Πληροφορίες τοπωνυμίου

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ (Κωμόπολη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
  Ανάμεσα στο πράσινο της Αργολικής γης και στο γαλάζιο του Σαρωνικού κόλπου, καλά προστατευμένη στο δικό της ομώνυμο μικρότερο κόλπο, με το άρωμα από τις πορτοκαλιές του κάμπου της να συναντάει τη θαλασσινή αύρα στο γραφικό όσο και φιλόξενο λιμάνι της και με τα πεύκα να κατεβαίνουν από τις πλαγιές για να προσφέρουν τη σκιά τους στις ωραίες παραλίες, η Αρχαία Επίδαυρος, παραδοσιακή και σύγχρονη ταυτόχρονα, άλλοτε ήρεμη και άλλοτε κοσμοπολίτικη, είναι έτοιμη κάθε στιγμή να υποδεχτεί τους ταξιδιώτες κάθε εποχής.
  Στο μέσο της ανατολικής ακτής του νομού Αργολίδας, εύκολη στην προσέγγιση, είτε οδικώς από τον Ισθμό της Κορίνθου ή το Ναύπλιο, είτε ακτοπλοϊκώς με ιπτάμενο δελφίνι από τον Πειραιά, με τα σπίτια της να απλώνονται αμφιθεατρικά από τη θάλασσα προς το εσωτερικό, η μικρή πολιτεία είναι χτισμένη στη θέση όπου αναπτύχθηκε ο αρχαίος πολιτισμός της Επιδαύρου, κοντά στο Ιερό του Ασκληπιού και στο αρχαίο θέατρο, που συγκεντρώνουν καθημερινά το θαυμασμό χιλιάδων επισκεπτών.
  Ανθρωποι ήρεμοι κι ευχάριστοι, που ασχολούνται με το ψάρεμα, την καλλιέργεια της πορτοκαλιάς και την προσφορά τουριστικών υπηρεσιών, κλίμα εύκρατο, φυσικές ομορφιές και υποδομή συνθέτουν το πλαίσιο που δίνει στον τουρίστα της σύγχρονης εποχής αυτό που επιθυμεί: καλή διαμονή, αναψυχή στη θάλασσα και το πράσινο, ευκαιρίες για κάθε είδους διασκέδαση και δυνατότητες για τη γνωριμία με τα αξιοθέατα της ευρύτερης περιοχής.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Επιδαύρου.

Μονή Αγνούντος

ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΑΓΝΟΥΝΤΟΣ (Μοναστήρι) ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
  Είναι το αρχαιότερο και το ωραιότερο μοναστήρι της Επιδαυρίας.
  Βρίσκεται στ' ανατολικά όρια του Δήμου της Επιδαύρου, πλησίον της εθνικής οδού Κορίνθου - Επιδαύρου.
  Η ονομασία της προήλθε πιθανώτατα από την αρχαία ελληνική λέξη "άγνους"= λυγαριά, φυτό που αφθονεί στην περιοχή και στην κοντινή λίμνη. Υπάρχει όμως και μια άλλη επικρατέστερη άποψη για την ονομασία της Μονής, όπως την έχει καταγράψει η τοπική λαϊκή μούσα, που μιλάει γιά τα γύρω μοναστήρια της Παναγίας, "....στο Στείρι εστήριξε, στην Αγνάντα αγνάντεψε, στην Φανερωμένη φανερώθηκε, στο Σπήλαιο στερεώθηκε...".
  Κατά την επικρατέστερη άποψη μελετητών, ο ναός είναι κτίσμα του 11ου αι., ενώ η Μονή είναι παλαιότερη και οπωσδήποτε προϋπήρχε της Τουρκοκρατίας.
  Η Μονή παρουσιάζει φρουριακή μορφή καί περιβάλλεται από υψηλά καί ισχυρά τείχη. Προστατεύεται επίσης από πύργους, πολεμίστρες καί καταχύστρα. Από τα σωζόμενα κτίρια, έχουμε σαφή εικόνα του τετράπλευρου κτιριακού συγκροτήματος, που υψώνεται γύρω από την περιορισμένη εσωτερική της αυλή.
  Η κυρία είσοδος ασφαλιζόταν από δίφυλλη ξύλινη πόρτα, πάχους 6 - 8 εκ., ενισχυμένη με σιδηρά ελάσματα.
  Ο ρυθμός του ναού είναι σύνθετος. Εσωτερικά, είναι μονόκλιτη βασιλική με τρούλο, ενώ εξωτερικά, εμφανίζει σταυρόμορφη όψη. Είναι κράμα βασιλικής μετά τρούλου και βυζαντινού ρυθμού.
  Το πλέον εντυπωσιακό όμως όλων, είναι οι αγιογραφίες του ναού που διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση. ´Εχει γραφεί ότι οι αγιογραφίες ανέρχονται σε 1250. Τέλος, το τέμπλο του ναού έχει ηλικία 300 ετών.