότερα, το πήρε ο Αλέξανδρος και το έκανε γραφείο και υπνοδωματιό του. Ήταν σωστό κελλί μοναστηριού με ένα παράθυρο, ένα χωνευτό ντουλαπάκι στον τοίχο και το στενό κρεβάτι του. Απέναντι ακριβώς από την είσοδο βρίσκεται η σάλα του σπιτιού με μοναδική πολυτέλεια ένα χρωματιστό ρόμβο στο ταβάνι. Το σπίτι είναι ένα γενικά απλό, λιτό και απέριττο νησιώτικο σπίτι. Σήμερα η παλιά είσοδος του σπιτιού που ήταν προς τη Δυτική πλευρά είναι κλεισμένη πια. Η είσοδος του σπιτιού έχει μεταφερθεί στην Ανατολική πλευρά, όπου οι επισκέπτες ανεβαίνουν στο σπίτι-μουσείο από μια εξωτερική ξύλινη σκάλα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Σκιάθου
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
