Πληροφορίες τοπωνυμίου

Σκάρος Ζήσης (Απόστολος Χρήστου Ζήσης)

1917 - 1997
  Ισως ο τελευταίος σημαντικός κι αντιπροσωπευτικός Έλληνας πεζογράφος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού που τον εφάρμοσε όχι μηχανικά αλλά επιθυμώντας και προσπαθώντας να τον προσαρμόσει πρώτα και κύρια στη συγγραφική του ιδιοσυγκρασία αλλά και στα ελληνικά (ιδεολογικά, αισθητικά) δεδομένα. Κατά καιρούς χρησιμοποίησε διάφορα ψευδώνυμα: Π. Αβάντος, Αλέξης Ζήσης, Πύρρος Βαρδής, Βασίλης Λόγγος κ.α. Το πραγματικό του όνομα είναι Απόστολος Χρήστου Ζήσης. Τα πιο γνωστά του έργα είναι η τριλογία "Οι ρίζες του ποταμού", "Οι κλούβες", "Το φλογισμένο βουνό", η συλλογές διηγημάτων "Η χαραυγή", και "Το κορίτσι με το σαντούρι", "Τα γεράκια της Πίνδου", "Ανοιχτοί ουρανοί", το θεατρικό "Ανάψτε τα φώτα", το μυθιστόρημα "Ο κόσμος των ελπίδων", "Το ταξίδι της φιλίας", "Ο σημερινός κόσμος", "Η συμμορία των αθώων", και η συλλογή παιδικών διηγημάτων "Για ένα λουλούδι". Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί και περιληφθεί σε ξένες ανθολογίες.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΕΣ
1917: Γεννήθηκε στο χωριό Κανάλια Καρδίτσας. Είναι ο μικρότερος από άλλα έξι αδέλφια. Την πρώτη ώθησή του στα γράμματα την οφείλει στο οικογενειακό του περιβάλλον.
1929: Εγγράφεται στο γυμνάσιο Καρδίτσας
1933: Αποβάλλεται από όλα τα γυμνάσια του κράτους, γιατί πρωτοστάτησε σε μια μαθητική απεργία.
1934: Γράφει το πρώτο του διήγημα "Ο νέος Λενινιστής" επηρεασμένος από δημοσιεύματα εφημερίδων ότι θα γινόταν πόλεμος με χημικά αέρια.
1935: Δίνει εξετάσεις σε Επιτροπή Καθηγητών και παίρνει το ενδεικτικό για την έκτη τάξη γυμνασίου απ' όπου και αποφοίτησε το 1936.
1937: Συλλαμβάνεται από τη δικτατορία του Μεταξά και καταδικάζεται σε δύο χρόνια εξορία κι έναν χρόνο φυλακή. Μετά από έφεση η ποινή του μετριάζεται σε οχτώ μήνες φυλακή για παράνομη δράση. Εκτίει την ποινή του στις φυλακές Καρδίτσας και Λάρισας.
1938: Δίνει εξετάσεις και εγγράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα ακολουθεί μαθήματα γαλλικής γλώσσας στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Ξανασυλαμβάνεται σε αντιδικτατορική φοιτητική διαδήλωση και αποφυλακίζεται με άλλους φοιτητές ύστερα από δύο μήνες. Τον ίδιο χρόνο εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο, η νουβέλα "Οι δυνατοί" από τη ζωή της ορεινής Θεσσαλίας.
1941: Καλείται στο στρατό και υπηρετεί στη Διλοχία των σπουδαστών στη Λαμία, αλλά πριν σταλεί στο ελληνοϊταλικό μέτωπο εισβάλλουν οι Γερμανοί και απολύεται με "επ' αόριστον άδεια" όπως όλοι.
1942: Παίρνει το δίπλωμα του οικονομικού κλάδου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον ίδιο χρόνο οργανώνεται στο Ε.Α.Μ.
1943: Διορίζεται στο Εκλεκτικό Συνέδριο, κυκλοφορεί την πρώτη συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Ναθαναήλ Μάρκος". Απολύεται όμως αμέσως από το Εκλεκτικό Συνέδριο γιατί η ασφάλεια έστειλε έγγραφο που πιστοποιούσε ότι "δεν είναι νομιμόφρων".
1944: Ιανουάριος. Συλλαμβάνεται από τα SS και κλείνεται στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Μάιος. Μεταφέρεται στα υπονομευόμενα με δυναμίτη βαγόνια (κλούβες) που έβαζαν οι ναζί, μπροστά από τις μηχανές των τρένων για να προστατεύονται από επιθέσεις των ανταρτών. Αύγουστος. Μεταφέρετε στις φυλακές του σανατόριου "Σωτηρία" μέχρι την απελευθέρωση 12/10/44. Δεκέμβριος. Συλλαμβάνεται από τους Εγγλέζους και κλείνεται στο στρατόπεδο στο Γουδί, όπου μένει μέχρι την συμφωνία της Βάρκιζας.
1945: Εκδίδεται το μυθιστόρημά του "Οι κλούβες"
1946: Επαναδιορίζεται στο Υπουργείο Οικονομικών.
1949: Κηρύσσεται ανυπότακτος και παραπέμπεται στο στρατοδικείο όπου αθωώνεται μετά από βεβαίωση γιατρών και νοσοκομείων ότι ήταν άρρωστος.
1950: Καταπιάνεται με τη μελέτη του αγροτικού κινήματος με τη συγγραφή της μυθιστορηματικής τριλογίας που αργότερα θα πάρει τον τίτλο "Οι ρίζες του ποταμού"
1967: Μαζί με τους "Αστοί και εργάτες" (ο δεύτερος τόμος της τριλογίας) μπαίνει στους φακέλους της στρατιωτικής χούντας και απαγορεύεται η κυκλοφορία όλων των βιβλίων του. Φεύγει για τη Ρώμη ως πολιτικός πρόσφυγας.
1969: Στο συνέδριο του Ελσίνκι εκλέγεται πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου των Ελληνικών Αντιδικτατορικών Επιτροπών του εξωτερικού.
1970: Φεύγει από τη Ρώμη κι εγκαθίσταται με τη γυναίκα του Αφροδίτη στις Βρυξέλες όπου εργάζεται ως μεταφραστής στο ελληνόγλωσσο περιοδικό της ΕΟΚ. Η Στρατιωτική χούντα του αφαιρεί την Ελληνική Ιθαγένεια.
1974: Μετά τη μεταπολίτευση γυρίζει στην Ελλάδα. Του δίνεται η ιθαγένεια και ξαναπαίρνει τη θέση του στο Υπουργείο Οικονομικών με το βαθμό του διευθυντή Α'.
1977: Εκλέγεται πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
1980: Αποχωρεί από την υπηρεσία του στο Υπουργείο Οικονομικών με τον τίτλο του Επίτιμου Διευθυντή Α'. Παίρνει το Β' κρατικό βραβείο για τη μυθιστορηματική τριλογία "Οι ρίζες του ποταμού".
1981: Ο Δήμος Καρδίτσας του απονέμει το αργυρό μετάλλιο της πόλης "για τις εξαιρετικές υπηρεσίες του στα γράμματα και στους εθνικοκοινωνικούς αγώνες του λαού μας". Ύστερα από πρόσκληση, παίρνει μέρος στο 7ο Συνέδριο των Σοβιετικών Συγγραφέων. Παραιτείται από Πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
1985: Έπειτα από απόφαση του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ του απονέμεται το μετάλλιο της αντιφασιστικής νίκης με την ευκαιρία συμπλήρωσης 40 χρόνων από τον "μεγάλο πατριωτικό πόλεμο".

Στα επόμενα χρόνια έλαβε αρκετές τιμητικές διακρίσεις από συλλόγους και φορείς της Καρδίτσας για την προσφορά του στα γράμματα με τελευταία το 1995 της Λαϊκής Βιβλιοθήκης "Η Αθηνά" που τον ανακήρυξε "Επίτιμο Πρόεδρο". Επίσης, τιμήθηκε με το βραβείο "Φοίνικες".
Πέθανε το 1997.

Ιστοσελίδα Karditsa-net
• http://www.karditsa-net.gr/2003/skaros.htm (1 φωτ.)