Εμφανίζονται 11 τίτλοι με αναζήτηση: Θρησκευτικές βιογραφίες στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ Νομός ΕΛΛΑΔΑ" .
ΔΟΡΒΙΤΣΙΑ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
1905 - 1987
Ο Πρωτοπρεσβύτερος (Παπα)Χρήστος Ιωάννου Παπαχρίστου γεννήθηκε στη Δορβιτσά Ναυπακτίας
το 1905. Η μητέρα του ήταν αδελφή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης
Ελλάδος Δαμασκηνού Παπανδρέου. Αδελφός του ήταν ο μακαριστός Μητροπολίτης Φθιώτιδος
Δαμασκηνός Παπαχρίστου. Αποφοίτησε από τη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία. Υπηρέτησε
ως εφημέριος στην Αθήνα και στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και ως δάσκαλος στην Κυδωνιά
Ναυπακτίας και σε ελληνικά σχολεία των Η.Π.Α. Από το 1936 εγκαταστάθηκε στη Νέα
Υόρκη ως ιερέας και μέχρι το θάνατό του το 1987 δεν έπαψε να παροτρύνει με τα
πατριωτικά του κηρύγματα τους Έλληνες της Αμερικής να υποστηρίζουν τις πρωτοβουλίες
του για βοήθεια προς τη μητέρα - πατρίδα, ιδιαίτερα κατά τα δύσκολα χρόνια της
Κατοχής και του Εμφυλίου πολέμου. Στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Δορβιτσά, έστειλε
πολλές χιλιάδες δολλάρια για κοινωφελή έργα. Το 1963, με υπόδειξη του Εθνικού
Ιδρύματος, ο βασιλιάς Παύλος του απένειμε το Βασιλικό Εύσημο και η Ναυπακτιακή
Αδελφότητα της Νέας Υόρκης τον ανακήρυξε επίτιμο μέλος της.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάρτιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Ναυπάκτου
ΑΓΡΙΝΙΟ (Πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
Μαρτύρησαν στην Πόλη του Αγρινίου στις 2 Νοεμβρίου το 1786 μ.Χ. την ημέρα αυτή η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τους.
ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ
Κάθε φορά, που επιχειρεί κάποιος, να σκιαγραφήσει μορφές Αγίων, ακόμα
και αν είναι σοφός, νοιώθει να συνθλίβεται υπό το βάρος ενός ανυπέρβλητου μεγαλείου,
στέκεται εκστατικός μπροστά στα μεγάλα πνεύματα των Αγίων, στους «φάρους» αυτούς
της αλήθειας που οι αιώνες δεν στάθηκαν ικανοί να σβήσουν την ακτινοβολία Τους.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας κάθε ημέρα του χρόνου τιμά τη μνήμη ενός ή
περισσοτέρων Αγίων και δεν ξεχωρίζει, φυσικά, τους Αγίους σε μικρούς ή μεγάλους
γιατί όλοι Τους δίδαξαν το λόγο του Θεού, γιατί όλοι Τους μαρτύρησαν για το έργο
που επιτελούσαν. Όλη η Ελληνική γη, είναι ποτισμένη με το αίμα μαρτύρων και νεομαρτύρων
που στους χρόνους της Τουρκοκρατίας θυσίασαν τη ζωή τους για του Χριστού την Πίστη
την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία.
Η Αιτωλοακαρνανία είναι μια περιοχή της Ελλάδας
αγιασμένη και ποτισμένη με το αίμα των Αγίων της.
Από τον 2ο μ.Χ. αιώνα και στο πέρασμα των χρόνων η Αιτωλοακαρνανία
ανέδειξε μεγάλες και ηρωικές μορφές Μαρτύρων - Αγίων. Παραθέτουμε στη συνέχεια
όλους τους Αγίους της Αιτωλοακαρνανίας:
Ο ´Αγιος Ιερομάρτυρας Βλάσιος από τα Σκλάβαινα,
μαρτύρησε το 1006μ.Χ. και η τοπική εκκλησία μας τιμά την μνήμη του στις 11 Φεβρουαρίου.
Στο σημείο που βρέθηκε ο τάφος με τα τίμια λείψανα του Αγίου κτίστηκε στα Σκλάβαινα
Ιερός Ναός.
Οι ´Αγιοι Νεομάρτυρες Θεόδωρος, Λάμπρος και ανώνυμος,
μαρτύρησαν στην Πόλη του Αγρινίου
στις 2 Νοεμβρίου το 1786 μ.Χ. την ημέρα αυτή η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τους.
Ο ´Αγιος Θεωνάς, μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης
μαθητής του Αγίου Ιακώβου του νεομάρτυρος, ασκητής στην Ιερά
Μονή Τιμίου Προδρόμου Αναλήψεως - Τριχωνίδας.
Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου τις 4 Απριλίου.
Ο ´Αγιος Ανδρέας ο Ερημίτης, έζησε τον 12 αιώνα
μ.Χ. Έζησε ζωή ασκητική στην κορυφή του όρους Κανάλα της επαρχίας
Βάλτου πάνω από το χωριό Χαλκιόπουλοι,
μέσα σε ένα σπήλαιο με 200μ. βάθος και 12μ. πλάτος. Η άσκηση του είναι σκληρή,
προξενεί κατάπληξη στους ανθρώπους. Όταν εκοιμήθει ο ´Αγιος, η βασίλισσα
της ´Αρτας, η μετέπειτα
Αγία Θεοδώρα έβλεπε από την ´Αρτα
ένα φως υπέρκοσμο να κατεβαίνει στο όρος της Κανάλας. Με την συνοδεία της πήγε
εκεί βρήκε το λείψανο του Αγίου και το ενταφίασε μέσα στο σπήλαιο. Μπροστά από
τον τάφο έκτισε Ιερό Ναό όπου σήμερα τελείται η Θεία Λειτουργία. Η εκκλησία μας
τιμά την μνήμη του Αγίου στις 15 Μαΐου.
Ο ´Αγιος Βάρβαρος ο Μυροβλίτης, γεννήθηκε το
800 μ.Χ, καταγόταν από την Πεντάπολη της Αιγύπτου,
ήταν αιχμάλωτος των πειρατών και μετά από κάποιο ναυάγιο βρέθηκε στον Τρύφο
Ξηρομέρου όπου κατέφυγε σε σπήλαιο. Έζησε αλυσοδεμένος όλη του τη ζωή στερούμενος
των πάντων, σερνόμενος στο χώμα 18 ολόκληρα χρόνια. Κάποιοι κυνηγοί από τη Λευκάδα
αφού δεν γνώριζαν την ύπαρξη του Αγίου άθελά τους τον σκότωσαν διότι τον πέρασαν
για κάποιο ζώο. Όταν ο θάνατος του Αγίου έγινε γνωστός στα γύρω μοναστήρια μοναχοί
πήγαν εκεί, ετοίμασαν το λείψανο και με τιμές το ενταφίασαν. Από τον τάφο του
Αγίου ανέβλυσε μύρο εξ ου και μυροβλύτης. Τα Ιερά του λείψανα έμειναν στον Τρύφο
700 χρόνια και έπειτα μετεφέρθησαν στην Ιταλία.
Στον Τρύφο σαν ανάμνηση παρέμεινε
η μαρτυρική αλυσίδα. Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του στις 23 Ιουνίου.
Ο ´Αγιος Ευγένιος ο Αιτωλός, γεννήθηκε στα
τέλη του 16 αιώνα στο Μέγα Δένδρο Αποκόρου και πέθανε το 1682 μ.Χ. στα Βραγγιανά
των Αγράφων. Τα πρώτα γράμματα
έμαθε στην Ιερά Μονή
Βλοχού και συνέχισε τη μόρφωσή του στη Μονή της Θεοτόκου του Τροβάτου των
Αγράφων.
Το 1616 μ.Χ. χειροτονήθηκε διάκονος στην Ιερά
Μονή Τατάρνας. Θεολογία και Ελληνικά γράμματα ο Ευγένιος σπούδασε στο ´Αγιο
Όρος. Από το ´Αγιο
Όρος πήγε στην Αλεξάνδρεια
όπου ο πατριάρχης Κύριλλος το 1619 μ.Χ. τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Αφού επισκέφθηκε
το όρος Σινά, έπειτα πήγε στα Ιεροσόλυμα
και παρέμεινε ως εφημέριος του Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου έως το 1622 μ.Χ., στη συνέχεια
επανήλθε για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Σχολή Τρικάλων,
στην Κεφαλονιά, κοντά στον
Παΐσιο Μεταξά. Υπέρμαχος της Ορθοδοξία διώχθηκε και καθαιρέθηκε από τον Κύριλλο
Κονταρή. Δίδαξε στην ´Αρτα,
στο Αιτωλικό, στο Μεσολόγγι,
στο Καρπενήσι, στα Βραγγιανά.
Στο Καρπενήσι
ανήγειρε τον Ι.Ν. της Αγίας Τριάδος και ίδρυσε τη Σχολή Ανωτέρων Γραμμάτων, όπου
και δίδαξε πολλά χρόνια. Θεωρείται μεγάλος πνευματικός ηγέτης του υπόδουλου λαού.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο
ανακήρυξε το 1982 τον Ευγένιο Όσιο και η μνήμη του εορτάζεται στις 5 Αυγούστου.
Ο ´Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, γεννήθηκε στο χωριό
Μέγα Δένδρο Τριχωνίδας
το 1714 μ.Χ. Τα πρώτα γράμματα έμαθε στην Μονή
της Αγίας Παρασκευής Μάνδρας.
Μαθήτευσε στα Βραγγιανά των
Αγράφων κοντά στον διδάσκαλο
Ανανία Δερβισάνο. Στο ´Αγιο
Όρος γίνεται Ιερομόναχος στην Ιερά
Μονή Φιλοθέου.
Σε ηλικία 45 ετών αρχίζει το τεράστιο κηρυκτικό και εθνεγερτικό του
έργο. Περιοδεύει όλη την Ελλάδα
και κηρύττει την Ορθόδοξη Πίστη. Χτίζει Ελληνικά Σχολεία γίνεται προάγγελος της
Επαναστάσεως, ο λαός τον τιμά σαν ´Αγιο, γίνεται ο προφήτης του γένους.
Σε ηλικία 65 ετών καταδίδεται από τους Εβραίους στους Τούρκους και υφίσταται μαρτυρικό
θάνατο δι’ απαγχονισμού στις 24 Αυγούστου 1779 μ.Χ. ημέρα Σάββατο. Το έργο
του ανεπανάληπτο. Οι ιστορικοί λένε ότι αν δεν υπήρχε αυτή η Μορφή, είναι αμφίβολο
αν θα εγένετο η Ελληνική Επανάσταση. Ο ´Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είναι ένας
λαοφιλής ´Αγιος και απ’ άκρου εις άκρου της Πατρίδας μας τιμάται η μνήμη του με
περισσή ευλάβεια στις 24 Αυγούστου.
Ο ´Αγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας, γεννήθηκε το
1790 μ.Χ. στην Κόνιτσα της
Ηπείρου από γονείς Μωαμεθανούς.
Ο πατέρας του Χασάν ήταν Δερβίσης (μουσουλμάνος) Ιερωμένος. Σε ηλικία 20 ετών
ήλθε στα Ιωάννινα και έγινε
κι αυτός Δερβίσης. Στη συνέχεια κατεβαίνει στην Αιτωλία και ζει στο Αγρίνιο.
Βαπτίζεται Χριστιανός και νυμφεύεται. Για να μην δίνει στόχο εγκαθίσταται στις
Φυτείες Ξηρομέρου, κάποια
στιγμή συλλαμβάνεται και καλείται να αρνηθεί το Χριστό, ο ´Αγιος αρνείται
και δηλώνει ότι θα πεθάνει Χριστιανός. Υφίσταται φρικτά βασανιστήρια και στο τέλος
κάτω από τον Πλάτανο που είναι κοντά στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου αποκεφαλίζεται
στις 23 Σεπτεμβρίου 1814 μ.Χ. σε ηλικία 23 ετών. Τα λείψανα του Αγίου, οι Χριστιανοί
τα μετέφεραν κρυφά στην Ιερά Μονή
Προυσιωτίσσης και τα τοποθέτησαν σε κρύπτη, πάνω από το παρεκκλήσιο. Τα Ιερά
Λείψανα του Αγίου Ιωάννη του Βραχωρίτου απεκαλύφθησαν και ετέθησαν σε προσκύνηση
πριν από λίγα χρόνια. Η μνήμη του εορτάζεται στις 23 Σεπτεμβρίου.
Οι ´Αγιοι αυτάδελφοι Συμεών και Θεόδωρος, οι
κτήτορες της Μονής του Μεγάλου
Σπηλαίου έζησαν τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Κήρυξαν σε ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία
του Λόγο του Θεού. Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τους στις 18 Οκτωβρίου.
Ο Όσιος Ιάκωβος ο Νεομάρτυς, γεννήθηκε στην Καστοριά
και ασκήτευσε σαν μοναχός στο ´Αγιο Όρος. Αργότερα ασκήτευσε σε απόκρημνο
σπήλαιο κοντά στην Ιστορική Μονή
Τιμίου Προδρόμου στην Ανάληψη
Τριχωνίδας. Η φήμη του Αγίου
έφτασε σε όλη την περιοχή και κατά χιλιάδες έρχονται να εξομολογηθούν και να πάρουν
την ευχή του. Καταδόθηκε στους Τούρκους ως επαναστάτης, όπου τον συνέλαβαν μαζί
με δύο συνασκητές του, τον Ιάκωβο και τον Διονύσιο, το 1520 μ.Χ. και τους οδήγησαν
στην Ανδριανούπολη του Έβρου
όπου και μαρτύρησαν. Η εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Αγίου την 1η Νοεμβρίου.
Ο Όσιος Δαβίδ ο υποτακτικός του Μητροπολίτη Ναυπάκτου
και ´Αρτης Ακακίου.
Έζησε αρκετό διάστημα στη Ναύπακτο
και αργότερα διετέλεσε Ηγούμενος της Μονής
Βαρνάκοβας στα μέσα του 16ου μ.Χ. αιώνα. Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του
την 1η Νοεμβρίου.
Σήμερα που κυριαρχεί η ισοπέδωση των πάντων, η υποτίμηση των αξιών,
επιβάλλεται να μελετήσουμε, ως σύγχρονοι νεοέλληνες, τους Μεγάλους Αυτούς παιδαγωγούς
και μάρτυρες της Ορθοδοξίας προκειμένου να προσφέρουμε τόσο στους εαυτούς μας
όσο και στα παιδιά μας άξια πρότυπα αρετής. Τα παιδιά μας θέλουν να διδαχθούν
σωστά αυτούς που υπηρέτησαν Χριστιανικές ιδέες, αγωνίστηκαν, μαρτύρησαν, βασανίστηκαν
για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία.
Κείμενο: Χρήστου Γερ. Σιάσου - Καθηγητή
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας
ΑΝΑΛΗΨΗ (Χωριό) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
Μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης μαθητής του Αγίου Ιακώβου του νεομάρτυρος, ασκητής στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Αναλήψεως - Τριχωνίδας. Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου τις 4 Απριλίου.
ΜΕΓΑ ΔΕΝΔΡΟ (Χωριό) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
1714 - 24/8/1779
Commemorated August 24
Seventeen centuries after the eminent St. Paul travelled across Greece,
a solitary man of God traversed the sandy country from border to border, sea to
sea, and island to island in a magnificent religious tour de force which stoked
the fires of Christianity and the flickering hopes of a people straining under
the yoke of Turkish oppression and despairing of a return to their ancient culture
after nearly four centuries of brutality. This rare specimen of Hellenic Christianity
was named Kosmas, a man whose devotion to God and country brought about a resurgence
of the Christian spirit of Greece
and anticipated the revolution which was to cleanse this proud country of the
oppressors with which it had too long been infested.
St. Kosmas was not only a priest but a prophet, scholar, patriot,
and miracle-worker as well, and each of these to a degree that merited sainthood.
The beginnings of Kosmas were inauspicious enough; he hailed from a village called
Mega Dendron, Aitolia, where he was born in 1714, the son of a simple weaver whose
wife was extremely devout and who undoubtedly influenced her son in his selection
of a religious career. He was baptised Konstas and attended public schools, thereafter
to be tutored by a family friend, Archdeacon Ananias. After spending some time
as a teacher, Konstas decided to attend a school at the Monastery
of Vatopedi on the Holy Mountain
of Athos, after which he entered the Monastery
of Philotheou where he was tonsured a monk and given the name Kosmas. In rapid
succession he became a deacon and then priest.
Kosmas had made up his mind to do missionary work, and he could think
of no better place to do so than in his homeland, particularly in the remote corners
of the rugged peninsula where the lack of churches and flight from persecution
had dimmed the light of Christianity. He was determined to revitalise the Christian
spirit of every isolated village of Greece
and to bring back to the forlorn the age-old Hellenic pride which the Muslims
had ground into the dust. He prevailed upon Patriarch Seraphim II to give him
a carte blanche to travel wherever he may be needed for whatever period of time
necessary for his mission, and as a preacher at large was given a patriarchal
blessing to carry out his noble purpose without interference and with complete
independence of action. In some of the more remote villages, where no priest had
been seen for years, Kosmas found adults who had not been baptised, a situation
which he remedied and which gave him added impetus in his crusade. When word of
his valiant missionary zeal reached his old monastery, one of his fellow monks
saw fit to make public Kosmas’ prophetic powers. Some of his prophecies
the people of the time could not comprehend, for Kosmas is not only on record
as having predicted that people would be able to converse with each other even
though they were miles apart (the telephone), but he also foresaw in the eighteenth
century that man would devise a means of flying, and while in flight, unleashing
a powerfully destructive force. Over a period of twenty-five years of undiminished
zeal, Kosmas travelled not only throughout Greece
and its beautiful islands, but he even journeyed through neighbouring Albania.
His prodigious feats in the name of the Lord included the founding
of over, 200 schools, charitable institutions, and small churches in rural areas
where itinerant priests could conduct the sacred liturgies as often as possible.
Wherever he preached he had a habit of planting a cross, as a result of which
his crosses dotted the countryside and served as reminders to passersby that somebody
cared what happened to them and that God had not forsaken them.
St. Kosmas had trod on Muslim toes, and in the area of Ioannina
he was arrested on spurious charges of conspiracy, found guilty, and hanged on
24 August 1779. On 21 April 1961 he was canonised a Saint by the Church -- although
he had been revered as one since his death in ceremonies presided over by the
late Patriarch Athenagoras who had always admired the gallant Kosmas.
Εορτάζει στις 24 Αυγούστου, ημέρα του βίαιου θανάτου του.
ΣΚΛΑΒΑΙΝΑ (Χωριό) ΑΚΤΙΟ - ΒΟΝΙΤΣΑ
Μαρτύρησε το 1006μ.Χ. και η τοπική εκκλησία μας τιμά την μνήμη του στις 11 Φεβρουαρίου. Στο σημείο που βρέθηκε ο τάφος με τα τίμια λείψανα του Αγίου κτίστηκε στα Σκλάβαινα Ιερός Ναός.
ΤΡΥΦΟΣ (Κωμόπολη) ΑΚΤΙΟ - ΒΟΝΙΤΣΑ
Γεννήθηκε το 800 μ.Χ, καταγόταν από την Πεντάπολη της Αιγύπτου, ήταν αιχμάλωτος των πειρατών και μετά από κάποιο ναυάγιο βρέθηκε στον Τρύφο Ξηρομέρου όπου κατέφυγε σε σπήλαιο. Έζησε αλυσοδεμένος όλη του τη ζωή στερούμενος των πάντων, σερνόμενος στο χώμα 18 ολόκληρα χρόνια. Κάποιοι κυνηγοί από τη Λευκάδα αφού δεν γνώριζαν την ύπαρξη του Αγίου άθελά τους τον σκότωσαν διότι τον πέρασαν για κάποιο ζώο. Όταν ο θάνατος του Αγίου έγινε γνωστός στα γύρω μοναστήρια μοναχοί πήγαν εκεί, ετοίμασαν το λείψανο και με τιμές το ενταφίασαν. Από τον τάφο του Αγίου ανέβλυσε μύρο εξ ου και μυροβλύτης. Τα Ιερά του λείψανα έμειναν στον Τρύφο 700 χρόνια και έπειτα μετεφέρθησαν στην Ιταλία. Στον Τρύφο σαν ανάμνηση παρέμεινε η μαρτυρική αλυσίδα. Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του στις 23 Ιουνίου.
ΧΑΛΚΙΟΠΟΥΛΟΙ (Οικισμός) ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ
Εζησε τον 12 αιώνα μ.Χ. Έζησε ζωή ασκητική στην κορυφή του όρους Κανάλα της επαρχίας Βάλτου πάνω από το χωριό Χαλκιόπουλοι, μέσα σε ένα σπήλαιο με 200μ. βάθος και 12μ. πλάτος. Η άσκηση του είναι σκληρή, προξενεί κατάπληξη στους ανθρώπους. Όταν εκοιμήθει ο Άγιος, η βασίλισσα της Άρτας, η μετέπειτα Αγία Θεοδώρα έβλεπε από την Άρτα ένα φως υπέρκοσμο να κατεβαίνει στο όρος της Κανάλας. Με την συνοδεία της πήγε εκεί βρήκε το λείψανο του Αγίου και το ενταφίασε μέσα στο σπήλαιο. Μπροστά από τον τάφο έκτισε Ιερό Ναό όπου σήμερα τελείται η Θεία Λειτουργία. Η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του Αγίου στις 15 Μαΐου.
ΑΓΡΙΝΙΟ (Πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
1911
Ο μακαριστός Aρχιμανδρίτης Aμβρόσιος Tσατσάνης "κατά κόσμον Γεώργιος
Tσατσάνης" ήταν γιος του Στέφου (υποκορ. του Στέφανου) και της Aθηνάς Tσατσάνη,
γεννήθηκε δε στο Aγρίνιο κατά το 1911. O πατέρας Στέφος, καταγόταν από τη Mεγάλη
Λομποτινά, σημερινή Ανω Xώρα Nαυπακτίας, νεαρός όμως εγκαταστάθηκε στο Aγρίνιο
όπου υπηρετούσε ως δημόσιος υπάλληλος. Παρά την εγκατάσταση του Στέφου Tσατσάνη
στο Aγρίνιο, τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένεια που δημιούργησε εκεί, δεν έπαψαν
ποτέ να θεωρούν ως ιδιαίτερη πατρίδα τους τη Mεγάλη Λομποτινά. Aυτήν την προτίμηση
δεν παρέλειπε να εκφράζει και ο μακαριστός Aμβρόσιος.
Kατά τη διάρκεια της ζωής του στο Aγρίνιο, ο Στέφος Tσατσάνης δεν
ευτύχησε να δημιουργήσει δικά του υποστατικά, γι' αυτό και η συντήρηση της οικογενείας
του, στηριζόταν στον υπαλληλικό μισθό του, που δεν ήταν και πάντα σίγουρος, αφού
η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, εκείνη την εποχή δεν ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένη.
Kαθώς λοιπόν τα οικονομικά της οικογενείας δεν ήταν επαρκή, ο νεαρός τότε Γεώργιος
Tσατσάνης όταν τελείωσε το Eλληνικό Σχολείο, σταμάτησε τα γράμματα κι άρχισε να
εργάζεται σε ένα τυπογραφείο. Oι συνθήκες εργασίας των τυπογράφων, ιδίως εκείνη
την εποχή, δεν ήταν από τις ιδανικότερες γι' αυτό και το σώμα των τυπογράφων μαστιζόταν
από τη φοβερή αρρώστια της εποχής εκείνης, τη φυματίωση.
Oι σκληρές συνθήκες εργασίας, κλόνισαν και την υγεία του νεαρού τότε
Aμβροσίου, με αποτέλεσμα να διακόψει την εργασία του στο τυπογραφείο και να ανεβεί
στη Mεγάλη Λομποτινά, για να γνωρίσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, αλλά και να ωφεληθεί
από το υγιεινό περιβάλλον του χωριού, καθώς οι δεκάδες χιλιάδες πολλών αιώνων
καστανιές και τα εκατοντάδες εκατομμύρια έλατα που περιβάλλουν την Mεγάλη Λομποτινά,
εξασφάλιζαν και εξασφαλίζουν στους ελάχιστους κατοίκους που απόμειναν σήμερα,
υγιέστατες περιβαλλοντικές συνθήκες ζωής. (...)
Kαθώς ο νεαρός Γιώργος Tσατσάνης, εφλέγετο από τον πόθο να υπηρετήσει
την εκκλησία, έκρινε πως ήταν αναγκαίο να συνεχίσει το σχολείο από εκεί που το
είχε διακόψει, επειδή οι μέχρι τότε γραμματικές του γνώσεις δεν του επέτρεπαν
να πραγματοποιήσει εκείνο που ο ίδιος θεωρούσε ως αποστολή του στην παρούσα φάση
της ζωής του. Γι' αυτό με κόπους και μόχθους εφοίτησε στο γυμνάσιο κι όταν πήρε
το απολυτήριο απ' αυτό, έβαλε ρότα για το Πανεπιστήμιο Aθηνών. Ύστερα από επιτυχείς
εξετάσεις εισήχθη στη Θεολογική Σχολή. Mε το πτυχίο του Θεολόγου Kαθηγητού το
οποίο έγκαιρα απόχτησε, εργάστηκε για λίγο χρονικό διάστημα σε ιδιωτικό σχολείο
του Πειραιά απ' όπου απεχώρησε και το 1948 χειροτονήθηκε Διάκος στη Λαμία από
τον μακαριστό Mητροπολίτη Aμβρόσιο Nικολαΐδη, λαβών και αυτός το εκκλησιαστικό
όνομα Aμβρόσιος. Aπό τον ίδιο χρόνο, 1948, με εντολή του Mητροπολίτου Aμβροσίου
ανέλαβε την πνευματική καλλιέργεια και διαποίμανση της Eπαρχίας Λοκρίδος με έδρα
την Aταλάντη. Tο πώς και πόσο ανταποκρίθηκε στην αποστολή του ο Mακαριστός Aρχιμανδρίτης,
αφήνουμε να μας το πει ένα από τα πνευματικά παιδιά Tου, ο Kαθηγητής της Θεολογίας
Nικόλαος Aθαν. Γκραίκος:
«O αείμνηστος Aρχιμανδρίτης πατήρ Aμβρόσιος, κατά κόσμον Γεώργιος
Tσατσάνης, τοποθετήθηκε στην Iερά Mητρόπολη Φθιώτιδος το 1948 και ανέλαβε την
πνευματική καλλιέργεια των κατοίκων της Eπαρχίας Λοκρίδος με έδρα την Aταλάντη.
Tο πνευματικό έργο του διαπρεπούς κληρικού π. Aμβροσίου υπήρξε ποικιλόμορφο, γόνιμο
και καρποφόρο. Kηρυκτικό, κατηχητικό, λειτουργικό, εξομολογητικό, κοινωνικό, συγγραφικό
κ.λπ.
Mε το αλέτρι της πνευματικής δουλειάς επί τριάντα (30) χρόνια, όργωνε
το παρθένο χωράφι όλης της Eπαρχίας Λοκρίδος. Mε τ' Aποστόλου το ραβδί στο χέρι,
σαν καλός ποιμένας γύριζε στης νύχτας το πυκνό σκοτάδι, για να βρει το χαμένο
πρόβατο... Yπήρξε χριστιανική προσωπικότητα, φορέας γνήσιου Xριστιανικού πνεύματος
και υπόδειγμα Eυαγγελικού βίου. Yπηρετούσε και εκήρυττε όχι σοφία ανθρώπων αλλά
το Eυαγγέλιο του Eσταυρωμένου Xριστού. Tίμιος αγωνιστής με ηθικό κάλλος και εραστής
της κατά Xριστόν μοναχικής ζωής, προτίμησε απ' όλους τους υλικοπνευματικούς θησαυρούς
του κόσμου τούτου "τον ονειδισμόν του Xριστού" προς δόξαν Aυτού και
της Aγίας Eκκλησίας...
Ήταν στολισμένος με ένθεες αρετές και η καρδιά του εφλέγετο από το
πυρ της θεϊκής αγάπης. Σύνθημά του είχε:
"το τελειότερο, το αγιότερο, το θεαρεστότερο".
Ως ιερέας και πνευματικός άνθρωπος διατηρούσε πάντοτε άσβεστη και
ζωηρή τη φλόγα του ένθεου ζήλου του και αμείωτο το ενδιαφέρον του προς αναζήτηση
και μιας έστω ψυχής. Aκτινοβολούσε ψυχική ομορφιά. H αγάπη ήταν η αναπνοή του.
Αφησε στις καρδιές όλων τα στολίδια, τα μαργαριτάρια της Oρθόδοξης πίστης και
της ανυπόκριτης αγάπης. Όλη του η πνοή ήταν λαμπάδα που φωτίζει, πηγή που δροσίζει,
αλάτι που νοστιμίζει. Tο αφυπνιστικό κήρυγμα και όλο το πνευματικό έργο του π.
Aμβροσίου βρήκε αγαθή και ωφέλιμη απήχηση στις καλοπροαίρετες ψυχές. Tο δένδρο
που φύτεψε υψώθηκε και έδωσε καρπούς. Oκτώ (8) Θεολόγοι (οι 4 κληρικοί) που έχουν
στελεχώσει το επιτελικό σώμα της Eκκλησίας, είναι πνευματικά παιδιά του π. Aμβροσίου.»
Eδώ θα συμπληρώσω εγώ ότι ο νυν Σεβασμιότατος Aρχιεπίσκοπος Σινά κ. Δαμιανός,
είναι πνευματικόν τέκνο του π. Aμβροσίου, όπως ο ίδιος ο Mακαριστός Δαμιανός μου
έχει δηλώσει. Kαι συνεχίζει ο Nικόλ. Γκραίκος:
«Έργο του π. Aμβροσίου ήταν και η έκδοση του περιοδικού Aντίλαλος
της Xριστιανικής κίνησης Aταλάντης και περιχώρων. Mας άφησε με την εμπνευσμένη
γραφίδα του λίαν ενδιαφέροντα πνευματικά βιβλία που αποτελούν για όλους μας πνευματική
περιουσία:
1. Δρόμος Θεώσεως. 2. Πνευματική ζωή. 3. Θείοι Γάμοι. 4. Aντίλαλοι Θείων Pημάτων.
5. Mηνύματα Πνευματικής Oικοδομής. 6. H Προσωπικότητα του Iερέως και 7. Δύο Kόσμοι
Σωζομένων.
Aταλαντινοί και Λοκροί χρωστάμε "ολόψυχη ευγνωμοσύνη στον αείμνηστο
πνευματικό μας πατέρα AMBPOΣIO". H επίγεια ζωή του ήταν "Δρόμος Θεώσεως".
Tώρα στη μέλλουσα ζωή απολαμβάνει τα αγαθά της Θεώσεως και τη Θεϊκή δόξα και μακαριότητα
που του επεφύλαξε ο επουράνιος Πατήρ.»
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάρτιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Ναυπάκτου
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
