Εμφανίζονται 7 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα για το τοπωνύμιο: "ΔΙΡΟΣ Χωριό ΛΑΚΩΝΙΑ".
Πλάι στο υπέροχο λιμναίο σπήλαιο της Βλυχάδας και περίπου 200 μ προς
τα ανατολικά, βρίσκεται το σπήλαιο της Αλεπότρυπας.Η έκταση του σπηλαίου ανέρχεται
στα 6500 τ.μ. Αποτελείται από πολλούς φυσικά διαμορφωμένους χώρους, δωμάτια και
διαδρόμους που έχουν πλούσια διακόσμηση απο σταλαχτίτες.Η αξία και η σημασία του
σπηλαίου αυτού έγκειται κυρίως στο ότι βρέθηκαν εκεί αντικείμενα, οστά και κρανία
προιστορικού ανθρώπου. Ακόμα βρέθηκαν εργαλεία από πέτρα κόκκαλο και ασήμι, κεραμικά
βάζα και επιγραφές στους τοίχους απο την παλαιολιθική και νεολιθική εποχή. Επίσης
στο σπήλαιο αυτό πέρα απο τον χερσέο χώρο που χωρίς αμφιβολία χρησίμεψε σαν κατοικία
του πρωτόγονου ανθρώπου, γεγονός που μαρτυρείται απο τα αρχαιολογικά ευρήματα,
υπάρχει κι ο λιμναίος χώρος, η λεγόμενη Λίμνη της Αλεπότρυπας.
Η διαδρομή ανάμεσα στις στοές και τους θαλάμους του σπηλαίου είναι
ένα ταξίδι, μέσα στην αποθέωση των σταλαχτιτών που μας οδηγεί στο πιο ενδιαφέρον
φυσικό μουσείο του προιστορικού ανθρώπου.
Ο πρώτος θάλαμος ειναι ο Θάλαμος της Ελιάς. Εδώ υπήρχε το εργαστήρι
των πήλινων αγγείων των πρωτόγονων κατοίκων του σπηλαίου.
Ο θάλαμος της Κρυστάλλινης Βροχής είναι το ασύλληπτο θέαμα που σε
συνεπαίρνει. Εδώ παρατηρούμε τους λάκκους που οι κάτοικοι φτιάχνανε τη λάσπη για
την κατασκευή των αγγείων. Υστερα ακολουθεί ο Τόπος Λατρείας. Στο χώρο αυτό φαίνεται
πως οι πρωτόγονοι κάτοικοι ασκούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Απο το ύψος
της μεγάλης σιδερένιας σκάλας μπορούμε να θαυμάσουμε τη Μεγάλη Αίθουσα 10μ μάκρος,
60 πλάτος και 30 ύψος. Οταν θα προχωρήσουμε μέσα σε αυτή και προς τα δεξιά βλέπουμε
μια σειρά απο ποικίλους σε σχήματα και χρώματα κατακόρυφους σταλαχτίτες . Το Μεγάλο
Αρμόνιο, την Παρθένο με το Θείον Βρέφος, τον Αετό.Μπροστά μας τώρα έχουμε την
μεγάλη λίμνη. Το μέγεθός της , το περιβάλλον της , το ύψος της οροφής της και
το βάθος των νερών της, το βαθύτερο 9 μ. που στο βυθό τους είναι ανεπτυγμένοι
σταλαγμίτες, σε συνεπαίρνουν και βλέπεις μπροστά σου αναδυόμενες νεραιδες να χορεύουν,
με τους πεπλους τους, εξωτικούς χορούς.
Πέρα απο το λίμνη το σπήλαιο διαμορφώνεται σε δύο ορόφους. Το θέαμα
που ξετυλίγεται για τον πανω όροφο, είναι ονειρώδες. Πανύψηλες κολώνες, σταλακτίτες
και σταλαγμίτες σε διάφορα εξωτικά σχήματα και άλλοι απο ασβέστη που στο φως των
φανών λάμπουν σαν να είναι στολισμένοι με χιλιάδες διαμάντια, έχουν κατακλύσει
όλο το μήκος των διαδρόμων και θαλάμων.. Κατεβαίνοντας στη συνέχεια τη μεγάλη
σκάλα συναντάμε το γιγαντιαίο συγκρότημα απο σταλαγμίτες τους Κάκτους.
Το τέλος της πορείας είναι η μικρή πλατεία όπου τα ομοιώματα του
Ντε Γκώλ και της Σπασμένης Τριήρους μας δίνουν τις στερνές έντονες εντυπώσεις
μια ονειρεμένης κι αξέχαστης διαδρομής μέσα στο σιωπηλό παραμυθένιο κόσμο της
Αλεπότρυπας Της Αλεπότρυπας που πήρε το όνομά της , οταν ένας κυνηγός είδε τον
σκύλο του, κυνηγώντας μία αλεπού να χώνεται σε μια τρύπα, και να γυρίζει λασπομένος
σπίτι του μετά απο δύο ολόκληρες μέρες.
Κείμενο: Γ. Μαντούβαλος
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Συλλόγου Λακώνων Επιστημόνων
Πρόκειται για υπόγειο ποτάμι σε ενέργεια με λιμναίο δρόμο, συνολικού
μήκους 3000 περίπου μέτρων, με δύο παράλληλους πλοκάμους. Μέρχι σήμερα εχουν εξερευνηθεί
περίπου 17.700 τ.μ.. Το σπήλαιο ήταν γνωστό στους ντόπιους, απο τα παλαιότερα
χρόνια, αλλα συστηματική εξερεύνησις του άρχισε να γίνεται το 1950 απο την Ελληνική
Σπηλαιολογική Εταιρία.
Το σπήλαιο της Βλυχάδας είναι η θαυμασιώτερη καλλιτεχνική αποκάλυψη
που η φύση φιλοτέχνησε στο διάστημα εκατομμυρίων χρόνων για να προσφέρει στα έκθαμβα
μάτια του ανθρώπου τα πιο περίεργα δημιουργήματα, φαντασμαγορικές συνθέσεις, που
η πιο ιλιγγιώδης φαντασία δε θά μπορούσε να συλλάβει. Εκείνος που αντικρύζει αυτό
το ανεπανάληπτο καλλιτεχνικό θέαμα μένει εκστατικός. Τα υπέροχα αυτά μαρμάρινα
μπουκέτα των σταλαχτιτών και σταλαγμιτών είναι η αποθέωση μιας αισθητικής τελειότητας
που εγγίζει τα όρια της οφθαλμαπάτης. Είναι τόσο ρευστά τα όρια ανάμεσα στο όνειρο
και τη πραγματικότητα, που αισθάνεσαι την ανάγκη να ψαύσεις την επιφάνεια της
πέτρας, να νιώσεις με την αφή την υλική υπόσταση αυτών των έργων, για να απαλλαγείς
από την αίστηση της αυταπάτης και την φευγαλέα και ονειρική παραίσθηση που σε
μεταρσιώνει.
Σταλαχτίτες κατάλευκοι, παραπεσματοειδείς, ροζ χνουδωτοί ή κατακόκκινοι,
γκρίζες ή κατάλευκες κολόνες και αλαβάστρινα αραβουργήματα στους τοίχους και τις
οροφές είναι ένα μικρό δείγμα του διακόσμου που συναντούμε στα Ανάκτορα του Ποσειδώνος,
στο Μεγάλο Ωκεανό, στο ´Αντρο του Δράκοντος, στην Κόκκινη Σάλα, στη Θάλασσα
των Ναυαγίων, στο Διάδρομο των θαυμάτων , στην Λίμνη των Ωκεανίδων. Κι ακόμα συμπληρώνοντας
την περιγραφή των θεαμάτων, καθώς η βάρκα ανάγλυφα γλυστράει πάνω στο κρυστάλλινο
νερό του υπογείου ποταμού, ανάμεσα στις μαιανδρικές στοές,αντικρύζεις σαν σε κινηματογραφική
ταινία τις φαντασμογορικές εναλαγές μιάς σειράς από ασύλληπτης ομορφιάς πέτρινα
αραβουργήματα. Την Αναδυόμενη Αφροδίτη, την κόρη του ήλιου Κίρκη, την γοργόνα
Μέδουσα, τον ναό των Νυμφών Ναϊδών, το Πέλμα του Ποσειδώνα, τους Κίονες του ναού
του Ηρακλή, την Φάτνη, την Αίθουσα των Κοραλίων, το Μητροπολιτικό Θρόνο, τα Κινέζικα
Παλάτια κλπ.
Οι σταλαγμίτες δημιουργήθηκαν για εκατομμύρια χρόνια, στο ξηρό δάπεδο
του σπηλαίου που δεν υπήρχε νερό. Η καταβύθιση, με την γεωλογική αναστάτωση στην
Ν. Πελοπόννησο, και σε βάθος 6 περίπου μ. ξανάφερε το νερό στην παλιά του ροή,
οποτε εν τω μεταξύ είχαν φυτρώσει οι σταλαγμίτες και οι κολόνες. ´Ετσι έχουμε
το μοναδικό φαινόμενο σε αυτό το σπήλαιο να φυτρώνουν μέσα στο νερό σταλαγμίτες
και κολόνες, γι’ αυτό θεωρείται το ωραιότερο από τα γνωστά μέχρι σήμερα
λιμναία σπήλαια, γιατί μπορεί ο επισκέπτης να πλέει ανάμεσα στο πέτρινο, στο σμαραγδένιο
αυτό δάσος.......
Κείμενο από: Το διρό της Μάνης - Γ. Μαντούβαλος
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Συλλόγου Λακώνων Επιστημόνων
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
