Εμφανίζονται 4 τίτλοι με αναζήτηση: Ιστορία στην ευρύτερη περιοχή: "ΚΥΘΝΟΣ Νησί ΚΥΚΛΑΔΕΣ" .
ΚΥΘΝΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Fugitive Dryopes were believed to have emigrated from Cythnus, a small island among the Cyclades, to Cyprus
Κατά το Στέφανο το Βυζάντιο, το νησί ονομαζόταν ΟΦΙΟΥΣΑ, ενώ μία άλλη
εκδοχή και χωρίς να είναι τεκμηριωμένη θέλει τον αρχηγό των Δρυόπων και πρώτο
οικιστή του νησιού ως “νονό” του. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ηρόδοτο
ονομαζόταν και Δρυοπίς (Δρυοπίδα) εξαιτίας των Δρυόπων που ήρθαν από την Εύβοια.
Η λέξη (Δρυοπική ή Φοινικική) ενδεχομένως να στηρίζεται στη ρίζα “κυθ”
η οποία προέρχεται από το ρήμα κεύθω δηλαδή κρύπτω (κεύθμων σκοτεινός, βαθύς τόπος
που εξαφανίζεται κάποιος). Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή
Μαρουλάς κοντά στα Λουτρά
έφεραν στο φως της επιφάνειας τέσσερις τάφους, που αποδεικνύουν ότι η Κύθνος κατοικήθηκε
τη Μεσολιθική εποχή ανάμεσα στα 7.500 και 6.500π.Χ. και αποτελούν τα αρχαιότερα
δείγματα ανθρώπινης παρουσίας στο χώρο του Αιγαίου.
Πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Κάρες, οι οποίοι εκδιώχθηκαν από τους Κρήτες
και το Μίνωα.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Ηρόδοτο τα δεινά του Τρωικού πολέμου και οι
θεομηνίες του 13ου αι. π.Χ. ανάγκασαν τους Δρύοπες να εκπατριστούν στις Κυκλάδες
και κυρίως στην Κύθνο και στην Κέα.
Γύρω στα 1130π.Χ. οι Ίωνες στάλθηκαν στην Κύθνο με επικεφαλής τον Κέστωρα και
τον Κεφαλλήνιο. Τότε δημιουργήθηκε μία ισχυρή και αυτόνομη πόλη διοικούμενη άριστα
όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης στο “Κυθνίων Πολιτεία”. Η Κύθνος ανέδειξε
σημαντικές προσωπικότητες κατά την αρχαιότητα, ανάμεσά τους ο ιστοριογράφος Ηγησίδημος
και οι ζωγράφοι Τιμάνθης και Κυδίας. Την εποχή αυτή στην Κύθνο λατρεύονταν πολύ
οι θεοί Απόλλων και Αφροδίτη. Η συμμετοχή των κατοίκων του νησιού στους Περσικούς
Πολέμους με μία τριήρη θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία
του. Μετά τα Περσικά οι Κύθνιοι ενσωματώθηκαν στην Αθηναϊκή Συμμαχία.
Το 395μ.Χ. η Κύθνος αποτέλεσε τμήμα του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους
με πρωτεύουσα το Βυζάντιο.
Δέχθηκε πολλές επιθέσεις από πειρατές, ενώ κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας
την κατέλαβαν πολλοί ευγενείς μεταξύ των οποίων οι οικογένειες των Σανούδων και
των Γοζαδίνων. Μετά την Αλωση της Κωνσταντινούπολης
από τους Σταυροφόρους (1204), τα νησιά του Αιγαίου
περιήλθαν στους Ενετούς. Τα Θερμιά καταλήφθηκαν το 1207 από το Μάρκο Σανούδο και
αποτέλεσαν μαζί με άλλες Κυκλάδες
το Δουκάτο του Αιγαίου. Έναν
αιώνα αργότερα περιήλθε στις οικογένειες των Καστέλλι και μετά των Γοζαδίνι. Το
1537 λεηλατήθηκαν από τον πειρατή Βαρβαρόσσα και καταλήφθηκαν από τους Τούρκους,
ενώ το 1540 υπογράφηκε μεταξύ των Τούρκων και των Ενετών ένα σύμφωνο ειρήνης.
Σύμφωνα με αυτό τα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων,
μεταξύ αυτών και τα Θερμιά, υποδουλώθηκαν στους Τούρκους. Οι κατακτητές ονόμασαν
το νησί ΧΑΜΑΜ-ΑΔΑΣΗ (νησί των Θερμών). Οι Γοζαδίνοι παρέμειναν κυρίαρχοι του νησιού
μέχρι το 1579, και επηρέαζαν την τύχη του νησιού για 5 ακόμη δεκαετίες, ώσπου
η Κύθνος περιήλθε οριστικά στους Τούρκους. Κατά το 17ο αι. οι συγκρούσεις ανάμεσα
στους Τούρκους και στους Ενετούς ταλαιπώρησαν το νησί, που αποτελούσε καταφύγιο
των Κουρσάρων. Επίσης επιτράπηκε σε Αλβανούς από την Πελοπόννησο
να εγκατασταθούν στο νησί, ενώ στα τέλη του αιώνα αυτού εξαιτίας των σφαγών των
Τούρκων, ήρθαν Κρήτες πρόσφυγες και εγκαταστάθηκαν στη Μεσσαριά
(Χώρα).
Στη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου, το νησί καταλήφθηκε από Ρώσους
και με τη λήξη του πολέμου με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή δόθηκε αμνηστία
στα νησιά. Το 1821 οι Κύθνιοι πήραν μέρος στην επανάσταση κατά των Τούρκων (ένα
από τα πρώτα μέρη που προσχώρησαν στον αγώνα), μετά τον απαγχονισμό του Γρηγορίου
του Ε΄. Το 1823 το ένα τέταρτο του πληθυσμού αφανίστηκε από επιδημία πανώλης.
Το Φεβρουάριο του 1862 στον όρμο της Αγίας
Ειρήνης γράφτηκε μία από τις πιο αιματηρές σελίδες της Ελληνικής ιστορίας
με πρωταγωνιστή το Νικόλαο Λεωτσάκο, εναντίον του Οθωνα. Οι στασιαστές ξεκίνησαν
από τη Σύρο και κατέπλευσαν
στην Κύθνο με σκοπό την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Ο στρατός της
Κυβέρνησης όμως κατέστειλε αμέσως τη στάση αυτή, με αποτέλεσμα να διασκορπιστούν
οι στασιαστές και να σκοτωθεί ο Λεωτσάκος, οι Μωραϊτίνης και ο Σκαρβέλης και πολλοί
άλλοι από τους εξόριστους.
Την περίοδο της Κατοχής (1941-1945) η μικρή Κύθνος πήρε κι αυτή μέρος
στο γενναίο αγώνα των αντιστασιακών της χώρας μας, συμμετέχοντας με αυταπάρνηση
και αυτοθυσία. Στα Λουτρά
μια απέριττη μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματά τους θυμίζει τους πρώτους αυτούς αγωνιστές
της χώρας μας.
Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Κύθνου
και της Ένωσης Τουριστικών
Επαγγελμάτων Κύθνου.
On the right of the pedestal are inscribed the cities which took part in the engagement: first the Lacedaemonians, after them the Athenians, third the Corinthians, fourth the Sicyonians,fifth the Aeginetans; after the Aeginetans, the Megarians and Epidaurians, of the Arcadians the people of Tegea and Orchomenus, after them the dwellers in Phlius, Troezen and Hermion, the Tirynthians from the Argolid, the Plataeans alone of the Boeotians, the Argives of Mycenae, the islanders of Ceos and Melos, Ambraciots of the Thesprotian mainland, the Tenians and the Lepreans, who were the only people from Triphylia, but from the Aegean and the Cyclades there came not only the Tenians but also the Naxians and Cythnians, Styrians too from Euboea, after them Eleans, Potidaeans, Anactorians, and lastly the Chalcidians on the Euripus.
This extract is from: Pausanias. Description of Greece (ed. W.H.S. Jones, Litt.D., & H.A. Ormerod, 1918). Cited Apr 2003 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.
The following took part in the war: . . The Styrians provided the same number of ships as at Artemisium, and the Cythnians one trireme and a fifty-oared boat; these are both Dryopians.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
