Εμφανίζονται 22 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΠΟΔΟΤΙΑ Δήμος ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ" .
ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΤΙΣΣΑ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Η Αμπελακιώτισσα (Κοζίτσα) είναι ένα απ' τα αρχαιότερα χωριά της βορειοανατολικής
Ναυπακτίας. Αρχικά ήταν στη θέση Παληοχώρι αλλά έφυγαν από εκεί το 1455 όταν ανευρέθη
η Αγία Εικόνα της Θεοτόκου. Είναι χτισμένη σε μια απ' τις πλαγιές του βουνού Αη-Λιά
κι απέναντι της υψώνονται οι ψηλοί όγκοι των βουνών Τσεκούρας και Παναγιάς, ένα
σύμπλεγμα πολυδαίδαλο, τραχύ από στεγνούς βράχους και δασωμένες ρεματίες, πριονωτές
ράχες, κυματερά κορφοβούνια, πλαγιές πληγμένες στο έλατο, τον κέρδο και το πλατάνι.
Η Αμπελακιώτισσα είναι ένα από τα χωριά των Κραβάρων. Πολλοί ταυτίζουν τη Ναυπακτία
με τα Κράβαρα. Το χωριό είναι ιδιαίτερα γνωστό από την ύπαρξη της Ι.Μ. Αμπελακιώτισσας
και του σημαντικού τουριστικού ρεύματος που διαθέτει. Είναι από τα μεγαλύτερα
χωριά με πληθυσμό 231 κατοίκους (απογραφή 2001).
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΑΠΟΔΟΤΟΙ (Αρχαία φυλή) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Ο Δήμος Αποδοτίας πήρε το όνομά του από τον αρχαίο λαό των Αποδοτών οι οποίοι κατοικούσαν την Δυτική και Ανατολική πλαγιά της νοτιοδυτικής συνέχειας του όρους Κόρακος, την κοιλάδα του Μόρνου πλησίον των Οζωλών, Λοκρών. Πόλεις αναφέρονται η Ποτιδάνεια, το Κροκύλειον, το Τείχιον, η Απολλωνία και η πρωτεύουσα Αιγίτιον, του οποίου η θέση δεν εξακριβώθηκε. "Το Αιγίτιον απείχε της θαλάσσης 80 σταδίους περι τις τρεις ώρες μάλιστα εφ? υψηλών χωρίων υπερ της πόλεως έκειντο λόφοι (Θουκ. Γ.97)". Αλλοι μεν διατυπώνουν ότι βρίσκονταν όπου η θέση Παληοχώρι της Τερψιθέας, άλλοι δε κοντά στο χωριό Λιμνίτσα, στην δεξιά όχθη του χειμάρρου Τερψιθέας. Η πρώτη και η μοναδική φορά που αναφέρεται το Αιγίτιο από ιστορική πηγή είναι στο κεφάλαιο 97 της "Θουκιδίδου Ξυγγραφής" (Ιστορικό βιβλίο Γ). Σ' αυτό το κεφάλαιο ο Ιστορικός του Πελοπονησιακού πολέμου περιγράφει την εκστρατεία των Αθηναίων με επικεφαλή το στρατηγό Δημοσθένη, εναντίον των Αιτωλών.
Το έτος 426 π.Χ. το Δημοσθένη ακολούθησαν εκτός από τους Μεσσηνίους, οι Κεφαλλήνες και οι Ζακύνθιοι, που μαζί με τους 300 Αθηναίους ναύτες έφτασαν από τη θάλασσα στον Οινεώνα της Λοκρίδας. Εκεί ενώθηκαν με τον αθηναϊκό στρατό και οι Οζόλες Λοκροί, που ήταν γείτονες των Αιτωλών και γνώριζαν πολύ καλά την περιοχή. Ενόμιζε ότι δε θα ήταν δύσκολο να υποτάξει το Αιγίτιο προτού να λάβει βοήθεια. Είχε σκοπό πρώτα να επιτεθεί κατά των Αποδωτών, έπειτα κατά των Οφιονών και τέλος κατά των Ευρυτάνων. Ο ενιαίος Αθηναϊκός και συμμαχικός στρατός κατασκήνωσε στο ιερό του Νεμείου Διός όπου κατά την παράδοση είχε δολοφονηθεί ο ποιητής Ησίοδος. Από εκεί ξεκίνησαν και προχωρώντας Βόρεια προς το εσωτερικό της Αιτωλίας κατέβαλαν την πρώτη ημέρα των επιχειρήσεων τις Αιτωλικές πόλεις Ποτιδάνεια, Κροκύλειον και Τείχιον. Εν τω μεταξύ οι διάφορες Αιτωλικές φυλές μπροστά στον κοινό κίνδυνο που τις απειλούσε ενώθηκαν και προετοιμάζονταν πυρετωδώς για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Οι Μεσσήνιοι όμως βλέποντας την αποφασιστικότητα του Δημοσθένη να προχωρήσει ακόμα βαθύτερα στα σπλάχνα της Αιτωλίας γιατί περίμενε βοήθεια από του ψηλούς ακοντιστές των Λοκρών κατορθώνουν να τον πείσουν να βαδίσει χωρίς εκείνους για να κυριεύσει και τις άλλες αιτωλικές πόλεις. Έτσι ο Αθηναίος στρατηγός κατευθύνθηκε προς το Αιγίτιον, το οποίο και κατέλαβε αμέσως σχεδόν χωρίς μάχη. Οι Αιτωλοί, αφού εγκατέλειψαν την πόλη τους, ανασύνταξαν τις δυνάμεις τους και συγκεντρώθηκαν στους γύρω λόφους. Κατόπιν επιτέθηκαν με τους ακοντιστές τους κατά των Αθηναίων και των συμμάχων τους. Η αποφασιστική αυτή ενέργεια αιφνιδίασε τους Αθηναίους οι οποίοι και δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τα ακόντια των Αιτωλών, αφότου μάλιστα σκοτώθηκε ο αρχηγός του σώματος των τοξοτών, που ήταν άλλωστε και οι μόνοι ικανοί να πολεμήσουν τους ακοντιστές. Έτσι μετά το θάνατο του τοξάρχου Χόρμωνος του Μεσσηνίου η άμυνα των Αθηναίων αποδυναμώθηκε και οι στρατιώτες τους διασκορπίσθηκαν και παγιδευμένοι σε χαράδρες και ορεινούς δύσβατους δρόμους καταστράφηκαν. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο συστρατηγός Πραιλής. Όσοι διέφυγαν το θάνατο στη φοβερή αυτή αναμέτρηση κατέφυγαν στη Ναύπακτο και από εκεί πλεύσαν για την Αθήνα εκτός του Δημοσθένη που παρέμεινε στη Ναύπακτο φοβούμενος την οργή της πολιτείας για την έκβαση της άτυχης εκστρατείας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΑΠΟΔΟΤΟΙ (Αρχαία φυλή) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
ΑΝΩ ΧΩΡΑ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Σε απόσταση 50 χλμ. περίπου απο την Ναύπακτο και σε υψόμετρο 1,050
μ. βρίσκεται το πανέμορφο χωριό Ανω Χώρα Ναυπακτίας (η Μεγάλη Λομποτινά, όπως
ονομαζόταν παλαιότερα), περιτριγυρισμένο από πανύψηλα έλατα, στις νοτιοδυτικές
πλαγιές των Βαρδουσίων.
Η διαδρομή για το χωριό είναι άνετη και ευχάριστη. Ο ασφαλτόστρωτος
δρόμος που περνά ανάμεσα από έλατα θυμίζει Ελβετία και κάνει τη διαδρομή περισσότερο
ευχάριστη, άνετη και ξεκούραστη και θα χρειαστείτε περίπου μιάμιση ώρα για να
την καλύψετε.
Η Ανω Χώρα είναι ένα από τα ομορφότερα χωριά της ορεινής Ναυπακτίας.
Δίνει στον επισκέπτη την ευκαιρία να αποδράσει από την καθημερινότητα, να περπατήσει
στα πέτρινα πλακόστρωτα, να αναπνεύσει τον καθαρό αέρα του βουνού ζώντας σε έναν
τόπο ποιότητας όπου το χθες συνδέεται δημιουργικά με το σήμερα.
Το χωριό διαθέτει γήπεδο μπάσκετ και ποδοσφαίρου σε μια περιοχή περικυκλωμένη
από καστανιές και έλατα. Δίπλα ακριβώς βρίσκεται μια παιδική χαρά που αποτελεί
όαση διασκέδασης και ξεγνοιασιάς για τους νεαρούς επισκέπτες του χωριού.
Επίσης στην Ανω Χώρα θα βρείτε αρκετά γραφικά καφενεία, εστιατόρια
και Κέντρο Υγείας.
Από τα ομορφότερα αξιοθέατα του χωριού αποτελεί αδιαμφισβήτητα το
φυσικό του περιβάλλον. Μέσα στα δάση που αποτελούνται από πλήθος διαφορετικών
δέντρων όπως καστανιές, έλατα, κέδροι, βελανιδιές, φτέρες και άλλα, ο επισκέπτης
συναντά πολλές πηγές που με το δροσερό νερό τους του χαρίζουν απέραντη ικανοποίηση.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Γενικής Γραμματείας Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας/a>
ΑΣΠΡΙΑ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Είναι το ανατολικότερο χωριό με όψη προς τον Κορινθιακό και μεταξύ
Μακρυάς Ράχης και όρους Παπαδίας. Τα όρια αυτού είναι τα εξής: ανατολικά με τα
χωριά Λιμνίστα, Κοκκινοχώρι, Τερψιθέα. Βόρεια με τα χωριά Ανω Χώρα και Κεντρική.
νότια με το Καταφύγιο και δυτικά με την Αναβρυτή. Το χωριό σήμερα κατοικείται
από 137 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2001).
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΟΞΥΑ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Ενα από τα ομορφότερα και μεγαλύτερα χωριά της Ναυπακτίας. Κατοικείται
από 155 κατοίκους. Το χωριό πήρε το ονομά του από την μεγάλη δασοκάλυψη της περιοχής
με οξυά. Η περιοχή είναι η νοτιότερη περιοχή της Ευρώπης με οξυά. Η οξυά πιστοποιεί
με την παρουσία την πολλή καλή ποιότητα τόπου της περιοχής. Η περιοχή έχει ιστορία
από την εποχή της ελληνικής επανάστασης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΓΡΗΓΟΡΙ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Το Γρηγόρι Ναυπακτίας είναι ένα από τα πλέον απομακρυσμένα και άγονα
χωριά. Βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού "Τσεκούρι" (Πύργος) χτισμένο
μέσα στα έλατα και συνορεύει δυτικά με το βουνό αυτό, ανατολικά με έναν παραπόταμο
του Ευήνου, βόρεια με την έκταση του χωριού Ελατόβρυση και νότια με το βουνό Βλαχοβούνι.
Το χωριό κατοικείται από 74 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2001).
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΕΛΑΤΟΒΡΥΣΗ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Η τέως κοινότητα Ελατόβρυση είχε μέχρι το έτος 1928 το Σλάβικο όνομα
Βοϊτσά, οπότε δια διατάγματος εδόθη το νέο όνομα "Ελατόβρυση" διότι
στο ανατολικό άκρο του χωριού υπάρχει πηγή εντός ελατοσκεπούς εκτάσεως. Το χωριό
κατοικείται από 108 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2001).
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΕΛΑΤΟΥ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Η Ελατού, μέχρι το 1928 είχε Σλάβικο όνομα, το οποίο πήρε κατά την
επιδρομή και εγκατάσταση στην περιοχή των επικοισθέντων σε αυτή Σλάβων, και ονομαζόταν
Ελετσού ή Ελετζού, που στα Σλάβικα σημαίνει ευήλιο. Η μετονομασία της σε Ελατού,
η οποία πραγματοποιήθηκε πολύ αργότερα οφείλεται στα πυκνά ελατοδάση που την περιβάλλουν.
Είναι ορεινό Ρουμελιώτικο χωριό της ορεινής Αιτωλίας υπαγόμενο στην επαρχία Ναυπακτίας
του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Από τη Ναύπακτο (Έπαχτο) απέχει 49 χιλιόμετρα συνδεόμενο
με ασφαλτοστρωμένο δρόμο.
Το χωριό είναι αμφιθεατρικά κτισμένο στα κατάντη του βουνού Κερασοβούνι
(Ομάλια), δηλαδή σε περιοχή ορεινή πολύπλοκη και δύσβατη με βαθιές χαράδρες και
ποικίλη διαμόρφωση του εδάφους, στην οποία συντελεί η εναλλαγή του ασβεστόλιθου
και του φλύσχη.Το Κερασοβούνι χωρίζει την Οφιονεία από την Αποδοτία και αποτελεί
την πρώτη από τις νότιες διαδοχικές κορφές (1700μ) της οροσυστάδας των Βαρδουσίων
ορέων (2510μ.), που κατά την αρχαιότητα λεγότανε Κόρακας. Στο Κερασοβούνι διακρίνουμε
τη Δυτική κορφή του βουνού, που είναι άδενδρη και έχει πολύ εκτεταμένο και άδενδρο
ομαλό πεδίο, εξαιτίας του οποίου ονομάστηκε "Ομαλία" και την ανατολική κορφή τον
Κόκορα, που από το 1696 μ.Χ. μετονομάστηκε σε "Πύργο του Γερακάρη", εξαιτίας του
ότι στην κορφή αυτή είχε εγκαταστήσει το στρατηγείο του ο Μπέης της Μάνης, Λιμπέριο
Γερακάρης, σαν συνεργάτης των Ενετών, στην υπηρεσία των οποίων είχε προσχωρήσει.
Το Κερασοβούνι συνεχίζεται προς Ν.Α. κατεύθυνση με αλυσιδωτές μικρότερες κορφές.
Ανάμεσα στον Πύργο Γερακάρη και την Ομάλια σχηματίζεται το διάσελλο Χαράτσι, από
το οποίο περνάει ο δρόμος που ενώνει την Αποδοτία με την Οφιονεία και τη Β.Δ ορεινή
Δωρίδα. Το όνομα Χαράτσι το πήρε επί Τουρκοκρατίας, γιατί στο σημείο εκείνο λειτουργούσε
ο σταθμός φορολόγησης της δεκάτης ( δηλαδή 10%) στα διακινούμενα αγαθά. Στη Δυτική
κορφή του βουνού, δηλαδή την Ομάλια, σε υψόμετρο 1708μ. υπάρχει πλάτωμα που λέγεται
"Νεραϊδάλωνο" στο οποίο, κατά την παράδοση, στήνανε χορό οι Νεραϊδες. Ανατολικά
των Βαρδουσίων είναι η Γκιώνα (2510μ.) και ανατολικότερα αυτής η Λιάκουρα ή Παρνασσός
(2457μ.) ενώ βορειότερα των Βαρδουσίων είναι η Καλιακούδα (2104μ.), η Χελιδώνα
(1980) και ο Τυμφρηστός (2315μ.). Ολόκληρη αυτή η ορεινή περιοχή αποτελεί τις
λεγόμενες Αιτωλικές Αλπεις οι διαβάσεις των οποίων παρουσιάζονται αγριότερες και
δυσβατώτερες και από αυτή τη ζώνη των υψηλών ορέων. Το ορμητικό ποτάμι Μόρνος,
που στην Αρχαιότητα λεγότανε Δάφνος, πηγάζει από την Οίτη και προσδιορίζει τα
Ανατολικά όρια της ορεινής Αιτωλίας, ενώ το ποτάμι Εύηνος (Φίδαδης) που πηγάζει
από τα Βαρδούσια προσδιορίζει τα δυτικά όρια αυτής. Και τα δύο αυτά ποτάμια περνάνε
από φαράγγια και καταλήγουνε στη θάλασσα.
Η Ελατού συνορεύει ανατολικά με τα χωριά της Δωρίδας, Αλεποχώρι και
Ζωριάνου, από τα οποία τη χωρίζει το βουνό Αρέντα. Βόρεια με το χωριό Κερασιά
(Σουρούστι) και το χωριό Γρηγόρι της Ναυπακτίας, δυτικά με τα χωριά Κάτω και Ανω
Χώρα και νότια με το χωριό Τερψιθέα της Ναυπακτίας. Πότε χτίστηκε το χωριό στη
θέση που βρίσκεται τώρα δε βρέθηκαν χρονολογικά ντοκουμέντα, σύμφωνα όμως με τις
μαρτυρίες των προγόνων μας το χωριό άρχισε να μεταφέρεται σε αυτή τη θέση ευθύς
αμέσως μετά την απελευθέρωση του από τους Τούρκους, δηλαδή στις αρχές του 1829,
ύστερα από καταστροφή του από πυρκαγιά που έβαλε Τουρκοαλβανικό απόσπασμα σε μία
από τις επιδρομές του σε αυτό το 1820. Σήμερα το χωριό έχει 154 κατοίκους σύμφωνα
με την απογραφή του έτους 2001.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΚΑΛΛΟΝΗ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Η κοινότητα Καλλονή βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της οροσειράς Πύργου.
Το όνομα το έλαβε το 1928. Πριν ονομαζόταν Στρωμίνιανη διότη "Στρώμη"
ήταν το όνομα της τοποθεσίας αυτής. Είναι από τα μικρότερα χωριά με 27 μόνο κατοίκους
(απογραφή 2001).
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Το δημοτικό διαμέρισμα του Καταφυγίου βρίσκεται κάτωθι του Μακρηνόρους
και σε υψόμετρο 600μ. Η περιοχή αυτή υπήρξε κατά την Τουρκοκρατία πραγματικό καταφύγιο
λόγω του βραχώδους και απόκρημνου της περιοχής όπου βρίσκονται πολλά σπήλαια.
Μετονομάσθηκε σε Καταφύγιο το 1925. Είναι από τα πιό ζωντανά χωριά της περιοχής
με 256 κατοίκους μαζί με τον οικισμό του Γολεμίου (απογραφή 2001). Κύρια ασχολία
των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία με σημαντικότατο αριθμό ζώων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΚΕΝΤΡΙΚΗ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Το χωριό κτίσθηκε επί Τουρκοκρατίας σε θέση νοτιότερη της σημερινής
αλλά μεταφέρθει για λόγους υδρεύσεως. Ονομάσθηκε Κεντρική διότι βρίσκεται στο
κέντρο του Δήμου Αποδοτίας. Είναι μικρό και έχει 77 κατοίκους (απογραφή 2001).
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΚΟΚΚΙΝΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Από τις αρχές του 12ου αιώνα υπάρχει ο Νίσβαρης νυν Κοκκινοχώρι. Η
ονομασία Νίσβαρης είναι Σλάβικη. Τα τρία χωριά Λιμνίστα, Νίσβαρης και Χρύσοβο
έχουν ένα κοινό όνομα: Λεβεντοχώρια. Το Κοκκινοχώρι και ο οικισμός του Χρυσόβου
έχουν πληθυσμό κατά την τελευταία απογραφή 91 μόνιμους κατοίκους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΚΡΥΟΝΕΡΙΑ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Βρίσκεται στις ψηλότερες πλαγιές του Φτερόπυργου συνέχεια του όρους
Τσεκούρι. Το χωριό κτίσθηκε το 1850 περίπου και το 1939 μετονομάσθηκε από Κουτολίστια
σε Κρυονέρια. Το χωριό αυτό είναι από τα ωραιότερα της Ναυπακτίας μέσα σε απείρου
κάλλους φυσικό περιβάλλον. Μαζί με τον οικισμό της Λάλκας οι μόνιμοι κάτοικοι
της περιοχής είναι 122 κάτοικοι (απογραφή 2001).
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΚΥΔΩΝΙΑ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Το χωριό βρίσκεται στο κεντρικό και ανατολικό τμήμα του Δήμου, σε
μια περιοχή αδιατάρακτου φυσικού περιβάλλοντος. Κατοικείται από 44 κατοίκους σύμφωνα
με την απογραφή του 2001. Χαρακτηριστικό ορεινό και απομονωμένο χωριό.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΛΕΥΚΑ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Το όνομα Παλούκοβα είναι Σλάβικο και προήλθε από ένα Σλάβο ονόματη
Παλούκοβας. Ενα από τα γνωστότερα χωριά της Οφιονείας. Χαρακτηρίζεται από αξιόλογο
φυσικό περιβάλλον και για το λόγο αυτό χρηματοδοτήθηκε από την Κ.Π. Leader II
και κατασκευάσθηκε το Περιβαλλοντικό Κέντρο Ενημέρωσης και Τεκμηρίωσης Λεύκας.
Το χωριό έχει 94 μόνιμους κατοίκους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΛΙΜΝΙΤΣΑ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Τη Λιμνίστα τη συναντάμε κατά τις αρχές του 12ου αιώνα μεταξύ Αγίου
Κωνσταντίνου, Αγίου Σπυρίδωνος και Δέσιν, δηλαδή στα ερείπια της πρωτεύουσας των
Αποδοτών, το Αιγίτιον. Είναι το πρώτο χωριό του Δήμου που συναντάμε ερχόμενοι
από την Ναύπακτο. Είναι και αυτό μικρό πληθυσμιακά χωριό με 90 κατοίκους (απογραφή
2001).
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΜΑΝΔΡΙΝΗ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Το χωριό βρίσκεται σχεδόν στους πρόποδες του όρους Οξυάς, έχει υψόμετρο
περί τα 760μ. και έδαφος αργυλώδες. Κατοικείται από 79 κατοίκους (απογραφή 2001).
Προς βόρεια συνορεύει με την κοινότητα Στάγιας Φθιώτιδος, προς δυτικά με την κοινότητα
Σταυροπηγίου Ευρυτανίας και με το Λειβαδάκιο Πλατάνου. Προς νότια με την κοινότητα
Κυδωνιάς και προς ανατολικά με την κοινότητα Λεύκας. Είναι μια από τις ποιό απομονωμένες
κοινότητες του Δήμου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΠΟΔΟΣ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Η κοινότητα αυτή έχει ιδρυθεί από αρχαιοτάτων χρόνων, επιβίωσε κατά
τον Μεσαίωνα και την εποχή της επαναστάσεως. Η τοποθεσία ονομάζεται και "Τουρκόμνημα".
Εχει 10 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2001) και είναι το μικρότερο πληθυσμικά χωριό
του Δήμου. Η κοινότητα εορτάζει την 23ην Απριλίου του Αγίου Γεωργίου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
ΤΕΡΨΙΘΕΑ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Η Τερψιθέα είναι στη σημερινή θέση κτισμένη εδώ και 500 χρόνια, στους
πρόποδες του όρους Τριτσόβα ή Κερασοβούνι. Προ Χριστού το χωριό ήταν στη θέση
Παλαιοχώρια. Σήμερα το χωριό είναι πληθυσμιακά το δεύτερο σε πληθυσμό χωριό του
Δήμου με 333 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2001)
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
