Πληροφορίες τοπωνυμίου

Αγιος Ιωάννης "στο γκρεμνό"

ΚΑΨΑΛΙ (Λιμάνι) ΚΥΘΗΡΑ
  Σε ένα απότομο μεγαλειώδη γκρεμό πάνω από το γραφικό όρμο του Kαψαλίου και σε υψόμετρο 100 περίπου μέτρων, σε μια μαγευτική τοποθεσία, βρίσκεται το σπήλαιο του Αγίου Ιωάννου του "Εν Γρεμνόν" ανάμεσα σε σεμπρεβίβες, φασκομηλιές, φυτά κάπαρης κ.α.
  Στην είσοδο του συγκροτήματος υπάρχει εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα στην οποία αναγράφεται το όνομα του μοναχού Ιωαννικίου, ο οποίος ανακαίνισε το προσκύνημα το 1725. Πάνω από τη θολωτή είσοδο είναι χτισμένος ο ξενώνας με δυο αίθουσες και μαγειρείο. Ο αρχικός ξενώνας υπολογίζεται ότι κτίσθηκε πριν από 500 χρόνια και σε αυτόν καθώς και σε ένα-δυο μικρά κελιά ακόμη διέμεναν κάποτε 5-6 καλόγηροι.
  Καθώς ανεβαίνουμε τα 100 περίπου λίθινα σκαλοπάτια συναντούμε τα θεμέλια ενός αρχαίου ναϊδρίου το οποίο κατά πάσα πιθανότητα ήταν έπ' ονόματι του Αγίου Ιωάννου του Πρόδρομου.
  Τέλος φθάνουμε στο σπήλαιο, όπου σύμφωνα με την παράδοση (την οποίαν αναφέρουν και ξένοι περιηγητές που επισκέφτηκαν τα Κύθηρα κατά τον 17ο,18ο και 19ο αιώνα), διέμεινε ένα διάστημα ο Ιωάννης ο Θεολόγος διωκώμενος από τη Ρώμη και σε αυτό εμπνεύσθηκε την Αποκάλυψη.
  Κατά τον 17ο αιώνα στο συγκρότημα του Ενγκρεμνού φαίνεται ότι υπήρχαν 2 ναοί, του Ιωάννου του Θεολόγου μέσα στο σπήλαιο και του Πρόδρομου παρακάτω στο γκρεμό. Το μνημείο αυτό ερειπώθηκε λόγω των βαρβαρικών επιδρομών και της εγκατάλειψης και όταν ανακαινίσθηκε σε μεταγενέστερους χρόνους τον 18ο αιώνα φαίνεται ότι το σπήλαιο εγκαινιάσθηκε έπ' ονόματι του Προδρόμου και έτσι ξεχάσθηκε η λατρεία του Θεολόγου με την οποίαν κατ' εξοχήν είναι συνδεδεμένο το σπήλαιο, το οποίο αποτελείται από δυο χώρους. Ο πρώτος, περισσότερο ευρύχωρος μήκους 7 μέτρων είναι ο κυρίως ναός και ο δεύτερος, στενότερος και χαμηλότερος μήκους 20 μέτρων με πήλινες λεκάνες για να συγκεντρώνεται το νερό που στάζει από την οροφή του σπηλαίου. Στο ξύλινο τέμπλο δεξιά μια μικρή θυρίδα οδηγεί σε ένα στενό υπερώο όπου ήταν ασκητήριο.
  Κατά το τέλος του 18ο αιώνα αρχές 19ου ηγούμενος στον Ενγκρεμνό διετέλεσε ο Ανθιμος Λεβούνης, μετέπειτα επίσκοπος Κυθήρων. Τελευταίος ηγούμενος διετέλεσε ο Κύριλλος Κεντρωτής στα χρόνια της Αγγλοκρατίας. Σήμερα ο ναός εορτάζει το Γενέθλιον του Προδρόμου στις 24 Ιουνίου και στις 29 Αυγούστου την Αποτομή της τιμίας κεφαλής του.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Κυθήρων

• http://www.kythira.gr/greek/islpages/aggiannis.htm... (2 φωτ.)

Αγιος Δημήτριος

ΠΟΥΡΚΟ (Οικισμός) ΚΥΘΗΡΑ
  Πούρκο = πόρκο = μπόργκο = borgo = πόλη.
  Πολύ αξιόλογο μνημείο και για τα Κύθηρα και για όλη την Ελλάδα. Εξωτερικά έχει ακανόνιστο σχήμα με δυο τρούλους, εσωτερικά αποτελεί ένα σύμπλεγμα 4 ναών εκ των οποίων οι δυο έχουν τρούλους με χαμηλό τύμπανο ενώ οι άλλοι δυο έχουν καμάρα. Ο προσανατολισμός είναι σωστός μόνο στο νότιο ναό και στο βορειοανατολικό ενώ οι άλλοι δυο ναοί είναι στραμμένοι προς Βορρά. Η μοναδική είσοδος είναι στα δυτικά και έτσι οι 4 ναοί επικοινωνούν μεταξύ τους διαδοχικά. Αυτή η μορφή του συγκροτήματος δεν έχει όμοιό του στα Κύθηρα αλλά ούτε και σε όλη την Ελλάδα, μόνο στη Νάξο υπάρχει κάτι παρόμοιο. Ο νότιος και ο βορειοδυτικός ναός έχουν δυο κόγχες στο ιερό, είναι μονόχωροι κυθηραϊκού ρυθμού με τρούλο όπως ο Αγιος Νίκων, ο Θεολόγος, ο Αγιος Νικήτας κ.α. Οι άλλοι δύο, βόρειος και βορειανατολικός είναι απλοί, μονόχωροι, καμαροσκέπαστοι.
  Νότιος ναός: Ο μεγαλύτερος και παλαιότερος που έδωσε το όνομά του στο συγκρότημα, είναι ο άγιος Δημήτριος. Είναι μονόχωρος με τρούλο κυθηραϊκού τύπου ο οποιος στηρίζεται σε 4 κυθηραϊκά ημιχώνια. Το τέμπλο είναι χτιστό βυζαντινό. Είναι 6,70 Χ 3,10 μ. Χτίστηκε το 13ο αιώνα και οι τοιχογραφίες είναι σε 3 στρώματα του 13ου και 14ου αιώνα και εικονίζονται ιεράρχες, μάρτυρες, ο Ευαγγελισμός, η Αναληψη, οι Αγιοι 40, ο Θεολόγος, ο όσιος Θεόδωρος, η Μεταμόρφωση, ο Αγιος Δημήτρης έφιππος, η Γέννηση στην κάμαρα του κυρίως ναού, η Σταύρωση και η Υπαπαντή. Στο τέμπλο δίπλα στον Πρόδρομο υπάρχει αφιερωτική επιγραφή με μαύρα γράμματα με χρονολογία 1707:
ΔΕΗCIC TOY ΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΙΩΑΝΟΥ ΓΡΙΠΑΡΙ 1707.
  Βορειοανατολικός ναός: Μάλλον είναι η Παναγία. Μονόχωρος καμαροσκέπαστος με αψίδα. Ανήκει στο 13ο αιώνα. Έχει δυο στρώματα τοιχογραφιών βυζαντινά και δύο μεταβυζαντινές παραστάσεις. Εικονίζονται ιεράρχες, προφήτες, ο Ευαγγελισμός, τα Εισόδια, η Παναγία ένθρονη, ο Χριστός μέγας και άλλοι αρχιερείς.
  Βόρειος ναός: Αγιος Νικόλαος. Μονόχωρος καμαροσκέπαστος με αψίδα. Ανήκει στο 13ο αιώνα. Στην κτητορική επιγραφή αναφέρεται κάποιος ζωγράφος Δημήτριος από τη Μονεμβάσια αρχιδιάκονος, αλλά η χρονολογία έχει σβήσει. Πίσω από την αγία τράπεζα ο Αγιος Νικόλαος ημίσωμος, και από κάτω 4 ιεράρχες ολόσωμοι μετωπικοί. Πάνω από την αγία τράπεζα, υπήρχε μια τεραστία δέηση με το Χριστό να ευλογεί και να κρατά ανοιχτό βιβλίο. Δυστυχώς η μορφή καταστράφηκε από ένα παραθυράκι που άνοιξαν σε μεταγενέστερα χρόνια. Στον κυρίως ναό ο Αγιος Νικόλαος ένθρονος και ο Θεόδωρος στρατηλάτης έφιππος.
  Βορειοδυτικός ναός: Αγιος Βασίλειος. Μονόχωρος με τρούλο κυθηραϊκού τύπου με 2 κόγχες στο ιερό χτισμένος στα τέλη του 13ου αιώνα. Στην κάμαρα του κυρίως ναού η Κοίμηση της Θεοτόκου. Στο νότιο τοίχο του ιερού ο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ο Αγιος Ανδρέας.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Κυθήρων

• http://www.kythira.gr/greek/islpages/agdimitris.ht... (1 φωτ.)

Εκκλησάκι Αγίου Νικολάου

ΛΑΙΜΟΣ (Συνοικία) ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ
Στον δρόμο για τον Λαιμό Βουλιαγμένης και αφού περάσετε την μαρίνα στο δεξί σας χέρι υπάρχει ένα μικρό χωμάτινο μοναπάτι που κατηφορίζει προς τη βραχώδη ακτή. Σε 200μ. θα δείτε ένα διαμορφωμένο πλάτωμα με πλακόστρωση και πέτρινα παγκάκια. Εκεί βρίσκεται το μικροσκοπικό εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου κτισμένο με βότσαλα σε μια φυσική σπηλιά.
Το εκκλησάκι το κατασκεύασε και μέχρι πρότινος το συντηρούσε μόνος του Βουλιαγμενιώτης απόμαχος ναυτικός για να εκφράσει έτσι τη βαθιά σχέση που όλοι οι Έλληνες ναυτικοί έχουν με τον προστάτη τους θαλασσινό Αγιο Νικόλαο. Τα τελευταία χρόνια ο Δήμος έχει αναλάβει τη συντήρηση και προστασία του πρωτότυπου αυτού ναού.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Βουλιαγμένης

Μονή Αγίου Μηνά Αιγίνης

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ (Χωριό) ΑΙΓΙΝΑ
Τηλέφωνο: +30 22970 32201

Μονή Οσίου Θεοδοσίου

ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (Κωμόπολη) ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 210 8140445
  Το έτος 1967 ιδρύθη ως Ησυχαστήριο Κάθισμα. Το έτος 1982 ανυψώθη ως Γυναικεία Ιερά Μονή του οσίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου. Το 1986 κατεστράφη εκ θεμελίων από σεισμού. Το 1987 κτίζεται εκ θεμελίων. Το Καθολικό τιμάται επ' ονόματι του οσίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου και εορτάζει την 11ην Ιανουαρίου.
Ιερά Λείψανα : Ελάχιστα τεμάχια Ιερών Λειψάνων οσίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου, μικρό τεμάχιο Αγίας κάρας οσίας Θεοδοσίας της Κωνσταντινοπολιτίσσης (29 Μαϊου).
  Σήμερα στην Μονή, υπό την ηγουμένη ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΩΝΤΟΥ, ενασκούνται έξι μοναχές.

Μονή Αγίας Παρασκευής Μαζίου

ΑΛΕΠΟΧΩΡΙ (Λιμάνι) ΑΤΤΙΚΗ, ΔΥΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 22960 51750

Μονή Παναγίας Ελευθερώτριας Αίγινας

ΒΑΘΥ (Κωμόπολη) ΑΙΓΙΝΑ
Τηλέφωνο: +30 22970 52182

Μονή Αγίου Γεωργίου Κουταλά

ΒΥΡΩΝΑΣ (Προάστιο της Αθήνας) ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 210 7664255
Η μονή του Αγίου Γεωργίου (κοντά στο Δημοτικό Nεκροταφείο Bύρωνα) αναφέρεται ως μετόχιο της μονής Καισαριανής και, προφανώς, ιδρύθηκε αργότερα από τη μονή αυτή. Η ονομασία της, σύμφωνα με τη μυθολογία, προέρχεται από τους άθλους του Ηρακλή. Συγκεκριμένα, ένας από τους άθλους ήταν και η εξολόθρευση του λιονταριού που ζούσε στις βουνοκορφές του Κιθαιρώνα. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Ηρακλής φόνευσε το λιοντάρι του Κιθαιρώνα με ένα πελώριο ρόπαλο από γερό ξύλο, που λεγόταν κουτάλη και το οποίο μετέφερε στην περιοχή, που έλαβε και το όνομα Κουταλά. Ο ιστορικός Κ. Ορλάνδος αναφέρει ότι το κανονικό όνομα είναι Κουταλάς και προέρχεται από τη γνωστή οικογένεια των Κουταλάδων. Παρά το γεγονός ότι οι πληροφορίες για τη μονή αυτή είναι ελάχιστες, φαίνεται ότι από την αρχαιότητα λειτουργούσε ως χώρος θρησκευτικής λατρείας.

Μονή Αναλήψεως

Τηλέφωνο: +30 210 7669203

Μονή Οσίας Φιλοθέης Εκάλης

ΕΚΑΛΗ (Προάστιο της Αθήνας) ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 210 8131369
  Ιδρύθη το 1960 από τον Αρχιμανδρίτη Κοσμά Καράμπελλα. Από του έτους 1963 συντηρεί Ορφανοτροφείο και Οικοτροφείο θηλέων, υπό την επωνυμία "ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ", την φροντίδα των οποίων έχουν οι μοναχές. Στο ίδρυμα φιλοξενούνται νέες προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας. Το δε ίδρυμα αυτό φροντίζει για την οικογενειακή και επαγγελματική αποκατάσταση τους. Στη Μονή εγκαταβιούν επτά μοναχές. Ηγουμένη είναι η μοναχή, Φιλοθέη Παπάζογλου.

Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα

ΚΑΡΕΑΣ (Συνοικία) ΒΥΡΩΝΑΣ
Τηλέφωνο: +30 210 7652746
  The ancient stavropegic Monastery of Saint John the Baptist at Kareas, is located at the end of a rocky valley, at a distance of approximately five hundred meters away from the populated area of Kareas. Kareas is built on the expanse of the neighboring mountainside of Hymettus, where the ancient quarries, known as quarries of "Kara", used to be. At various times the origins of the name "Kareas" have been attributed to different explanations, having to do with the location, the honoured person of Saint John the Baptist, or with the founder of the Monastery. None of these attributions has been verified, and therefore accepted, without reservations. The conditions and the date of the establishment of the Monastery - which is definitely founded by the Church of Athens - are not known, since written documents regarding these matters have not been found. The Monastery is most likely originated in the Byzantine times. It is also believed, for good reasons, that a pagan temple of Apollo preexisted at the place of the Monastery. Later in time - most likely around the fourth century A.D. - the temple was transformed into an ancient Christian Chapel which was later rebuilt into a Church, in order to meet the needs of the monastic brotherhood. The earliest written reference to the Monastery is dated in 1575 A.D. This reference has to do most likely with the renovation of the Church, which is reserved to this day and constitutes the main Church of the Monastery.
  From the ancient building of the Monastery, the only parts that are still in existence are: the Church of Saint John, the largest part of the southeastern two-storey building with the Monastery cells, and a small one-storey building in the northwestern area. Architecturally, the Church is simple. It is built in "Cruciform with dome", standing on four columns (Helladic type). Three of the columns are made of marble and have ancient capitals with suffixes. One of the four original columns had been subsequently replaced by a square-built pillar. The only remains of the Church frescos is a relic on the niche of the "Prothesis", which attests to the contemporary pilgrims the existence of ancient frescos in the Church. There is a walled-up small part of a "Thorakion" at the front of the Church which is decorated with a sculpted cross and a running animal. A similar part of a "Thorakion", with sculptured spiral decoration and thorn-like flowers, is walled-up at the front of the preserved Monastery cells located in the southeastern side. On the floor of the Church there was found, during its latest renovations, part of a tombstone with an inscription. The tombstone was thought to have covered the tomb of "Diaconissa" named Nikagori, but when it was removed they found that this was not the case. Since then, it is believed that the slate was simply used to cover the floor of the Church during one of its renovations, and that it was either collected by people of the surrounding Monastic area, or relocated from a similar construction. Over the entrance door of the Church there is, up to this day, a walled-up, sculptured votive Cross, which is dated from the year 1769 A.D., and carries the following inscription: "This Holy Cross was found in the "tekes" (dervise's den) where it has been for a long time, and the doctor by grace from Sehades, after buying it, has offered it to this Monastery in 1769."
  During the seventeeth century in the Monastery of Kareas a doctor and philosopher named Peter Papastamatis (Petrakis) from Dimitsana led a monastic life. After taking his vows he was named Parthenios (1686 A.D.). Parthenios had renovated (around 1673 A.D.) the Monastery of Bodiless Powers, which was until then dependent on the Monastery of Saint John Kareas. Since then the Monastery was renamed as Petraki's Monastery, after Parthenios (Petrakis), who contributed to the work of renovating the Monastery.
  Since 1796 A.D. (or perhaps since 1777 A.D. according to a "Sigil" of Patriarch Sophronios) the Monastery of Kareas was deserted and fell into decline. The monks of the Monastery, according to another "Sigil" of Patriarch Gerasimos III, which is dated in the year 1796 A.D.
  The dependent Monastery of the Holy Archangels was closer to the city of Athens, had more spacious sites, and offered more security to the monks. Therefore the order was reversed and, from that point on, the Monastery of Kareas, according to the same Sigil of the Patriarch, became subsidiary to the dominant Monastery of the Holy Archangels, "Petraki’s".
  From that point on, the Monastery of Kareas - as dependent on the dominant Monastery of "Petraki's" - become "Vakoufi" (Monastery property). Then, following a petition of the "Petraki's" Monastery - because it failed to pay the heavy taxation - became subject to Sultana Mihrisah (mother of Soultan Selim III, 1770-1807 A.D.). Thus the Monastery was attached to a poorhouse in Constantinople, under the condition that it would pay a yearly contribution.
  Concurrently with the administrative modifications, as stated in the same Sigil, the Monastery of Holy Archangels and its Dependent monasteries became ecclesiastically subsidiaries to the Patriarchate.
  From that time on, the Monastery of Saint John Kareas became more deserted progressively and fell into decline. It continued to be Dependent on the Petrakis. Monastery, and the future and progress of the two Monasteries coincided for approximately the next two centuries.
  Following its decline into a Dependent Monastery, Kareas was not used to the advantage of the dominant Monastery of "Petraki’s". It was rather used solely as a financial resource, offering profits from its quarries, as well as from its pastures.
  During the reconstruction of the Modern Greek state, following the revolution and the ruling of the nation by the Bavarians, after publication of the Royal Decree of the 25th of September 1833, "regarding the Monasteries of the kingdom of Greece", it was commanded by the Prefecture of Attica and Viotia, to the Abbot Dionysios of Petrakis Monastery, to relocate the soonest possible, "along with all the brotherhood", to a new location, possibly to the old dominant Monastery of Kareas, because the area of the Petrakis Monastery was considered to be appropriate for building a military hospital.
  Finally, after putting in several objections and extensive exchanges of letters and despite the objections of the brotherhood, the Monastery of Kaesariani, rather than the old Monastery of Kareas, was considered a more appropriate location to which they moved.
  For a short period of time, the Monastery of Petrakis and its Dependent Monasteries became annexed to the Monastery of Penteli, but they were soon dissociated from it and returned to their prior status.
  Τhe onset of the twentieth century meets the Monastery of Kareas - Dependent still on the Petraki's Monastery - small, poor, a neglected country Chapel, "a pitiful sight, with inelegant buildings and extensions that were constructed by ill-qualified people" (A.D. 17, 1961/62). Despite all that, it continued to draw and inspire a great number of faithful pilgrims.(...).
  With parallel efforts from the Department of Archaeology, "the works of the quarries were finally terminated before the war. Following the war termination, the Church building of the Monastery was freed up from the remains of the quarry, freeing up a narrow area around it that protected it from further damage" (as stated above).
  The Board of Trustees of Byzantine Antiquities designed a "programme for the restoration and proper presentation of the Monastery, which, following the approval of the Department of Archaeology, began to operate in March of 1963." During the reconstruction works, "masses of stones and marble remains, which were hanging over the Church were removed... revealing a series of quarters with arch-tops, along the northwestern side of the grounds. During the clean up of one of those quarters, a limestone was found, with the year 1712 engraved on it... dating of course the year of the construction" (as stated above).
  The construction works of the Monastery, with expenses of the Archaeology Department, were continued till the year 1971. It is worth mentioning that during those works, specifically in 1968, a copper coin of Alexios I, Komninos, was found.
  A new era began for the Monastery of Kareas, in May of 1971, when a newly-formed Sisterhood inhabited the Monastery.(...).

Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου

Τηλέφωνο: +30 210 7650765

Μονή Αγίας Τριάδος Μυρινίου Μεγαρίδας

ΚΑΤΩ ΒΛΥΧΑΔΑ (Χωριό) ΜΕΓΑΡΑ
Τηλέφωνο: +30 22960 33582

Μονή Αγίας Τριάδας

ΜΑΤΙ (Λιμενίσκος) ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ
Τηλέφωνο: +30 22940 79240
  Ιδρύθη το έτος 1966 τη ευγενή προσφορά της αειμνήστου ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΜΑΡΚΟΥ ΛΥΡΑ και δημιουργήθηκε ίδρυμα το οποίο ονομάσθηκε ΛΥΡΕΙΟ. Το έτος 1975 μεταφέρεται στην τοποθεσίαν που βρίσκεται και κατασκευάζονται οικήματα όπου στεγάζεται η Μονή και το "ΛΥΡΕΙΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ". Στην Μονή, εγκαταβιούν, υπό την καθοδήγηση της Καθηγουμένης ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΛΕΜΗ 24 Μοναχές, διακονούν αφιλοκερδώς το Ίδρυμα των ορφανών "Οι Αγιοι Ανάργυροι" όπου φιλοξενούνται και κορίτσια από το εξωτερικό και νέες που φοιτούν σε Πανεπιστημιακές Σχολές.

Μονή Αγίας Ευπραξίας Δοκού Ύδρας

ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΕΥΠΡΑΞΙΑΣ (Μοναστήρι) ΥΔΡΑ
Τηλέφωνο: +30 22980 52484

Μονή Αγίας Ματρώνης Ύδρας

ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΜΑΤΡΩΝΗΣ (Μοναστήρι) ΥΔΡΑ
Τηλέφωνο: +30 22980 52552

Μονή Αγίας Τριάδος Ύδρας

ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ (Μοναστήρι) ΥΔΡΑ

Μονή Αγίου Ιεροθέου Μεγάρων

ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ (Μοναστήρι) ΜΕΓΑΡΑ
Τηλέφωνο: +30 22960 26599
ΣYNTOMON IΣTOPIKON
  H Iερά Mονή αύτη, ευρίσκεται εις την B.A. κλιτύν των Γερανείων, εις την από παλαιότερα γνωστή τοποθεσία «Δερβένι», και εις απόστασιν οκτώ περίπου χιλιομέτρων από τα Mέγαρα. Eκτίσθη μεν το πρώτον, κατά τον 11ον αιώνα. Ως ιδρυτής της, κατά μίαν ιστορικήν άποψιν, θεωρείται ο Όσιος Mελέτιος, ο εν Kιθαιρώνι ασκήσας, ο κτίσας τας περισσοτέρας Mονάς, εγγύς και πέριξ του Kιθαιρώνος.
  Tο Kαθολικόν της Iεράς Mονής, είναι κτίσμα καθαρά Bυζαντινής τέχνης. Nαός μικρός, ρυθμού Bασιλικής σταυροειδούς μετά τρούλου, της μεσοβυζαντινής εποχής, με πρόναο και μικρό παρεκκλήσιον εις την βόρειαν πλευράν, που συνδέονται με τον κυρίως Nαό. Παρόλο που ο Nαός είναι ταπεινός, διαθέτει πλούτον αγιογραφικόν, εξεχούσης σημασίας και σπανιότητος. Θαυμασιωτέρα όλων, είναι η αγιογραφία του Tρούλου, «όπου παριστάνεται ο Kύριος ολόσωμος, ένθρονος, με εκτεταμμένην την δεξιάν χείραν, και καταστόλιστον τον θρόνον και το υποπόδιον των ποδών Tου. Kάτωθεν Aυτού, και μετά την ωραιοτάτην διακόσμησιν (σασανιδικόν ανθέμιον), υπάρχουν σε στρογγυλή παράσταση η Θεοτόκος και η Eτοιμασία του Θρόνου, καθώς και σύνολον αγγέλων γονατιστών - δεομένων, και αγγέλων στηθαίων (ων τα ονόματα εκ της Παλαιάς Διαθήκης Γιήλ και Γιδαήλ, που πολύ σπάνια συναντώνται) υπογραμμίζουν τον ρόλο του Παντοκράτορα ως Kυριάρχου του σύμπαντος. Eπίσης, μεταξύ των οκτώ προφητών, που εικονίζονται ανάμεσα σε ισάριθμα παράθυρα στο τύμπανο του τρούλου, κατέχει εξέχουσαν θέσιν ο Mωϋσής, καθώς και ο προφητάναξ Δαβίδ, προσδίνοντας μεγαλοπρέπειαν, στο θαυμαστό αυτό εικονογραφικόν αριστούργημα, που χρονολογείται περί τούτου μελέτην εξέδωκεν η αείμνηστος Nτούλα Mουρίκη εις το περιοδικόν Aρχαιολογικά Aνάλεκτα (τόμον XI, τεύχος I, σελ. 115-136, Aθήναι 1978).
  Έμπροσθεν του κυρίως Nαού υψούται μεγαλοπρεπές κωδωνοστάσιον, που αποτελεί συνέχεια του πρόναου, ως συνδεόμενο μετ' αυτού. Eις τον θόλον του πρώτου εκ των τριών ορόφων του κωδωνοστασίου τούτου, εικονογραφείται η Θεοτόκος στεφανουμένη υπό της Aγίας Tριάδος, και κάτωθεν Aυτής, πολλοί από τους προφήτας και τους υμνωδούς που την ύμνησαν. Oι τοιχογραφίες αυτές ανάγονται εις τον 17ον αιώνα, με μικράν επίδρασιν από την αναγέννησιν. Kατά την άποψιν των αρχαιολόγων, οι μαρμάρινοι κίονες που στηρίζουν το κωδωνοστάσιον, είναι παλαιού ναού ειδώλων, πράγμα που μαρτυρεί την ιστορικότητα του χώρου σαν τόπου λατρείας. Kαι κατ' αυτόν τον τρόπον τεκμηριώνεται η άποψις ότι ο σημερινός ναός κτίσθηκε στην θέση ενός πρωτοχριστιανικού ναού, που έκαναν οι πρώτοι χριστιανοί, γκρεμίζοντας τον ειδωλικόν. Kατά τους σεισμούς του 1981 (25-2-81), κατέρρευσε ο τρίτος όροφος του καμπαναριού και ήτο επικίνδυνος και ο δεύτερος όροφος. Έτσι, κατόπιν ειδικής αδείας των αρχαιολόγων, δαπάναις της ιεράς Mονής, το 1992, ανηγέρθη εκ νέου το κωδωνοστάσιον, κατά το σχέδιον και το μέγεθος του παλαιού, που υπερβαίνει εις ύψος και μεγαλοπρέπεια τον ταπεινό Nαό - Kαθολικόν.
  Eις το νότιον μέρος του ναού, και εφαπτόμενος μετ' αυτού υπάρχει ο τάφος του Aγίου Iεροθέου του πρώτου επισκόπου των Aθηνών. Kαι επάνω εις τον τάφον, ακριβώς δίπλα στον τοίχο του ναού διασώζεται θαυμαστώς μία ροδιά, εκ του καρπού της οποίας τελούνται πολλά θαύματα, εις τους προσερχομένους μετά πίστεως.
  Παραπλεύρως του τάφου υπάρχει μνημείον θολωτόν, όπου εικονογραφούνται εις μεν το μέσον η Θεοτόκος δεομένη και ο Kύριος ευλογών, εκατέρωθεν δε, οι ιεράρχες των Aθηνών Iερόθεος και Διονύσιος οι Aρεοπαγείτες. Tο μνημείον αυτό ανήγειραν οι πατέρες της Mονής τον 15ον αιώνα, εις ανάμνησιν του μεγάλου θαύματος, ότε διέσωσεν αυτούς η Θεοτόκος από τον κίνδυνο των πειρατών, αφού οι Mοναχοί (είκοσι τον αριθμόν) ανέβηκαν εις ένα κυπαρίσσι, κρατώντας την εικόνα της. Όθεν η επωνυμία «KYΠAPIΣΣIΩTIΣΣA».
  Tο έτος 1834, οι δύο-τρεις πατέρες-μοναχοί που είχαν απομείνει μετά τον αγώνα της Eλληνικής Eπαναστάσεως, αναγκασμένοι από το διάταγμα του αντιβασιλέως Όθωνος, που προέβλεπε όσες Mονές είχαν κάτω από πέντε μοναχούς να κλείνουν και να συγκεντρώνονται οι μοναχοί στις Mονές που αριθμούσαν περισσότερους των πέντε μοναχούς, εγκατέλειψαν τον ιερόν τούτον χώρον, και συνεχωνεύθησαν με τους πατέρες της Iεράς Mονής Φανερωμένης Σαλαμίνος, μεταφέροντας εκεί τα ιερά Λείψανα, και κάθε τι άλλο πολύτιμο προς διαφύλαξιν.
  Έτσι η ιερά Mονή ερημώθηκε για έναν ακριβώς αιώνα. Eχάθηκαν και τα χειρόγραφα που θα μας μαρτυρούσαν λεπτομερώς την ιστορίαν της παλαιάς Bυζαντινής-ανδρώας Mονής.
  H Iερά Mονή επανεσυστάθη ως γυναικεία την 27ην Oκτωβρίου 1930 τη ευλογία και πατρική συμπαραστάσει του Aρχιεπισκόπου Aθηνών κ. Xρυσοστόμου Παπαδοπούλου και του Mητροπολίτου Aττικής και Mεγαρίδος κ.Iακώβου Bαβανάτσου. H ανασύστασις αύτη ενεκρίθη υπό της Eλληνικής Δημοκρατίας και εδημοσιεύθη εις την εφημερίδα της Kυβερνήσεως της 31/1/1933, τεύχος I, αριθ. φύλλου 28, Διάταγμα 4, και υπεγράφη υπό του Προέδρου Aλεξάνδρου Zαΐμη και του υπουργού Παιδείας κ. Mυλωνά. Παρά δε της Aρχιεπισκοπής Aθηνών ενεκρίθη την 7-2-1933 (αριθ. πρωτ. 596, διεκπ. 435).
  Eπανιδρυτής της Iεράς Mονής ήτο ο αρχιμανδρίτης Πέτρος Hλία Bλοτίλδης (1889-1950), που κατήγετο από την πόλη Σμύρνη της M. Aσίας, και διετέλεσε εφημέριος εις τον I. Nαόν Aγίου Aρτεμίου της Γούβας από το 1922 έως το 1930 που εγκατεστάθη εις την Mονήν με την ολιγάριθμον συνοδείαν των Mοναζουσών που εποίμαινε. Hγήθη του πολύμοχθου αγώνος της επανιδρύσεως και ανήλωσε εαυτόν εις το πολύπλευρο έργον του ως πνευματικού και Γέροντος. Tη εγκρίσει του Σεβασμιωτάτου Mητροπολίτου Aττικής και Mεγαρίδος κ. Iακώβου, υπήκουσε εις την προτροπήν του θρησκευτικού επιθεωρητού των φυλακών Aρχιμανδρίτου Προκοπίου Παπαθεοδώρου, και ίδρυσε το τάγμα των εν Kεντρικαίς Γυναικείαις Φυλακαίς και Aναμορφωτικαίς Σχολαίς υπηρετουσών Mοναζουσών, κατά το έτος 1937, που επί είκοσι και πλέον έτη διηκόνησαν αόκνως τας φυλακισμένας γυναίκας, δώσασαι παράδειγμα αμέμπτου βιοτής και πολιτείας θεοφιλούς.
  H Iερά Mονή προσέφερε πολλάς υπηρεσίας και εις τας δυσκόλους ημέρας του πολέμου και της Γερμανικής Kατοχής (1940-1944). Eις ένα γειτονικόν σπήλαιον, μόλις λίγα μέτρα έξω από την Mονήν εκρύπτοντο είκοσι ´Αγγλοι στρατιώτες-σύμμαχοι, τους οποίους εβοηθούσαν ποικιλοτρόπως αι μοναχαί διά τροφίμων, φαρμάκων και άλλων αναγκαίων με κίνδυνο της ιδίας της ζωής των. Mάλιστα τους επεσκέπτετο συχνά και η πρωτεργάτις του αντιστασιακού αγώνος Λέλα Kαραγιάννη, που αφηγείται λεπτομερώς την συνάντηση με την τότε Hγουμένη Mοναχή Iεροθέα. (Bλέπε: Xρήστου Zαλοκώστα «Tο Xρονικό της Σκλαβιάς», σελ. 22-24). Διά τούτο απένειμεν εις την Mονήν διά τας υπηρεσίας της εις τον αντιστασιακόν αγώνα, ένα Aναμνηστικόν Mετάλλιον Eθνικής Aντιστάσεως 1941-1945 τη 13-4-1961, και ένα χρυσούν Mετάλλιον της Aντιστασιακής Oργανώσεως Mπουμπουλίνα - Λέλα Kαραγιάννη τη 8-9-1991.
  Eις το ημιυπόγειον παρεκκλήσιοιν του Aγίου Aποστόλου Πέτρου, το ευρισκόμενον παραπλεύρως του Kαθολικού της Iεράς Mονής, εφιλοτεχνήθησαν ψηφιδωτά αρίστης τεχνοτροπίας μεταξύ των ετών 1970-1978, επειδή η πολλή υγρασία του χώρου κατέστρεφε κάθε απλή τοιχογραφία. Kάτωθεν του παρεκκλησίου τούτου, ευρίσκεται μικρά κατακόμβη, την οποία έσκαψαν με προσωπικό μόχθο αι Mοναχαί περί το έτος 1949, κατ' εντολήν και υπόδειξιν του Γέροντος-επανιδρυτού π. Πέτρου Bλοτίλδη, ότε έλαβεν την έσωθεν πληροφορίαν ότι εγγίζει η εκδημία του προς Kύριον. Eις το βόρειον μέρος αυτής της κατακόμβης, ευρίσκεται ο τάφος του Γέροντος, «όπου ελειτούργησε ο ίδιος δύο φορές προτού κοιμηθή εν Kυρίω, αφήσας τας τελευταίας πνευματικάς νουθεσίας. Eις την ιδίαν κατακόμβην, φυλάσσονται και τα οστά των Mοναζουσών, αι δε κάρες αυτών φυλάσσονται εις ιδικάς θυρίδας επί του δυτικού τοίχου της Kατακόμβης, που αναγράφεται το όνομα εκάστης κοιμηθείσης. Eις δε τον ανατολικόν τοίχον αυτής της Kατακόμβης υπάρχουν δύο θαυμάσιες ψηφιδογραφίες της Σταυρώσεως του Kυρίου και της προσωπογραφίας του γέροντος π. Πέτρου, που ετελειώθη εν Kυρίω την 2αν Oκτωβρίου 1950.
  «Ένα από τα πλέον αξιόλογα κτίσματα της παλαιάς Bυζαντινής Mονής, που σώζεται μέχρι σήμερα σχεδόν αμετάβλητο, είναι το λεγόμενο «Φωτάναμα», που σήμερα χρησιμεύει σαν Tράπεζα των Mοναζουσών. Eλέγετο έτσι διότι εχρησιμοποιείτο από τους παλαιούς Mοναχούς σαν τόπος θερμάνσεως και αναπαύσεως κατά την διάρκεια των μακρόωρων νυχτερινών Aκολουθιών, καθώς και σαν τόπος συζητήσεως των πνευματικών των ζητημάτων. Ως εκ τούτου σώζονται μέχρι σήμερα αφ' ενός η οπή του καπνοδόχου θερμάνσεώς των, αφ' ετέρου τα γύρωθεν χαμηλά λίθινα πεζούλια με ξύλινη επένδυνση. Tο «Φωτάναμα» τούτο είναι αίθουσα υψηλή καμαροσκέπαστος, μήκους 8 μέτρων, πλάτους 3,95 μέτρων και ύψους 4,55 μέτρων, ευρισκόμενη δυτικά του Kαθολικού, ακριβώς απέναντι του νάρθηκα και εις απόστασιν δώδεκα περίπου μέτρων από αυτόν. Παλαιές τοιχογραφίες στον χώρο αυτό δεν ευρέθησαν. Tο έτος 1975 αγιογραφήθηκε στο σύνολό του αυτός ο χώρος με παραστάσεις ολόσωμων Aγίων, και διευρύνθησαν τα μικρά ανατολικά παράθυρα. Περί του «Φωτανάματος» τούτου, ως πλησιέστερου στην Aθήνα που σώζεται μέχρι σήμερα, έγραψε παλαιότερα ο καθηγητής Aναστάσιος Oρλάνδος, το 1926, που ατυχώς δεν διεσώθη. Aργότερον όμως εμελέτησαν τούτο οι: I) Mιχαήλ Γκητάκος («Mαθήματα Xριστιανικής και Bυζαντινής Aρχαιολογίας και Tέχνης», εν Aθήναις 1975, σελ. 582) και 2) Kων/νος N. Ξενογιάννης: «Tο Φωτάναμα της Bυζαντινής Mονής Aγίου Iεροθέου Mεγάρων», που ανεκοίνωσε εις το 7ον Διεθνές Συνέδριον της Eπιστημονικής Eταιρείας Παραδοσιακών Σπουδών (Aθήναι 14-17 Mαίου 1981), και εξέδωκεν αργότερον εις αυτοτελές μικρόν τεύχος, με πλουσίας παραπομπάς που ολοκληρώνουν την μελέτην του.
  Bορείως και ανατολικώς του Kαθολικού, σώζονται σχεδόν αμετάβλητες (με μικράς εξωτερικάς επιδιορθώσεις) δύο πτέρυγες παλαιών κτιρίων (κελλία των πατέρων, παλαιόν Hγουμενείον, Γεροντικόν, θυρωρείον κ.λ.π.) με θολωτές στέγες, χαμηλές πόρτες και μικρά παράθυρα, που μαρτυρούν το ασκητικόν πνεύμα και το ταπεινόν φρόνημα των παλαιών Mοναχών.
  Mετά το 1930, αι Mοναχαί ήρχισαν να ανεγείρουν εκ νέου διάφορα κτίρια προς κάλυψιν των αναγκών τους. Kαι εν πρώτοις άνοιξαν εις το κέντρον σχεδόν της μικράς αυλής πηγάδι, «όπου ανεύρον νερό εις βάθος 33ων μέτρων, και προσελκύει το βλέμμα του εισερχομένου καθότι εκτίσθη γύρωθεν με παλαιές πέτρες. Eπίσης μεταξύ των καινούργιων κτισμάτων, δεσπόζει ο μικρός αλλά μεγαλόπρεπος Nαός της Aγίας Φιλοθέης της Aθηναίας, που ανηγέρθη περί το 1970. Eις το πλησίον του περιβόλου της Mονής μικρόν σπήλαιον εγκαινιάσθη το 1967 ο μικρός ναός του Aγίου Iωάννου του Kαλυβίτου, και σήμερον επιχειρείται η ανέγερσις ναού επ' ονόματι του Aγίου Mάρκου του Aθηναίου, εις το ακριβώς διπλανόν σπήλαιον.
  Eπίσης εις την δικαιοδοσίαν της Mονής ανήκουν και τα παλαιόθεν παραχωρηθέντα διά νομίμων συμβολαίων εξωκκλήσια του αγίου Iωάννου του Θεολόγου (όπου διασώζονται μέχρι σήμερον μισοκατεστραμμένες τοιχογραφίες του 16ου αιώνος), και του αγίου ευαγγελιστού Λουκά, που κτίσθηκε το πρώτον και εγκαινιάσθη το 1878, ανηγέρθη δε προσφάτως εκ νέου, λόγω των ζημιών εκ του μεγάλου σεισμού του έτους 1981. Tα εξωκκλήσια αυτά ευρίσκονται εις απόστασιν ολίγων χιλιομέτρων από την Mονή.
  Eις την Iεράν Mονήν ανήκει και το Mετόχιον της Aγίας Bαρβάρας εις τον κάμπο (Eλαιώνα) των Mεγάρων. O Nαός ούτος είναι κτίσμα του 15ου αιώνος, πολύ μικρών διαστάσεων, αλλά μεγάλης αρχαιολογικής αξίας λόγω του οκταγωνικού τρούλου κωνικής μορφής. O μικρός ούτος Nαός ανήκε παλαιότερον εις τον ενοριακόν Nαόν Aγίας Παρασκευής Mεγάρων. Aπό της 24ης Oκτωβρίου 1969, διά του υπ' αριθ. 6082 συμβολαίου (Yποθηκοφυλάκιον Mεγάρων α.α. 3862/6-11-1969), παρεχωρήθη οριστικώς και αμετακλήτως εις την Iεράν ταύτην Mονήν, διά δωρεάς υπογραφείσης παρά του εφημερίου ιερέως Nικολάου Mπέη, της Hγουμένης Eυλογίας Παπαθεωδώρου και των παρόντων συμβολαιογράφων, ίνα χρησιμεύση ως Mετόχιον της Iεράς Mονής.
  Aπό της 28ης Mαρτίου 1970, εγκατεστάθησαν εκεί τρεις Mοναχαί, και ήρχισαν την κτιριακήν συγκρότησιν. Ήγειραν μετ' ολίγον έτερον Nαόν, πολύ μεγαλύτερον και μεγαλοπρεπέστερον, επ' ονόματι του Aγίου Nεκταρίου επισκόπου Aιγίνης, και ολοκλήρωσαν προ ολίγων ετών την αγιογράφησίν του. Eπίσης προσέθεσαν εις τον περίβολον και άλλα αναγκαία κτίρια, όπως τράπεζα των Mοναζουσών και των ξένων, κελλία, χώρους φιλοξενίας κ.λ.π., και ασκούνται υποτασσόμεναι εις την Hγουμένην της κυριάρχου Mονής, εις το Mοναχολόγιον της οποίας είναι εγγεγραμμέναι.
  O πολυτιμότερος θησαυρός της παλαιφάτου Mονής ταύτης, είναι η θαυματόβρυτος Kάρα του Aγίου Iεροθέου, που αναπέμπει ευωδίαν άρρητον, και πληροί μυστικής ευφροσύνης τους ευλαβείς προσκυνητάς της. Προσφάτως δε, έσωσε την Mονήν από τον κίνδυνο της μεγάλης πυρκαϊάς, την 8ην Iουλίου 1988, όταν οι φλόγες έφθασαν εις την πόρταν της Mονής.
  H Iερά Mονή πανηγυρίζει δις του έτους: την 15ην Aυγούστου, και την 4ην Oκτωβρίου. Aριθμοί 16 Mοναχές, υπό την καθοδήγησιν της Kαθηγουμένης Tαβιθά Σεντουκίδου, που είναι η 4η κατά σειράν Hγουμένη από της ανασυστάσεως της Mονής εις γυναικείαν. H Mονή αύτη είναι η αρχαιοτέρα από τις γυναικείες επανιδρυθείσες Mονές της Mητροπολιτικής Eπαρχίας, ο δε Nαός-Kαθολικόν αυτής, ο αρχαιότερος μετά την Mονήν Δαφνίου. Aξίζει δε να σημειωθεί εν κατακλείδει, ότι χάρις στις εργασίες του τμήματος Bυζαντινών Aρχαιοτήτων, που έγιναν τον Δεκέμβριο του 1980, και επεμελήθησαν την στήρηξιν και ανακεράμωση του Tρούλου, εσώθη ο Nαός εκ του σεισμού του 1981. Oλίγον ενωρίτερον δε, (το έτος 1978), διά πολυμόχθου εργασίας των αυτών αρχαιολόγων, ήλθαν εις το φως οι θαυμάσιες τοιχογραφίες του τρούλου και του κυρίως ναού που είχαν καλυφθεί με πολλά στρώματα ασβέστου, για να μας φανερώσουν μέρος τι, από το κάλλος και το μεγαλείον της παλαιάς Mονής ταύτης.

Μονή Αγίου Ιωάννη Προδρόμου Μακρυνού

ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (Μοναστήρι) ΜΕΓΑΡΑ
Τηλέφωνο: +30 22960 51333

Μονή Αγίου Νικολάου Ύδρας

ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ (Μοναστήρι) ΥΔΡΑ
Τηλέφωνο: +30 22980 52551

Μονή Αγίων Πάντων Σπετσών

ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (Μοναστήρι) ΣΠΕΤΣΕΣ
Τηλέφωνο: +30 22980 72300, 72192
  Ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνος (1803) αναφέρεται η ύπαρξη μικρής εκκλησίας των Αγίων Πάντων στο λόφο πάνω από τον όρμο που σήμερα καλείται της Αγίας Μαρίνας. Γύρω από αυτό το εκκλησάκι, η υδραία τη καταγωγή Σοφρωνία, σύζυγος του Σπετσώτη πλοιάρχου Β. Γκίνη, ίδρυσε περί το 1830-33 το γυναικείο μοναστήρι που λειτουργεί έκτοτε ανελλιπώς μέχρι σήμερα και έγινε η πρώτη ηγουμένη του.
  Το 2001 διαπιστώθηκαν στατικά προβλήματα στον τρούλο και στα θεμέλια της παλαιάς εκκλησίας, η οποία κατεδαφίσθηκε εξ ολοκλήρου και στη θέση της ανεγείρεται νέα μεγαλύτερη εκκλησία των Αγίων Πάντων.
  Οι λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδος θεωρούνται ιδιαίτερα κατανυκτικές στους Αγίους Πάντες και πολλοί Σπετσιώτες και επισκέπτες τις παρακαλουθούν.
  Μπροστά στη Μονή Αγίων Πάντων υπάρχει το ένα από τα δύο νεκροταφεία των Σπετσών, με τάφους πολλών προσωπικοτήτων από την πλούσια ιστορία του νησιού.

Μονή Γενεσίου Θεοτόκου Ζούρβας

ΜΟΝΗ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΖΟΥΡΒΑΣ (Μοναστήρι) ΥΔΡΑ
Τηλέφωνο: +30 22980 52344
1. ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ - ΟΝΟΜΑ
  Εις το ανατολικόν άκρον τής ιστορικής νήσου Ύδρας και εις άγονον βραχώδες οροπέδιον τής ´Ανω Ζούρβας, ευρίσκεται, απομονωμένη -θα έλεγε κανείς- από τον κόσμον η Ιερά Μονή τού Γενεσίου τής Θεοτόκου. Από το πλοίον, κατά τό δρομολόγιον τής Ύδρας - Πειραιώς, μόλις διακρίνεται - ένα άσπρο σημάδι - μεταξύ ουρανού και γης. Απομακρυσμένη από πόλεις και ανθρώπους, στερουμένη τών συγχρόνων ανέσεων τού πολιτισμού και αποτραβηγμένη εις τήν ερημικήν της σιωπήν, λατρεύει επί σειράν ετών τον Κύριον και την Αειπάρθενον Μητέρα Του, τήν κατ’ εξοχήν Προστάτιδά της, μετά τών Αγίων Θεοπατόρων, οι Οποίοι υπηρέτησαν διά τής αφοσιώσεώς Των το Ύψιστον Μυστήριον τής Ενσάρκου Οικονομίας τού Θεού μας, αξιωθέντες νά «υπεραρθούν απάντων γεννητόρων» και να γεννήσουν τήν Υπεραγίαν Θεοτόκον.
  Το όνομα Ζούρβα η περιοχή αυτή έλαβεν - καθώς υπάρχει παράδοσις - από κάποιον άρχοντα ονόματι Ζούρβαν, ο οποίος λέγεται, ότι είχε κτισμένον το αρχοντικόν του εις την σημερινήν θέσιν τής Ιεράς Μονής, το ολιγώτερον εκτεθειμένον εις όλους τούς ανέμους μέρος τής περιοχής. Την παράδοσιν επιβεβαιώνει εν μέρει το γεγονός ότι κατά καιρούς έχουν ευρεθεί, σκαπτομένου τού εδάφους, λίθινα σκαλιστά τεμάχια κιόνων ίσως ή κιονοκράνων, η δέ πρώτη Καθηγουμένη μοναχή Καλλινίκη Παπαγεωργίου, ισχυρίζετο ότι μέ τήν εγκατάστασίν της ενταύθα - περί το 1920 - ενεθυμείτο χαλάσματα παλαιοτάτης οικίας, πολύ πλησίον τών κτιρίων τής Ιεράς Μονής.
  Το τοπίον γύρω από την Ιεράν Μονήν παρουσιάζει μίαν απλήν ερημικήν μεγαλοπρέπειαν. Από την θάλασσαν χαμηλά, βράχοι απότομοι και άγριοι, υψώνονται έως επάνω εις ύψος περίπου 200 μέτρων. Είναι τά «Καρούλια τής Ύδρας», όπως τά ωνόμασεν κάποιος Γέρων πνευματικός. Οπουδήποτε στραφούν οι οφθαλμοί δέν αντικρύζουν τίποτε άλλον, ειμή μόνον πέτρα. Βλάστησις ελαχίστη, αλλά σπανία εις την απέριττην ομορφιάν της. Την άνοιξιν μοσχοβολά η πειροχή όλη από την φασκομηλιά, το θυμάρι και το κατακίτρινο ξάλαφτο, ενώ το χειμώνα πλημμυρίζει ο τόπος από ευωδιαστές σπέντζες (ή μανουσάκια), τά «άνθη τής Παναγίας τής Ζούρβας», όπως πολλοί τά λέγουν, διότι μόνον εδώ φυτρώνουν και πολλαπλασιάζονται χωρίς την παραμικράν περιποίησιν. Όσον από άγρια χόρτα τού βουνού πικρά και δυσεύρετα δι’ όσους τά επιθυμούν, υπάρχουν άφθονα.
  Από τον λιμενίσκον εις την θάλασσαν - τον αρσανά τής Μονής - τήν Λέδιζαν, φέρει ως επάνω τόν προσκυνητήν στενόν δρομάκι μέ πρόχειρον καλντερίμι, έργον αφαντάστου κόπου, μόχθου και πολλών ιδρώτων, ποίος γνωρίζει τίνων ασκητών και παλαιών κτητόρων, οι οποίοι μέ επιμονήν θαυμαστήν υπέταξαν εις την θέλησίν των το βραχώδες απόκρημνον βουνό. Διότι λέγεται ότι πρώτα κατεσκευάσθη ο δρόμος και κατόπιν μετεφέρθησαν δι’ αυτού τά υλικά προς ανέγερσιν τής Ιεράς Μονής.
  Παρ’ όλην όμως τήν αγριότητα τών σιωπηλών σκυθρωπών βράχων, η γαλήνη και η ηρεμία τής φύσεως, ιδίως κατά τήν απογευματινήν και νυκτερινήν ώραν μέ τά πανέμορφα χρώματα τού δειλινού, αναπαύουν και ειρηνεύουν την ψυχήν και το πνεύμα. Από μακρυά ακούονται οι κωδωνίσκοι τών ολίγων προβάτων, το κελάηδισμα τής πέρδικας και η βοή τής θαλάσσης. Αυτήν τήν ώραν η καρδία ασυναισθήτως και αυθορμήτως υψώνεται προς τον Θεόν. Τον αισθάνεται πολύ πλησίον της και νοιώθει την ανέκφραστον Θείαν Μεγαλειότητα συνηνωμένην μέ τήν απέραντον Πατρικήν Αγάπην προς τον ελάχιστον άνθρωπον. Τότε τελείως απομεμακρυσμένη από κάθε θόρυβον τού κόσμου, μέ τήν αίσθησιν τής μηδαμινότητός της και τής αμαρτωλότητος, ζητεί μέ πόθον νά συνομιλήση μαζί Του μέ τήν εμπιστοσύνην τού τέκνου προς τον Πατέρα. Αναζωογονείται εις τήν Παρουσίαν Του και κάτω από το γλυκύ βλέμμα τής Θεοτόκου και το ιλαρόν τών Αγίων Θεοπατόρων παίρνει αποφάσεις, μεταμελείται, ζητεί το έλεος, την Προστασίαν, τήν λύσιν τών προβλημάτων της. Μοναδικαί, ανεξίτηλαι στιγμαί εις τήν ζωήν τού ανθρώπου, τάς οποίας δέν ευρίσκει εις τούς περικαλλείς και πολυφώτους μεγαλοπρεπείς Ναούς τών πόλεων μέ τον θόρυβον και τήν πολυκοσμίαν. Βεβαίως παντού υπάρχει ο Θεός, αλλ’ είναι μερικοί τόποι, όπου η ψυχή νοιώθει μόνη ενώπιόν Του μέσα εις την σιωπήν. Κι ένας τέτοιος τόπος είναι το Μοναστήρι τής Ζούρβας.
  Παλαιότερον αρκετοί ποιμένες μέ τάς οικογενείας των και τά ποίμνιά των υπέμεναν την τραχείαν ζωήν των μέ όλας τάς καιρικάς συνθήκας κι εγέμιζαν μέ τήν παρουσίαν των τήν περιοχήν τής Ζούρβας. Η Μονή ήτο το καταφύγιόν των, η ανάπαυσίς των, εδώ εκμυστηρεύονταν τούς πόνους και τάς δυσκολίας των κι εύρισκαν παρηγορίαν, ήκουον την σοφήν πεπειραμένην συμβουλήν τού Γέροντος πνευματικού Δανιήλ Σιάκου, εμάνθανον τά πρώτα γράμματα τά τέκνα των, προσέφερον τά πρώτα από τα λιγοστά προϊόντα τής εστερημένης ζωής των εις τήν Παναγίαν κι εβοηθούσαν προθυμότατα μέ τόν κόπον των εις ό,τι εχρειάζετο η Μονή. Σήμερον όμως ερήμωσαν ολίγον κατ’ ολίγον αι αγροκατοικίαι και μόνον κατά τάς ημέρας τού Πάσχα τά τέκνα των φθάνουν νά ξαναζήσουν τάς παιδικάς των αναμνήσεις εις τόν ιερόν περίβολον τής Μονής, διά τήν οποίαν τρέφουν ιδιαιτέραν ευλάβειαν, εκτίμησιν και εμπιστοσύνην.
  Η συγκοινωνία τής Μονής μέ τήν Χώραν (Ύδραν) παρουσιάζει μεγάλην δυσκολίαν και απαιτεί αρκετόν κόπον, καθότι δέν υπάρχει δρόμος, η απόστασις είναι σχεδόν 3 ώρας και το μοναδικόν μεταφορικόν μέσον εις τά Υδραϊκά βουνά είναι το υποζύγιον, το οποίον μεταφέει από τά ελαφρότερα έως τά βαρύτερα φορτία διά τάς ανάγκας τής αδελφότητος.
  Διά ξηράς υπάρχει ένα απλό μονοπάτι, το οποίον αλλού κατέρχεται εις τά ρέμματα κι αλλού ανέρχεται εις τά ισώματα, κατεστραμμένον από τήν πάροδον τού χρόνου και πολύ επικίνδυνον εις την εποχήν χειμώνος. Η αδελφότης από τά πρώτα χρόνια τής ιδρύσεως τής Ιεράς Μονής χρησιμοποιεί το υπομονετικόν γαϊδουράκι διά τάς τακτικάς ανάγκας μεταβάσεως εις Ύδραν. Μάλιστα προτού έλθη έως εδώ μέ τήν εξέλιξιν η άνεσις τού τηλεφώνου, έπρεπε να μεταβή αδελφή μέ οιονδήποτε καιρόν, έστω και δι’ ένα φάρμακον ή μίαν απαραίτητον παραγγελίαν. Παρ’ όλον όμως το δυσχερές και κοπιώδες τού δρόμου, το θέαμα κατά μήκος τών βουνών είναι υπέροχον. Απότομο κατέρχονται έως τήν αφρισμένην ή γαλήνιον θάλασσαν, και σχηματίζουν χαράδρας, όπου μόνον αίγες ημπορούν να αναρριχώνται, σπανίως δέ μερικοί τολμηροί ριψοκινδυνεύουν νά φθάσουν τήν κάπαρη και το κρίταμι εις τά πλέον προσιτά μέρη.
  Όποιος ξεκινήσει από τήν Χώραν προς Ζούρβαν, καθ’ οδόν θά συναντά τό ένα κατόπιν τού άλλου εξωκκλήσια και Μοναστήρια, μέ τά οποία η βαθεία ευσέβεια προς τον Ύψιστον και ο πόθος τής ερημικής ζωής, ο έρως τού Θεού και τής μονώσεως, εγέμισαν από παλαιοτάτων χρόνων τήν ερημίαν. Αφού προσπεράση το Ησυχαστήριον τών Αγίων Φωτεινής και Ελισάβετ - μετά τάς τελευταίας οικίας τής Ύδρας - και ανεβή τήν απότομην Παναγιά, συναντά πρώτον το νεόκτιστον χαριτωμένον Εκκλησάκι τού Τιμίου Σταυρού. Εν συνεχεία δεξιά εις ύψωμα τήν γυναικείαν Μονή τής Αγίας Ματρώνης μέ τό παρεκκλήσιον τού Αγίου μάρτυρος Σώζοντος και αριστερά επάνω εις βράχον τήν Αγίαν Τριάδα, παλαιάν γυναικείαν Μονήν, η οποία ανεκαινίσθη και μετετράπη εις ανδρικήν, γνωστήν ως «Μοναστικός Οίκος Πατερικής Διακονίας». Μετά το μοναδικόν δασύλλιον από πεύκα εις όλην τήν διαδρομήν του, υπάρχει η πριν ερειπωμένη Εκκλησία τών Αγίων Μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τού Τροπαιοφόρου και Δημητρίου τού Μυροβλήτου, η οποία εσχάτως ανεκαινίσθη. Κατόπιν η Ιερά Μονή τού Θαλασσινού Αγίου Νικολάου, όπου επί σειράν ετών εμόνασεν έγκλειστος ο ιερομόναχος γέρων Αρσένιος και προ 5 ετών επεσκευάσθη μετατραπείσα εις γυναικείαν Μονήν. Αριστερά και χαμηλά εις την θάλασσαν το εξωκκλήσιον τής Αγίας Παρασκευής. Εις τήν συνέχειαν τού δρόμου, επάνω εις βραχισμόν το μικρόν απέριττον ερημοκκλήσιον τού «Ενσάρκου Αγγέλου», τού Προφ. Ηλιού. Προσπερνά και το πτωχικόν ερημοκκλησάκι τού Αγ. Γεωργίου τού Τροπαιοφόρου, οπότε πλέον φαίνεται καθαρά εις το βάθος η Μονή τής Ζούρβας όπου φθάνει κανείς εντός 45 περίπου λεπτών τής ώρας.
  Σήμερον η συγκοινωνία γίνεται κυρίως μέ καϊκάκι, ή βάρκα ή θαλάσσιο ΤΑΧΙ, όταν ο καιρός το επιτρέπη. Ο επισκέπτης καθώς ταξιδεύη μέ γαλήνην, θαυμάζει τήν αγριότητα τών βράχων, οι οποίοι από ψηλά καταλήγουν απρόσιτοι εις την θάλασσαν και χαίρεται τα παιγνίδια τών γλάρων εις το νερό. Το ταξίδι διαρκεί περί τά 45 λεπτά τής ώρας. Από το λιμανάκι Λέδιζα, η ανάβασις απαιτεί αντοχήν και αρκετάς στάσεις, δια νά πάρη δύναμιν το σώμα και να περιπλανηθή το μάτι εις το μεγαλόπρεπον γύρω τοπίον. Μέ αργόν ρυθμόν εντός 40-45 λεπτών τής ώρας, το μονοπάτι φέρει εις τήν είσοδον τής Ιεράς Μονής.

2. Εύρεσις Ι. Εικόνος και ίδρυσις Ι. Μονής.
  Πότε ακριβώς ιδρύθη, υπό ποίου και ποίος ήτο ο κτήτωρ τής Ιεράς Μονής τού Γενεσίου τής Θεοτόκου «Ζούρβας» είναι άγνωστον.
  Γενικώς διά τά πρώτα έτη τής χριστιανικής Εκκλησίας τής νήσου Ύδρας δέν υπάρχει καμμία ωρισμένη πληροφορία ή γραπτή μαρτυρία. Πρό τού έτους 1460, κάτοικοι τής νήσου ήσαν ολίγοι ποιμένες, οι οποίοι έζων εστερημένην ζωήν εις τά απότομα γυμνά βουνά, διαμένοντες εις καλύβας και καλλιεργούντες τά ελάχιστα απαραίτητα γεωργικά των προϊόντα εις το άγονον βραχώδες έδαφος. Η χριστιανική των ζωή ήτο υποτυπώδης. Ιερείς και Ιεροί Ναοί μάλλον δέν υπήρχαν καθόλου.
  Συγγραφείς εξ Ύδρας, οι οποίοι ησχολήθησαν μέ τήν ιστορίαν τής νήσου, αναφέρουν τά εξής διά τήν εξέλιξιν τής θρησκευτικής ζωής τών κατοίκων:
  Περί τό έτος 1348, οι Βυζαντινοί Δεσπόται τού Μωρέως, διά νά υπερασπίσουν τούς τόπους των και νά πυκνώσουν τον αραιόν πληθυσμόν των - λόγω συχνοτάτων επιδρομών - εκάλεσαν τούς Αρβανίτας, προερχομένους από τήν Βόρειον Ήπειρον, Ορθοδόξους κατά τό θρήσκευμα και μέ φρόνημα Ελληνικόν. Οι Αρβανίται αυτοί είναι απόγονοι αρχαίων φυλών Ελλήνων και Ιλλυριών και προέρχονται κατόπιν αναμίξεως Ελλήνων και εξελληνισμένων Αλβανών. Συνεπώς είναι μέν συγγενείς τών σημερινών Αλβανών, αλλ’ όχι Αλβανοί. Υπήρξαν σκληραγωγημένοι υπερασπισταί τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ιδίως τού Δεσποτάτου τού Μωρέως.
  Μετά όμως από τήν κατάληψιν και τής Πελοποννήσου από τούς Τούρκους, οι Αρβανίται πιεζόμενοι από τον κατακτητήν, περί το 1460 έτος, ήλθον εις τον βράχον τής Ύδρας, διά νά ζήσουν μαζί μέ τούς ελαχίστους κατοίκους μίαν λιτήν και σκληράν ζωήν, αλλ’ ελευθέραν, εις τά άγρια γυμνά βουνά. Τοιουτοτρόπως επεκράτησεν οριστικώς ο ενσυνείδητος χριστιανικός βίος, διότι οι Αρβανίται, φανατικοί χριστιανοί από τον τόπον των, επέβαλον τήν πίστιν των. Προ τής εποχής αυτής, η Εκκλησία τής Ύδρας εις ουδεμίαν Αρχιεπισκοπήν είχε υπαχθή, διότι λόγω τής ασημότητος αυτής ήτο άγνωστος εις το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως. Αφ΄ότου ήλθον οι πιστοί Αρβανίται, ενδιεφέρθη διά τόν χριστιανικόν πληθυσμόν ο Επίσκοπος Κύθνου, ο οποίος μετέβαινεν κατ’ έτος εις την νήσον προς καταρτισμόν τών κατοίκων και χειροτονίαν ιερέων.
  Τά μετέπειτα έτη τής Τουρκοκρατίας, η Εκκλησία τής νήσου υπάγεται εις τήν Επισκοπήν Αιγίνης. Ως παλαιότερος και πρώτος γνωστός Επίσκοπος Ύδρας, αναφέρεται ο άγιος Διονύσιος (Σιγούρος) ο Αιγινίτης, το έτος 1587.
  Ολίγον κατ’ ολίγον ήρχισαν νά κτίζωνται οι σημερινοί Ιεροί Ναοί τής Ύδρας. Ο Ιερός Ναός τής Μονής τού Γενεσίου τής Θεοτόκου, πιθανόν νά εκτίσθη περί το 1710.
  Αν και υπάρχη η υπόθεσις, ότι εις τά απομεμακρυσμένα, δύσβατα και δυσπρόσιτα εις τούς πειρατάς μέρη τής Ύδρας, όπως είναι κατ’ εξοχήν η περιοχή τής Ζούρβας, και όπου κατ’ αρχάς κατώκησαν οι Αρβανίται μέ τούς εντοπίους ποιμενας, είχον κτισθή αι πρώται Εκκλησίαι προ τού έτους 1640 ακόμη. Το 1769 όμως σεισμός δυνατός εκρήμνισεν ίσως πολλάς, αι οποίαι αργότερον διωρθώθησαν. Ο εξ Ύδρας συγγραφεύς Γεώργ. Ν. Σαχίνης αναφέρει, ότι εις τήν συζήτησίν του μέ τόν ανακαινιστήν και ιδρυτήν τής σημερινής γυναικείας Ιεράς Μονής, τον γέροντα πνευματικόν Δανιήλ Σιάκον, επληροφορήθη ότι η ιερά εικών τής Παναγίας ευρέθη το έτος 1776 εντός σπηλαίου παρά το κτήμα κάποιου Ελευθερίου Γιαννίκη, ο οποίος και ίδρυσεν το Μοναστήρι, γεννόμενος μάλιστα και ιερεύς αυτού. Περί τής πληροφορίας αυτής, σήμερον δέν ευρίσκεται ουδεμία γραπτή μαρτυρία, ίσως μετεδόθη προφορικώς ως παράδοσις.
  Εκ παραδόσεως επίσης γνωρίζομεν και περί τής ευρέσεως τής θαυματουργού Αγ. Εικόνος τού Γενεσίου τής Θεοτόκου τά εξής: Έναντι τής σημερινής θέσεως τής Ι. Μονής έζη κάποτε ένας ηλικιωμένος και ευλαβής ποιμήν. Μίαν νύκτα εις τον τόπον όπου είναι τώρα κτισμένος ο Ιερός Ναός είδεν φως. Το γεγονός τό οποίον επανελήφθη επί μίαν εβδομάδα εν συνεχεία την νύκτα, τού προξένησεν μεγάλην εντύπωσιν, καθότι ο τόπος ήτο έρημος και την ημέραν δέν υπήρχεν εις το μέρος αυτό τίποτα τό οποίον νά εξηγή τήν εμφάνισιν τού νυκτερινού φωτός. Υπό Θεού φωτιζόμενος και απορών διά τό θαυμάσιον, μετέβη εις την χώραν, όπου ανήγγειλεν εις τήν Εκκλησιαστικήν αρχήν το φαινόμενον. Δέν έγινεν όμως πιστευτός εις όσα έλεγεν κι επανήλθεν εις την κατοικίαν του άπρακτος. Επειδή όμως και πάλιν παρουσιάζετο εις το ίδιον ακριβώς σημείον το υπερφυσικόν φως, μετέβη εκ δευτέρου εις την Ύδραν και το ανέφερεν. Εμπρός εις την επιμονήν του τότε, εκ περιεργείας μάλλον ή εξ ευλαβείας κινούμενοι, ήλθον κι έσκαψαν εις το μέρος όπου ο απλοϊκός ποιμήν τούς υπέδειξεν. Και - ω τού θαύματος - ευρέθη ωραιοτάτη Αγία Εικών τού Γενεσίου τής Θεοτόκου (λέγεται δε ότι ίσως είναι έργον τού Ευαγγελιστού Λουκά και μία εκ τών 70 Εικόνων Του).
  Χαρά άφατος και αγαλλίασις, συγκίνησις βαθυτάτη και πηγαία ευλάβεια διεδέχθη τήν προηγουμένην αμφιβολίαν. Αμέσως εκτίσθη προχείρως προσκυνητάρι, όπου τήν ετοποθέτησαν, εις τούτο ακριβώς το σημείον τής ευρέσεως, έκαιεν δέ ακοίμητον κανδήλι εμπρός εις την Χαριτόβρυτον αγία Εικόνα. Σήμερον εις το σημείον αυτό ευρίσκεται το Καθολικόν τής Ι. Μονής, η Ιερά Εικών δε εκαλύφθη εκ φύλλου αργύρου επιχρυσωμένου.
(Απόσπασμα)

Μονή Ζωοδόχου Πηγής Καλαυρίας Πόρου

ΜΟΝΗ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΚΑΛΑΥΡΕΙΑΣ (Μοναστήρι) ΠΟΡΟΣ
Τηλέφωνο: +30 22980 22926, 26211

Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσολεοντίσσης Αίγινας

ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Μοναστήρι) ΑΙΓΙΝΑ
Τηλέφωνο: +30 22970 22208
  Ανεπανάληπτο μνημείο του 1403 και 1614 είναι το Μοναστήρι της Παναγίας Χρυσολεόντισσας που βρίσκεται στο κέντρο του νησιού στη μέση μίας θαυμάσιας κοιλάδας κατάφυτης από σκίνα, πουρνάρια και κέδρα.
  Από το κτίσμα του 1403 έχει απομείνει ο πανύψηλος πύργος, ο δε βασιλικού ρυθμού ναός είναι κτίσμα του 1614 πάνω στα θεμέλια του προϋπάρχοντος ναού με το περίφημο σε τέχνη σκαλιστό τέμπλο και την εικονογράφηση λαϊκού αγνώστου καλλιτέχνη.
  Η Μονή χτίστηκε το 1403 επί αυτοκράτορα Ηρακλείου. Με την πάροδο των ετών απέκτησε από τις δωρεές των Αιγινητών μεγάλη ακίνητη περιουσία.
  Το 1614 από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Τιμόθεο υπογράφεται Πατριαρχικό Σιγίλιο και η Μονή γίνεται Σταυροπηγιακή. Έτσι το Μοναστήρι αποσπάται από την Επισκοπή Αιγίνης και επί Επισκόπου Νήφωνος μέχρι και σήμερα υπάγεται απευθείας στο Οικ. Πατριαρχείο.   Στους χρόνους της σκλαβιάς αλλά περισσότερο στον αγώνα του 1821 η Μονή προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες οικονομικές και ηθικές όπως αποδεικνύεται από παλαιά έγγραφα.
  Σήμερα το Μοναστήρι που λειτουργεί πλέον ως Γυναικεία Μονή είναι πολύ προσιτό από τον αμαξιτό δρόμο (οδός Αφαίας και μετά δεξιά λίγο πριν από την στάση για το Μοναστήρι Αγίου Νεκταρίου).

Μονή Φανερωμένης Σαλαμίνας

ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ (Μοναστήρι) ΣΑΛΑΜΙΝΑ
Τηλέφωνο: +30 210 4681861
  Το Μοναστήρι βρίσκεται στο βόρειο άκρο του νησιού απέναντι από την Μεγαρική Ακτή σε μια καταπράσινη πευκόφυτη περιοχή. Το Μοναστήρι οικοδομήθηκε στα ερείπια υπάρχοντος ναού όπως αναφέρουν πληροφορίες σχετικά με την εύρεση της εικόνας της Παναγίας από τον Λάμπρο Κανέλλο κτίστη της Μονής που καταγόταν από τα Μέγαρα και είδε τρεις φορές σε όραμα του την Παναγία που του είπε να μεταβεί στη Σαλαμίνα και να οικοδομήσει το ναό που βρισκόταν σε ερείπια , πράγμα που έγινε . Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Λάμπρος Κανέλλος ( ο ´Αγιος Λαυρέντιος όπως θα τον ονομάζουμε στο εξής ) διέπλευσε τη θάλασσα μεταξύ Μεγαρικής ακτής και νήσου Σαλαμίνας κατά προτροπή της Θεοτόκου πάνω στο επανωφόρια του «Ρίψε το επανωφόριον σου είς την θάλασσα και ανέβα επ΄αυτού θα διαπλεύσεις ασφαλώς αυτήν και θα αποβιβασθείς εις την έναντι της νήσου ακτής » . Ο ´Αγιος επεδόθη σε πολύμοχθες έρευνες και αξιώθηκε να βρει , θαμμένη , ανάμεσα σε ερείπια του ναού την ´Αχραντο εικόνα της Παναγίας και ανεδείχθη σε ήρωα του χριστιανισμού.
  Κατόρθωσε σε χρόνια μαύρης δουλείας (τουρκοκρατία ) να οικοδομήσει τον ναό και δώσει στη μονή το όνομα « Φανερωμένης » ή « Νεοφανείσα» και να την προσφέρει στο Θεό « θυμίαμα εύοσμο , μύρο πολύτιμο » . Ο ´Αγιος Λαυρέντιος , χάρη στα πολύτιμα χαρίσματα του , έγινε στήριγμα για τους μονάζοντες , βοηθός για τους φτωχούς , προστάτης για τα ορφανά . Αυτή την παράδοση συνεχίζει μέχρι σήμερα το μοναστήρι . Ο άγιος Λαυρέντιος εκοιμήθη εν Κυρίω στις 9 Μαρτίου του έτος 1707 . Το παράδειγμα του ακολούθησαν και τα μέλη της οικογένειας του . Η σύζυγος έγινε μοναχή και ο υιός του Ιωάννης διαδέχθηκε τον πατέρα του ως ηγούμενος της Μονής με το όνομα Ιωακείμ. Στον ´Αγιο αποδίδονται και πολλά θαύματα . Το ιερό λείψανο του Θεοφόρου Πατρός ετάφη στην μονή.
  Η ιστορική μονή Φανερωμένης ήταν Σταυροπηγιακή και δεν υπήγετο στον Μητροπολίτη της περιφέρειας αλλά στον Οικουμενικό Πατριάρχη και γι’ αυτό υπάρχουν Πατριαρχικά σιγίλια που το αποδεικνύουν . Στο μοναστήρι σώζονται και άλλα χειρόγραφα τουρκικά και ελληνικά. Αξιόλογη είναι η δράση της Μονής στα χρόνια της τουρκοκρατίας και κατά την επανάσταση του 1821 . Στη μονή έβρισκαν ασφάλεια οι γυναίκες και τα παιδιά των πολεμιστών. Εκεί έκρυβαν τα πολεμοφόδια , διάφορους θησαυρούς και κειμήλια . Γίνονταν συναντήσεις οπλαρχηγών και συσκέψεις . Βρίσκανε περίθαλψη και θεραπεία οι πληγωμένοι στις μάχες . Εκεί βρήκε καταφύγιο και ο αρχιστράτηγος του αγώνα Γεώργιος Καραϊσκάκης όπως εκφράζεται στους παρακάτω στίχους :
  « Εγώ κι’ αν ελαβώθηκα , συντρόφοι , μη λυπάστε πάω ταχύ στη Κούλουρη μέσ’ στη Φανερωμένη πουν’ οι βασιλικοί γιατροί να γιάνουν την πληγήν μου και να κρεμάσω τ. άρματα επάνω στ ´Αγιο βήμα κι’ ως τα διαβάση ο λειτουργός θε να τα βάλω ν’ άρθω ».
  Η δημοτική ποίηση βάζει στο στόμα του Κιουταχή τους παρακάτω στίχους:
  « Χωριά και κάμποι και βουνά και όλα τα μοναστήρια Διάβηκα , τα πάτησα και τά καμα όλα στάχτη Μα η Παναγιά της Κούλουρης , το Μέγα μοναστήρι Οπούχει εξήντα σήμαντρα κι είκοσι τρεις καμπάνες Με δεσποτάδες ιερείς με ψάλτες ενενήντα Στέκεται και με πολεμά δεν φίνει να την πάρω Δεκάξι φόρμους έκανα κι εικοσιενιά γιουρούσια Μα η φωτιά της μ’ έκαψε και φεύγω την αφήνω ».
  Τα τελευταία χρόνια το μοναστήρι της Φανερωμένης περιήλθε σε παρακμή και έφθασε να έχει μόνο τρεις μοναχούς γέροντας . Το 1944 ο Μητροπολίτης Αττικής - Μεγάρων και Σαλαμίνας Ιάκωβος την μετέτρεψε σε γυναικεία.
  Το μοναστήρι συνεχίζει μέχρι και σήμερα έτσι την λαμπρή του πορεία και δράση ( Η πρώτη Ηγουμένη ήταν η μοναχή Χριστονύμφη Τσιγκέλη )

Μονή Οσίου Μελετίου Κιθαιρώνα

ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ (Μοναστήρι) ΜΑΝΔΡΑ
Τηλέφωνο: +30 22630 51240

Μονή Προφήτου Ηλιού Ύδρας

ΜΟΝΗ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ (Μοναστήρι) ΥΔΡΑ
Τηλέφωνο: +30 22980 52540

Μονή Αγίου Γεωργίου Βρανά

ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ (Πόλη) ΑΤΤΙΚΗ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 22940 55221

Μονή Ευαγγελισμού Θεοτόκου Ορους Αμώμων

Τηλέφωνο: +30 22940 91202

Μονή Εισοδίων Θεοτόκου Μαρκόπουλου Ωρωπού

ΝΕΑ ΠΑΛΑΤΙΑ (Κωμόπολη) ΑΤΤΙΚΗ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 22950 32501, 30231
Φαξ: +30 22950 32282
  H Iερά Γυναικεία Kοινοβιακή Mονή των Eισοδίων της Θεοτόκου ανήκει στην I. Mητρόπολη Aττικής. Eίναι αναγνωρισμένη ως N.Π.Δ.Δ. και εορτάζει με το Nέο Eορτολόγιο της Eκκλησίας της Eλλάδος στις 21 Nοεμβρίου. Kτίστηκε εκ θεμελίων στην υψηλή δασώδη τοποθεσία που είναι και σήμερα, σε απόσταση 2,5 χιλ. από το χωριό Mαρκόπουλο. Θεμελιώθηκε το 1968, και το 1970 ήλθαν οι τέσσερες πρώτες αδελφές, πραγματικές ηρωίδες, μέσα στην έρημο και άγριο τότε τόπο. Αρχισαν με πρωτόγονα μέσα διαβιώσεως, αλλά με την ακλόνητη πίστη, ότι τα μισοφτιαγμένα εκείνα 3-4 κελλιά και ο μόλις αρχινισμένος μικρός Nαός, θα γίνουν μια μέρα ολοκληρωμένο Mοναστήρι. (...)
  Tο Kαθολικόν της Mονής, δηλ. ο Kεντρικός Nαός, είναι Bυζαντινού ρυθμού, πεντάτρουλος και τρισυπόστατος. Tιμάται εις τα Eισόδια της Yπεραγίας Θεοτόκου και επερατώθη το 1993.
  Δεξιά κι αριστερά εντός του Iερού, δύο Παρεκκλήσια τιμώνται: το 1ον εις μνήμην της Aποτομής της τιμίας Kεφαλής του Aγ. Iωάννου του Προδρόμου 29 Aυγούστου, εις ανάμνησιν της πρώτης Θείας Λειτουργίας που ετελέσθη το 1970 την ημέρα της εορτής του, όταν ακόμα η Mονή ήταν στο πρώτο ξεκίνημα. Tο 2ον εις την μνήμην της Oσίας Mαρίας της Aιγυπτίας.
Tρία ακόμη παρεκκλήσια κοσμούν την Mονήν:
1ον Tης Oσίας Eιρήνης της Xρυσοβαλάντου στην B. Aνατολική γωνία, ενσωματωμένο με τα κελλιά. Eίναι αγιογραφημένο από τις αδελφές και πανηγυρίζει στις 28 Iουλίου. Eδώ βαπτίζονται παιδάκια ταμένα στην οσία ή τελούν Θ. Λειτουργία.
2ον Tο παρεκκλήσιον της Yπαπαντής του Kυρίου στην N. Aνατολική γωνία της πτέρυγος. Eίναι βασιλικού ρυθμού με δύο σειρές κιόνων και πανηγυρίζει στις 2 Φεβρουαρίου. Tο παρεκλήσιον των Aγίων Aρχαγγέλων στο Kοιμητήριο της Mονής.
3ον Tο παρεκκλήσιον των Aρχαγγέλων Mιχαήλ και Γαβριήλ, βυζαντινού ρυθμού με τρούλλο. Eυρίσκεται υψηλότερα σε πανοραμική θέση στο κέντρο του Kοιμητηρίου της Mονής. Περιβάλλεται από περιποιημένους τάφους, το χωνευτήρι και πλούσιο πράσινο, άνθη και αρώματα. Eκεί μέσα σε βράχο είναι κτισμένη κατακόμβη (οστεοφυλάκειον), όπου σε προθήκες φυλάσσονται τα οστά των προκοιμηθέντων αδελφών. Tο Nαίδριο πανηγυρίζει στις 8 Nοεμβρίου. Oι αδελφές ιδιαιτέρως αγαπούν την αγρύπνια αυτή. Kάθε M. Παρασκευή ανεβαίνει εδώ επάνω ο Eπιτάφιος κατά την Περιφοράν, προπορευομένου του Tιμίου Σταυρού, του χορού των αδελφών και ακολουθεί όλο το Eκκλησίασμα. Ψάλλεται επιμνημόσυνος δέησις «υπέρ των ενθάδε ευσεβώς κειμένων...»
Tέσσερα ωραία προσκυνητάρια κοσμούν επίσης την Mονήν:
1) Tου Aγίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Kρύπτεται τρόπου τινά, ανάμεσα σε ολόδροση βλάστηση, σε σημείο κρημνώδες και δασώδες του μεγάλου περιβόλου της Mονής, πέτρινο εκκλησίδιον.
2) Tου Aγίου Nεκταρίου. Eυρίσκεται στο πιο ανηφορικό σημείο του δρόμου, καθώς ανερχόμαστε προς την Mονήν. Tο ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι με την εικόνα της Παναγίας της Γενεσιουργού και τα αφιερώματά Tης
3) Tης Παναγίας των Eισοδίων. Δίπλα στην Πύλη της Mονής ανάμεσα στις πικροδάφνες, δεσπόζει μεγαλοπρεπές. Eκτίστηκε εις ανάμνησιν της εμφανίσεως της Kυρίας Θεοτόκου, η οποία ορθία και μελανοφορεμένη έδειχνε το δρόμο προς την Mονήν σε προσκυνητές που ήρχοντο με πούλμαν. Eκεί κάθε περαστικός διαβάτης ή επιβάτης αυτοκινήτου στρέφει τα βλέμματα και σταυροκοπιέται με ευλάβεια.
4) Tέλος μέσα στον αυλόγυρο της Mονής, χαριτωμένο, πετρόκτιστο, περιτριγυρισμένο με περικοκλάδες, ευρίσκεται το προσκυνητάρι της Oσίας Eιρήνης της Xρυσοβαλάντω, απ' όπου τρέχει νεράκι σε μαρμάρινη γούρνα. (...)

Μονή Αγίου Βλασίου Μεγαρίδας

ΝΕΑ ΠΕΡΑΜΟΣ (Κωμόπολη) ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 22960 33614

Μονή Παντοκράτορος Νταού Πεντέλης

ΝΤΑΟΥ ΠΕΝΤΕΛΗ (Συνοικία) ΠΕΝΤΕΛΗ
Τηλέφωνο: +30 210 6039226

Μονή Παναγίας Βρυούλων

ΠΑΤΗΣΙΑ (Συνοικία) ΑΘΗΝΑ
Τηλέφωνο: +30 210 8624732
Ησυχαστήριο « Παναγία των Βρυούλων »
  Ενα Ορθόδοξο Μοναστήρι στήν καρδιά της Αθήνας. Στην γειτονιά σου. Πατήσια-Πλ. Αμερικής. Στα Πατήσια, την άλλοτε εξοχική περιοχή που αγάπησαν ιδιαίτερα οι παλιοί Αθηναίοι και έρχονταν για να κάνουν την ανοιξιάτικη βόλτα τους και την πρωτομαγιάτικη εκδρομή τους, στα Πατήσια με τους ολάνθιστους κήπους τους και τις ανθισμένες γαζίες, τα περιβόλια και τα τρεχούμενα νερά τους, στα Πατήσια που τα παλιά χρόνια φιλοξένησαν το Μοναστήρι-Μετόχι μέσα στο οποίο μαρτύρησε η Αγία Φιλοθέη η Αθηναία, σπουδαίο μνημείο μέχρι σήμερα, σ’ αυτά τά Πατήσια, τα σημερινά, με την πολύ γνωστή σε όλους μας οδό Φυλής και τα « σπίτια » της, τα παγκάκια που φιλοξενούν καθημερινά νέα παιδιά που αργοσβήνουν από τα ναρκωτικά, τους φοβισμένους στο βλέμμα και αμήχανους στην συμπεριφορά μετανάστες τους φερμένους από όλη την γη, στα σημερινά Πατήσια τα υποβαθμισμένα από το νέφος και την εγκατάλειψη, σ' αυτά τα αφιλόξενα Πατήσια, σήμερα, μερικές νέες Μοναχές με τον Ιερέα τους, ξεκίνησαν να δημιουργήσουν ένα Μοναστήρι, πού η υπαρξή του είναι πλέον πραγματικότητα.
  Πήραν την ευλογία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, έχουν την συμπαράσταση του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου και προχωρούν με την ευχή του πνευματικού τους π. Γαβριήλ Τσάφου, που είναι εφημέριος για 30 σχεδόν χρόνια στον τόπο που μαρτύρησε η Αγία Φιλοθέη, στο Εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα, οδός Λευκωσίας 40, Πλ. Αμερικής.

Μονή Αγίου Νικολάου Καλησίων

ΠΕΝΤΕΛΗ (Προάστιο της Αθήνας) ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 210 6044777

Μονή Πεντέλης

Τηλέφωνο: +30 210 8041757, 8042404
Φαξ: +30 210 8041755
  Η Ιερά Κοινοβιακή Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πεντέλης ιδρύθηκε το έτος 1578 από τον επίσκοπο Ευρίπου (Ευβοίας) Τιμόθεο, την μνήμη του οποίου τιμάει η εκκλησία μας στις 16 Αυγούστου. Απέχει περίπου 18 χιλιόμετρα από το κέντρο των Αθηνών και είναι κτισμένη στη νότια πλευρά του Πεντελικού Βουνού σε υψόμετρο γύρω στα 430 μέτρα.
  Η Ι. Μονή από την ίδρυση της μέχρι και την απελευθέρωση από τους Τούρκους ήταν Σταυροπηγιακή δηλαδή υπάγονταν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μάλιστα ο Ηγούμενος της Μονής Ιερόθεος είχε πάει στην Κωνσταντινούπολη όπου εκεί πέτυχε την κατοχύρωση τα Σταυροπηγιακής αξίας της Μονής από τον Ιερεμία τον Β' (1572-1595) με σιγίλλιο το οποίο όμως δεν έχει σωθεί. Ανανέωση του Πατριαρχικού προνομίου έγινε με δεύτερο σιγίλλιο από τον Πατριάρχη Διονύσιο τον Δ' το 1678. Έγινε Μητροπολιτική δηλαδή υπήχθη στο Μητροπολίτη Αθηνών το 1858.
  Τα διάφορα σουλτανικά φιρμάνια που κατά καιρούς εκδίδονταν και κατοχύρωναν τα προνόμια και τα δικαιώματα της Μονής πολλές φορές καταλύονταν με αποτέλεσμα να επακολουθούν λεηλασίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η λεηλασία της Μονής κατά την άλωση της Αττικής από τον Μοροζίνη (1688-1690) και μία ακόμη που συνέβη κατά τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα εναντίον των Τούρκων το 1821 ως αποτέλεσμα της συμβολής της Ι. Μονής στον αγώνα αυτό.
  Το 1692 με πατριαρχικό σιγίλλιο η Μονή συγχωνεύτηκε με την Μονή Νταού Πεντέλης και την Μονή Αγ. Νικολάου Καλησίων. Σήμερα όμως είναι και πάλι χωριστά.
  Το 1778 η Ιερά μονή αποτέλεσε το καταφύγιο για τους κατοίκους της Αθήνας οι οποίοι μαζί με τον Μητροπολίτη τους Γαβριήλ έμειναν στην Μονή για να αποφύγουν μία φοβερή επιδημία πανώλης που αποδεκάτισε μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Αθήνας. Οι πολίτες αυτοί φιλοξενήθηκαν από την Μονή περίπου δύο χρόνια.
  Η Ι.Μ ανακαινίστηκε το έτος 1768 και το 1858 επεκτάθηκε κτιριακά για να χωρέσει τους περίπου τους 120 μοναχούς. Επί Ηγουμένου Κυρίλλου Β' επισκευάσθηκε ο Ναός και διακοσμήθηκε. Σήμερα στο Μοναχολόγιο της Μονής είναι εγγεγραμμένοι 58 μοναχοί και ιερομόναχοι και εγκαταβιώνουν μόνιμα σε αυτήν 17 και ένας δόκιμος. Άξια προσοχής είναι τα παραδοσιακά αξιοθέατα της Μονής όπως, το μουσείο της και το Καθολικό.

Μονή Αγίου Παντελεήμονος Μαυροσουβάλας

ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ (Προάστιο της Αθήνας) ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 210 5013639
  Στην Κηπούπολη Αττικής τηλ. 50.13.639 ΤΚ 132.31 Εν μέσω πολυκατοικιών, που κατά περίεργον τρόπο, όταν ευρίσκεσαι μέσα, έχεις την αίσθηση, ότι είσαι μακριά από αυτές. Η Ιερά Μονή ιδρύθηκε το 1925 από την μοναχή ΚΥΠΡΙΑΝΗ και ηγουμένη αυτής. Από το 1974, η Μονή μετατράπηκε σε ανδρώα, όπου είναι εγγεγραμένοι οι Ιερομόναχοι της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής, και λειτουργεί ως "Πνευματικό Θεολογικό Κέντρο". Υπάρχουν άγια Λείψανα παραχωρηθέντα από τον νυν Καθηγούμενο ΓΑΒΡΙΗΛ.
Τεμάχια: Αγίων Παντελεήμονος, Τρύφωνος, Νεκταρίου, Βαρβάρας, Μαρίνης, Χρυσοστόμου, Αρσενίου εν Πάρω, Χαραλάμπους, Ελευθερίου. Δραστηριότητες: Κάθε Πέμπτη "Συνάντησις Νέων". Παρασκευή Εσπέρας Αγρυπνία. Σάββατο εσπέρας διάφοροι πνευματικαί ομιλίαι.

Μονή Αγίου Παντελεήμονος Ραπεντώσης

ΡΑΠΕΝΤΩΣΑ (Οικισμός) ΑΤΤΙΚΗ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 210 6212318, 6211045
  Ιδρύθη το έτος 1965. Το Καθολικό της τιμάται εις μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος και Ιαματικού ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ. Στην Μονή ασκούνται τέσσερις Μοναχές υπό την Καθηγουμένη ΛΥΔΙΑ ΚΑΛΛΙΑ. Η Ιερά Μονή ανηγέρθη από τις ίδιες τις μονάζουσες.

Μονή Παναγίας Φανερωμένης

ΡΟΔΟΠΟΛΗ (Χωριό) ΑΤΤΙΚΗ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 210 6210760
  Έτος ιδρύσεως το 1962 με πρώτη Ηγουμένη την Μοναχή ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Το Καθολικό τιμάται εις την Κοίμηση της Θεοτόκου και εορτάζει την 23ην Αυγούστου, απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Παρεκκλήσια: Αγίου Γεωργίου, Αγίας Τριάδος.
Εργόχειρα: Αγιογραφία και τα εν γένει μοναχικά εργόχειρα.
  Σήμερα εγκαταβιούν υπό την Ηγουμένη ΜΑΚΡΙΝΗ ΠΑΝΤΕΛΗ έξι Μοναχές.

Μονή Προφήτου Ηλιού Χαϊδαρίου

ΧΑΪΔΑΡΙ (Προάστιο της Αθήνας) ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30 210 5818601, 5575183