Εμφανίζονται 5 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο για το τοπωνύμιο: "ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ Πέλαγος ΕΛΛΑΔΑ".
Το Αρχιπέλαγος του Ελληνικού Πολιτισμού, είναι από την αρχαιότητα
μέχρι τις μέρες μας ένας ξεχωριστός τόπος ιδιαίτερου κάλλους, άρρηκτα συνδεδεμένος
με την ανάπτυξη των επιστημών επιστήμες της φιλοσοφίας της εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με την επικρατέστερη ετυμολογική θεωρία, η ονομασία του Πελάγους
προέρχεται από τη ρίζα του ομηρικού ρήματος "αΐσσω", που σημαίνει πηδώ.
Το Αρχιπέλαγος οφείλει την ονομασία του στο μεταφορικό συσχετισμό της "αιγός",
της κατσίκας, του ζώου που έχει την τάση να πηδάει, με τα αφρισμένα κύματά του.
Σύμφωνα με το μύθο, το Αιγαίο οφείλει την ονομασία του στο βασιλιά
της Αθήνας Αιγέα, πατέρα
του Θησέα. Ο Αιγέας αναγκάστηκε να στείλει το Θησέα και άλλους εξέχοντες νέους
και νέες της Αθήνας ως φόρο
τιμής στο βασιλιά της Κνωσσού
και ως βορά του Μινώταυρου, του μυθικού τέρατος με σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Αιγέας περίμενε το πλοίο που είχε μεταφέρει το
γιο του και άλλους νέους της Αθήνας
στη μεγαλόνησο, καθισμένος στα βράχια του Σουνίου.
Όπως είχαν ορίσει πριν την αναχώρηση, αν οι νέοι επέστρεφαν ζωντανοί το πλοίο
θα γύριζε με λευκά πανιά, αν όχι με μαύρα. Ο Θησέας σκότωσε το Μινώταυρο και βγήκε
από τη φωλιά του, το Λαβύρινθο, χρησιμοποιώντας το μίτο της Αριάδνης. Δυστυχώς
όμως, λησμόνησε να υψώσει τα λευκά πανιά στο πλοίο, και ο Αιγέας βλέποντας τα
μαύρα πανιά πίστεψε ότι ο γιος του ήτα νεκρός. Μη αντέχοντας τη λύπη, έδωσε τέλος
στη ζωή του πέφτοντας στη θάλασσα που από τότε φέρει το όνομά του.
Ο ελληνικός νησιωτικός πολιτισμός αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο για
ολόκληρη την ανθρωπότητα. Στα νησιά και στις παράκτιες περιοχές του Αιγαίου έλαμψε
η πνευματική δημιουργία με την ποίηση, τον ιστορικό λόγο και τη φιλοσοφική σκέψη
και άνθισαν οι θετικές επιστήμες με αιχμή τα μαθηματικά, την αρχιτεκτονική και
την πολεοδομία.
Εξαιτίας της γεωπολιτικής τους θέσης, τα νησιά του Αιγαίου λειτούργησαν
ως το σημείο συνάντησης των πολιτισμών τριών ηπείρων, της Ευρώπης, της Ασίας και
της Αφρικής. Η δυνατότητα κριτικής αντιμετώπισης και επιλεκτικής αφομοίωσης στοιχείων
των πολιτισμών αυτών, δημιούργησε στη θάλασσά μας έναν από τους σημαντικότερους
πολιτισμούς της ανθρωπότητας, με κύριες εκφράσεις τον πολιτισμό του Βορειο-Ανατολικού
Αιγαίου και τον Κυκλαδικό πολιτισμό, ήδη από την 3η π.Χ. χιλιετία.
Το Αρχιπέλαγος του πολιτισμού γέννησε και έθρεψε μερικές από τις πιο
σημαντικές μορφές του ελληνικού πνεύματος. Ο Όμηρος, ο Πυθαγόρας, ο Ηράκλειτος,
ο Θαλής, ο Αλκαίος, η Σαπφώ, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης, ο Ηρόδοτος, ο Ιπποκράτης
και τόσοι άλλοι γεννήθηκαν, έζησαν ή έδρασαν σε γη που βρέχεται από το Αιγαίο.
Η πλούσια πολιτισμική κληρονομιά ζει σήμερα στα πάμπολλα μνημεία και
στους αρχαιολογικούς τόπους των νησιών, προερχόμενους όχι μόνο από την αρχαία
Ελλάδα, αλλά και από το Βυζαντινό και το Μεταβυζαντινό Αιγαίο.
The part of the Mediterranean Sea now called the Archipelago. It was bounded on the north by Thrace and Macedonia, on the west by Greece, and on the east by Asia Minor. It contains in its southern part two groups of islands--the Cyclades, which were separated from the coasts of Attica and Peloponnesus by the Myrtoan Sea, and the Sporades, lying off the coasts of Caria and Ionia. The part of the Aegaean which washed the Sporades was called the Icarian Sea, from the island Icaria, one of the Sporades.
This text is cited Oct 2002 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Total results on 5/6/2001: 368 for Aegean, 102 for Aegean Sea.
Aegaeum Mare (to Aigaion phelagos, Herod. iv. 85; Aesch. Agam.
659; Strab. passion; or simply to Aigaion, Herod. vii. 55 ; ho Aigaios phelagos,
Herod. ii. 97), the part of the Mediterranean now called the Archipelago, and
by the Turks the White Sea, to distinguish it from the Black Sea. It was bounded
on the N. by Macedonia and Thrace, on the W. by Greece and on the E. by Asia
Minor. At its NE. corner it was connected with the Pro-pontis by the Hellespont.
[Hellespontus] Its extent was differently estimated by the ancient writers;
but the name was generally applied to the whole sea as far S. as the islands
of Crete and Rhodes. Its name was variously derived by the ancient grammarians,
either from the town of Aegae in Euboea; or from Aegeus, the father of Theseus,
who threw himself into it; or from Aegaea, the queen of the Amazons, who perished
there; or from Aegaeon, who was represented as a marine god living in the sea;
or, lastly, from aighis, a squall, on account of its storms. Its real etymology
is uncertain. Its navigation was dangerous to ancient navigators on account
of its numerous islands and rocks, which occasion eddies of wind and a confused
sea, and also on account of the Etesian or northerly winds, which blow with
great fury, especially about the equinoxes. To the storms of the Aegaean the
poets frequently allude. Thus Horace (Carm. ii. 16): Otium dives rogat in patenti
prensus Aegaeo; and Virgil (Aen. xii. 365): Ac velut Edoni Boreae cum spirits
alto insonat Aegaeo. The Aegaean contained numerous islands. Of these the most
numerous were in the southern part of the sea; they were divided into two principal
groups, the Cyclades, lying off the coasts of Attica and Peloponnesus, and the
Sporades, lying along the coasts of Caria aud Ionia. [Cyclades; Sporades.] In
the northern part of the sea were the larger islands of Euboea, Thasos and Samothrace,
and off the coast of Asia those of Samos, Chios and Lesbos.
The Aegaean sea was divided into:
1. Mare Thracium (ho Xrl+elxlos phontos, Hom.
Il. xxiii. 230; to Xrel+klon phelagos, Herod. vii. 176; comp. Soph. Oed. R.
197), the northern part of the Aegaean, washing the shores of Thrace and Macedonia,
and extending as far S. as the northern coast of the island of Euboea.
2. Mare Myrtoum (Hor. Carm. i. 1. 14; to Murtoon
phelagos), the part of the Aegaean S. of Euboea, Attica and Argolis, which derived
its name from the small island Myrtus, though others suppose it to come from
Myrtilus, whom Pelops threw into this sea, or from the maiden Myrto. Pliny (iv.
11. s. 18) makes the Myrtoan sea a part of the Aegaean; but Strabo (pp. 124,
323) distinguishes between the two, representing the Aegaean as terminating
at the promontory Sunium in Attica.
3. Mare Icarium (Hor. Carm. i. 1. 15; Ikharlos
phontos, Hom. Il. ii. 145; Ikharlon phelagos, Herod. vi. 95), the SE. part of
the Aegaean along the coasts of Caria and Ionia, which derived its name from
the island of Icaria, though according to tradition it was so called from Icarus,
the son of Daedalus, having fallen into it.
4. Mare Creticum (to Kretlkon phelagos, Thuc.iv.53),
the most southerly part of the Aegaean, N. of the island of Crete. Strabo (l.
c.), however, makes this sea, as well as the Myrtoan and Icarian, distinct from
the Aegaean
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited July 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
