Εμφανίζονται 42 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο Σελίδες τοπικής αυτοδιοίκησης στην ευρύτερη περιοχή: "ΞΑΝΘΗ Νομός ΕΛΛΑΔΑ" .
ΑΒΔΗΡΑ (Κωμόπολη) ΞΑΝΘΗ
Κωμόπολη παραλιακή, που απέχει απο την Ξάνθη περίπου 25 χλμ, είναι η έδρα του ομώνυμου Δήμου, στον οποίο υπάγονται τα Κοινοτικά Διαμερίσματα Κεσσάνης, Μάνδρας, Μυρωδάτου.. `Εχει πλούσια Ιστορία που ανάγεται στους αρχαίους χρόνους. Το γραφικό λιμανάκι, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το χωριό, φιλοξενεί σκάφη αναψυχής και πολλούς ερασιτέχνες αλιείς. Ο νέος παραλιακός οικισμός των Αβδήρων σφύζει από κίνηση ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες Θα βρείτε απάνεμους ορμίσκους (Αη Γιάννης, Πόρτο Μόλο και πέριξ) να δροσιστείτε σε πεντακάθαρη θάλασσα το καλοκαίρι. Η περιοχή προσφέρεται για αναψυχή, περιήγηση και μελέτη (εδώ γεννήθηκαν οι μεγάλοι φιλόσοφοι: Δημόκριτος, Πρωταγόρας, Λεύκιππος, Ανάξαρχος κλπ). Μπορείτε να επισκεφτείτε το Μουσείο Αβδήρων, ένα σύγχρονο κτίριο, που φιλοξενεί τα ευρήματα των ανασκαφών στα Αρχαία Αβδηρα και το Λαογραφικό Μουσείο (τηλ. 51259), ένα όμορφο κτίριο των αρχών του 19ου αιώνα. Μπορείτε ακόμα να θαυμάσετε όμορφα παραδοσιακά αρχοντικά με το δικό τους τοπικό χρώμα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΑΚΡΑΙΟΣ (Χωριό) ΞΑΝΘΗ
Στον Ακραίο μπορεί να φτάσει κανείς με αυτοκίνητο από το Ποταμοχώρι. Μόλις διασχίσουμε την παλαιά γέφυρα στην αμμώδη περιοχή Πεστσιβίτα, φθάνουμε στο κάτω μέρος του οικισμού, που έχει δέκα ακατοίκητα σπίτια. Ακριβώς δίπλα περνάει το ποτάμι που κατεβαίνει από τις Σάτρες. Αλλοι δύο μαχαλάδες βρίσκονται ψηλότερα. Το Δημοτικό Σχολείο του Ακραίου, που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στους τρεις μαχαλάδες, έκλεισε το 1988. Την τελευταία χρονιά της λειτουργίας του είχε 6 μαθητές ενώ το 1983-84 είχε 26 παιδιά. Ελάχιστοι κτηνοτρόφοι κατοικούν πλέον στον Ακραίο, ενώ παλαιότερα (1971) ο πληθυσμός του ήταν 202 κάτοικοι.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΑΝΘΗΡΟ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Πρόκειται μάλλον για τον παλαιότερο οικισμό της περιοχής πάνω από τα Κιμμέρια. Στο Ανθηρό έμεναν 295 κάτοικοι το 1951, οι οποίοι μειώθηκαν στους 103 κατοίκους το 1981. Το 1973 καταγράφονταν ακόμα 22 οικογένειες. To Δημοτικό Σχολείο του Ανθηρού έκλεισε το 1989-90. Κατά το σχολικό έτος 1983-4 φοιτούσαν εδώ 23 μαθητές, ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά ο αριθμός τους έπεσε σε 12.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΑΣΚΥΡΑ (Χωριό) ΞΑΝΘΗ
Το 1973 καταγράφονταν στα Άσκυρα περίπου 25 σπίτια και 25 οικογένειες χωρικών. Η απογραφή του 1951 σημειώνει 555 κατοίκους πιθανόν συμπεριλαμβάνοντας και τους γύρω μικρότερους οικισμούς. Το 1971 σημειώνονται 164 κάτοικοι, ενώ μόνο 22 το 1991. Παλαιότερα στο σχολείο των Ασκύρων φοιτούσαν 80 περίπου παιδιά. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία ο αριθμός των μαθητών το 1983-84 είχε μειωθεί σε 28 ενώ η τελευταία σχολική χρονιά που λειτούργησε το σχολείο των Ασκύρων ήταν το 1991-92 με 8 μαθητές. Ο χωματόδρομος για τα Άσκυρα κατασκευάστηκε μέσα στη δεκαετία του 70.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΒΑΣΙΛΙΚΑ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Για να φτάσουμε στα Βασιλικά ανηφορίζουμε στο χωματόδρομο από το Λιβάδι και στρίβουμε αριστερά. Συναντάμε μπροστά μας μία μικρή γέφυρα σε μία ρεματιά. Αμέσως μετά βλέπουμε τα χωράφια των Βασιλικών και δεκαπέντε περίπου σπίτια. Η τοποθεσία είναι όμορφη, υπάρχουν πηγές και πλούσια βλάστηση με κυρίαρχες τις βελανιδιές. Μερικά κτίσματα είναι καλοδιατηρημένα, αλλά χωρίς στέγη. Τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά είναι παρόμοια με αυτά των οικισμών της ευρύτερης περιοχής: πέτρες, ξυλοδεσιές, μικρά ανοίγματα, επίχρισμα. Πρόκειται για μικρό οικισμό και η απογραφή του 1961 κατέγραφε 71 κατοίκους. Το 1974 υπήρχαν ακόμα τρεις οικογένειες. Τώρα δε μένει κανείς εδώ.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΓΙΑΝΝΟΧΩΡΙ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Γιαννοχώρι βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε ένα ύψωμα. Απέχει τρία τέταρτα της ώρας από το χωριό Ακραίος. Η θέα από το Γιαννοχώρι είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή: μπορεί κανείς να δει, σαν από αεροπλάνο, το ποτάμι των Σατρών να ελίσσεται προς τα νότια και γύρω γύρω παντού βουνά. Στο Γιαννοχώριο κατοικούσαν 74 άνθρωποι το 1961 και 50 άνθρωποι δέκα χρόνια αργότερα, ενώ σήμερα έχουν απομείνει μόνο τρεις κάτοικοι. Το Δημοτικό Σχολείο του οικισμού λειτούργησε για τελευταία φορά το 1980 με 6 παιδιά.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΔΟΥΡΓΟΥΤΙ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Δουργούτι αποτελείται σήμερα από 12 σπίτια με νότιο προσανατολισμό. Βρίσκεται σε υψόμετρο 280 μέτρων στην πλαγιά ενός λόφου. Για να φτάσει κανείς εδώ χρειάζεται να περπατήσει για δυόμισι περίπου ώρες με αφετηρία το χωριό Ακραίος. Στο Δουργούτι έχουν απομείνει μόνο τρεις ηλικιωμένοι. Οι 127 κάτοικοι που έμεναν εδώ το 1961 μειώθηκαν σε 57 το 1981 και σε 22 το 1991. Το Δημοτικό Σχολείο του χωριού έκλεισε το 1984
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΕΡΑΝΟΣ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Στο Δημοτικό Σχολείο του Εράνου φοιτούσαν 33 μαθητές το 1983-84, 26 μαθητές το 1986-87 και μόλις 13 μαθητές το 1988-89, οπότε και έκλεισε. Τα απογραφικά στοιχεία μας εμφανίζουν μια πτώση του πληθυσμού από τους 348 κατοίκους(1940) στους 231(1961) και τους 186(1981) στην πλήρη ερήμωση την επόμενη δεκαετία. Το 1973 τα μισά σπίτια του χωριού είχαν ήδη εγκαταλειφθεί.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΕΧΙΝΟΣ (Κωμόπολη) ΞΑΝΘΗ
Ο Εχίνος είναι το γεωγραφικό κέντρο των χωριών της ορεινής Ροδόπης.
Είναι επίσης το εμπορικό και γεωργικό κέντρο της περιοχής. Ο Εχίνος έχοντας μεγάλη
και αξιόλογη ιστορική παρουσία στην περιοχή, έχει και την ανάλογη δραστηριότητα.
Από παλιά αποτελούσε μαζί με τη Μύκη το εμπορικό κέντρο της περιοχής. Στα νεώτερα
χρόνια άρχισε να μαζεύει πληθυσμό από τους γύρω οικισμούς, και σήμερα έχοντας
πάνω από 4.000 κατοίκους, αποτελεί δήμο, μαζί με άλλα χωριά. Σήμερα ο Εχίνος είναι
ο πιο μεγάλος οικισμός της περιοχής, έχοντας αρκετές γειτονιές, τρία πολύ ωραία
τεμένη, γραφικές γωνίες, εμπορικό δρόμο με πολύ κίνηση, και συγκεντρώνει αρκετές
υπηρεσίες της περιοχής, έχοντας επίσης κέντρο υγείας, σχολεία κ.λπ. Είναι συγκοινωνιακό
κέντρο και υπάγεται στο σημερινό Δήμο Μύκης που έχει έδρα τη Σμύνθη.
Από δω έχετε την δυνατότητα να μετακινηθείτε προς τα υπόλοιπα σημεία
της περιοχής. Η περιοχή φημίζεται για τα πολύ καλά, σε ποιότητα, κρέατα. Οι άνθρωποι
είναι πολύ εργατικοί, φιλόξενοι, και πάντα χαμογελαστοί. Οι πιο πολλοί από αυτούς
ασχολούνται με την καλλιέργεια αγροτικών προϊόντων όπως τα καπνά και άλλα. Απέχοντας
26 περίπου χιλιόμετρα από την Ξάνθη, ο Εχίνος είναι μια καλή αφετηρία για πραγματοποίηση
επισκέψεων στα γύρω γραφικά ορεινά χωριά, που κατοικούνται από φιλήσυχους και
εργατικούς ανθρώπους. Στην ορεινή αυτή περιοχή συναντάμε το άγριο τοπίο και τη
φύση, τους μικρούς χειμάρρους με τα καθαρά νερά και τις περίφημες καμαρωτές γέφυρες
που χρονολογούνται από την εποχή του Βυζαντίου. Μετά από 15 χλμ διαδρομής μέσα
από δάση δρυός φθάνουμε στις Θέρμες, ένα χωριό χωρισμένο σε τρεις συνοικίες-μαχαλάδες,
που απέχουν ο ένας από τον άλλο αρκετά. Στις Θέρμες υπάρχουν Ιαματικά Λουτρά με
σύγχρονες εγκαταστάσεις.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΘΕΟΤΟΚΑΤΟ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Θεοτοκάτο απέχει περίπου μιάμισι ώρα πεζοπορία από το Ακραίο και τρία τέταρτα της ώρας από το Γιαννοχώριο. Σε όλη τη διαδρομή έχουμε καταπληκτική θέα στα δεξιά μας: οι μαίανδροι του ποταμού των Σατρών, ο οποίος ενώνεται πιο κάτω με τον ποταμό Κομψάτο. Από το Θεοτοκάτο μπορεί να συνεχίσει κανείς προς το Δουργούτι και τον Τσαλαπετεινό ακολουθώντας το μονοπάτι που πηγαίνει παράλληλα με τους στύλους των τηλεφωνικών καλωδίων. Στο Θεοτοκάτο διατηρούνται περίπου δέκα σπίτια, αλλά κατοικούν σήμερα μόνο 4 άνθρωποι. H απογραφή του 1961 σημειώνει 84 κατοίκους ενώ του 1971
σημειώνει 57. Το Δημοτικό Σχολείο, που ήταν στον ίδιο χώρο με το τζαμί του οικισμού, έκλεισε το 1980.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΘΕΟΤΟΚΟΣ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το χωριό Θεοτόκος δεν έχει ερημωθεί ακόμα. Αν και ο πληθυσμός του
έχει μειωθεί θεαματικά τις τελευταίες δεκαετίες (1940: 168 κάτοικοι, 1991: 42
κάτοικοι), αυτή τη στιγμή συνεχίζουν να μένουν περίπου 40 άνθρωποι και το χωριό
έχει έντονα τα σημάδια της ζωής. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους που έφυγαν
έχουν εγκατασταθεί στον οικισμό Χρύσα της Ξάνθης. Οι κάτοικοι που παραμένουν εδώ
ακόμα ασχολούνται με διάφορες αγροτικές εργασίες. Στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού
πηγαίνουν αυτή τη στιγμή 6 παιδιά. Το διθέσιο Δημοτικό Σχολείο είχε κλείσει το
σχολικό έτος 1982-83 (αριθμός μαθητών 4) ενώ επανασυστάθηκε το 1987. Σπουδαία
"ένεση" ζωής ήταν ο ερχομός του ηλεκτρικού ρεύματος στο χωριό.
Σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 700 μέτρων το χωριό Θεοτόκος στέκει απέναντι
από το Ωραίο. Για να φτάσουμε στο Θεοτόκο υπάρχουν δύο δρόμοι. Είτε κατηφορίζουμε
από το Ωραίο προς το Ρεύμα (Τσάι μαχαλά) και μόλις περάσουμε το γεφύρι στρίβουμε
αριστερά, είτε παίρνουμε από τη Σμίνθη τον αγροτικό δρόμο στα αριστερά πριν από
το γεφύρι της Σμίνθης. Μέσα στο Θεοτόκο διακρίνουμε μονοπάτια που οδηγούν από
το ένα σπίτι στο άλλο καθώς και μικρά χωράφια. Τα περισσότερα σπίτια είναι σοβατισμένα,
διάσπαρτα στην πλαγιά του βουνού. Χαμηλοί φράκτες, μικρές αυλές και πεζούλες εξημερώνουν
το ορεινό τοπίο. Πάνω από το Θεοτόκο ο χωματόδρομος συνεχίζει προς την Καλλιθέα.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΙΜΕΡΑ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Τα Ίμερα είναι κτισμένα σε υψόμετρο 450 μέτρων κοντά στη Γαλάνη. Ο δρόμος που οδηγεί εκεί είναι αρκετά καλός και συνεχίζει αριστερά προς το Κρωμνικό. Η παλαιά ονομασία τους ήταν Σαλτικλή από κάποιον άρχοντα Σαλή που κατοικούσε εδώ. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922, έφυγαν από εδώ οι Τούρκοι κάτοικοι και εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τα Ίμερα της Τραπεζούντας, οι οποίοι και έδωσαν το νέο όνομα στον οικισμό. Τα Ίμερα παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Η βορεινή όψη των σπιτιών είναι πέτρινη ενώ στην πρόσοψη χρησιμοποιείται τσατμάς. Σε μερικά κτίσματα δεν υπάρχουν ενδιάμεσες ξυλοδεσιές. Εντυπωσιακές είναι οι εσωτερικές καμάρες που συναντάμε στους τοίχους. Σύμφωνα με τα στοιχεία των απογραφών, το 1920 κατοικούσαν εδώ 199 άνθρωποι, ενώ μεγάλη πτώση σημειώνεται από τους 221 κατοίκους το 1940 στους 73 το 1951
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΑΛΛΙΘΕΑ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Η Καλλιθέα βρίσκεται σε υψόμετρο 740 μέτρων και έχει πανοραμική θέα.
Η τοποθεσία όπου είναι κτισμένη βλέπει προς τα νοτιοδυτικά και έτσι έχει το πλεονέκτημα
να την βλέπει πάντοτε ο ήλιος. Το έδαφος της περιοχής είναι ορεινό με άφθονα νερά
και πολύ πράσινο (καρυδιές, καστανιές, κρανιές). Το χωριό χωρίζεται σε δύο μαχαλάδες.
Περπατώντας ανάμεσα στα δρομάκια της Καλλιθέας συναντάμε διάφορα ζώα (άλογα, σκυλιά,
αγελάδες) και απολαμβάνουμε το καταπράσινο τοπίο. Το νερό του χωριού είναι πόσιμο.
Τα περισσότερα κτίσματα είναι διώροφα και επιμήκη. Έχουν χαγιάτι ανοικτό στο ισόγειο
και πολλά παράθυρα στον όροφο.
Ο πληθυσμός της Καλλιθέας ανέρχονταν στα 272 άτομα το 1940 για να
μειωθεί σταδιακά στους 113 (1961), 61 (1971), 6 1981). Το χωριό εγκαταλείφθηκε
από τους κατοίκους του γύρω στο 1978. Τώρα έχουν μείνει μόνο δύο ηλικιωμένα άτομα,
ένας άνδρας με τη γυναίκα του. Παλαιότερα οι κάτοικοι της Καλλιθέας καλλιεργούσαν
στα χωράφια τους κυρίως καπνό και σιτάρι ενώ σε δεύτερη θέση έρχονταν το καλαμπόκι,
οι πατάτες, η σίκαλη και τα λαχανικά. Το 1961 το χωριό είχε μονοτάξιο δημοτικό
σχολείο και τηλέφωνο αλλά η ύδρευσή του ήταν ελλιπής και σχεδιάζονταν η κατασκευή
υδραγωγείου. Τότε είχε γίνει και μια προσπάθεια από τη Νομαρχία Ξάνθης για επανοικισμό
του χωριού, η οποία, όπως φαίνεται από τα στατιστικά στοιχεία δεν απέδωσε τους
αναμενόμενους καρπούς.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Καλό Νερό βρίσκεται κοντά στο Καρυόφυτο και τον Καστανίτη και πήρε το όνομά του από την ποιότητα του νερού της πηγής που βρίσκεται κοντά στον οικισμό. Η πρόσβαση με αυτοκίνητο είναι δύσκολη, ιδιαίτερα τις μέρες που υπάρχει υγρασία ή μετά από βροχή. Το χωριό είναι χτισμένο πάνω σε πλαγιά σε σταθερό έδαφος. Tριγύρω, βελανιδιές και πλατάνια, αναρριχώμενα φυτά και αγκάθια. Τα σπίτια είναι όλα φτιαγμένα από πέτρα και ξύλο και οι σοβάδες έχουν ένα χαρακτηριστικό χρώμα. Ορισμένα σπίτια διατηρούνται σχετικά καλά. Στο μεγαλύτερο σπίτι μπορεί να διακρίνει κανείς τη λειτουργικότητα των χώρων και την ύπαρξη ξεχωριστών σταύλων, εξωτερικής τουαλέτας και φούρνου. Στον οικισμό υπάρχει μία βρύση πρόσφατα κτισμένη. Ένας σωλήνας οδηγεί κάτω από τον οικισμό. Πιθανόν να χρησιμοποιούνταν για την ύδρευση χωραφιών. Συναντήσαμε μόνο κυνηγούς στην έρημη περιοχή. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ένα από τα οικοδομήματα έχει ανακαινιστεί και διατηρείται πολύ καλά.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΑΛΟΤΥΧΟ (Χωριό) ΞΑΝΘΗ
Παλιότερα για να φτάσει κανείς στο Καλότυχο χρειάζονταν έξι ώρες δρόμο
από τις Σάτρες ή από τη Μέδουσα. Σήμερα οι ελάχιστοι κάτοικοι που μένουν εδώ μεταφέρουν
τις προμήθειες και τις ζωοτροφές από ένα χωματόδρομο δύο ώρες πιο κάτω που οδηγεί
στον Ίασμο. Η τοποθεσία που είναι κτισμένο το Καλότυχο είναι πολύ όμορφη. Καθώς
ανηφορίζει κανείς εδώ από τον Τσαλαπετεινό ο δρόμος φαίνεται ατέλειωτος (τρεις
ώρες) αφού το χωριό δε φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα. Είναι καλά κρυμμένο πίσω
από τα βουνά σε ελάχιστη απόσταση από τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Μεγάλη βοήθεια
στον προσανατολισμό δίνουν οι κολόνες με τα τηλεφωνικά καλώδια που έρχονται από
Σάτρες-Δουργούτι και οδηγούν στο Καλότυχο. Ακόμα κι αν χάσει κανείς το μονοπάτι
μπορεί να ακολουθήσει την κατέυθυνση των καλωδίων.
Στο Καλότυχο μπορούμε να πάμε και από το Λυκότοπο. Η απόσταση είναι
τρεις ώρες, αλλά το μονοπάτι, που πηγαίνει παράλληλα με τη μεθοριακή γραμμή και
σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από αυτή, δεν είναι τόσο ευδιάκριτο, καθώς
δεν χρησιμοποιείται συχνά. Στο Καλότυχο καταλαβαίνουμε αμέσως ότι υπήρχε μεγάλη
άνθιση κατά το παρελθόν. Οι ντόπιοι μας είπαν πως στην ακμή του το Καλότυχο φιλοξενούσε
280 οικογένειες. Ο πληθυσμός του χωριού είχε φθάσει τους 1000 κατοίκους το 1951
για να μειωθεί απότομα στους 572 το 1961 και στους 188 δέκα χρόνια μετά. Σήμερα
μένουν μόνο τέσσερεις οικογένειες. Οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν κατεβεί στον
κάμπο, στην περιοχή Ιάσμου - Κοπτερού - Αμαξάδων. Στο Δημοτικό Σχολείο του οικισμού
υπήρχαν 25 μαθητές το 1979-80, 12 μαθητές το 1983-84, 8 μαθητές το 1985-86 και
4 μαθητές κατά την τελευταία χρονιά λειτουργίας του, το 1986-87.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει στο Καλότυχο να επισκεφθεί κανείς το τζαμί
που βρίσκεται δίπλα στο Δημοτικό Σχολείο. Για να φτάσουμε εκεί περνάμε ένα όμορφο
μικρό γεφύρι που έχει πάνω του μια αραβική επιγραφή. Το γεφύρι πρέπει να είναι
ηλικίας περίπου 150 χρόνων. Ακριβώς δίπλα στο σχολείο υπάρχει ένα δωμάτιο που
παλιότερα χρησιμοποιούνταν σαν καφενείο. Εκεί βλέπουμε και το κίτρινο ταχυδρομικό
κουτί. Όταν ερχόνταν ακόμα στο χωριό ταχυδρομείο κάποιοι ηρωϊκοί ταχυδρόμοι, έκαναν
αυθημερόν τη διαδρομή Σάτρες-Καλότυχο-Σάτρες (12 ώρες) με τα πόδια!
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΑΛΥΒΑ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Στην Καλύβα φτάνουμε σε 14 χιλιόμετρα από το χωριό Νεοχώρι. Το χωριό
χωρίζεται σε δύο συνοικισμούς με υψομετρική διαφορά εκατό περίπου μέτρων μεταξύ
τους. Στον πάνω συνοικισμό διακρίνονται 15 περίπου κτίσματα ενώ στον κάτω περίπου
20 σε αραιή διάταξη. Τέσσερα χιλιόμετρα περίπου πριν φτάσουμε στους οικισμούς
συναντάμε το κάστρο της Καλύβας σε υψόμετρο 627 μέτρων. Kατασκευάστηκε από το
Φίλιππο Β τον 4ο αιώνα π.Χ. σε θέση απ' όπου να μπορεί να ελέγχει την ευρύτερη
περιοχή. Σχετικά με το πόσο παλαιό είναι το χωριό Καλύβα αξίζει να αναφέρουμε
τη μαρτυρία ενός πρώην κατοίκου σύμφωνα με την οποία είχε βρει στο σπίτι που έμεναν
ένα κεραμίδι με το αποτύπωμα μιας ανθρώπινης παλάμης και την ημερομηνία 1772.
Στον πάνω συνοικισμό υπάρχει ένα εντυπωσιακό τριώροφο αρχοντικό. Τριγύρω του λάκκοι
σκαμμένοι από χρυσοθήρες, οι οποίοι έχουν προκαλέσει και φθορές σπάζοντας τμήματα
του οικοδομήματος, αναζητώντας θησαυρό. Στην πάνω Καλύβα επίσης υπήρχε τζαμί.
Στον κάτω συνοικισμό συναντάμε την εκκλησία του Προφήτη Ηλία που χτίστηκε
το 1936. Ο ναός έχει συντηρηθεί σε καλή κατάσταση και με έξοδα του Πολιτιστικού
Συλλόγου Καλύβας έγινε διαμόρφωση του προαύλιου χώρου της εκκλησίας. Στο μικρό
νεκροταφείο λίγο πιο κάτω υπάρχουν έξι χριστιανικοί τάφοι, δύο από τους οποίους
γράφουν το έτος 1969. Το χωριό Καλύβα ερημώθηκε γύρω στο 1970. Το 1920 ζούσαν
εδώ 152 τουρκόφωνοι κάτοικοι. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, εκείνοι έφυγαν και
εγκαταστάθηκαν εδώ Πόντιοι από την περιοχή της Σινώπης. Το 1940 ζούσαν στην Καλύβα
172 άνθρωποι. Το 1954 φοιτούσαν στο Δημοτικό Σχολείο της Καλύβας 32 παιδιά. Όμως
ήδη από τη δεκαετία του 1950, άρχισε το πρώτο κύμα φυγής, που ολοκληρώθηκε μέσα
στα είκοσι επόμενα χρόνια. Προορισμός η Γερμανία και τελική εγκατάσταση η περιοχή
της Διομήδειας και του Πετεινού Ξάνθης. Η Καλύβα είναι γεμάτη οπωροφόρα δένδρα:
καρυδιές, κερασιές, φουντουκιές, βούβες (άγρια μούσμουλα).
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΑΣΤΑΝΙΤΗΣ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Ο Καστανίτης είναι κτισμένος αμφιθεατρικά σε πλαγιά, σε υψόμετρο 550 μέτρων. Προσφυγικό χωριό ο Καστανίτης, κατοικούνταν από Τούρκους πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών και τον ερχομό των προσφύγων από το Βόσπορο. Πήρε το όνομά του από τις πολλές καστανιές της περιοχής. Μέσα στον Καστανίτη βλέπουμε μεγάλα σπίτια, κτισμένα σε απόσταση το ένα από το άλλο. Το σχήμα τους είναι επίμηκες ενώ πολύ συνηθισμένο είναι το ανοικτό χαγιάτι στο ισόγειο. Οι καμινάδες έχουν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες απολήξεις και τα ταβάνια είναι πολύ χαρακτηριστικά. Κάποτε στο σχολείο του Καστανίτη φοιτούσαν 76 παιδιά. Οι 281 κάτοικοι που είχε ο Καστανίτης το 1920 έπεσαν θεαματικά μετά τον πόλεμο στους 127 το 1961 και στους 24 το 1971.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΟΡΦΟΒΟΥΝΙ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Κορφοβούνιο απέχει είκοσι περίπου λεπτά από το Πολύσκιο. Βρίσκεται στη συμβολή τριών ρεμάτων. Σήμερα μπορεί κανείς να διακρίνει έξι σπίτια και μία στάνη με ελάχιστους ανθρώπους στη μία πλευρά του μικρού ποταμού, ενώ απέναντι ακριβώς βρίσκεται το καλά διατηρημένο τζαμί και το σχολείο. Μία τσιμεντένια γέφυρα συνδέει τις δύο πλευρές του οικισμού. Το Δημοτικό Σχολείο του Κορφοβουνίου λειτούργησε για τελευταία χρονιά το 1973-74 με 10 μαθητές, ενώ είχε 16 μαθητές το 1969-70. Η απογραφή του 1961 σημείωνε 66 κατοίκους στο Κορφοβούνιο ενώ η απογραφή του 1971 σημείωνε 42 κατοίκους.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΟΤΤΑΝΗ (Χωριό) ΞΑΝΘΗ
Ο δρόμος που συνδέει την Κοττάνη με τη Μέδουσα φτιάχτηκε το 1998.
Λίγο πριν φτάσουμε στον κυρίως οικισμό συναντάμε ένα μικρό συνοικισμό ακριβώς
πάνω από τον ποταμό Κομψάτο. Έξι σπίτια χτισμένα σε θέση οχυρή και στο κέντρο
μία βρύση. Η ηλικία των σπιτιών, απ' ότι μας λένε εδώ, πρέπει να είναι περίπου
τριακόσια χρόνια. Πάνω από το χωριό Κοττάνη διακρίνουμε ένα μουσουλμανικό παρεκκλήσι
(τεκέ), που πάνω του έχει μια τεράστια κοτρώνα. Με την πρώτη ματιά μοιάζει αδύνατο
για τον ανθρώπινο νου να συλλάβει πώς μπορεί αυτή η πέτρα να ανέβηκε εκεί, αφού
δεν υπάρχει κάποιο σημείο απ' όπου θα μπορούσε να έπεσε. Οι ντόπιοι λένε πως εκεί
την έβαλε ο Θεός. Βέβαια, αν παρατηρήσει κανείς ψηλότερα, θα δει στην κορφή της
πλαγιάς κάποια βράχια, απ' όπου θα μπορούσε να έχει αποκολληθεί ο ογκόλιθος.
Πολύ κοντά στην Κοττάνη έχουν βρεθεί χριστιανικοί τάφοι (πλάκες που
βλέπουν προς την ανατολή) και πιστεύεται ότι εκεί κατοικούσαν παλαιότερα Χριστιανοί.
Νέους στο χωριό δεν συναντάς. Σκορπίστηκαν σ' όλα τα μέρη της Ελλάδας να δουλέψουν
σε οικοδομές ή πήγαν σε ναυπηγεία στη Γερμανία με καλό μεροκάματο. Το Δημοτικό
Σχολείο Κοττάνης έκλεισε το 1980. Κατά το σχολικό έτος 1978-79 φοιτούσαν εδώ 9
μαθητές, ενώ δύο χρόνια πιο πριν ο αριθμός τους ανέρχονταν σε 19.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Για να φτάσουμε στον Κούνδουρο περπατάμε περίπου μία ώρα από την Κοττάνη. Οι πέντε κάτοικοι που έχουν απομείνει διατηρούν κάποια ζώα, αγελάδες και κατσίκες. Το παλιό τζαμί έχει μετετραπεί σε κατοικία. Ιδιαίτερα εμφανής είναι η επίδοση των κατοίκων στη συλλογή χόρτου πάνω σε θημωνιές, τις οποίες κατασκευάζουν πάνω σε δέντρα, για να διατηρούνται στεγνές. Το Δημοτικό Σχολείο του οικισμού είχε 13 παιδιά το 1976-77, ενώ έκλεισε δύο χρόνια αργότερα με 9 μαθητές.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΚΡΩΜΝΙΚΟ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Για να φτάσει κανείς στο Κρωμνικό υπάρχουν δύο τρόποι: Ο πρώτος τρόπος
είναι ένα μονοπάτι που διασχίζει τα βουνά, και ο δεύτερος τρόπος είναι ένας χωματόδρομος
με υπέροχη θέα προς την κοιλάδα του Νέστου αλλά τριπλάσιος σε απόσταση. Φτάνοντας
στο Κρωμνικό βλέπουμε πρώτα απ' όλα την καίρια γεωγραφική θέση που κατέχει το
χωριό. Στην μέση υπήρχε ο κεντρικός δρόμος και στο πάνω μέρος το σχολείο καθώς
και η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα που έχει ξανακτιστεί πρόσφατα. Ο κεντρικός
δρόμος κατηφορίζει προς μια μικρή ρεματιά. Τα κτίρια είναι κτισμένα σε βαθμίδες
και από τις δύο πλευρές του μονοπατιού. Στο χωριό εντοπίσαμε ένα πηγάδι και δύο
βρύσες, που έχουν όμως στερέψει τελείως πια.
Το Κρωμνικό δεν ήταν τελείως απομονωμένο παλαιότερα γιατί υπήρχε λίγο
πιο κάτω σιδηροδρομικός σταθμός. Παρ'όλα αυτά οι κάτοικοι του Κρωμνικού άρχισαν
χρόνο με το χρόνο να φεύγουν γιατί οι καιρικές συνθήκες εκεί είναι πολύ άσχημες
κατά τους χειμερινούς μήνες ακόμα και για κάποιον που έχει συνηθίσει τη ζωή των
βουνών. Αναζητώντας λοιπόν άλλα μέρη, καλύτερες δουλειές και πιο εύκολη ζωή, οι
κάτοικοι του χωριού το εγκατέλειψαν. Τώρα βρίσκει εκεί κανείς μόνο κάποιους βοσκούς
κατά τους ζεστούς μήνες του χρόνου.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΛΑΓΟΣ (Λιμάνι) ΞΑΝΘΗ
Γραφικό ψαροχώρι, 26 χλμ απο την Ξάνθη. Μαζί με την πρώην κοινότητα Νέας. Κεσσάνης ανήκει στο Δήμο Αβδήρων. Διαθέτει λιμάνι που εξυπηρετεί τη διακίνηση των προϊόντων του νομού. Είναι έδρα αλιευτικού συνεταιρισμού και φιλοξενεί πολλά αλιευτικά σκάφη. (Επαγγελματιών - Ερασιτεχνών). Το αλσύλλιο αλλά και η λίμνη Βιστωνίδα, που χαρακτηρίζεται ιδιαίτερης σημασ ίας υγροβιότοπος, δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα και προκαλούν το ενδιαφέρον του επισκέπτη. Δίπλα στο Πόρτο Λάγος μπορούμε να επισκεφτούμε το μετόχι του Αη Νικόλα, ένα στολίδι μοναδικό στην περιοχή για ηρεμία και περισυλλογή. Υπάρχουν πολλές ψαροταβέρνες για να γευθείτε φρέσκο ψάρι
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Ξάνθης
ΛΙΒΑΔΙ (Χωριό) ΞΑΝΘΗ
Το Λιβάδι βρίσκεται σε υψόμετρο 430 μέτρων. Το Λιβάδι απέχει από την Ξάνθη περίπου 13 χιλιόμετρα. Δίπλα στο Λιβάδι βρίσκεται ο οικισμός Βασιλικά ή Μπρουσόβα και κάτω από το Λιβάδι βρίσκεται η Πλαγιά. Το χειμώνα μένουν εδώ 3 κάτοικοι και το καλοκαίρι 10 περίπου κτηνοτρόφοι. Οι συνθήκες του τόπου επέτρεπαν να καλλιεργούνται στο Λιβάδι πατάτες, φασόλια, κρεμμύδια, καπνός κυρίως για ίδια κατανάλωση. Παλιά στο Λιβάδι υπήρχαν 40 οικογένειες με 5 τουλάχιστον παιδιά η κάθε μία. Επίσης υπήρχε στο χωριό σχολείο, το οποίο όμως έχει κλείσει εδώ και 10 χρόνια. Τα περισσότερα σπίτια είναι μισογκρεμισμένα. Το μεγάλο κύμα φυγής άρχισε πριν μία δεκαετία και σε 3 χρόνια είχαν φύγει όλοι από το χωριό. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, το Δημοτικό Σχολείο του χωριού είχε 50 μαθητές το 1984-85, 19 μαθητές το 1987-88, 6 μαθητές το 1990-91, ενώ λειτούργησε για τελευταία χρονιά το 1992-93 με έναν μαθητή.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΛΙΒΕΡΑ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Τα Λιβερά βρίσκονται σε υψόμετρο 450 μ. δίπλα στον ποταμό Νέστο. Φτάνουμε εδώ πολύ εύκολα από το χωματόδρομο που περνάει από τα Κομνηνά. Στην ευρύτερη περιοχή μπορεί κανείς να συναντήσει ένα κοπάδι από περίπου 30 άγρια άλογα που μετακινούνται από το Κρωμνικό μέχρι τα Λιβερά. Ένα μονοπάτι συνδέει το χωριό με το Σιδηροδρομικό Σταθμό των Λιβερών. Σε απόσταση 20 λεπτών από τα Λιβερά υπάρχει ένα ενδιαφέρον σπήλαιο. Σήμερα τα Λιβερά είναι εγκαταλειμμένα. Το 1940 ο πληθυσμός του πάνω και του κάτω συνοικισμού μαζί έφθανε τους 477 κατοίκους. Από τότε άρχισε η σταδιακή εγκατάλειψη. Σε δύο δεκαετίες ο πληθυσμός είχε πέσει στους 208 κατοίκους και στη δεκαετία του '70 επήλθε η πλήρης ερήμωση.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΛΙΜΝΗ ΒΙΣΤΟΝΙΔΑ (Λίμνη) ΞΑΝΘΗ
Η λίμνη Βιστωνίδα, μια από τις μεγαλύτερες και ωραιότερες λίμνες της
Ελλάδας, βρίσκεται στα νότια σύνορα των Νομών Ξάνθης
και Ροδόπης. Έχει συνολική
έκταση 45000 στρέμματα (με εποχιακή έκταση περίπου 6000 στρέμματα) μέσο βάθος
2-2,5 μέτρα και μέγιστο βάθος 3,5 μέτρα. Η λίμνη αποτελεί τμήμα ταφροειδούς λεκάνης
και η σημερινή της μορφολογία διαμορφώθηκε στις αρχές της πλειόκαινης περιόδου
με την απόσυρση της θάλασσας που κάλυπτε την ευρύτερη περιοχή και την πλήρωση
της λεκάνης με ποτάμια και λιμναία ιζήματα. Κατάλοιπο της απόσυρσης της θάλασσας
αποτελεί η Βιστωνίδα.
Σήμερα η λίμνη σχηματίζεται στο μέσον μιας ευρείας, γόνιμης πεδινής
έκτασης που αποτελεί μέρος της πεδινής περιοχής των Νομών Ξάνθης και Ροδόπης.
Η επιφάνεια της σε ποσοστό 10-20% καλύπτεται από υδρόβια βλάστηση. Περιμετρική
ζώνη πλάτους 500 μέτρων από τις ακτές της συγκροτείται κατά 80% από θάμνους, κατά
10% από ποώδη φυτά και κατά 10% από καλλιέργειες.
Η Βιστωνίδα αποτελεί ένα τεράστιο σε έκταση υδατικό οικοσύστημα με
αξιόλογο ορνιθολογικό και ενάλιο πλούτο που προστατεύεται από τη διεθνή σύμβαση
RAMSAR.
Ο θαυμάσιος αυτός βιότοπος είναι ένα από τα γνωστότερα μέρη της νοτιοανατολικής
Ευρώπης σε ότι αφορά την εμφάνιση σπάνιων ειδών πουλιών που με κανονικές συνθήκες
δεν παρατηρούνται στον γεωγραφικό μας χώρο, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες.
Από τα 400 περίπου είδη που έχουν παρατηρηθεί στην Ελλάδα περισσότερα από τα μισά
έχουν καταγραφεί εδώ και είτε φωλιάζουν, είτε ξεχειμωνιάζουν, είτε περνούν μεταναστεύοντας.
Η λίμνη αποτελεί κυρίως σταθμό ανάπαυσης υδρόβιων και παρυδάτινων αποδημητικών
πουλιών, τόσο κατά τη μετάβασή τους προς το νότο, όσο και κατά την παλιννόστηση
τους, αλλά έχει εξαιρετική σημασία και σαν χώρος φωλεοποίησης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες & χάρτη, του Δήμου Βιστωνίδος
ΛΥΚΟΒΟΥΝΙ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Λυκοβούνι απέχει δύο περίπου χιλιόμετρα από το Χαλέπι και βρίσκεται
σε υψόμετρο 300 μέτρων. Είναι κτισμένο σε δύο παρυφές λόφων που τις διασχίζει
ένα ρέμα. Στο Λυκοβούνι μπορεί κανείς να μετρήσει είκοσι περίπου σπίτια, τα περισσότερα
γκρεμισμένα. Φτάνοντας στο Λυκοβούνι από το Χαλέπι προβάλλει μπροστά μας το σχολείο,
εγκαταλειμμένο από τη δεκαετία του '70. Σύμφωνα με μια μαρτυρία ενός παλαιού κατοίκου
του χωριού, τα παιδιά του Χαλεπίου και του Λυκοβουνίου άλλαζαν κάθε χρόνο σχολείο
και μετακινούνταν από το ένα σχολείο στο άλλο. Ακριβώς δίπλα στο σχολείο υπάρχει
ένα ημιτελές νεότερο κτίσμα. Πρόκειται για ένα ξωκκλήσι του οποίου η ανέγερση
ξεκίνησε αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Στο Λυκοβούνι συναντήσαμε έναν κτηνοτρόφο
με πολλά σκυλιά.
Στο ψηλότερο σημείο του χωριού υπάρχει ένα τριώροφο σπίτι, όπου προφανώς
κατοικούσε κάποιος Τούρκος άρχοντας πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών. Mετά το
1922, εγκαταστάθηκαν εδώ πρόσφυγες από τη Μπάφρα και τη Σαμψούντα της Μαύρης Θάλασσας.
Τα ξύλινα μέρη του σπιτιού αυτού σαπίζουν σιγά σιγά ενώ στον πάνω όροφο εντυπωσιάζουν
οι σκαλιστές ντουλάπες και η όλη διάταξη. Σύμφωνα με τις απογραφές, στο Λυκοβούνι
κατοικούσαν 62 κάτοικοι το 1920, ενώ η ερήμωση επήλθε μετά το 1961.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΛΥΚΟΤΟΠΟΣ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Μια ανηφόρα χωρίζει το Λυκότοπο από τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Φτάνουμε στον οικισμό μετά από ανάβαση σαράντα λεπτών από τον Κούνδουρο. Πρώτα ξεπροβάλλουν μπροστά μας πέντε σπίτια, ενώ μόλις φτάσουμε βλέπουμε οτι υπάρχουν αρκετά ακόμα στο πλάτωμα. Μας υποδέχεται ένας ηλικιωμένος κύριος που ονομάζεται Αλή και μας ξεναγεί στον οικισμό. Όπως μας λέει πολύ παλιά λειτουργούσε εκεί δημοτικό σχολείο που έκλεισε όμως το 1939. Τότε ζούσαν εδώ 20 οικογένειες. Στα νεώτερα χρόνια γνωρίζουμε ότι κατά το σχολικό έτος 1983-84 υπήρχαν εδώ 8 μαθητές, ενώ για τελευταία χρονιά λειτούργησε το σχολείο το 1984-85 με 2 μαθητές.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΜΑΡΓΑΡΙΤΙ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Μαργαρίτι βρίσκεται σε όμορφο περιβάλλον, σε υψόμετρο 760 μέτρων.
Η τοποθεσία όπου είναι χτισμένο το Μαργαρίτι βλέπει προς τα ανατολικά και είναι
κατάλληλη για καλλιέργεια αφού το έδαφος είναι γόνιμο. Στο πάνω μέρος του χωριού
υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Εδώ κατά την ημέρα της εορτής του Αγίου
Νικολάου γίνεται κάθε χρόνο η συνάντηση των απανταχού Μαργαριτιωτών. Ο Πολιτιστικός
Σύλλογος του χωριού οργανώνει γιορτή. Σε όλους τους παρευρισκόμενους προσφέρεται
ένα παραδοσιακό φαγητό, το κεσκέκι, το οποίο αποτελείται από σιτάρι, κοτόπουλο
και κατσικάκι.
Προπολεμικά κατοικούσαν εδώ 345 κάτοικοι (1920). Το 1971 είχαν απομείνει
129 άνθρωποι, οι οποίοι εγκατέλειψαν σχεδόν εξ ολοκλήρου το μέρος το 1980. Το
γεγονός ότι αρκετοί έχουν επιλέξει το Μαργαρίτι για να κατασκευάσουν μοντέρνα
εξοχικά σπίτια δίνει μία από τις δυνατότητες αξιοποίησης τέτοιων οικισμών. Βέβαια
το στοιχείο που απουσιάζει είναι ο σεβασμός στην παράδοση. Θα έπρεπε όσοι κτίζουν
σε τέτοια μέρη να συμμορφώνονται με τα ιστορικά, φυσικά και αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά
του ευρύτερου χώρου.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΞΑΝΘΗ (Πόλη) ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ & ΘΡΑΚΗ
Η Ξάνθη είναι πόλη της Θράκης, πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού. Είναι
χτισμ ένη στους πρόποδες της οροσειράς Ροδόπης, στην αρχή της πεδιάδας η οποία
εκτείνεται προς τα νότια μέχρι το Θρακικό πέλαγος, το οποίο απέχει 20-25 χλμ.
Υπάρχει η παλιά και η καινούργια πόλη. Πολλοί δρόμοι είναι στρωμένοι με γρανίτη.
Εμπορικό και πνευματικό κέντρο της περιοχής με το χαρακτηριστικό της συνύπαρξης
χριστιανικού και μουσουλμανικού πληθυσμού. Η Ξάνθη σήμερα έχει 37.463 κατοίκους
με την τελευταία απογραφή. Πρόσφατα με το σχέδιο «ΚΑΠΟΔΙΣ ΤΡΙΑΣ» περιλαμβάνονται
στο Δήμο Ξάνθης οι κοινότητες Κιμμερίων-Ευμοίρου και ο πληθυσμός του Δήμου ανέρχεται
στις 50.000 περίπου. Από το 1975 φιλοξενεί την Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης, που είναι
τμήμα του ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΡΑΚΗΣ, με έδρα την Κομοτηνή.
Στην περιοχή της Ξάνθης παράγεται ο φημισμένος αρωματικός καπνός
γνωστός σε όλο τον κόσμο. Παλαιότερα την αποκαλούσαν «αρχόντισσα» επειδή με το
καπνεμπόριο έγινε πλούσια. Η σημερινή πρόοδος είναι αλματώδης καθώς διαθέτει μία
αρκετά μεγάλη βιομηχανική περιοχή με εργοστάσιο ζάχαρης, καπνοβιομηχανίες, αλευρομηχανίες,
υφαντουργίες κ.α. Υπάρχουν επίσης πολύτιμα πετράδια και ουράνιο.
Στη βορινή περιοχή της πόλης είναι χτισμένα μέσα στο πράσινο τα πιο
γραφικά μοναστήρια, όπου τα πιο γνωστά είναι η Παναγία Αρχαγγελιώτισσα, η Παναγία
Καλαμιώτισσα, το μοναστήρι των Ταξιαρχών, ο Προφήτης Ηλίας κ.α. Ακόμα ψηλότερα
κατάλοιπο της βυζαντινής εποχής βρίσκεται το κάστρο και τα τείχη της Ξανθίππης.
Τα τείχη είναι πραγματικότητα ενώ η Ξανθίππη μύθος. Από εκεί πάνω ξεκινά μια στοά
και καταλήγει στο κέντρο της παλιάς πόλης. Από εκείνη τη στοά, λέει ο μύθος, ότι
κατέβαινε η Ξανθίππη να πάρει το λουτρό της. Ο Στράβωνας(περίπου 63 π.Χ-21 μ.Χ)
αναφέρει την πόλη με το όνομα Ξάνθεια, ενώ ο Εκαταίος (560-490 π.Χ) αναφέρει το
λαό των Ξάνθων. Κατά μία εκδοχή η ονομασία της πόλης προέρχεται από ένα άλογο
του Διομήδη τον Ξάνθο. Η πόλη ήταν έδρα επισκόπου και αργότερα(αρχές 14ου αι.)
μητροπολίτη. Ήταν οχυρωμένη και είχε σημαντική θέση στην ταραχώδη ιστορία των
χρόνων εκείνων. Το 1361 την κατ έλαβαν οι Τούρκοι, αλλά στα χρόνια της τουρκοκρατίας
διατήρησε τη σπουδαιότητά της και είχε ανθηρή οικονομία, σαν κέντρο της γεωργικής
περιοχής με τα αρωματικά καπνά. Κατά τους βαλκανικούς πολέμους καταλήφτηκε πρώτα
από τους Βούλγαρους(1912) και κατόπιν από τον ελληνικό στρατό(1913). Επιδικάστηκε
στη Βουλγαρία με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, αλλά έγινε πάλι ελληνική μετά τον
Α' παγκόσμιο πόλεμο. Κατά το Β' παγκόσμιο πόλεμο καταλήφτηκε από τα γερμανικά
και κατόπι από τα βουλγαρικά στρατεύματα και απελευθερώθηκε το 1944.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχίας Ξάνθης
ΟΡΕΣΤΙΝΗ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Μετά από επτά περίπου χιλιόμετρα χωματόδρομο απο τη διασταύρωση προς
το Λυκοδρόμιο βρεθήκαμε στο χωριό Ορεστινή. Μπαίνοντας στο χωριό βλέπεις εκτάσεις
με καπνά και κάποια μελίσσια. Αυτό σου δίνει το σημάδι πως ζουν κάποιοι εδώ, έστω
και λίγοι. Λίγα μέτρα πιο πέρα υπάρχουν δύο σπίτια. Μετά από τα σπίτια υπάρχουν
όπως είναι φυσικό μονοπάτια. Παίρνοντας το ένα μονοπάτι σε λίγο βρίσκεσαι σε μια
βρύση και λιγο αργότερα στο τζαμί, δίπλα στο σχολείο. Μπήκαμε στο τζαμί και παρατηρήσαμε
το μέρος. Το πάτωμα ήταν όλο σκεπασμένο με πολύχρωμα χαλιά. Δίπλα στο τζαμί υπήρχε
ένας τάφος.
Το σχολείο εγκαταλειμμένο. Τα θρανία και ο πίνακας της μιας και μοναδικής
τάξης έμειναν όπως ακριβώς ήταν πριν από πολλά χρόνια. Σε ένα άλλο δωμάτιο βρήκαμε
έγγραφα και εγκυκλίους. Μέσα σ' αυτά απολογισμοί εσόδων-εξόδων, χάρτες, αλλά και
ενδεικτικά με χρονολογία 1974-75. Όταν το σχολείο έκλεισε το σχολικό έτος 1981-82
οι δύο μαθητές που είχαν απομείνει πήγαιναν περπατώντας στην Ισαία. Λίγο πιο μακριά
από το σχολείο υπάρχουν άλλα πέντε σπίτια. Περπατώντας ακόμα περισσότερο φτάνουμε
στην άκρη του χωριού. Κάποια σκυλιά, πεινασμένα και παραμελημμένα όπως φάνηκε,
γύρευαν λίγα χάδια. Ένας από τους λίγους κατοίκους που μένουν στο χωριό μας είπε
ότι ο ηλεκτρισμός έφτασε εδώ πριν από πέντε χρόνια.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΠΛΑΓΙΑ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Ο οικισμός Πλαγιά χρονολογείται από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Βρίσκεται σε ένα ιδιαίτερα όμορφο ορεινό περιβάλλον. Δρόμος που να οδηγεί στην Πλαγιά δεν υπάρχει. Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν το μονοπάτι από τα Κιμμέρια. Εμείς κατηφορίσαμε στον οικισμό από το Λιβάδι. Όπως δηλώνει και το όνομα του, ο οικισμός είναι χτισμένος σε μια πλαγιά, πάνω από μία ρεματιά. Αυτή τη στιγμή διατηρούνται όρθια ένδεκα κτίσματα. Ένα από αυτά είναι ένα τεράστιο ορθογώνιο διώροφο σπίτι που στέγαζε επτά οικογένειες. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση σπιτιού που τροποποιήθηκε και επεκτάθηκε καθώς η οικογένεια μεγάλωνε, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μία μικρή συγγενική κοινότητα ("αδερφομοίρια"), μία οριζόντια "πολυκατοικία". Τα σπίτια της Πλαγιάς είναι πέτρινα και στους δύο ορόφους, σκεπασμένα με κεραμίδια σοβατισμένα και ασβεστωμένα. Τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας σημειώνουν 56 κατοίκους για το 1971. Ο οικισμός πρέπει να εγκαταλείφθηκε εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΠΟΛΥΣΚΙΟ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Πολύσκιο απλώνεται σε μεγάλη έκταση κατά μήκος μιας πλαγιάς και ουσιαστικά αποτελεί ενιαίο οικισμό με το Κορφοβούνιο που βρίσκεται είκοσι λεπτά χαμηλότερα μέσα στο ρέμα. Ο κακός χωματόδρομος που οδηγεί από τις Σάτρες προς το Πολύσκιο δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα και χρειάζεται περίπου μισή ώρα κατάβαση για να φτάσει κανείς στα πρώτα γκρεμισμένα σπίτια. Η τοποθεσία του οικισμού είναι πολύ όμορφη με τη θέα του ποταμού να κυλάει λίγο πιο κάτω. Στο Δημοτικό Σχολείο του Πολύσκιου φοιτούσαν 24 παιδιά το 1976-77, ενώ ο αριθμός τους μειώθηκε σε 15, δύο χρόνια αργότερα, οπότε και λειτούργησε το σχολείο για τελευταία φορά. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας προπολεμικά οι κάτοικοι του Πολύσκιου ξεπερνούσαν τους 300, ενώ απότομη πτώση παρουσιάστηκε από το 1971 (128 κάτοικοι) στο 1981 (45 κάτοικοι). Σήμερα μόνιμοι κάτοικοι είναι μόνο δύο κτηνοτρόφοι, αλλά υπάρχουν και κάποιοι ακόμα που διαμένουν στις Σάτρες αλλά έχουν ζώα στην περιοχή.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΠΟΡΤΑ (Χωριό) ΞΑΝΘΗ
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το καλοκαίρι παραθερίζουν εδώ τουλάχιστον 15 οικογένειες που προτιμούν το βουνό από τη θάλασσα. Αν και δεν έχει έρθει ακόμα ηλεκτρικό ρεύμα στο χωριό, παρατηρείται κάποια οικοδομική δραστηριότητα, είτε για την επισκευή των παλιών σπιτιών είτε για την κατασκευή καινούργιων. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να σημειώσουμε το δρομολόγιο που ακολουθούσε ο ταχυδρόμος δύο φορές την εβδομάδα για να καλύψει τη ευρύτερη περιοχή. Ξεκινούσε με τα πόδια από τα Κιμμέρια και πήγαινε στον Έρανο, το Ανθηρό, την Πόρτα, το Πριόνι και κατηφόριζε προς τα Βασιλικά και το Λιβάδι για να επιστρέψει στα Κιμμέρια (συνολικά 3.30 ώρες). Ο πληθυσμός της Πόρτας είχε φτάσει τους 322 κατοίκους το 1951 για να μειωθεί στους 145 το 1981 και στους 8 το 1991. Το 1983-84 υπήρχαν στο Δημοτικό Σχολείο της Πόρτας 12 μαθητές, ενώ το επόμενο σχολικό έτος ήταν και το τελευταίο της λειτουργίας του με 9 μαθητές.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΠΡΙΟΝΙ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Πριόνι ήταν αρκετά μεγάλος οικισμός. Υπήρχαν εδώ τζαμί, σχολείο, καφενείο, παντοπωλείο. Τα περίπου 50 σπίτια βρίσκονται ακόμα σε καλή κατάσταση. Η απόσταση από τα Κιμμέρια είναι λίγα μόνο χιλιόμετρα και ο χωματόδρομος σε σχετικά καλή κατάσταση. Με τα πόδια η απόσταση από τα Κιμμέρια ήταν δύο ωρών πεζοπορία. Στο Πριόνι ανθεί ακόμα η κτηνοτροφία. Κατσίκες, πρόβατα, σκυλιά, γαϊδούρια συναντάμε από τη μία άκρη ως την άλλη. Στο τέλος της δεκαετίας του '70, το Πριόνι είχε ξεπεράσει τους διακόσιους κατοίκους, οι οποίοι όμως το εγκατέλειψαν μαζικά στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Οι περισσότεροι κατέβηκαν προς τα Κιμμέρια, ενώ πολλοί μετανάστευσαν σε άλλα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού αναζητώντας δουλειά. Η απογραφή του 1981 σημειώνει 229 κατοίκους ενώ η αμέσως επόμενη απογραφή αποτυπώνει την ξαφνική εγκατάλειψη που συντελέστηκε μέσα σε μια δεκαετία. Το Δημοτικό Σχολείο του χωριού είχε 53 μαθητές το 1983-84, 31 μαθητές το 1986-7 και 4 μαθητές τη χρονιά που έκλεισε (1989-90).
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΡΕΜΑΤΙΑ (Χωριό) ΞΑΝΘΗ
Στη Ρεματιά σήμερα μπορούμε να φτάσουμε με αυτοκίνητο από τις Σάτρες ακολουθώντας το δρόμο που βρίσκεται στα δεξιά της μεγάλης γέφυρας στο κέντρο των Σατρών. Η απόσταση από τις Σάτρες είναι πολύ μικρή. Η εντύπωση που σχηματίζουμε είναι ότι ο οικισμός απλώνονταν σε μεγάλη έκταση κατά μήκος του χειμμάρου. Στο Δημοτικό Σχολείο της Ρεματιάς φοιτούσαν 12 μαθητές το 1983-84. Το Σχολείο έκλεισε το 1990-91. Αυτή τη στιγμή κατοικούν στη Ρεματιά μόνο δύο οικογένειες. Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι προπολεμικά(1928) ο πληθυσμός της Ρεματιάς έφθανε τους 414 κατοίκους ενώ μεγάλη πτώση παρατηρήθηκε στη δεκαετία του '50.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΣΤΑΜΑΤΙ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Το Σταμάτιο δίνει περισσότερο την εικόνα κάποιας ομάδας σπιτιών παρά συγκροτημένου οικισμού. Βρίσκεται ένα χιλιόμετρο περίπου πριν το Θεοτόκο. Διακρίνεται σε δύο μαχαλάδες. Ο μαχαλάς στα δεξιά του δρόμου έιναι χτισμένος πάνω σε μία κορυφή. Εκεί συναντήσαμε τρεις κτηνοτρόφους. Μας είπαν ότι πριν από δύο μήνες μία αρκούδα επιτέθηκε σε μία αγελάδα τους και τη σκότωσε. Στο ψηλότερο σπίτι του οικισμού κάποτε κατοικούσαν τέσσερεις οικογένειες. Τώρα έχει μετατραπεί σε στάβλο. Το χειμώνα στο Σταμάτιο παραμένει ένας κτηνοτρόφος. Στον οικισμό δεν υπάρχει ρεύμα. Το διθέσιο Μειονοτικό Σχολείο Σταματίου έκλεισε το σχολικό έτος 1966-67.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ (Κωμόπολη) ΞΑΝΘΗ
Σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από την Ξάνθη βρίσκεται η Χώρα των αρχαίων
Διών, η Σταυρούπολη. Είναι η πρωτεύουσα του σημερινού Δήμου Σταυρούπολης. Εχει
αυτό το όνομα από το 1920. Αποτελεί το μεγαλύτερο και σημαντικότερο Νεστοχώρι
της Ξάνθης. Για να φτάσουμε εκεί θα διασχίσουμε την Κρύα Βρύση, το Λυκοδρόμιο
και θα θαυμάσουμε την φυσική ομορφιά τους. Παρθένο δάσος και δέντρα που βρίσκονται
εκεί 200 χρόνια, φυσικές πηγές, παιδικές χαρές, παραδοσιακοί φούρνοι. Σε απόσταση
λίγων χιλιομέτρων, αφού περάσουμε την Πασχαλιά (πρώην Κοινότητα) βρίσκεται ένα
γραφικό χωριουδάκι, η Δρυμιά. Στην περιοχή αυτή μπορείτε να περπατήσετε μέσα σε
όμορφα δασικά τοπία και να επισκεφτείτε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Για τους φίλους της φύσης και των σπορ υπάρχει η δυνατότητα για καγιάκ,
ράλυ και ορειβασία. Από το ύψωμα του Προφήτη Ηλία Σταυρούπολης φαίνονται οι καμπύλες
του Νέστου και τα θρακικά Τέμπη. Στο Δήμο αυτό, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν
επίσης η Καλλιθέα, ο Λειβαδίτης, τα Κομνηνά, το σπήλαιο των Λιβερών, το Νεοχώρι,
η Καλύβα καθώς και η περιοχή Δρυμιάς με την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Επιπλέον
στην περιοχή του Δήμου Σταυρούπολης (πρώην κοινότητα Κομνηνών) λειτουργεί η οικοτουριστική
μονάδα " ΗΝΙΟΧΟΣ". Στην ίδια περιοχή, θα λειτουργήσει σύντομα και η
τουριστική μονάδα "ΝΕΜΕΣΙΣ", ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Σήμερα ο Δήμος
Σταυρούπολης απαρτίζεται από τα κοινωτικά διαμερίσματα Γέρακα, Δαφνώνα, Καρυοφύτου,
Κομνηνών, Νεοχωρίου και Πασχαλιάς.
Αξίζει κανείς να επισκευθεί το Δάσος του Δρυμού (Δάσος Χαϊντούς) και
τα καταφύγια στα βουνά, που βρίσκονται:
1. Στο Λειβαδίτη, 1200 μ. υψόμετρο, 50 χλμ. από την Ξάνθη. Ανήκει στον ΕΟΣ Ξάνθης.
2. Στην Καλλιθέα 500 μ. υψόμετρο, 25 χλμ. από την Ξάνθη. Ανήκει στον Φ.Ο.Ο Ξάνθης.
3. Στο Δασικό Χωριό στο Δάσος της Χαϊντούς. Πληροφορίες στο Δασαρχείο Ξάνθης.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχίας Ξάνθης
ΤΟΠΕΙΡΟΣ (Αρχαία πόλη) ΞΑΝΘΗ
Ο νεοσύστατος (με βάση τον νόμο 2539/97, γνωστό και ως σχέδιο Ι. Καποδίστριας)
Δήμος Τοπείρου, οφείλει την ονομασία του σε πόλη που υπήρχε πάνω στην Εγνατία
οδό, της Ρωμαϊκής εποχής, στην περιοχή που εκτείνεται σήμερα ο δήμος.
Πλησιάζοντας την γέφυρα του Νέστου ποταμού, στην περιοχή ανάμεσα στα
χωριά Τοξότες και Παράδεισος, 14 χλμ δυτικά από την Ξάνθη, μπορεί κανείς να δει
τα ερείπια της αρχαίας πόλης Τόπειρος, όπου σώζονται ή έχουν αποκαλυφθεί μνημεία
παλαιοχριστιανικών και βυζαντινών χρόνων, κυρίως τμήματα της οχύρωσης, ναών και
μονών. Ιδρύθηκε τον Α' αι. μ.X. και υπήρξε έδρα επισκόπου από τον 5ο έως τον 8ο
αι. Οι πρόσφατες σαφείς μαρτυρίες για την επισκοπή Τοπείρου προέρχονται από τους
πρωτοβυζαντινούς χρόνους και μάλιστα τον 4ο και 5ο αιώνα. Έτσι αναφέρονται ονόματα
επισκοπών της πόλεως στα πρακτικά της Γ΄ (431 μ.Χ.) και Δ΄ (451 μ.Χ.) Οικουμενικής
Συνόδου.
Τον Β΄ μ.Χ. αιώνα η πόλη Τόπειρος έχει δικά της νομίσματα (απόδειξη
αυτονομίας & πλούτου). Με τον διαχωρισμό του Ρωμαϊκού κράτους σε Ανατολικό
& Δυτικό, η περιοχή της Ξάνθης, με έδρα πάντα την πόλη Τόπειρο, ανήκει στην
Ανατολική Αυτοκρατορία, της οποίας μάλιστα είναι το δυτικότερο όριο. Το 549 μ.Χ.,
επί αυτοκράτορος Ιουστιανού, κατακτείται η πόλη από Σκλαβηνούς βαρβάρους, οι οποίοι
την κατάστρεψαν ολοσχερώς. Σε δύο χρόνια (551 μ.Χ.) ο Ιουστινιανός την ξανάκτισε
& την περιέβαλε με ισχυρότερα τείχη (αυτά που υπάρχουν απέναντι από το στρατόπεδο
Τοξοτών). Ιστορικό παρόν η πόλη δείχνει μέχρι το 812 μ.Χ. οπότε καταστράφηκε από
τον Βούλγαρο Τσάρο Κρούμο.
ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Ο Τσαλαπετεινός ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ορεινά χωριά. Κτισμένος δίπλα στον ποταμό Κομψάτο, απέχει δύο ώρες από τον Κούνδουρο, μία από το Δουργούτι και τρεις ώρες από το Καλότυχο. Αν ακολουθήσουμε το μονοπάτι από τον Κούνδουρο, σε μία περίπου ώρα συναντάμε μία παλιά γέφυρα, η οποία δυστυχώς έχει φαγωθεί στις πλευρές της και αν δεν γίνουν κάποια έργα συντήρησης θα καταρρεύσει. Στον Τσαλαπετεινό σήμερα έχουν απομείνει περίπου είκοσι σπίτια και τέσσερεις κάτοικοι. Τα στοιχεία των απογραφών μας δείχνουν μια απότομη μείωση του πληθυσμού από το 1951 (682 κάτοικοι) στο 1961 (188 κάτοικοι). Το Δημοτικό Σχολείο του Τσαλαπετεινού είχε 3 μαθητές το 1983-84, ενώ έκλεισε το 1985. Το 1981 ο αριθμός των κατοίκων είχε πέσει στους 47.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΥΔΡΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΞΑΝΘΗ
Το Υδροχώρι βρίσκεται σε καλή γεωγραφική θέση, σε μια πλαγιά ανάμεσα
σε δύο ρέματα, και χωρίζεται στον πάνω και στον κάτω μαχαλά. Όλα τα σπίτια είναι
κτισμένα με πέτρες με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο. Διασχίζουμε τη ρεματιά και ανηφορίζουμε
προς το κίτρινο κτίριο του παλιού Δημοτικού σχολείου. Συναντάμε πρώτα μια βρύση
που έχει στερέψει. Γύρω μας μισογκρεμισμένα σπίτια. Μέσα σ' αυτά μπορεί κανείς
να βρει ακόμα ίχνη ζωής: σκισμένα ρούχα, παντόφλες, σκεύη μαγειρικής, γεωργικά
εργαλεία, εργαλεία για να γνέθουν μαλλί. Το σχολείο του χωριού είναι νεώτερο κτίσμα
με δύο αίθουσες μαθήματος και ένα γραφείο στη μέση. Στο γραφείο υπάρχουν ακόμα
μισοκαμμένα χαρτιά και παλιά υπουργικά διατάγματα. Είναι βέβαιο ότι το σχολείο
κτίστηκε στο πιο ψηλό σημείο του χωριού για ένα σημαντικό λόγο: είναι το πρώτο
κτίσμα που αγγίζουν οι ακτίνες του ήλιου το πρωί και έτσι θερμαίνεται γρηγορότερα.
Δίπλα ακριβώς βρίσκεται το τζαμί. Μέσα στο τζαμί υπάρχουν πολλά υφαντά
που τα έχουν βάλει στα παραθυρα για να μην υγρανθούν στο πάτωμα. Σε όλο το Υδροχώρι
υπάρχουν περίπου πενήντα σπίτια, τα περισσότερα στον πάνω μαχαλά. Κατηφορίζοντας
στον κάτω μαχαλά συναντήσαμε τους μοναδικούς κατοίκους του χωριού: ένα άντρα και
μια γυναίκα. Ζουν εκεί από παιδιά και μας εξήγησαν ότι η ζωή στο Υδροχώρι το χειμώνα
δεν είναι εύκολη. Σε λίγο θα φύγουν και εκείνοι από το χωριό. Όπως μας είπε ο
ηλικιωμένος άντρας πριν από 60 χρόνια ζούσαν εκεί περίπου 66 οικογένειες. Στην
κάτω άκρη του κάτω μαχαλά υπάρχει μια βρύση με άφθονο νερό. Στην Καταγραφή Πολιτιστικής
Κληρονομιάς του 1973 καταγράφονται 62 σπίτια στο Υδροχώρι. Η απογραφή του 1971
σημειώνει 274 κατοίκους στο Υδροχώρι και 192 κατοίκους για το 1981. Σύμφωνα με
τα επίσημα στοιχεία το 1983-84 το σχολείο του Υδροχωρίου είχε 27 παιδιά, ενώ για
τελευταία χρονιά λειτούργησε το 1987-88 με 6 μαθητές.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
ΧΑΛΕΠΙ (Οικισμός) ΞΑΝΘΗ
Η κοντινότερη πρόσβαση στο Χαλέπι είναι από το Καπνόφυτο του Ν.Δράμας. Μπορούμε όμως να πάμε εκεί και από την Πασχαλιά, από την οποία απέχει 8 χιλιόμετρα. Το Χαλέπι διακρίνεται στον παλαιό συνοικισμό, που βρίσκεται ψηλότερα, και στον νέο, που βρίσκεται χαμηλότερα. Στον παλαιό συνοικισμό ζουν σήμερα μόνο τρεις οικογένειες. Τα σπίτια είχαν πόρτες που έβλεπαν προς την ανατολή και αυλές που περιτριγυρίζονταν από ψηλούς τοίχους.Το 1961 ο συνολικός πληθυσμός στο Χαλέπι ανέρχονταν στους 108 κατοίκους. Το ηλεκτρικό ρεύμα φτάνει μέχρι εδώ και ο δρόμος είναι σε καλή κατάσταση. Το παλιό δημοτικό σχολείο, που έκλεισε πριν από δεκαπέντε χρόνια, βρίσκεται δίπλα στο νεκροταφείο. Η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή. Στο Χαλέπι εγκαταστάθηκαν κάτοικοι από τη Μαύρη Θάλασσα μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Ξάνθης
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!