Εμφανίζονται 1 τίτλοι με αναζήτηση: Ιστορία για το τοπωνύμιο: "ΠΡΕΒΕΖΑ Νομός ΗΠΕΙΡΟΣ".
Ο Νομός Πρέβεζας βρίσκεται στο ΝΔ τμήμα της Ηπείρου,
έχοντας προς Β του νομούς Ιωαννίνων
και Θεσπρωτίας, Α & ΝΑ τον
νομό ´Αρτας, Δ το Ιόνιο
πέλαγος και Ν τον Αμβρακικό
κόλπο.
Πρωτεύουσά του , η ομώνυμη πόλη Πρέβεζα,
στην είσοδο του Αμβρακικού.
Απ’ τα πανάρχαια χρόνια συγκροτήθηκαν οικισμοί και πόλεις, απ’ τους
Θεσπρωτούς, τους Κασσωπαίους, τους Μολοσσούς - τρεις απ' τις 14 ηπειρωτικές φυλές.
Η Εφύρα ( ή Κϊχυρος), η Κασσώπη,
η Ελάτρια, η Νικόπολις
κ.α., είναι πόλεις που σήμερα μόνο τα ερείπιά τους, ή μόνο τα ονόματά τους μας
τις θυμίζουν.
Δεν είναι πολλές οι ιστορικές πληροφορίες για τους απώτερους χρόνους
τη Νεολιθική (6000-3000 π.Χ.) περίοδο, την εποχή του χαλκού (3000-1500 π.Χ.),
τη Μυκηναϊκή εποχή (1500-1100 π.Χ.) κατά την οποία η Ήπειρος
αποτελούσε ήδη μέρος της πολιτισμένης Ελλάδας,
- μέχρι τη Γεωμετρική (1100-800 π.Χ.) και την Αρχαϊκή (800-500 π.Χ.) ελληνιστική
περίοδο-, κατά την οποία πλήρως επικράτησαν οι Κορίνθιοι, οι οποίοι και δημιούργησαν
αποικίες και στην Ήπειρο.
Λίγο αργότερα οι Μολοσσοί υπό τον βασιλέα Θαρύπα, έγιναν κύριοι ολόκληρης της
Ηπείρου κι επεκτάθηκαν προς
τη θάλασσα (ναυτική συμμαχία των Αθηνών
του 4ου π.Χ αι.), για ν’ ακολουθήσει ο Μακεδών Αλέξανδρος Α´ (343
π.Χ., αδελφός της Ολυμπιάδος, συζύγου του Φιλίππου Β´), ο Πύρρος (απ’
το 296 π.Χ.), η περίοδος της Δημοκρατίας (περί το 234 π.Χ., με τους Θεσπρωτούς
ως ιθύνοντες).
Το 168 π.Χ., οι Ρωμαίοι, εκδικούμενοι τον Πύρρο που εκστράτευσε κατά
της Ιταλίας, προέβησαν στην
τέλεια καταστροφή των κυριότερων Ηπειρωτικών πόλεων (μεταξύ των οποίων η Κασσώπη
κ.α.), την πώληση ως δούλων 150.000 Ηπειρωτών και τη μετατροπή της Ηπείρου
σε ρωμαϊκή επαρχία. Ακολούθησε η υπαγωγή της Ηπείρου
στη Βυζαντινή αυτοκρατορία (Ιουστινιανός) ενώ η Νικόπολη
είναι ήδη μια απ’ τις μεγαλύτερες χριστιανικές επισκοπικές έδρες). Απ’
τις γοτθικές επιδρομές (550) καταστράφηκαν αρκετές ηπειρωτικές πόλεις, μεταξύ
αυτών και η Νικόπολη. Ακολούθησαν
τον 10ο αι., βουλγαρικές επιδρομές, οπότε και ολοκληρώθηκε η καταστροφή και εγκατάλειψη
της Νικόπολης. Μετά την άλωση
της Κων/πολης το 1204 απ'
τους Λατίνους, ιδρύθηκε το Δεσποτάτο της Ηπείρου, αυτοτελές ελληνικό κράτος, απ'
τον Μιχαήλ Α´ ´Αγγελο Κομνηνό Δούκα, (ο πατέρας του οποίου σεβασταύγουστος
Ιωάννης ήταν δούκας του θέματος Νικοπόλεως).
Τον 14ο αι., η Ήπειρος
περιήλθε στην κυριαρχία του Σέρβου ηγεμόνα Στέφανου Δουσάν, για ν’ ακολουθήσουν
οι Φλωρεντινοί (Κάρολος Α´ Τόκκος κλπ.). Τον 15ο αι., σχεδόν όλη η Ήπειρος
καταλήφθηκε απ’ τους Τούρκους, διαδέχθηκαν οι Βενετοί (είχαν ήδη καταλάβει
τη Σαγιάδα, την Πάργα,
κ.α.). Συνθήκη μεταξύ Τούρκων και Βενετών το 1499 αναγνώρισε στους Βενετούς την
κατοχή της Κεφαλλονιάς και
της Πρέβεζας, η οποία, όπως
και ο Αυλών, κατά τον 16ο αι., υπήρξε πολλές φορές ορμητήριο του Τούρκου ναυάρχου
Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα. Το 1684 οι Βενετοί (Φρ. Μοροζίνι) κυρίευσαν την ´Αρτα
και την Πρέβεζα, την οποία
εκχώρησαν το 1700 στους Τούρκους κι αυτοί, με τη συνθήκη του 1717 αναγνώρισαν
πάλι την κυριαρχία των Βενετών στο Βουθρωτό
και την Πρέβεζα. Το 1798 ο
Αλή πασάς Τεπελενλής κατέλαβε την Πρέβεζα
(απ’ τους Γάλλους, οι οποίοι την προηγούμενη χρονιά την είχαν αποσπάσει
απ’ τους Βενετούς). Τον επόμενο χρόνο η Βόνιτσα,
το Βουθρωτό, η Πάργα
και η Πρέβεζα αναγνωρίστηκαν
ως "Δημοκρατική Πολιτεία" υπό την προστασία της Υψηλής Πύλης. Όμως ο
Αλή πασάς το 1805 κατέλαβε εκ νέου την Βόνιτσα
και την Πρέβεζα, και το 1819
την Πάργα (την οποία του εκχώρησαν
έναντι χρημάτων οι ´Αγγλοι, υπό την προστασία των οποίων τελούσε). Μετά
την ήττα και τον θάνατο του Αλή πασά το 1820 η Ήπειρος
παρέμεινε υπό την κυριαρχία του σουλτάνου.
Τμήμα της απελευθερώθηκε το 1881, ενώ η Πρέβεζα
και ο νομός της παρέμειναν υπό κατοχήν ως το 1912 (Α´ βαλκανικός πόλεμος)
οπότε απελευθερώθηκε με την προέλαση του ελληνικού στρατού. Τους νικηφόρους Βαλκανικούς
Πολέμους του 1912-13, ακολούθησε η Μικρασιατική Εκστρατεία (1920-22) και η Καταστροφή,
συνέπεια της οποίας ήταν το τεράστιο κύμα προσφύγων. Η πόλη
κι νομός της Πρέβεζας έγιναν η νέα πατρίδα για πολλούς ξεριζωμένους Μικρασιάτες,
Κοκκινιά, Νικόπολη (Σμυρτούλα),
Ν. Σινώπη, Αρχάγγελος,
Ν. Σαμψούντα, Ν.
Κερασούντα, συνοικίες και χωριά καινούρια δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν
δυναμικά. Ο τόπος, δοκιμάστηκε σκληρά κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και βαρύς ήταν
ο φόρος του αίματος. Στην πόλη
της Πρέβεζας απονεμήθηκε ο Πολεμικός Σταυρός Α´ Τάξεως, επειδή "οι
κάτοικοι ταύτης καθ’ όλη την διάρκεια των επιχειρήσεων υπό την διαρκή και
επίμονον κίνδυνον ημέρας και νυκτός 96 βομβαρδισμών, επέδειξαν την επιβαλλομένην
πατριωτική και ενθουσιώδη αντοχήν συμβαλόντες συνεχώς εις τας στρατιωτικάς προσπαθείας
και αιρόμενοι ες παράδειγμα αυτοθυσίας". Τον ίδιο πατριωτισμό κι αυτοθυσία
έδειξαν οι κάτοικοι και στη διάρκεια της Ιταλογερμανικής Κατοχής (1941-44), με
σημαντική δράση κατά του κατακτητή. Ατυχώς, τα πάθη κι ο διχασμός, οδήγησαν κατά
την Απελευθέρωση στο να χυθεί κι εδώ αίμα αδερφικό (Παργινόσκαλα, Νταλαμάνι).
Όμως, τα δύσκολα χρόνια πέρασαν και τα πάθη και οι διχασμοί ξεχάστηκαν.
(κείμενο: ΛΑΖΑΡΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο της Νομαρχίας
Πρέβεζας.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!