Πληροφορίες τοπωνυμίου

Λαϊκές Τέχνες

  Η ενασχόληση των κατοίκων με τις τέχνες έχει τις ρίζες της στον 14ο π.Χ. αιώνα, όπως αυτό αποδεικνύεται μέσα από ευρήματα αρχαιολογικών ανασκαφών. Πρωταρχικά αναπτύχθηκε η αγγειοπλαστική, λόγω της ύπαρξης άφθονων αποθεμάτων της απαραίτητης πρώτης ύλης (άργιλος) στο Λεσβιακό έδαφος και εν μέρει η χαλκουργία. Η Λέσβος σταδιακά αναδείχτηκε σε κέντρο κεραμικής, με την λειτουργία πολυάριθμων εργαστηρίων, κυρίως στις περιοχές της Αγιάσου και Μανταμάδου, όπου κατασκευάζονται εκτός από χρηστικά αντικείμενα και διακοσμητικά, με μοτίβα αντλούμενα από την Βυζαντινή παράδοση και την πλούσια σε ερεθίσματα Λεσβιακή φύση. Οι ως άνω αναφερόμενες περιοχές - ακόμη και σήμερα - συνεχίζουν να πρωτοστατούν αδιάλειπτα στην κεραμική δημιουργία, ενώ δείγματα της κεραμικής τέχνης και αγγειοπλαστικής εκτίθενται στα Μουσεία Λαϊκής Τέχνης και στις Λαογραφικές Συλλογές του νησιού.
  Επίσης, η ξυλογλυπτική αναπτύσσεται λόγω ύπαρξης πληθώρας ξύλου κυρίως ελιάς και καστανιάς. Αρχικά, κατασκευάζονται αντικείμενα εκκλησιαστικά, όπως έντεχνα τέμπλα, εικονοστάσια, προσκυνητάρια κι άλλα αντικείμενα περίτεχνα αυστηρά πάντα εκκλησιαστικής χρήσης. Σταδιακά η ξυλογλυπτική επεκτείνεται στην διακόσμηση των Λεσβιακών σπιτιών (στα λεγόμενα «σαχνισίνια», οροφές, πόρτες, εσωτερικές σκάλες), καθώς και στην επιπλοποιία . Ονομαστές είναι οι «κασέλες» ή «σεντούκια» που κοσμούν το παραδοσιακό, αλλά και σύγχρονο Λεσβιακό σπίτι. Τα διακοσμητικά μοτίβα αντλούνται - όπως και στην κεραμική - από τη Βυζαντινή παράδοση και την Λεσβιακή φύση. Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει ξυλόγλυπτα έργα σε Λαογραφικά και Εκκλησιαστικά Μουσεία του νησιού, αλλά ταυτόχρονα έχει τη δυνατότητα να επισκεφτεί εργαστήρια ξυλογλυπτικής και τις εκθέσεις τους.
  Παράλληλα η υφαντουργική γνωρίζει άνθηση με την κατασκευή πολύχρωμων υφασμάτων, με τη χρήση του παραδοσιακού ξύλινου αργαλειού, ενώ τα νήματα που χρησιμοποιούνται για την διακόσμηση των υφαντών βάφονται με φυτικά χρώματα. Η υφαντουργική αποτελεί κατά το πλείστον γυναικεία ενασχόληση, ενώ τα διακοσμητικά μοτίβα αντλούνται από τα φυσικά τοπία και τα υφαντά διαχωρίζονται σε καθημερινής ή εορταστικής χρήσης. Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει δείγματά τους στα Λαογραφικά Μουσεία του νησιού και ταυτόχρονα να προβεί στην αγορά μοναδικών κομματιών σε καταστήματα και Συνεταιρισμούς Γυναικών στις κωμοπόλεις και χωριά του νησιού. Η ενασχόληση των κατοίκων με τις τέχνες έχει τις ρίζες της στον 14ο π.Χ. αιώνα, όπως αυτό αποδεικνύεται μέσα από ευρήματα αρχαιολογικών ανασκαφών.
  Πρωταρχικά αναπτύχθηκε η αγγειοπλαστική, λόγω της ύπαρξης άφθονων αποθεμάτων της απαραίτητης πρώτης ύλης (άργιλος) στο Λεσβιακό έδαφος και εν μέρει η χαλκουργία. Η Λέσβος σταδιακά αναδείχτηκε σε κέντρο κεραμικής, με την λειτουργία πολυάριθμων εργαστηρίων, κυρίως στις περιοχές της Αγιάσου και Μανταμάδου, όπου κατασκευάζονται εκτός από χρηστικά αντικείμενα και διακοσμητικά, με μοτίβα αντλούμενα από την Βυζαντινή παράδοση και την πλούσια σε ερεθίσματα Λεσβιακή φύση. Οι ως άνω αναφερόμενες περιοχές - ακόμη και σήμερα - συνεχίζουν να πρωτοστατούν αδιάλειπτα στην κεραμική δημιουργία, ενώ δείγματα της κεραμικής τέχνης και αγγειοπλαστικής εκτίθενται στα Μουσεία Λαϊκής Τέχνης και στις Λαογραφικές Συλλογές του νησιού.

Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Λέσβου

• http://www.lesvos.gr/nomos/lesvos_tourist_guide/gr... (11 φωτ.)