Εμφανίζονται 11 τίτλοι με αναζήτηση: Κεντρικές σελίδες στην ευρύτερη περιοχή: "ΕΛΑΤΗ Χωριό ΤΡΙΚΑΛΑ" .
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Χωριό) ΕΛΑΤΗ
Ένα από τα αυθεντικά χωριά της Πίνδου,
που διατηρεί μέχρι και σήμερα πετρόκτιστα σπίτια του 19ου αι., γνωστό και ως Καμνιάϊ.
Κτισμένο σε υψόμετρο 900μ. περιβάλλεται από τις κορυφές Καπ-Γκρας (βλάχικη ονομασία
που σημαίνει "χοντρό κεφάλι") και Ξεροβούνι ενώ τα δάση της Κηπιάς,
της Μάμπλας, της Πέτρας και του Χαλικίου, ανάμεσα στα οποία κινούνται σαν στο
σπίτι τους αρκούδες, λύκοι, πέρδικες κ.α. συμπληρώνουν το απαράμιλλη ομορφιά του
χωριού.
Όπως στα περισσότερα βλαχοχώρια έτσι και στο Αγιο Νικόλαο το χειμώνα
επικρατεί απόλυτη ησυχία και πολύ σπάνια ακούς ανθρώπινη φωνή ενώ πιο δυνατά ακούς
τις φωνές των ζώων που κυκλοφορούν μέσα στα δάση και το βουητό των χειμάρρων που
τον διασχίζουν. Το καλοκαίρι όμως οι Καμνιώτες φθάνουν στο χωριό τους με πολλή
ανυπομονησία και χαρά που θα ξαναβρούν τους συγχωριανούς τους και θα αναπολήσουν
τα παλιά.
Η κορυφή του Καπ-Γκρας έγινε παρατηρητήριο των κλεφτών γιατί από αυτό
το σημείο μπορούσαν να παρακολουθούν από τη Μεσοχώρα
μέχρι και το Γαρδίκι
και την Αθαμανία.
Από τον Αγ. Νικόλαο κατάγονται περίφημοι ραφτάδες που οι φορεσιές
τους έφταναν μέχρι την αγορά των Τρικάλων. Οι κάτοικοι νοιώθουν περηφάνια καθώς
διηγούνται ότι πέρασε από το χωριό τους ο Αρης Βελουχιώτης και δένοντας το άλογό
του στον πλάτανο της πλατείας τους, το άλογο ήταν τόσο δυνατό που δάγκωσε το δένδρο.
Μπορούν για να γίνουν ακόμα πιο πιστευτοί δείχνοντας και σημάδια από το δάγκωμα.
Με δάκρυα στα μάτια οι παλιότεροι που το έζησαν, θυμούνται πως έκαψαν οι Γερμανοί
το χωριό τους στη διάρκεια της κατοχής, αλλά και πως με δύναμη ψυχής το ξανάκτισαν.
Στην θέση Ασφάκα 3 χλμ. από το χωριό και πάνω στο δρόμο που ακολουθούμε για την
περιοχή Γαρδικίου, πάνω σε βράχο υπάρχει ζωγραφισμένη σε μορφή φορητής εικόνας
η παράσταση του Αγ. Νικολάου. Όπως σ' όλα τα βλαχοχώρια έτσι και δω έχουμε πανηγύρι
της Αγίας Παρασκευής με τριήμερο γλέντι που στήνεται στην πλατεία του χωριού.
Αγοράστε: Τυροκομικά προϊόντα, κρέας ελευθέρας βοσκής, τσάι του βουνού.
(σε σημεία πώλησης, καταστήματα, ταβέρνες, καφενεία και ιδιώτες - παραγωγούς).
Δοκιμάστε: Γαλατόπιτα, χορτόπιτα, μπλουγούρι
ΑΘΑΜΑΝΙΑ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Η Αθαμανία μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν το πιο γοητευτικό χωριό της
Πίνδου αφού είναι κτισμένη
πάνω στην πιο ψηλή κορφή των Τζουμέρκων,
την Κακαρδίτσα με υψόμ. 2450μ., την περιβάλλουν άλλες τρεις ψηλές κορυφές ενώ
την διασχίζει ένας ήσυχος χείμαρρος που χύνεται στον Μουτσιαρίτη και χωρίζει το
χωριό στα δύο που οι ντόπιοι αποκαλούν μαχαλάδες και οι οποίοι επικοινωνούν με
ένα μικρό ξύλινο γεφυράκι που ολοκληρώνει το γραικό χαρακτήρα του χωριού.
Το χειμώνα η Αθαμανία κλείνει αφού οι κάτοικοί της κτηνοτρόφοι στην
πλειοψηφία, κατηφορίζουν για τα χειμαδιά και επιστρέφουν ξανά το καλοκαίρι. Μαζεύονται
στην μικρή πλατεία αφηγούνται τις εμπειρίες τους από τα χειμαδιά και στους επισκέπτες
πλούσιες ιστορίες και θρύλους σχετικά με τον βασιλιά Αθάμα, που κατά τη γνώμη
τους από το βασιλιά αυτόν πήρε το όνομα και το χωριό τους.
Πέρα όμως από ιστορικούς θρύλους αφηγούνται και ιστορίες που έχουν
σχέση με διάφορα μέρη της περιοχής, με ξωτικά ή την Παναγία και αγίους που κάποιοι
συνάντησαν.
Στην βρύση στην πλατεία του χωριού, αλλά και στις άλλες όπως στην Μπατάλ,
στο Αγκαθάκι και στο Βαένι, όπου συγκεντρώνονται οι Αθαμανιώτες για να μεταδώσουν
τα τοπικά νέα. Εκεί υποδέχονται και τους επισκέπτες που θέλουν να γνωρίσουν το
χωριό τους, θα τους προσφέρουν καφέ ή τσίπουρο και θα τους ξεναγήσουν αποδεικνύοντας
έτσι ότι η γνωστή φιλοξενία της Αθαμανίας είναι αληθινή και αυθεντική.
Από τα πανηγύρια δεν λείπει αυτό της Αγ. Παρασκευής αλλά οι Αθαμανιώτες
περιμένουν την μέρα της γιορτής του Προφήτη Ηλιού. Μαζεύονται όλοι στο προαύλειο
του ναού και μετά τη θεία λειτουργία μοιράζονται ψητό αρνί, τυρί και άλλα ντόπια
φαγητά.
Το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού
στην προσπάθειά του να κρατήσει ζωντανές τις παραδόσεις και τα έθιμά τους αλλά
την επαφή και επικοινωνία των κατοίκων διοργανώνει γλέντι στην πλατεία προσφέρει
άφθονο κρασί και κάτω από τους ήχους δημοτικής ορχήστρας καλεί τον κόσμο να τραγουδήσει,
να χορέψει αφήνοντας πίσω τους έγνοιες και προβλήματα. Οι εκδηλώσεις δεν σταματούν
εδώ, διοργανώνονται και στην γιορτή των Αγ. Αποστόλων αλλά και στις 29 Αυγούστου,
της Αποτομής του Ιωάννη Βαπτιστή, με χορούς και τραγούδια ενώ προσφέρεται ζεστή
φασολάδα αλλά και το τοπικό μπλιγούρι με πρόβειο κρέας. Παράλληλα με τη διαμονή
τους και κάνοντας ξέγνοιαστους περιπάτους μπορούν να σταματήσουν και δροσιστούν
από τις βρύσες που συναντούν σε κάθε τους βήμα και να επισκεφθούν τα μεταβυζαντινά
μνημεία όπως την Αγία Παρασκευή, την Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Του Αγ. Αθανασίου,
του Προφήτη Ηλία κ.λπ.
Αγοράστε: Μέλι ντόπιο, τσάι του βουνού, ντόπια κρέατα ( σε σημεία πώλησης
, καταστήματα και από ιδιώτες παραγωγούς )
Δοκιμάστε: Αρνάκι ψητό και χοιρινό κεμπάμπ
ΒΡΟΝΤΕΡΟ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Μετά την Πύλη
η διαδρομή ανηφορίζει, φθάνοντας στην Ελάτη
το βλέμμα σου αιχμαλωτίζει ένα μικρό χωριό πνιγμένο στο πράσινο. Πρόκειται για
το Βροντερό ή πιο γνωστό ως Λάντς.
Το όνομα Βροντερό το αποδίδουν οι κάτοικοι στις βροντές των όπλων
που έπεσαν όταν εδώ διοργανώθηκε το πρώτο συμβούλιο των Καπεταναίων, όπως οι Στουρναραίοι
αλλά και ο επικηρυγμένος από τους Τούρκους Θεόδωρος Μαρκαντάς. Στο Βροντερό βρήκε
καταφύγιο και ο γνωστός στην περιοχή λήσταρχος Τζατζάς, προς τιμή του οποίου ονομάσθηκε
και μια βρύση.
Το διασχίζουν οι παραπόταμοι του Πορταϊκού, ο Τζαρμπάνος και ο Μύλος
ενώ περιστοιχίζεται από όμορφα καστανοδάση.
Ακολουθώντας ένα στενό δασικό δρόμο φθάνουμε στις κορυφές της Καζάρμας
και του Ανω Λάπατου, απ΄ όπου και μπορούμε να περιηγηθούμε νοερά από τη λίμνη
του Μέγδοβα ως και το Περτούλι.
Η περιλάλητη στην περιοχή φράση «χαμπέρια από το Λάντς», που επιβεβαιώνει
τη φήμη που είχε το χωριό σαν «ανταποκριτής» των νέων της περιοχής. Αυτό οφειλόταν
στο πολυτάξιδο πνεύμα των κατοίκων του χωριού αλλά και στο γεγονός ότι στη θέση
«καστανόδασος της Καργώνας» λειτουργούσε χάνι- υπολείμματά του σώζονται μέχρι
και σήμερα που ήταν στέκι όλων όσων περνούσαν από την περιοχή.
Στο Βροντερό τα πανηγύρια γίνονται του Αϊ Γιωργιού και του Προφήτη
Ηλία με γλέντι και φαγητό στα καζάνια που στήνονται στο προαύλιο των εκκλησιών
αλλά και του Σωτήρος όπου το γλέντι μεταφέρεται στα τοπικά καταστήματα.
Τέλος επισημαίνουμε τις πολλές ταβέρνες που λειτουργούν εδώ και που
προσφέρουν πολλά ντόπιο φαγητά σε συνδυασμό με τη μαγευτική θέα προς τον Κόζιακα.
Αγοράστε: Ξυλόγλυπτα (Δημιουργίες σε ξύλο με θεματολογία από τη φύση,
την παράδοση, τους βίους των Αγίων και των προγόνων). Προϊόντα βιοκαλλιέργειας
(κηπευτικά, φρούτα), μέλι, κάστανα, καρύδια, βότανα βουνού και ντόπιο τσίπουρο
(σε σημεία πώλησης, καταστήματα, ταβέρνες, καφενεία και ιδιώτες - παραγωγούς).
Δοκιμάστε: Πίτες, ψητά σούβλας, συκωταριές, μέλι, κάστανα, καρύδια, μήλα,
χόρτα βουνού βραστά, λαχανοκεφτέδες, πατσά, πρασοτηγανιά, γίδα βραστή, ντόπιο
τσίπουρο.
ΓΑΡΔΙΚΙ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Τηλέφωνο: +30 24340 28001, 96201
Χωρίς να το αντιλαμβάνεται κανείς ακολουθεί πιστά, γοητευμένος από
το περιβάλλον που συναντά, τον επαρχιακό δρόμο που τον οδηγεί στην πασίγνωστη
γέφυρα Γαρδικίου (Αλεξίου), το όριο των Νομών Τρικάλων
και Αρτης αλλά και της
Θεσσαλίας με την Ήπειρο.
Η γέφυρα οφείλει το όνομά της στον Γαρδικιώτικης καταγωγής Αριστείδη
Αλεξίου, που διατηρούσε σ' αυτό το σημείο χάνι, στέκι για ανάπαυση των περαστικών.
Μπροστά μας και μέσα από πανύψηλα έλατα διακρίνουμε τη μονή Ανταποδόσεως της Θεοτόκου.
Το καθολικό της μονής είναι ναός καμαροσκέπαστος στην τοιχοποιϊα του οποίου έχουν
χαραχθεί οι χρονολογίες 183(0) και 1892, ενώ πάνω από την είσοδο σε επιγραφή αναφέρεται
ότι ο ναός αυτός ανακαινίσθηκε και αγιογραφήθηκε το 1842, από τους ζωγράφους Αναγνώστη
και τα παιδιά του Γρηγόρη και Δημήτριο, ενώ μνημονεύουν και τον τόπο καταγωγής
τους το χωριό «Πλέσια» (σ.σ. είναι τα σημερινά Καστανοχώρια των Ιωαννίνων).
Το ναό περιβάλλει διώροφη πτέρυγα κελιών που ανάμεσά τους έχει κτισθεί
ο μονόκλιτος ναϊσκος της Αγ. Ειρήνης. Η τοπική παράδοση αναφέρει ότι το μοναστήρι
ήταν κτισμένο στη θέση « Θεοτόκος» που παραχωρήθηκε στην επισκοπή Σταγών με χρυσόβουλλο
του Ανδρονίκου Παλαιολόγου, το 1336 αλλά και με σιγίλλιο του πατριάρχη Αντωνίου
Δ' , του 1393 όπου αναφέρεται ότι το μοναστήρι αυτό βρίσκεται «εν Ασπροποτάμω»
και έτσι αποκαλείται τοπικά η περιοχή από τις πηγές του ποταμού μέχρι το σημείο
που συναντά τον Καμναϊτικο. Μια άλλη εκδοχή θέλει το μοναστήρι να ήταν κτισμένο
στην αρχή ενός δασικού δρόμου που συνδέει το γειτονικό Γαρδίκι προς τους Καλαρρύτες.
Δυστυχώς σήμερα είναι ακατοίκητο, αφού ο τελευταίος μοναχός Ιωάσαφ Τσουγιάννης,
που έμεινε και αποκατέστησε τμήματα του μοναστηριού, έφυγε το 1964.
Στο μοναστήρι στις 23 Αυγούστου, ημέρα που πανηγυρίζει διοργανώνεται
τριήμερο γλέντι με χορό, τραγούδια και τις γνωστές καζανιές.
Αφού περάσουμε την γέφυρα Αλεξίου η διαδρομή γίνεται πλέον ανηφορική
καθώς διασχίζει τις γυμνές πλαγιές των Τζουμέρκων,
απ' όπου πηγάζει ο Μουτσιαρίτης, παραπόταμος του Αχελώου.
Σε υψόμετρο 1040 και σε αμφιθεατρική θέση ριζώθηκε το ξακουστό Γαρδίκι πυκνοκατοικημένο
και με τα σπίτια του να κρέμονται κυριολεκτικά πάνω στις απόκρημνες απολήξεις
των Τζουμέρκων.
Στο Γαρδίκι ανήκει και ο μικρός οικισμός Παλιοχώρι, που κρατά αντίθετα
με το κεφαλοχώρι, το Γαρδίκι, κατοίκους κυρίως κτηνοτρόφους και το χειμώνα. Μπορεί
η τοποθεσία όπου είναι κτισμένο να μην είναι αυτή που λαχταρά να δει κανείς μετά
από τα όσα συνάντησε στη διαδρομή του, όμως αποζημιώνεται στρέφοντας το βλέμμα
του γύρω από το χωριό, με τα έλατα, τους κέδρους και τις βελανιδιές που καλύπτουν
έκταση 47.000 στρ. Ακούει το κελάρυσμα του Καμναϊτικου ενώ προσπαθεί με το βλέμμα
του να αγγίξει τις κορυφές Καπ-Γκρας, Κόκκινος βράχος, Μακριά Ράχη και Κακαρδίτσα.
Σύμφωνα με την παράδοση η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων
αφού αναφέρουν ότι το Γαρδίκι, η Τζούρτζια και το Παλιοχώρι ανήκαν στην επικράτεια
του βασιλιά Αθάμα με το τελευταίο να αναφέρεται ως η πρωτεύουσά του. Ανασκαφικές
έρευνες δεν πραγματοποιήθηκαν μέχρι σήμερα για να ενισχύσουν αυτές τις απόψεις
αν και παλιότεροι ερευνητές στη θέση «Ρούνες» εντόπισαν ίχνη αρχαίου οικισμού.
Το Γαρδίκι θα αφήσει τη σφραγίδα του και αργότερα αφού εδώ είχε το
αρχηγείο του και σκοτώθηκε από 3000 Αλβανούς μαζί με 20 συντρόφους του ο κλεφταρματωλός
Μεϊντάνης, που καταγόταν από την Κοζάνη
το Μάρτιο του 1700. Τους Αλβανούς τους έστειλε ο πασάς Τρικάλων γιατί ο Μεϊντάνης
μπήκε μεγαλοπρεπώς πράγμα που θεωρήθηκε ότι μειώνεται η αίγλη του πασά στον οποίο
έστειλαν « πεσκέσι» (σ.σ.δώρο) του κεφάλι του Μεϊντάνη.
Στην Επανάσταση του 1821 έκανε αντίσταση μαζί με τα άλλα Βλαχοχώρια,
όπως την Κρανιά, το
Χαλίκι, την Καστανιά,
το Περτούλι και το Νεραϊδοχώρι.
Στις αρχές του 1824 πέρασε από την Κακαρδίτσα, ο Καραϊσκάκης άρρωστος πάνω σε
φορείο και φθάνει στα χωριά Αθαμανία
και Γαρδίκι όταν βρισκόταν σε εμφύλιο πόλεμο με τους αρματωλούς Ράγγο των Αγράφων
και το Νικόλαο Στουρνάρη από το Γαρδίκι.
Τέλος από δω καταγόταν ο πατέρας του ποιητή Σπύρου Ματσούκα.
Το ερειπωμένο σήμερα ξωκκλήσι των Αγ. Αναργύρων, που βρισκόταν πάνω
από τον Προφήτη Ηλία συνδέεται με μια παράξενη ιστορία. Κάθε χρόνο της ημέρα της
γιορτής του ναού, ένας δράκος άρπαξε μια νέα κοπέλα του χωριού καθώς χόρευε κι
αυτό γινόταν για χρόνια ώσπου η Παναγία έβαλε τέρμα στο κακό, πετώντας μια τεράστια
πέτρα στο δράκο, που προσπαθώντας να σωθεί, τρύπησε το βουνό Περτούσα και βγήκε
πέρα στο Αρματωλικό. Οι Γαρδικιώτες με καμάρι δείχνουν την πέτρα που την αποκαλούν
«μέγα λιθάρι» στη θέση Τζιάννη. Δυτικά του χωριού ακολουθώντας ένα στενό και απόκρημνο
μονοπάτι συναντάμε το ναό της Αγ. Τριάδος, άλλοτε καθολικό μεγάλης μονής που σώζει
αποσπασματικά τοιχογραφίες το 1750.
Το Γαρδίκι έχει συνδεθεί με το πανηγύρι που διοργανώνουν οι κάτοικοι
τον Δεκαπενταύγουστο, όπου συγκεντρώνονται οι απανταχού Γαρδικιώτες αλλά και πολλοί
επισκέπτες με αποτέλεσμα να « βουλιάζει» το χωριό από κόσμο. Το πανηγύρι κρατά
τέσσερεις μέρες στην πλατεία του χωριού. Στις 17 Αυγούστου γίνεται ο χορός των
γερόντων που κρατούν αναμμένες λαμπάδες στα χέρια και τραγουδούν τοπικά τραγούδια.
Στη συνέχεια παίρνουν τη σκυτάλη όσοι έλαβαν μέρος στους τελευταίους πολέμους,
χορεύοντας περήφανα και λεβέντικα, το τραγούδι «του αητού ο γιυός», κρατώντας
ψηλά γκλίτσες ενώ αναπαριστάνουν και μια μάχη. Ο Δήμος Αιθήκων για ανταπόδοση
προσφέρει στους γέροντες ψητά, κρασί και τσίπουρο, ενώ το γλέντι και οι χοροί...καλά
κρατούν μέχρι και τα μεσάνυχτα στα καφενεία και με τη συνοδεία δημοτικής ορχήστρας.
ΔΕΣΗ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Η απρόσμενη ομορφιά και η έκπληξη που μας επιφυλάσσει σε κάθε μας
βήμα το τοπίο μας περιμένει στον επόμενο σταθμό, την Δέση, γαντζωμένη σε υψόμετρο
1070μ. με λιγοστούς κατοίκους, τους χειμερινούς μήνες, κυρίως ηλικιωμένους που
σε υποδέχονται με την παραδοσιακή γκλίτσα στο χέρι και ένα ζωντανό χαμόγελο στα
χείλη, ενώ το καλοκαίρι ακούς παιδικά γέλια και έντονες συζητήσεις καθώς η Δέση
κατακλύζεται από ντόπιους και επισκέπτες.
Την Δέση ομορφαίνουν με τη χαρακτηριστική τους αρχιτεκτονική και κατασκευή
τα πετρόκτιστα σπίτια, όπως αυτά των Διάκου, Κουτούζα και το Πατρικέϊκο που οι
κάτοικοί του λένε ότι κτίσθηκε το 1620. Στο παραδοσιακό σύνολο βάζουν τη σφραγίδα
τους οι πετρόκτιστες βρύσες όπως και ο παραδοσιακός νερόμυλος.
Πολλές οι πηγές , οι ορμητικοί χείμαρροι και οι καταρράκτες που διασχίζουν
το πανέμορφο τοπίο και με αφρώδες πέρασμά τους, σπάνε την απόλυτη ησυχία το χειμώνα
και δροσίζουν το περιβάλλον το καλοκαίρι με τελικό προορισμό τον κοντινό Αχελώο.
Και κάπου εκεί ψηλά οι κοντινές κορυφογραμμές Αυγό, Χαμένο, Ξηροβούνι και Μεσοβούνι
που σε συνδυασμό με τα πυκνόφυτα δάση δημιουργούν ένα αλπικό τοπίο που δεν έχει
να ζηλέψει τίποτα από τα αντίστοιχα της Ευρώπης.
Και βέβαια μέσα σ' αυτήν την φύση επόμενο είναι να συναντάς στο διάβα
σου αγριόγιδα, ζαρκάδια, αρκούδες, λύκους που αποτελούν τμήμα της άγριας πανίδας
που συναντάμε σ' όλη την περιοχή.
Το όνομα του χωριού αναφέρεται σε έγγραφο του Ανδρονίκου Γ' Παλαιολόγου,
το 1336 ενώ στην τοπική σύνοδο που έγινε στα Ζαβλάντια Τρικάλων (σήμ. Παλιόπυργος)
επικυρώθηκε η παραχώρηση στη Δέση, ιδιοκτησιών που είχε η Μονή Μεγάλων Πυλών ή
Πόρτα Παναγιά στην περιοχή αυτή. Επίσης αναφέρεται και ως πατρίδα του ιερέα αγωνιστή
του 1821 Απόστολου Χατζή.
Η Δέση είναι ένα από τα αυθεντικά βλαχοχώρια γι αυτό και δεν θα μπορούσαν
να λείψουν τα πανηγύρια που αποτελούν τόπο συνάντησης των κατοίκων, στοιχεία χαράς
και γλεντιού. Στις 20 Ιουλίου, γιορτάζουν τον Προφήτη Ηλία, ενώ στις 15 Σεπτεμβρίου,
του Αγ. Βησσαρίωνα το γλέντι κορυφώνεται αφού φθάνει προς το τέλος και η διαμονή
τους στο χωριό. Μετά τη Λειτουργία και στην πλατεία του χωριού στήνεται γλέντι
με χορούς και φαγητό με μπλιγούρι, τα γνωστά «καζάνια».
ΔΡΟΣΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Πολλοί το θεωρούν το πιο γοητευτικό και το πιο όμορφο χωριό της Πίνδου
γιατί η θέση όπου έχει κτισθεί είναι μοναδική, σ' ένα χαμηλό πλάτωμα. Οι πανύψηλες
κορυφές που υψώνονται γύρω του, όπως αυτές της Τσούκας, της Τσάρτας και του Αυγού,
δείχνουν να το προστατεύουν και να το σκιάζουν τόσο πολύ που ακόμα και το φεγγάρι
κρύβεται από το ύψος τους γι αυτό και είναι γνωστό και ως Τυφλοσέλι.
Όπου και να στρίψεις τη ματιά σου θα συναντήσεις πηγές, ενώ ο καταρράκτης
"Μάνα του νερού" τρέχει ιλιγγιωδώς με πτώση νερού 8μ. και πιθανότατα
σ' αυτό το γεγονός να οφείλεται και το όνομά του. Βέβαια και από το Δροσοχώρι
δεν απουσιάζουν άγρια ζώα, όπως λύκοι και αρκούδες που μπορεί να τα συναντήσει
κανείς στο βιότοπο που δημιουργείται στη θέση "Σπιτάκι".
Όπως και στον Αγ. Νικόλαο έτσι και στο Δροσοχώρι, επώνυμοι ραφτάδες
άφησαν την σφραγίδα τους με τις στολές να πωλούνται μέχρι και τον κάμπο. Στην
άκρη του χωριού στέκει αγέρωχος ο ναός των Αγίων Αποστόλων με τοιχογραφίες Σαμαριναίων
ζωγράφων που χρονολογούνται στα 1867. Την γιορτή τους την γιορτάζουν με ένα μοναδικό
τρόπο, ανάβοντας φωτιές και προσφέροντας το παραδοσιακό «μπλοτς» φαγητό βασισμένο
στο πληγούρι ενώ τραγουδούν τοπικά τραγούδια, με το τραγούδι της Σιάνας, της όμορφης
κοπέλας που κλέφτηκε με τον αγαπημένο της, να αντιλαλεί σ' όλη την Πίνδο.
Αγοράστε: Ντόπιο κρέας, τυροκομικά, ρίγανη, τσάι, μέλι, ντόπιο κρασί
και τσίπουρο (σε σημεία πώλησης, καταστήματα, ταβέρνες, καφενεία και ιδιώτες -
παραγωγούς).
Δοκιμάστε: Κεμπάπ, μοσχαροκεφαλή, πατσά, μπιφτέκι μοσχαρίσιο και γλυκάδια
ΕΛΑΤΗ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Στα χρόνια της Επανάστασης ήταν το μεγαλύτερο από τα ξυλοχώρια, μιας
από τις τρεις μεγάλες περιοχές του Ασπροποτάμου. Από την Ελάτη πέρασε και μίλησε
στους κατοίκους τόσο το 1777 όσο και το 1778 ο Αγ. Κοσμάς Αιτωλός, ενώ το καλοκαίρι
του 1944 λειτούργησε για τέσσερις μήνες το «Παιδαγωγικό Φροντιστήριο της Τύρνας»
με διευθύντρια την Ρόζα Ιμβριώτη. Η Ελάτη έχει συνδεθεί με μια από τις πιο αξιόλογες
και γεμάτες κίνηση τουριστικές διαδρομές της Ελλάδος. Η σπάνια ομορφιά του τοπίου,
με τα πολλά δάση και τα καταπράσινα λιβάδια, το υγιεινό κλίμα και η παραδοσιακή
φιλοξενία των κατοίκων κατέστησαν την Ελάτη ένα από τα πιο ανεπτυγμένα παραθεριστικά
κέντρα της περιοχής. Καταπράσινες κορυφές, όπως η Αρκουδότρυπα στα 1600μ.και πολλές
πηγές, όπως στα Κανάλια, στο Καλογερομάντρι, στις Γούβες κ.λπ. συμπληρώνουν την
όμορφη εικόνα της Ελάτης.
Στην Αρκουδότρυπα εάν κάποιος είναι λάτρης της περιπέτειας και της
εξερεύνησης μπορεί να επισκεφθεί το ομώνυμο Σπήλαιο καθώς και την τοποθεσία με
τους σταλακτίτες που βρίσκεται στα όρια με την Πιαλεία. Γεμάτη από ξενοδοχειακές
μονάδες και ενοικιαζόμενα δωμάτια εξασφαλίζουν άνετη ολιγοήμερη ή μεγάλης διάρκειας
διαμονή. Εδώ αξίζει να απολαύσει κανείς και ένα γεύμα, δοκιμάζοντας την τοπική
κουζίνα που προσφέρει κυνήγι μαγειρευμένο με μοναδικό τρόπο και σε ποικίλες παραλλαγές.
Στην είσοδο του χωριού και σε ειδικά διαμορφωμένα από το Δήμο ξύλινα περίπτερα,
οι κάτοικοι προσφέρουν για αγορά σπάνια είδη βοτάνων, τσαϊ του βουνού, ρίγανη,
φλαμούρι, μόσχο κ.λπ.
Αγοράστε: Βότανα, αφεψήματα, σπιτικά λικέρ, τυροκομικά προϊόντα, μέλι,
γλυκά του κουταλιού, τσίπουρο, παραδοσιακά ζυμαρικά, συνθέσεις αποξηραμένων φυτών
Δοκιμάστε: Πίτες με χειροποίητα φύλλα, πλαστό ,ψητό σούβλας και γάστρας,
πρασοτηγανιά, Κυνήγι, πέστροφα και μπριάνα.
ΚΑΛΟΓΗΡΟΙ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Το συναντάμε αμέσως τρία χιλιόμ. μετά τον Αγ. Προκόπιο μέσα σ' ένα
τοπίο που ξεπερνά κάθε φαντασία. Αρχικά ήταν κτισμένο στη θέση της Αγίας Τριάδας
και μεταφέρθηκε εδώ μετά από πολλές κατολισθήσεις.
Δυστυχώς οι κάτοικοι αναγκάστηκαν πολλές φορές να το εγκαταλείψουν
βρίσκοντας καταφύγιο που αλλού στο φυσικό καταφύγιο της Νεράϊδας, αλλά και να
μεταναστεύσουν όταν οι Τούρκοι έκαψαν το χωριό τους και να ξεκινήσουν μια νέα
ζωή, στην περιοχή της Αγιάς.
Παντού συναντάς πηγές με κελαρυστά νερά να διαπερνούν με φιδίσιους
ελιγμούς τα πολλά έλατα, τις καστανιές και τα πεύκα όπου τα αγριογούρουνα, οι
αλεπούδες κ.λπ. έχουν βρεί το τέλειο καταφύγιο.
Όταν φθάνεις στην κορυφή του Μαυροπολίου σε υψόμ. 1700μ. έρχεσαι και
σε οπτική επαφή με τα Στουρναρέϊκα,
τα Τρίκαλα, την Καρδίτσα
και το Νεραϊδοχώρι ενώ
από τις κορυφές της Τσιούκας και της Νεραϊδας το βλέμμα σου φθάνει μέχρι τα Μετέωρα
και τα Χάσια.
Η ονομασία που δόθηκε στο Δήμο δεν είναι τυχαία αφού στη θέση «Παλαιόκαστρο»
επιβεβαιώνεται η ύπαρξη του βασιλείου των Αιθήκων στον 4ο π.Χ. Μεταξύ των Καλογήρων
και του Αγ. Προκοπίου τοποθετείται η πόλη Ποίτνεο ή Πότναιο που άκμασε από τον
5ο π.Χ. έως τους ρωμαϊκούς χρόνους.
Από δω πιθανότατα προερχόταν και η ανάγλυφη επιτύμβια στήλη του Εχένικου,
πολεμιστή ή αξιωματούχου που σκοτώθηκε σε μάχη τον 4ο π.Χ., η οποία έπεσε θύμα
αρχαιοκαπήλων και μετά από πολλές περιπέτειες βρέθηκε και φυλάσσεται σήμερα στο
Αρχαιολογικό Μουσείο
της Λάρισας.
Οι Καλόγηροι συνδυάζουν το όνομά τους και με την εκκλησιαστική ιστορία
αφού ήταν η πατρίδα του ηγούμενου της Μονής Δουσίκου Ιερόθεου (1793-1819 & 1822-1823)
ενώ ο Ι. Παπασωτηρίου διάβασε το 1937 σε ανθολόγιο του Αγ. Νικολάου ενθύμηση σχετική
με το πέρασμα από τους Καλογήρους του Κοσμά του Αιτωλού το1777.
Αγοράστε: Βότανα βουνού (τσάι, χαμομήλι, μέντα, ρίγανη, μπιτούνι, μελισσόχορτο
και τσουκνίδα), καλαμποκάλευρο. (σε σημεία πώλησης, καταστήματα, ταβέρνες, καφενεία
και ιδιώτες - παραγωγούς).
Δοκιμάστε: Ντόπιο τσίπουρο, μεζέδες, ρετσίνα, πίτες, πλαστό, γαλακτοκομικά
προϊόντα, ψητά γάστρας - σούβλας, σούπες, πατσά.
ΝΕΡΑΪΔΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Κι ενώ ο επισκέπτης φεύγει από το Περτούλι με την εντύπωση ότι ό,τι
έζησε μέχρι στιγμής ίσως δεν θα το ξανασυναντήσει στη ζωή του, καθώς ανηφορίζει
συναντά ολοένα και νέες εκπλήξεις ,όπως το Νεραϊδοχώρι, παλιότερα γνωστό ως Βετερνίκ,
πυκνοκατοικημένο και με τις κόκκινες στέγες σε μεταφέρει σε θέρετρο των Αλπεων.
Οι κορυφογραμμές του Κόζιακα
Μαρόσα, Νεραϊδα και Λουπάτα υψώνονται σαν γίγαντες γύρω του αφού με το υψόμετρό
τους (1980,2000μ.) δείχνουν να αγγίζουν τον ουρανό. Οι πυκνές ελατοσειρές σε συνδυασμό
με τις πολλές πηγές που τις διασχίζουν άλλες με το ήρεμο κελλάρισμά τους και άλλες
με το χειμαρρώδες βουητό δημιουργούν μια από τις ωραιότερες και τις πιο υγιεινές
γωνιές του Κόζιακα.
Το Νεραϊδοχώρι, ήταν η πατρίδα του δεύτερου γραμματικού του Αλή Πασά,
μέλος και αγωνιστή του 1821, Χριστόδουλου Χατζηπέτρου (1764-1869), που ήταν γυιός
του Γούσιου Χατζηπέτρου, αρχιτσέλιγκα της περιοχής Ασπροποτάμου
και σύμφωνα με την τοπική παράδοση είχε 4.000 γιδοπρόβατα και 170 ζώα. Ο Χριστόδουλος
Χατζηπέτρου μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία από τα ξαδέλφια του, Γ. Τουρτούρη και
Κωλέττη ενώ με τη σειρά του μύησε σ' αυτή τον Νικολό Στουρνάρη, τον Γρηγόρη Λιακατά,
τον Νάσο Μάνταλο, τον πασίγνωστο στην περιοχή για την αγωνιστική του δράση Παπαθύμιο
Βλαχάβα και τον Σταμούλη Γάτσο.
Παρά το γεγονός ότι απογοητεύτηκε με την αποτυχία της μάχης που δόθηκε
στην περιοχή του Ασπροποτάμου συνεχίζει τη δράση του και συμμετέχει στους αγώνες
στο Νιόκαστρο της Πύλου, ως
φρούραρχος στην Κλείσοβα του Μεσολογγίου
και στις μάχες της Αράχωβας,
της Πέτρας και του Φαλήρου,
στη διάρκεια της οποίας ξεψύχησε στα χέρια του Καραϊσκάκη.
Σε επιστολή που έστειλαν οι Στουρνάρης και Λιακατάς, το 1825,στον
γραμματικό του Κασομούλη τον αποκαλούν βουλευτή του Ασπροποτάμου, ενώ προς τιμή
του μέχρι πριν από λίγα χρόνια το Νεραϊδοχώρι έφερε το όνομα Χατζηπέτριο. Τέλος
στα χρόνια 1777 και 1778 πέρασε και δίδαξε ο ακούραστος αγωνιστής και περιπατητής
όλης της Ελλάδας ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός.
Στο κέντρο του χωριού, στέκει ο πετρόκτιστος ναός του Αγ. Νικολάου,
τρίκλιτη βασιλική που επιγραφή σκαλισμένη σε μια πέτρα του νότιου τοίχου, τον
χρονολογεί, στα 1764. Εσωτερικά ο ναός ήταν κατάγραφος με τοιχογραφίες που σήμερα
λόγω της πυρκαγιάς που υπέστη ο ναός το 1823 από τους Τουρκαλβανούς, απέμειναν
μόνον τα προσχέδιά τους. Και στο ναό ακόμη ο Χατζηπέτρου άφησε τη σφραγίδα του
αφού σε εικόνα του τέμπλου όπου εικονίζεται ο Αγιος Γεώργιος έφιππος, αναφέρεται
« Ιστόριται η ΙΕΡΑ Κ(ΑΙ) ΠΕΡΙΚΑ(λλής εικών) ΑΥΤΗ ΔΑΠΑΝΗ Του ΕΝΤιΜ(οτ)άτου ΚΥΡΙΟΥ
ΚΥΡ ΓΕΩΡΓΙΟΥ υού (Χα) τζη ΠΕΤΡΟΥ 1781 (Αυγούστου) 20 η».
Αγοράστε: Μπορείτε να προμηθευτείτε: γλυκά του κουταλιού, κρέατα, τραχανά,
χυλοπίτες,μπλουγούρι, καρύδια και δασόμελο (από έλατο).
Δοκιμάστε: Κοκορέτσι, κυνήγι, τραχανά.
ΠΕΡΤΟΥΛΙ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Το Περτούλι πρωτοαναφέρεται στον κώδικα 221/8α της Μονής
Βαρλαάμ στις αρχές του 10ου αι., ενώ στα 1720 επειδή έπεσε επιδημία πανούκλας
ερημώθηκε και ξανακατοικήθηκε από τον Τριαντάφυλλο Χατζή Μπέρτα στον οποίο, κατά
μία εκδοχή οφείλεται και το όνομα του χωριού (Μπερτούλι, το χωριό του Μπέρτα).
Το όνομα Περτούλι συναντάται και σε κατάστιχο του Μεγάλου Μετεώρου,
το 1741 όπως και σε αναφορά των κατοίκων του Ασπροποτάμου προς τον πασά των Τρικάλων
το 1841. Τον Ιούνιο του 1823 κάηκε από τον Αρβανίτη Σελιχτάρ Μπόδα μαζί με το
Νεραϊδοχώρι και την
Πύρρα και έτσι καμμένα
τα βρήκαν όταν τα επισκέφθηκαν το 1826, ο Στουρνάρης και ο Κασομούλης. Το Περτούλι
ξαναχτίζεται στα 1841 όπως και ο πύργος του Χατζηγάκη, εγγονού του Χατζή Μπέρτα
που σώζεται μέχρι σήμερα. Το 1943 η ιστορία επαναλαμβάνεται για το Περτούλι καταστρέφεται
γιατί ήταν η έδρα του Κοινού Γενικού Στρατηγείου των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων
κατά των Αγγλων.
Για αυτά που θα συναντήσουμε και θα δούμε στην περιοχή μας δίνει
μια γεύση ο ναός της Αγ. Κυριακής που συναντάμε μόλις μπαίνουμε στον οικισμό του
Περτουλίου και που το πανηγύρι την ημέρα της γιορτής της είναι ανεπανάληπτο και
αφήνει αξέχαστες στιγμές.
Το Περτούλι, περιτριγυρισμένο από τα ξακουστά βουνά Νεράϊδα,
Κόζιακας, Λουπάτα και
Αυγό και γεμάτο από πυκνά δάση, καταπράσινα λιβάδια, αγριολούλουδα που με την
πολυχρωμία τους ξεπετάγονται δίπλα στα ψηλά έλατα και τα τρεχούμενα νερά του χειμάρρου
που γεμίζουν με υδρόβια φυτά, δεν θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για ένα ορεινό
παράδεισο.
Το εκκλησάκι των Αγ. Αποστόλων, μια άσπρη μινιατούρα μέσα στο καταπράσινο
τοπίο, που γίνεται ακόμα πιο γραφικό και πανέμορφο όταν το χιόνι σκεπάζει την
περιοχή και προσφέρει μια εικόνα που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους
εάν δεν τη ζήσει από κοντά. Πασίγνωστα όσο και ονειρεμένα είναι τα Περτουλιώτικα
λιβάδια, μεγάλες καταπράσινες εκτάσεις στις οποίες βόσκουν αμέριμνες αγελάδες
ντόπιος κτηνοτρόφων.
Ανάμεσα στην Ελάτη
και το Περτούλι υπάρχει το Χιονοδρομικό Κέντρο Περτουλίου, ένα υπέροχο τουριστικό
Χιονοδρομικό Κέντρο που μόνο και μόνο λόγω της μικρής του απόστασης από τα χωριά
της περιοχής αλλά και τα Τρίκαλα,
συγκεντρώνει τα βλέμματα των φίλων του σκι.
ΠΥΡΡΑ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ
Ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Πίνδου
κτισμένο σε υψόμετρο 1056μ., μέσα σε πυκνά δάση όπου η οξυά και η βαλανιδιά σκορπούν
απλόχερα το οξυγόνο, με τις κορυφές Αυγό, Τσούμα και Χαμένο να κάνουν ακόμα πιο
έντονο το εκπληκτικό τοπίο, είτε κάτω από το λαμπερό φως του ήλιου είτε καλυμμένες
από το κάτασπρο στρώμα του χιονιού. Το τοπίο αυτό, που μοιάζει με ανάγλυφο γεωφυσικό
χάρτη συμπληρώνουν με την έντονη ροή τους οι δαιδαλώδεις χείμαρροι, οι πολλές
φυσικές πηγές και βρύσες που τα νερά τους καταλήγουν στον Καμνιαϊτικο ποτάμι.
Κτηνοτρόφοι κυρίως οι κάτοικοί του είναι αναγκασμένοι λόγω των συνθηκών να το
εγκαταλείπουν το χειμώνα και να το ξανασυναντούν την άνοιξη.
Στην περιοχή της Πύρρας λόγω της γεωγραφικής φυσιογνωμίας, έχουν εντοπισθεί
πολλά σπήλαια, τα οποία παραμένουν δυστυχώς ανεξερεύνητα. Το σπήλαιο, στη θέση
« Καζάνια», παρά το γεγονός ότι είναι σχεδόν απροσπέλαστο, μας εκπλήσσει με τους
σταλαγμίτες και σταλακτίτες του, ενώ διαθέτει και ένα μοναδικό και σπάνιο για
τα σπηλαιολογικά δεδομένα, υπόγειο καταρράκτη. Το ίδιο μας εντυπωσιάζει και το
σπήλαιο στη θέση « Σαρμανίτσα».
Στη θέση Καζάνια, θυμούνται οι γέροντες του χωριού τη φημισμένη δριστέλα,
όπου έπλεναν ρούχα, γνωστά ως «σκουτιά», που ύφαιναν στους αργαλειούς τους και
τα πήγαιναν ως εμπόρευμα προς πώληση σε πολλές αγορές ακόμα και της Κύπρου,
όπως λένε καμαρώνοντας οι κάτοικοι.
Η Πύρρα μαζί με τον
Αγιο Νικόλαο, τη Δέση,
το Δροσοχώρι,
το Περτούλι,
την Ελάτη, το Νεραϊδοχώρι
και την Τύρνα περιβάλλουν σαν στεφάνι, μια κοιλάδα που την οριοθετούν οι γεμάτες
έλατα και πεύκα, οροσειρές της Νεραϊδας, του Αυγού και του Κόζιακα και τη διασχίζουν
ο παραπόταμος του Αχελώου Καμνιαϊτικος και ο παραπόταμος του Πηνειού,
ο Πορταϊκός. Όπως είναι φυσικό μέσα σε τέτοιο περιβάλλον ζουν και κινούνται άγρια
ζώα, όπως ζαρκάδια, ελάφια, αγριογούρουνα, αρκούδες κ.λπ.
Τρία χιλιόμ. αριστερά του οικισμού της Πύρρας συναντάμε την διαλυμένη
από το 1932 η Ι. Μ. Προφήτη Ηλιού και επειδή μεταφέρθηκαν το 1886 από το μοναστήρι
της Αγ. Τριάδος της γειτονικής Δέσης είναι περισσότερο γνωστή ως μονή του Αγ.
Μοδέστου. Το καθολικό της ακολουθεί τον αθωνίτικο τύπο, σταυροειδής εγγεγραμμένος
με τρούλλο. Εσωτερικά κατάγραφος με τοιχογραφίες που διατηρούν μέχρι και τη πολύχρωμη
ζωντάνια και λαμπερότητα και οι οποίες σύμφωνα με επιγραφή φιλοτεχνήθηκαν από
τους σαμαριναίους ζωγράφους Αθανάσιο και Ζήση το 1859.
Στην ίδια επιγραφή αναφέρεται ότι ο ναός κτίσθηκε με τη φροντίδα και
επιμέλεια του παπά Ανανία, ο οποίος σύμφωνα με την τοπική παράδοση έφτιαξε το
μοναστήρι με 500 λίρες που περίσσεψαν από την εξαγορά της ποινής που είχε επιβληθεί
στον Παϊσιο, ηγούμενο της Μονής Αγ. Γεωργίου Μυροφύλλου. Η ποινή επιβλήθηκε γιατί
ο ηγούμενος κατηγορήθηκε ότι περιτοίχισε το μοναστήρι όπου υπηρετούσαν ως μοναχοί
με ψηλά « μουράγια».
Ο ναός της μια τρίκλιτη βασιλική, κτισμένη το 1892, βρίσκεται στο
κέντρο του χωριού και στην αυλή της έχει τοποθετηθεί πέτρινο ηρώο του χωριού,
έργο του μεγάλου ζωγράφου - γλύπτη Μενέλαου Καταφυγιώτη.
Πιθανότατα ο ναός να κτίσθηκε στη θέση παλιότερου αν λάβουμε υπόψη
μας την επιγραφή που έχει χαραχθεί στο Αγιο Ποτήριο που φυλάσσεται εδώ και αναφέρονται
το έτος 1798 αλλά και το όνομα του χωριού.
Τέλος ο πλακοσκεπής ναός του Αγ. Νικολάου με το απλό ζωγραφιστό τέμπλο
και εικόνες του 1842,που με την παρουσία του στην είσοδο της Πύρρας ολοκληρώνει
την γραφικότητα και την παραδοσιακή φυσιογνωμία της περιοχής. Επισημαίνουμε εδώ
και την επιγραφή που χαράσσεται πάνω από τη νότια είσοδο του ναού , η οποία φανερώνει
το φιλόξενο στοιχείο της περιοχής: « ΕΙ ΜΕΝ ΦΙΛΟΣ ΠΕΦΙΚΑΣ ΕΙΣΕΛΘΕ ΧΕΡΟΝ ΕΙ ΔΕ
ΕΧΘΡΟΣ ΚΑΙ ΒΑΣΚΑΝΟΣ ΚΑΙ ΓΕΜΟΝ ΔΟΛΟΥ ΠΟΡΡΟ ΠΟΡΡΟ ΠΕΦΕΥΓΕ ΕΝΔΟΝ ΤΗΣ ΠΥΛΗΣ ΤΑΥΤΗΣ».
Αγοράστε: Τυροκομικά προϊόντα, τσάι, ρίγανη, καρύδια, σαλέπι και ξύλινα
αντικείμενα (από σημεία πώλησης, καταστήματα (ταβέρνες- εστιατόρια και ιδιώτες-παραγωγούς)
Δοκιμάστε: Αρνί ψητό, σπληνάντερο, κεμπάπ.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
