Εμφανίζονται 5 τίτλοι με αναζήτηση: Μνημεία που αναφέρονται από αρχαίους για το τοπωνύμιο: "ΛΥΚΑΙΟΝ Βουνό ΑΡΚΑΔΙΑ".
Βρισκόταν σε άλσος με στάδιο και ιππόδρομο όπου παλιά γίνονταν οι αγώνες των Λυκαίων. Σε ένα βάθρο ήταν γραμμένο ότι η γλυπτική εικόνα που υπήρχε στο Ιερό παρίστανε τον Αστυάνακτα, της γενιάς του Αρκάδα (Παυσ. 8,38,5).
Στη γιορτή του θεού θυσίαζαν αγριογούρουνο στην αγορά της πόλης και στη συνέχεια μετέφεραν το σφάγιο και το έτρωγαν σ' αυτό το Ιερό του Απόλλωνα (Πασυ. 8,38,8).
Στο τέμενος αυτό δεν επιτρεπόταν η είσοδος και όποιος τολμούσε να μπει δε ζούσε πάνω από ένα χρόνο. Ακόμα λέγανε ότι, όπως είχαν δεί απ' έξω, μέσα στο τέμενος δεν έριχνε σκιά ούτε άνθρωπος ούτε ζώο καμία εποχή του έτους (Παυσ. 8,38,6). Ο Πλούταρχος λέει ότι αυτό δεν ίσχυε, πολλοί όμως το πίστευαν και έλεγαν μάλιστα ότι ένα είδος νεφέλης αιωρούνταν πάνω από το τέμενος και δεν άφηνε να δημιουργηθεί σκιά. Αλλωστε, επειδή όποιος παραβίαζε το άβατο του τεμένους δε θα ζούσε, πίστευαν ότι μέσα στο τέμενος ουσιαστικά έβλεπαν την ψυχή του ανθρώπου χωρισμένη ήδη από το σώμα και η ψυχή σύμφωνα με τους Πυθαγόρειους δε ρίχνει σκιά (Εκδ. Αθηνών, Παυσανίου Περιήγησις, τόμ. 4, σελ. 347, σημ. 1). Στο ίδιο τέμενος υπήρχε και η στήλη που είχαν αφιερώσει οι Αρκάδες μετά την προδοσία και το λιθοβολισμό του Αριστοκράτη (Παυσ. 4,22,7).
Βρισκόταν στην πιο ψηλή κορυφή του Λυκαίου απ' όπου ήταν ορατό το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου. Στο βωμό αυτόν γίνονταν μυστικές θυσίες για τις οποίες, λέει ο Παυσανίας, δε θέλει να μιλήσει (Παυσ. 8,38,7). Αναφέρεται στις ανθρωποθυσίες που γίνονταν και επί των ημερών του στο Λύκαιον, τις οποίες όμως δεν περιγράφει γιατί οι οπαδοί της λατρείας πίστευαν ότι ο σκοπός της ανθρωποθυσίας δε θα εκπληρωθεί αν κοινοποιηθούν λεπτομέρειές της (Εκδ. Αθηνών, Παυσανίου Περιήγησις, τόμ. 4, σελ. 348, σημ. 5).
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
