Εμφανίζονται 12 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΕΛΟΥΝΤΑ Κωμόπολη ΛΑΣΙΘΙ" .
ΚΑΔΙΣΤΟΣ (Βουνό) ΛΑΣΙΘΙ
Cadistus, a mountain of Crete, belonging to the ridge of the White
Mountains. Its position has been fixed by Hoeck (Kreta, vol. i. p. 380) at Cape
Spadha, the most northerly point of the whole island. In Ptolemy (iii. 17. § 8)
this promontory bears the name of Psakon akron; while Strabo (x. p. 484) calls
it Diktunnaion akroterion, and his remark that Melos lay at nearly the same distance
from it as from the Scyllaeanpromontory, shows that he indicated this as the most
northerly point of the island. The mass of mountain of which the cape was composed
bore the double name of Cadistus and Dictynnaeus. (Plin. iv. 12. s. 20; Solin.
16.) It would seem that Pliny and Solinus were in error when they described Cadistus
and Dictynnaeus as two separate peaks. Psakon akron and Cadistus were the original
and proper names of the promontory and mountain, while Diktunnaion akroterion
and oros were epithets afterwards given, and derived from the worship and temple
of Dictynna.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited August 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΝΑΞΙΑ (Αρχαία πόλη) ΕΛΟΥΝΤΑ
or Naxus (Nachos, Suid. s. v.), a town of Crete, according to the
Scholiast (ad Pind. Isth. vi. 107) celebrated for its whetstones. Hock (Kreta,
vol. i. p. 417) considers the existence of this city very problematical. The islands
Crete and Naxos were famed for their whetstones (Plin. xxxvi. 22; comp. xviii.
28), and hence the confusion. In Mr. Pashley's map the site of Naxos is marked
near Spna Longa.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΟΛΟΥΣ (Αρχαία πόλη) ΕΛΟΥΝΤΑ
Olous, Oloulis, Eth. Oloutioi, Olouti. A town of Crete, the citizens
of which had entered into a treaty with those of Lato. (Bockh, Inscr. vol. ii.
No. 2554.) There was a temple to Britomartis in this city, a wooden statue of
whom was erected by Daedalus, the mythical ancestor of the Daedalidae, and father
of Cretan art. (Pausan. ix. 40. § 3.) Her effigy is represented on the coins of
Olus. (Eckhel, vol. ii. p. 316; Mionnet, Descr. vol. ii. p. 289; Combe, Mus. Hunter.)
There is considerable difficulty in making out the position of this town; but
the site may probably be represented by Aliedha near Spina Longa, where there
are ruins. Mr. Pashley's map erroneously identifies these with Naxos.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
On the W side of the Gulf of Mirabello, just N of Ag. Nikolnos, N
coast of Crete. The remains of the ancient city lie on both sides of the isthmus
which joins the peninsula of Spinalonga to the mainland; the area of the site
is known as Poros.
Ancient literary sources merely locate the site. In late sources (e.g.
Notitiae) the name has been corrupted to Alyngos. Most of our knowledge of the
city's history is derived from inscriptions of the Hellenistic period. In one
of post 260 B.C. Olous appears as a subordinate ally of Knossos. A number of 3d
and 2d c. inscriptions show the city's close relations with Rhodes; in particular,
parts of a treaty between Rhodes and Olous dating from 201-200 have been discovered
in recent years, by which Rhodes secured a great measure of control over Olous
and her ports and anchorages, as she did over those of Hierapytna in the same
year. Ptolemaic admirals had been honored at Olous at about the time of the Chremonidean
war in the 260s. Olous does not appear among the cities of the Cretan koinon in
the treaty with Eumenes II in 183, either because she was then subject to her
neighbor Lato or because of her links with Egypt. A boundary dispute between Olous
and Lato was referred to the Knossians for arbitration (117-116/116-115 B.C.);
continuing wrangles led to Roman intervention and confirmation by the Senate of
the Knossians' decision on the boundary line (ca. 113; see Sta Lenika).
Coins of ca. 330-280 B.C. are known, depicting in particular the heads
of Britomartis and Zeus Tallaios. The latter was clearly the chief deity of Olous,
in whose temple many inscriptions were displayed; for the same reason the cult
of Asklepios must also have been important. Pausanias (9.40.3) mentions a statue
of Britomartis by Daidalos at Olous. None of their temples at Olous has been found.
There is clear evidence that the site has been submerged by at least
2 m since antiquity, probably mainly as a result of land movements: by the actual
isthmus some remains of houses are visible in shallow water. The channel at the
isthmus was dug for the local fishermen by French sailors who occupied the area
in 1897; their finds included the large stele now in the Louvre. The only ruins
still clearly visible E of the isthmus are those of an Early Christian basilica
with a mosaic in the nave.
Few remains of the archaic and Classical periods have been found,
but part of the massive E wall of the city still stood 6 courses high in the 19th
c. Graeco-Roman sherds have been found at Kolokythia Bay on the E side of the
peninsula, and at the N end of Spinalonga is an islet fortified by the Venetians;
no earlier remains are visible. There are many rock inscriptions around the peninsula.
West of the isthmus a few walls have been found, but the area served
mainly as a cemetery. Graves with coffins or pithoi of the LM IIIB period have
been found, and the Hellenistic necropolis with funerary inscriptions. Just to
the N lies a significant Middle Minoan settlement, and a few Early Minoan pots
have been found.
Just within the territory of Olous, to the SW, a prominent hilltop
bears remains of a fort of uncertain (ancient) date (Mt. Oxa). Farther N another
fort at Stis Pines guarded the road to Dreros. Just S of Mt. Oxa lies the site
of Sta Lenika in Latian territory.
D. J. Blackman, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΕΛΟΥΝΤΑ (Κωμόπολη) ΛΑΣΙΘΙ
Η Ελούντα είναι ένα αναπτυσσόμενο θέρετρο 11 χιλιόμετρα βόρεια του
Αγίου Νικολάου. Η περιοχή είναι γνωστή για τους κόλπους και τις βραχώδεις ακτές
της καθώς επίσης για το όμορφο χωριό της Ελούντας, το ψαρολίμανό της και την βυθισμένη
πόλη της Ολούντας, όπως επίσης και τα ερείπια μιας Βυζαντινής βασιλικής.
Το χωριό της Ελούντας βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα και έχει θέα του ήσυχου κόλπου
της Ελούντας και της Σπιναλόγκας. Το χωριό διαθέτει ένα σημαντικό αριθμό από εστιατόρια
και ταβέρνες, ενώ κοντά σ' αυτό βρίσκονται αρκετά πολυτελή ξενοδοχεία.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΟΛΟΥΣ (Αρχαία πόλη) ΕΛΟΥΝΤΑ
Ένα γεφύρι από την Ελούντα οδηγεί στη Σπιναλόγκα και στη βυθισμένη
πόλη της Ολούντας. Η πόλη της Ολούντας ήταν χτισμένη στο κομμάτι γης που συνδέει
την Κρήτη με τη χερσόνησο της Σπιναλόγκας. Ήταν μια αρχαία ελληνική πόλη όπου
υπήρχε κάποτε το άγαλμα της Βρυτόμαρτης. Όταν ο καιρός είναι καλός μπορείτε να
δείτε τα ερείπια της Ολούντας στο βυθό της θάλασσας. Αν και λίγες ανασκαφές έχουν
γίνει στην περιοχή αυτή, η σημασία της αρχαίας αυτής πόλης αποδεικνύεται από μια
επιγραφή που βρέθηκε και αναφέρεται στη συμμαχία μεταξύ Ολούντας, Λατώς και Κνωσού.
Μια άλλη επιγραφή της ίδιας εποχής αναφέρεται σε μια συνθήκη της Ολούντας και
της Ρόδου. Τα υπόλοιπα ευρήματα της περιοχής περιλαμβάνουν τάφους που είχαν ανοιχτεί
σε βράχους και διάφορα αντικείμενα που θάβονταν μαζί με τους νεκρούς και εκτίθενται
στο Μουσείο του Αγίου Νικολάου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΠΛΑΚΑ (Οικισμός) ΕΛΟΥΝΤΑ
Ο δρόμος από την Ελούντα συνεχίζει ακολουθώντας την ακρογιαλιά προς
τα βόρεια, και συναντά ένα μικρό χωριό στην άκρη της χερσονήσου, την Πλάκα. Η
Πλάκα είναι ένα ήσυχο χωριό με μικρά ξενοδοχεία και ταβέρνες. Οι παραλίες της
είναι μικρές χωρίς κόσμο και μερικές φορές πιο ευχάριστες απ' αυτές της Ελούντας.
Το νησάκι της Σπιναλόγκας βρίσκεται μπροστά στην Πλάκα. Εκεί βρίσκεται μια μικρή
αποβάθρα με ψαράδες πρόθυμους να σας μεταφέρουν απέναντι για να δείτε τα ερείπια.
Υπάρχουν επίσης οργανωμένες θαλλάσιες εκδρομές από την Ελούντα και τον Άγιο Νικόλαο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
ΣΠΙΝΑΛΟΓΓΑ (Νησί) ΚΡΗΤΗ
Το μικρό νησί της Σπιναλόγκας μπορείτε να το επισκεφτείτε κάνοντας
ένα σύντομο ταξίδι με πλοίο από την Ελούντα. Είναι ο χώρος ενός από τα σημαντικότερα
και καλύτερα κάστρα που έχτισαν οι Βενετοί στην Κρήτη. Χτίστηκε το 1579 για να
προστατεύσει το λιμάνι, την είσοδο του κόλπου και το αγκυροβόλιο της Ελούντας.
Η Σπιναλόγκα παρέμεινε υπό βενετική κατοχή για μισό αιώνα μετά την κατάκτηση της
Κρήτης από τους Τούρκους και αποτέλεσε καταφύγιο για τους Χριστιανούς που διώκονταν
από τους Τούρκους. Τελικά, το 1715 οι Βενετοί παρέδωσαν το νησί στους Τούρκους
με ειδική συμφωνία.
Το 1903 η κρητική κυβέρνηση έκανε τη Σπιναλόγκα κοινότητα των λεπρών της Κρήτης.
Το καθεστώς αυτό έληξε το 1957.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
