Εμφανίζονται 71 τίτλοι με αναζήτηση: Αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης στην ευρύτερη περιοχή: "ΜΑΓΝΗΣΙΑ Νομός ΘΕΣΣΑΛΙΑ" .
ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ (Χωριό) ΒΟΡΕΙΟΙ ΣΠΟΡΑΔΕΣ
Τηλέφωνο: +3024243 50201
Φαξ: +3024240 65207
ΑΡΓΑΛΑΣΤΗ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 54990
Φαξ: +30 24230 54313
ΒΕΛΕΣΤΙΝΟ (Κωμόπολη) ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24253 50200
ΒΟΛΟΣ (Πόλη) ΜΑΓΝΗΣΙΑ
Τηλέφωνο: +30 24213 50100
Φαξ: +30 24213 50175
ΖΑΓΟΡΑ (Κωμόπολη) ΜΑΓΝΗΣΙΑ
Τηλέφωνο: +3024263 50101
Φαξ: +3024260 23128
ΛΑΥΚΟΣ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24233 50416-7
Φαξ: +30 24233 (24230) 65065
ΣΚΙΑΘΟΣ (Κωμόπολη) ΒΟΡΕΙΟΙ ΣΠΟΡΑΔΕΣ
Τηλέφωνο: +30 24270 22022, 22240, 23713
Φαξ: +30 24270 23150
ΣΚΟΠΕΛΟΣ (Κωμόπολη) ΒΟΡΕΙΟΙ ΣΠΟΡΑΔΕΣ
Τηλέφωνο: +3024243 50101
Φαξ: +3024240 23230
ΣΟΥΡΠΗ (Κωμόπολη) ΑΛΜΥΡΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24220 50300-1
Φαξ: +30 24220 50330
ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ (Χωριό) ΑΛΜΥΡΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24220 31367
ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ (Χωριό) ΑΛΜΥΡΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24220 92289
Οι Αγιοι Θεόδωροι αρχικά ήταν χωριό χτισμένο σ' άλλη θέση που σήμερα
είναι γνωστή ως Παλιοχώρι ή Παλιοθόδωρος. Το χωριό αυτό λεγόταν επίσης Αγιοι Θεόδωροι
από την ομώνυμη κεντρική εκκλησία του Χωριού. Ηταν μια σημαντική και ακμάζουσα
η κοινότητα των παλιών Αγίων Θεοδώρων με 130 περίπου σπίτια και εφτά εκκλησίες.
Οι κάτοικοί τους ασχολούνταν βασικά με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Καλλιεργούσαν αμπέλια και μεταξοσκώληκες. Πότε πρωτοχτίστηκε στη θέση αυτή το
χωριό δεν είναι γνωστό. Ωστόσο πρέπει να θεωρείται πιθανό ότι χτίστηκε στα πρώτα
χρόνια της Τουρκοκρατίας, την ίδια εποχή περίπου που συγκροτίθηκε και η Χαμάκω.
Ο Αργύρης Φιλιππίδης που πέρασε από το χωριό στα 1815 λέει ότι το
χωριό είναι χτισμένο πάνω σ' ένα ψηλό λόφο. Εχει ήρεμη γη. Βλέπει όλα βόρεια και
δυτικά. Εχει 25 - 30 χριστιανικά σπίτια. Οι κάτοικοι του χωριού είναι ήρεμοι άνθρωποι
και φιλόξενοι. Εδώ δεν έχουν χρέη πολλά, ούτε πολλά δοσίματα. Η παρατήρηση αυτή
ότι οι κάτοικοι των Αγίων Θεοδώρων δεν έχουν πολλά χρέη είναι σημαντική και αξιοπρόσεκτη.
Δείχνει ασφαλώς την ακμή του χωριού. Την ίδια ακριβώς εποχή το Πτελεό
είχε πάρα πολλά χρέη, τόσα που οδήγησαν πολλούς κατοίκους του να δώσουν τα κτήματά
τους και να γίνουν κολλήγοι σε τσιφλικάδες.
Η ακμή αυτή που παρουσιάζουν οι Αγιοι Θεόδωροι οφειλόταν, εκτός από
την εργατικότητα των κατοίκων, και στο γεγονός ότι υπάγονταν διοικητικά στη Λαμία.
Φαίνεται ότι το καθεστώς του "Ζητουνίου", όπως τότε λεγόταν η Λαμία, ήταν ηπιότερο
σε σχέση με το καθεστώς που επικρατούσε στο Πτελεό, που υπαγόταν στη διοίκηση
Κοκοσίου. Οι κάτοικοι των Αγίων Θεοδώρων καλλεργούσαν σιτάρι, βρίζα, κριθάρι,
καλαμπόκι και πολλά από τα χωράφια τους ήταν ποτιστικά.
Από τη θέση αυτή του "Παλιοχωριού" ο Γιάννης Βελέντζας τους υποχρέωσε
να μετοικήσουν στη θέση Τραχήλι και να αποτελέσουν μαζί με τους Χαμακιώτες και
τους Κοροκλεντιώτες το πρώτο Αχίλλειο. Ο αναγκαστικός αυτός συνοικισμός τους με
τους κατοίκους από τη Χαμάκω και το Κοροκλέντι δεν άρεσε στους Αγιοθοδωρίτες.
Δεν άρεσε γιατί ακριβώς είχαν αυτή την πρόοδο και την κάποια ευμάρεια που απολάμβαναν
και την οποία δεν ήθελαν να διακινδυνεύσουν με μία μετακόμιση. Ο αναγκαστικός
αυτός συνοικισμός κράτησε γύρω στα 30 χρόνια, όσο τους υποχρέωνε η ύπαρξη στη
ζωή του Βελέντζα. Η ιδέα του Βελέντζα να δημιουργήσει ένα μεγάλο παραλιακό χωριό,
αν και ήταν μεγάλη και σπουδαία, δεν έγινε αποδεκτή. Αμέσως μετά το θάνατο του
Βελέντζα άρχισαν να εγκαταλείπουν τη θέση εκείνη. Η ιδέα όμως της εγκατάλειψης
του παλιού τους χωριού είχε καρποφορήσει. Ενας σοβαρός λόγος που ανάγκασε τόσο
τους κατοίκους της χαμάκως, όσο και των Αγίων Θεοδώρων να εγκαταλείψουν το Τραχήλι
ήταν και το πολύ νοσηρό κλίμα που επικρατούσε εκεί εξαιτίας των πολλών ελών που
υπήρχαν. Οπως έγινε και με τους Χαμακιώτες, έτσι και οι Αγιοθοδωρίτες, μετά τη
διάλυση του χωριού στο Τραχήλι, δεν επανήλθαν στο χωριό τους στη παλιά θέση αλλά
άρχισαν να εγκαθίστανται προσωρινά στη σημερινή θέση του χωριού. Υπήρχαν και εδώ
διαφωνίες ως προς τη θέση της οριστικής νέας τους εγκατάστασης. Τελικά επικράτησε
η σημερινή θέση του χωριού.
Μετά τη δημιουργία του πρώτου ελεύθερου ελληνικού κράτους οι Αγιοι
Θεόδωροι εντάχθηκαν στο Δήμο
Πτελεατών. Το καθεστώς αυτό διατηρήθηκε μέχρι το 1912, όποτε καταργήκαν οι
Δήμοι και το χωριό αποτέλεσε ιδιαίτερη κοινότητα, μέχρι και το 1999, οπότε με
το νέο νόμο εντάχθηκε στο Δήμο Πτελεού.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Χωριό) ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24250 22491
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΗΛΕΙΑΣ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24280 93100
ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΗΛΙΟΥ (Χωριό) ΖΑΓΟΡΑ-ΜΟΥΡΕΣΙ
Τηλέφωνο: +30 24260 31204, 31205
Φαξ: +30 24260 31205
Αγιος Δημήτριος, ένα γραφικό χωριό που εκτείνεται πάνω σε μια καταπράσινη ράχη
που κατηφορίζει προς τη θάλασσα. Τ' όνομά του το πήρε από το παλιό μοναστήρι,
που έδωσε τη θέση του στα νεότερα χρόνια στον σημερινό ομώνυμο, μεγαλοπρεπή μητροπολιτικό
του ναό. Σπαρμένα μέσα στο πράσινο, με αξιόλογες τοιχογραφίες και τέμπλα, τα ξωκλήσια
του "Αι-Γιαννάκη", του Αγίου Γεωργίου, της Παναγίας και του Σωτήρος με την ομώνυμη
πλατεία. Το χωριό εξελίσσεται σε παραθεριστικό κέντρο, διαθέτοντας αξιόλογη τουριστική
υποδομή που διαρκώς αναπτύσσεται. Ακολουθώντας ο επισκέπτης τα καλοσυντηρημένα
λιθόχτιστα μονοπάτια φτάνει ως την παραλία του Αι-Γιάννη.
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Χωριό) ΑΛΜΥΡΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24220 94292
ΑΓΙΟΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ (Χωριό) ΒΟΛΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24280 96200
ΑΓΡΙΑ (Κωμόπολη) ΒΟΛΟΣ
Η Αγριά, παραθαλάσσια κωμόπολη, έδρα του ομώνυμου Δήμου βρίσκεται
7χλμ Ν.Α. του Βόλου, έχει
πληθυσμό 7.000 κατοίκους περίπου. Μπορείτε να την χρησιμοποιείτε σαν βάση για
εξόρμηση στις κοντινές παραλίες του Παγασητικού
και στα γύρω ορεινά χωριά του Δυτικού Πηλίου,
ενώ σε λίγα λεπτά μπορείτε να βρίσκεστε στο Βόλο.
Πλαισιώνεται από καταπράσινους ελαιώνες, οπωροφόρα και τα ήρεμα νερά του Παγασητικού.
Υπάρχουν ξενοδοχεία, ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και πολλά ταβερνάκια
και ουζερί δίπλα στη θάλασσα. Αξίζει να επισκεφτείτε το ξωκλήσι του Τιμίου Σταυρού
3 χλμ. πάνω από την Αγριά στην θέση Ανεμούτσα, με ξυλόγλυπτο ζωγραφιστό τέμπλο.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ο παλιός Σιδηροδρομικός Σταθμός που κτίστηκε στις αρχές
του 20ου αιώνα, πολλά παλιά βιομηχανικά κτίρια κατασκευής βαρελιών επεξεργασίας
βρώσιμης ελιάς καθώς και των πανελλήνια γνωστών αναψυκτικών ΕΨΑ. Τα "τσαρδάκια"
της παραλίας, παραδοσιακά ξύλινα στέγαστρα, δίνουν ένα χωριστό ύφος στην παραλία
και προσφέρονται για ώρες ξεγνοιασιάς δίπλα στην ήρεμη θάλασσα.
Η Αγριά ένας ιδανικός τόπος για οικογενειακές διακοπές.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχιακής Επιτροπής
Τουριστικής Προβολής Μαγνησίας.
ΑΕΡΙΝΟ (Χωριό) ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24250 22619
ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ (Χωριό) ΒΟΛΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24280 46414
Η Aλλη Μεριά είναι το πρώτο δημοτικό διαμέρισμα που συναντά κανείς μπαίνοντας
στο Δήμο Πορταριάς. Είναι ένα χωριό με παραδοσιακή μορφή, πόλος έλξης νέων κατοίκων
που ονειρεύονται μια κατοικία γαλήνης και ομορφιάς. Πνιγμένη στο πράσινο είναι
χτισμένη στις όχθες του ιστορικού χειμάρρου Αναύρου, με υπέροχη θέα προς τον Παγασητικό
κόλπο και το πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου.
ΑΛΜΥΡΟΣ (Πόλη) ΜΑΓΝΗΣΙΑ
Η αρχή της ιστορίας του σημερινού Αλμυρού πρέπει να αναζητηθεί στην
αρχαία Αλο, πατρίδα του Αχιλλέα,
κοντά στη σημερινή "Κεφάλωση" για να κτισθεί τελικά, μετά από καταστροφές,
στη σημερινή θέση κυρίως για λόγους πειρατικών επιδρομών. Ο επισκέπτης μπορεί
να επισκεφθεί το Αρχαιολογικό
Μουσείο στο οποίο μπορεί να θαυμάσει κυρίως λίθινα γλυπτά, ανάγλυφα και επιγραφές,
μικροαντικείμενα μυκηναϊκής, γεωμετρικής, αρχαϊκής και ελληνιστικής εποχής, ως
την περίοδο της ρωμαιοκρατίας. Σε μικρή απόσταση από τον Αλμυρό βρίσκονται τα
ερείπια της αρχαίας Αλου,
το δάσος "Κουρί" εκτάσεως 1100 στρεμμάτων, με τεχνητές λίμνες, διάφορα
είδη ζώων και ένα μικρό τραινάκι που κάνει το γύρω του δάσους. Με αφετηρία τον
Αλμυρό μπορεί ο επισκέπτης να επισκεφθεί τη Μονή
Κοίμησης Θεοτόκου Ανω Ξενίας στην Όθρυ
σε υψόμετρο 600 μ. με θαυμάσιες τοιχογραφίες και ξυλόγλυπτο τέμπλο του 16ου αιώνα
και να κάνει περιπάτους στον ορεινό όγκο της Όθρυος
και στον υδροβιότοπο στην περιοχή "Ζηρέλια". Από το Δασαρχείο Αλμυρού
μπορεί να προμηθευτεί χάρτες χαραγμένων διαδρομών και από τον Ορειβατικό Σύλλογο
Αλμυρού μπορεί να πάρει οποιαδήποτε πληροφορία επιθυμεί για ορειβασία και περίπατο.
Σε μικρή απόσταση από την πόλη βρίσκονται οι παραλίες του Αλμυρού, της Ευξεινούπολης
και του Πλατάνου, όπου μπορεί
να κολυμπήσει και να απολαύσει τους μεζέδες στα όμορφα ταβερνάκια. Σημαντικές
εκδηλώσεις της περιοχής αποτελούν το καρναβάλι της Ευξεινούπολης
και η ψαράδικη βραδιά στην παραλία Αλμυρού που διοργανώνεται κάθε Ιούνιο.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
των Ε.Ο.Τ. - Περιφέρειας
Θεσσαλίας - Νομαρχίας
Μαγνησίας - Νομαρχιακής
Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μαγνησίας (Ν.Ε.Τ.Π.).
ΑΜΑΛΙΑΠΟΛΗ (Λιμάνι) ΑΛΜΥΡΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24220 91246
Πνιγμένη στο πεύκο και στην ελιά, 58 χιλ. από το Βόλο,
βρίσκεται η Αμαλιάπολη, ψαροχώρι κτισμένο αμφιθεατρικά με θαυμάσια ρυμοτομία.
Διαθέτει δύο φυσικά λιμάνια, το ένα από τα οποία προστατεύεται από
το νησάκι Κίκυνθος, επάνω
στο οποίο βρίσκεται το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου χτισμένο από Τρικεριώτες
το 1805. η ιστορία του χωριού ξεκινά από τα μεσαιωνικά χρόνια για να φθάσει ως
τη σημερινή εποχή.
Στην Αμαλιάπολη ο επισκέπτης θα απολαύσει τις διακοπές του στα πεντακάθαρα
ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια του χωριού, θα δοκιμάσει τους παραδοσιακούς
ψαρομεζέδες και θα επισκεφθεί το νέο μοναστήρι της Παναγίας Ξενιάς, ενώ με το
καϊκι θα γνωρίσει τις χαρές της θάλασσας κάνοντας εκδρομές στον Παγασητικό,
τις Β. Σποράδες και την Εύβοια.
Μόλις 8 χιλ. από την Αμαλιόπολη βρίσκεται η Σούρπη
με επίνειο τις Νηές το "λιμάνι
των Μυρμιδόνων", αφετηρία του Αχιλλέα για τον Τρωικό πόλεμο. Γραφική παραλία
του προσφέρεται για κολύμπι και ψάρεμα.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
των Ε.Ο.Τ. - Περιφέρειας
Θεσσαλίας - Νομαρχίας
Μαγνησίας - Νομαρχιακής
Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μαγνησίας (Ν.Ε.Τ.Π.).
ΑΝΗΛΙΟ (Χωριό) ΖΑΓΟΡΑ-ΜΟΥΡΕΣΙ
Τηλέφωνο: +30 24260 31328
Φαξ: +30 24260 31328
Το χωριό Ανήλιο, είσοδος στην περιοχή του Δήμου
Μουρεσίου για τον επισκέπτη που ακολουθεί τον ορεινό δρόμο μέσω Χανίων,
κρυμμένο πίσω απ' τη ράχη, ονομάστηκε έτσι πιθανότατα "επειδή τον χειμώνα σχεδόν
δεν το χτυπά ο ήλιος".
Ο επισκέπτης εδώ θα πρέπει να επισκεφτεί, τη μικρή γραφική πλατεία,
στην οποία βρίσκεται ο ναός του Αγίου Αθανασίου σπουδαίο εκκλησιαστικό μνημείο,
μ' ένα από τα καλύτερα μπαρόκ ξυλόγλυπτα τέμπλα του Πηλίου. Στην περιοχή άκμασαν
επίσης κάμποσα ονομαστά μοναστήρια όπως η Παναγία των Εισοδίων, ο ?γιος Χαράλαμπος,
η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και η Αγία Τριάδα.
Κατά την επικρατούσα τοπική παράδοση, στα χαμηλώματα του χωριού υπήρχε
η αρχαία πόλη Αχίλλειο, ιδρυμένη
από τον ίδιο τον ομηρικό Αχιλλέα. Ο Κένταυρος Χείρωνας, είχε το κονάκι του στη
σπηλιά που υπάρχει στην αμμουδιά του Μπάνικα! ?λλη πανέμορφη παραλία με διάφανα
κρυστάλλινα νερά και πλούσια βλάστηση που φτάνει ως την άκρη της αμμουδιάς είναι
αυτή της Πλάκας.
Αξιοσημείωτη είναι κι εδώ, εκτός των τουριστικών υπηρεσιών και η παρέμβαση
του τοπικού γυναικείου τμήματος του Αγροτικού Συνεταιρισμού, που προβάλλει τον
τόπο μέσα από τα παραδοσιακά εδέσματα, γλυκά και ποτά του.
ΑΡΓΑΛΑΣΤΗ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Το χωριό τούτο συγκροτήθηκε, σύμφωνα με παλιές μαρτυρίες από νομάδες
κτηνοτρόφους στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και γρήγορα αναπτύχθηκε, σε βαθμό μάλιστα
που αποτέλεσε για μια μεγάλη περίοδο των δίσεκτων εκείνων χρόνων, πρωτεύουσα των
βακουφικών χωριών του Πηλίου,
όπου είχε έδρα του ο τούρκος βοεβόδας αλλά και ο ομόδοξός του ιεροδικαστής.
Πλούσιο χωριό, με μια τεράστια κτηματική, δασική και χορτολιβαδική
έκταση που εκτείνεται και ως τις νοτιότερες περιοχές της μαγνησιακής χερσονήσου.
Περιλαμβάνει ένα πλήθος οικισμών με αγροτικές καλλιέργειες (ελιές, σύκα, σταφύλια),
κτηνοτροφία, αλιεία, ενώ κατά τους δύο τελευταίους αιώνες της Τουρκοκρατίας ανάπτυξε
τη βιοτεχνία του μεταξιού.
Εντονη επίσης υπήρξε η παρουσία της Αργαλαστής κατά την Ελληνική Επανάσταση
του 1821, στην οποία οι Αργαλαστιώτες, με επικεφαλής τον Μαργαρίτη Δημάδη, έλαβαν
ενεργό μέρος.
Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας
η Αργαλαστή έγινε έδρα του Δήμου Σπαλάθρων, ο οποίος περιελάμβανε τους οικισμούς
Μετόχι, Μπεστινίκα
(Ξινόβρυση), Μπιρ (Καλλιθέα),
καθώς και τα επίνεια του Παγασητικού Κόλπου Χόρτο,
Κάλαμος, Λεφόκαστρο.
Το 1914 και μετά τη διάλυση των πρώτων εκείνων Δήμων, η Αργαλαστή
έγινε μία από τις μεγαλύτερες κοινότητες του Πηλίου μέχρι το 1999, όταν με την
εφαρμογή του Ν. 2539/97- Σχέδιο Ι. Καποδίστριας- ξανάγινε έδρα του Δήμου Αργαλαστής.
ΑΧΙΛΛΕΙΟ (Χωριό) ΑΛΜΥΡΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24220 92165
Στην θέση του σημερινού Αχίλλειου υπήρχε παλαιοχριστιανικός οικισμός
που πρέπει να είχε το όνομα Νικόπολη.
Κιονόκρανα, θεμέλια σπιτιών, μαρμάρινες επιγραφές, κίονες, άλλα εκκλησιαστικά
μαρμάρινα ευρήματα και μωσαϊκά, είναι ενδείξεις της ύπαρξης αυτής. Σημερινά υπολείμματα
του οικισμού αυτού, αν και δεν διατηρούνται στην πρώτη τους μορφή, αλλά είναι
ριζικώς ανακατασκευασμένα, είναι η εκκλησία στη "Λάκα Παναγιά" και το εκκλησάκι
του Αγίου Ιωάννη στην πλατεία του χωριού.
Η ίδια αυτή περιοχή άκμαζε μέχρι το 1470. Οι Βενετσιάνοι που κατείχαν
το Πτελεό διατηρούσαν στη δική τους επιρροή και την περιοχή του σημερινού Αχίλλειου
μέχρι τις ακτές του Αγίου Δημητρίου για να μπορούν να επικοινωνούν και να διευκολύνονται
στις εμπορικές τους σχέσεις με την απέναντι Εύβοια την οποία επίσης κατείχαν.
Από το 1470, μετά την κατάκτηση της περιοχής από τους Τούρκους, όσοι
ζούσαν εδώ, τραβήχτηκαν και συγκεντρώθηκαν στη θέση Χαμάκω. Εκεί συγκρότησαν μία
θαυμάσια κοινότητα που προόδευσε αρκετά. Οι κάτοικοί της ασχολούνταν πια συστηματικά
μόνο με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Η κτηνοτροφία της Χαμάκως ξεπερνούσε
κατά πολύ τις 20.000 γιδοπρόβατα.
Οι κάτοικοι της Χαμάκως, κάτω από την αρχηγία του μεγάλου οπλαρχηγού
Γιάννη Βελέντζα, έλαβαν ενεργό μέρος στην επανάσταση του 1821. Οταν, στα 1830,
δημιουργήθηκε το πρώτο ελεύθερο ελληνικό κράτος και η Χαμάκω ήταν ελεύθερη, οι
κάτοικοί της, με προτροπή αλλά και πίεση του οπλαρχηγού Γιάννη Βελέντζα, συνοικίστηκαν
μαζί με τους κατοίκους των Αγίων Θεοδώρων και του Κοροκλεντιού στη θέση Τραχήλι.
Εκεί συγκροτήθηκε νέο χωριό που ονομάστηκε Αχίλλειο. Η ονομασία αυτή δόθηκε με
απόφαση του Γιάννη Βελέντζα για να τιμήσει στον ήρωα του Τρωικού Πολέμου Αχιλλέα,
που όπως πίστευε ο ίδιος, καταγόταν από την περιοχή αυτή. Η ίδια πίστη τον οδήγησε
στην απόφαση να ονομάσει και τον ένα από τους γιους του Αχιλλέα.
Ο αναγκαστικός αυτός και βίαιος συνοικισμός στο πρώτο "Αχίλλειο" στη
θέση Τραχήλι, τριών διαφορετικών χωριών - Χαμάκω, Αγιοι Θεόδωροι, Κοροκλέντι -
οι οποίοι δεν συνδέονταν μεταξύ τους και μάλιστα είχαν και διαφορετικά συμφέροντα,
δεν ήταν δυνατόν να ευδοκιμήσει. Αρχισε να διαλύεται αμέσως μετά τον θάνατο του
Γιάννη Βελέντζα για να εγκαταλειφθεί οριστικά στα 1864.
Η ιδέα όμως της εγκατάλειψης της ασύμφορης θέσης της Χαμάκως, για
τα νέα δεδομένα που υπήρχαν μετά τη δημιουργία του ελεύθερου ελληνικού κράτους,
είχε καρποφορήσει. Ετσι, αν και οι περισσότεροι κάτοικοι της Χαμάκως, μετά την
διάλυση του χωριού στο Τραχήλι, επανήλθαν στο χωριό τους, πολλοί ήταν εκείνοι
που εγκαταστάθηκαν στη θέση Καλύβια, δυτικά του σημερινού Αχίλλειου. Η ιδέα της
εγκατάλειψης της Χαμάκως ήταν σ' όλους παραδεκτή. Διαφωνίες υπήρχαν ως προς το
ποια θέση έπρεπε να διαλέξουν για το νέο χωριό.
Τελικά, ύστερα από πολλές ταλαντεύσεις επικράτησαν εκείνοι που υποστήριζαν
ότι έπρεπε να εγκατασταθούν στη θέση Αγιος Ιωάννης. Ετσι ήταν μέχρι τότε γνωστή
η σημερινή παραλιακή θέση του χωριού, γιατί το μοναδικό κτίσμα που υπήρχε σ' αυτήν
ήταν ο ναός του Αγίου Ιωάννη. Το νέο χωριό ονομάστηκε Αχίλλειο, γιατί οι κάτοικοί
του πίστευαν ό,τι πίστευε και ο Γιάννης Βελέντζας, για τον ήρωα Αχιλλέα. Ετσι
το Αχίλλειο, που πρωτοδημιουργήθηκε στα 1917, άρχισε τη νέα του ζωή που συνεχίζεται
μέχρι σήμερα.
ΒΥΖΙΤΣΑ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 86333
ΔΡΑΚΕΙΑ (Χωριό) ΠΗΛΙΟΝ
Τηλέφωνο: +30 24280 96000
Η Δράκεια απέχει 17,5 χλμ. από το Βόλο
(10 χλμ. από την Αγριά) και
βρίσκεται στις καταπράσινες πλαγιές του Πηλίου
μέσα σε πυκνό δάσος και οπωροφόρα δένδρα. Τόπος παραγωγής των περίφημων Πηλιορείτικων
φρούτων (μήλα, αχλάδια, κεράσια και κάστανα). Τα σπίτια είναι κτισμένα με παραδοσιακή
αρχιτεκτονική και παρά την καταστροφή που υπέστησαν από τους σεισμούς του ’55
σήμερα σώζονται αρκετά τα οποία παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τα αρχιτεκτονικά τους
χαρακτηριστικά, τα ξυλόγλυπτα και ζωγραφιστά ταβάνια και πόρτες και τους πολύχρωμους
φεγγίτες. Το Αρχοντικό Τριανταφύλλου είναι ένα από τα ωραιότερα όχι μόνο του Πηλίου
άλλα όλης της Ελλάδας και μπορεί
να συγκριθεί με το αρχοντικό
του Σβάρτς στα Αμπελάκια.
Παλιά Αρχοντικά, καλντερίμια, τρεχούμενα νερά και δύο γραφικότερες πλατείες συνθέτουν
ένα ιδανικό ησυχαστήριο για διακοπές στο βουνό. Στο χωριό λειτουργούν ξενώνες
ενώ υπάρχουν αρκετά ταβερνάκια και παραδοσιακά καφενεία.
Ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί αρκετές εκκλησίες και ξωκλήσια όπου
υπάρχουν αξιόλογα ξυλόγλυπτα τέμπλα, τοιχογραφίες και εικόνες σημαντικών λαϊκών
αγιογράφων μεταξύ των οποίων των πατέρα και υιού Παγώνη.
Οι πιο γνωστές είναι του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ και ΑΓΙΟΥ
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ.
Η Δράκεια προσφέρεται για διακοπές τόσο το καλοκαίρι συνδυάζοντας
και την επαφή με τις ακτές του Παγασητικού
αλλά και για διαμονή σε ένα ζεστό Πηλιορείτικο περιβάλλον.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχιακής Επιτροπής
Τουριστικής Προβολής Μαγνησίας.
ΖΑΓΟΡΑ (Κωμόπολη) ΜΑΓΝΗΣΙΑ
Από τη Μακρυρράχη
ο δρόμος ανηφορίζει και στη θέση Καράβωμα συναντά τον άλλον που κατηφορίζει από
τα Χάνια. Ενωμένοι στο σημείο αυτό οι δύο περιφερειακοί δρόμοι, που σχηματίζουν
το λεγόμενο «κύκλωμα του Πηλίου», μας οδηγούν στη Ζαγορά, το μεγαλύτερο και ιστορικότερο
χωριό του Ανατολικού Πηλίου. Ένα κεφαλοχώρι που, όπως είναι απλωμένο στην καταπράσινη
και ηλιόλουστη πλαγιά του, χωρισμένο στις τέσσερις μεγάλες συνοικίες (Αγία Παρασκευή
ή Περαχώρα, Αγία Κυριακή, Aγιο Γεώργιο, Σωτήρα), δίνει την εντύπωση στον επισκέπτη
που το βλέπει από απέναντι πως πρόκειται για ένα συγκρότημα τεσσάρων χωριών.
Το τοπωνύμιο Ζαγορά έχει πιθανότατα σλαβική προέλευση και σημαίνει
τον τόπο που είναι πίσω από το βουνό. Για αυτό και παλαιότερα όλα τα πίσω χωριά
του Πηλίου τα έλεγαν «χωριά της Ζαγοράς», ενώ και το ίδιο το Πήλιο ήταν κάποτε
γνωστό και ως «βουνό της Ζαγοράς». Κι όσο για την ίδια τη Ζαγορά, αυτή ήταν παλιότερα
γνωστή ως Σωτήρα, από την ομώνυμη μεταβυζαντινή μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος,
στη θέση της οποίας βρίσκεται σήμερα ο ομώνυμος ενοριακός ναός της επίσης ομώνυμης
συνοικίας.
Το χωριό συνοικίστηκε στη σημερινή του θέση στα χρόνια της Τουρκοκρατίας,
με πρώτους, μάλλον, οικιστές τους κατοίκους ενός παλιότερου οικισμού που πρέπει
να υπήρχε στη θέση Παλιόκαστρο, τρία περίπου χιλιόμετρα βορειανατολικά από το
κέντρο της σημερινής Ζαγοράς, όπου είχαν βρεθεί αρκετά οικοδομικά λείψανα. Η Ζαγορά
μεγάλωσε με τον ερχομό και την εγκατάσταση προσφύγων και φυγάδων από όλη τη σκλαβωμένη
στους Τούρκους χώρα.
Αν και «χάσι» τα χρόνια εκείνα, η Ζαγορά είχε μια ζηλευτή χειροτεχνική
και εμποροναυτική δραστηριότητα από τα μέσα του 18ου αιώνα και μετά, ιδιαίτερα
στην παραγωγή και εμπορία μεταξιού και σκουτιών, στην ποσότητα και ποιότητα των
οποίων είχε την πρωτιά στο Πήλιο. Οι Ζαγοριανοί εμποροκαραβοκύρηδες τα μετέφεραν
με τα περίφημα «ζαγοριανά καράβια»σε όλα τα τότε γνωστά «πόρτα» της Μεσογείου
και της Μαύρης Θάλασσας.
Όμως και μετά την επανάσταση του Πηλίου, οι Ζαγοριανοί, μαθημένοι
και από παλιότερα να «ευγαίνουν εις ταις ξενητείαις», όπως σημειώνουν οι Δημητριείς,
ανακάλυψαν, με πρώτους τους αδερφούς Αλέξανδρο και Δημήτριο Κασσαβέτη, τις «χρυσοφόρες
φλέβες» της χώρας του Νείλου, της Αιγύπτου, συμπαρασύροντας εκεί και χιλιάδες
συμπατριώτες τους από όλο το Πήλιο.
Η ευδοκίμηση στις πλούσιες χώρες του εξωτερικού και κυρίως στην Αίγυπτο πάρα πολλών
Ζαγοριανών είχε εξαιρετικά θετικό αντίκτυπο όχι μόνο στην οικονομική αλλά και
στην πνευματική, την πολιτιστική και κοινωνική ζωή της Ζαγοράς. Χάρη στις ευεργεσίες
των άξιων παιδιών της απόκτησε πολλά κοινωφελή έργα, ανάμεσα στα οποία και τα
πρώτα σχολεία «κοινών γραμμάτων» στο Πήλιο, αλλά και το ανώτερης μόρφωσης «Ελληνομουσείο»,
που έγινε η πρώτη και με πανελλήνια ακτινοβολία πνευματική κυψέλη στον ευρύτερο
πηλιορείτικο χώρο και όπου μαθήτευσαν μεγάλες μορφές του νεότερου Ελληνισμού,
ανάμεσα στις οποίες και ο Ρήγας Βελεστινλής. Ακόμα η Ζαγορά πλουτίστηκε με πολλές
εκκλησίες, μεγάλες πλατείες, πανέμορφα αρχοντικά, υδραγωγεία, δρόμους, βρύσες
και ένα πλήθος ακόμα έργα κοινής ωφελείας που αναβάθμισαν πολιτιστικά την πολίχνη.
Ανάμεσα στους πολλούς ευεργέτες της Ζαγοράς που συνήργησαν, ο καθένας
με τον τρόπο του, σε όλη αυτή την κοσμογονία και που ορισμένοι την επέκτειναν
και εκτός των ορίων της, συγκαταλέγονται ο Ιωάννης Πρίγκος, που ανήγειρε στα 1777,
μαζί με τον Νικόλαο Ζάγορα, το νέο κτίριο του «Ελληνομουσείου» και προίκισε γενναία
το ίδιο και τη βιβλιοθήκη του, οι αδερφοί Μωυσής και Νικόλαος Κρίτση, που ενίσχυσαν
ποικιλότροπα το παιδευτικό έργο της γενέτειράς τους και που με κληροδότημα τους
δίνονται και σήμερα υποτροφίες σε Ζαγοριανούς μαθητές της Μέσης Εκπαίδευσης και
φοιτητές, οι αδερφοί Ευστάθιος και Γεώργιος Λαπάτες, που συνέλαβαν στην λειτουργία
του «Ελληνομουσείου», στον πλουτισμό της βιβλιοθήκης του και χρηματοδότησαν την
κατασκευή του μοναδικής τέχνης ξυλόγλυπτου τέμπλου του Ναού του Αγίου Γεωργίου,
ο Ιωάννης Δ. Κασσαβέτης, που ίδρυσε και προίκισε το Παρθεναγωγείο Ζαγοράς, οι
αδερφοί Ηρακλής και Αξέξανδρος Βόλτου, που στα πλαίσια των άλλων εθνικών δωρεών
τους ενίσχυσαν γενναία και την κοινότητα της ιδιαίτερης πατρίδας τους, κατασκεύασαν
το υδραγωγείο στη συνοικία της Σωτήρας, το τέμπλο του ομώνυμου ενοριακού ναού
και προικοδότησαν πολλά άπορα κορίτσια της πολίχνης, ο Κίμων Πανταζόπουλος, που
άφησε τη μισή περιουσία του στην κοινότητα Ζαγοράς (την άλλη μισή την άφησε στην
κοινότητα Σμύρνης) για να σπουδάσουν υπότροφοι την παιδαγωγική επιστήμη και κατασκεύασε
και το νεότερο κτίριο της Ζαγοριανής Βιβλιοθήκης, η Ευφροσύνη Δ. Κασσαβέτη, που
διέθεσε μεγάλα ποσά για να κατασκευαστεί το «καλντερίμι» Χορευτού-Ζαγοράς-Πορταριάς
(το μεγαλύτερο στο Πήλιο), να ανακαινιστεί το υδραγωγείο της Ζαγοράς και να φτιαχτεί
η νεοκλασική βρύση της πλατείας του Αγίου Γεωργίου, ο Δημήτριος Πολυμέρης, ο μεγαλύτερος
ευεργέτης του Πηλίου, που διέθεσε την τεράστια περιουσία του στην κοινότητα Ζαγοράς
για να λειτουργήσει γυμνάσιο και νοσοκομείο, για να κατασκευαστεί υδραγωγείο και
για να δίνονται υποτροφίες σε πηλιορείτες φοιτητές για μεταπτυχιακές σπουδές,
ενώ διέθεσε και 250.000 περίπου στερλίνες για να γίνει ο αυτοκινητόδρομος Ζαγοράς-Πορταριάς
και ενίσχυσε το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας με 100.000 λίρες για να συνδεθούν με
αυτοκινητόδρομους και τα άλλα χωριά του Πηλίου με το Βόλο,
ο Αλέξανδρος Πάντος, που ίδρυσε την Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών, ο Γεώργιος
Κολέτσος, που άφησε κληροδότημα για πανεπιστημιακές σπουδές και πολλοί άλλοι.
Στην αναφορά μας στις μεγάλες μορφές της Ζαγοράς δεν πρέπει να παραλείψουμε
και κάποιες ακόμα από τις κορυφαίες προσωπικότητες που ανέδειξε και με τη σειρά
τους ανέδειξαν τον τόπο. Στον χώρο της εκκλησίας, τον νεομάρτυρα Τριαντάφυλλο,
τον οικουμενικό πατριάρχη Καλλίνικο τον Γ', τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Προκόπιο,
τον μητροπολίτη Δημητριάδος Γρηγόριο και ίσως και τον μητροπολίτη Σελευκείας Δοθίσεο
στο χώρο των γραμμάτων, τον Φίλιππο Ιωάννου, τους διδασκάλους Κωνσταντίνο Λογιώτατο,
Νικόλαο Κασσαβέτη και Νικόλαο Καπετανάκη, το στοχαστή, ποιητή και δοκιμιογράφο
Δημήτριο Καπετανάκη, τον ιστορικό Γιάννη Κορδάτο, τον ποιητή Πέτρο Μάγνη (Κωνσταντίνο
Κωνσταντινίδη) και τον λογοτέχνη και ερευνητή Πήλιο Ζάγρα (Απόστολο Κωνσταντινίδη).
Στο χώρο της επιστήμης, τον Νικόλαο Κωστή, προσωπικό γιατρό του Όθωνα, τον Θεόδωρο
Αφεντούλη, πανεπιστημιακό καθηγητή της φαρμακολογίας και τον Ιωάννη Πάντο, γιατρό
και βουλευτή Μαγνησίας. Στον χώρο των εθνικών αγώνων τους αρματολούς και καπεταναίους
στα επαναστατικά κινήματα του Πηλίου Μπασδεκαίους, που ωστόσο είχαν την ρίζα τους
στην Μακρινίτσα, τον Ιερώνυμο Κασσαβέτη, πρόεδρο της Προσωρινής Κυβέρνησης του
Πηλίου στην επανάσταση του 1878, κι ακόμη τους αγωνιστές Αντώνη Στέφο, Αθανάσιο
Σαμσαρέλο, Απόστολο Φρόνιμο κ.α. Δείγματα και τεκμήρια όλης αυτής της άνθησης
που γνώρισε η Ζαγορά με την πολύτιμη συνδρομή των άξιων τέκνων της στέκονται τα
μεγάλα και καλοχτισμένα αρχοντικά της, οι 38 εκκλησίες της και τα άλλα μνημειακά
της κτίσματα, με πρώτο το «Ελληνομουσείο» από το οποίο σώζεται ένα κτίσμα στην
αρχή σχεδόν του δρόμου για το Χορευτό, που μάλλον ήταν το οικοτροφείο της παλιάς
σχολής, και ο υπόλοιπος κειμηλιακός πλούτος, στον οποίο, συμπεριλαμβάνονται και
τα 1.200 παλαιότυπα βιβλία, κώδικες και χειρόγραφα της παλαιάς Ζαγοριανής Βιβλιοθήκης
(δωρεές του πατριάρχη Καλλίνικου του Γ', του Ιωάννη Πρίγκου, των αδερφών Λαπάτη
και Βόλτου) που φυλάσσονται στο νεότερο κτίριο της Δημόσιας πια Βιβλιοθήκης Ζαγοράς
(πίσω από το ναό του Αγίου Γεωργίου) μαζί με τα 13.500 περίπου άλλα βιβλία που
χάρισαν στα νεότερα χρόνια οι αδερφοί Κωνσταντίνος και Απόστολος Κωνσταντινίδη,
οι αδερφοί Αλέξανδρος και Κωνσταντίνος Κασσαβέτη, ο Θεόδωρος Αφεντούλης, ο ποιητής
Κωνσταντίνος Τσαγκαράδας και άλλοι πολλοί.
ΚΑΛΑ ΝΕΡΑ (Λιμάνι) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 22200
ΚΑΛΑΜΑΚΙ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 55219
ΚΑΝΑΛΙΑ (Χωριό) ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24280 73430, 73343
ΚΑΤΩΧΩΡΙ (Χωριό) ΒΟΛΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24280 99101
Στο Νοτιοανατολικό τμήμα του Δήμου Πορταριάς βρίσκεται το Κατηχώρι.
Ένα γραφικό χωριό πνιγμένο μέσα στο πράσινο, διατηρημένο στην παραδοσιακή του
μορφή.
Όπως και στα υπόλοιπα διαμερίσματα έτσι και εδώ καλλιεργούνται ελιές,
μηλιές, κηπευτικά, καθώς και αμπέλια πολύ καλής ποιότητας, γεγονός που επιτρέπει
τους κατοίκους να ασχολούνται εδώ και χρόνια με την παραγωγή κρασιού και τσίπουρου.
Σήμερα, πολύ λίγα αμπέλια έχουν μείνει και η παραγωγή κρασιού έχει περιορισθεί
σε μικρό αριθμό αμπελοκαλλιεργητών, οι οποίοι όμως εξακολουθούν να το παράγουν
με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο, εξασφαλίζοντας παράλληλα και άριστη ποιότητα του
προϊόντος. Επίσης, ένας αριθμός αγροτών συνεχίζει την παραγωγή, αλλά το προϊόν
στο μεγαλύτερο μέρος του καταναλώνεται τοπικά. Τις τελευταίες δεκαετίες η πιο
διαδεδομένη καλλιέργεια είναι αυτή της ελιάς. Η κτηματική περιφέρεια του χωριού
είναι από τις μεγαλύτερες στο Πήλιο
και αριθμεί χιλιάδες ελαιόδενδρα, τα οποία αποδίδουν χιλιάδες τόνους ελαίων, ένα
μέρος των οποίων διατίθενται στις Ενώσεις και στο εμπόριο για βρώσιμες, ενώ το
μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής οδηγείται στα ελαιοτριβεία, όπου παράγεται σημαντική
ποσότητα ελαιολάδου αρίστης ποιότητας. Ορισμένοι παραγωγοί, παράγουν στα ελαιοτριβεία,
σε πολύ μικρές όμως ποσότητες το λεγόμενο «άκαγο» λάδι, που θεωρείται από τους
παλιότερους ως φάρμακο για διάφορες παθήσεις (στομάχου, συκωτιού κ.λπ.)
Παράλληλα, λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια Αγροτικός Συνεταιρισμός,
ο οποίος κατά κύριο λόγο ασχολείται με την υποβοήθηση του έργου των αγροτών. Είναι
αυτός που φροντίζει για την προμήθεια των φυτοφαρμάκων, τη διενέργεια των ραντισμάτων,
την πληρωμή των παραγωγών από διάφορες συναλλαγές με την Ένωση Πηλίου.
ΚΕΡΑΣΙΑ (Χωριό) ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24280 73460
ΚΙΣΣΟΣ (Χωριό) ΖΑΓΟΡΑ-ΜΟΥΡΕΣΙ
Το πιο ψηλό απ' τα χωριά του Ανατολικού Πηλίου, μοναδικά γραφικό, βυθισμένο μέσα
στην ήμερη κι άγρια βλάστηση ενός πανέμορφου τοπίου. "Κρυμμένο" απ' τα μάτια των
αμύητων. Τεκμήρια της παλιάς οικονομικής άνθησης του χωριού και ονομαστό αξιοθέατο,
η τρισυπόστατη και τρίκλιτη βασιλική εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, στην εξίσου όμορφη
πλατεία του χωριού. Θεωρείται ένα από τα καλύτερα και αντιπροσωπευτικότερα στο
είδος της εκκλησιαστικά μνημεία του Πηλίου. Ριζικά ανακαινισμένη, η περίφημη αυτή
εκκλησία, στολίστηκε στο β' μισό του 18ου αιώνα και με το καλύτερο ξυλόγλυπτο
επιχρυσομένο τέμπλο στο Πήλιο. Διακοσμήθηκε επίσης με αγιογραφικές, ηθογραφικές
παραστάσεις, καθώς και δροσερές τοπιογραφίες. Ο ναός της Αγίας Μαρίνας, κατ' εξοχήν
μουσειακός χώρος, στεγάζει σ' ένα από τα παρεκκλήσια της και το Εκκλησιαστικό
Μουσείο του χωριού, όπου κυρίως μπορεί κανείς να δει παλιές εικόνες και εκκλησιαστικά
αρχειακά έγγραφα.
Ενδιαφέροντα, εξάλλου, εκκλησιαστικά μνημεία είναι το εκκλησάκι του
Αγίου Ευσταθίου που βρίσκεται ψηλότερα απ' το χωριό και το λαϊκότροπο τέμπλο του
παλιού ναού του Αγίου Κωνσταντίνου στη συνοικία της Μαυρούτσας. Ο επισκέπτης του
Κισσού δεν μαγεύεται μόνο από τις ομορφιές του αλλά και από την άρτια παροχή υπηρεσιών
των τουριστικών μονάδων του χωριού.
ΛΑΜΠΙΝΟΥ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 55110
ΜΑΚΡΥΡΡΑΧΗ (Χωριό) ΜΑΓΝΗΣΙΑ
Τηλέφωνο: +30 24260 31343
Από το Ανήλιο
περνάμε τη βαθιά ρεματιά Μέγα Ρέμα και φτάνουμε στο απέναντι χωριό Μακρυρράχη
ή Μακρυαρράχη όπως το έλεγαν οι παλιότεροι, το πιο "συγκεντρωμένο"’
από τα χωριά του Ανατολικού Πηλίου, που είναι χτισμένο στην ανατολική πλευρά μιας
πράγματι μακριάς ράχης. Το πότε ιδρύθηκε μέσα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας τούτο
το χωριό δεν είναι γνωστό. Το βέβαιο, πάντως, είναι πως στη μοιρασμένη με το Ανήλιο
παραλία του Μπάνικα υπήρξαν λείψανα αρχαίας ζωής. Στον ίδιο χώρο και στην κορυφή
παρακείμενου παράκτιου λόφου, υπάρχουν ακόμα πενιχρά λείψανα από μεσαιωνικό οχυρό,
που οι ντόπιοι το λένε Παλιόκαστρο. «Χάσι» αρχικά και τούτο το χωριό, άνηκε έως
το 1655 στην «ερίτιμον και πολύσεμνον Σουλτάναν Ασμά Χανούμ, προς εξασφάλισην
των δαπανών του θηλασμού και της διατροφής της», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά
σε φερμάνι του Σελίμ του Γ'. Αργότερα έγινε βακούφι και όπως και τα γειτονικά
της χωριά, είχε καλές προσόδους από τη μεταξοκαλλιέργεια και την κατασκευή σκουτιών.
Καλές μέρες όμως είδε η Μακρυρράχη και στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές
του 20ου αιώνα από τις μεγάλες ευεργεσίες του ξενιτεμένου στην Αίγυπτο τέκνου
της Γ.Δ Κανισκέρη, που διέθεσε μεγάλα ποσά για κοινωφελή έργα στο χωριό, όπως
ήταν η κατασκευή υδραγωγείων και δρόμων, οι επισκευές των ναών του Τίμιου Προδρόμου
και του Γενέσιου της Θεοτόκου κ.λπ, ενώ γνωστό είναι και το «Κανισκέρειον Ορφανοτροφείον»
που ίδρυσε ο ίδιος στην Αίγυπτο και για τον οποίο διέθεσε 28.000 λίρες.
Η Μακρυρράχη, χωριό με κατοίκους μεθοδικούς δεντροκαλλιεργητές και
κυρίως μηλοπαραγωγούς, αλλά και ανθοκόμους, έχει σήμερα και Γυναικείο Αγροτουριστικό
Συνεταιρισμό με σημαντική δραστηριότητα στον τομέα της παραγωγής και εμπορίας
τοπικών προϊόντων (λουλουδιών, αρωματικών φυτών, εδεσμάτων, γλυκών και ποτών).
Από τα ενδιαφέροντα του χωριού η ανακαινισμένη στα 1851 κεντρική βασιλική του
Τίμιου Προδρόμου με καλής τέχνης λιθανάγλυφα, το κεντρικό ξωκλήσι του Αθωνα και
κυρίως η πανέμορφη και έρημη αμμουδιά των Αγίων Σαράντα που «μυρμηγκιάζει» τα
καλοκαίρια από τους μακρυρραχιώτες παραθεριστές. Ενταγμένη μετά την απελευθέρωση
της Θεσσαλίας στον πρώτο δήμο της Ζαγοράς, η Μακρυρράχη έγινε ξεχωριστή κοινότητα
στα 1914, για να ενταχθεί στον ίδιο δήμο και πάλι ως δημοτικό διαμέρισμα με το
νόμο «Καποδίστριας».
ΜΕΤΟΧΙ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 54313
Ο οικισμός αυτός με πολλά στοιχεία της παραδοσιακής πηλιορείτικης
αρχιτεκτονικής, αποτελεί το δεύτερο Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αργαλαστής.
Μαχαλάς της Αργαλαστής
και το Μετόχι στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, έγινε ανεξάρτητη κοινότητα το 1914.
Το χωριό τούτο κτίστηκε στην περίοδο της τουρκικής κατοχής, μάλλον από κολλήγους
του Μοναστηριού της Παναγίας (Κοίμησης της Θεοτόκου), που βρίσκεται έξω από τον
οικισμό και που ανήκε άλλοτε ως μετόχι στην μεγάλη μονή του Αγίου Νικολάου της
Πάου. Αυτός είναι και ο πιθανότερος
λόγος που ονομάστηκε και το ίδιο το χωριό Μετόχι. Χαμηλότερα στη θέση αυτή και
λίγο πιο πάνω από το Χόρτο έχουν επισημανθεί ερείπια από προηγούμενο οικισμό,
τον οποίο κατά την τοπική παράδοση έκαψαν οι Τούρκοι. Ετσι, λοιπόν πιθανολογείται
ότι οι πρώτοι οικιστές του Μετοχίου μπορεί να ήταν και οι κάτοικοι του αφανισμένου
εκείνου οικισμού.
Παλαιότερα προϊόντα του τόπου αυτού ήταν σιτάρι, κριθάρι, λινάρι,
σύκα, κρασί και ελιές. Αλλά και σήμερα βάση της οικονομίας αποτελούν τα γεωργικά
προϊόντα και κυρίως οι ελιές και το λάδι.
ΜΗΛΙΝΑ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 65555
ΜΙΚΡΟ ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙ (Χωριό) ΦΕΡΕΣ
Τηλέφωνο: +30 24250 23020
ΜΙΚΡΟΘΗΒΕΣ (Χωριό) ΒΟΛΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24220 51213
ΜΟΥΡΕΣΙ (Χωριό) ΖΑΓΟΡΑ-ΜΟΥΡΕΣΙ
Αραιοκατοικημένο και χωμένο μέσα στο πυκνό πράσινο, όμορφο και ιδιαίτερα προκομμένο
χωριό, με μια θαυμάσια θέα τόσο προς το Αιγαίο
όσο και προς τα γειτονικά του χωριά (Κισσό,
?γιο Δημήτριο και ?γιο
Ιωάννη), έχει πολλά να δείξει στον επισκέπτη του, ανάμεσα στα οποία τη θαυμάσια
και σκιασμένη από τρεις γιγάντιες φλαμουριές πλατεία του με το μητροπολιτικό ναό
της Αγίας Τριάδας.
Ο επισκέπτης θα πρέπει ακόμη να επισκεφτεί, την Νταμούχαρη.
Ιδιαίτερα γραφική και με μια άγρια ομορφιά η παραλία της Νταμούχαρης, κόβεται
ουσιαστικά στα δύο από μια "γλώσσα"-κάβο, που εισχωρεί στη θάλασσα: στην παλιά
Νταμούχαρη, μια ωραία βοτσαλωτή παραλία και στην Καινούργια Νταμούχαρη, όπου και
το φυσικό λιμανάκι - το μοναδικό στο Ανατολικό Πήλιο - ιστορική "σκάλα" της περιοχής
με μεγάλη εμποροναυτική κίνηση παλιά.
Μνημείο του τόπου το ερειπωμένο μεσαιωνικό Κάστρο πάνω στον κάβο και
το παλιό, αξιόλογο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου. Μια από τις αξιόλογες παραλίες
που θα πρέπει να επισκεφτεί κάποιος, είναι αυτή του "Παπά -Νερό". θεωρείται από
πολλούς, μια από τις ομορφότερες, της Ελλάδος και όχι μόνο. Ο επισκέπτης θα βρει
σ' όλη τη περιοχή του Μούρεσι, σωστή φιλοξενία στα καταλύματα, πικάντικες νοστιμιές
στα εστιατόρια και στα ταβερνάκια και πανέμορφα λουλούδια για τις γλάστρες του
σπιτιού του.
ΝΕΑ ΑΓΧΙΑΛΟΣ (Κωμόπολη) ΒΟΛΟΣ
Μία από τις σημαντικότερες κωμοπόλεις του νομού, ετυμολογικά σημαίνει
"η πολιτεία της θάλασσας". Είναι γνωστή για την πανέμορφη παραλία της
με την μαύρη άμμο, το γραφικό λιμανάκι, τον πευκόφυτο λόφο της (Ακρόπολη της αρχαίας
Πυράσου) και για τα αρχαιολογικά
ευρήματα.
Αρχαιολογικοί χώροι βρίσκονται σε όλο σχεδόν το πολεοδομικό συγκρότημα:
ερείπια κοσμικών κτιρίων και παλαιοχριστιανικών εκκλησιών με εξαιρετικά ψηφιδωτά.
Στην Ν. Αγχίαλο βρίσκεται ένα από τα δύο αεροδρόμια του νομού. Η τουριστική υποδομή
(ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, συγκοινωνίες, συνεδριακός χώρος) προσφέρουν
την ευκαιρία στον επισκέπτη για άνετες διακοπές. Γραφικοί παραλιακοί οικισμοί
της Κριθαριάς, του Μαράθου,
του Αγ. Γεωργίου Κυνηγών,
της Μεγάλης Βαλανιδιάς και
της Δημητριάδος δίνουν την
δυνατότητα για μικρές εξορμήσεις παράλληλα με τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που
γίνονται όλο το χρόνο με αποκορύφωμα τη γιορτή του κρασιού στο τέλος Ιουλίου ή
αρχές Αυγούστου όπου προσφέρεται δωρεάν κρασί από το οινοποιείο του Αγροτικού
Συνεταιρισμού "η Δήμητρα" ένα από τα μεγαλύτερα οινοποιεία της Ελλάδας.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
των Ε.Ο.Τ. - Περιφέρειας
Θεσσαλίας - Νομαρχίας
Μαγνησίας - Νομαρχιακής
Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μαγνησίας (Ν.Ε.Τ.Π.).
ΞΟΡΥΧΤΙ (Χωριό) ΖΑΓΟΡΑ-ΜΟΥΡΕΣΙ
Το χωριό βρίσκεται σ' ένα πράσινο πλάτωμα, από εδώ αρχίζει το φαράγγι Τσουνάγκα,
το βαθύτερο του Πηλίου. Το άγριο τοπίο προκαλεί δέος, στον επισκέπτη. Ο δρόμος
φιδοσέρνεται και απλώνεται σαν πέτρινο φρύδι μέχρι το Ξουρίχτι, που είναι το ένα
από τα χωριά - εισόδους, στον Δήμο
Μουρεσίου.
Ο Λημνιώνας - η παραλία του Ξουριχτίου - είναι μια πανέμορφη φυσική
και ήρεμη παραλία, που έχει δεν έχει δεχτεί ακόμα τις οργανωμένες ανθρώπινες παρεμβάσεις.
Εδώ ο επισκέπτης, θα γευτεί σ' όλο τους το μεγαλείο, την ομορφιά και την ηρεμία
της φύσης και της θάλασσας.
Ο φιλότεχνος επισκέπτης του χωριού θα πρέπει να επισκεφτεί το γραφικό
εκκλησάκι της Κοίμησης της Θεοτόκου, κτίσμα πιθανότατα του 17ου αιώνα - που βέβαια
ανακαινίστηκε κάμποσες φορές στο μεταξύ, με ενδιαφέρουσες μεταβυζαντινές αγιογραφίες
και αρκετά αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Ο φυσιολάτρης πεζοπόρος, αξίζει να διασχίσει το παλιό, πέτρινο, τοξωτό
γεφύρι, που ενώνει το Ξουρίχτι με την Τσαγκαράδα.
ΞΥΝΟΒΡΥΣΗ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 54517
Αφήνοντας την Καλλιθέα,
μετά από τρία χιλιόμετρα, συναντά κανείς, μέσα στο πράσινο ενός ήμερου λόγγου,
το τρίτο Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αργαλαστής, την Ξινόβρυση, που οφείλει
το όνομα της στο υπόξινο νερό που αναβλύζει έξω από το χωριό, κοντά στη θάλασσα.
Για το παλιό όνομα της Ξινόβρυσης -Μπιστινίκα - υπάρχουν πολλές εκδοχές. Είτε
προέρχεται από το σλαβικό pestinikr και pesnik, που σημαίνει "φούρνος", είτε προέρχεται
από το όνομα κάποιου οικιστή, είτε προέρχεται από την παράφραση της πρότασης "μέσ'
τ' στενίκα". από το μέρος στο οποίο είναι χτισμένο το χωριό.
Στην ευρύτερη περιοχή έχουν επισημανθεί πολλά ευρήματα από τα μεσαιωνικά
χρόνια και στην περιοχή "Συριώτη", υπάρχουν ακόμη τα πενιχρά οικοδομικά λείψανα
από μεσαιωνικό κάστρο.
Όπως και οι υπόλοιποι οικισμοί, η Ξινόβρυση πλήρωσε με αίμα τη συμμετοχή
της το 1823, στην αναθέρμανση της Επανάστασης, καθώς πυρπολήθηκε και οι κάτοικοι
της είτε σκοτώθηκαν, είτε πουλήθηκαν ως σκλάβοι. Από τα αξιοθέατα του χωριού ξεχωρίζει
ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Της Θεοτόκου, λιθόκτιστη τρίκλιτη βασιλική του 1778 και
τελεί υπό κήρυξη από την 7η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Εκπληκτικής ομορφιάς
και από τις πιο φημισμένες παραλίες του Πηλίου, είναι η παραλία των Ποτιστικών,
από την πλευρά του Αιγαίου Πελάγους.
ΠΕΡΙΒΛΕΠΤΟ (Χωριό) ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24250 51210
ΠΙΝΑΚΑΤΕΣ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 86740
ΠΟΡΤΑΡΙΑ (Χωριό) ΒΟΛΟΣ
Αρχόντισα του Πηλίου,
η πανέμορφη Πορταριά, είναι από τα πρώτα τουριστικά θέρετρα της χώρας μας. Απέχει
12 χλμ. από τον Βόλο
και 13 χλμ. από το χιονοδρομικό κέντρο, συνδυάζοντας έτσι και βουνό και θάλασσα.
Βρίσκεται σε υψόμετρο 650μ. με ωραία θέα προς τον Παγασητικό.
Ο επισκέπτης της μπορεί να περιηγηθεί στις φυσικές καλλονές της, όπως
το «Μονοπάτι των Κενταύρων», τον μικρό καταρράκτη του Κάραβου, να περπατήσει στα
«καλντερίμια» τα περιτριγυρισμένα από ολάνθιστες αυλές, να θαυμάσει από τους Ταξιάρχες
τον Παγασητικό, να προσκυνήσει στις βυζαντινές εκκλησίες της, να ξεναγηθεί στα
παλιά μοναστήρια.
Τα πολυάριθμα αναστηλωμένα αρχοντικά δείχνουν τον τρόπο που έζησε η Πορταριά
μέσα στο χρόνο. Το Αθανασάκειο Νηπιαγωγείο (από τα πρώτα στην Ελλάδα), το Αρχοντικό
Ζούλια (το οποίο λειτούργησε ως Επαγγελματική Σχολή θηλέων), το Τσοπότειο Σχολαρχείο
(σημερινό Δημαρχείο), είναι μερικά από τα σημαντικότερα μουσειακά της μνημεία.
Έχει πλούσια πολιτιστική παράδοση και ο Δήμος προβάλλει το πολιτισμικό στοιχείο
με εκδηλώσεις, ημερίδες συνέδρια, φεστιβάλ σε συνεργασία με το πολιτιστικό σύλλογο
«ΟΡΜΙΝΙΟ». Ενδεικτικά αναφέρουμε τις εξής ετήσιες εκδηλώσεις:
•Παγκόσμια ημέρα Χορού.
•Διεθνές Παιδικό Φεστιβάλ Παραδοσιακού Χορού.
•Διεθνές Παραδοσιακό Φεστιβάλ.
•Αναβίωση Πηλιορείτικου Γάμου.
•Εκθέσεις - Συναυλίες - Ημερίδες.
Διαθέτει ξενοδοχεία κάθε κατηγορίας, παραδοσιακούς ξενώνες, ενοικιαζόμενα
δωμάτια, καθώς και εστιατόρια, ταβέρνες και άλλα παρεμφερή προς εξυπηρέτηση του
επισκέπτη. Στην Πορταριά ιδρύθηκε και λειτουργεί ο Γυναικείος Αγροτοτουριστικός
Συνεταιρισμός, ο οποίος μπορεί να προσφέρει πηλιορείτικα γλυκά του κουταλιού,
μαρμελάδες, ποτά, γλυκά ταψιού και παραδοσιακά φαγητά.
ΠΟΥΡΙ (Χωριό) ΖΑΓΟΡΑ-ΜΟΥΡΕΣΙ
Τηλέφωνο: +30 24260 22160
Το Πουρί βρίσκεται στη βορειονατολική πλευρά του Πηλίου, στο τέρμα
του αμαξωτού δρόμου και σε απόσταση 50χλμ από το Βόλο.
Ο δρόμος περνάει πρώτα από τη Ζαγορά,
συνεχίζει βόρεια και σε 6χλμ καταλήγει στο Πουρί. Είναι ασφαλτοστρωμένος και χαραγμένος
στη γραμμή του παλιού καλντιριμιού, που ένωνε τα δύο χωριά. Διέρχεται ανάμεσα
από κτήματα με μηλιές και από μέρη με άγρια βλάστηση. Στο μέσο της διαδρομής είναι
ο χείμαρρος "Καλοκαιρινός", ο οποίος στις δυνατές μπόρες κατεβάζει με
ορμή πολλά νερά, που στο παρελθόν αρκετές φορές έχουν παρασύρει το γεφύρι και
έχουν προξενήσει σοβαρές ζημιές.
Στα δυτικά του γεφυριού, στην τοποθεσία "Μεγαλοβράχος",
το νερό πέφτει με πάταγο από ύψος εκατό και πλέον μέτρων, σχηματίζοντας τους χειμερινούς
μήνες θεαματικό καταρράχτη, το μεγαλύτερο στο Πήλιο.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν στις αρχές Απριλίου του 1912 ήρθε ως εδώ έφιππος,
συνοδευόμενος απ’ το δήμαρχο Ζαγοράς Ιωάννη Κασσαβέτη και πολλούς επισήμους, γοητεύτηκε
πολύ από τη σπάνια ομορφιά του τοπίου και είπε αυτά τα λόγια: «Ουδέποτε εις την
ζωήν μου είδον ωραιοτέραν φύσιν».
Μπροστά από το Πουρί ο δρόμος διακλαδίζεται στα δύο. Η δεξιά διακλάδωση
οδηγεί στην κάτω συνοικία και στις δύο παραλίες του χωριού, την Ελίτσα και τον
Οβριό. Η αριστερή διακλάδωση
οδηγεί στο κέντρο του χωριού, όπου έχει διαμορφωθεί αρκετός χώρος για τη στάθμευση
των αυτοκινήτων.
Το χωριό είναι χτισμένο σε μια κατωφέρεια, που κοιτάζει προς την ανατολή
και έχει απέραντη θέα προς το Αιγαίο πέλαγος. Έχει μακρόστενο σχήμα, με το μεγάλο
άξονα στην κατεύθυνση ανατολής - δύσης. Το μέσο υψόμετρο είναι 450μ αλλά τα κάτω
σπίτια με τα επάνω παρουσιάζουν υψομετρική διαφορά γύρω στα εκατόν πενήντα μέτρα,
γι’ αυτό κανένα σπίτι δεν εμποδίζει τη θέα του άλλου προς το λεβάντη.
Τα περισσότερα σπίτια είναι πέτρινα, σκεπασμένα με πλάκες ή κεραμίδια.
Στην πλειονότητάς τους είναι διώροφα. Αρκετά καινούρια είναι τριώροφα, με πηλιορείτικο
παραδοσιακό σχέδιο. Όλα είναι ασβεστωμένα και καθαρά. Οι αυλές τους στολίζονται
από λογής-λογής πολύχρωμα λουλούδια και καλλωπιστικούς θάμνους. Πολύ ευδοκιμούν
οι καμέλιες, οι γαρδένιες και οι ορτανσίες.
Δεν λείπουν και οι πυκνόφυλλες κληματαριές, που χαρίζουν τα γλυκόχυμα
σταφύλια και τον ελαφρό ίσκιο τους. Στους κήπους καλλιεργούνται λαχανικά και οπωροφόρα
δέντρα. Πολύκλαδα πλατάνια και βαθύσκιές καρυδιές συμπληρώνουν το καταπράσινο
πέπλο, που σκεπάζει το χωριό τους καλοκαιρινούς μήνες.
Είναι πραγματικά λουσμένο στην πρασινάδα το Πουρί. Αυτός ήταν ο λόγος,
που τη δεκαετία του 1950 το τότε κοινοτικό συμβούλιο πρότεινε να μετονομαστεί
σε «Πολύδροσο» τελικά όμως παρέμεινε το παραδοσιακό του όνομα.
Το χειμώνα το Πουρί παρουσιάζει πολύ διαφορετική εικόνα. Τα δέντρα
χάνουν τη φυλλωσιά τους και μένουν με τα γυμνά κλαδιά τους. Πάχος χιονιού γύρω
στο μέτρο είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Υπάρχουν όμως και χειμώνες που το ύψος
του χιονιού ξεπερνάει τα δύο μέτρα. Με το πολύ χιόνι οι άνθρωποι κυκλοφορούν με
τα κύκλα, για να μη βουλιάζουν. Είναι οι μέρες της λευκής γοητείας και της οικογενειακής
θαλπωρής αλλά και μέρες ανησυχίας και ανασφάλειας, που προκαλεί ο συγκοινωνιακός
και κάποτε τηλεπικοινωνιακός και ηλεκτροδοτικός αποκλεισμός του χωριού, ώσπου
ν' ανοιχτεί ο δρόμος απ' τα μηχανήματα και να επισκευαστούν οι ζημιές στα δίκτυα
του τηλεφώνου και του ηλεκτρικού ρεύματος.
Φτάνοντας στο σταθμό θα δούμε στην κάτω μεριά το σχολείο και δίπλα
χώρο παιδικής χαράς, που δημιουργήθηκε φέτος με κοινοτική δαπάνη. Στην επάνω μεριά
είναι το κοινοτικό γραφείο με το ιατρείο, που στεγάζονται σε δύο συνεχόμενα δωμάτια
μιας μικρής ισόγειας ιδιωτικής οικοδομής. Μια εικόνα που δεν δημιουργεί καλή εντύπωση.
Σε παρακείμενο οικόπεδο, που ήδη έχει ισοπεδωθεί, σκοπεύει η κοινότητα να χτίσει
μεγάλη οικοδομή, που θα περιλαμβάνει γραφεία, αίθουσα συγκεντρώσεων και άλλους
χρήσιμους χώρους. Πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για την κάλυψη αυτής της βασικής
ανάγκης, όσο γίνεται γρηγορότερα.
Μπροστά από το χώρο στάθμευσης περνάει το κεντρικό καλντιρίμι, που
διασχίζει κάθετα το χωριό. Οδοιπορώντας προς τα επάνω φτάνουμε στην πλατεία του
χωριού, που δεν είναι ενιαία αλλά τριπλή, αποτελούμενη από τρία ανισοϋψομετρικά
επίπεδα.
Η πρώτη πλατεία σκεπάζεται από ένα πελώριο πλάτανο και η δεύτερη,
πιο μεγάλη, από μια γιγάντια φλαμουριά. Είναι στρωμένες με πλάκες και περιφραγμένες
με σιδερένια κάγκελα. Ανεβαίνοντας ακόμη τριάντα φαρδιά πετρόχτιστα σκαλιά φτάνουμε
στην τρίτη πλατεία, όπου είναι χτισμένη η ενοριακή εκκλησία του Αγίου Δημητρίου
με το επιβλητικό καμπαναριό της. Εκεί είναι και το μνημείο των πεσόντων και στο
πίσω μέρος υπάρχει παιδική χαρά. Κοιτάζοντας ανατολικά, το μάτι χαίρεται όλες
τις αποχρώσεις της πηλιορείτικης χλωρίδας και στη συνέχεια τη γαλάζια απεραντοσύνη
της αιγαιοπελαγίτικης θάλασσας. Σε μέρες ατμοσφαιρικής διαύγειας φαίνονται τα
Σποραδονήσια, νοτιανατολικά και η χερσόνησος της Χαλκιδικής στα βορειοανατολικά.
Κατεβαίνοντας στην κάτω συνοικία δε θα δούμε άλλη πλατεία. Υπάρχει
μόνο ένα καφενομπακάλικο ανάμεσα σε άλλα σπίτια. Στην άκρη της συνοικίας είναι
κοντά-κοντά δύο μικρές εκκλησίες, του Αγίου Παντελεήμονα και της Αγίας Παρασκευής
και παράπλευρα το κοιμητήριο. Απ' τις στέγες των σπιτιών υψώνονται κεραίες τηλεόρασης
και στις περισσότερες αυλές είναι παρκαρισμένα μικρά αγροτικά φορτηγά, που απορείς
πως μπόρεσαν να φτάσουν σ' όλες τις γειτονιές, κυλώντας πάνω στα τσιμενταρισμένα
καλντιρίμια, που οι άνθρωποι και τα μεγάλα ζώα λαχανιάζουν να τα ανεβούν.
Τη νύχτα όλοι οι δρόμοι του χωριού φωτίζονται και το κάνουν ορατό
από πολύ μακριά. Ατενίζοντας από τη θάλασσα τα άσπρα σπίτια του, γαντζωμένα στην
καταπράσινη πλαγιά, έχεις την εντύπωση πως βλέπεις ένα κοπάδι πρόβατα, αλλού πυκνά
και αλλού αραιά, να βόσκουν αμέριμνα. Στο νου σου έρχονται οι στίχοι του ποιήματος
«Το χωριό μας» που έγραψε ο πηλιολάτρης ποιητής Γεώργιος Δροσίνης. Υποθέτω ότι
τους εμπνεύστηκε απ' τη θέα του Πουρίου, όταν πριν από ένα αιώνα απολάμβανε το
αγαπημένο του χόμπι, το ψάρεμα, στα ψαροτόπια μπροστά απ' τον Αι-Γιάννη και τις
Πόρτες.
ΠΡΟΜΥΡΙ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 71111
ΠΤΕΛΕΟΣ (Κωμόπολη) ΑΛΜΥΡΟΣ
Ο Πτελεός έχει πανάρχαια ιστορία. Διατηρεί το ίδιο πάντοτε όνομα από
την εποχή του Τρωικού Πολέμου ως σήμερα.
Το όνομά του, που στις διάφορες εποχές παρουσιάζεται και στα τρία
γένη, στο αρσενικό (ο Πτελεός), στο θηλυκό (η Πτελεός ) και στο ουδέτερο (το Πτελεό)
και σε πολλές μορφές όπως Πτελεός, Φτελιό, Φτιλιό, Φτελιώ, Φτελιά, Φτελιού, Φτιλιού,
Πιτελεός, Φιτέλιον, Pteleum, Fitelium, Fitileum, Fitileo, Phitileo, Phytileum,
Lofitileo, Pteleus κ.τ.λ., οφείλεται στο δέντρο φτελιά, που ήταν το ιερό δέντρο
του Πρωτεσίλαου. Ο Πρωτεσίλαος, πριν από ό,τι δήποτε άλλο ήταν προολυμπιακός θεός
που λατρευόταν ιδιαίτερα στην περιοχή του Πτελεού.
Το Φτελιό στην προομηρική και ομηρική εποχή βρισκόταν στη θέση Γρίτσα.
Τα ευρήματα που και σήμερα υπάρχουν εκεί, όπως οι μηκυναϊκοί τάφοι, αλλά και οι
ανασκαφές που έγιναν από την αρχαιολογική υπηρεσία, βεβαιώνουν την ύπαρξη εκεί
του ομηρικού Πτελεού. Στη θέση αυτή διατηρήθηκε μέχρι περίπου το 500 π.Χ. Στα
χρόνια αυτά βρισκόταν σε μεγάλη ακμή. Από τη θέση αυτή, πολλά χρόνια πριν ξεκινήσει
ο Τρωικός Πόλεμος, πολλοί κάτοικοί του αναχώρησαν και έκτισαν ομώνυμη αποικία
στην Πελοπόννησο. Στην ομηρική
εποχή ανήκε στο βασίλειο του Πρωτεσίλαου. Την ίδια θέση φαίνεται να κατέχει και
σ΄ ολόκληρη την κλασική εποχή.
Δεύτερη θέση του Πτελεού ήταν στη θέση Παλιοχώρι, γύρω από το λόφο
δηλαδή που σήμερα βρίσκεται το βενετικό κάστρο. Εκεί έζησε μέχρι περίπου το 1470
μ. Χ. Από το 1204, οπότε η Βυζαντινή αυτοκρατορία έπεσε στα χέρια των Σταυροφόρων,
το Πτελεό ανήκε κυρίως στους Βενετσιάνους και αναπτύσσεται κυρίως ως ένα σημαντικό
εμπορικό λιμάνι. Για λίγα χρόνια πριν κυριαρχήσουν οι Βενετσιάνοι το Πτελεό ανήκε
στο τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννου.
Από το 1470 περίπου μέχρι και σήμερα κατέχει τη σημερινή του θέση.
Οι περισσότεροι κάτοικοι του Πτελεού κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας (1470
- 1830) έζησαν στη θέση αυτή. Ωστόσο στους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας και
αμέσως μετά το 1470 μέχρι περίπου το 1650 πολλοί Φτελιανοί ζούσαν και σε πολλούς
άλλους μικρότερους οικισμούς, σκορπισμένους σ' ολόκληρη τη σημερινή του περιφέρεια
(Αγία Μαρίνα, Λεύκη, Ροδιά κ.τ.λ. ) και ακόμα πιο μακριά, όπως στη Χαμάκω και
στη Γάβριανη.
Οταν πέρασε η πρώτη σκληρή περίοδος της Τουρκοκρατίας η καλή κοινοτική
οργάνωση που επικράτησε στον οικισμό που βρισκόταν στη θέση του σημερινού Πτελεού
προσέλκυσε σ' αυτήν και τους κατοίκους των γύρω οικισμών. Ετσι αυτοί ερημώθηκαν
και άρχισε να μεγαλώνει και να συγκροτείται η οργανωμένη κοινωνία του Πτελεού
για να φτάσει σε μια ακμάζουσα κοινότητα η οποία ενσωματώθηκε στο ελεύθερο ελληνικό
κράτος στα 1830.
Με το Β.Δ. της 8ης (20ης) Απριλίου 1835 αναγνωρίστηκε ως πρωτεύουσα
του Δήμου Πτελεατών. Τότε
είχε 614 κατοίκους. Στο Δήμο Πτελεατών ανήκαν ή προστέθηκαν αργότερα η Χαμάκω,
οι Αγιοι Θεόδωροι, Η Γάβριανη,
το Κακολίδι, η Σούρπη, τα
Καλύβια της Χαμάκως, ο όρμος Πτελεόν, οι Νιες, ο Αγιος
Ιωάννης, τα Δασιά Δέντρα, ο Αγιος Γεώργιος, ο Μπούμπουνας, το Ρουσέλι, το
Πηγάδι και το Αχίλλειο.
Οταν διαλύθηκαν οι Δήμοι και έγιναν κοινότητες στην περιοχή του δημιουργήθηκαν
τρεις κοινότητες, του Πτελεού, του Αχιλλείου και των Αγίων Θεοδώρων, οι οποίες
με το τελευταίο διάταγμα ενώθηκαν και πάλι στο Δήμο Πτελεού.
ΡΙΖΟΜΥΛΟΣ (Κωμόπολη) ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24250 31201
ΣΤΑΓΙΑΤΕΣ (Χωριό) ΒΟΛΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24280 42937
Το τέταρτο δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Πορταριάς είναι οι Σταγιάτες. Ένα μικρό
χωριό βορειοδυτικά της Πορταριάς,
με πλούσιο φυσικό περιβάλλον, όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το πράσινο
με θέα το Βόλο. Από
παλιά οι Σταγιάτες ήταν γνωστές για δυο πράγματα. Για τα ωραία και γάργαρα νερά
τους και για τα πεντανόστιμα λουκάνικα. Σήμερα, ο Δήμος Πορταριάς, προσπαθώντας
να διασώσει κάποια από τα παλιά έθιμα, αναβιώνει κάθε χρόνο την παράδοση του λουκάνικου,
διοργανώντας την «Γιορτή του Λουκάνικου» κάθε Ιούλιο στην κεντρική πλατεία του
χωριού.
ΣΥΚΗ (Χωριό) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 54893
ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑ (Χωριό) ΖΑΓΟΡΑ-ΜΟΥΡΕΣΙ
Τσαγκαράδα, η "πράσινη θάλασσα", έδρα του Δήμου
Μουρεσίου, με αξιόλογη ιστορία, τη συναντούμε μετά το Ξουρίχτι.
Απλωμένη κατάντικρυ στο Αιγαίο, σε τέσσερις αγιώνυμες συνοικίες (Αγίων Ταξιαρχών,
Αγίας Παρασκευής, Αγίου
Στεφάνου, και Αγίας Κυριακής), το χωριό βουλιάζει μέσα στην οργιαστική βλάστηση
ενός χώρου γεμάτου με αμέτρητες φυσικές ομορφιές και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα
και σωστά οργανωμένα παραθεριστικά κέντρα του Πηλίου, με φανατικούς επισκέπτες.
Διαθέτει λαμπρά ξενοδοχεία, παραδοσιακούς ξενώνες, προσεγμένα εστιατόρια και ποικίλα
άλλα κέντρα αναψυχής και καταστήματα. Προσφέρεται δε για ποιοτικό τουρισμό.
Ο επισκέπτης θα πρέπει να επισκεφτεί τις γραφικότατες βαθύσκιωτες
πλατείες, με τις αξιόλογες ομώνυμες εκκλησίες - μνημεία, της Αγίας Κυριακής, των
Αγίων Ταξιαρχών και της Αγίας Παρασκευής, στην τελευταία δεσπόζει ο χιλιόχρονος
πλάτανος χαρακτηριστικό αξιοθέατο της περιοχής. Ακολουθώντας δε, τα "καλντερίμια",
θα συναντήσει αρχοντικά, παλαιά παραδοσιακά κτίσματα και περίτεχνες πέτρινες βρύσες.
Στις μοναδικού κάλους παραλίες του Μυλοποτάμου
- γνωστή διεθνώς - και της Φακίστρας, μπορεί ο επισκέπτης να χαρεί τα πεντακάθαρα
νερά και το μοναδικό περιβάλλον. Μια αίσθηση, που θα μείνει αξέχαστη!
ΑΝΑΒΡΑ (Χωριό) ΑΛΜΥΡΟΣ
Τηλέφωνο: +30 22320 91210, 91382
Φαξ: +30 22320 91030
ΚΕΡΑΜΙΔΙ (Χωριό) ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24280 73752
ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑ (Χωριό) ΒΟΛΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24280 99140, 99150
Φαξ: +30 24280 99140
ΤΡΙΚΕΡΙ (Κωμόπολη) ΝΟΤΙΟ ΠΗΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 24230 91223, 91100
Φαξ: +30 24230 91223
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
