Εμφανίζονται 32 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή: "ΠΕΛΛΑ Νομός ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" .
ΕΔΕΣΣΑ (Πόλη) ΠΕΛΛΑ
Μία πέτρινη τοξωτή γέφυρα που οι ντόπιοι αποκαλούν Βυζαντινή δεσπόζει
στον χώρο. Εικάζεται ότι από το σημείο αυτό περνούσε η αρχαία Εγνατία οδός. Ο
χώρος είναι βυθισμένος στο πράσινο ενώ τα νερά ακούγονται παντού. Στην τοποθεσία
αυτή κάθε χρόνο ο Μητροπολίτης "βυθίζει" το σταυρό για τον "καθαγιασμό των υδάτων"
στην εορτή των Θεοφανείων. Το χώρο αυτό όπως και αρκετούς άλλους διάλεξε ο Νίκος
Κούρκουλος για τα γυρίσματα της ταινίας "Το φράγμα".
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Εδεσσας
Σε μικρή απόσταση απο την πόλη βρίσκεται ένας μοναδικός χώρος για
περίπατο και αναψυχή. Το Δάσος της Γαβαλιώτισσας πήρε το όνομά του απο ομώνυμο
μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία το οποίο κτίσθηκε τον 14ο αι (Δυστυχώς δεν υπάρχει
πιά).
Στο χώρο λειτουργεί ανοιχτό θέατρο (2500 θέσεων) και χώρος αναψυχής
κατάλληλος για παιχνίδι και πικ-νικ.
Στο χώρο οργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις και κάθε χρόνο πρόγραμμα
περιβαλλοντικής αγωγής για παιδιά απο την Εδεσσα και την γύρω περιοχή.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Εδεσσας
Σε καμία περίπτωση οι πρόσκοποι του 1938-1939 δεν φαντάζονταν ότι η αναδάσωση που έκαναν τότε σήμερα θα είχε τέτοιο αποτέλεσμα. Ιδανικός χώρος για περπάτημα και άθληση, τα χίλια πεύκα (μην προσπαθήσετε να τα μετρήσετε είναι περισσότερα) είναι ο χώρος που θα ξανανιώσετε. Λειτουργούν γήπεδα τέννις, μπάσκετ και χώρος αναψυχής Κατάλληλος χώρος και για Mountain Bike Απέχει 3 χιλιόμετρα απο την Εδεσσα & μπορείτε να αφήσετε το αυτοκίνητό σας στο περίπτερο του Φυσιολατρικού Ομίλου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Εδεσσας
ΕΔΕΣΣΑ (Πόλη) ΠΕΛΛΑ
Μόνο για Trekking ή Mountain Bike είναι η διαδρομή για τα ερείπια
Βυζαντινού Κάστρου στην Βορεινή Πλευρά της πόλης. Σας υποσχόμαστε όμως ότι η θέα
θα σας αποζημιώσει. Η διαδρομή περνά μέσα απο τις παρυφές του Δάσους της Γαβαλιώτισσας
και συνεχίζει με απότομες κλίσεις προς τα ερείπια του κάστρου. Κατάλληλος χώρος
και για Hiking.
(Διαδρομή Επιστροφής απο Λόφο "606")
Οι καταρράκτες της Έδεσσας δεν υπήρχαν πάντα, όπως είναι σήμερα. Έως
τα τέλη του 14ου αι ο κυρίως όγκος νερού συγκρατιόταν σε μία μικρή λεκάνη στα
δυτικά της πόλης. Τότε τα νερά (έπειτα πιθανώς από κάποιο γεωλογικό ή καιρικό
φαινόμενο) αποφασίζουν να διέλθουν την πόλη και να χυθούν, θεαματικά από τον βράχο
της με συνέπεια να δημιουργηθούν πολλά μικρά ποτάμια και παράλληλα να καταργηθεί
η λίμνη απ' όπου προήλθαν. Πολλοί περιηγητές του 17ου & 18ου αι περιγράφουν την
εικόνα της πόλης με έναν βράχο από όπου πέφτουν τα νερά από πολλούς καταρράκτες.
Για τον σημερινό επισκέπτη θα ήταν λίγο δύσκολο να αντιληφθεί τι συνέβαινε
μόλις λίγες δεκαετίες πίσω, όπου οι καταρράκτες ήταν ένα άσημο μέρος. Λίγο κρυμμένοι
πίσω από τις λαπούες, λίγο κρυμμένοι πίσω από την ακατάσχετη βλάστηση, λίγο εγκαταλελειμμένοι
εκεί στην άκρη του βράχου, εθεωρείτο εγχείρημα, μία μικρή ίσως περιπέτεια, να
κατέβει κανείς τα δύσβατα μονοπάτια της εποχής για να τους χαζέψει ... ή να τους
φωτογραφίσει.
Από το 1942 αρχίζει μία διαφορετική αντιμετώπιση του χώροι και πρώτοι
οι Γερμανοί τον διαβάζουν με την τουριστική και χρηστική του, πλέον λογική. Κάθε
πρωί ο λοχίας της Γκεστάπο Φριτς μπλόκαρε τα περάσματα της πλατείας, αφαιρούσε
τις ταυτότητες και για να τις ξαναπάρουν πίσω έπρεπε υποχρεωτικά να περάσουν από
το εργοτάξιο των καταρρακτών. Έτσι από το τίποτα ξεπήδησαν το καλοκαίρι του 1942
δύο πισίνες, παρτέρια, ζαρντινιέρες με ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική που όπως θα
έλεγαν σήμερα, σεβόταν το τοπίο.
Μετά τον πόλεμο ο χώρος παραδίδεται στο δήμο, του οποίου οι κηπουροί
τον φροντίζουν φυτεύοντας λουλούδια και δέντρα. Στην συνέχεια ξεσπά ο εμφύλιος
πόλεμος και οι καταρράκτες ξεχνιούνται προσωρινά, εκτός βέβαια από τους αγρότες
του Λόγγου οι οποίοι απολαμβάνουν το μπάνιο τους. Ανθρωποι του μόχθου που δεν
είχαν δει ποτέ τους θάλασσα ξεπέζευαν το γαιδουράκι τους και βουτούσαν στα πράσινα
δροσερά νερά.
Σταθμός στην πορεία υπήρξε το 1953 όταν ολοκληρώθηκε και άρχισε να
λειτουργεί το δημοτικό εστιατόριο με το όνομα "ΠΙΣΙΝΕΣ" το οποίο διασκέδαζε τους
Εδεσσαίους με βαλσάκια, ταγκό, μάμπο και λίγη ατμοσφαιρική τζαζ.
Έως τις αρχές του 1960 κατασκευάζονται προσβάσεις για να μπορεί ο
επισκέπτης να προσεγγίζει με ασφάλεια. Τότε κατασκευάστηκαν και σημεία "μπελβεντερε"
για ποικιλία θέασης. Εξαίρεση βέβαια αποτελεί η απόφαση της ΔΕΗ (τότε (;)) να
κατασκευάσει ένα ακόμη εργοστάσιο, καταστρέφοντας το πάρκο καταρρακτών και βέβαια
τους ίδιους τους καταρράκτες. Η μνημειώδης βέβαια αυτή ανοησία δεν πραγματοποιήθηκε
γιατί οι άνθρωποι της πόλης πείσμωσαν, αντιστάθηκαν για να διασώσουν μετά από
αγώνες το αυτονόητο και το προφανές.
Σήμερα οι καταρράκτες είναι πασίγνωστο θέαμα απείρου κάλλους για όλη
την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. Μπορεί κανείς με ασφάλεια να θαυμάσει τον μεγάλο
Καταρράκτη "Κάρανο" με το νερό να πέφτει από ύψος 70 περίπου μέτρων και τον διπλό
καταρράκτη, όπως επίσης και το σπήλαιο κάτω από τον βράχο. Η περιοχή έχει αναβαθμισθεί
και προσφέρει ευκολίες στους επισκέπτες. Ενδεικτικά αναφέρεται η συνεχής λειτουργία
περιπτέρου πληροφοριών, η λειτουργία υπαίθριου Μουσείου Νερού και πολύ σύντομα
ξενοδοχείο 5* και άλλες διευκολύνσεις.
Ορισμένα Στοιχεία είναι από άρθρο του κ.Βασίλη Παπά Πρόεδρο του Φιλοπρόοδου
Συλλόγου Μέγας Αλέξανδρος
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Εδεσσας
Η πόλη διαθέτει και Μικρούς Καταρράκτες στο κέντρο της πόλης δίπλα
στην κεντρική αγορά όπου μπορείτε να κάνετε τις αγορές σας. Ομορφο τοπίο με νερά
και πολύ πράσινο. Το πάρκο των μικρών καταρρακτών είναι μία απο τις πολλές οάσεις
στο κέντρο της πόλης. Πολύ ενδιαφέρουσες είναι οι διαδρομές δίπλα στο ποτάμι έως
τον Ψηλό Βράχο ή την περιοχή Κιουπρί. Θα βρείτε πολλά σημεία για όμορφες φωτογραφίες
ενώ το μέρος προτείνεται ανεπιφύλακτα για καφέ & τάβλι.
ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ (Πόλη) ΠΕΛΛΑ
Λειτουργεί από το 1989 και έχει χωρητικότητα 3000 θέσεων. Το συγκρότημα αποτελείται
από το ανοιχτό θέατρο, ξενώνα 40 ατόμων, και 4 αίθουσες διδασκαλίας. Το καλοκαίρι
φιλοξενεί θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες και το χειμώνα λαογραφικές εκθέσεις
και εκθέσεις βιβλίου.
ΕΔΕΣΣΑ (Πόλη) ΠΕΛΛΑ
Ισόγειο, κεραμοσκεπές κτίσμα, το οποίο λόγω κλίσης του εδάφους προκύπτει
διόροφο προς το Λόγγο. Οι εξωτερικές όψεις χαρακτηρίζονται για τη συμμετρική οργάνωση
των ανοιγμάτων και τις νεοκλασικές επιδράσεις στη μορφολογία (ψευδοπαραστάτες,
πλαίσια ανοιγμάτων, καμπύλο γείσο στέγης). Πρόκειται για ορθογώνιο ενιαίο χώρο
που διακόπτεται από δυο σειρές ξύλινων υποστυλωμάτων και τη δημιουργία ενός κλειστού
χώρου.
Η χρονολογία κατασκευής, 1877, είναι γραμμένη στην ιδρυτική επιγραφή
πάνω από την κυρία είσοδο, όπου διαβάζεται:
"Το ορθόδοξον ελληνικόν κοινόν Εδεσσαίων συνεπικουρούντων και φιλόμουσων
ξένων, τόδε το σκήνωμα μουσών Πιερίδων ανήγειρε προς φωτισμόν των Εδεσσαίων θυγατέρων
έτει από Σωτήρος 1877, μηνί Απρίλιω ...
Θεσμοθετημένη χρήση: Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης.
Αποτελεί ιδιοκτησία του Δήμου και σήμερα χρησιμοποιείται ως αίθουσα
πολλαπλών χρήσεων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία περιλαμβάνει και φωτογραφία.
Το Γενί Τζαμί αποτελεί το μοναδικό τζαμί που διατηρείται χωρίς αλλοιώσεις
και μετατροπές. Τα άλλα τουρκικά τεμένη ή καταστράφηκαν ή μετατράπηκαν. Χτίσθηκε
το 1904 με έξοδα του Χασάν Φεχμί Πασά και ήταν τότε το έκτο τζαμί της πόλης. Το
1937 κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο ένω το 1942 (την περίοδο της γερμανικής κατοχής
) εγκαινιάζεται το μουσείο της πόλης.
Το οικοδόμημα είναι επηρεασμένο απο την βυζαντινή αρχιτεκτονική και
συγκεκριμένα στο πρότυπο της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.
Σήμερα χρησιμοποιείται ως χώρος φύλαξης αρχαιολογικών ευρημάτων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Εδεσσας
Το ρολόι, σήμα κατατεθέν στο κέντρο της πόλης. Η κατασκευή του χρονολογείται
γύρω στο 1900. Χτίσθηκε απο τον Κωνσταντίνο Ζήση και τα αδέλφια του που ήταν μάστορες
της εποχής. Η Βάση του είναι απο σιδηρόπετρα και το υπόλοιπο κτίσμα απο πουρόπετρα.
Σήμερα συνεχίζει την λειτουργία του δίπλα στο κτήριο όπου στεγάζονται οι δραστηριότητες
του Φιλοπρόοδου Συλλόγου Μέγας Αλέξανδρος ενός απο τους πιο παλαιούς συλλόγους
της Εδεσσας (1922).
Σε ένα παλαιό κτίριο που ήταν μουσουλμανικό τέμενος και ξεκουράζονταν
οι στρατιώτες των ξένων στρατευμάτων τις ταραγμένες περιόδους του Α' Παγκοσμίου
Πολέμου λειτούργησε, ως κτίριο του Φιλοπρόοδου Συλλόγου "Μέγας Αλέξανδρος" ένα
από τα πρώτα σινεμά της πόλης.
Σήμερα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά με ένα ανακαινισμένο κτίριο
που καλύπτει πολλές πολιτιστικές λειτουργίες με χώρο προβολών, αίθουσα θεάτρου,
αίθουσα συνεδρίων, χώρο εκθέσεων, βιβλιοθήκη και τμήματα χορού, ζωγραφικής και
σκάκι.
Το κτίριο που οι ντόπιοι αποκαλούν "Μέγα Αλέξανδρο" βρίσκεται δίπλα
στο ρολόι της πόλης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Εδεσσας
Από το 1892 που συνδέθηκε για πρώτη φορά η πόλη με τον σιδηρόδρομο
έχουν συμβεί πολλά. Πόλεμοι, μεγάλα γεγονότα, προσωπικότητες κάθε εποχής πέρασαν
απο το μέρος αυτό. Σήμερα ο σιδηροδρομικός σταθμός είναι κάτω απο θεόρατα πλατάνια
και υποδέχεται τον επισκέπτη που έρχεται στην πόλη με το καλύτερο δυνατό τρόπο.
Στο χώρο λειτουργεί και παραδοσιακό καφέ-εστιατόριο.
ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ (Πόλη) ΠΕΛΛΑ
Βρίσκεται στην είσοδο της πόλης, όπως ερχόμαστε από τη Θεσσαλονίκη. Το ηρώο της
πόλης, που συνηθίσαμε να το λέμε το Μαύρο Αγαλμα είναι έργο του γλύπτη Γρ. Ζευγώλη,
αφιερωμένο στη μάχη των Γιαννιστών το 1912. Στήθηκε στα Γιαννιτσά το 1925 και
παριστάνει το φτερωτό χρόνο που γράφει στις δέλτους της ιστορίας, ως προσωποποίηση
της ίδιας της ιστορίας και στα πόδια του η μάνα Ελλάδα, έχοντας αγκαλιάσει το
γιο της-σκοτωμένο στρατιώτη
Βρίσκεται στη συμβολή δυο δρόμων, σε μικρή απόσταση από τον Πύργο
του Ρολογιού. Πρόκειται για το ταφικό μνημείο του Γαζή Εβρενός, του Οθωμανού εκείνου
που κατέκτησε τα Γιαννιτσά από τους Βυζαντινούς, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος
της κεντρικής Μακεδονίας.
Σύμφωνα με επιγραφή που αναφέρεται στην ταφή σε αυτό του Γαζή Εβρενός,
χτίστηκε το 1417. Από τα μορφολογικά του στοιχεία συμπεραίνουμε ότι ανασκευάστηκε
στα τέλη του 19ου αι. Αποτελείται από δυο ορθογώνιους χώρους εμβαδού 230 τμ. Στεγάζονταν
με δώμα, από το οποίο εξείχαν τρεις μικροί τρούλοι καλυμμένοι με μολύβι. Το κτίριο
διαθέτει πλούσιο διάκοσμο εξωτερικά και στο εσωτερικό του είναι ελαφρά διακοσμημένο.
Το μαυσωλείο προορίζεται για Αρχαιολογικό Μουσείο Γιαννιτσών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Γιαννιτσών
Τάφος του Αχμέτ μπέη Εβρενόσογλου
(γιου του Γαζή Εβρενός)
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Γιαννιτσών
Πρόκειται για νεοκλασικό κτίριο στο κέντρο της πόλης. Ηταν κατοικία Τούρκου μπέη,
το οποίο στέγασε μέχρι το 1985 το νοσοκομείο της πόλης. Από το 1990 στεγάζει τη
ΔΕΠΑΓ.
ΕΔΕΣΣΑ (Πόλη) ΠΕΛΛΑ
Στην άκρη της συνοικίας Βαρόσι βρίσκεται η περιοχή Ψηλός Βράχος με
καταπληκτική θέα τις χρωματιστές κοιλάδες της Έδεσσας και της Πέλλας. Εύκολα μπορεί
να διακρίνει κανείς τις πλαγιές του Βερμίου
και τα γύρω χωριά ενώ υπάρχει πανοραμική θέα της Αρχαίας Πόλης και της Μονής της
Αγ.Τριάδας. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται σε περίοπτη θέση το Μητροπολιτικό Μέγαρο
και ο συνεδριακός της χώρος.
Η περιοχή κάηκε το 1944 απο τους Γερμανούς (Ναζί) και εργασίες ανάπλασης
έγιναν την δεκαετία του '60.
Όταν ο καιρός είναι καθαρός διακρίνει κανείς την κορυφή του όρους
Αθωνα που είναι χαρακτηριστική για την τριγωνική της μορφή.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Εδεσσας
Λόφος με εξαιρετική θέα της πόλης σε υψόμετρο 606m είναι ιδανικός
χώρος για άθληση & αναψυχή
Trekking ή Hiking αλλά και Mountain Bike ανάλογα με την διαδρομή που
θα επιλέξετε για να βρεθείτε στο περίπτερο του δασαρχείου στην κορυφή του Λόφου.
Πρίν την κορυφή θα βρεθείτε στην θέση "Πυρσός".
Η διαδρομή περνά μέσα απο το Δάσος της Γαβαλιώτισσας και συνεχίζει
απο σηματοδοτημένο μονοπάτι έως το φυλάκιο του δασαρχείου. Υπάρχει
πρόσβαση και απο τον δρόμο (ΦΟΕ), με ήπιες κλίσεις (χωματόδρομος στα τελευταία
χιλιόμετρα).
Σύμφωνα με τις έως τώρα αρχαιολογικές έρευνες η Έδεσσα ήταν οχυρωμένη
σε δύο επίπεδα. Στην κάτω πόλη (Λόγγος) και την ακρόπολη. Κατα τους βυζαντινούς
χρόνους η ζωή στην κάτω πόλη φθίνει και οργανώνεται σε οικισμό στην ακρόπολη (άνω
πόλη - σημερινή θέση). Γνωστή δε είναι η προσωνυμία της πόλης "Θεοφρούρητο κάστρο
των Βοδενών".
Μετά την άλωση της πόλης, το 1389, το "κάστρο των Βοδενών" καταστρέφεται
και ο οικισμός επεκτείνεται έξω απο τα τείχη δημιουργώντας νέες συνοικίες κυρίως
αλλόθρησκες, ενώ οι χριστιανοί παραμένουν μέσα και γύρω απο τον αρχαιότερο πυρήνα
κατανεμημένοι σε τρεις μεγάλες συνοικίες.
Το Βαρόσι (Varos) είναι η πρώτη χριστιανική συνοικία που δημιουργείται,
ως εξέλιξη του βυζαντινού οικισμού που αναπτύχθηκε στο χώρο της ακρόπολης και
της αρχαίας πόλης.
Το 1944 οι Γερμανοί (Ναζί) έκαψαν το μεγαλύτερο μέρος της συνοικίας
επειδή λόγω της θέσης της χρησίμευε ως κέντρο των αντιστασιακών που εύκολα θα
μπορούσαν να διαφύγουν στον κάμπο.
Πρόσφατα έχει γίνει αποκατάσταση βαροσιώτικων σπιτιών η οποία στηρίχθηκε
στην μελέτη ανάπλασης του Βαροσίου. Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη μελέτη πήρε
το 1ο βραβείο από την ΕΕ το 1990.
Το Βαρόσι αποτελεί το μοναδικό πυρήνα που έχει διασωθεί από το ιστορικό
κέντρο της Έδεσσας μεταφέροντας μνήμες της πόλης.
Στην οδό Mακεδονομάχων 24 η οικία Γιούσμη είναι ένα από τα πιο αξιόλογα
κτίσματα της παραδοσιακής συνοικίας. Πρόκειται για διόροφη κατοικία στους χώρους
της οποίας ενσωματώνεται και σιροτροφείο (κουκουλώνας ή μπιζικλίκι). Tο ισόγειο
και οι δύο όροφοι του σπιτιού (1ος όροφος: χειμερινή και 2ος όροφος θερινή κατοικία)
βρίσκονται σε άμεση επικοινωνία με τον κουκουλώνα.
Aπό τα ομορφότερα σπίτια του Bαροσίου το αρχοντικό Bαλάσα κτίστηκε
το 1841. H οικία αυτή παρουσιάζει εξωτερικά και εσωτερικά τα γνωρίσματα της παραδοσιακής
αρχιτεκτονικής ενώ στην αυλή του βρίσκεται οργανωμένο ιδιωτικό παρεκκλήσι. Tο
αρχοντικό Bαλάσα είναι η μοναδική κατοικία της οποίας ο εσωτερικός διάκοσμος σώζεται
έως σήμερα.
H οικία Tσάμη στην οδό Aρχ. Mελετίου 44 μακέτα της οποίας εκτίθεται
στο Eθνολογικό Λαογραφικό
Mουσείο Θεσ/νίκης είναι μοναδικό παράδειγμα παραδοσιακού σπιτιού με εσωτερικό
W.C.
Στην οδό Mακεδονομάχων 21 η οικία Σκίπη - Φράγκου κτισμένη τον 19ο
αιώνα συνδυάζει στοιχεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Εδεσσας
Στην συνοικία Βαρόσι μπορείτε να απολαύσετε βόλτες στα παραδοσιακά
καλντερίμια. Επίσης θα ακούσετε "τις πέτρες που μιλούν" στην φανταστική
διαδρομή για την αρχαία πόλη πάντα ακούγοντας τα νερά από τους καταρράκτες. Τα
καλντερίμια φτιάχνονταν από μάστορες της εποχής και χρησίμευαν ως καρόδρομοι.
Σήμερα γίνεται προσπάθεια για διατήρησή τους.
Την διαδρομή αυτή έκαναν καθημερινά εκατοντάδες εργάτες από τις αρχές
έως τα μέσα του 20ου αι όταν η Έδεσσα απεκαλείτο "Μάντσεστερ της Ανατολής".
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Εδεσσας
Η παραδοσιακή συνοικία "Μύλοι" βρίσκεται δίπλα στο πάρκο
των καταρρακτών και συνιστά την παλιά βιομηχανική ζώνη της Έδεσσας. Εδώ, η αφθονία
του νερού σε συνδυασμό με τις έντονες κλίσεις του εδάφους έδωσαν την δυνατότητα
εκμετάλλευσης της υδροκίνησης για την παραγωγή ενέργειας στα τέλη του 19ου αιώνα,
έξι υδροκίνητες μονάδες, στο σύνολό τους νηματουργεία και κανναβουργεία, εγκαταστάθηκαν
στην περιοχή, ήκμασαν κατά την περίοδο του μεσοπολέμου και συνέβαλαν στη βιομηχανική
ανάπτυξη και τον χαρακτηρισμό της Έδεσσας ως "Μάντσεστερ της Ανατολής".
Οικονομικές δυσκολίες οδήγησαν το 1962 στο οριστικό κλείσιμο των μονάδων αυτών,
οι κτιριακές εγκαταστάσεις των οποίων έχουν σήμερα αποκατασταθεί ενώ έχει τεθεί
σε λειτουργία και το Υπαίθριο Μουσείο Νερού.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχιακής Επιτροπής
Τουριστικής Προβολής Πέλλας.
ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ (Πόλη) ΠΕΛΛΑ
Πρόκειται για το τουριστικό περίπτερο της πόλης, το οποίο χτίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στο λόφο της πόλης μέσα σε ένα καταπράσινο πάρκο.
ΕΔΕΣΣΑ (Πόλη) ΠΕΛΛΑ
Σε όλη την πόλη θα βρείτε χώρους όπου ξεχωρίζουν τα λουλούδια και
η ευωδία τους (ιδιαίτερα την άνοιξη και το καλοκαίρι). Μία απο τις πιο όμορφες
διαδρομές είναι αυτή που περπατά κανείς παράλληλα στο βράχο της πόλης απο το Πάρκο
Καταρρακτών έως το πάρκο της Μεραρχίας.
Ξεχωρίζει το πάρκο καταρρακτών ενώ αξιόλογα είναι : Η πλατεία Τημενιδών,
η πλατεία Μεγ. Αλεξάνδρου, το πάρκο της 25ης Μαρτίου, το πάρκο Μικρών Καταρρακτών,
οι κήποι του Σιδηροδρομικού Σταθμού και η τοποθεσία Κιουπρί. Συντριβάνια και παιδικές
χαρές συμπληρώνουν το σκηνικό και προσφέρουν ώρες ξεκούρασης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Εδεσσας
Σε όλη την πόλη ο Εδεσσαίος Ποταμός (Βόδας) μαζί με τους παραποτάμους
του κάνει αισθητή την παρουσία του. Ομορφες είναι οι διαδρομές παράλληλα στις
όχθες του ποταμού που άλλοτε χρησιμοποιούσαν οι Εδεσσαίοι για να κινούν τις φτερωτές
των μύλων. Μικρές γέφυρες και παρτέρια με λουλούδια συμπληρώνουν το σκηνικό.
Τα νερά προέρχονται απο τις λίμνες Βεγορίτιδα
και Αγρα αλλά και απο πηγές
που προέρχονται απο τα γύρω βουνά. Με την δύναμη των νερών κινούνται δύο υδροηλεκτρικά
εργοστάσια και τροφοδοτείται μία λίμνη άρδευσης.
Οι πεζόδρομοι δίπλα στις όχθες είναι κατάλληλοι και για όμορφες διαδρομές
με ποδήλατο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Εδεσσας
ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ (Πόλη) ΠΕΛΛΑ
Ο Πύργος του Ρολογιού χτίστηκε από τους Οθωμανούς στο κέντρο της
πόλης των Γιαννιτσών περίπου το 1667-168. Η επιλογή της θέσης του έγινε με στρατιωτικά
κριτήρια καθώς ήθελαν να ελέγχουν την εμπορική κίνηση που γινόταν διαμέσου της
πόλης σε όλη την κεντρική Μακεδονία.
Είναι ορθογώνιο κτίριο, έχει ύψος 25 μ. και είναι κτισμένος με πέτρα
μέχρι τα πρώτα 4 μ. και στη συνέχεια πλινθόκτιστος. Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή
χτίστηκε από τον Σερίφ Αχμέτ, απόγονο του Γαζή Εβρενός. Εχει αγοραστεί από το
Δήμο Γιαννιτσών και προτείνεται η αποκατάστασή του και η μετατροπή του σε Μουσείο
της Ιστορίας της πόλης των Γιαννιτσών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Γιαννιτσών
Πίνακας με συνδέσεις από τον κόμβο του Δήμου Γιαννιστών.
ΛΟΥΤΡΑ ΑΡΙΔΑΙΑΣ (Οικισμός) ΠΕΛΛΑ
Εδώ, συναντά κανείς περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους καθώς και
ένα σύμπλεγμα 15 σπηλαίων και σπηλαιοκαταφυγίων, η ύπαρξη των οποίων έγινε γνωστή
στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ύστερα από έρευνες ομάδας σπηλαιολόγων
και οδήγησε στη σύσταση του πρώτου Σπηλαιολογικού Πάρκου στη χώρα.
Το σύμπλεγμα των σπηλαίων απέχει μόλις 100 μ. από τον οικισμό των
Λουτρών Λουτρακίου και οι βραχογραφίες που βρέθηκαν σε αυτά σε συνδυασμό με τα
αντικείμενα που συλλέχθηκαν από το εσωτερικό και τον περιβάλλοντα χώρο τους (λίθινα
εργαλεία, ακμές, βέλη κλπ.), οδηγούν στην υπόθεση ότι η περιοχή κατοικήθηκε για
πρώτη φορά στο τέλος της νεολιθικής εποχής & στις αρχές της εποχής του χαλκού
(κάτοικοι των σπηλαίων).
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι ανάμεσα στα σπηλαιολογικά ευρήματα,
συγκαταλέγονται και απολιθώματα ζώων που έζησαν πολλές χιλιάδες ή και εκατομμύρια
χρόνια πριν.
Σημαντική θεωρείται από τους επιστήμονες η ανακάλυψη απολιθωμάτων
της αρκούδας των σπηλαίων (Ursus Spelaeus) η παρουσία της οποίας τοποθετείται
στο Ανώτερο Πλειστόκαινο (120.00-10.000), ενώ το παλαιοντολογικό ενδιαφέρον ενισχύεται
και από τον προσδιορισμό, στην ευρύτερη περιοχή, του ασπόνδυλου Hippurites (Vacinites)
Atheniensis (εμφάνιση στο Ανώτερο Κρητιδικό - 75 εκατομμύρια χρόνια) καθώς και
κοραλλιών του γένους Cycloseris, (εμφάνιση 70 εκατομμύρια χρόνια).
Τα τελευταία χρόνια υλοποιούνται ήπιες παρεμβάσεις οι οποίες αποσκοπούν
στη βελτίωση της προσπελασιμότητας στο χώρο του σπηλαιολογικού πάρκου και επιτρέπουν
την αξιοποίησή του για τουριστικούς, επιστημονικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχιακής Επιτροπής
Τουριστικής Προβολής Πέλλας.
ΑΛΜΩΠΙΑ (Αρχαία περιοχή) ΠΕΛΛΑ
The walls of the historic city of Moglena rise above the plain of
Almopia, 11 miles north-east of Edessa. At the end of the 10th century the city
fell into the hands of Samuel, khagan of the Bulgarians; in 1015 it was liberated
by the emperor Basil II Bulgaroktonos (the Bulgar-Slayer). Some years
later, in 1082, it was taken by the Normans, whose leader Bohemond strove to repair
the walls. That same year the 'grand domestikos' (army commander) Grigorios Pakourianos
evicted the Normans and destroyed the walls.
A section of a large three--aisled basilica, probably the metropolitan
church of Moglena, has been excavated within the walled city. Pinelopi Delta revived
the story of Moglena in her book "In the days of Bulgaroktonos", though
she had never set eyes upon that now silent heap of ruins.
By kind permission of:Ekdotike Athenon
This text is cited Nov 2003 from the Macedonian Heritage URL below, which contains image.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
