Εμφανίζονται 28 τίτλοι με αναζήτηση: Οι κάτοικοι του τόπου στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ & ΘΡΑΚΗ Περιφέρεια ΕΛΛΑΔΑ" .
ΕΒΡΟΣ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ
Έβρος, γη πλούσια, εύφορη, μ’ ένα ποτάμι που τη διατρέχει, την
ενώνει αλλά και τη χωρίζει, γη γεμάτη ζωή, άνθρωποι που ξέρουν να ζουν, να δημιουργούν,
να αναδεικνύουν και να προβάλλουν με το εργόχειρό τους, το τραγούδι, το χορό τους,
τον ασύγκριτο αυτό πλούτο, τη μοναδική ομορφιά αυτής της γης. Η “παράδοση”
είναι πλούσια στον Έβρο όπως πλούσια είναι τα συναισθήματα του λαού μας.
Οι άνθρωποι του Έβρου με τα έργα τους και τις συνήθειές τους επαναλαμβάνουν
ηχηρά εδώ και χρόνια με τρόπο μοναδικό ότι η παράδοση στον Έβρο δεν είναι προϊόν
προς χρήσιν μελετητών αλλά τρόπος ζωής, είναι η ίδια η ζωή.
(Κείμενο: Α. Αθανασιάδης, Κ. Πιστόλας, Θ. Πολίτης, Μ. Τουλούδη)
Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχιακής Επιτροπής
Τουριστικής Προβολής Έβρου (2003).
ΠΑΓΓΑΙΟ (Βουνό) ΚΑΒΑΛΑ
Orescii (Orrheskioi), a people of Macedonia or Thrace, known only
from their coins. These have been by some writers referred to the Orestae; but
it is more probable, as suggested by Leake, that they were one of the Thracian
tribes who worked the silver mines of Pangaeum; a circumstance which will account
for our finding silver coins of large size and in considerable numbers struck
by a people so obscure that their name is not mentioned by any ancient author
(Leake, Northern Greece, vol. iii. p. 213, Numismata Hellenica, p. 81.) The coins
in question) one of which is annexed, closely resemble in style and fabric those
of, the Bisaltae and Edoni in the same neighbourhood.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited August 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΔΕΝΘΕΛΗΤΙΚΗ (Αρχαία περιοχή) ΚΑΒΑΛΑ
Dentheletae (Dentheletai, Strab. vii. p. 318; Danthaletai, Steph.
B.; Denseletae, Cic. in Pis. 34; Plin. iv. 11), a Thracian people who occupied
a district called, after them, Dentheletica (Dantheletike, Ptol. iii. 11. § 8),
which seems to have bordered on that occupied by the Maedi towards the SE., near
the sources of the Strymon. Philip, son of Demetrius, in his fruitless expedition
to the summit of Mount Haemus after rejoining his camp in Maedica, made an incursion
into the country of the Dentheletae, for the sake of provision. (Liv. xl. 22.)
(Comp. Polyb. xxiv. 6; Dion Cass. li. 23 ; Leake, Northern Greece, vol. iii. p.
474.)
ΜΑΙΔΙΚΗ (Αρχαία χώρα) ΚΑΒΑΛΑ
Maedi (Maidoi, Maidoi, Thue. ii. 98; Polyb. x. 41), a powerful people
in the west of Thrace, dwelling near the sources of the Axius and Margus, and
upon the southern slopes of Mt. Scomius. (Leake, Northern Greece, vol. iii. p.
472.) Strabo says that the Maedi bordered eastward on the Thunatae of Dardania
(vii. p. 316), and that the Axius flowed through their territory (vii. p. 331).
The latter was called Maedica (Maidike, Ptol. iii. 11. § 9; Liv. xxvi. 25, xl.
22). They frequently made incursions into Macedonia; but in B.C. 211, Philip V.
invaded their territory, and took their chief town Iamphorina, which is probably
represented by Vrania or Ivorina, in the upper valley of the Margus or Morava.
(Liv. xxvi. 25.) We also learn from Livy (xl. 22) that the same king traversed
their territory in order to reach the summit of Mt. Haemus; and that on his return
into Macedonia he received the submission of Petra, a fortress of the Maedi. Among
the other places in Maedica, we read of Phragandae (Liv. xxvi. 25) and Desudaba,
probably the modern Kumanovo, on one of the confluents of the upper Axius. (Liv.
xliv. 26.) The Maedi are said to have been of the same race as the Bithynians
in Asia, and were hence called Maedobithyni (Steph. B. s. v. Maidoi; Strab. vii.
p. 295). (Comp. Strab. vii. p. 316; Plin. iv. 11. s. 18.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited August 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΟΔΟΜΑΝΤΙΚΗ (Αρχαία περιοχή) ΚΑΒΑΛΑ
Odomanti (Odomantoi, Herod. vii. 112; Thuc. ii. 101, v. 6; Steph.
B. s. v.; Odomantes, Plin. iv. 18), a Paeonian tribe, who occupied the district,
called after them, Odomantice (Odomantike, Ptol. iii. 13. § 31; Liv. xliv. 4;
Odomantis, Steph. B.) This tribe were settled upon the whole of the great mountain
Orbelus, extending along the NE. of the lower Strymonic plain, from about Meleniko
and Demirissar to Zikhnd inclusive, where they bordered on Pangaeus, the gold
and silver mines of which they worked with the Pieres and Satrae. (Herod. l. c.)
Secure in their inaccessible position, they defied Megabazus. (Herod. v. 16.)
The NW. portion of their territory lay to the right of Sitalces as he crossed
Mt. Cercine; and their general situation agrees with the description of Thucydides
(ii. 101), according to whom they dwelt beyond the Strymon to the N., that is
to say, to the N. of the Lower Strymon, where, alone, the river takes such a course
to the E. as to justify the expression. Cleon invited Polles, their chieftain,
to join him with as many Thracian mercenaries as could be levied. (Thuc. v. 6;
Aristoph. Acharn. 156, 164; Suid. s. v. apotethriaken; Leake, Northern Greece,
vol. iii. pp. 210, 306, 465.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited August 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΠΑΓΓΑΙΟ (Βουνό) ΚΑΒΑΛΑ
Odonianti, a Thracian or Paeonian tribe inhabiting the range of Pangaeum (if the reading be right): Hdt. 5.16, Hdt. 7.112
Satrae SATRAE (Satrai, Herod. vii. 110--112), a Thracian people who occupied a portion of the range of the Pangaeus,between the Nestus and the Strymon. Herodotus states that they were the only Thracian tribe who had always preserved their freedom; a fact for which he accounts by the nature of their country,--a mountainous region, covered with forests and snow--and by their great bravery. They alone of the Thracians did not follow in the train of Xerxes, when marching towards Greece. The Satrae were in possession of an oracle of Dionysus, situated among the loftiest mountain peaks, and the interpreters of which were taken from among the Bessi,--a circumstance which has suggested the conjecture that the Satrae were merely a clan of the Bessi,--a notion which is rendered more probable by the fact Republic. that Herodotus is the only ancient writer who mentions them; whereas the Bessi are repeatedly spoken of. We may infer from Pliny's expression, Bessorum multa nomina (iv. 11. s. 18), that the Bessi were divided into many distinct clans. Herodotus says that to the Satrae belonged the principal part of the gold and silver mines which then existed in the Pangaeus.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited July 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Sapei (Sapaioi or Sapaioi), a Thracian people, occupying the southern portion of the Pangaeus, in the neighbourhood of Abdera. (Strab. xii. p. 549.) In this passage, however, Strabo calls them Sapae (Sapai), and assumes their identity with the Sinti, which in another place (x. p. 457) he treats as a mere matter of conjecture. The Via Egnatia ran through their country, and especially through a narrow and difficult defile called by Appian (B.C. iv. 87, 106) the pass of the Sapaei, and stated by him to be 18 miles from Philippi; so that it must have been nearly midway between Neapolis and Abdera. The Sapaei are mentioned, and merely mentioned, by Herodotus (vii. 110) and by Pliny (iv. 11. s. 18). Their town is called Sapaica (Sapaike) by Steph. B. (s. v.).
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited August 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Satrae (Satrai, Herod. vii. 110-112), a Thracian people who occupied a portion of the range of the Pangaeus, between the Nestus and the Strymon. Herodotus states that they were the only Thracian tribe who had always preserved their freedom; a fact for which he accounts by the nature of their country, -a mountainous region, covered with forests and snow- and by their great bravery. They alone of the Thracians did not follow in the train of Xerxes, when marching towards Greece. The Satrae were in possession of an oracle of Dionysus, situated among the loftiest mountain peaks, and the interpreters of which were taken from among the Bessi, -a circumstance which has suggested the conjecture that the Satrae were merely a clan of the Bessi, -a notion which is rendered more probable by the fact Republic. that Herodotus is the only ancient writer who mentions them; whereas the Bessi are repeatedly spoken of. We may infer from Pliny's expression, Bessorum multa nomina (iv. 11. s. 18), that the Bessi were divided into many distinct clans. Herodotus says that to the Satrae belonged the principal part of the gold and silver mines which then existed in the Pangaeus.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited August 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΞΑΝΘΗ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ
Αριθμούν 30.000 περίπου, και αποτελούν το 28% σχεδόν του πληθυσμού
του Νομού Ξάνθης, είναι οι άνθρωποι που κατοικούν στα ορεινά χωριά. Συνήθως οι
οικογένειες είναι πολυμελείς και μέσα στο ίδιο σπίτι ζουν και οι γιαγιάδες και
οι παππούδες. Στα διπλανά σπίτια ή ακόμη κι όλο το χωριό μπορεί να είναι συγγενείς.
Κάπως έτσι είναι δομημένες οι μικροκοινωνίες στα μικρά και απόμακρα χωριά. Ακόμη
και συγγένεια να μην υπάρχει σίγουρα θα υπάρχουν τόσο στενοί δεσμοί μεταξύ των
ανθρώπων σαν να είναι η ίδια οικογένεια.
Οι κάτοικοι των ορεινών χωριών, σε μεγάλο βαθμό ήταν αυτάρκεις τα
παλαιότερα χρόνια, εξασφαλίζοντας τα βασικά είδη και αποθηκεύοντάς τα κατάλληλα,
να διατηρηθούν αλλά και να μην τους λείψει τίποτα μέχρι να βγουν στην άνοιξη κι
αρχίσει πάλι η γη να τους δίνει τους φρέσκους καρπούς της. Η σχέση τους με το
εμπόριο περιοριζόταν στην πώληση του φημισμένου σ’ όλο τον κόσμο Ξανθιώτικου
καπνού “μπασμά”, της πεντανόστιμης βουνίσιας πατάτας, τα λευκόσαρκα
και γευστικότατα καρύδια, λίγα κάστανα, λίγα όσπρια αλλά και καυσόξυλα που τα
κατέβαζαν με τα μουλάρια στην πόλη.
Μπορεί οι ορεσίβιοι κάτοικοι να ζουν και να βγάζουν το ψωμί τους ακόμη
και σήμερα πιο δύσκολα απ’ τους άλλους, όμως η ζεστασιά του τζακιού και
γύρω από αυτή όλη η οικογένεια και οι φίλοι, κάνει τις καρδιές τους ζεστές και
φιλόξενες. Είναι άνθρωποι δουλευτάδες οι βουνίσιοι άνδρες που ξέρουν να δουλεύουν
καλά τη γη και τα ζώα, μαστόροι και τεχνίτες περιζήτητοι, δυνατοί για να είναι
οι πιο κατάλληλοι για τις δουλειές του δάσους αλλά και νοικοκυραίοι που φροντίζουν
να μη λείψει τίποτε από το σπίτι και την οικογένεια. Έργα τους θαυμαστά τα παλιά
και σοφά χαραγμένα μονοπάτια των βουνών, όχι φυσικά για να κάνουν ορειβασία αλλά
για να επικοινωνούν μεταξύ τους και να συναλλάσσονται τα χρόνια που οι δρόμοι
στα βουνά ήταν πολυτέλεια. Τεχνίτες ανώνυμοι αλλά σπουδαίοι. Φτάνει να καλοκοιτάξουμε
τα περίτεχνα γεφύρια που είναι γεμάτα τα βουνά της Ξάνθης, φτιαγμένα με πέτρα
και σοφία. Αλλο περίτεχνο έργο των μαστόρων των ορεινών χωριών ήταν οι νερόμυλοι.
Κάθε χωριό έπρεπε να έχει το δικό του νερόμυλο. Το ψωμί, η πολυτιμότερη τροφή
του ανθρώπου, ήταν για τους βουνίσιους αποκλειστική τους υπόθεση, από το σιτάρι
μέχρι το φούρνισμα. Λιθόκτιστοι νερόμυλοι, έργα σπουδαίων μαστόρων, έκαναν το
σιτάρι, που μόνοι καλλιεργούσαν, ψωμάκι.
Ομως και η γυναίκα του βουνού έχει το δικό της πρωταγωνιστικό ρόλο.
Σπίτι και παιδιά είναι δική της αποστολή. Στο χωράφι, στα ζώα, σ’ όλες τις
αγροτικές ασχολίες, μαζί με τον άντρα, δουλεύει σκληρά γιατί τίποτα εκεί στα ψηλά
δεν είναι εύκολο. Η καπνοκαλλιέργεια είναι κυρίως δική της υπόθεση. Αλλά πέρα
από το σπίτι και τη δουλειά η γυναίκα στα ορεινά της Ξάνθης είναι χρυσοχέρα. Τα
έργα της μιλούν από μόνα. Υφαίνουν, πλένουν, κεντούν και ράβουν αριστουργήματα.
Δεν αφήνουν το χρόνο να κυλάει άσκοπα, δεν έμαθαν να ζουν έτσι.
Η ορεινή Ξάνθη στη δεκαετία του ‘60 γνώρισε όσο λίγες περιοχές
την εγκατάλειψη. Το μεγάλο κύμα μετανάστευσης ερήμωσε τον τόπο, αφήνοντας πίσω
γέροντες να μεγαλώσουν τα παιδιά αλλά κουρασμένους πια για δουλειά όπως παλιά.
Ομως από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70 αρχίζει να διαφαίνεται ότι καλύτερες
μέρες πρόκειται να έρθουν. Ο πληθυσμός αρχίζει να αυξάνει σιγά σιγά με τη δημιουργία
νέων θέσεων εργασίας. Η παλιννόστηση δρομολογήθηκε. Βέβαια ένας αριθμός απ‘
αυτούς εγκαταστάθηκε στην πόλη, όμως η εικόνα πια στα ορεινά χωριά είναι ασύγκριτα
καλύτερη.
(κείμενο: Θανάσης Μουσόπουλος, Ε. Κορωνάκη-Τσοτανίδου, Γιάννης Χαραλαμπίδης,
Νίκος Γερμαντζίδης, Νάντια Νάκου, Ευγενία Πατρώνη)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας
Ξάνθης (2003).
ΑΓΡΙΑΝΗ (Χωριό) ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ
‘Ερευνες έχουν εντοπίσει ελληνικά στοιχεία στη γλώσσα τους (ιδίωμα σλαβικό). Μερικοί τους αναφέρουν ως απογόνους των Αγριάνων, το όνομα των οποίων διατηρήθηκε στο χωριό.
ΜΑΝΗ (Κωμόπολη) ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ
Σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις έχουν προέλευση την ομώνυμη περιοχή της Πελοποννήσου.
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ (Χωριό) ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
Οι κάτοικοι πρόσφυγες Θρακιώτες και Σαρακατσαναίοι.
ΠΑΡΑΛΙΑ ΕΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ (Παραλία) ΚΑΒΑΛΑ
ΠΟΡΟΣ (Χωριό) ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
Οι κάτοικοι πρόσφυγες απ' την Ανατολική Θράκη, ακριβώς απέναντι απ' τον ποταμό.
ΑΓΡΙΑΝΕΣ (Αρχαία περιοχή) ΕΛΛΑΔΑ
Agrianes, a Paeonian people, dwelling near the sources of the Strymon. They formed
excellent light-armed troops, and are frequently mentioned in the campaigns of
Alexander the Great. (Strab. p. 331; Herod. v. 16; Thuc. ii. 96; Arrian, Anab.
i. 1. § 11, i. 5. § 1, et alib.)
ΑΒΔΗΡΑ (Αρχαία πόλη) ΞΑΝΘΗ
Abderita. A name generally applied to the "laughing philosopher" Democritus, as being a native of Abdera.
ΜΑΡΩΝΕΙΑ (Αρχαία πόλη) ΡΟΔΟΠΗ
(Strabo 8, Fr.47)
ΠΙΕΡΙΣ (Αρχαία περιοχή) ΕΛΛΑΔΑ
Pieres, a Thracian people, occupying the narrow strip of plain land,
or low hill, between the mouths of the Peneius and the Haliacmon, at the foot
of the great woody steeps of Olympus. (Thuc. ii. 99; Strab. vii. p. 331, Fr. 22,
ix. p. 410; Liv. xliv. 9.) This district, which, under the name of Pieria or Pieris,
is mentioned in the Homeric poems (Il. xiv. 225), was, according to legend, the
birthplace of the Muses (Hesiod. Theog. 53) and of Orpheus, the father of song.
(Apoll. Argon. i. 23.) When this worship was introduced into Boeotia, the names
of the mountains, grots, and springs with which this poetic religion was connected,
were transferred from the N. to the S. Afterwards the Pieres were expelled from
their original seats, and driven to the N. beyond the Strymon and Mount Pangaeus,
where they formed a new settlement. (Herod. vii. 112; Thuc. l. c.) The boundaries
which historians and geographers give to this province vary. In the systematic
geography of Ptolemy (iii. 13. § 15) the name is given to the extent of coast
between the mouths of the Ludias and the Haliacmon. Pieria was bounded on the
W. from the contiguous district of the Thessalian Perrhaebia by the great chain
of Olympus. An offshoot from Olympus advances along the Pierian plain, in a NW.
direction, as far as the ravine of the Haliacmon, where the mountains are separated
by that chasm in the great eastern ridge of Northern Greece from the portion of
it anciently called Bermius. The highest summit of the Pierian range called Pierus
Mons (Plin. iv. 15; comp. Pausan. ix. 29. § 3; x. 13. § 5) rises about 8 miles
to the N. of Vlakholivadho, and is a conspicuous object in all the country to
the E. It would seem that there was a city called Pieria (Pieria: Eth. Pieriotes,
Pierites, Piereus, Steph. B.; Suid. s. v. Kriton), which may be represented by
a tumulus, overgrown with trees upon the extremity of the ridge of Andreotissa,
where it ends in a point between Dium and Pydna, the other two chief cities of
Pieria. Beyond Pydna was a considerable forest, called Pieria Silva (Liv. xliv.
43), which may have furnished the Pierian pitch, which had such a high reputation.
(Herod. iv. 195; Plin. xiv. 25.) The road from Pella to Larissa in Thessaly passed
through Pieria, and was probably the route which the consul Q. Marcius Philippus
pursued in the third and fourth years of the Persic War. (Liv. xliv. 1-10; Leake,
Northern Greece, vol. iii. pp. 177, 210, 337, 413, 446.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited September 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΣΑΠΑΙ (Αρχαία περιοχή) ΡΟΔΟΠΗ
Ηταν σύμμαχοι των Ρωμαίων και γι' αυτό τους επιτέθηκε και τους ξεσπίτωσε ο Μακεδόνας Περσέας, γιος του Φιλίππου (Παυσ. 7,10,6).
ΚΑΝΑΔΑΣ (Οικισμός) ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ
Στον Καναδά εγκαταστάθηκαν κάτοικοι της περιοχής Ανδριανουπόλεως.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
