Πληροφορίες τοπωνυμίου

Εμφανίζονται 10 τίτλοι με αναζήτηση: Ιστορία στην ευρύτερη περιοχή: "ΓΥΘΕΙΟ Επαρχία ΛΑΚΩΝΙΑ" .

Ιστορία (10)

Καταστροφές του τόπου

Από τους Αθηναίους υπό τον Τολμίδη 456-455 π.Χ.

ΓΥΘΕΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
During this year (456 B.C.) Tolmides, who was commander of the naval forces and vied with both the valour and fame of Myronides, was eager to accomplish a memorable deed. Consequently, since in those times no one had very yet laid waste Laconia, he urged the Athenian people to ravage the territory of the Spartans, and he promised that by taking one thousand hoplites aboard the triremes he would with them lay waste Laconia and dim the fame of the Spartans. When the Athenians acceded to his request, he then, wishing to take with him secretly a larger number of hoplites, had recourse to the following cunning subterfuge. The citizens thought that he would enrol for the force the young men in the prime of youth and most vigorous in body; but Tolmides, determined to take with him in the campaign not merely the stipulated one thousand, approached every young man of exceptional hardihood and told him that he was going to enrol him; it would be better, however, he added, for him to go as a volunteer than be thought to have been compelled to serve under compulsion by enrolment. When by this scheme he had persuaded more than three thousand to enrol voluntarily and saw that the rest of the youth showed no further interest, he then enrolled the thousand he had been promised from all who were left. When all the other preparations for his expedition had been made, Tolmides set out to sea with fifty triremes and four thousand hoplites, and putting in at Methone in Laconia, he took the place; and when the Lacedaemonians came to defend it, he withdrew, and cruising along the cost to Gytheium, which was a seaport of the Lacedaemonians, he seized it, burned the city and also the dockyards of the Lacedaemonians, and ravaged its territory.

This extract is from: Diodorus Siculus, Library (ed. C. H. Oldfather, 1989). Cited Apr 2003 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.

Perseus: Diodorus Siculus, Library (ed. C. H. Oldfather, 1989).

http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=...

Από τον Επαμεινώνδα, 371 π.Χ.

And wherever the Thebans encamped they at once threw down in front of their lines the greatest possible quantity of the trees which they cut down, and in this way guarded themselves; the Arcadians, however, did nothing of this sort, but left their camp behind them and turned their attention to plundering the houses. After this, on the third or fourth day of the invasion, the horsemen advanced to the race-course in the sanctuary of Poseidon Gaeaochus by divisions, the Thebans in full force, the Eleans, and all the horsemen who were there of the Phocians, Thessalians, or Locrians. And the horsemen of the Lacedaemonians, seemingly very few in number, were formed in line against them. Meanwhile the Lacedaemonians had set an ambush of the younger hoplites, about three hundred in number, in the house of the Tyndaridae, and at the same moment these men rushed forth and their horsemen charged. The enemy, however, did not await their attack, but gave way. And on seeing this, many of the foot-soldiers also took to flight. But when the pursuers stopped and the army of the Thebans stood firm, the enemy encamped again. It now seemed somewhat more certain that they would make no further attempt upon the city; and in fact their army departed thence and took the road toward Helos and Gytheium. And they burned such of the towns as were unwalled and made a three days' attack upon Gytheium, where the Lacedaemonians had their dockyards. There were some of the Perioeci also who not only joined in this attack, but did regular service with the troops that followed the Thebans.

This extract is from: Xenophon, Hellenica. Cited Apr 2003 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlink

http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=...

By Philopoemen

A few days after the sea-fight, Philopoemen and his band, waiting for a moonless night, burnt down the camp of the Lacedaemonians at Gythium. Thereupon Nabis caught Philopoemen himself and the Arcadians with him in a disadvantageous position. The Arcadians, though few in number, were good soldiers, and Philopoemen, by changing the order of his line of retreat, caused the strongest positions to be to his advantage and not to that of his enemy. He overcame Nabis in the battle and massacred during the night many of the Lacedaemonians, so raising yet higher his reputation among the Greeks. After this Nabis secured from the Romans a truce for a fixed period, but died before this period came to an end, being assassinated by a man of Calydon, who pretended that he had come about an alliance, but was in reality an enemy who had been sent for this very purpose of assassination by the Aetolians.

This extract is from: Pausanias. Description of Greece (ed. W.H.S. Jones, Litt.D., & H.A. Ormerod, 1918). Cited Apr 2003 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.

Perseus: Pausanias, Description of Greece, Arcadia

http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=...

Από τους Ρωμαίους, 195 π.Χ.

By Philip the Macedon

ΠΥΡΡΙΧΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΝΗ
Next day Philip, continuing to pillage the country on his way, marched down to what is called Pyrrhus' camp. (Polyvius 5,19)

Μάχες

Σελίδες επίσημες

Η Ιστορία της πόλης

ΓΥΘΕΙΟ (Πόλη) ΛΑΚΩΝΙΑ
Το Γύθειο κατά την Αρχαιότητα
  Το Γύθειο έχει κατοικηθεί από τα Προϊστορικά χρόνια (σπήλαιο στη θέση Λακωνίς κοντά στη πόλη του Γυθείου), όπως μαρτυρούν και τα ευρήματα που βρίσκονται στο μουσείο του και το χρησιμοποιούσαν και οι Φοίνικες για να συλλέγουν την "πορφύρα".
  Σύμφωνα με την παράδοση όταν ο Θεός Απόλλωνας μάλωσε με τον Ηρακλή για τον μαγικό τρίποδα του μαντείου των Δελφών και στο τέλος συμφώνησαν, ο τόπος της συμφωνίας ονομάσθηκε "Γύη Θεών"' δηλαδή Γύθειο. Ήταν το επίνειο και ο ναύσταθμος της αρχαίας Σπάρτης.
  Στο μικρό νησάκι που βρίσκεται στο Γύθειο, σύμφωνα με τον Όμηρο έδεσε το πλοίο του ο Πάρις ερχόμενος από την Τροία για την Σπάρτη. Όταν έκλεψε την Ωραία Ελένη, στο νησάκι αυτό, πέρασαν την πρώτη τους νύκτα πριν την αναχώρησή τους για την Τροία. Φεύγοντας δε, σύμφωνα με την παράδοση, ο Πάρις ξέχασε το κράνος του. Έτσι μέχρι και σήμερα το νησάκι ονομάζεται Κρανάη.
  Στα Ρωμαϊκά χρόνια (195 π.Χ.) το Γύθειο ήταν η πρωτεύουσα του Κοινού των Ελευθερολακώνων, με πληθυσμό πάνω από 25.000 και γνώρισε μεγάλη άνθηση. Τότε κατασκευάσθηκαν το θέατρο της πόλης, η ακρόπολή της, το βαλανείο (δημόσια λουτρά), ναοί και αρκετά σπίτια με πλούσιο διάκοσμο και ψηφιδωτά και η πόλη διακοσμήθηκε με περίτεχνα αγάλματα. Αργότερα η πόλη καταστράφηκε από σεισμό (το 375 μ.X.), τμήματα των ερειπίων της αρχαίας πόλεως του Γυθείου βρίσκονται στο βόρειο άκρο της σημερινής πόλης. Ο επισκέπτης μπορεί να τα δει βυθισμένα στο βυθό της θάλασσας ανατολικά του σταδίου της.
Το Γύθειο στα Νεότερα Χρόνια
  Η περιοχή κατοικήθηκε ξανά λίγο πριν την επανάσταση του 1821 και πήρε το όνομα Μαραθονήσι. Από τα χρόνια εκείνα διατηρείται μόνο ο πύργος της οικογενείας Τζανήμπεη Γρηγοράκη στο νησί Κρανάη που σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο.
  Στα τέλη του προηγούμενου και στις αρχές του αιώνα μας η πόλη γνώρισε μεγάλη εμπορική, οικονομική και πολιτιστική άνθηση. Στα χρόνια αυτά κατασκευάσθηκε το πρώτο λιμάνι και διαμορφώθηκε η μαρμάρινη παραλία που υπάρχει σε αυτό, ο μαρμάρινος οκταγωνικός φάρος στο νησάκι Κρανάη το οποίο συνδέθηκε με δρόμο με την απέναντι παραλία, το Δημαρχείο, το Παρθεναγωγείο της πόλης (έργα του Βαυαρού αρχιτέκτονα Τσίλερ το 1891), η Κεντρική Αγορά της πόλης (έργο του ιδίου αρχιτέκτονα) εκεί που σήμερα βρίσκεται το Κέντρο Υγείας.
  Σ' αυτή την περίοδο κτίσθηκαν τα παραδοσιακά διώροφα και τριώροφα νεοκλασικά προσδίδοντας στη στεριανή πόλη νησιώτικο χαρακτήρα.
  Η βόλτα στην μαρμάρινη παραλία, με τα νεοκλασικά κτίρια, το λιμάνι με τα καΐκια και τις βάρκες σε αυτό ανταμείβουν τον επισκέπτη που έρχεται εδώ. Μετά την ένταξη της Μάνης στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, τα νεώτερα υπερτοπικά στοιχεία αντικατέστησαν τα παλιότερα παραδοσιακά πρότυπα ή αναμετρήθηκαν μ' αυτά.
  Ήδη από το 1830 οι νέες κρατικές αρχές κατέστρωσαν διάφορα σχέδια για "εσωτερική μεταρρύθμιση" της ιδιόρρυθμης ταραγμένης Μάνης αλλά και για μετοίκηση μανιατών σε άλλες περιοχές, όπου θα τους παραχωρούσαν "εθνική γη" για καλλιέργεια.
  Το βασικό για όλη τη Μάνη, αλλά και για τη Λακωνία, λιμάνι του Γυθείου (Μαραθονησίου), του οποίου η αναβίωση έγινε στα προεπαναστατικά χρόνια, αποτέλεσε πόλο εντατικού εκσυγχρονισμού. Ανάμεσα στα 1840 -1900 ο οικισμός, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, πενταπλασίασε τον πληθυσμό του και ξεπέρασε τα 5.000 άτομα. Ο βασικός πυρήνας γύρω από το "καραβοστάσι" επεκτάθηκε γρήγορα προς το λόφο και κατά μήκος των 2 κυρίων δρόμων. Ένα "Ιπποδάμειο" πολεοδομικό σχέδιο (1861) ρύθμισε την επέκταση της πόλης προς την ομαλή βορεινή περιοχή. Στα 1865 - 1870 το παλιό λιμάνι στο καραβοστάσι, μετατράπηκε σε πλατεία, με επίχωση. Τότε διαμορφώθηκε, με μόλωση, και η βασική παραλιακή λεωφόρος με τη μαρμάρινη προκυμαία. Τα οικόπεδα που δημιουργήθηκαν στη παραλιακή ζώνη πουλήθηκαν σε ιδιώτες που έκτισαν αρχοντόσπιτα και καταστήματα νεοκλασικού ρυθμού. Στα 1898 η παραλιακή λωρίδα κι η προκυμαία επεκτάθηκαν και προς το νότο. Για να προστατευθεί καλύτερα το λιμάνι, ενώθηκε με κρηπίδωμα το νησάκι της Κρανάης με την ξηρά. Πάνω στο νησάκι της Κρανάης το 1873 στην άκρη της νησίδας υψώθηκε ένας εξαίρετος επιβλητικός, οκταγωνικός φάρος, ύψους 23μ.
  Παράλληλα η οικοδομική δραστηριότητα βρισκόταν σε μεγάλη έξαρση. Σ' αυτό το διάστημα κατασκευάστηκαν αρκετά δημόσια κτίρια, λέσχες, ξενοδοχεία, πλατείες κ.λπ. Γύρω στα 1850 κατασκευάστηκε το πρώτο Δημοτικό σχολείο, το 1866 το διδακτήριο του Παρθεναγωγείου, το 1891 το Δημοτικό Μέγαρο (έργα του γνωστού αρχιτέκτονα Τσίλλερ). Νεώτερα κτίρια είναι το τριώροφο μέγαρο της Μητρόπολης (1912), το γυμνάσιο (1914), το εργοστάσιο ύδρευσης και ηλεκτροφωτισμού (1927), τα θερμά θαλάσσια λουτρά κ.λπ.
  Κατά την επόμενη περίοδο 1912 - 1940, το παραδοσιακό σύστημα γνώρισε πιο ριζικές μεταβολές: ο πληθυσμός αρχίζει και γνωρίζει μια ελαφρά κάμψη. Από 48.000 σε 47.000. Το 1912 οι 10 τέως Δήμοι διασπάστηκαν σε 60 (κατόπιν 62) κοινότητες με 1 - 15 οικισμούς και 200 - 2000 κατοίκους η καθεμία. Από το 1937 οι 29 βόρειες κοινότητες της επαρχίας Οιτύλου του νομού Λακωνίας υπήχθησαν στην επαρχία Καλαμών. Η βασισμένη στην ελαιοκαλλιέργεια οικονομία γνώρισε μεγάλη ακμή. Πολλά νοικοκυριά διατηρούσαν μόνιμες εστίες τόσο στα χωριά όσο και στα αστικά κέντρα. Μολονότι η εποχή της μεγάλης ανοικοδόμησης είχε παρέλθει, πολλοί ακόμη επεδίωκαν να αγοράσουν γη και να χτίσουν σπίτι στα χωριά και στις κωμοπόλεις.
Το Γύθειο Σήμερα
  Την επόμενη περίοδο 1940 - 1951 η περιοχή της Μάνης έχασε το 25% του πληθυσμού της (από 47.000 έμειναν 35.000 κατ). Οι πολεμικές αναστατώσεις και ιδιαίτερα ο εμφύλιος πόλεμος συρρίκνωσαν τον πληθυσμό και περιόρισαν ριζικά τις δυνατότητες να συνεχιστούν οι γεωργικές, κτηνοτροφικές, μεταποιητικές και εμπορικές δραστηριότητες. Το 1981 απογράφηκαν 21.800 κατ. (μείωση μεταξύ 1951 - 1981, 38%). Ο μεγάλος όγκος του πληθυσμού κατευθύνθηκε στην Αθήνα και ειδικότερα στον Πειραιά και λιγότερο προς τις πόλεις της Πελοποννήσου (Καλαμάτα, Σπάρτη, Πάτρα).
  Πολλά χωριά ερήμωσαν εντελώς και η Μάνη έγινε μία από τις δραματικότερα εκκενούμενες - προβληματικές επαρχίες στην Ελλάδα. Η ντόπια έκφραση: "σπίτι με κουζίνα και άντρα στην Αθήνα", φανερώνει τη νοοτροπία και την πραγματικότητα εκείνης της εποχής. Έκτοτε, τα τελευταία χρόνια διάφορες αναπτυξιακές και χωροταξικές μελέτες, αναζητούν τον αναχαιτίσιμο της πληθυσμιακής διαρροής, την ανάπτυξη πρόσφορων παραγωγικών κλάδων, την αναδιάρθρωση και εξυγίανση του οικιστικού πλέγματος, τονίζουν την ανάγκη για προστασία και αξιοποίηση της μοναδικής ιστορικής και παραδοσιακής κληρονομιάς, αναγνωρίζοντάς την ως βασικό τοπικό πόρο εθνικής σημασίας.

http://www.gythio.gr/history.htm

Έχετε τη δυνατότητα να δείτε περισσότερες πληροφορίες για γειτονικές ή/και ευρύτερες περιοχές επιλέγοντας μία από τις παρακάτω κατηγορίες και πατώντας το "περισσότερα":