Εμφανίζονται 2 τίτλοι με αναζήτηση: Οι κάτοικοι του τόπου για το τοπωνύμιο: "ΙΟΣ Νησί ΚΥΚΛΑΔΕΣ".
Στο νησί λατρεύονταν ο Ζευς Πολιεύς, η Αθηνά Πολιάς και ο Πύθιος Απόλλωνας.
Τα παραδοσιακά στοιχεία ελάχιστα πλέον διατηρούνται στο νησί, γεγονός που οφείλεται κυρίως στην τουριστική εισβολή αλλά και στον εξωραϊσμό που σημειώθηκε από τη χρονική απόσταση που μας χωρίζει απ΄αυτά. Η παραδοσιακή Νιώτικη φορεσιά για τους άνδρες αποτελείται από κάλυμμα του κεφαλιού, το "σωκάδι" και το " γελέκι", ζωνάρι, βράκα, κάλτσες, τσαρούχια και εσώρουχα. Για τις γυναίκες η αντίστοιχη φορεσιά αποτελείται απότα κυρίως εσώρουχα, το "καρκάλι", το "σωπιναμικό μπρουτζιτσένιο", το "σωκάρδι", το "κοντογούνι με προφίλια", το μεταξωτό φουστάνι, το μαντήλι στους ώμους και το χειμώνα " μποξαδάκι" και μαντήλι στο δεξί πλευρό. Για το γυναικείο κεφάλι η ιδιόρρυθμη καλύπτρα γνωστή με την ονομασία "βενετική σκέπη". Στην Ίο γίνονται διάφορα λαϊκά πανηγύρια σπουδαιότερα από τα οποία είναι στις 24 Ιουνίου (Πύργος), στις 24 Αυγούστου (ρεματιές, Βαρδούμη), στις 29 Αυγούστου (Ψάθη, Κάλαμος) και στις 8 Σεπτεμβρίου (Αγία Θεοδότη, Παλιόκαστρου). Στα πανηγύρια αυτά εκτός από τις θρησκευτικές τελετές οργανώνονται γιορταστικά φαγοπότια με τραγούδια και χορούς. Μέχρι πριν από τον τελευταίο πόλεμο είχαν διατηρηθεί στην Ίο και μερικά έθιμα σχετικά με την γέννηση και την βάπτιση των παιδιών τα οποία όμως σώζονται στις μέρες μας. Δύο απ΄ αυτά είναι το στόλισμα του νεογέννητου με χρυσαφικά την τρίτη ημέρα και το " φερτάρισμα" όπου περιλαμβάνει ρίξιμο νομισμάτων μέσα σε νερό για την εκλογή της μαμής. Τέλος υπήρχαν ορισμένα έθιμα τα οποία σχετίζονται με την επιλογή γαμπρού από τις νύφες. Έτσι έχουμε το "ανέγκαρδο" όπου οι κοπέλες μετά την ύφανση μάλλινων ή βαμβακερών στην "κρεβαταριά " (αργαλειός), έπαιρναν την βέργα, την έκρυβαν στην φορεσιά τους και έβγαιναν στο δρόμο. Όποιο ανδρικό όνομα άκουγαν πρώτο πίστευαν πως θα είναι το όνομα του μελλοντικού τους συζύγου. Επίσης υπήρχαν και οι "φωτάρες του Αγίου Ιωάννου που μετά το τέλος του "κλείδωνα" με το " αμείλιτο νερό" και τα πειραχτικά δύστυχα, οι κοπελιές έβαζαν λίγες σταγόνες του νερού στο στόμα τους και βάδιζαν αμίλιτες μέχρι το σπίτι. Και πάλι το πρώτο ανδρικό όνομα πιστευόνταν πως θα ήταν του μέλλοντα συζύγου. Ακόμη την παραμονή του Ψυχοσάββατου οι κοπελιές ετοίμαζαν και έψηναν το "αλμυροπιτάρι" μια αλατισμένη πίτα στην οποία έβαζαν ένα νόμισμα και μοίραζαν την πίτα. Όποια έβρισκε το νόμισμα πίστευαν πως θα παντρευόταν μέσα στην χρονιά. Οι άλλες κοπέλες έβαζαν στην τσέπη τους ένα κομματάκι από την πίτα και τριγύριζαν στα δρομάκια ώσπου να άκουγαν ένα αντρικό όνομα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ website, του Πανεπιστημίου Πατρών
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
