Εμφανίζονται 10 τίτλοι με αναζήτηση: Χλωρίδα στην ευρύτερη περιοχή: "ΚΡΗΤΗ Νησί ΕΛΛΑΔΑ" .
ΣΑΜΑΡΙΑ (Εθνικός δρυμός) ΧΑΝΙΑ
Από τη χλωρίδα, ονομαστά είναι τα αιωνόβια τεράστια Κυπαρίσσια, που
από τα αρχαία χρόνια χρησιμοποιούνταν για τη ναυπήγηση πλοίων, από δε τους Μινωίτες
για τους κίονες των ανακτόρων της Κνωσού
κλπ.
Συνολικά υπάρχουν στο φαράγγι της Σαμαριάς 450 είδη της Κρητικής χλωρίδας,
από τα οποία 70 είναι ενδημικά, φύονται δηλαδή μόνο σε αυτό.
(Κείμενο: Αντώνης Πλυμάκης)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχιακής Επιτροπής
Τουριστικής Προβολής Χανίων.
ΣΗΤΕΙΑ (Επαρχία) ΛΑΣΙΘΙ
Εκπληκτική είναι η ποικιλία των φυτικών ειδών και η πολυμορφία των
φυσικών σχηματισμών που διαθέτει η Κρήτη.
Σε καμία άλλη περιοχή του κόσμου ίσης έκτασης δεν συναντά κανείς τέτοια ποικιλία
φυτικού πλούτου. Υπάρχουν 2.108 είδη αυτοφυών φυτών από τα οποία 302 είναι ενδημικά.
Όλα τα φαράγγια, ενώ καταπράσινοι ελαιώνες, αμπέλια και περιβόλια καλύπτουν τις
χαμηλές πλαγιές, τους λόφους και τα πεδινά. Σε κάθε βήμα του ο επισκέπτης θα αισθανθεί
την παρουσία αυτού του φυτικού πλούτου, θα χαρεί το χρώμα και την ομορφιά και
θα νιώσει το άρωμα των λουλουδιών και των φυτών της Κρήτης,
η οποία από την αρχαιότητα θεωρείται παράδεισος αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών,
ενώ σκηνές της παραδοσιακής αγροτικής και ποιμενικής ζωής εμψυχώνουν το τοπίο
και ξαφνιάζουν με την γνήσια αυθεντικότητά τους.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Οργανισμού Ανάπτυξης
Σητείας.
ΧΑΝΙΑ (Νομός) ΚΡΗΤΗ
Η διαμόρφωση του εδάφους και το κλίμα, καθιστούν την περιοχή των Χανίων
παράδεισο για χιλιάδες φυτά και ζώα. Τα κρινάκια της θάλασσας, το λάβδανο, τα
κυκλάμινα, οι κρητικές τουλίπες, το σφενδάμι και κυρίως τα μοναδικά δίκταμος και
μαλοτύρα - με τη μαντζουράνα, που αποτελούν ιαματικά βρασταρόχορτα, είναι άφθονα.
Στο οροπέδιο του Ομαλού βρίσκει
κανείς το σταμναγκάθι. Αποξηραμένα ή φρεσκοκομμένα, μπορεί κανείς να βρει τα σπουδαιότερα
απ' τα θεραπευτικά βότανα και χόρτα στη Δημοτική Αγορά και στις λαϊκές αγορές.
Συνολικά συναντάμε πάνω από 200 ενδημικά φυτά της Κρήτης,
εκ των οποίων το 30% βρίσκεται αποκλειστικά στο νομό Χανίων.
(Κείμενο: Δρ. Αναστασία Καλπάκη-Γεωργουλάκη)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής
Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Νομού Χανίων (2002).
ΔΙΚΤΗ (Βουνό) ΛΑΣΙΘΙ
Δίκταμο. ( origanum dictamnus ) Είναι αυτοφυές στα βουνά της Κρήτης. Φυτρώνει σε απόκρημνα σημεία και αναπτύσσεται γιατί δεν είναι εύκολο στα ζώα να το φτάσουν. Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι γιατρεύει όλες τις αρρώστιες. Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς το αναφέρουν ως άριστο επουλωτικό πληγών. Έλεγαν ότι όταν πληγωνόταν ένα αγριοκάτσικο από βέλος, εκείνο έτρεχε να βρει δίκταμο να φάει για να θεραπευτεί. Η μυθολογία αναφέρει ότι η Αφροδίτη η θεά του έρωτα κατέβηκε στην Κρήτη να πάρει δίκταμο και να το χρησιμοποιήσει σαν φάρμακο.
Στην Κρήτη πιστεύουν ότι είναι το φυτό του έρωτα για αυτό και η άλλη του ονομασία είναι έρωντας. Πιστεύουν ότι προκαλεί ερωτική διάθεση.
ΚΑΛΑΜΑΥΚΑ (Χωριό) ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ
Η περιοχή της Καλαμάυκας παρουσιάζει ποικιλία άγριων λουλουδιών την
άνοιξη, όπως εξαιρετικές ορχιδέες και είναι ιδανική περιοχή για ορειβασία.
ΡΕΘΥΜΝΟ (Νομός) ΚΡΗΤΗ
Εκτός από τα δέντρα και τα φυτά που συναντούμε και σε άλλα μέρη της
Ελλάδας και του ευρύτερου μεσογειακού χώρου, στην Κρήτη υπάρχει ακόμα μεγάλος
αριθμός ενδημικών φυτών, γεγονός που εξηγείται από τη γεωγραφική απομόνωση του
νησιού που ευνόησε την ανάπτυξη τοπικών ειδών ήδη από την αρχαιότητα. Υπολογίζεται
ότι υπάρχουν γύρω στα 2000 είδη φυτών από τα οποία τα 160 είναι ενδημικά και φύονται
αποκλειστικά και μόνο στο νησί. Δυστυχώς, σε σχέση με το παρελθόν η βλάστηση έχει
περιοριστεί σημαντικά και τα αλλοτινά κατάφυτα βουνά, όπως ο Ψηλορείτης ή Ίδη
(=δασωμένο βουνό), σήμερα έχουν σχεδόν απογυμνωθεί κυρίως λόγω της ανεξέλεγκτης
βοσκής αιγοπροβάτων και των πυρκαϊών. Παράλληλα οι λιγοστές πεδινές εκτάσεις έχουν
αναγκαστικά χρησιμοποιηθεί για γεωργικές καλλιέργειες και οι παραθαλάσσιες συχνά
για την εγκατάσταση θερμοκηπίων, με αποτέλεσμα οι βιότοποι να έχουν περιοριστεί
σημαντικά και ορισμένα από τα σπάνια είδη φυτών να κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.
Επειδή η ανάπτυξη της χλωρίδας εξαρτάται από τη θερμοκρασία και τη μορφολογία
του εδάφους, η κατάταξη γίνεται με βάση το υψόμετρο που επηρεάζει τους παραπάνω
παράγοντες.
Έτσι, στην παραθαλάσσια ζώνη μπορεί να συναντήσει κανείς φυτά που
ευνοούνται από την υγρασία και τη θαλασσινή αλμύρα, όπως το κρινάκι της θάλασσας
(Pancratium maritimum) και τα αρμυρίκια (Tamarix cretica) καθώς και τον περίφημο
κρητικό Φοινικά του Θεοφράστη (Phoenix theophrastii).
Στην πεδινή ζώνη που φθάνει μέχρι το υψόμετρο των 300 μέτρων μπορεί
να βρεί κανείς τους θάμνους της Μεσογειακής μακίας, όπως το Σχίνο (Pistacia lentiscus)
και το Πουρνάρι (Quercus coccifera) καθώς και την Πικροδάφνη (Nerium oleander),
τη Λιγαριά (Vitex agnus-castus), το Χαμομήλι (Chamomilla recutita), η Μέντα (Mentha
spicata), η Μυρτιά (Myrtus communis), τα Ρείκια (Erica), οι Σταφυλίνακες (Daucus
carota), τα Αγριοσέλινα (Smyrnium), οι Δενδρομολόχες (Alcea pallida cretica),
η κοινή παπαρούνα (Papaver rhoeas), η Λαδανιά (Cistus incanus-creticus) και ο
Κρητικός Έβενος (Ebenus cretica).
Η ημιορεινή ζώνη φθάνει περίπου ως τα 800 μ. και περιλαμβάνει θάμνους
όπως το Πουρνάρι (Quercus coccifera), το Σχίνο (Pistacia lentiscus), το Θυμάρι
(Thymus capitatus), η Κουμαριά (Arbutus unedo), ο Αγγάραθος (Phlomis cretica),
το Σφεντάμι (Acer sempervirens), η Βρυωνιά (Bryonia cretica), τα Σπάρτα (Spartium
junceum), ο Στύρακας (Styrax officinalis)κ.α., αγριολούλουδα όπως το κρητικό Κυκλάμινο
(Cyclamen creticum), την Ίριδα (Iris cretica), τη Δρακοντιά (Dracungulus), τη
Μαχαιρίδα (Gladiolis italicus), την Τουλίπα (Tulipa orphanidea), τα Βολβολούλουδα
(Muscari commosum), διάφορα είδη της κρητικής ορχιδέας και δέντρα όπως η Χαρουπιά
(Ceratonia siliqua), και η Βελανιδιά (Quercus).
Η ζώνη που εκτείνεται από τα 800 έως τα 1800μ. είναι η ορεινή στην
οποία ευδοκιμούν τα Πουρνάρια (Querus coccifera) και το Κρητικό Σφεντάμι (Acer
sempervirens) καθώς και θάμνοι και αγριολούλουδα όπως οι κίτρινες Bιολέτες (Erysimum
creticum), η Τουλίπα (Tulipa cretica), Η κρητική Αγριαψιθιά (Achillea cretica),
οι Αγριομενεξέδες (Viola cretica), ο Κρόκος (Crocus Oreocreticus) κ.α.
Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος χώροι για την πλούσια χλωρίδα τους είναι
τα φαράγγια που αποτελούν πραγματικούς παράδεισους με αγριολούλουδα και θάμνους,
πολλά από τα οποία μάλιστα είναι ενδημικά και σπάνια, καθώς εκεί η αγριάδα και
το δυσπρόσιτο του περιβάλλοντος τα προστατεύουν από τον ανρώπινο παράγοντα. Στην
πραγματικότητατα μπορεί να δει κανείς φυτά όλων των ειδών, όλα εκείνα που περιλαμβάνονται
στις παραπάνω ζώνες, μια και τα φαράγγια ξεκινούν από ορεινές ή ημιορεινές περιοχές
και καταλήγουν στη θάλασσα. Επίσης, αν κάποιος είναι τυχερός, μπορεί να διακρίνει
τον περίφημο κρητικό Δίκταμο (Origanum dictamnus.
Οπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά δεδομένα αλλά και οι ιστορικές πηγές,
η ιστορία της Κρήτης είναι στενά συνδεδεμένη με το δέντρο της ελιάς και με το
βασικό προϊόν της, το λάδι. Ήδη από τα μινωικά χρόνια, όπως έχει αποδειχθεί από
τα αρχαιολογικά ευρήματα της Κνωσού, γινόταν επεξεργασία του καρπού της ελιάς
και παραγόταν λάδι που αποθηκευόταν σε πήλινους πίθους και αμφορείς και συχνά
εξάγονταν στα νησιά του Αιγαίου και την κεντρική Ελλάδα. Πέρα όμως από τα οικονομικά
οφέλη, το δέντρο της ελιάς λατρευόταν ως ιερό και το λάδι εκτός από προσφορά στους
Θεούς και στους νεκρούς χρησίμευε ακόμα στην ιατρική, στον αθλητισμό και στην
καθημερινή ζωή ως προϊόν βασικό για τη διατροφή, το φωτισμό και τη θέρμανση.
Έτσι το δέντρο της ελιάς και ο ευλογημένος καρπός του από το παρελθόν
και ως σήμερα εξακολουθούν να είναι σύμβολα της γνώσης της ειρήνης, της υγείας
και της δύναμης. Τα τελευταία χρόνια η διεθνής ιατρική και διαιτολογία συστήνουν
το ελαιόλαδο ως απαραίτητο προϊόν διατροφής για την εξασφάλιση υγείας και μακροζωίας.
Η Κρήτη με το μεσογειακό της κλίμα ευνοεί την ανάπτυξη της ελιάς που φύεται τόσο
σε πεδινές όσο και σε ορεινές περιοχές και καρποφορεί το χειμώνα. Στο νησί υπάρχουν
εκατομμύρια ελαιόδεντρα και χιλιάδες οικογένειες βασίζουν την οικονομική τους
ζωή στην καλλιέργειά τους. Το κλίμα και η σύσταση του εδάφους της Κρήτης εξασφαλίζουν
το φίνο άρωμα και την υπέροχη γεύση του κρητικού ελαιολάδου, καθιστώντας το προϊόν
υψηλής ποιότητος με διεθνή αναγνώριση.
Ο νομός Ρεθύμνης είναι κατάφυτος από ελιές και η παραγωγή ελαιολάδου
αποτελεί μια από τις βασικές ασχολίες των κατοίκων. Τα είδη που καλλιεργούνται
είναι κυρίως χοντρολιές, κορωνέικες και λιγότερες τσουνάτες. Από τα δέντρα αυτά
παράγεται εκλεκτής ποιότητος ελαιόλαδο καθώς βρώσιμες ελιές εξαιρετικής ποιότητος.
Ο περίφημος ελαιώνας της περιοχής Αδελε στο Δήμο Αρκαδίου, σε μια
τεράστια πεδινή και ημιορεινή έκταση, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους της
Μεσογείου. Τη μακροχρόνια και στενή σχέση της περιοχής αυτής αλλά και ολόκληρου
του Ρεθύμνου και της Κρήτης με την ελιά και το λάδι αντανακλά η οργάνωση του Μουσείου
της Ελιάς στα Καψαλιανά. Πρόκειται για ένα οικισμό που αποτελούσε μετόχι της Ι.
Μ. Αρκαδίου. Εκεί βρισκόταν ο ελαιόμυλος του μοναστηριού που μαζί με άλλα κτίσματα
οικοδομήθηκε στο τέλος του 16ου και στις αρχές του 17ου αι. Ο οικισμός είναι διατηρητέος
και σήμερα έχει αναστηλωθεί και συντηρηθεί σχεδόν εξολοκλήρου.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
