Εμφανίζονται 6 τίτλοι με αναζήτηση: Ιστορία στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΜΟΡΓΟΣ Νησί ΚΥΚΛΑΔΕΣ" .
Κατά την αρχαιότητα, n Αμοργός ήταν γνωστή με διάφορες ονομασίες,
όπως Υπερία, , Πλατάγη, Ψυχία, Καρκησία (από τον νάξιο οικιστή της Καρκήσιο).
Αναφέρεται επίσnς ως Τρίπολη, από τις τρεις πόλεις που υπήρχαν στο νησί (Aρκεσίvn,
Μινώα, Aιγιάλη
ή Μελανία). Η Aρκεσίνn βρισκόταν στο βορειοδυτικό άκρο του νnσιού, κοντά στη σημερινή
Κάτω Μεριά, η Αιγιάλη στη βορειοανατολική πλευρά, κοντά στα σημερινά Θολάρια,
και n Μινώα στον στον κόλπο των Καταπόλων,
όπου, σύμφωνα με το μύθο, βρίσκονταν τα θερινά ανάκτορα του βασιλιά τnς Κρήτnς
Μίνωα.
0πως προκύπτει απο τα ευρύματα των ανασκαφών, η συμμετοχή της Αμοργού
στη διαμόρφωση του Πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού (3200-2000 π.Χ) υπήρξε σημαντική.
Έχουν ανασκαφεί μέχρι σήμερα 12 ακροπόλεις από την Πρωτοκυκλαδική περίοδο, καθώς
και ερείπια πολλών κατοικιών και νεκροταφείων. Οι ακροπόλεις ήταν χτισμένες σε
κορυφές λόφων ή σε βράχια, ώστε να ελέγχουν τα περάσματα, αλλά και να προστατεύονται.
Εκτός από τους οχυρωμένους οικισμούς υπήρχαν επίσης μεμονωμένες κατοικίες και
αγροκτήματα. Οι κάτοικοι του νnσιού ήταν αγρότες, ψαράδες, ναυτικοί και κυνηγοί.
Στα προϊστορικά νεκροταφεία, στις θέσεις Κάψαλα κοι Δωκαθίσματα, έχουν βρεθεί
πολλά κτερίσματα, όπως μαρμάρινα ειδώλια, κεραμικά και αντικείμενα μικροτεχνίας
(στα ειδώλια περιλαμβάνεται κι ένα γυναικείο το μεγαλύτερο απ' όσα έχουν βρεθεί
στις Κυκλάδες).
Το 2200-1900 π.Χ. περίπου ο πολιτισμός της Αμοργού επισκιάζεται απο
την Κρητική ηγεμονία στο Αιγαίο.
Έτσι το νησί μετατρέπεται σε σταθμό των Μινωιτών, οι οποίοι το αποικίζουν. Βαθμιαία,
η Αμοργός μετατρέπεται σε εμπορικό και ναυτικό κέντρο της Μινωικής Κρήτης (γύρω
στο 1500 π.Χ. ακμάζει η Μινώα). Οι οικισμοί της εποχής είναι παραθαλάσσιοι, οχυρωμένοι
και καλλά οργανωμένοι.
Μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης
(1650 π.Χ. περίπου) στην Αμοργό διεισδύουν οι Μυκηναίοι.
Κατα τη γεωμετρική περίοδο (9ος - 8ος αι. π.Χ.) Ιωνικά φύλα από τη Νάξο
αποικίζουν το νησί και ιδρύουν την Αρκεσίνη, στη χερσόνησο Καστρί. Τον 7ο αι.
π.Χ. Ίωνες της Μιλήτου ιδρύουν
την Αιγιάλη, στα βόρεια του νησιού. Οι τρείς μεγάλες πόλεις της Αμοργού, Μινώα,
Αρκεσίνη και Αιγιάλη άκμασαν κατά τους ιστορικούς χρόνους και αποτελούσαν κοινοπολιτεία
μέχρι τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. Καθώς το νησί είχε αποικιστεί από Ίωνες ήταν φυσικό
να διατηρεί ιδιαίτερη σχέση με πολλές Ιωνικές πόλεις. Έτσι, σύντομα εξελίχτηκε
σε κόμβο επικοινωνιών και εμπορίου με τις πόλεις της Ιωνίας. Σταδιακά οι οικισμοί
προηγούμενων εποχών μετατράπηκαν σε πόλεις-κράτη, σύμφωνα με το πρότυπο που ίσχυε
στην Ελλάδα κατα την Αρχαϊκή περίοδο.
Κατά την Κλασική εποχή, n Αμοργός αναπτύσσει περισσότερο τις σχέσεις
της με τις Ιωνικές πόλεις, ενώ δnμιουργεiται και n κοινοπολιτεiα της "Τρίπολnς".
Το εμπόριο ανθεί, ενώ παρατηρείται έντονη εξαγωγική δραστηριότητα. Το 478 π.X.
n Αμοργός προσχωρεi στην Aθnναϊκή Συμμαχiα, χάνοντας έτσι την αυτονομiα της. Το
337 π.X. n Αμοργός περιέρχεται στους Μακεδόνες,
οι oπoioι - χτίζουν οχυρωματικά έργα σε καiριες τοποθεσiες του νησιού.
Το 322 π.X. έγινε n Nαυμαxiα της Αμοργού, μια από τις σημαντικότερες
ναυμαχiες της αρχαιότητας, ανάμεσα στους Αθnναίους και τους στρατηγούς του Μεγάλου
Αλεξάνδρου. Στη ναυμαχiα αυτή n Αθήνα
ηττήθηκε και έχασε οριστικά τη ναυτική της nγεμονiα.
Κατά τη Ρωμαϊκή εποχή, n Αμοργός, όπως και τα περισσότερα νησιά των
Κυκλάδων, ήταν τόπος εξορίας. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, το νησί ανήκε στο
θέμα του Αιγαίου, όπως και τα άλλα νησιά των Κυκλάδων. Από τον 7ο έως τον 10ο
αι. η Αμοργός δοκιμάζεται από αλλεπάλληλες επιδρομές πειρατών, με αποτέλεσμα να
ερημώσουν οι παράκτιοι οικισμοί του νησιού. Κατά την περίοδο της Λατινοκρατίας,
n Αμοργός περιήλθε στους αδελφούς Ανδρέα και Ιερεμiα Γκίζι, και αργότερα (1309)
προσαρτήθηκε στο Δουκάτο του Αιγαίου. Το 1370 την κατέλαβε ο ενετικός στόλος.
Στα χρόνια που ακολούθησαν το νησί δοκιμάστηκε σκληρά από νέα κύματα πειρατικών
Επιδρομών, με αποτέλεσμα αρκετοι από τους κατοίκους του να καταφύγουν μαζικά στην
Kρήτη. Το 1446, μετά από συγκρούσεις μεταξύ ενετών ευγενών, κύριος του νησιού
έγινε ο κόμης της Αστυπάλαιας,
Ιωάννης Κουιρίνι. Ακολούθησαν επιδρομές Καταλανών και Τούρκων, και το 1537 το
νησί καταλήφθηκε από τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα. Από την εποχή της Ενετοκρατίας
δεν σώζονται πολλά μνημεία. Τα πιο σημαντικά είναι το κάστρο στη Χώρα
και ένας τετράγωνος πύργος που δεσπόζει στο χωριό Θολάρια, ο οποίος και σήμερα
ονομάζεται Βίγλα.
Οι συνθήκες σχετικής ασφάλειας που επικράτησαν μετά την κατάληψη
του νησιού απο τους Τούρκους, σε συνδυασμό με σειρά πολιτικών, οικονομικών και
θρησκευτικών προνομιών τα οποία παραχωρήθηκαν από τον σουλτάνο, είχαν ως αποτέλεσμα
τη σχετική ανάπτυξη της Αμοργού. Το 1751 αναφέρεται η ίδρυση ελληνικής σχολής
στο μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας, ενώ κατα Ορλωφικά χρόνια το νησί καταλήφθηκε
(πρόσκαιρα) απο Ρώσους. Η Αμοργός προσχώρισε αμέσως στην επανάσταση του 1821.
Αρκετοί από τους κατοίκους πολέμησαν στην Πελοπόννησο και αλλού κατά των Τούρκων,
ενώ το ναυτικό του νησιού συμετείχε ενεργά στον Αγώνα. Μετά την άφιξη του Καποδίστρια
στην Ελλάδα, ιδρύθηκε στην Αμοργό το Αλληλοδιδακτικό Σχολείο. Κατα τη δικτατορία
της 4ης Αυγούστου, η Αμοργός χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας πολιτικών αντιπάλων
του καθεστώτος.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
