Πληροφορίες τοπωνυμίου

ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟΙ ΣΠΟΡΑΔΕΣ
  Η ηρεμία χαρακτηρίζει την Αλόννησο, ένα από τα πρώτα νησιά του Αιγαίου που κατοικήθηκαν. Η παλιά πρωτεύουσα του νησιού ξαναζωντανεύει τα τελευταία χρόνια.
  Τα παλιά σπίτια της Παλιάς Αλοννήσου, που αναστηλώθηκαν, εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη. Στα δεκάδες λιθόστρωτα μονοπάτια και στις παραλίες του νησιού, αναπτύσσεται ένας τουρισμός φιλικός προς τη φύση.
  Στο πανέμορφο φυσικό περιβάλλον της Αλοννήσου ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα ν’ ασχοληθεί όλες τις εποχές του χρόνου με εναλλακτικές δραστηριότητες (πεζοπορία, ψάρεμα, ιστιοπλοϊα, επισκέψεις στα νησιά του θαλάσσιου πάρκου κ.α.).
  Η Αλόννησος αποτελεί το ιδανικό ορμητήριο για μια επίσκεψη στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο όπου είναι πιθανή μία συνάντηση με το προστατευόμενο είδος μεσογειακής φώκιας Monachus-Monachus, που ζει στις θαλασσοσπηλιές των νησιών του.
  Στην Αλόννησο βρίσκεται η έδρα της Διεθνούς Ακαδημίας Κλασικής Ομοιοπαθητικής, που ιδρύθηκε από τον Γ. Βυθούλκα και λειτουργεί τη θερινή περίοδο.
  Το νησί ήταν από παλιά ένας τόπος πλούσιος σε χλωρίδα και πανίδα. Στον ακρωτήρι Κοκκινόκαστρο βρέθηκαν σκελετοί ρινόκερων, μικρόσωμων αλόγων και ελαφιών, ενώ, γύρω από το νησάκι Βράχος, βρίσκεται βυθισμένη μια αρχαία πολιτεία, που αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη της μεγάλης ιστορίας του νησιού.
  Η οικονομία της Αλοννήσου στηρίζεται κυρίως στο τουρισμό, αλλά και στη γεωργία και την αλιεία.
  Στην Παλιά Αλόννησο, ύστερα από μια περίοδο γεωργικής εγκατάλειψης, η αγροτική παραγωγή άρχισε να αναπτύσσεται ξανά.
  Οι παλιές πεζούλες της Αλοννήσου, που κάποτε ήταν κατάφυτες από αμπέλια, γεμίζουν σήμερα από ελιές και οπωροκηπευτικά, ξαναζωντανεύοντας τις παραδοσιακές παλιές ξηρολιθιές.
  Αν και η περιοχή γύρω από το νησί θεωρείται από τις πιο πλούσιες του Αιγαίου σε ψάρια, η αλιεία δεν είχε ποτέ μεγάλη παράδοση στο νησί. Μια εξήγηση που δίνουν οι ιστορικοί είναι ο φόβος των πειρατών που κρατούσε τους ντόπιους κατοίκους μακριά από τη θάλασσα. Σήμερα, όμως, αρκετές οικογένειες ζουν από την αλιεία.
  Οι ψαράδες της Αλοννήσου οργανώθηκαν σε έναν συνεταιρισμό και διοχετεύουν οι ίδιοι τα αλιεύματά τους στην αγορά.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο των Ε.Ο.Τ. - Νομαρχίας Μαγνησίας - Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μαγνησίας (Ν.Ε.Τ.Π.).

ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ (Λιμάνι) ΒΟΡΕΙΟΙ ΣΠΟΡΑΔΕΣ
  Φθάνοντας στην Αλόννησο με το πλοίο της γραμμής ή το ιπτάμενο δελφίνι αποβιβαζόμαστε στο Πατητήρι. Το Πατητήρι το επίνειο του Χωριού είναι και σήμερα το λιμάνι της Αλονήσσου.
  Το όνομά του προέρχεται από τα πατητήρια των σταφυλιών που υπήρχαν εδώ την εποχή που το νησί παρήγαγε και εξήγαγε ονομαστό κόκκινο κρασί. Χαρακτηρίζεται ως κέντρο της σύγχρονης ζωής του νησιού, γιατί διαθέτει πολλά καταλύματα και ταβερνάκια με εξαιρετικούς θαλασσινούς μεζέδες.
  Λίγο βορειότερα από το λιμάνι, χτισμένους σε δύο πανέμορφους όρμους συναντούμε τους οικισμούς Ρουσούμ - Γιαλό και Βότση. Συνεχίζοντας βορειότερα συναντά κανείς άφθονες παραλίες, κατάλληλες για ένα θαυμάσιο μπάνιο. Η Μηλιά, η Χρυσή Μηλιά, ο Τζώρτζη - Γιαλός, ο Λεφτός - Γιαλός είναι μερικές από αυτές.
  Ο επισκέπτης μπορεί να φθάσει στις παραλίες, είτε οδικώς, είτε με βάρκες και μικρά καϊκάκια, που πραγματοποιούν συχνά δρομολόγια και θαλασσινές περιηγήσεις. Αφήνοντας το Πατητήρι και παίρνοντας τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο προς τα δυτικά μετά από 3 χλμ περίπου φθάνουμε στο Χωριό (Παλιά Αλόνησσος). Για όσους αγαπούν το περπάτημα, υπάρχει και το παλιό πλακόστρωτο μονοπάτι, που μας οδηγεί από το λιμάνι στο παλιό χωριό μέσα σε 30 λεπτά.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Αλοννήσου

• http://www.alonissos.gr/gr/articles.asp?p=20002-9 (1 φωτ.)

Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας

ΜΟΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ (Μοναστήρι) ΣΚΙΑΘΟΣ
Τηλέφωνο: +30 24270 22012

Η Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ή της Ευαγγελίστριας, όπως είναι ευρέως γνωστή, είναι ένα από τα πιο αξιόλογα μνημεία των Βόρειων Σποράδων.

Η Ιερά Μονή οικοδομήθηκε στη θέση Αγαλλιανού, όπου υπήρχαν ερείπια παλιού μονυδρίου. Το συγκρότημα χτίστηκε από το 1794 έως το 1806 και κατέστη το προπύργιο των "Κολλυβάδων". Μοναχοί του Αγίου Όρους, με επικεφαλής τον Νήφωνα, κατόπιν έριδας που προέκυψε μετά τα μέσα του 18ου αιώνα ως τις αρχές του 19ου, αποχώρησαν από εκεί και βρήκαν καταφύγιο σε διάφορα νησιά (Πάτμο, Σάμο, Λειψώ κτλ.). Μετά από μικρή περιπλάνηση βρέθηκαν στην Σκιάθο, όπου και προχώρησαν στην ανέγερση της μονής.

Η αρχιτεκτονική της είναι βασισμένη σε εκείνη των μοναστηριών του Αγίου Όρους. Το Καθολικό είναι μια συνεπτυγμένη μορφή του αγιορείτικου τύπου με τους πλάγιους χορούς, τη λιτή και το νάρθηκα και καλύπτεται από τους τρεις τρούλους, που καλύπτουν γκρίζες σχιστόπλακες. Το πλούσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο προβάλλεται μέσα στο λιτό κατά τα άλλα χώρο του Καθολικού. Μόνο το Άγιο Βήμα είναι αγιογραφημένο από τον καιρό της Ελληνικής Επανάστασης, από αγιογράφους από τη Γαλάτιστα Χαλκιδικής. Στο χώρο αυτό φυλάσσονται σε σκευοφυλάκια τα οστά πολλών Αγίων. Εκτός του Καθολικού, στο μοναστήρι υπάρχουν τα κελιά, η τράπεζα, το νοσοκομείο, ο ξενώνας, η εστία (μαγειρείο), το μαγκιπείο, η ταλιάγκρα (ελαιοτριβείο), η βιβλιοθήκη, τα παρεκκλήσια, οι αποθηκευτικοί χώροι, στάβλος, κλπ. Επιπλέον, η μονή διαθέτει αξιόλογη βιβλιοθήκη με πλήθος σπάνιων εκδόσεων και εγγράφων, εκκλησιαστικό μουσείο στο οποίο υπάρχουν πολλά ιερατικά σκεύη και κειμήλια και ελαιοτριβείο/έκθεση.

Καθημερινά εκτελούνται δρομολόγια από την πόλη της Σκιάθου προς το μοναστήρι, για τους επισκέπτες.