Εμφανίζονται 20 τίτλοι με αναζήτηση: Κεντρικές σελίδες στην ευρύτερη περιοχή: "ΦΑΛΑΙΣΙΑ Δήμος ΑΡΚΑΔΙΑ" .
ΑΝΑΒΡΥΤΟ (Οικισμός) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Μικρό ορεινό χωριό της επαρχίας Μεγαλόπολης
κοντά στο Ανεμοδούρι (5χιλ).
Κοντά βρίσκεται ο οικισμός Κάτω
Αναβρυτό και το χωριό Γραικός.
Το χωριό είναι αμφιθεατρικά κτισμένο και προσφέρει ωραία θέα προς το λεκανοπέδιο
της Μεγαλόπολης και την περιοχή της Ανω Φαλαισίας
ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΙ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Το Ανεμοδούρι είναι ένα μικρό ορεινό χωριό της Ανατολικής Φαλαισίας.
Βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μ. και έχει 60 περίπου μόνιμους κατοίκους που ασχολούνται
με τη γεωργία και κτηνοτροφία. Η πρόσβαση στο χωριό γίνεται παίρνοντας διασταύρωση
του δρόμου Τρίπολης-Μεγαλόπολης,
μετά την Ασέα και μέσω του
χωριού Μαρμαριά (6 χιλ). Ο
δρόμος από εδώ συνεχίζει κατηφορικά προς τα υπόλοιπα χωριά της Ανατολικής Φαλαισίας,
με πρώτο το Αναβρυτό, όπως
και τα χωριά του λεκανοπέδιου της Μεγαλόπολης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΒΕΛΙΓΟΣΤΗ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Η Βελιγοστή είναι ένα μικρό χωριό 11 χιλ. από την Μεγαλόπολη
και 3 χιλ. από το δρόμο Μεγαλόπολης-Καλαμάτας.
Παλαιότερα το χωριό ονομαζόταν Σαμαράς. Είναι χτισμένη πάνω σε μικρό λόφο, σε
καταπράσινο περιβάλλον και έχει λιγότερους από 90 μόνιμους κατοίκους. Η διαδρομή
από το δημόσιο δρόμο μέχρι το χωριό είναι πανέμορφη. Η διαδρομή από το δημόσιο
δρόμο μέχρι το χωριό είναι πανέμορφη. Ωραία είναι η τοποθεσία του Αγίου Ταξιάρχη,
λίγο έξω από το χωριό καθώς και παρακείμενος λόφος (όπου βρίσκεται το νεκροταφείο)
που έχει πανοραμική θέα προς το χωριό και τη γύρω περιοχή.
Η ιστορία της Βελιγοστής ανάγεται από την βυζαντινή περίοδο και πιστεύεται
ότι ιδρύθηκε από σλαβόφωνο πληθυσμό από όπου προήλθε και το όνομά της. Η θέση
του βυζαντινού οικισμού κατ' άλλους τοποθετείται στη σημερινή και κατ' άλλους
σε μια άλλη θέση βορειανατολικότερα από αυτή. Η σημασία της περιοχής ήταν σημαντική
από τότε, αφού πάνω από το βυζαντινό οικισμό υπήρχε κάστρο των βυζαντινών. Η πιθανότερη
θέση του κάστρου είναι εκείνη του σημερινού χωριού. Οταν κατέλαβαν οι Φράγκοι
την Πελοπόννησο ίδρυσαν εκεί Βαρωνία, την τέταρτη Βαρωνία της Πελοποννήσου, και
αξιοποίησαν και οχύρωσαν το βυζαντινό κάστρο. Η Βαρωνία της Βελιγοστής ήταν από
τις σημαντικότερες βαρωνίες του Μοριά και διαιρέθηκε σε 4 φέουδα. Ο πρώτος βαρώνος
ήταν ο Ματθαίος Μόνης. Το 1300, μετά τη σύγκρουση Βυζαντινών και Φράγκων η Βελιγοστή
καταστράφηκε. Στη συνέχεια πέρασε στους Τούρκους, αλλά έχασε τη σημασία της σαν
κάστρο και έκτοτε περιήλθε στην αφάνεια ακολουθώντας των πόλοιπων κάστρων της
Αρκαδίας (Μουχλίου,
Νικλίου, Ακοβας κ.λ.π.).
Από την Βελιγοστή μπορεί κανείς να κατευθυνθεί προς τα χωριά Παραδείσια,
Τουρκολέκας, Ελληνίτσα
και Λεοντάρ (8 χιλ.).
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΒΟΥΤΣΑΡΑΣ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Χωριό της επαρχίας
Μεγαλόπολης, χτισμένο σε καταπράσινο ύψωμα. Ομορφη είναι η εκκλησία στην πλατεία.
Το χωριό απέχει 4 χιλ. από το Ρούτσι.
Από εδώ μπορεί κανείς να κατευθυνθεί στα χωριά
Σκορτσινού, Λεοντάρι,
Φαλαισία και προς την
Σπάρτη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΓΙΑΝΝΑΙΟΙ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Χωριό της Φαλαισίας,
13 χιλ. από το Λεοντάρι. To
χωριό περιλαμβάνει δύο οικισμούς, τους κάτω Γιανναίους και τους άνω Γιανναίους
που βρίσκονται λίγο ψηλότερα (3 χιλ.). Από τους κάτω Γιανναίους ξεκινά δρόμος
προς τα χωριά Γούπατα και
Ακοβο. Ο επαρχιακός δρόμος
κατευθύνεται προς το Δυρράχι.
ΓΟΥΠΑΤΑ (Οικισμός) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Μικρό ορεινό χωριό της Φαλαισίας
3 χιλ. από τους κάτω Γιανναίους
και 16 από το Λεοντάρι. Είναι
πάνω στο δρόμο για το Ακοβο.
ΔΥΡΡΑΧΙΟ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Το Δυρράχιο (ή Δυρράχι) βρίσκεται 22 χιλ. βόρεια από το Λεοντάρι.
Eίναι ένα πανέμορφο και γραφικό χωριό του Ταυγέτου
χτισμένο σε υψόμετρο 800 μ., με 350 κατοίκους. Είναι πνιγμένο στο πράσινο, τριγυρισμένο
από έλατα, καρυδιές και μηλιές, με πολλά τρεχούμενα νερά και πηγές. Κοντά βρίσκονται
τα παλαιά μοναστήρια της Παναγίας της Ρεκίτσας, ορμητήριο του Παπαφλέσσα και του
Αγίου Γεωργίου, όπως και η παλαιά εκκλησία του Αγίου Νικήτα. Το καλοκαίρι το χωριό
συγκεντρώνει πολλούς παραθεριστές.
Στη γύρω περιοχή άνθησε το αρματολίκι και κατά την επανάσταση του 21 ο απελευθερωτικός αγώνας. Στις 10-6-1787 φονεύθηκε εκεί σε μάχη με τους Τούρκους ο Αναγνώστης Κολοκοτρώνης. Στην περιοχή του Δυρραχίου άνθησε επίσης και το αντάρτικο κατά των Γερμανών κατακτητών. Στο χωριό μάλιστα έγινε το 1943 η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ των αντιστασιακών οργανώσεων όλων των τάσεων και εκπροσώπων του Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής. Η συμφωνία αυτή στη συνέχεια παραβιάστηκε.
Ο δρόμος από το Δυρράχιο ακολουθεί ελικοειδή διαδρομή μέσα από το
ελατόδασος, ανεβάινοντας τις πλαγιές του Ταυγέτου και κατευθύνεται προς το Νεοχώριο
και από εκεί στη Μεσσηνία.
Η διαδρομή αυτή είναι από τις ομορφότερες στην Πελοπόννησο και προσφέρει θαυμάσια
θέα σε ένα μεγάλο ορίζοντα που φθάνει μέχρι και το λεκανοπέδιο της Μεγαλόπολης.
Ενας άλλος δρόμος οδηγεί από το χωριό στα χωριά Λεπτίνι
(3 χιλ.) και Ακοβο (6 χιλ.).
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΚΑΜΑΡΑ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Ομορφο και καταπράσινο χωριό της Φαλαισίας,
10 χιλ. νότια του Λεονταρίου
στο δρόμο για το Δυρράχι.
Εχει 400 κατοίκους και βρίσκεται σε υψόμετρο 560μ. Είναι κατάφυτο με αμπέλια και
οπορωφόρα δένδρα. Στη πλαγιά του βουνού βρίσκονται ερείπια μεσαιωνικού κάστρου.
Επόμενο χωριό είναι οι Γιανναίοι
( 3 χιλ.).
ΚΑΜΠΟΧΩΡΙ (Οικισμός) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Χωριό της Φαλαισίας,
7 χιλ. νότια του Λεονταρίου
στο δρόμο για το Δυρράχι.
Βρίσκεται σε καταπράσινο περιβάλλον, ενώ δίπλα του κυλά ο ποταμός Ευρώτας.
Επόμενο χωριό είναι η Καμάρα
( 3 χιλ.).
ΛΕΟΝΤΑΡΙ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Γραφικό και ιστορικό χωριό της επαρχίας Μεγαλόπολης 12 χιλ. από τη
Μεγαλόπολη. Εχει 400 περίπου
κατοίκους και είναι το κεφαλοχώρι της περιοχής. Με το σχέδιο Καποδίστρια, το Λεοντάρι
είναι έδρα του νέου Δήμου Φαλαισίας.
Τα χωριά που αποτελούν το Δήμο είναι: Ακοβος,
Αναβρυτός, Ανεμοδούρι,
Βελιγοστή, Βουτσαράς,
Γιανναίοι, Γραικού,
Δυρράχι, Ελληνίτσα,
Καμάρα, Λεοντάρι, Λεπτίνι,
Νεοχώρι Φαλαισίας, Ποταμιά,
Πετρίνα, Ρούτσι,
Σουλάρι, Σκορτσινού,
Τουρκολέκα και Φαλαισία
(πρώην Μπούρα).
Το Λεοντάρι έχει αξιόλογες βυζαντινές εκκλησίες, η σημαντικότερη των
οποίων είναι ο ναός των Αγίων Αποστόλων (14ος αιώνας), στην κεντρική πλατεία.
Μια άλλη αξιόλογη εκκλησία είναι αυτή του Αγίου Αθανασίου.
Η περιοχή ανήκε σε μια από τις σημαντικότερες φράγκικες βαρονίες της
Πελοποννήσου, ονομαζόμενη
Βελιγοστή. Δίπλα στο χωριό και πάνω στον παρακείμενο λόφο υπάρχουν τα ερείπια
μεσαιωνικού κάστρου. Η στρατηγική του θέση ανέδειξε το Λεοντάρι την περίοδο της
φραγκοκρατίας σε εμπορικό και διοικητικό κέντρο όλης της περιοχής. Το Λεοντάρι
αναπτύχθηκε ραγδαία μετά από την καταστροφή της Βελιγοστής. Μάλιστα, από το 1300
μέχρι το 1391 αποτελούσε την έδρα των δεσποτών του Μοριά. Το 1391 καταλήφθηκε
από τους Τούρκους υπό τον Εβρενόζ Πασά. Σύντομα όμως οι Τούρκοι έφυγαν και το
Λεοντάρι επανήλθε στους Βυζαντινούς.
Στο Λεοντάρι διορίσθηκε Κάπος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης σε ηλικία 16
ετών. Μετά από λίγο όμως έγινε αρματωλός της περιοχής και βγήκε στα βουνά. Επειδή
η περιοχή του Λεονταρίου, σαν αδιανέμητη σουλτανική περιουσία αποτελούσε βοσκότοπο
και χειμαδιό των ορεινών περιοχών, ονομαζόταν Λιβαδειά. Ετσι τα 40 παληκάρια από
τη Λιβαδειά που αναφέρονται στο γνωστό δημοτικό τραγούδι είναι από την περιοχή
αυτήν. Ο γέρος που συναντούν στο δρόμο τα παληκάρια είναι ο πατέρας του Οδυσσέα
Ανδρούτσου, Γιώργος. Αυτό εξηγεί τη σχέση των 40 παληκαριών με την Τριπολιτσά.
Το 1786 το Λεοντάρι γίνεται προσωρινή πρωτεύουσα του Μοριά και εγκαθίσταται σε
αυτό για λίγους μήνες ο Βαλής του Μοριά μετά την αναχώρησή του από το Ναύπλιο.
Κατόπιν έφυγε από το Λεοντάρι και εγκαταστάθηκε στην μικρή τότε Τριπολιτσά. Το
1811 η περιοχή του Λεονταρίου είχε 600 χριστιανικές και 150 τούρκικες οικογένειες.
Από τους 109 επίσημους Αρκάδες φιλικούς, οι 5 ήταν από το Λεοντάρι. Κατά την κύρηξη
της Επανάστασης του 1821, πρωτοστάτησε η κόρη του δολοφονημένου από τους Τούρκους
αρματωλού Κώστα Ζαχαριά, Κωνσταντίνα Ζαχαριά, η οποία ύψωσε την επαναστατική σημαία,
σκότωσε τον Τούρκο διοικητή και έβαλε φωτιά στο σπίτι του, έκαψε τα τζαμιά και
ξεσήκωσε τους κατοίκους στην επανάσταση. Στην περιοχή του Λεονταρίου έδρασε επίσης
ο Νικηταράς (Νικήτας Σταματελόπουλος).
Νότια του Λεονταρίου, υπάρχουν ανάμεσα σε βράχους χτισμένα ασκηταριά.
Αξίζει επίσης να περπατήσει κανείς το γραφικό δρόμο που ξεκινά από την κεντρική
πλατεία και οδηγεί στο παραδοσιακό κτίριο του Δημαρχείου.
Μια ενδιαφέρουσα διαδρομή προς τα νότια ακολουθεί το δρόμο προς την
Σπάρτη και οδηγεί στη Μονή
Μπούρα και στη Μονή Αμπελάκη. Μια άλλη ωραία διαδρομή είναι προς τα βόρεια και
οδηγεί προς την υπόλοιπη Φαλαισία, τα χωριά Ποταμιά, Καμάρα, το γραφικό χωριό
Δυρράχιο (22 χιλ.) και από εκεί στην Καλαμάτα
μέσω του Ταϋγέτου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΜΟΝΗ ΜΠΟΥΡΑ (Μοναστήρι) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Τηλέφωνο: +30 27910 61248
Η μονή Μπούρα βρίσκεται κοντά στο χωριό Λεοντάρι
(6 χιλ), δίπλα από τον αμαξιτό δρόμο Λεονταρίου-Σπάρτης.
Είναι κτισμένη σε κατάφυτο λόφο, 4 χιλ. από το χωριό Φαλαισία
και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Αν και δεν είναι γνωστή η ακριβής
χρονολογία κατασκευής της μονής, πιθανολογείται ότι χτίστηκε στα μέσα του 12ου
αιώνα. Από τότε ήταν ανδρική μονή. Τα προεπαναστατικά χρόνια, όπως και την περίοδο
της επανάστασης του 21 υπήρξε λίκνο του αγώνα για την απελευθέρωση. Ο "Πύργος",
ένα κτίσμα της Μονής ύψους 10 μέτρων, αποτελεί με τις πολεμίστρες του μαρτυρία
της αντίστασης των μοναχών κατά των Τούρκων. Στην επανάσταση του 1770 η μονή λεηλατήθηκε
από Τουρκαλβανούς οι οποίοι σκότωσαν όλους τους μοναχούς και κατέστρεψαν τις τοιχογραφίες.
Αργότερα, κατά την επιδρομή τυ Ιμπραήμ, οι μοναχοί πρόβαλαν γενναία αντίσταση
κατά των Τουρκοαιγυπτίων, μέχρι που σκοτώθηκαν όλοι.
Το 1932 η Μονή προσαρτήθηκε στη Μονή του Τιμίου Προδρόμου και έκλεισε.
Το 1934 ξανάνοιξε με λίγες μοναχές που ήλθαν από την κοντινή Μονή Αμπελακίου.
Το 1952 η περιουσία της παραχωρήθηκε στους ακτήμονες της Φαλαισίας και από τότε
άρχιζε παρακμάζει. Το 1984 εγκαταστάθηκε μια ομάδα από μοναχές οι οποίες σε διάστημα
15 χρόνων συντήρησαν και αναμόρφωσαν τη Μονή, αναπαλαιώνοντας τα παλια της κτίσματα
και δημιουργώντας νέα φροντισμένα κτίσματα. Ανάμεσα στα τελευταία είναι η ωραία
εκκλησία του Αγίου Αλεξίου, οι Ναοί των Αγίων Αναργύρων, Ραφαήλ, Νικολάου και
Ειρήνης και το διώροφο κτήριο που στεγάζει τα κελιά, διάφορα εργαστήρια, τη βιβλιοθήκη
και άλλους χώρους.
ΝΕΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Το Νεοχώρι Λεονταρίου είναι ένα μικρό, όμορφο και ξεχασμένο ορεινό
χωριό, σκαρφαλωμένο στις ΒΔ πλαγιές του Ταϋγέτου
σε υψόμετρο 1000 μ. Απέχει 9 χιλ. από το Δυρράχι
και 31 χιλ. από το Λεοντάρι.
Εχει περίπου 40 κατοίκους που οι περισσότεροι χειμαδιάζουν στη Μεσσηνία
και ειδικά στην Καλαμάτα
(που απέχει μόνο 45').
Το χωριό είναι τριγυρισμένο από πυκνό ελατόδασος. Ο δρόμος ανεβαίνει
φιδωτός από το Δυρράχι σε
μια πανέμορφη διαδρομή. Στα ξάγναντα μπορεί κανείς να απολαύσει μια εξαιρετική
θέα προς το Δυρράχι μέχρι και την πεδιάδα της Μεγαλόπολης.
Πλησιάζοντας το χωριό φτάνουμε σε μια διασταύρωση, όπου αριστερά είναι πετρόχτιστη
βρύση και δεξιά το εκκλησάκι του Αγιου Σώστη. Ο δρόμος αριστερά οδηγεί στο χωριό,
ενώ στα δεξιά προς το νεκροταφείο, που είναι χωμένο στο δάσος. Ο δρόμος προς το
χωριό περνά λίγο πιο πέρα από μια μικρή όμορφη ρεματιά σκεπασμένη με πλατάνια,
το Κακόρεμα. Δεξιά είναι μια βρύση που τροφοδοτεί το ρέμα.
Ερημο το χωριό το χειμώνα, κάποιες Κυριακές το επισκέπτονται μερικοί
κάτοικοι που χειμαδιάζουν αλλού, φαινόμενο που παρατηρείται σε πολλά ορεινά χωριά
της Αρκαδίας. Η μικρή και
λιτή εκκλησία της Παναγίας είναι στο κέντρο του χωριού και δίπλα το εγκαταλειμένο
σχολείο... Ενα μαγευτικό δειλινό πού λούζει το απέραντο δάσος (και τις καρδιές)
με εκτυφλωτικό κόκκινο φώς που αντανακλά στις ελατοσκέπαστες κορυφογραμμές. Λιγοστά
και χαρακτηριστικά είναι τα επώνυμα στο χωριό. Για να θυμίζουν αυτούς που εδώ
και χρόνια έφυγαν σε αναζήτηση καλύτερης τύχης στα πέρατα της γής - ιδιαίτερα
στην Αμερική - και στην Αθήνα.
Για να θυμίζουν τους παπούδες που έφυγαν κι αυτοί και που σήμερα κείτονται μέσα
στο δάσος.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΠΕΤΡΙΝΑ (Οικισμός) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Μικρό χωριό πάνω στο δρόμο Μεγαλόπολης-Σπάρτης
κοντά στο Λεοντάρι (5 χιλ.).
ΠΟΤΑΜΙΑ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Χωριό της Φαλαισίας
με 116 κατοίκους (απογραφή 1991), 5 χιλ. νότια του Λεονταρίου.
Επόμενο χωριό είναι το Καμποχώρι
( 2 χιλ.).
ΡΟΥΤΣΙΟ (Οικισμός) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Xωριό της επαρχίας Μεγαλόπολης
μετά τα Περιβόλια. Είναι κτισμένο
σε ύψωμα, μέσα σε κατάφυτο περιβάλλον. Ο δρόμος από τη Μεγαλόπολη συνεχίζει για
το χωριό Βουτσαρά για να καταλήξει
στο δρόμο για τη Σπάρτη.
ΣΚΟΡΤΣΙΝΟ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Ορεινό χωριό 17 χιλ. από την Μεγαλόπολη
και 14 χιλ. από το το Λεοντάρι.
Βρίσκεται κοντά στον επαρχιακό δρόμο που οδηγεί στη Λακωνία
μέσω Λεονταρίου. Η πρόσβαση από την Τρίπολη
γίνεται από επαρχιακό δρόμο μέσω του χωριού Πάπαρι
(15 χιλ.). Νότια του χωριού φαντάζει επιβλητικός ο ορεινός όγκος του Ταϋγέτου.
Η περιοχή έχει αρκετή βλάστηση και είναι κατάφυτη με ελιές. Οι ελιές και το λάδι
είναι από τα κύρια προϊόντα του φτωχού χωριού αυτού, που, όπως και άλλα ορεινά
αρκαδικά χωριά, γνώρισε μεταπολεμικά μεγάλη μετανάστευση. Σήμερα κρατά 150 περίπου
μονίμους κατοίκους.
Στο δρόμο για το Λεοντάρι (2 χιλ), βρίσκοναι οι πηγές του Ευρώτα,
ειδυλλιακή τοποθεσία με πολλά νερά, πλατάνια και άφθονο πράσινο. Ο χώρος έχει
κατάλληλα διαμορφωθεί για τους επισκέπτες και περιπατητές. Εδώ διοργανώνονται
κάθε Αύγουστο πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, τα "Ευρώτεια" που προσελκύουν
αρκετό κόσμο από την περιοχή. Στον ίδιο δρόμο και 3 χιλ. από το χωριό υπάρχει
ενδιαφέρον λαογραφικό μουσείο. Στου Σκορτσινού γιορτάζονται επίσης με ιδιαίτερα
παραδοσιακό τρόπο και οι Αποκριές.
Ενδιαφέρουσα είναι η ενοριακή εκκλησία με όμορφο πέτρινο καμπαναριό,
δίπλα στην πλατεία, ενώ στην είσοδο του χωριού υπάρχει το νεκροραφείο με τη συμπαθητική
εκκλησία του. Κοντά στην πλατεία υπάρχει το ηρώο των αγωνιστών του 21.
Το χωριό ανήκει στην περιοχή της ανατολικής Φαλαισίας
που κατά την αρχαιότητα υπήρξε το μήλο της έριδος ανάμεσα στους Αρκάδες και Σπαρτιάτες.
Στην κορυφή υψώματος, του Χελμού,
κοντά στο χωριό σώζονται υπολείμματα αρχαίας οχύρωσης με κυκλώπεια τείχη σε δύο
σειρές.. Παλαιότερα το χωριό ανήκε στο Δήμο Ανατολικής Φαλαισίας, ενώ σήμερα αποτελεί
δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Φαλαισίας με έδρα το Λεοντάρι.
Κοντά στο χωριό (5 χιλ.) είναι η Μονή Αμπελάκη, χτισμένη σε μια χαράδρα
του Ταϋγέτου. Ενδιαφέρουσα είναι η διαδρομή προς Λεοντάρι (14 χιλ), που περνάει
από τα χωριά Φαλαισία και
Πετρίνα και από τη μονή Μπούρα,
όπως και αυτή προς Σπάρτη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΣΟΥΛΑΡΙ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Ορεινό μικρό χωριό της επαρχίας Μεγαλόπολης.
Βρίσκεται μεταξύ Λεονταρίου
και Βουτσαρά στον επαρχιακό
δρόμο Λεονταρίου-Σπάρτης.
Κοντά του το χωριό Φαλαισία
και η Μονή Μπούρα.
ΦΑΛΑΙΣΙΑ (Χωριό) ΑΡΚΑΔΙΑ
Ομορφο μικρό χωριό της Ανατολικής Φαλαισίας χτισμένο στην Πλαγιά του
Ταϋγέτου, ανάμεσα στη Μονή
Αμπελάκη και στο Λεοντάρι.
Το παλιό του όνομα ήταν Μπούρα. Απέχει 2 χιλ. από τον επαρχιακό δρόμο Μεγαλόπολης-Σπάρτης.
Κοντά του βρίσκεται η Μονή Μπούρα.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
