Εμφανίζονται 16 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΨΩΦΙΔΑ Χωριό ΑΧΑΪΑ" .
ΨΩΦΙΣ (Αρχαία πόλη) ΑΧΑΪΑ
Psophis: Eth. Psophidios, a city in the NW. extremity of Arcadia, bounded on the
N. by Arcadia, and on the W. by Elis. It was a very ancient place. It is said
to have been originally called Erymanthus, and its territory to have been ravaged
by the Erymanthian boar. (Paus. viii. 24. § 2; Hecat. ap. Steph. B. s. v. Psophis;
Apollod. ii. 5. § 4.) It afterwards received the name of Phegia or Phegeia (Phegia,
Phegeia), apparently from the oaks (phegoi), which are still found upon the site
of the town; though the ancients, as usual, derived the name from an eponymous
founder, Phegeus. (Steph. B. s. vv. Phegeia, Psophis; Paus. l. c.) It was called
Psophis by Echephron and Promachus, sons of Hercules, who are said to have come
from Sicily and given to the town this name after their mother Psophis. (Paus.
l. c.) Psophis, while still called Phegia, was celebrated as the residence of
Alcmaeon, who fled thither from Argos, after slaying his mother, and married Alphesiboea,
the daughter of Phegeus. (Paus. viii. 24. § 8; Dict. of Biogr. s. v. Alcmaeon.)
In consequence of their connection with Alcmaeon, the Psophidii took part in the
second expedition against Thebes, and refused to join the other Greeks in the
Trojan War. (Pans. viii. 24. § 10.)
Psophis is rarely mentioned in history. In B.C. 219 it was in possession
of the Eleians, and was taken by Philip, king of Macedonia, who was then in alliance
with the Achaeans. In narrating this event Polybius gives an accurate description
of the town. Psophis, he says, is confessedly an ancient foundation of the Arcadians
in the district Azanis. It is situated in the central parts of Peloponnesus, but
in the western corner of Arcadia, and adjoining the Achaeans dwelling furthest
towards the west. It also overhangs conveniently the country of the Eleians, with
whom the city was then in close alliance. Philip marched thither in three days
from Caphyae, and encamped upon the hills opposite to the city, where he could
safely have a view of the whole city and the surrounding places. When the king
observed the strength of the place, he was at a [p. 676] loss what to do. On the
western side of the town there is a rapid torrent, impassable during the greater
part of the winter, and which, rushing down from the mountains, makes the city
exceedingly strong and inaccessible, in consequence of the size of the ravine
which it has gradually formed. On the eastern side flows the Erymanthus, a large
and impetuous river, concerning which there are so many stories. As the western
torrent joins the Erymanthus on the southern side of the city, its three sides
are surrounded by rivers, and rendered secure in the manner described. On the
remaining side towards the north a strong hill hangs over, surrounded by a wall,
and serving the purpose of a well-placed citadel. The town itself also is provided
with walls, remarkable for their size and construction. (Polyb. iv. 70.) From
this description it is evident that the Erymanthus on the eastern side of the
city is the river of Sopoto; and that the western torrent, which we learn from
Pausanias (viii. 24. § 3) bore the name of Aroanius, is the river of Ghermotzana.
About 300 feet below the junction of these rivers the united stream is joined
by a third, smaller than the other two, called the river of Lopesi or Skupi, which
rises on the frontiers of Cleitor, near Seirae. From these three rivers the place
is now called Tripotamo. The banks of the Erymanthus and the Aroanius are precipitous,
but not very high; and between them and the steep summit of the hill upon which
the town stood there is a small space of level or gentlyrising ground. The summit
is a sharp ridge, sending forth two roots, one of which descends nearly to the
single of junction of the two streams, the other almost to the bank of the Erymanthus
at the eastern extremity of the city. (Leake, Morea, vol. ii. p. 242.)
Philip, in his attack upon Psophis, crossed the bridge over the Erymanthus,
which was probably in the same position as the modern bridge, and then drew up
his men in the narrow space between the river and the walls. While the Macedonians
were attempting to scale the walls in three separate parties, the Eleians made
a sally from a gate in the upper part of the town. They were, however, driven
back by the Cretans in Philip's army, who followed the fugitives into the town.
Euripidas and the garrison then retreated into the citadel, and shortly afterwards
surrendered to Philip. (Polyb. iv. 71, 72.)
Pausanias saw at Psophis a ruined temple of Aphrodite Erycina, heroa
of Promachus and Echephron, the tomb of Alcmaeon, and near the Erymanthus a temple
sacred to that stream. (Paus. viii. 24. § 7.) Leake also noticed a part of a theatre,
not mentioned by Pausanias, on the side of the hill towards the Aroanius. Nine
hundred feet above the junction of the two rivers, and near the walls on the bank
of the Erymanthus, Leake also found some remains of a public building, 96 feet
in length, below which there is a source of water in the bank. He conjectures
that they may be the remains of the temple of Erymanthus.
Psophis was about 2 miles in circumference. The town-walls followed
the crest of the ridge to the northward and the bank above the two rivers on the
opposite side; and they are traceable nearly throughout the entire circuit of
the place. On the northeastern side of the town, which is the only part not protected
by the two rivers or by the precipices at the back of the hill, there was a double
inclosure. Leake could not trace the inclosure of the citadel.
At the distance of 30 stadia from Psophis was Seirae (Seirai), which
Pausanias describes as the boundary of the Psophidii and Cleitorii (viii. 23.
§ 9, 24. § 3). On the road from Psophis to Thelpusa lay Tropaea, upon the left
bank of the Ladon, near which was the grove Aphrodisium, after which caine a column
with an ancient inscription upon it, marking the boundaries of Psophis and Thelpusa.
(Leake, More, vol. ii. p. 240, seq.; Boblaye, Recherches, &c. p. 158; Curtius,
Peloponnesos, vol. i. p. 384, seq.)
This is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
An old city NE of Olympia on the E side of Mt. Olonos, at an important intersection of streams and ancient routes. The fortifications enclosed the area between two spurs of a rocky ridge and the right bank of the Eurymanthos (Livartsino) making a naturally defensible site into a major stronghold, able to play a significant part in the Social War in 220 B.C. The site and its capture by Philip V are described at length by Polybios (4.706). The acropolis was probably on the highest part of the ridge at the NE, now crowned by a ruined mediaeval tower. The walls, of fairly regular blocks, were followed by Bursian for the complete circuit, and included one round tower and several square ones. The remains of several rows of theater seats were noted inside the W wall. Pausanias describes various sights (8.24) including a Sanctuary of Aphrodite Erykine in ruins, the Tomb of Alkmaion, and a Temple of Erymanthos with a marble statue of the river god. Bursian identified this last with some large foundations near the bank of the river; other ancient remains were seen near the place where the Aroanios joins the Erymanthos.
M. H. Mc Allister, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΑΓΡΑΜΠΕΛΑ (Χωριό) ΑΡΟΑΝΙΑ
Τα Αγράμπελα βρίσκονται στους πρόποδες του όρους Ερυμάνθου σε υψόμετρο 820μ. Το χωριό αυτό γνωστό στην ιστορία με το όνομα Πορετσό λέγεται ότι ιδρύθηκε περί τον 14ο αιώνα και κατά άλλους τον 10 αιώνα από κτηνοτρόφους που ήρθαν από τα Νοτιοδυτικά παράλια της Πελοποννήσου. Από αρχαία νομίσματα, είδωλα και μικροαντικείμενα που κατά καιρούς βρέθηκαν στην περιοχή Αγραμπέλων συμπεραίνεται ότι υπήρχαν κάτοικοι από τον 3ο ή 4ο π.χ αιώνα. Η περιοχή ανήκε στην Αρκαδική Αζανία και αποτελούσε περιφέρεια της ιστορικής πόλεως Ψωφίδας.
ΑΓΡΙΔΙ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Το Αγρίδι από τα πλέον πράσινα του δήμου με αρκετές πηγές και περιβάλλον ιδιαίτερου φυσικού κάλλους είχε ως και τις αρχές της δεκαετίας του '60 το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να λειτουργούν οκτώ νερόμυλοι σε κλιμακωτή διάταξη με ενιαία ροή ύδατος.Βρίσκεται σε υψόμετρο 860μ. ενώ η ΝΑ πλευρά του είναι κατάφυτη από καστανιές, πεύκα, ακακίες και άλλα δέντρα, ύστερα από πολλές προσπάθειες δασοπροστασίας των κατοίκων των μεταπολεμικών χρόνων. Οι κάτοικοί του τρέφουν ιδιαίτερη αγάπη γιά το χωριό τους. Έχει αναπαλαιωθεί η πλειονότητα των σπιτιών ενώ το καλοκαίρι απαραίτητα όλοι όσοι κατάγονται από το Αγρίδι περνούν ένα μέρος των διακοπών τους σε αυτό. Κάθε καλοκαίρι διοργανόνωνται αθλητικές αλλά και πολιτιστικές δραστηριότητες με πρωτοβουλία των συλλόγων Αγριδιωτών
ΑΛΕΣΤΑΙΝΑ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Είναι ένα γραφικό χωριό, χτισμένο σε όμορφη και πράσινη πλαγιά μεταξύ του Αροανίου ποταμού και της Βουνοσειράς των Σειρών, σε υψόμετρο 900 μέτρα περίπου. Το χωριό, σύμφωνα με τον ιστορικό της επαρχίας μας αείμνηστο Γεώργιο Παπανδρέου, δεν είναι πολύ παλαιό, οι πρώτοι κάτοικοί του, γεωργοί και κτηνοτρόφοι στην πλειοψηφία προσκλήθηκαν εκεί από τη Μονή Ευαγγελιστρίας του Σοπωτού στην οποία ανήκε και η μεγαλύτερη περιφέρεια έκτοτε, σαν Μετόχι. Στην μεγάλη απογραφή του 1700 που έγινε από τους Ενετούς αναφέρεται και το χωριό Αλέσταινα με αρκετούς κατοίκους σε σχέση με άλλα χωριά της γύρω περιοχής . Συνολικά αναφέρονται και διάφορα άλλα κτήματα στον Κάμπο του Ν. Ηλείας που ήταν πιο γόνιμος ακολουθώντας το παράδειγμα και άλλων χωριών της περιοχής μας. Το έτος 1900 το χωριό είχε πληθυσμό 174 κατοίκους και κατά την τελευταία απογραφή του 1991, 52 κατοίκους.
ΑΝΑΣΤΑΣΗ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Η Ανάσταση είναι ένα όμορφο χωριό, που βρίσκεται στο Ν.Δ. τμήμα της Επαρχίας Καλαβρύτων του Ν.Αχαΐας και συγκεκριμένα στην περιφέρεια του Δήμου Αροανίας στον οποίο και ανήκει μετά τη συνένωση των Κοινοτήτων σε Δήμους, με το σχέδιο Καποδίστρια. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 840 μέτρα περίπου, στις υπώρειες του Καλλιφωνίου όρους Ζέμπι, πλησίον της ιστορικής και θαυματουργής Μονής των Αγίων Θεοδώρων. Το δε Β.Α. του τμήμα είναι κατάφυτο από καστανιές. Η Ανάσταση αναφέρεται στην μεγάλη απογραφή που έγινε το 1700 από τους ενετούς, με το όνομα όνομα Αναστάσοβα και με πληθυσμό 19 κάτοικοι: 5 οικογένειες, 8 γυναίκες και 11 άνδρες. Το έτος 1900 ο πληθυσμός της Ανάστασης ήταν 272 κάτοικοι, στη δε τελευταία απογραφή του 1991 είχε 108 κατοίκους.
Το χωριό Αροανία ή Σοποτό βρίσκεται 32 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Καλαβρύτων. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 930 μέτρων, στους πρόποδες του βουνού Τάρταρης, που είναι παρυφυάδα της οροσειράς του Ερύμανθου.Η ακριβής χρονολογία κτίσεως του χωριού δεν είναι γνωστή. Ωστόσο υπάρχουν ενδείξεις ότι το Σοποτό ιδρύθηκε τον 8ο μ.Χ. αιώνα από μέτοικους, που ήρθαν από το γειτονικό χωριό Κλείτορα. Από το 1950 και έπειτα λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης ο πληθυσμός του χωριού διαρκώς συρρικνώνεται για να παραμείνουν σήμερα ελάχιστοι κάτοικοι, μεγάλης κυρίως ηλικίας, θεματοφύλακες της ιστορίας και των παραδόσεων του χωριού.Σήμερα, το χωριό ανήκει διοικητικά στο νεοσύστατο Δήμο Αροανίας και ελπίζει να πρωταγωνιστήσει στην ανάπτυξη της περιοχής.
ΔΕΣΙΝΟ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Το Δεσινό είναι κτισμένο σε υψόμετρο 900μ. στους πρόποδες του Ερύμανθου. Εχει υγιεινό κλίμα με πλούσια βλάστηση και άφθονα νερά. Πανηγυρίζει την 23η Απριλίου (Εορτή Πολυούχου Αγίου Γεωργίου) και την 26η Σεπτεμβρίου (Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου). Ανέδειξε πολλούς φιλικούς και αγωνιστές του 1821 με πλούσια εθνική δράση. Είναι γενέτειρα του ιστορικού του Δήμου και της Επαρχίας μας Πρωθιερέως Νικολάου Παπαδοπούλου. «Ωραία είναι στο Δεσινό το καλοκαίρι να 'σαι μα και χειμώνα να βρεθείς πάντα θα το θυμάσαι»
ΚΑΜΕΝΙΑΝΟΙ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Οι Καμενιάνοι είναι ένα όμορφο και γραφικό χωριό που βρίσκεται στα ανατολικά πολυκόρυφα παρακλάδια του Ερύμανθου. Διαμέρισμα στο οποίο υπάγεται και ο οικισμός Δροβολοβό. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 900μ. σε μια πλαγιά μικρού οροπεδίου, χαμηλότερα της βουνοκορφής της Καπρίβαινας (1658μ). Η ονομασία του είναι ελληνικότατη και προέρχεται από τη λέξη ΚΑΜΙΝΟΣ-ΚΑΜΙΝΙΑ. Η χρήση της λέξης ανάγεται στην εποχή του Αισχύλου (525-456 π.Χ. ή του Ηροδότου (484-410 π.Χ.) Το ένδοξο παρελθόν του χωριού διασώζεται εκτός των διαφόρων άλλων ευρημάτων και στο αλώνι του Ξενοχρήστου, ανατολικά του χωριού. Είναι τα 2-3 τμήματα αρχαίων (δωρικού ρυθμού) κιόνων, απομεινάρια κτίσματος πιθανόν προς τιμή του Ηρακλή.
ΛΕΧΟΥΡΙ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Στο χωριό Λεχούρι του Δήμου Αροανίας υπάγεται και ο οικισμός (Κερέσοβας) Κερασιάς. Είναι κτισμένο σε στενή κοιλάδα, στους πρόποδες του Καλιφώνιου όρους το οποίο έχει ύψος 1998 μ. περίπου και σε υψομετρική θέση 980 με 1000 μέτρα περίπου. Περικλείεται από τις ελατόφυτες πλαγιές των τριγύρω βουνών που αποτελούν συνέχεια της οροσειράς του μυθικού Ερύμανθου. Εχει άφθονα πηγαία νερά που ποτίζουν την μικρή κοιλάδα (έκτασης 23 km2)που βρίσκεται το χωριό. Κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας με τις διοικητικές διαιρέσεις που είχαν κάνει οι Tούρκοι, το Λεχούρι αποτελούσε Καλέμι του Σεμπίου Λειβαρτζίου, στο οποίο Καλέμι ανήκαν και τα γειτονικά χωριά Καμενιάνοι, Δροβολοβό Δεσινό και Κερασιά.
ΛΙΒΑΡΤΖΙ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Το Λειβάρτζι κτισμένο στους πρόποδες του Ερυμάνθου και σε υψόμετρο 850μ. με πλούσιες πηγές υπήρξε πρωτεύουσα του τέως δήμου Ψωφίδας.Το Λειβάρτζι είναι μεσαιωνικός οικισμός υπήρχε δηλαδή πρίν από την τουρκική κατάκτηση.Είναι ένα χωριό με πλούσια πολιτιστική κληρονομιά που έχει αναδείξει μεγάλους ευεργέτες αλλά και σπουδαίους ανθρώπους στους τομείς της επιστήμης και των επιχειρήσεων όπως γιά παράδειγμα ο κ. Ανδρόπουλος που είναι και μεγάλος ευεργέτης του Δήμου σήμερα.Στο Λειβάρτζι μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα υπήρχε ισχυρή ανάπτυξη της βιοτεχνίας του εμπορίου και των γραμμάτων και είχε πληθυσμό 3000 κατοίκους περίπου. Με βάση κάποια ιστορικά στοιχεία, οι λόγοι που συνέβαλλαν σε αυτή την άνθηση του Λειβαρτζίου είναι ότι μετά την πτώση του Βυζαντίου έφθασαν στην περιοχή έποικοι από το Μυστρά, ενώ έχει αποδειχθεί ότι ουδέποτε είχε υποδουλωθεί στους Τούρκους.
ΠΛΑΚΑ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Το Δημ. Διαμ. Πλάκας κατοικείται από δημότες που ασχολούνται αποκλειστικά με τη γεωργία και κτηνοτροφία. Φυσικά μνημεία της περιοχής είναι: Το σπήλαιο με μεγάλο άνοιγμα στη θέση Λαβή το οποίο πιστεύεται ότι έχει μεγάλο βάθος και αφού διασχίζει ένα βουνό ολόκληρο καταλήγει στο ίδιο ύψος στην άλλη πλευρά με το ίδιο άνοιγμα σε περιοχή του Δ.Δ. Αστρά του Δήμου Λαμπείας. Μια μεγάλη Διακότρυπα στη θέση Καλό της οποίας το βάθος είναι μεγάλο προς τα κάτω και έχει σχέση με υπόγεια νερά. Επίσης υπάρχει η εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου με ξύλινο τέμπλο μοναδικό στο είδος της. Διατηρητέο μνημείο είναι και η οικία του Νικολάου Κέκη και η βρύση στο χωριό.
ΣΕΙΡΕΣ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Οι Σειρές (Βερσίτσι) είναι παλαιό, ιστορικό και παραδοσιακό χωριό.. τα περισσότερα σπίτια είναι χτισμένα πριν από το 1920. Εδώ κυριαρχεί η παλαιά λαϊκή παραδοσιακή Αρχιτεκτονική. Οι οικοδομές είναι όλες λιθόκτιστες δομημένες με γρανιτολιθική πέτρα πελεκητή. Μοναδικό, αξιόλογο και επιβλητικό οικοδόμημα του Βερσιτσίου είναι ο ενοριακός ιερός ναός της Ανάληψης που χτίστηκε το 1856. Δεύτερο αξιόλογο μνημείο το Δημοτικό Σχολείο χτίσμα του 1892, λιθόκτιστο όπως ακριβώς και η εκκλησία. Τρίτο επιβλητικό οικοδόμημα στο κέντρο του χωριού είναι ο Σακελλαρέϊκος πύργος. Διόροφο οικοδόμημα, λιθόκτιστο με πολεμίστρες χτίσμα του 1721.. Το Βερβίτσι είναι χτισμένο στις νοτιοανατολικές πλαγιές της Βερτσιώτικης οροσειράς του Μελισσιού ή Αηλιά αμφιθεατρικά σε γήλοφους που αποτελούν προεκτάσεις της νότιας πλαγιάς του βουνού, όπως Κατέ, Μαρκέϊκα, Ράχες.. λούζεται από το πρωί ως το βράδυ από τον ήλιο και από το φυσικό του μπαλκόνι αγναντεύει ολόκληρο το Μωριά.
ΨΩΦΙΔΑ (Χωριό) ΑΧΑΪΑ
Η Ψωφίδα σημαντικός αρχαιολογικός χώρος που είναι και η έδρα του Δήμου Αροανίας και βρίσκεται στην συμβολή των ποταμών Αροάνιου, Ερυμάνθου και Σειραίου στα σύνορα των νομών Αχαιας, Ηλείας και Αρκαδίας. Για τους λόγους αυτούς αποτελεί και συγκοινωνιακό κόμβο, με σημαντική τουριστική κίνηση το καλοκαίρι. Έχει πληθυσμό 450 κατοίκους και βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μ. Η Ψωφίδα ήταν αρχαία πόλη της Αρκαδίας που βρισκόταν στα βορειοδυτικά σύνορα της. Ενώ γειτνίαζε άμεσα με την Αρχαία Ήλιδα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αροανίας
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
