Εμφανίζονται 67 τίτλοι με αναζήτηση: Προσκυνήματα στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΧΑΪΑ Νομός ΕΛΛΑΔΑ" .
ΑΓΙΟΒΛΑΣΙΤΙΚΑ (Χωριό) ΠΑΤΡΑ
ΑΙΓΙΟ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
O νεοκλασσικός αυτός Nαός κτίσθηκε τον ιθ' αι. σε αρχιτεκτονικό σχέδιο του Eρν. Tσίλλερ, για να αντικαταστήσει τον προηγούμενο που καταστράφηκε απ'τον τρομακτικό σεισμό του 1861, όταν έπεσε πάνω του το νεόδμητο τότε κωδωνοστάσιο. O κομψός νέος Nαός αναγέρθηκε με δαπάνη των ενοριτών και κυρίως του Ξεν. Σταυρούλοπουλου. Aναφέρεται από τον Πουκεβίλ που τον είδε στην επίσκεψή του στη Bοστίτσα" (1815). Kατά πάσα πιθανότητα υπήρχε τουλάχιστον πριν από το 1700. Eνετικό έγγραφο της εποχής αυτής αναφέρεται σ'αυτό : Tις Bοστίτζας τις χορας και του ναγαγε. Mέσα 'ις τιν Bοστίζα", υπάρχουν οι εκκλησίες που έχουν ?όλαις υποστατικά χοράφια, αμπέλια και ελαίες": Παναγία Φανερωμένη, Tαξιάρχες, Γεώργιος, Παναγία, Aθανάσιος. Oνομάζονταν επίσης η Παναγία η Ξένη". Ο Ναός αυτός καταστράφηκε επίσης τον Ιούνιο του 1955 από καταστρεπτικό σεισμό.
Με υπολείμματα τοιχογραφιών
ΖΑΡΟΥΧΛΑ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Ναοί με αξιόλογο ιστορικό ενδιαφέρον είναι οι των Ταξιαρχών, της Παναγίας
και της Αγ. Τριάδος. Οι τελευταίοι είναι ναοί που αναγέρθηκαν το 12ο ή
13ο αι. μ.Χ. Είναι βυζαντινής τέχνης, οι τοιχογραφίες τους είναι εξαίρετες και
διατηρούνται μέχρι σήμερα σε αρκετά καλή κατάσταση.
ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ (Χωριό) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Εντυπωσιακός ναός βυζαντινού ρυθμού . Η εικονογράφησή του έγινε από δύο Αγιορίτες ζωγράφους. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το χειροποίητο ξυλόγλυπτο τέμπλο της εκκλησίας με τις ανάγλυφες παραστάσεις του, το οποίο είναι επιχρυσωμένο με πραγματική σκόνη χρυσού.
ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Περίπου 300 μέτρα Ν.Α ης κεντρικής πλατείας Γεωργίου Α' βρίσκεται
ο Ναός της Παντάνασσας, ένας από τους ομορφότερους και μεγαλοπρεπέστατους ορθόδοξους
ναούς. Κτισμένος σε νεοκλασικό ρυθμό βασιλικής, περιλαμβάνει 2 τεράστια καμπαναριά
που είναι ορατά από μεγάλη απόσταση. Πιθανότατα άρχισε να κτίζεται το 1857 στη
θέση του μικρού ναού της Παναγίας της Οδηγήτριας και εγκαινιάστηκε το 1859. Προκαλούν
δέος και θαυμασμό οι επιχρυσωμένες εικόνες, το πεντελικό ολόλευκο μάρμαρο του
Δεσποτικού θρόνου, η σπάνια ξυλόγλυπτη Ωραία Πύλη, οι σπάνιας ομορφιάς βυζαντινές
εικόνες και τοιχογραφίες που κοσμούν τους τοίχους του ναού καθώς και η θαυματουργή
εικόνα της Παναγίας.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού
Λιμένος Πατρών.
Στην παράκτια ζώνη της Πάτρας, στο άλσος και στο αρχαίο λιμάνι, βρισκόνταν
ο ναός του Αποστόλου Ανδρέα, διατηρήθηκε ως τις αρχές του 18ου αι.
Για ασφάλεια από τις πειρατικές επιδρομές της εποχής, ο ναός είχε
οχυρωματικό τείχος με πύργους στις γωνίες του και ήταν ορατός από μεγάλη απόσταση.
Πότε ακριβώς κτίστηκε ο σημαντικός αυτός ναός του Αποστόλου, για την ύπαρξη του
οποίου μας πληροφορεί ο επίσκοπος Κρεμόνας Λιουτπράνδος το 968, που τον είδε από
μακριά περνώντας με πλοίο απο τον Πατραϊκό κόλπο, δεν γνωρίζουμε.
Ο παράλιος ναός του Αγίου Ανδρέα ισοπεδώθηκε και λεηλατήθηκε από τους
Τουρκαλβανούς το 1770, κατά την περίοδο τών Ορλωφικών, ένα μόλις χρόνο μετά την
αποπεράτωση των εργασιών επισκευής του που πραγματοποίησαν οι Βενετοί. Στην ίδια
θέση κτίστηκε το 1836-1843 η λιτή βασιλική του Λυσάνδρου Καυταντζόγλου, ο «παλαιός
Αγιος Ανδρέας». Στην αγιογράφησή του εργάστηκε και ο Κωνσταντινουπολίτης ζωγράφος
Δημήτριος Χατζηασλάνης, γνωστός ως Βυζάντιος, που έγραψε το θεατρικό έργο «Βαβυλωνία».
Δίπλα του υψώνεται ο πολυτελέστατος ναός του Πολιούχου, που θεμελιώθηκε το 1908
από τον Γεώργιο τον Α΄.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία περιλαμβάνει και φωτογραφία.
Οι δύο Ναοί του Πολιούχου της Πάτρας, Αγ. Ανδρέα αποτελούν πανελλήνιο
και πανορθόδοξο προσκύνημα.. Ο παλιός Ναός οικοδομήθηκε στο διάστημα 1836-1843
στη θέση όπου μαρτύρησε ο Απόστολος Ανδρέας. Χτίστηκε σε ρυθμό βασιλικής και είναι
έργο του αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου. Οι ολόσωμες εικόνες της οροφής με
σκηνές από τη Βίβλο, Πατέρες και Πατριάρχες αποτελούν έργα του μεγάλου αγιογράφου
Δημήτρη Χατζηασλάνη, γνωστού ως Βυζάντιου. Μπροστά και δεξιά του Ναού, κοντά στο
Άγιο Βήμα, βρίσκεται ο μαρμάρινος Τάφος του Αποστόλου. Στα μέσα του 4ου αιώνα,
με ενέργειες του αυτοκράτορα Κωνστάντιου μεταφέρθηκε το Άγιο Λείψανο στον Ναό
των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη. Όταν οι Φράγκοι κατέκτησαν την Πόλη,
το Λείψανο μεταφέρθηκε στην Ιταλία. Ήταν στις 26 Σεπτεμβρίου 1964, όταν η Τιμία
Κάρα του Αποστόλου επιστράφηκε στην Πάτρα από τον Πάπα Παύλο και μετά από ενέργειες
των Πατρινών και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο νέος μεγαλοπρεπέστατος Βυζαντινού ρυθμού ναός θεμελιώθηκε το 1908
από τον Γεώργιο τον Α΄, και εγκαινιάσθηκε το 1974 από τον Μητροπολίτη Πατρών κ.
Νικόδημο.Είναι ο μεγαλύτερος και καλλιτεχνικότερος ναός των Βαλκανίων και ένας
από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης. Την επίβλεψη των εργασιών ανέγερσης είχε ο
αρχιτέκτονας Αναστάσιος Μεταξάς και μετά το θάνατό του (1937) ο αρχιτέκτονας Γεώργιος
Νομικός. Ο κεντρικός τρούλος του Ναού έχει ύψος 46 μέτρα, πάνω του στηρίζονται
ένας πεντάμετρος επίχρυσος σταυρός και δώδεκα μικρότεροι που συμβολίζουν το Χριστό
και τους δώδεκα μαθητές του. Στο χώρο του Ναού μπορούν να εκκλησιαστούν τουλάχιστον
5.500 άτομα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Πατρών
Τηλέφωνο: +30 2610 275022
Φαξ: +30 2610 226482
Ο Ι.Ν. Αγίου Νικολάου έχει συνεχή ιστορική παρουσία στην πόλη μας
τουλάχιστον από το 1329 μ.Χ. Ευρισκόμενος στο κέντρο της πόλης, από τους Βυζαντινούς
ακόμη χρόνους, έχει αναδείξει την ενορία μας σε μια από τις σημαντικότερες των
Πατρών.
Στο Ναό του Αγίου Νικολάου οι Πατρινοί ορκίστηκαν πίστη στον Κωνσταντίνο
Παλαιολόγο, το 1430, λίγο πριν στεφτεί τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας.
Στις ιστορικές πηγές μνημονεύεται άλλοτε ως Ιερά Μονή με κελιά και
κοιμητήριο, ακόμα και νοσοκομείο, που έφθανε μέχρι το Ναό των Εισοδίων, και άλλοτε
ως ενοριακός ή και Μητροπολιτικός Ναός.
Στη θέση του σημερινού Ναού προϋπήρχε Ναός, ο οποίος καταστράφηκε
το 1811 από έκρηξη της πυριτιδαποθήκης του φρουρίου και αναστηλώθηκε το 1818.
Σε αυτόν τον Ι. Ναό στις 6-12-1828 οι Πατρινοί εόρτασαν της απελευθέρωσή τους.
Ο σημερινός Ναός είναι κτίσμα του 1885. Σημαντικότατες ανακαινίσεις έχουν γίνει
το 1917-19 (εικόνες, γύψινος διάκοσμος τέμπλου και οροφής), 1958 (εσωτερικός διάκοσμος)
και 1967-69 (αρτιφισιέλ στις εξωτερικές όψεις). Μετά το σεισμό του 1993 ανακατασκευάστηκε
το κωδωνοστάσιο και ενισχύθηκε στατικά ολόκληρος ο ναός και ο γυναικωνίτης. Η
διαμόρφωση των εξωτερικών όψεων έγινε από τον αρχιτέκτονα μηχανικό Παναγιώτη Μαντά.
Τηλ: 2610275022, Φαξ: 2610226482
Ο Ι. Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου Πατρών είναι παρεκκλήσιο της ενορίας
Αγίου Νικολάου.
Παλαιότερη προφορική παράδοση αναφέρει, ότι κτίσθηκε από κάποια γυναίκα
σε εκπλήρωση τάματος προς την Παναγία μας. Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για την
ιστορία του Ναού. Η παλαιότερη γραπτή αναφορά είναι του 1848, ενώ σε δημοσίευμα
του 1878 φέρεται ως παρεκκλήσιο της ενορίας Αγ. Νικολάου Πατρών.
Στη θέση του σημερινού Ναού προϋπήρχε μικρότερος Ναός επί Τουρκοκρατίας,
ο οποίος κατεδαφίστηκε το 1982 και στη θέση του ανεγέρθηκε ο σημερινός βυζαντινού
ρυθμού Ναός, με μελέτη του αρχιτέκτονα μηχανικού Ιωάννη Βάη. Κατά την ανέγερση
του Ι. Ναού, ανασκαφική έρευνα έφερε στο φώς ευρήματα παλαιοχριστιανικής έως ελληνιστικής
εποχής.
Στον Ι. Ναό τελείται κάθε Κυριακή, αλλά και σε Δεσποτικές και Θεομητορικές
Εορτές, πρωινή Θ. Λειτουργία (5:30 - 8:30), καθώς και Ιερές Ακολουθίες των Χαιρετισμών
και της Μ. Εβδομάδας.
Tηλ: 2610274417
Βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Σατωβριάνδου και Αγίου Διονυσίου
και αποπερατώθηκε το 1878. Είναι κτισμένη σε νεο-γοτθικό ρυθμό με γρανιτένιες
πέτρες και λιτό αλλά εντυπωσιακό διάκοσμο.
Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η εκκλησία εγκαταλείφτηκε και σταμάτησε
να λειτουργεί αφού οι Βρετανοί είχαν φύγει πλέον από την Ελλάδα.
Σήμερα που υπάρχουν Βρετανοί στην πόλη μας η εκκλησία ξαναζωντανεύει.
Η Αγγλικανική εκκλησιαστική κοινότητα αποφάσισε να την αναστηλώσει και να λειτουργήσει
και σαν χώρος εκθέσεων.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού
Λιμένος Πατρών.
Πλησίον του νοτίου τείχους της Ανω πόλης συναντούμε το Ναό Παντοκράτορα.
Είναι ένας πανέμορφος επιβλητικός ναός που ξυπνά τις μνήμες των Πατρινών θυμίζοντας
την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη.
Είναι κτισμένος σε ρυθμό βασιλικής (τρίκλιτο) με τρούλους καλυμμένους από χαλκό
εκ των οποίων ο κεντρικός στηρίζεται σε 4 σφαιρικά τρίγωνα. Στη θέση του πρώτου
ναού που χτίστηκε το 900μ.Χ υπήρχε ο ναός του Ολυμπίου Διός. Έκτοτε ο ναός άλλαξε
πολλές μορφές και χρήσεις (τζαμί, καθολική εκκλησία, νοσοκομείο του γαλλικού στρατού)
για να καταλήξει στη μορφή που είναι σήμερα. Υπολογίζεται ότι ανεγέρθη μεταξύ
του 1835 και 1840. Το 1951 επικαλύφθηκαν οι τρούλοι του με χαλκό για να προφυλαχθεί
από την υγρασία η αγιογράφηση του ναού. Στο ναό φυλάσσονται επίσης λείψανα του
Αγίου Ελευθερίου.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού
Λιμένος Πατρών.
ΠΕΤΡΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΠΑΤΡΑ
Του Μπάδα ήταν μονή άλλοτε ενοριακή ή ασκητήριο, στο όρος
της Μώβρης. Διατηρείται ναός του Αγίου Δημητρίου, βυζαντινός, ανακαίνιση του
οποίου έγινε την 4/7/1750, σύμφωνα με επιγραφή σωζομένη στον νάρθηκα. Το ίδιο
έτος χρονολογούνται και οι αγιογραφίες καθώς και ο Παντοκράτωρ του θόλου μετά
βιβλικής γύρω ρήσεως. Κατά το παρελθόν ο ναός είχε πυρποληθεί. Ψηλότερα του ναού
βρίσκεται σπήλαιο με δεύτερο ναό εντός αυτού.
Το σχέδιο του κυρίως ναού είναι ελεύθερος σταυρός με μεταγενέστερο
νάρθηκα. Έχει δε την ιδιοτυπία, τα τέσσερα σκέλη του σταυρού να καταλήγουν εσωτερικά
σε ημικυκλικές κόγχες που διατηρούνται ολόκληρες στο ανατολικό και δυτικό μέρος,
χαμηλωμένες στο νότιο και βόρειο. Οι αγιογραφίες είναι έργο του Ανδρέου Αναγνώστη
που τον αποκαλύπτει επιγραφή ευρισκόμενη πάνω από την είσοδο του νάρθηκα, ο οποίος
προσετέθη το 1750. Ο αρχικός ναός ήταν κτίσμα του ΙΒ αι.
Bυζαντινός ναός του ΙΒ΄ αιώνα και ανακαινίστηκε το 1750. Το σχέδιο του ναού είναι ελεύθερος σταυρός με μεταγενέστερο νάρθηκα.
ΠΛΑΤΑΝΙ (Χωριό) ΡΙΟ
Τηλέφωνο: +30 2610 223363
Ο
΄Αγιος Νικόλαος είναι κτισμένος στους βόρειους πρόποδες του Παναχαϊκού, στη
δεξιά όχθη του χειμάρρου Ξυλοκέρα. Αναφέρεται σε Βενετική απογραφή εκκλησιαστικής
περιουσίας του τέλους του 17ου αιώνα ως παλαιομονάστηρο. Ο ναός έχει υποστεί αρκετές
επισκευές. Το μνημείο αποτελείται από κυρίως ναό και ελαφρώς πλατύτερο
νάρθηκα, που είναι σύγχρονος με το ναό, όπως φαίνεται από την τοιχοποιία τους
που δένει και είναι όμοια. Ο κυρίως ναός αποτελείται από ορθογώνιο πυρήνα, εσωτερικών
διαστάσεων 5,50 Χ 3μ., στη βόρεια και νότια πλευρά του οποίου εξέχουν δύο ευρύχωρες
κόγχες χορδής 3μ. Και οι τρεις κόγχες είναι εσωτερικά ημικυκλικές και εξωτερικά
τρίπλευρες, όπως κατά κανόνα συμβαίνει στην Ελλαδική σχολή, στην οποία ανήκει
το μνημείο. Δίλοβο παράθυρο ανοίγεται σε κάθε μία από τις τρεις κόγχες του κυρίως
ναού.
Εκτός από τα χαμηλότερα τμήματά του και τον ανατολικό τοίχο του νάρθηκα
στο βόρειο τμήμα του, το μνημείο είναι κτισμένο κατά πλινθοπερίβλητο σύστημα.
Πλίνθινος διάκοσμος ζωντανεύει τις εξωτερικές επιφάνειες.
Ο ΄Αγιος Νικόλαος, χαρακτηριστικό δείγμα ναοδομίας της ελλαδικής
σχολής, χρονολογείται στις αρχές του 12ου αιώνα. Σήμερα, είναι ενοριακός ναός
της Κοινότητας Πλατανίου.
ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ (Χωριό) ΠΑΤΡΑ
Στην Πλατανόβρυση (Μέτζαινα) του Δήμου Φαρρών και σε πολύ μικρή απόσταση
από το δημόσιο δρόμο Πατρών-Καλαβρύτων,
βρίσκεται ο βυζαντινός Ναός της Θεοτόκου, η ανέγερση του οποίου εικάζεται ότι
έγινε το 1400.
Ο κυρίως Ναός έχει σχήμα τετράγωνο, το οποίο διαιρείται σε τρία άνισα
κλίτη. Ο χωρισμός γίνεται με δύο τοίχους, αλλά στο μέσον του κάθε τοίχου έχουν
τοποθετηθεί δύο κίονες. Η στέγη και των τριών κλιτών ήταν ξύλινη, με υπερυψωμένο
το μεσαίο κλίτος, τύπος ο οποίος ονομάζεται «τρίκλιτη βασιλική».
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Δήμου Φαρρών
ΠΛΑΤΑΝΟΣ (Χωριό) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Αποτελεί τον κύριο ενοριακό ναό του Πλατάνου. Η θρησκευτική παράδοση θέλει τον
Αγ. Ανδρέα να προτιμά ως τόπο κατοικίας και λατρείας τον Πλάτανο. Ο ναός είναι
ορθογώνιο κτίσμα, ρυθμού βασιλικής, μονόκλιτος με γυναικωνίτη και σταυροειδή σκεπή.
Εγχάρακτη επιγραφή φέρει τη χρονολογία 1836. Χρονικά συμπίπτει με τη δημιουργία
του πρώτου ευρύτερου οικισμού των πρώτων κατοίκων από την Ανω
Ποταμιά. Ο ναός μαρτυρεί τη βαθιά πίστη και την πρωταρχική μέριμνα των πρώτων
διπλοκατοίκων. Αξια θαυμασμού είναι και η σεπτή και θαυματουργή εικόνα του Αγίου
Ανδρέου. Το καμπαναριό είναι λιθόχτιστο από προσεγμένη πελεκητή πέτρα. Τώρα που
το χωριό απλώθηκε στα τέσσερα μέρη του ορίζοντα ο Αγ. Ανδρέας κατέχει ξεχωριστή
θέση στο οικιστικό περιβάλλον.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ακράτας
Δεύτερος ενοριακός ναός, μεταγενέστερος. Τα εγκαίνιά του έγιναν το 1980. Λειτουργεί από τη Μ. Δευτέρα μέχρι την 28η Οκτωβρίου κάθε έτους. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του Δημήτριου Καμαρού εντυπωσιάζει. Είναι όλο από φουρνισμένη εγχώρια καρυδιά, σκαλισμένο με το χέρι. Οι εικόνες είναι αντίγραφα από κλασικά πρότυπα από τον αντιγραφέα Ευαγγελόπουλο Γεώργιο από τη Θεσσαλονίκη. Κάθε χρόνο γίνεται η λιτάνευση της ιερής εικονας της Αναλήψεως.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ακράτας
ΣΥΛΙΒΑΙΝΙΩΤΙΚΑ (Χωριό) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Βρίσκεται στο κοινό Συλιβαινιώτικο μεγάλο κτήμα του Ασπαλαχτιά στο Κρυονέρι.
ΧΑΛΑΝΔΡΙΤΣΑ (Χωριό) ΠΑΤΡΑ
Πάνω από τη Χαλανδρίτσα υπάρχει από το 1100 ο Ναός του Αγίου Αθανασίου,
ο οποίος, κατά τον ερευνητή Λ.Κ.Καρνάρο, είναι «...ένα από τα κυριότερα θρησκευτικά
μνημεία και προσκυνήματα που έχει να επιδείξει, όχι μόνο η Χαλανδρίτσα αλλά ολόκληρος
ο Νομός Αχαΐας...». Στο ιερό Βήμα, απέναντι από την Αγία Τράπεζα, υπάρχει εικόνα
του Αγίου Αθανασίου, ξύλινη, η οποία φέρει χτυπήματα από βόλια Τουρκαλβανών του
έτους 1772. Ακόμα και σήμερα μέσα στο ξύλο, υπάρχει βόλι, που δεν κατέστη δυνατόν
να εξαχθεί.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Δήμου Φαρρών
Τεράστιας ιστορικής σημασίας Ναός για την περιοχή, καθώς οι τελευταίες έρευνες
απέδειξαν ότι πρόκειται για διατηρητέο μνημείο του 13ου - 14ου αιώνα. Πρόκειται
για Ναό ρυθμού Βασιλικής, που έχει θολοσκεπή με οκταγωνικό τρούλο.
ΧΡΥΣΑΝΘΙΟ (Οικισμός) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Η Βυζαντινή εκκλησία των Αγίων Αποστόλων Ναός κτισμένος από πέτρες και ασβέστη με θολωτή στέγη. Έχει μήκος 15 μ. και πλάτος 4. Οι πόρτες του είναι χαμηλές γιατί έτσι, κατά την παράδοση, εμποδιζόταν ο τοπικός Τούρκος Αγάς να μπει έφιππος στο ναό κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ξύλινο τέμπλο του ναού και η αγιογραφία του. Επειδή ο ναός αυτός είχε υποστεί ζημιές από σεισμό οι κάτοικοι του Χρυσανθίου ανήγειραν το 1859 νέο ναό των Αγίων Αποστόλων στην κεντρική πλατεία του χωριού.
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ (Κωμόπολη) ΑΧΑΪΑ
Τηλέφωνο: +30 26920 22406
Βρίσκεται στον οδικό άξονα Καλαβρύτων - Αιγίου μέσω Πτέρης, σε απόσταση
30 χιλιόμετρα από την πόλη των Καλαβρύτων.
Σε μια καταπράσινη τοποθεσία, με άφθονα και κρύα νερά, βρίσκεται το
εκκλησάκι της Παναγίας της Πλατανιώτισσας που έχει σχηματιστεί μέσα στο κοίλωμα
(κουφάλα) ενός τεράστιου πλατάνου, ο οποίος προήλθε από τρία πλατάνια που φύτρωσαν
μαζί, και με την πάροδο του χρόνου ενώθηκαν και δημιούργησαν το αξιοθαύμαστο αριστούργημα
της φύσης.
Το ιστορικό αυτό πλατάνι έχει ύψος 25 μ. περίπου, περίμετρο στη βάση
του 16 μ. και στο μέσο του 12,65 μ. και έχει χωρητικότητα 20 ατόμων. Υπάρχει ένα
μικρό τέμπλο με δυο κίονες οι οποίοι σχηματίζουν την Ωραία Πύλη.
Η εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας είναι αποτυπωμένη πάνω στο πλατάνι,
σε ύψος 3 μέτρων από το έδαφος στο εσωτερικό του κοιλώματος, που κατά την παράδοση
η εικόνα αποτυπώθηκε στον πλάτανο στα χρόνια της εικονομαχίας, όταν μοναχοί του
Μεγάλου Σπηλαίου
για να σώσουν την εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας τη μετέφεραν από τόπο
σε τόπο και έτσι διανυκτέρευσαν ένα βράδυ στο χωριό Κλαπατσούνα (όπως λεγόταν
τότε), μέσα στο φυσικό κοίλωμα του πλατάνου. Το πρωί όταν πήραν την εικόνα για
να συνεχίσουν το δρόμο τους είδαν έκπληκτοι το αποτύπωμά της στον κορμό του δέντρου,
στην τοποθεσία που την είχαν ακουμπήσει. Έτσι ονομάστηκε Παναγία η Πλατανιώτισσα
καθώς και το χωριό.
Ο ναός γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καλαβρύτων
ΠΛΑΤΑΝΙΩΤΙΣΣΑ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Aπό τα ωραιότερα και πρωτότυπα θρησκευτικά μνημεία της Ελλάδος είναι το Στο γραφικό χωριουδάκι της Kλαπατσούνας βρίσκεται ένα από τα πιο ιδιότυπα ιερά Προσκυνήματα : της Παναγιάς της Πλατανιώτισσας, που έδωσε το όνομά της και στο χωριουδάκι. Tο Προσκύνημα συνδέεται με την εφέστια εικόνα του Mεγάλου Σπηλαίου. Mερικοί μοναχοί του Σπηλαίου, προσπαθώντας να διασφαλίσουν την ιερή εικόνα της Θεομήτορος, της γνωστής σε όλους Παναγίας της Σπηλαιώτισσας, από την μανία των εικονομάχων , φεύγοντας από την I. Mονή, νύχτωσαν κοντά στο χωριό Kλαπατσούνα και διανυκτέρευσαν στην κουφάλα ενός πλατάνου. Aπόθεσαν εκεί με ευλάβεια την Iερή εικόνα κι αποκοιμήθηκαν. Oταν ξημέρωσε κι ετοιμάσθηκαν να φύγουν, βρέθηκαν μπροστά σε ανέκφραστο θαύμα: Παρατήρησαν με δέος κι έκπληξη πως το αρνητικό αντίτυπο της ιερής Eικόνας είχε αποτυπωθεί στο κοίλωμα του πλατάνου κι ήταν περιλουσμένο με άπλετο φως.
H αποτυπωμένη αυτή θαυματουργική Eικόνα βρίσκεται ως σήμερα στην ίδια κουφάλα του ενός από τους τρεις αιωνόβιους και
συμπλεκόμενους πλατάνους (ύψους 17μ.) που χωρά 15-20 προσκυνητές (ελλειπτική διατομή 8μ. Kαι μικρή διάμετρος 3,5μ.). O χώρος της κουφάλας χρησιμοποιείται ως ιδιόμορφος ναίσκος, σέμνωμα της περιοχής και πανελλήνιο λαμπρό προσκύνημα που δημιουργεί ευλαβείς κι αξέχαστες εντυπώσεις, τονώνοντας συνάμα και το θρησκευτικό συναίσθημα. Kοντά του η βασιλική της Kοιμήσεως με αγιογραφίες του 1740, λαϊκότροπου χαρακτήρα, συμπληρώνει την ιερότητα του χώρου κι ενισχύει την πίστη των επισκεπτών.
ΑΙΓΙΟ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Aξιόλογο μνημείο του Aιγίου αποτελεί και ο επιβλητικός καθεδρικός Nαός της Kοιμήσεως της Θεοτόκου (Φανερωμένη Αιγίου). H σημερινή νεοκλασσική μορφή του ανήκει στο γνωστό αρχιτέκτονα του ιθ'αι. 'Eρν. Tσίλλερ και έχει ιστορηθεί από το γνωστό επίσης αγιογράφο Kων. Φανέλλη. O σημερινός δεν είναι ο αρχικός Nαός, ούτε στην αμέσως προγενέστερη μορφή του, που καταστράφηκε απ'τον τρομακτικό σεισμό του 1861. Yπέρθυρη επιγραφή που σωζόταν παλαιότερα μας πληροφορούσε ότι ο Nαός έγινε το 1366 Αρχιερατεύοντος του... Παρθενίου Παλαιών Πατρών... ο ναός της Yπεραγίας Θεοτόκου της Kοιμήσεως ...εκ βάθρων δια συνδρομής των τιμιωτάτων αρχόντων και ενοριτών και λοιπών χριστιανών της πολιτείας ταύτης" (διορθωμένο κείμενο). Tο προσεισμικό κωδωνοστάσιο της σχεδίασε ο ρώσος μοναχός B.Γ. Barsky.
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ (Κωμόπολη) ΑΧΑΪΑ
Τηλέφωνο: +30 26920 23523
Στη δεξιά όχθη του ποταμού Σελινούντα,
απέναντι από το χωριό Λαπαναγοί του Δήμου Καλαβρύτων και σε απόσταση 30 χιλιομέτρων
από την πόλη των Καλαβρύτων ορθώνεται το μοναστήρι της Μακελλαριάς, το οποίο είναι
αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Χτίστηκε από το στρατηγό του Ιουστινιανού
Βελισσάριο το 532 μ.Χ., όπως φαίνεται από επιγραφή που σώζεται μέχρι σήμερα, ώστε
να εξιλεωθεί από τη σφαγή κατά την περίφημη «Στάση του Νίκα» στην Κωνσταντινούπολη.
Στο μέσο του μοναστηριού είναι χτισμένος ο ναός της Παναγίας, βυζαντινού ρυθμού,
σταυροειδής με ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο, πάνω στο οποίο βρίσκεται η θαυματουργή
εικόνα της Παναγίας. Είναι έργο βυζαντινής εποχής που θαυμάζεται από όλους, γιατί
όπου κι αν σταθεί ο προσκυνητής τα μάτια Της είναι γυρισμένα προς αυτόν.
Το μοναστήρι καταστράφηκε από τους Τούρκους το 1458, και ανακαινίστηκε
από τον ιερομόναχο Νεόφυτο.
Το αρχικό όνομα του μοναστηριού ήταν Παναγία η Λιθοστρωτιώτισα, επειδή
είναι χτισμένο πάνω σε βράχο. Το όνομα «Μακελλαριά» το μοναστήρι το πήρε από το
μακελειό που έγινε, όταν πήγαν να το κατακτήσουν οι Τούρκοι το 1458. Μετά από
πολλές ημέρες πολιορκίας κατάφεραν να καταλάβουν το μοναστήρι και να σκοτώσουν
τους μοναχούς και τους υποτακτικούς που βρίσκονταν εκεί. Μετά την καταστροφή οι
πατέρες αποφάσισαν να χτίσουν το μοναστήρι χαμηλότερα σε μια σπηλιά για να προστατεύονται
από τις καιρικές συνθήκες. Οι άνθρωποι του συνεργείου που ανέλαβε την κατασκευή
του έβρισκαν κάθε πρωί τα κτίρια τους χαλασμένα και τα εργαλεία τους πάνω στο
βράχο που είναι το σημερινό μοναστήρι. Μετά από συζητήσεις και διαφωνίες αποφάσισαν
να χτίσουν εκεί που ήταν τα υλικά και τα εργαλεία τους. Ανοίγοντας τα θεμέλια
βρήκαν ένα χωμάτινο κιούπι με λάδι, το οποίο σώζεται μέχρι και σήμερα, και την
εικόνα της Παναγίας.
Σε επόμενη επίθεση των Τούρκων, η παράδοση θέλει τους Τούρκους να
απωθούνται από τους μοναχούς και τους υποτακτικούς που βρίσκονταν εκεί και τον
ηγούμενο της μονής να κάνει συμφωνία με το στρατηγό των Τούρκων, πως αν σπάσει
το καντήλι που θα πετάξουν στο βράχο, τότε θα παραδοθούν, αν όμως δεν σπάσει,
θα γυρίσουν να φύγουν χωρίς να κάψουν το μοναστήρι. Έτσι κι έγινε, πέταξε ο ηγούμενος
το καντήλι της Παναγίας στο βράχο, κατέβηκαν δυο Τούρκοι στρατιώτες και το βρήκαν
να κρέμεται από ένα κλαδί ενός δέντρου. Το ανέβασαν στο στρατηγό τους και εκείνος
με τη σειρά του τήρησε τη συμφωνία που είχε κάνει με τον ηγούμενο και έφυγαν χωρίς
να κάψουν το μοναστήρι. Αργότερα έγινε ένα ακόμα μακελειό μεταξύ των Τούρκων γιατί
δεν έκαψαν το μοναστήρι, αφού αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο πήγαν εκεί.
Ο πολυτιμότερος θησαυρός είναι η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και
το κιούπι με το θαυματουργό λάδι. Επίσης καρυοφύλλια, γιαταγάνια, κουμπούρες των
οπλαρχηγών και παλικαριών της ξακουστής μάχης της Καυκαριάς, με τα οποία κατατρόπωσαν
τον Ιμπραήμ το 1827 και στολές των αγωνιστών του 1821. Σημαντικά κειμήλια του
μοναστηριού έχουν κλαπεί από τη ληστεία που έγινε το Σεπτέμβριο του 1980, τα οποία
αποτελούνταν από:
•Τ' Αχραντα Πάθη που περιλάμβανε ένα κιτίο χειροποίητο από σύρμα χρυσό πλεγμένο
στη Ρωσία, για φτιαχτεί το κιτίο πέρασαν 7 χρόνια. Βυζαντινής τέχνης, που εντός
του φυλάσσονταν τεμάχιο από το ακάνθινο στεφάνι, τεμάχιο της χλαμύδας και κομμάτια
τιμίου ξύλου και σπόγγου.
•Επίχρυσες και χρυσές λειψανοθήκες με ιερά λείψανα 150 Αγίων.
• Ιερά Ευαγγέλια επίχρυσα και αργυρά του 15ου και 16ου αιώνα.
• Εικόνες φορητές του 16ου και 17ου αιώνα.
• Στολές χειροποίητες χρυσοκέντητες από την Ρωσία.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι σε μικρή απόσταση από τη Μονή, ακολουθώντας
ένα μικρό «φιδίσιο» μονοπάτι οδηγείτε ο επισκέπτης στο μικρό εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως
του Σωτήρος. Είναι φτιαγμένο μέσα σε ένα μικρό σπήλαιο λίγο πιο χαμηλά από το
σημερινό μοναστήρι. Όλο το χρόνο ρέει αστείρευτα από το βράχο «αγίασμα».
ΚΑΛΑΝΙΣΤΡΑ (Χωριό) ΠΑΤΡΑ
Ανάμεσα στα χωριά Καλάνιστρα και Κάλανος
των Φαρρών και μέσα σ'
ένα μαγευτικό φυσικό περιβάλλον, βρίσκεται η Μονή της Παναγίας, που έχει «χρυσό»,
δηλαδή θαυματουργό πόδι και σπεύδει σε βοήθεια, όταν παρακληθεί. Κατά μια άλλη
εκδοχή, η ονομασία οφείλεται στη θεραπεία, από την Παναγία, του ποδιού ενός πιστού.
Τη Μονή επισκεπτόταν συχνά, για διάφορους λόγους, ο Μητροπολίτης Παλαιών
Πατρών Γερμανός και, κατά την Εθνεγερσία, μετατράπηκε σε κέντρο ανεφοδιασμού του
αχαϊκού στρατοπέδου. Γιορτάζει στις 23 Αυγούστου. Το αξιόλογο ανδρικό Μοναστήρι
είναι περικυκλωμένο από αιωνόβια δέντρα και κήπους. Πριν από την ίδρυσή του, υπήρχαν
ασκητήρια στην περιοχή και μάλιστα ο πρώτος ναός λειτούργησε μέσα σε σπήλαιο με
σταλαγμίτες. Στα τοιχώματα του σπηλαίου σώζονται αγιογραφίες.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Δήμου Φαρρών
ΚΑΤΩ ΒΛΑΣΙΑ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Τηλέφωνο: +30 26920 41248
Πάνω από το χωριό Βλασία υψώνεται βουνό κατάφυτο από έλατα, στην κορυφή
του οποίου βρίσκεται η μονή του Αγίου Νικολάου, που κτίστηκε (σύμφωνα με την παράδοση)
τον 7ο αιώνα μ.Χ. από μοναχό που ήρθε από το Αγιο
Όρος. Ο πρώτος Καλόγερος μάλιστα είδε στον ύπνο του θεϊκό όραμα που του όριζε
τη θέση για να χτιστεί η μονή.
Απέναντι από τη Μονή είναι οι λόφοι που ονομάζονται Χαρκόσκαλα και
Αγγελόκαστρο. Πάνω σε αυτούς υπήρχαν τείχη βυζαντινά για να φυλάξουν το μοναστήρι
από τους επιδρομείς, που ήταν πολλοί εξαιτίας του πλούτου του. Η Μονή τρεις φορές
έγινε στάχτη και τρεις φορές ξαναχτίστηκε. Τελευταία ανακαίνιση στο καθολικό της
έγινε το 1892.
Στο παρελθόν είχε φτάσει να έχει περίπου 100 μοναχούς. Με τα χρόνια
σταδιακά άλλαζε και σήμερα είναι εντελώς έρημη. Είναι βέβαια πολύ πρόσφατα ανακαινισμένη.
Η βασιλική με τον ωραίο τρούλο που έχει το καθολικό της δεσπόζει στο κέντρο της
αυλής, αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνει το παμπάλαιο παρεκκλήσι της
Γέννησης της Θεοτόκου και θησαυροφυλάκιο της μονής, όπου μεταξύ άλλων κειμηλίων
φυλάσσεται και το παλιό ξυλόγλυπτο τέμπλο του καθολικού. Η θέα από το πλάτωμα
της μονής είναι μοναδική. Φαίνονται οι κορυφές του Ερύμανθου
και η κοιλάδα του Σελινούντα.
ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΕΛΕΟΥΣΗΣ (Μοναστήρι) ΠΑΤΡΑ
Τηλέφωνο: +30 2610 998343
Το Μοναστήρι της Παναγίας της Ελεούσης, κτισμένο πάνω στον αυχένα
ενός λοφίσκου, μοναχικό, μέσα στο δάσος, κάτασπρο, πολύ περιποιημένο, σου δίδει
από μακρυά την εντύπωση μιας επαύλεως που στεφανώνει το δάσος. Στους πρόποδες
του λοφίσκου, ένας μικρός παλαιότατος συνοικισμός (προ του 1821), το Βοτένι,
που στα "Ελληνικά" του ο Ραγκαβής το ονομάζει Βοτέλι και Βοτάλη. Δεξιά του, προσβλέπεις
λεύτερα τον ποταμό Φοίνικα, έως τις εκβολές του στον Πατραϊκό.
Πίσω του ο Παναχαϊκός και
τα γραφικά και κατάφυτα υψώματα "Ψηλός", "Όχτος" και τα "Γαβρίλια".
Ο Κοφινιώτης αναφέρει ως έτος ιδρύσεως της Μονής το 1510. Κατά την
παράδοση το πρώτο Μοναστήρι είχε κτιστεί στον Παναχαϊκό
στο μέσον των ελάτων σε σπήλαιο, όπου μέχρι σήμερα ευρίσκεται η εκκλησία της Αναλήψεως.
Προ του σπηλαίου, υπάρχουν ερείπια κελλιών και του Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους.
Εντός του σπηλαίου, διασώζονται μεταβυζαντινές τοιχογραφίες. Κατά την εορτήν της
Αναλήψεως, από του όρθρου της εορτής μεταβαίνουν στο σπήλαιον οι μοναχές, πιστοί
από τις γύρω περιοχές και λειτουργούν. Πάντα κατά την παράδοση, λόγω του ψύχους
και του δυσκόλου της διαβιώσεως, οι τότε μοναχοί, υποχρεώθηκαν να μεταφερθούν
στον χώρο της σημερινής Μονής. Λέγεται δε πως ο ακριβής τόπος επελέγη από την
ίδια την Παναγία, εκφράσασα κατά δήλον τρόπον την επιθυμία της: Ο τότε Ηγούμενος
ευρήκε την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας εκριβώς εις το σημείον όπου σήμερα
είναι κτισμένο το ιερό του Ναού.
Η παλαιότης της Μονής επιβεβαιώνεται από τα ακόλουθα διασωθέντα κείμενα:
1. Έγγραφον συνοδικόν του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως με υπογραφήν τούτου, του
Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ανθίμου και των συνοδικών αρχιερέων, το οποίον συγχωρεί
"Τον εν τη επαρχίαν Παλαιών Πατρών κοιμηθέντα Αδάμ". Το έγγραφον τούτο Οκτωβρίου
1803 αίρει προφανώς επιβληθέντα αφορισμόν.
2. Κατ' έγγραφον του Πατριάρχου Παϊσίου Β΄ της 2ας Ιουλίου 1741 εις την Εθνικήν
Βιβλιοθήκην Παρισίων: "Εν τη Μητροπόλει Παλαιών Πατρών της Παναγίας Ελεούσης μετοχίου
της εκεί Παναγίας της Βλαχέρνας". Τον Φεβρουάριο 1742 ο Πατρ. Παΐσιος υπήγαγεν
εις την Ι. Μητρόπολιν Π. Πατρών την Μονήν της Παναγίας της Ελεούσης, την οποίαν
ο αυτός προηγουμένως είχε συνενώσει με την Μονήν της Βλαχέρνας. (Λεξικό Κ. Τριανταφύλλου
σελ. 174).
Σήμερον στην Μονή διασώζεται η ιδιότυπη και μέχρι σήμερα θαυματουργή
Εικόνα της Παναγίας - Ελεούσα του Κύκκου - 17ου αιώνος, διαφυλάσσονται δε και
Ιερά Λείψανα του Αγίου Παντελεήμονος, της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Μερκουρίου,
της Αγίας Παρασκευής και πολλών άλλων Αγίων. Η Μονή εορτάζει στις 15 Αυγούστου.
Μέχρι το 1947 η Μονή ήταν ανδρική, έκτοτε έγινε γυναικεία με Βασιλικόν Διάταγμα.
Σήμερα στη Μονή εγκαταβιούν 9 μοναχές και 3 δόκιμες. Ασχολούνται με
την διακονίαν του χρυσοκεντήματος, της αγιογραφίας, της παρασκευής θυμιάματος
και διαφόρων άλλων χειροτεχνημάτων.
ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ (Μοναστήρι) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Τηλέφωνο: +30 26920 22363
Φαξ: +30 26920 22006
Από το πρωτομοναστήρι σώζεται δίκλιτος σταυρεπίστεγος ναός (βυζαντινός). Το 1689 η μονή μεταφέρεται χαμηλότερα: καθολικό αγιορείτικου τύπου, όπου υψώθηκε το λάβαρο της Επαναστάσεως το 1821. Ο Ιμπραήμ κατέστρεψε τη Μονή που ανοικοδομήθηκε στο ίδιο σημείο. Στο σκευοφυλάκιο φυλάσσονται το λάβαρο, εικόνες, έγγραφα, ιερά σκεύη.
Η χιλιόχρονη Μονή της Αγίας Λαύρας με την πολυσήμαντη ιστορία της ανά τους αιώνες σηματοδοτεί το λίκνο της εθνικής παλιγγενεσίας και αποτελεί πανελλήνιο εθνικοθρησκευτικό προσκύνημα πρώτου μεγέθους. Κατά την παράδοση χτίστηκε το 961 από ένα συνασκητή του Αγ. Αθανασίου του Αθωνίτη, του ιδρυτού της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, ονόματι Ευγένιος, στη θέση Παλαιομονάστηρο και σε απόσταση 300 μέτρων πιο πάνω απο τη σημερινή Μονή, με δίκλινο στευρεπίστεγο ναό στο στόμιο σπηλιάς που σώζει δύο στρώματα τοιχογραφιών. Πρώτη μαρτυρία ωστόσο έχουμε την αποτέφρωσή της από τους Τούρκους το 1585. Ξαναχτίζεται περίπου το 1600. Στη σημερινή της θέση η ιστορική Μονή χτίστηκε πιθανώς το 1689. Τ ο1715 όμως, οι Οθωμανοί έδιωξαν τους Ενετούς και από τότε επήλθε συμφορά στη Μονή, κυρίως στα Ορλωφικά. Το μοναστήρι όμως με την αμέριστη δουλειά των μοναχών κατάφερε και πάλι να συνεχίσει τη πορεία του στο χρόνο.
Στις 21 Μαρτίου 1821 η Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας κλήθηκε από την Ιστορία να προσφέρει τις υπηρεσίες της. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, κήρυξε την ελληνική επανάσταση υψώνοντας το γνωστό Ιερό Λάβαρο. Στις 4 Μαίου 1826 ο στρατός του Ιμπραήμ, πυρπόλησε την Μονή. Διασώθηκε μόνο ο ναός στον οποίο είχε λειτουργήσει ο Παλιών Πατρών Γερμανός. Οι μοναχοί αφού πληροφορήθηκαν τις καταστροφές του, είχαν φύγει μακριά μαζί με την κινητή περιουσία της Μονής. Ο Ιμπραήμ επιδίωξε να πάρει ό,τι πολύτιμο μετέφεραν αλλά δεν τα κατάφερε. Με διάταγμα το 1838, η 25η Μαρτίου ορίστηκε ως εθνική εορτή και εορτάζεται στην Αγία Λαύρα με πολλούς πανηγυρισμούς και αναπαράσταση.
ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΜΑΡΙΤΣΗΣ (Μοναστήρι) ΠΑΤΡΑ
Τηλέφωνο: +30 26930 91374
Η Ιερά Μονή Μαρίτσης βρίσκεται κτισμένη στο όρος
της Μώβρης. Αναφέρεται από τον Le Bas και από τον Pouqueville έχουσα 12 μοναχούς
κατά το 1816. Η μονή τιμάται επ' ονόματι της Αγίας Μαρίνης, του Αγίου Γεωργίου
και της Παναγίας (κοίμηση) και η ίδρυσή της τοποθετείται κατά τον ΙΖ΄ αι.
Τον Σεπτέμβριο του 1824 ήταν εκεί ο Μπεν. Ρούφος και τον Οκτώβριο
συγκεντρώθηκαν οι καπετάνιοι της επαρχίας. Τον Ιανουάριο του 1836 θεωρήθηκε διατηρούμενη,
ενώ το 1861 προσαρτήθηκε σ' αυτή και η Ιερά Μονή Αγίων Πάντων. Κατά το 1889 είχε
20 μοναχούς κατά τον Νουχάκη, αλλά κατά Κορύλλον μόνο 8 μοναχούς και υπηρέτες.
Το 1933 συγχωνεύθηκε με την Ιερά Μονή Χρυσοποδαριτίσσης. Έκτοτε δε κατέρρεε και
ανασυστάθηκε το 1943 ως γυναικεία πλέον από την Ευγενία Κολύβρα από την Πάτρα
με τέσσερις (4) μοναχές, οι οποίες το 1960 ήσαν εννέα (9), το 1971 επτά (7) και
το 1998 πέντε (5). Η μονή υπάγεται στον Δήμο
Ωλενίας.
Διασώζεται τέμπλο επιχρυσωθέν το 1819 κατ' επιγραφή που βρίσκεται
σ' αυτό, όπου και θαυματουργός εικόνα της Παναγίας. Σύμφωνα με την παράδοση η
Μονή κατά το παρελθόν κάηκε τρεις φορές. Στην αρκτική πύλη υπήρχε επιγραφή του
1856 μνημονεύουσα τον αρχιεπίσκοπο Πατρών Μισαήλ Αποστολίδη. Από τις μοναχές έγινε
ανακαίνιση και συντήρηση της Μονής τελευταία καθώς και ανακεράμωση.
Ο ναός έχει δύο μέρη, νάρθηκα και κυρίως ναό. Μεταβολές έγιναν μόνο
στα παράθυρα. Είναι τρίκλιτος, βασιλική ελληνιστικού τύπου και έχει σχήμα τετράγωνο.
Υπάρχει γλυπτικός διάκοσμος και επιγραφή "ανδρών κακίστων εξελού με...". Το δάπεδο
έχει μαρμαροθέτημα και σώζονται τμήματά του. Το καθολικό ανήκει στον τύπο του
σύνθετου τετρακιονίου σταυροειδούς ναού μετά πέντε τρούλλων. Κτίσθηκε στις αρχές
του ΙΗ΄ αι. και οι τοιχογραφίες του νάρθηκα είναι του 1715. Υπάρχει δε η άποψη,
ότι ο νυν ναός του 1700 κτίσθηκε πάνω σε παλαιότερο ναό του ΙΒ΄ αι.
Σύμφωνα με τον Κ. Κωνσταντακόπουλο το 1818 οι Τούρκοι λεηλάτησαν και
κατέστρεψαν τη μονή, αλλά το επόμενο έτος ο Μητροπολίτης Γερμανός την αναστήλωσε
αφού προηγουμένως πήρε την άδεια των Τούρκων.
Πλησίον της μονής βρίσκεται παρεκκλήσιο της Αγίας Παρασκευής.
Η μονή έχει τρία μετόχια, του Αγίου Δημητρίου (Μπάδα), του Φιλοκάλη,
και του Αγίου Νικοδήμου.
ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ (Μοναστήρι) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Τηλέφωνο: +30 26910 94129
Η Ιερά Γυναικεία κοινοβιακή Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Αιγίου
βρίσκεται σε θαυμάσια τοποθεσία του ομώνυμου βουνού "Αγιάννης" σε υψόμετρο 870
μ. με υπέροχη θέα προς την θάλασσα. Σύμφωνα με Πατριαρχικά σιγγίλια του 17ου και
18ου αι. Η ίδρυση της Μονής ανάγεται στο τέλος του 16ου αιώνος.
Στην τοποθεσία, όπου η Μονή, έλαβε χώρα η γνωστή στην ιστορία ως
"μάχη του Τσετσεβού" (17 Ιουλίου 1827). Σώζεται η επίσημη αλληλογραφία των οπλαρχηγών,
που συμμετείχαν, με τον Αρχηγό των Πελοποννησιακών στρατευμάτων, Θ. Κολοκοτρώνη.
Προς τιμήν των 80 αγωνιστών που έπεσαν ηρωϊκά, σε απόσταση 150 μ. περίπου νότια
της Μονής, έχει στηθεί ηρώον, όπου τελείται ετήσιο μνημόσυνο παρουσία των Αρχών
και πλήθος λαού.
Στο Ιερό Βήμα του Καθολικού σώζεται παλαιά τοιχογραφία Βυζαντινής
τεχνοτροπίας. Σε ασημένια θήκη φυλάσσονται "Αχραντα Πάθη" (τεμάχιο Τιμίου ξύλου,
σπόγγου, ακάνθινου στεφάνου, λίθου), επίσης τίμια λείψανα Αγίων.
Το 1987 ... το έως τότε μετόχι της Ι. Μ. Ταξιαρχών μετατράπηκε με
Προεδρικό διάταγμα σε Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή ... ανακαινίσθηκε το σχεδόν
ερειπωμένο μικρό κτίριο της Μονής και το Πάσχα του 1988 εγκαταστάθηκαν οι πρώτες
Αδελφές. Ο αείμνηστος π. Ευσέβειος... ανακαίνισε αρχικά πλήρως το Καθολικό της
Μονής. Στην συνέχεια αναδύθηκε σ' ένα τιτάνιο αγώνα και κατώρθωσε πολύ γρήγορα
να θεμελιώσει και να ολοκληρώσει το νέο λαμπρό Μοναστηριακό συγκρότημα - με δύο
περικαλλή παρεκκλήσια -, για τις ανάγκες και δραστηριότητες της πολυμελούς Μοναστηριακής
Αδελφότητας.
Οι αδελφές - με επιστημονική κατάρτιση οι περισσότερες - δίνουν τη
μαρτυρία του Ορθόδοξου Μοναχισμού με την πλούσια λατρευτική ζωή, την αδιάλειπτη
προσευχή, το εργόχειρο (Αγιογραφία, εκκλησιαστικό χρυσοκέντημα) και την εγκάρδια
φιλοξενία στους προσκυνητές. Oι αδελφές ιατροί της Μονής προσφέρουν δωρεάν ιατρικές
υπηρεσίες στους κατοίκους της περιοχής. Κύριο μέλημα των μοναζουσών είναι η προσωπική
πνευματική τους κατάρτιση και η οικοδομή των προσκυνητών, σύμφωνα με τις υποθήκες
του μακαριστού Κτίτορος π. Ευσεβίου.
Ωράριο Επισκέψεων: 7 π.μ. - 1 μ.μ. και 3 μ.μ. 6 μ.μ.
Ημέρες πανηγύρεων : Αγ. Ιωάννου Θεολόγου (8 Μαϊου και 26 Σεπτεμβρίου). Αγίας Μαρίνης
(17 Ιουλίου) και των Παρεκκλησίων : Αγίου Αλεξίου (17 Μαρτίου), Υπαπαντής (2 Φεβρουαρίου),
Γενεσίου της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου).
ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ (Μοναστήρι) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Τηλέφωνο: +30 26920 33244
Τοποθεσία - Πρόσβαση
Στην πλαγιά μιας παραφυάδας του Ολονού της περιοχής Αροανίας, μόλις
30΄ ψηλότερα από το χωρίο Αναστάσοβα "μακράν της τύρβης του κόσμου" ευρίσκεται
η Μονή των
Αγίων Θεοδώρων. Είναι φωλιασμένη στην πλαγιά του βουνού Ζέμπι, σε υψόμετρο
1000 μ. περίπου. Απέχει από τα Καλάβρυτα
28 χλμ. Η πρόσβαση στη Μονή γίνεται και από τα Τριπόταμα
(111) δια μέσου Σοποτού, σε ίδια απόσταση από τα Καλάβρυτα.
Το Μοναστήρι είναι το καύχημα της γύρω περιοχής, που το περιβάλλει με στοργή και
φροντίδα από της ίδρυσής του. Είναι μία ελκυστική, πραγματικά μοναστική όαση,
μακρυά από θορύβους και τουριστικές επισκέψεις. Την Μονή των Αγ. Θεοδώρων επισκέπτονται
κυρίως ευσεβείς προσκυνητές, για να ενισχύσουν την πίστη τους στο Θεό και τις
ιστορικές τους μνήμες.
Ιστορία Μονής
Απ' όλα τα στοιχεία που έχουν συλλέξει όλοι οι ερευνητές της Μονής,
η ίδρυση της τοποθετείται, γύρω στο 1724. Υπάρχει όμως και η άποψη ότι η ιστορία
της αρχίζει το 1.000 - 1.100 μ.Χ. Δυστυχώς δεν υπάρχουν γραπτά στοιχεία. Από το
1724 γνωρίζουμε την πορεία της Μονής από κώδικες και πολλές επιγραφές στα κτίσματα
της. Έτσι το 1724 γίνεται ανακαίνιση της Μονής από τον Ηγούμενο Συμεών από το
κοντινό χωριό Αγρίδι. Πάνω από την είσοδο του Καθολικού Ναού υπάρχει σχετική επιγραφή.
Στην συνέχεια γνωρίζει περιόδους ακμής και παρακμής, όπως πολλές Μονές του Ελλαδικού
χώρου και κυρίως κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, από τις βαριές φορολογίες
και διώξεις των Τουρκαλβανών της περιοχής. Η Iερά Mονή των Aγίων Θεοδώρων μετά
την απελευθέρωση είχε πολλά χρέη. Όμως η πνευματική ακτινοβολία της Μονής και
η μεγάλη της προσφορά στην πατρίδα κατά τα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς, ενίσχυσαν
περισότερο την αγάπη των γύρω κατοίκων , ώστε με τα πολλά αφιερώματα, κάλυψαν
όχι μόνο τα χρέη και τις ελλείψεις, αλλά στολίστηκε η Μονή με καινούργια κτίρια.
Το 1973 η Μονή έκλεισε, ύστερα από την δολοφονία του Ηγούμενου και
υποτακτικού του από ιΙερόσυλους ληστές, για λίγο διάστημα. Την άνοιξε και πάλι
ο μοναχός και ηγούμενος αυτής Νικόδημος Παπαγιαννόπουλος, για να ξανακλείσει το
1982 μετά τον θάνατο αυτού.
Το 1984 η Μονή μετατρέπεται σε γυναικεία, όπου εγκαταβιώνουν σ' αυτή
6 μοναχές με ηγουμένη την Καλλινίκη Ανδρικοπούλου από την Πάτρα. Για μία δεκαετία
η Ιερά Μονή των Αγ. Θεοδώρων ανακαινίζεται και παρέχει με επιτυχία την μαρτυρία
της πίστεως προς την κοινωνία.
Το Μάρτιο του 1992, η γυναικεία αυτή αδελφότης αδικαιολόγητα εγκαταλείπει
την Μονή. Όμως σύντομα, τον Οκτώβριο του 1993, η Μονή μετατρέπεται και πάλι σε
ανδρώα μοναστική αδελφότητα με τον ερχομό του Ιερομονάχου Αγιορείτη π. Γεωργίου
Μαραγκού και της συνοδείας του. Έτσι και πάλι η γεμάτη δημιουργία παρουσία της
Μονής θα συνεχίζεται προς δόξαν Αγ. Τριάδος και Αγ. Θεοδώρων.
Εθνική προσφορά της Μονής
Η προσφορά της Μονής στον Αγώνα του 1821 ήταν σημαντική. Για το λόγο
αυτό η Ελληνική Πολιτεία αναγνώρισε με επίσημα έγγραφα τις θυσίες και τις προσφορές
των μοναχών της. Η Ιερά Μονή ήταν το κέντρο των "Φιλικών" της περιοχής. Πολλές
φορές έγινε ορμητήριο πολλών αγωνιστών για μάχες που γινόταν στην περιοχή Σοποτού,
Λειβαρτζίου, Λάλα, Πούσι,
Καλαβρύτων. Επίσης ήταν τροφοδότης σε τρόφιμα και χρήματα, ακόμη με εκποιήσεις
τιμαλφών αντικειμένων της και με δάνεια. Για την αλήθεια των ανωτέρω διασώζονται
27 επιστολές από 21 οπλαρχηγούς με ανάλογο περιεχόμενο. Οι επιστολές αυτές σήμερα
βρίσκονται στην Ιερά
Μονή Πεντέλης Αττικής.
Ιδιαίτερη όμως ήταν η προσφορά της Μονής στην καλλιέργεια των ελληνικών
γραμμάτων και στη διατήρηση της άσβεστης φλόγας για την λευτεριά του σκλαβωμένου
γένους.
Στο παρεκκλήσι του Προδρόμου λειτουργούσε "Κρυφό Σχολειό" στο οποίο
τα επαρχιωτόπουλα μάθαιναν τα πρώτα γράμματα και μετά, πολλά απ' αυτά συνέχιζαν
στη σχολή του Σοποτού που ιδρύθηκε το 1796. Μάλιστα η Ιερά Μονή Αγ. Θεοδώρων,
σύμφωνα με τα έγγραφα που διασώθηκαν έστελνε βιβλία, πλήρωνε δασκάλους της Σχολής
Σοποτού και έστελνε υπότροφους στην υψηλού επιπέδου Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή.
Μετόχια της Μονής
Δείγμα της μεγάλης ακτινοβολίας της Μονής των Αγ. Θεοδώρων είναι τα
Μετόχια και τα πολλά οικοδομήματα που απέκτησε κατά καιρούς. Σήμερα διατηρεί τα
παρακάτω Μετόχια στη Σελίσσα, στην Ψωφίδα,
στην Kέρτεζη, στην Pετεντού,
στο Mαραθιά Hλείας και στο Kάρνεσι
Kαλαβρύτων.
Άγια Λείψανα
Οι πιο πολύτιμοι θησαυροί της Μονής είναι οι επτά λειψανοθήκες με
τα Ιερά λείψανα των Αγ. Θεοδώρων και 21 άλλων Αγίων της Εκκλησίας μας, όπως Αγ.
Παντελεήμονα, Αγ. Ιωάννη Χρυσοστόμου, Αγ. Ευθυμίου, Αγ. Αναργύρων, Αγ. Μηνά κ.α.
Kειμήλια της Mονής
Πολλά κειμήλια στη Μονή δεν υπάρχουν. Τα περισσότερα φυλάσσονται στη
Μονή Πεντέλης Αττικής
και στο Μουσείο της Μητρόπολης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Στη Μονή υπάρχουν :
1) ένα Ευαγγέλιο ΙΗ΄αιώνα με ασημοστόλιστο κάλυμμα, 2) μερικά λειτουργικά βιβλία
μεγάλης παλαιότητας, 3) δύο εικόνες των Αγ. Θεοδώρων και της Παναγίας. Η πρώτη
φέρει χρονολογία 1769 και απεικονίζονται με στρατιωτικές στολές. Η δεύτερη είναι
αχρονολόγητη και γύρω της εικονίζονται οι 24 οίκοι δηλαδή σκηνές από την ζωή της
Θεοτόκου.
ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (Μοναστήρι) ΠΑΤΡΑ
Τηλέφωνο: +30 26940 31223
ΜΟΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ (Μοναστήρι) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Τηλέφωνο: +30 26920 71215
Το γραφικό μοναστήρι
της Ευαγγελίστριας βρίσκεται 3 χιλ. πάνω από το χωριό Δάφνη
Καλαβρύτων (Στρέζοβα) και σε υψόμετρο 1000 μ. Κτίστηκε τον 13ο αιώνα περίπου.
Λόγω των προνομίων που απολάμβαναν τα μοναστήρια επί Τουρκοκρατίας, περιήλθαν
σε αυτό τα περισσότερα κτήματα της περιοχής.
Η μονή είχε παράλληλη ιστορική πορεία με τη Δάφνη.
Το 1826 επειδή πολλοί Στρεζοβινοί, με αρχηγό τον καπετάν Γιώργαρο από την Ζαγορίτσα,
οικισμό της Στρέζοβας, δεν
προσκύνησαν τον Ιμπραήμ και αντιστάθηκαν με μάχη στην είσοδο του χωριού, το μοναστήρι
όπως και το χωριό λεηλατήθηκαν και κάηκαν κατά το μεγαλύτερο μέρος.
Κοντά στη Δάφνη βρίσκεται το Βυζαντινό Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας
όπου σώζονται όμορφες αγιογραφίες.
Η Μονή κάηκε το 1826 από τον Ιμπραήμ και ξανακτίσθηκε το 1830. Στον
εθνικό αγώνα του '21 επετέλεσε το καθήκον της. Ολοι οι οπλαρχηγοί, Κολοκοτρώνης
- Πετμεζαίοι - Δεληγιαννέοι - Ζαΐμηδες, διήρχοντο από τη Μονή για πληροφορίες,
τροφοδοσία κ.τ.λ. (ο Κανέλος Δεληγιάννης με το ξέσπασμα της επανάστασης έκρυψε
εδώ την οικογένεια του).
Η Μονή διαλύθηκε το 1854. Τελευταία άνοιξε πάλι και είναι γυναικείο
μοναστήρι. Εγκαταστάθηκε η μοναχή Ανθούσα που προσφέρει φιλοξενία και δέχεται
πρόσχαρα τον επισκέπτη που χαίρεται τη νοικοκυροσύνη και την αγιότητα του χώρου.
Απέχει από τη Δάφνη 3 χλμ., ο δρόμος είναι βατός και ο χώρος προσφέρεται
για θρησκευτική ενόραση με την εξύψωση του νου και σ' αυτό βοηθά η ήσυχη και επιβλητική
φύση.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Παϊων
ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΝΟΤΕΝΩΝ (Μοναστήρι) ΠΑΤΡΑ
Τηλέφωνο: +30 26940 91381
Η Ιερά Μονή Νοτενών είναι κτισμένη σε μία από τις παραφυάδες του Ερύμανθου
(Ωλενού) που κατευθύνεται προς Νότο και καταλήγει στον ποταμό Πηνειό
της Ηλείας, υπάγεται όμως
στην Μητρόπολη Πατρών. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Σκιαδά
του Δήμου Τριταίας και η πρόσβαση
σ' αυτό γίνεται μόνο οδεύοντας σε ανηφορικό και πετρώδες μονοπάτι περίπου μισή
ώρα.
Είναι ανδρώα μονή, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Το όνομά
της προέρχεται από την αλβανική μορφή της λέξεως Παναγιώτης (Νότης).
Η αρχική μονή των Νοτενών κτίσθηκε μάλλον τον 16ο αι. (1530) πάνω
από την σημερινή μονή, κοντά στην κορυφή του βουνού. Σήμερα απόκεινται σε σωρούς
λίθων τα κελιά της πρώτης αυτής μονής, ωστόσο διακρίνεται ο περίβολος αυτών. Υπάρχει
επίσης παλαιός ναός αφιερωμένος στην Παναγία, που είναι στηριγμένος πάνω σε αρχαίο
ναό, μάλλον του Απόλλωνα, του οποίου διασώζονται κίονες, κιονόκρανα και άλλα αρχιτεκτονικά
μέλη.
Ο ναός της Παναγίας τώρα έχει ύψος 3 μέτρων, δεν έχει παράθυρα και
έχει εξαίρετες τοιχογραφίες του 17ου αι. και κάτω απ' αυτές άλλες παλαιότερες,
αγίων, από τις οποίες σώζονται 3-4.
Ο κυρίως ναός στη βάση και σ' όλο το μήκος του έχει κτισθεί με εξαιρετικά
μεγάλους, τέλεια ορθογωνισμένους και επεξεργασμένους λίθους, σαφέστατα από σηκόν
αρχαίου ελληνικού ναού. Την σκεπή στηρίζουν βυζαντινά τόξα και ο ναός χωρίζεται
σε τρία ισομεγέθη μέρη (ιερό - κυρίως ναό - νάρθηκα). Η πλάκα επίσης της Αγίας
Τραπέζης πατάει πάνω σε εξαιρετικά καλοδιατηρημένο ημίεργο δωρικό κιονόκρανο.
Λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν εκεί και των
σφοδρών ανέμων, οι μοναχοί εγκατέλειψαν τη μονή αυτή και κατέβηκαν 500 περίπου
μέτρα πιο κάτω, όπου έχτισαν τη Νέα Μονή.
Ο ναός της μονής λόγω κατολισθήσεων γκρεμίσθηκε και διασώθηκε μόνο
το κωδωνοστάσιο, κτίσμα του 1833 όπως αναγράφεται σ' αυτό. Στη θέση του οικοδομήθηκε
νέος ναός αφιερωμένος στον Άγιο Γεράσιμο.
Το 1902 κτίσθηκε ναός έξω από τον περίβολο της μονής όπου φυλάσσεται
η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Νοτενιώτισσας με αργυρά επένδυση. Έχει
ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο και παλαιές εικόνες. Είναι ρυθμού Βασιλικής με μικρό κωδωνοστάσιο
επί της οροφής αυτού.
Τον Απρίλιο του 1821 φέρεται ότι οι Τούρκοι σύλησαν την μονή και για
να εκδικηθεί την προσβολή συνεπλάκη μαζί τους και φονεύθηκε ο Δελή Γιώργης του
Γιαννιά. Υπάρχει μάλιστα και δημοτικό τραγούδι που αναφέρεται σ' αυτό το γεγονός.
Μετά την απελευθέρωση του Έθνους, η Μονή δεν διαλύθηκε, αλλά κρίθηκε
διατηρητέα γιατί είχε έσοδα και ιστορία. Για το σκοπό αυτό, το έτος 1837 έγιναν
πολλές επισκευές από τις καταστροφές που είχε υποστεί και τον Οκτώβριο του 1838
παραχωρήθηκε σ' αυτήν, κατόπιν ενεργειών του επισκόπου Αχαΐας, το διαλελυμμένο
μονύδριο του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού το επιλεγόμενο του Νίκαβα.
Κατά το παρελθόν ήταν πλούσια με πολλούς μοναχούς, ενώ σήμερα έχει
μόνο έναν μοναχό.
Στη μονή έζησε και ετάφη, κατά τον 17ο αι., ο παπα-Ιωακείμ, του οποίου
η καταγωγή ήταν από το χωριό Σκιαδά.
Σύμφωνα με επιγραφή ευρισκομένη σε χειρόγραφο της μονής Νοτενών ο παπα-Ιωακείμ
αφού έκτισε την μονή της Παναγίας στη Δίβρη, ήρθε στη μονή Νοτενών και έγινε καθηγούμενος.
Μετά όμως την παρέλευση ετών παραιτήθηκε από το αξίωμα αυτό και αποσύρθηκε σ'
ένα σπήλαιο ψηλότερα της νέας μονής όπου και ασκήτευσε. Εντός του σπηλαίου αυτού
σήμερα υπάρχει ναός αφιερωμένος στον Άγιο Ιωακείμ.
Δέκα χρόνια μετά την κοίμησή του έγινε ανακομιδή του λειψάνου του,
κατόπιν εντολής του Οικουμενικού Πατριάρχου, από τον Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών
και πλήθους μοναχών και κληρικών, το οποίο ευρέθη σώον και ακέραιον αποπνέον άρρητον
ευωδία.
Σήμερα στη μονή βρίσκονται λίγα λείψανά του (αφού πολλά έχουν κλαπεί)
παρέχοντα πλήθος ιαμάτων στους τιμώντας τη μνήμη του.
Η μονή πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου (απόδοση εορτής της Κοιμήσεως
της Θεοτόκου) και στις 3 Ιουλίου (μνήμη του προστάτου της Αγίου Ιωακείμ).
Στη μονή ανήκει αριθμός ναΐσκων κτισμένων στη γύρω περιοχή.
ΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ (Μοναστήρι) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Τηλέφωνο: +30 26920 22401, 23130
Φαξ: +30 26920 23035
Τοποθεσία - Πρόσβαση
To καταπληκτικότερο ιερό προσκύνημα της Ορθοδοξίας στην Πελοπόννησο,
είναι η Ιερά Μονή του Μ. Σπηλαίου, η οποία προκαλεί δέος καθώς βρίσκεται στη σκιά απόκρημνου βράχου σε υψόμετρο 940 μ. Πήρε το όνομά της από το κάθετο βραχώδες συγκρότημα του Χελμού, επάνω στο οποίο είναι κτισμένη η Μονή. Σήμερα οκταόροφη, υψώνεται "κολλημένη" στο βράχο καθηλώνοντας και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη. Το καθολικό της Μονής σκαμμένο στο βράχο, είναι ναός σταυροειδής, εγγεγραμμένος με δύο νάρθηκες. Ο κύριος ναός έχει τοιχογραφίες του 1653, αξιόλογα μαρμαροθετήματα στο δάπεδο, ξυλόγλυπτο τέμπλο κ.λ.π. Στη Μονή του Μ. Σπηλαίου η ψυχή του πιστού αισθάνεται τη μηδαμινότητά της, καθώς εισέρχεται στην κατανυκτική ατμόσφαιρα του ναού μέσα στο κοίλωμα του σπηλαίου. Η πρόσβαση στη Μονή σήμερα είναι εύκολη και άνετη : από την Εθνική οδό Αθηνών
- Πατρών, στην παραλία Πλατάνου, υπάρχει ασφαλτοστρωμένη οδός, όπου μέσα από πυκνότατα δέντρα πλατάνων, πεύκων και ελάτων οδηγεί στη Μονή. Επίσης από το
Διακοφτό
με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο, φτάνει ο επισκέπτης - προσκυνητής στα
Καλάβρυτα
και από εκεί σε 15' με αυτοκίνητο στη Μονή.
Ιστορία Μονής
Κατά το Κτιτορικό της Μονής, η ιστορία και η ζωή της Μονής του Μ.
Σπηλαίου αρχίζει με το θαυμαστό τρόπο της ανεύρεσης της Ιεράς Εικόνος. Δύο αδελφοί από την Θεσσαλονίκη, Συμεών και Θεόδωρος, διακρινόμενοι για την μόρφωση και την ευσέβειά τους, αφού ασκήθηκαν στα όρη Όλυμπος, Όσσα
και Πήλιο, ήλθαν στο
Άγιο Όρος για να γνωρίσουν φωτισμένους ησυχαστές και άνδρες της ερήμου. Από εκεί πήγαν στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσουν όλα τα μέρη που περιπάτησαν οι Θεανδρικοί πόδες του Σωτήρος Χριστού. Στα
Ιεροσόλυμα
έγιναν ιερείς από τον σπουδαίο επίσκοπο της Αγίας Πόλης Μάξιμον. Εκεί ο καθένας
ξεχωριστά είδε την ίδια οπτασία και έλαβαν την εντολή να μεταβούν στην Αχαΐα ,
να εύρουν την ιστορηθείσα από τον Θεηγόρο Ευαγγελιστή Λουκά ανάγλυφη εικόνα της Παναγίας. Ύστερα από πολλές περιπλανήσεις και αποκαλυπτικά όνειρα, συνάντησαν,στην περιοχή της Ζαχλωρούς τη βοσκοπούλα Ευφροσύνη το 362 μ.Χ. Όταν την πλησίασαν, η Ευφροσύνη τους προσκυνά με σεβασμό και αναφέρει τα ονόματά τους. Στη συνέχεια τους οδηγεί στο σπήλαιο που βρισκόταν η αναζητούμενη Ιερά Εικόνα, τήν οποία είχε ανακαλύψει -προ ολίγου χρόνου - η ίδια - θεία Βουλή-, με την οδηγία ενός τράγου, που πήγαινε στο σπήλαιο για νερό και εξήρχετο με βρεγμένο το γένειόν του. Με πολλή χαρά, ευγνωμοσύνη και ευλάβεια, οι μοναχοί Συμεών και Θεόδωρος πήραν την εικόνα έξω του Σπηλαίου και το εκαθάρισαν από την πυκνή βλάστηση. Όταν έκαυσαν τα κλαδιά, από την θερμότητα ετινάχθηκε βίαια δράκων προς την έξοδο του Σπηλαίου, όπου δια κεραυνού εφονεύθηκε. Αναμνηστικά αυτού του θαύματος σώζονταν, μέχρι τελευταία, τα οστά του δράκοντα. Μέσα στο σπήλαιον κατασκεύασαν μικρόν Ναόν και μερικά μικρά κελλιά με την συνδρομή του πλήθους των πιστών, που συνέρρεαν δια να προσκυνήσουν
την θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου και να ακούσουν τον Θείο Λόγο από τους Θεοκήρυκες Πατέρες Συμεών και Θεοδώρον. Πολλοί από τους ακροατές παρέμεναν για άσκηση. Έτσι σιγά-σιγά η Μονή έγινε μία από τις πλέον πολυμονάχους Μονάς και γνώρισε ακμή και αίγλη. Υπήρξε δια μέσου των αιώνων φάρος της Ορθοδοξίας, έπαλξη του Ελληνισμού, εστία αντίστασης κατά των Τούρκων κατακτητών και άπαρτο φρούριο. Τέσσαρες φορές καταστράφηκε από πυρκαγιές, το 840, το 1400, το 1640 και το 1934 πάντοτε όμως διεσώζετο η Αγία Εικόνα με τρόπο θαυμαστό. Κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, επειδή ήταν κέντρο αντίστασης κατά των κατακτητών, δέχτηκε πολλές επιθέσεις, αλλά ποτέ δεν κατακτήθηκε. Είναι γνωστή η υπερήφανη, ηρωική απάντηση του ηγούμενου Δαμασκηνού τον Ιούνιο του 1827 στον Ιμπραήμ. "... δια να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατον ... αν έλθης εδώ να μας πολεμήσης και μας νικήσης , δεν είναι μεγάλο κακόν, διότι θα νικήσης παπάδες, αν όμως νικηθής ... θα είναι εντροπή σου ..." και πραγματικά νικήθηκε μετά από επικό αγώνα και τη βοήθεια της Παναγίας. Μόνο κατά την κατοχή - Δεκέμβριος 1943 η Μονή λεηλατήθηκε, οι μοναχοί πλήρωσαν τη θηριωδία των Ναζί, φονευθέντες ριπτόμενοι σε απόκρημνο βράχο. Τα εναπομείναντα κελιά από την πυρκαγιά του 1934, πυρπολήθηκαν.
Η Μονή Μεγάλου Σπηλαίου σήμερα
Παρ' όλες αυτές τις δοκιμασίες, η Μονή του Μ. Σπηλαίου, όπως το έθνος
μας μετά από κάθε καταστροφή - πυρκαγιά - ανεγειρόταν καλύτερη. Σήμερα υψώνεται μεγαλοπρεπής - οκταόροφη - ανακαινισμένη και συνεχίζει την ιστορική πνευματική της πορεία. Στις 12 Δεκεμβρίου 1979 ανέλαβε την Ηγουμενία της Μονής ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Νικηφόρος Θεοδωρόπουλος. Από την ημέρα αυτή η Μονή διακρίνεται για την ηθική τάξη, την ευπρέπεια, την συνειδητή διακονία του Θεού και των ανθρώπων. Η Μονή από "ιδιόρρυθμος" έγινε "Κοινόβιος", ώστε απερίσπαστοι οι μοναχοί να υπηρετούν την Παναγίαν, στην υπηρεσίαν της οποίας έταξαν τους εαυτούς των. Το Μέγα Σπήλαιο αποτελεί όαση πνευματική για τους επισκέπτες και προσκυνητές και έχει μικρό αριθμό μοναχών. Η Παναγία σύντομα θα ευδοκήσει να ταχθούν στην υπηρεσίαν της νέοι αδελφοί και η Μονή να ξαναζήσει την παλαιά της αίγλη.
Πνευματικοί Θησαυροί Μονής
Η εικόνα της Παναγίας Μεγαλοσπηλιώσσης: Η εικόνα - θησαυρός της Ιεράς Μονής Μ. Σπηλαίου, όπως προείπαμε στο ιστορικό της Μονής, είναι έργο του Αποστόλου Λουκά. Πιστεύεται ότι την εικόνα αυτή, μαζί με το Ευαγγέλιο και τις Πράξεις των Αποστόλων εχάρισε ο Άγιος Λουκάς στο πνευματικό του τέκνο, τον ηγεμόνα της Αχαΐας Θεόφιλο. Εκείνος δε την εκληροδότησε στους απογόνους του. Κατά την εποχή των διωγμών, αυτοί την έκρυψαν στο Σπήλαιο. Όταν αυτοί απέθαναν ή φονεύθηκαν δια τον Χριστόν, παρέμεινε στο Σπήλαιο μέχρι που ανακαλύφθηκε κατά τον θαυμαστό τρόπον από την Αγία Ευφροσύνη. Είναι ανάγλυφη, πάχους τριών πόντων και πλασμένη από κερί, μαστίχα και άλλες ύλες. Φέρει εσθήτα χρωματισμένη και χρυσά διαγράμματα. Από τις πολλές πυρκαγιές έχει αμαυρωθεί. Το σώμα της είναι εστραμμένο δεξιά, με κεκλιμένη την κεφαλή προς τον Υιόν της, κρατώντας τον στο δεξί χέρι (Δεξιοκρατούσα), ο οποίος με το αριστερό του χέρι κρατεί ελαφρά την αριστερή παλάμη της Μητρός Του, ενώ με το δεξιό κρατεί το Ευαγγέλιο. Δεξιά και αριστερά της κηρόπλαστης εικόνας παρίστανται, μετά φόβου άγγελοι. Στις τέσσερις γωνιές της εικόνας δεξιά εξαπτέρυγα Σεραφείμ και αριστερά πολυόμματα Χερουβείμ.
Μουσείο - Ιερά Κειμήλια: Στο Μουσείο της Μονής υπάρχουν πολλά ιερά και εθνικά κειμήλια : εθνικές στολές, σιγγίλια, χειρόγραφα με εξαίρετες μικρογραφίες, πολύτιμοι χρυσοί σταυροί με τίμιο ξύλο, χαλκογραφίες, προσωπογραφίες κ.α. Σε ειδικό παρεκκλήσιο πολλές εικόνες, λειψανοθήκες με οστά πολλών Αγίων και τις κάρες των ιδρυτών της Μονής.
Αξιοθέατα: Το "Τρύπιο Λιθάρι", η οπή απ'
όπου διέρχεται το φως του ήλιου, μόνο στις δύο Ισημερίες. Το τεράστιο βαρέλι κρασιού "Αγγελής", χωρητικότητας 10.000 κιλών κ.λ.π.
Παραγωγή: Η Ι. Μονή του Μ. Σπηλαίου, έχει
αξιόλογη κτηματική έκταση στα
Καλάβρυτα
και στην περιοχή Eλαιών Αιγίου κ.λ.π. Παράγει δημητριακά, έλαιον, εσπεριδοειδή,
οίνον κ.λ.π. Από τα εισοδήματα αυτά και τις προσφορές των προσκυνητών συντηρείται η Ι. Μονή, αλλά βοηθεί οικονομικά και τα ευαγή ιδρύματα της Ι. Μητροπόλεως.
Εξέχουσα θέση ανάμεσα στα γνωστότερα μοναστήρια του ελληνικού χώρου
κατέχει επάξια η Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου τόσο με την έντονη συνδρομή του
μέσα στην Ιστορία, όσο και με την βαθύτατη θρησκευτική του υπόσταση.
Μέσα σε εξαίσιο τοπίο κατάφυτο από έλατα και σε υψόμετρο 924μ. υψώνεται
η ιστορική Μονή κολλημένη σε βράχο περιβάλλοντας ευρύχωρο σπήλαιο στο οποίο οφείλει
το όνομά της. Το βάθος του σπηλαίου είναι περίπου 30μ το δε ύψος και πλάτος 60μ.
Ιδρύθηκε κατά την παράδοση το 362, από δύο θεσσαλονικείς αδερφούς, το Συμεών και
Θεόδωρο. Αυτοί, ύστερα από αλλεπάλληλες περιπλανήσεις και αποκαλυπτικά όνειρα
συναντήθηκαν κατά Θεία συγκυρία με την ποιμενίδα Ευφροσύνη. Η ποιμενίδα, με θεία
βουλή, με την οδηγία ενός τράγου, που πήγαινε εκεί για να ξεδιψάσει, τους οδήγησε
στο Ιερό Σπήλαιο όπου βρήκαν την Αχραντη Εικόνα της Παναγίας την οποία κατά την
παράδοση, φύλαγε φοβερός δράκος που σκοτώθηκε από κεραυνό. Η θαυματουργή εικόνα
της Παναγίας, έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, εικονίζει ανάγλυφη με κηρομαστίχη πάνω
σε σανίδα την Παναγία Βρεφοκρατούσα. Η εικόνα της Θεοτόκου θεωρείται ως μια από
τις 70 εικόνες του Λουκά, μια από τις 3 που έχουν διασωθεί ως σήμερα.
Η Μονή από τα χρόνια ίδρυσής της έως σήμερα γνώρισε πολλές συμφορές
αλλά και δόξες. Το 840 η Μονή κάηκε χάριν της εικονομαχίας, αλλά ανοικοδομήθηκε
το 1285 από τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο. Το 1400 όμως, μια δεύτερη πυρκαγιά
από άγνωστα αίτια κατέστρεψε το μοναστήρι αλλά τα κειμήλια διεσώθησαν, πράγμα
όμως που δεν έγινε το 1640 όπου μια άλλη μεγάλη πυρκαγιά το κατέστρεψε ολοσχερώς.
Κατά την Επανάσταση του 1826 το μοναστήρι έλαβε ενεργό μέρος στον
αγώνα, τόσο με τους μοναχούς που πολέμησαν ηρωικά, όσο και με τη συνεχή τροφοδοσία
των αγωνιστών με πολεμοφόδια και τρόφιμα ώστε να χαρακτηρίζεται από τους ιστορικούς
προπύργιο της Ελευθερίας.
Το 1827 ο Ιμπραήμ προσπάθησε να καταστρέψει τη Μονή. Οι μοναχοί όμως,
με τη βοήθεια 600 πολεμιστών υπό την ηγεσία των Πετιμεζαίων και 100 μοναχών με
ελληνικές ενδυμασίες, κατάφεραν να αποκρούσουν τον Ιμπραήμ και να τον αναγκάσουν
να φύγει ντροπιασμένος. Έτσι, το Μέγα Σπήλαιο έμεινε απάτητο από τους Τούρκους.
Η τελευταία καταστροφή έγινε από τους Γερμανούς στις 8 Δεκεμβρίου
1943, οι οποίοι έκαψαν τη Μονή και εκτέλεσαν 22 μοναχούς, επισκέπτες και φροντιστές
της Μονής.
Σήμερα η Μονή δεσπόζει μεγαλόπρεπα μέσα στο χρόνο διασώζοντας πολλά
από τα κειμήλιά της με πιο εντυπωσιακά το ξυλόγλυπτο τέμπλο, το ψηφιδωτό δάπεδο,
την ορειχάλκινη πύλη του νάρθηκα, την εικόνα της Θεοτόκου, και άλλα πολλά και
ενδιαφέροντα.
Mega Spileo is considered to be the oldest monastery in Greece. It
was founded by saints Theodoros and Simeon after a vision by the shepherdess Euphrosyne
in 362 AD led to the discovery of the icon in the cave behind the site of the
later church.
It has been destroyed several times due to war incidents and fire.
The last major fire took place in 1934, after a keg of gunpowder left behind from
the War of Independence exploded. In 1943 the Nazis killed many of the residents
and looted seventy lorry loads of furniture and relics, much of it later recovered.
The view is the most beautiful gift of the monastery since it is located at a
height of 1000 m., while a huge building like castle, rises up to 8 floors inside
the physical hole of an enormous rock. The church of the monastery, built during
the 17th century, has beautiful frescoes, although old and blur, a floor with
mosaic and a bronze door with stinted draw. Inside the Mega Spileo is saved the
picture of Holy Mother, made of gum and wax, which is one of the three the Evangelist
Lukas had made. A path that starts from the monastery leads at the top of the
rock where there are left pieces of a castle and some cannons.
The monastery once had 450 monks and was among the richest in the
Greek world, owning properties throughout the Peloponnese,
in Macedonia, Constantinople
and Asia Minor. Its treasury, arranged as a small museum, is outstanding. There
is also a smaller chapel with a remarkable collection of body parts from various
saints.
This text is cited December 2004 from the West Greece Region General Secretariat URL below, which contains image.
ΜΟΝΗ ΟΜΠΛΟΥ (Μοναστήρι) ΠΑΤΡΑ
Τηλέφωνο: +30 2610 328413
ΜΟΝΗ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ (Μοναστήρι) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Τηλέφωνο: +30 26910 56515
Τοποθεσία - Πρόσβαση
Στη δεξιά όχθη του Σελινούντα,
κάτω από το έλατοσκέπαστο βουνό Kλω(ο)κός,
μέσα σε οργιώδη βλάστηση και άφθονα νερά, βρίσκεται η αξιόλογη Μονή
των Ταξιαρχών σε υψόμετρο 450 μ. Το μοναστήρι απέχει από το Αίγιο
15 χλμ. Ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος. Αρχίζει από την Kουλούρα
Αιγίου, διασχίζει το χωριό Μαυρίκι
(Βόβοδα) και ακολουθώντας τη δεξιά όχθη του ποταμού - αφού τον περνά - φτάνει
στο μοναστήρι. Η διαδρομή είναι εξαιρετικά όμορφη.
Ιστορία Μονής
Η ιστορία της Μονής αρχίζει με τον Όσιο Λεόντιο, που υπήρξε και ο
κτήτορας της Μονής. Ο Όσιος Λεόντιος γεννήθηκε περί το 1377 στη Μονεμβασιά.
Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια. Η μητέρα του ήταν κόρη του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου
Δ' Παλαιολόγου. Γύρω στα1415 - 1420, «Απεκαλύφθη αύτώ», φεύγει από το ´Αγιο
Ορος και έρχεται στο όρος Κλωκός
άνω του Αιγίου και στη θέση,
που σήμερα είναι το «Παλαιομονάστηρο» με τον απότομοβράχο και την αφιλόξενη γη,
όπου κάνει το ασκηταριό του. Στη συνέχεια, με την συμπαράσταση των θείων του Θωμά
και Δημητρίου Παλαιολόγων - θαυμάζοντες την αγιότητα του ανεψιών των - ιδρύεται
μεγαλοπρεπές μοναστήρι περί το 1450. Η αρχική αυτή Μονή του Αρχάγγελου Μιχαήλ,
καταστράφηκε δύο φορές από τους Τούρκους το 1500 και 1620. Μετά τη δεύτερη αυτή
καταστροφή κτίζεται η Μονή στη σημερινή επίπεδη τοποθεσία κοντά στον Σελινούντα,
επ'ονόματι των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και γίνεται πλέον γνωστή σαν Μονή
των Ταξιαρχών. Καταστρέφεται και πάλι το έτος 1772 από τους Τουρκαλβανούς κατά
τα Ορλωφικά. Σε διάστημα τριών ετών - δηλαδή το 1775 κτίζεται η σημερινή μορφή
της Μονής. Από το σχέδιο του B.G. Barsky, γνωρίζουμε την προγενέστερη μορφή της
Μονής. Το καθολικό της είναι Σταυρόσχημο, τετρακίονο, καμαρωτό, με οκταγωνικό
τρούλο και μαρμαροσκάλιστα παράθυρα. Στολίζεται με αγιογραφίες των Δ.Κ.Φάνελλη,
Α. Μανέλη και Ι. Οικονόμου. Στον αιώνα μετά την απελευθέρωση, η Μονή γνώρισε πολύ
καλές ημέρες. ´Εφτασε να έχει 150 περίπου μοναχούς και μοναχοπαίδια. Είχε
γίνει μια πολυάνθρωπη μοναχική κοινότητα, με αρκετή κοινωνική προσφορά. Σήμερα
έχει μικρό αριθμό μοναχών, που πιστοί στη μοναχική παράδοση συνεχίζουν την ιστορία
και την προσφορά της Μονής.
Εθνική προσφορά της Μονής
Κατά την Τουρκοκρατία, η μονή ήταν πνευματικό κέντρο και εθνικός προμαχώνας.
Μόλις κηρύχθηκε η επανάσταση, οι μάχιμοι μοναχοί της μονής κατέβηκαν στο Αίγιο
και κατατάχθηκαν στο επαναστατικό σώμα του Γερμανού που πήρε μέρος στην πρώτη
πολιορκία του Πατρινού κάστρου. Το Μάιο του 1821 η μονή των Ταξιαρχών γίνεται
αποθήκη τροφίμων, διαφόρων πολεμοφοδίων και εξακολουθεί να είναι μέχρι το 1827.
Έτσι από την αρχή ως το τέλος του μεγάλου αγώνα η μονή των Ταξιαρχών υπήρξε μια
αξιόλογη επαναστατική εστία. Ιδιαίτερη είναι η υλική προσφορά της μονής στην επανάσταση
του 1821. Στο χειρόγραφο κώδικα του μοναστηριού αναγράφονται με λεπτομέρεια τα
χρηματικά ποσά, τα ασημικά κλπ, που δόθηκαν για τον αγώνα και μάλιστα πολλές φορές
ύστερα από δανεισμό γιατί το μοναστήρι ήταν χρεωμένο με μεγάλο τόκο.
Πνευματική προσφορά
Μετά την απελευθέρωση, η μοναχική κοινότητα των Ταξιαρχών παρουσιάζει
πλούσια δράση στον πνευματικό, στον εκκλησιαστικό και κοινωνικό τομέα της ελληνικής
ζωής. Το 1833, είχε 74 μοναχούς. Οι εγγράμματοι μοναχοί κατέβηκαν στο Αίγιο
και εργάστηκαν στα γύρω χωριά σαν εφήμεροι, δάσκαλοι, συμβολαιογράφοι και δικολάβοι
(δικηγόροι). Το 1837, ο Ηγούμενος της μονής Μελέτιος Ροβήτος, ίδρυσε ελληνικό
σχολείο στη μονή όπου δίδαξαν πολλοί μοναχοί και λαϊκοί με εξαιρετική μόρφωση.
Από το ελληνικό αυτό σχολείο απεφοίτησαν πάρα πολλοί μοναχοί με αξιοσημείωτη μόρφωση
που στελέχωσαν στη συνέχεια την ελληνική εκκλησία. Το 1880, ιδρύεται με άδεια
του Υπουργείου Παιδείας, Γυμνάσιο που λειτούργησε μέχρι το 1926. Μετά την κατοχή
που και πάλι η ελληνική ύπαιθρος ευρίσκετο σε πολύ δύσκολη κατάσταση, η μονή Ταξιαρχών
διαδραματίζει τον πνευματικό της ρόλο, με την ίδρυση Γυμνασίου - Οικοτροφείου
που λειτούργησε δωρεάν μέχρι το 1970 περίπου και προσέφερε πάρα πολλά στα φτωχόπαιδα
της υπαίθρου.
Πνευματικοί θησαυροί Μονής
´Αγια λείψανα "Τα ´Αχραντα Πάθη", αποτελούν θησαυρό
και καύχημα της μονής. Δώρο των Θωμά και Δημήτριου Παλαιολόγων στον κτήτορα της
μονής, ανεψιόν τους, Όσιο Λεόντιο. Μέσα σε υστεροβυζαντινό κυτίο φυλάσσονται μεγάλα
τεμάχια τίμιου ξύλου, ακάνθινου στεφάνου, χλαμύδας, λίθων από τον Πανάγιο τάφο.
Οι χριστιανοί της περιοχής τρέφουν μεγάλη ευλάβεια στο μεγάλο αυτό θησαυρό της
πίστης, ώστε ανέκαθεν όταν έχουν προβλήματα επιδημιών, ξηρασίας κλπ, ζητούν τη
μεταφορά των "Αγίων Παθών" στο χωριό τους και έχουν άμεσο αποτέλεσμα. Η
κάρα του Οσίου Λεοντίου, Κιβώτια επιχρυσωμένα, ξύλινα έχοντας μέσα μικρότερες
λειψανοθήκες, με λείψανα: Αγ. Ιωάννη του Ελεήμονος, του Αγ. Χαραλάμπους, μέρος
της κάρας του Αγ. Ξενοφώντος, του Αγ. Γεωργίου, Παντελεήμονος, Βασιλείου, Μαρίνης,
Αρτεμίου. Λείψανα Αγ. Ιωάννου Προδρόμου, μέρος της κάρας Αγ. Κυριακής, Αγ. Στεφάνου,
μέρος της χείρας Αρέθα κ.λ.π. Όλα αυτά τα ιερά λείψανα είναι προσφορά πλούσιων
μεγάλων μονών σε λείψανα, όπου η κάθε μία εμπιστευόταν μικρό μέρος του θησαυρού
της στη μονή των Ταξιαρχών, ιδιαίτερα μετά από κάθε καταστροφή της μονής.
Πνευματικοί Πολιτιστικοί θησαυροί Μονής
Xρυσοκέντητα άμφια και καλύμματα:
Μεγάλης αξίας είναι τα ιερά άμφια κληρικών όλων των βαθμών που φυλάσσονται στην
έκθεση της μονής. Η ιδέα της περισυλλογής ήταν του αειμνήστου Μητροπολίτη Καλαβρύτων
της Αιγιαλείας, Αγαθονίκου και είναι:
* Μια θαυμάσια αρχιερατική στολή του μαρτυρικού Πατριάρχη Γρηγορίου Ε'.
* Tο Ωμοφόριο και επιμανίκια Nεοφύτου, ωμοφόριο Μεθοδίου Μητροπολίτη Αγκύρας,
επιμανίκια Παλαιών Πατρών Θεοφάνη, κλπ.
* Επιτάφιος του κεντητή Αρσενίου (1589-90). Παρουσιάζει το Χριστό νεκρό επάνω
σε σινδόνι την Θεοτόκο να κρατεί στην αγκαλιά της την κεφαλή του Χριστού και δίπλα
τους οι δύο Μαρίες να θρηνούν, καθώς επίσης και τον Ιωάννη, τον Ιωσήφ και Νικόδημο.
Η εικονογραφική αυτή σύνθεση παρουσιάζει μεγάλη φυσικότητα και έμμετρη λειτουργική
επιγραφή.
* Ο επιτάφιος της κεντήτριας Δέσποινας (1685).
* Το πιο αξιοθαύμαστο από τα χρυσοκέντητα άμφια της μονής είναι το επιτραχήλιο
της κεντήτριας Kοκώνας (1807), όπου απεικονίζει 33 πρόσωπα και τον Χριστό ευλογώντας
όπως Αγ. Τριάδα, πεντηκοστής, σταύρωσης κ.λ.π.
Συλλογή σταυρών και ευαγγελίων: Η συλλογή
σταυρών της μονής Ταξιαρχών είναι η αρχαιότερη και ιδιαίτερα αξιόλογη. Χαρακτηριστικά
αυτών, το μεταλλικό πλαίσιο, τα οξυκόρυφα τοξύλλια, οι στριφτοί κιονίσκοι, οι
πολυεδρικοί κόμβοι, τα διακοσμητικά στοιχεία γύρω από τις κεραίες. Στη μονή φυλάσσονται:
χρυσοσκάλιστο ενεπίγραφο ευαγγέλιο 1785, ευαγγέλιο αφιερωμένο από τον Αθηνών Προκόπιο
1889 κλπ.
Παραγωγή: Οι μοναχοί της μονής καλλιεργούν
σε μεγάλη έκταση ροδώνας (ειδικό τριαντάφυλλο) και παρασκευάζουν την φημισμένη
σ'όλη την Ελλάδα «ροδοζάχαρη» και μικρή ποσότητα ροδελαίου.
ΜΟΝΗ ΠΕΠΕΛΕΝΙΤΣΑΣ (Μοναστήρι) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Τηλέφωνο: +30 26910 95000
ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Τηλέφωνο: +30 2610 275912
Η Ιερά Μονή Γηροκομείου είναι μία από τις αρχαιότερες Μονές της Ελλάδος.
Ιδρύθηκε γύρω στον 10ο αιώνα , τότε δηλαδή που εμφανίστηκε ο Μοναχισμός στην κυρίως
Ελλάδα.
Η ονομασία της οφείλεται στο ότι, στο χώρο που ιδρύθηκε η Μονή, προϋπήρχε
γηροκομείο που διέθετε και Ναό, ή κατ' άλλους στο ότι, όταν οι Μοναχοί ίδρυσαν
το Μοναστήρι έκτισαν ταυτόχρονα και συντηρούσαν Γηροκομείο, πράγμα άλλωστε όχι
άγνωστο για τα Μοναστήρια της Βυζαντινής εποχής. Μία όμως παλιά παράδοση, που
δέχεται και ο ιστορικός Θωμόπουλος, συνδέει την ίδρυση και το όνομα της Μονής
με τον Αγιο Αρτέμιο, τη μεταφορά του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ανδρέου στην Κωνσταντινούπολη
και το υδραγωγείο της πόλεως.
Στον τόπο που είναι κτισμένη η Ι. Μονή κατά την προχριστιανική εποχή
υπήρχε ειδωλολατρικός ναός πιθανόν της θεάς Αρτέμιδος. Στον τοίχο της βόρειας
πτέρυγος της Μονής (έξω από τα κελλιά των μοναχών) υπάρχει εντοιχισμένο τμήμα
από κιονόκρανο ιωνικού ρυθμού του προχριστιανικού ναού.
Το 1204, έτος κατά το οποίο καταλήφθηκε η Πάτρα από τους Φράγκους,
βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, γι' αυτό και τα διάφορα ιεροπολεμικά τάγματα της Δύσεως
διαπληκτίσθηκαν για την κατάληψή της. Οι Πατέρες της Ι. Μονής εξηναγκάσθησαν υπό
των κατακτητών Φράγκων να επιλέξουν μεταξύ της υπακοής στον Πάπα της Ρώμης και
της εξορίας. Προτίμησαν αξιεπαίνως το δεύτερο. Η Μονή υπήρξε για ένα χρονικό διάστημα
και Βασιλική. Υπήγετο στον Βασιλέα Δεσπότη του Δεσποτάτου
του Μυστρά Παλαιολόγον. Η Μονή πυρπολήθηκε από τους Τουρκαλβανούς την Μ. Παρασκευή
του 1770 (13 Απριλίου) κατά τα Ορλωφικά και την Κυριακή των Βαΐων του 1821 (3
Απριλίου). Στην περίοδο της Εθνεγερσίας έγινε θέατρο πολλών μαχών. Κρίσιμη για
την έκβαση του Αγώνα του '21 ήταν η μάχη που κερδήθηκε στην περιοχή της Μονής,
την 9η Μαρτίου 1822, από τον Θ. Κολοκοτρώνη, που δίκαια αποδόθηκε σε θαύμα της
Παναγίας της Γηροκομήτισσας. Η Μονή υπήρξε για πολύ καιρό Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή.
Το 1943 οι Μοναχοί εκδιώχθηκαν από τη Μονή και έφυγαν εξόριστοι για
ένα χρόνο στο Παλιομονάστηρο, (Μονή
Μπάλα) όπου μετέφεραν με συγκίνηση την Ιερά Εικόνα της Γηροκομμήτισσας και
τα Ιερά Λείψανα των Αγίων. Το πρώτο Καθολικό της Μονής (ο Ναός) ήταν βυζαντινού
ρυθμού με τρούλλο και κίονες. Το 1806 κατέπεσε από σεισμό. Μαρμάρινο ανάγλυφο
με σταυρούς κ.λπ., που βρίσκεται εντειχισμένο παρά την κλίμακα της Ι. Μονής, είναι
έργο του 9ου ή του 10ου αιώνα. Ο σημερινός Ναός και τα κελλιά κτίσθηκαν από το
1833 ως το 1836. Το θαυμάσιο μαρμάρινο τέμπλο κατασκευάσθηκε το 1852 από Τήνιο
γλύπτη.
Στο Ναό φυλάσσεται ο πάνσεπτος θησαυρός της Μονής, η θαυματουργός
εικόνα της Παναγίας της Γηροκομητίσσης, σε επιβλητικό μαρμάρινο θρόνο, καθώς και
η αξιόλογης τέχνης εικόνα της Παναγίας, που φέρει την επιγραφή "Μήτηρ Θεού, η
Αληθινή" (η μόνη διασωζομένη εικόνα με την ονομασία αυτή), η οποία είναι έργο
του 14ου αιώνα, καθαρίσθηκε δε και συντηρήθηκε επιμελώς από το Χριστιανικό
και Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών το 1988-1989.
Η ανατολική μάνδρα της Μονής ανεγέρθηκε το 1958. Η Ι. Μονή από τη
φθορά του χρόνου και κυρίως λόγω του καταστρεπτικού σεισμού του έτους 1993 υπέστη
μεγάλες ζημιές. Ανακαινίστηκε κατά τα έτη 1995 - 1999.
Η Ιερά Μονή Γηροκομείου πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο, δευτερευόντως
δε την Τρίτη του Πάσχα και την 23ην Αυγούστου.
Τηλέφωνο: +30 2610 274468
Η Ιερά Μονή ευρίσκεται στο Ανατολικό άκρο της πόλεως των Πατρών και
απέχει περίπου δέκα λεπτά από αυτήν. Το ναΐδριο του Προφήτου Ηλία, ήταν ανέκαθεν
μετόχι της Μονής Γηροκομείου, η ονομασία του οποίου αναφέρεται σε κώδικα και σε
πολλά έγγραφα της Μονής. Προ αυτού υπήρχε ογκώδης πέτρα, η οποία επί Τουρκοκρατίας
είχε ορισθεί ως οροθέσιο της κτηματικής περιουσίας της Μονής του Γηροκομείου.
Το 1803, ο ως άνω Ναός αφαιρέθηκε από την Μονή Γηροκομείου υπό του τότε Μητροπολίτου
Μακαρίου, αλλά ο διάδοχός του Γερμανός το επέστρεψε στις 2/5/1815. Ο ναός, το
1805 υπέστη σοβαρές υλικές ζημιές από σεισμό. Το 1821 καταστράφηκε ολοκληρωτικά
από τους Τούρκους. Μέχρι τότε ήταν με τρούλο Βυζαντινού ρυθμού όμοιος με τον ναό
της Μονής Γηροκομείου, ίσως και αυτής της ηλικίας. Κατόπιν ανακαινίσθη εκ θεμελίων,
όπως είναι σήμερα.
Όπως ο ιστορικός κ. Τριανταφύλλου μας αναφέρει στο λεξικό του ότι
παρά τον Ναό έγινε μάχη στις 2 Αυγούστου του 1821. Οι Πατρινοί υπό την αρχηγία
του Παναγιώτη Καρατζά συνεπλάκησαν με τους Τούρκους και τους ενίκησαν. Αναφέρεται
επίσης πως την περίοδο 1759 - 1770 υπήρχε ανομβρία, από την οποία μαστιζόταν η
ευρύτερη περιοχή των Πατρών. Ο τότε Μητροπολίτης Παρθένιος ετέλεσε λιτανεία και
έβρεξε, ενώ ανεπιτυχώς είχαν κάνει το ίδιο Μωαμεθανοί και Εβραίοι. Αριστερά του
ναού υπήρχε νεκροταφείο των Αράβων γι' αυτούς οι οποίοι πέθαιναν από μολυσματικές
ασθένειες.
Ο αρχικός ναός, όπως κατασκευάστηκε μετά την καταστροφή που υπέστη
ο πρώτος το 1821, με την εποπτεία του Μητροπολίτου Παλαιών Πατρών Γερμανού ήταν
πάρα πολύ μικρός και αποτελεί τον τρίτο κατά σειρά χώρο που συναντούμε μπαίνοντας
στον Ιερό Ναό. Ο τωρινός ναός είναι ρυθμού Βασιλικής. Οι υπόλοιποι δύο χώροι κατασκευάστηκαν
ως προέκταση από την σημερινή Ηγουμένη Φεβρωνία Καραγιάννη, η οποία φρόντισε και
για την αισθητική του ναού και τον κατεκόσμησε με Βυζαντινές αγιογραφίες.
Το 1968 κατόπιν ενεργειών του Μητροπολίτου Πατρών Κωνσταντίνου Πλατή
αποσπάσθηκε από την Μονή Γηροκομείου και έγινε ανεξάρτητη Κοινοβιακή Γυναικεία
Μονή με Ηγουμένη την Μοναχή Πελαγία Πετροπούλου, η οποία βρισκόταν στον τότε Ναό
ως μοναχή από το 1922.
Εις την Ιεράν Μονήν, εκτός από το Καθολικό της Μονής έχουν κτισθεί:
•Το Παρεκκλήσιον του Τιμίου Σταυρού, το οποίο ανηγέρθη το 1982 προς τιμήν
της ευρέσεως του αχειροποίητου Βυζαντινού Σταυρού, όπου βρίσκεται θεϊκώς χαραγμένος
σε τεμάχιον ξύλου από πεύκο και ενεκαινιάσθη από τον νυν Μητροπολίτη Πατρών κ.κ.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΝ το 1986.
•Το παρεκκλήσιον της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Φεβρωνίας, όπου και το Κοιμητήριον
της Μονής, το οποίον ευρίσκεται εις το υπόγειον του ναού του Τιμίου Σταυρού. Και
τα δύο παρεκκλήσια είναι αγιογραφημένα.
•Το Αρχονταρίκι της Μονής, όπισθεν του Καθολικού και των παρεκκλησίων.
•Δύο διώροφες πτέρυγες με κελιά των μοναχών, εργαστήρια και βοηθητικούς χώρους.
ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
•20η Ιουλίου "Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου", κατά την οποία πανηγυρίζει το
Καθολικό της Ιεράς Μονής.
•14η Σεπτεμβρίου "Παγκόσμια Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού" και
•Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως).
Εις το Μοναχολόγιον της Ιεράς Μονής, είναι εγγεγραμμένες δέκα (10)
Μοναχές με Ηγουμένη την μοναχή Φεβρωνία Καραγιάννη.
Τηλέφωνο: +30 2610 459058
Κοντά στο χωριό Μπάλα
βρίσκεται το ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, το οποίο είναι γνωστό ως Παλαιομονάστηρο.
Χτισμένο στους πρόποδες του Παναχαϊκού,
σε υψόμετρο 500μ. από την επιφάνεια της θαλάσσης, περιβάλλεται από πυκνή βλάστηση.
Σύμφωνα με την παράδοση έχει μεγάλη ιστορία. Ιδρύθηκε κατά τα τέλη του ΣΤ' - αρχές
του Ζ' αιώνος, αλλά μέχρι το 1945 καταστράφηκε πολλές φορές. Δυστυχώς δεν έχει
διασωθεί καμία ιστορική μαρτυρία γραπτή. Το μόνο που υπάρχει είναι η προφορική
παράδοση και μία μαρμάρινη πλάκα στην βόρεια εξωτερική πλευρά του Καθολικού που
ιστορεί την ανασύσταση της Μονής το 1693 από την Καλλινίκη Μαρκαδάνταινα.
Στις αρχές του ΙΘ' αιώνος η ερειπωμένη Μονή - κατά την παράδοση καταστράφηκε
από τους Τούρκους τον ΙΗ' αιώνα - προσαρτάται σαν Μετόχι στην Μονή Γηροκομείου
με την ονομασία "Παλαιομονάστηρο" ή Μονή Αγίου Νικολάου Μπάλα και παραμένει μετόχι
μέχρι το 1925.
Το 1945 η από Μικράς
Ασίας ορμωμένη Καλλινίκη Κοιτίδου αναλαμβάνει την ανασύσταση της Μονής ως
γυναικείας Κοινοβιακής τοιαύτης. Σήμερα η Μονή αριθμεί δεκαοκτώ αδελφές και μία
δόκιμη και διάγει τον Μοναχικό βίο προσευχομένη και διακονούσα εν προσευχή και
υπακοή στα διακονήματα της Αγιογραφίας, Χρυσοκεντητικής, Μικροτεχνίας κ.α.
Το Καθολικό της Μονής βρίσκεται στην βορειοανατολική πλευρά του περιβόλου
και είναι ρυθμού Μονόκλιτης Βασιλικής.
Τα μόνα κειμήλια που σώζονται στη Μονή είναι κάποια λείψανα Αγίων
και ένα μικρό κομμάτι Τιμίου Ξύλου, όπως επίσης και η θαυματουργή εικόνα του Αγίου
Νικολάου ζωγραφισμένη το 1933.
Η Μονή πανηγυρίζει τρεις φορές τον χρόνο, στις 6 Δεκεμβρίου, μνήμη
του Αγίου Νικολάου, στις 10 Μαΐου, ανάμνηση της μετακομιδής των λειψάνων του Αγίου
Νικολάου & στις 17 Μαΐου, μνήμη του Αγίου Αθανασίου Χριστιανουπόλεως του θαυματουργού.
ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ (Χωριό) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Τηλέφωνο: +30 26960 39110
Βρίσκεται σε απόσταση δύο (2) περίπου χιλιομέτρων από τη Σελιάνα και σε υψόμετρο 850 μ. Είναι βυζαντινού ρυθμού, κτισμένη στις αρχές του ΙΖ' αιώνα. Της ίδιας εποχής είναι και οι αγιογραφίες της. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της έχει τοποθετηθεί το 1743. Διαθέτει ξενώνα και έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως διατηρητέο μνημείο.
ΡΙΟΛΟΣ (Χωριό) ΠΑΤΡΑ
Είναι ένα από τα πιο φημισμένα Βυζαντινά μοναστήρια της Δυτικής Αχαΐας. Πρόκειται
για μικρό μοναστήρι με ναό αφιερωμένο στο Γεννέσιο της Θεοτόκο που εορτάζεται
στις 8 Σεπτεμβρίου εορτή της Παντανάσης. Το μοναστήρι της Παναγίας της Φιλοκαλιώτισσας
είναι χτισμένο στην δυτική πλευρά του όρους Μόβρη
5 χιλιόμετρα περίπου Ν.Α. του χωριού Ριόλου. Η θέση του αποτελεί ένα σπάνιο φυσικό
εξώστη του βουνού που προβάλλεται στην πεδιάδα της Δύμης. Πιθανότατα ιδρύθηκε
από τον Βυζαντινό στρατηγό Ευμάθιο Φιλοκάλι, που ήταν μάγιστρος, μέγας Δούκας
Πελοποννήσου του ΙΒ΄ αιώνα. Η μόνη ιδρύθηκε τον ΙΖ΄ αιώνα. Οι αρχαιολόγοι και
οι ερευνητές εξετάζουν τα οικοδομήματα, τοιχογραφίες και λοιπά στοιχεία που είναι
νεότερα. Η μόνη Φιλοκάλι αναπτύχθηκε πολύ κατά την τουρκοκρατία και είχε συναλλαγές,
στενές σχέσεις και συνεργασία με τις μεγάλες μονές
Αγίας Λαύρας και Παναγίας της Φιλοκαλιώτισσας είναι σταυροειδής, με κεραμικά
και θόλο 20 μέρτρα, αλλά τα τόξα έχον οξείες γωνίες, όχι τόσο εμφανής, τα οποία
αποδεικνύουν επτανησιακή επίδραση. Ο θόλος είναι λίθινος. Στην επανάσταση το Φιλοκάλι
ήταν στρατόπεδο κυρίως των Ελλήνων. Κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου ο ναός λειτουργεί
σε συνεργασία με τις καλόγριες της μόνης Αγίας Μαρίνας. Ενώ πλήθος προσκυνητών
από την γύρω περιοχή κατακλύζει το μοναστήρι.
Η μονή Φιλοκάλη βρίσκεται επίσης στο όρος
της Μώβρης έχουσα ανοικτό ορίζοντα προς την πεδιάδα της Δύμης γι’ αυτό
κατά μια εκδοχή και το όνομά της. Κατ’ άλλη δε εκδοχή η μονή έχει πάρει
την ονομασία της από το τοπωνύμιο, το οποίο θυμίζει τον κατά το τέλος του ΙΑ ή
αρχές του ΙΒ αι. Ευμάθιο Φιλοκάλη, βυζαντινό στρατηγό, ο οποίος αναφέρεται σαν
μεγάλος δούκας Ελλάδος και Πελοποννήσου.
Φαίνεται ότι δόθηκαν σ’ αυτόν εκτάσεις γης - όπως γινόταν στους Βυζαντινούς
- και έχουμε έκτοτε τοπωνύμια στην γενική. Το βυζαντινό τοπωνύμιο της όλης εκτάσεως
διέσωσε η κατόπιν ιδρυθείσα μάλλον κατά τον ΙΖ αι. μονή.
Στην μονή Μαρίτσης
απόκεινται δύο σιγίλλια του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε, το ένα του 1798 όπου αναγνωρίζει
την μονή Φιλοκάλη πατριαρχική και το άλλο του 1807, το οποίο κάνει λόγο περί διαζεύξεως
των μονών Λαύρας Καλαβρύτων
και Φιλοκαλίου. Σύμφωνα με άλλο σιγίλλιο σωζόμενο στην Αγία
Λαύρα, αναφέρεται ότι "Οι της Φιλοκάλης μονασταί εν τη επαρχία Π. Πατρών
ένεκα βλαβών και κακουργιών ήτησαν την ένωσιν μετά της Λαύρας, όπως μη ερημωθή
η εαυτών μονή". Αυτό έγινε τα τέλη του ΙΗ αι. Οι Λαυρεώτες όμως ενοχλούντο
και ζήτησαν την διάζευξη των δύο μονών.
Επιγραφή του 1804 τεθραυσμένη σε πέντε κομμάτια ομιλεί περί Ιωσήφ
ιερομονάχου ηγουμένου της Φιλοκάλη. Τον Ιούλιο του 1821 αναφέρεται ότι πέρασε
από ’κει ο Πετιμεζάς, ενώ το 1824 αποτελούσε τόπο συγκεντρώσεως Ελληνικών
στρατευμάτων.
Ο ναός είναι αφιερωμένος στο Γεννέσιο της Θεοτόκου και τιμάται πανηγυρικά
στις 8 Σεπτεμβρίου. Επέστη μεγάλες ζημιές κατά τον σεισμό του 1993, αλλά προσφάτως
ανακαινίσθηκε. Είναι σταυροειδής με κεραμικά και θόλο 20 μέτρων με επιρροές επτανησιακής
τέχνης. Ο θόλος είναι λίθινος όπως και η όλη οικοδομή, με τέσσερα μικρά παράθυρα
στον τρούλλο.
Η αργυροστόλιστος παλαιά και θαυματουργός εικών της Παναγίας της Φιλοκαλιώτισσας
Η αργυροστόλιστη Παναγία η Φιλοκαλιώτισσα είναι εικόνα παλαιά και θαυματουργή.
Πολλές παλαιές εικόνες διατηρούνται επίσης σε σχετικά καλή κατάσταση και φυλάσσονται
στην μονή Μαρίτσης.
Το εξωτερικό του ναού είναι κεραμοσκεπές κατά τεμάχια και στρώματα.
Πρόκειται πραγματικά περί λίαν αξιόλογου ναού.
Παραπλεύρως της μονής υπάρχει ναΐδριο αφιερωμένο στον Αγιο Σπυρίδωνα.
Σώζεται επίσης και ικανός αριθμός κελιών.
ΧΑΛΚΙΑΝΙΚΑ (Οικισμός) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
